Kolen Olie Gas

Deze  traditionele energieleveranciers komen onder steeds grotere druk van de publieke opinie vanwege hun schuld in de opwarming van onze planeet. De voorraden hiervan zijn in handen van een handvol multinationals en hun aandeelhouders. Zij bezitten aangetoonde voorraden die volstaan om zeker nog 50 jaar verder te gaan met fossiele brandstoffen net zoals vandaag. Als men de, minder door het grote publiek gekende, voorraden meerekent (Fracking, teerzanden, de poolgebieden, etc.) dan kunnen zij nog vele generaties doorgaan op de door hen ingeslagen weg.

Dit is de ware reden waarom de bestaande elektriciteitscentrales die op fossiele brandstof werken op volle kracht moeten draaien. Enkel als zij hun volle capaciteit benutten brengen zij voldoende financiële inkomsten op om de aandeelhouders (en de banken) dividend te betalen. En daar wringt het schoentje: want net deze centrales hebben een bufferfunctie. Als er veel zonne- en wind-energie wordt opgewekt moeten deze centrales hun productie verminderen om het evenwicht van het stroomnet in balans te houden. Iedereen die met het klimaat begaan is ziet dat dit dus een goede zaak is: er wordt minder fossiele brandstof verbruikt naargelang deze centrales minder moeten produceren en toch blijft het energiepeil gegarandeerd. Minder productie betekent minder inkomen, zo redeneren echter de olie-en gas-magnaten en dat is voor hen ontoelaatbaar. Deze visie heeft desastreuze gevolgen voor het klimaat. We moeten er naar streven dat onze overheden de elektriciteitsproducenten verplichten om deze rol van buffer te vervullen, en wel op een manier dat alle producenten van duurzame groene energie, bij wet, voorrang krijgen. Dit zal op termijn betekenen dat alles wat met elektriciteitsproductie en elektriciteitsdistributie te maken heeft genationaliseerd wordt.(of voor de Belgen: geregionaliseerd, we zien wel)

Om nu nog eens terug te komen op het thema elektrisch verwarmen: accumulatievuren zijn een over het hoofd geziene mogelijkheid om energie op te slagen. Net als een batterij zijn zij in staat om energie rechtsreeks, als warmte vast te houden, en het later weer af te geven. Als men dus deze accumulatoren overdag oplaadt met zonnepanelen dan geven ze deze warmte 's nachts en overdag terug af. Deze vuren kosten maar een fractie van de kostprijs van een deugdelijke batterij en hebben een levensduur die tweemaal zolang is als die van een batterij. Dit systeem (zonnepanelen gecombineerd met accumulatievuren) is nochtans een milieuvriendelijke oplossing om in de tussenseizoenen (april-juni, september-oktober) het verwarmingsprobleem te overbruggen. Dat dit systeem niet verder ontwikkeld wordt, wekt het vermoeden dat de elektriciteitsproducenten onwillig zijn om systemen toe te laten die de consument een zekere mate van onafhankelijkheid bieden van 'hun' net.

 Het grote probleem van zonnepanelen blijft natuurlijk dat hun hoogste rendement in de zomermaanden ligt en dat het opslagen van elektriciteit om het zes maand later weer te gebruiken een moeilijke opgave wordt. Een onmogelijke opgave is dit echter niet. Het antwoord zou wel eens waterstof kunnen zijn. Ik kom daar in het volgende hoofdstuk uitvoerig op terug.