NU
Ik adem niet,ik zing. Zelfs als ik zucht,klinkt het per ongeluk alsof ik een paar noten neurie die me vannacht, terwijl ik sliep, zijn voorgezongen. Het is alsof de lucht mijn deken is, en ik mijn hoofd het liefst te rusten leg op het kussen van mijn longen,de plek waar ik mijn hartslag hoor in vierkwart maat; dat ik besta,dat ik besta. Bart Moeyart
|