Luister als de boom
Als de wind haar verhalen vertelt
Het is een wijsheid die fluistert
Maar zo veel liefde legt in
een dansend samen spelen
Wensen, dromen en idealen,
een ieder heeft ze in de jeugd
Lachend, vechtend, huilend of vol vreugd
Op een lange weg het leven door
Maar aan het einde van het spoor,
welke wegen je ook deed inslaan,
zijn het de wensen, de dromen en de idealen
die nog altijd bestaan ...
Een interessant adres?
Te vaak beseffen wij niet,
wat wij hebben,tot dat het weg is.
Vaak wachten we te lang om te zeggen
Sorry ik was fout
Mensen denken veel
Mensen praten veel
Mensen voelen weinig
Denk na voordat je iets zegt
Kijk eerst in je eigen hart
Voor je anderen beklad
Woorden doen soms vreselijk pijn
Laat ons lief voor elkander zijn
Vrienden hebben we broodnodig
Al vinden we ze soms overbodig
Maar hoe fijn is het
Als je op een slechte dag
Een ruggesteun van een vriend
Verwachten mag
Zet je hart open en
Laat de zon erin
We zeggen geen grote woorden
maar hopen dat een klein gebaar volstaat
en hopen dat tranen het verdriet verdunt
Zeg nooit: dat kan ik niet
Maar zeg: ik zal het proberen
Dan zul je versteld staan
Hoeveel een mens kan leren
Van harte welkom op mijne blog over psychiatrische problemen bv borderline,depressief,verslaafde,fobie ,enzo....
Iedereen is welkom...........
11-02-2012
Makker.
Een liefdevolle kus en mijn man gaat naar zijn werk.
Met een vermoeid gevoel kijk ik de slaapkamer rond.
Ik stap uit bed, maar ik voel me helemaal niet sterk.
Zeer vermoeid en moedeloos raken mijn voeten de grond.
Buiten is het al licht, want de dagen lengen weer.
De vogeltjes fluiten hun hoogste lied, maar het deert me niet.
Ik zit nu in de kamer en weet het echt niet meer.
Zal ik gaan douchen en aankleden?.....ach nee, niemand die het ziet.
Een broodje en thee werk ik met lange tanden naar binnen.
Daarna zit ik met gebogen hoofd, in pyjama, op de bank.
Wat zou ik graag mijn depressie willen overwinnen.
Vijf-en-twintig jaar hard gewerkt, is dit nu de dank?
Vandaag zal er niet veel uit mijn handen komen.
Ik voel me zo moe, alleen, somber en de zingeving is ver te zoeken.
Met gebogen hoofd ga ik naar mijn bedje toe en de tranen stromen.
Niet tranen van verdriet, maar van wanhoop en pijn, vullen mijn zakdoeken.
Na lang huilen val ik uiteindelijk ineengedoken in slaap.
Middenin een nachtmerrie word ik, badend in het zweet, wakker.
Met grote ogen kijk ik de slaapkamer rond, er volgt een gaap.
Na een dag in mijn bedje, krijg ik weer een kus van mijn makker!
Reacties op bericht (2)
15-02-2012
Hallo Liesje
Ik ken dat gevoel, ben reeds 2 maal opgenomen geweest op de paaz afdeling, gelukkig gaat het nu beter met mij, maar ik heb soms het gevoel als ik ergens pijn heb (ik kan niet leven met pijn) dat de depressie weer op me afkomt, ik neem nu voor de rest van mijn leven anti depressiva, ben al enkele jaren gescheiden en het gaat nu beter met mij, alhoewel eenmaal neurotisch, altijd neurotisch of niet ?
lieve groetjes van mij ....
15-02-2012 om 15:43
geschreven door Els
11-02-2012
wens je een fijne zaterdag
Zeer mooie geschreven liesje
Het pad dat je gaat, is het pad dat je kiest. De dag dat je aarzelt is de dag dat je verliest Nikki
11-02-2012 om 15:11
geschreven door nikki
geniet van de rust
die deze kaars uitstraalt
ik hoop in stilte
dat iedereen er kracht uithaalt
ook voor hen
die van ons zijn gegaan
in gedachte altijd aanwezig
ergens tussen zon en maan
