Vanaf 10.00 uur tot vannacht 02.00 uur mag in Den Haag vrij vuurwerk worden afgestoken. Vooral de jongeren maken van deze gelegenheid gebruik om zoveel mogelijk lawaai te maken. Onder ons appartementengebouw is een overdekte winkelgalerij en voor de jeugd is dat natuurlijk een ideale plaats om daar rotjes en dergelijke lawaaimakers af te steken.Het geluid is soms overdonderend. Je oren doen er pijn van. Maar ja, toen wij jong waren vonden wij vuurwerk op oud en nieuw ook mooi. Wij hadden wel geen zakken vol met vuurwerk: wij deden het met sterretjes, kleine rotjes en gillende keukenmeiden en slechts een enkeling kon zich een vuurpijl of Bengaals vuurwerk veroorloven. We hadden wel op de kruising van de bredere straten vreugdevuren; tegenwoordig mag dat niet meer; daarom worden er op een aantal plaatsen in de stad en op het strand grote vuurstapels aangelegd, die dan omstreeks 23.00 uur worden ontstoken.

Op het ogenblik ben ik bezig met de voorbereiding van een fototentoonstelling bij gelegenheid van het 125 jarig bestaan van onze wijk. Ik vind het leuk om u daarvan al een voorproefje te geven. Op de achtergrond waar nu die lage gebouwtjes staan staat thans ons appartementengebouw.

Als het weer opnieuw meewerkt, zal vanavond om 17.00 uur het laatste officiële strandwintervuurwerk van dit jaar in Scheveningen worden afgestoken. Officieel vuurwerk uiteraard, maar morgen en overmorgen zal er heel wat vuurwerk illegaal worden afgeschoten. Er is dit jaar al meer vuurwerk verkocht dan vorig jaar, vooral het zware kaliber. Het zal dit jaar het middennachtelijke vuurwerk rond de jaarwisseling wel weer spectaculair zijn. Vanaf ons appartement hebben we een prachtig uitzicht over Den Haag en Scheveningen en bij mooi en helder weer, dat voor die nacht verwacht wordt, zal ik het dit jaar maar vanachter mijn raam of op mijn balkon bekijken. De laatste jaren maakte ik vaak een ommetje rond middennacht; ik kies dit jaar maar voor de veiligheid en blijf lekker thuis.

Vanmiddag zijn we naar Hoek van Holland gereden. We hebben een wandeling langs de Nieuw Waterweg gemaakt en daarna ben ik in mijn eentje nog even de Noorderpier opgewandeld. Er stond een stevige bries, maar even met je neus in de wind geeft toch wel een prettig gevoel. En wie kwamen we daar tegen op de Waterweg. De Norfolk Line. Dan denk je toch weer terug aan de haven van Scheveningen, waar vandaan de Norfolk al weer een jaar geleden is vertrokken.

Het is nog vroeg. Hoewel, mijn horloge wijst 8.42 uur aan en dat mag je toch niet vroeg noemen. Ten minste niet voor mijn doen. Ik ben meestal vroeg actief. Maar vandaag is het nog donker. Het lijkt wel of de kalender van slag is: de donkere dagen vóór kerstmis hebben we gemist, maar nu zijn het lijkt wel de donkere dagen voor nieuwjaar. Volgens de weervoorspellers wordt het een ruige dag aan de kust: regen, misschien onweer en een zeer straffe wind uit het zuidwesten. Die wind is in ieder geval geen koude wind, want de temperatuurverwachting ligt rond d 7 graden.

Soms is er wind, soms is er zon, soms is het koud;
nu is er alleen stilte, als je van de stilte houdt.

Vandaag is het de eerste dag, dat in Nederland vuurwerk verkocht mag worden voor de komende jaarwisseling. Op het strand is de rivaliteit weer begonnen tussen de bewoners ten zuiden van het zuiderlijk havenhoofd en de bewoners ten noorden van het noorderlijk havenhoofd: wie maakt de grootste brandstapel. Het is traditie op Scheveningen dat de overtollige pallets en ander hout op het strand worden opgestapeld en om middernacht tussen 31 december en 1 januari te worden aangestoken als een vreugdevuur. Politie en brandweer zijn dan wel aanwezig om te voorkomen, dat er ongelukken ontstaan. Rondom de vuren wordt er dan tevens vuurwerk ontstoken.

Maar toch is het redelijk druk op de boulevard van Scheveningen. De lucht is grijs en er staat een stevige bries; dat weerhoudt de mensen er echter niet van om een flinke strandwandeling te maken en je daarna  even lekker te warmen in een van de restaurants met een kom choclademelk of een hete erwtensoep. En koopjes zijn er nu ook te halen: direct na de kerst begint de opruiming en er zijn nog genoeg leuke dingen te koop om het volgend jaar de kerstbomen weer te versieren. Af en toe knalt er een vuurwerkpijl of een rotje. Dat zal de komende dagen wel weer erger worden.

Ook in Nederland begint het gewone leven weer op gang te komen. Na de vrije 2e kerstdag gaan weer sommige mensen in Nederland naar hun werk. De ambtenaren moeten werken, tenzij zij een of meerdere vakantiedagen hebben opgenomen. De scholen zijn nog een paar dagen gesloten, tot 2 januari. Voor de kinderen nog een paar vrije dagen, maar met het nu toch weer wat trieste weer zal dat toch wel weer veel binnenzitten zijn. Vorige week leek het er op, dat er eindelijk weer een kerstschaatsvakantie zou komen. Maar wie weet: de winter is nog niet vergangen. De kerstman heeft vanaf 22 december, het begin van de winter, tot vanmorgen met warme voetjes op mijn balkon gestaan. Nu de kerst voorbij is, is ook het kaarsje gedoofd. De kerstman wordt weer opgeruimd en mag volgend jaar weer zijn opwachting maken.

We sluiten de avond af met een spetterende wintervuurwerk afgelopen zondag op het strand van Scheveningen.

Zo te zien heeft deze meeuw net een maaltijd achter de rug.

Geen krant? Wel Krant? Ik ben toch maar even naar de brievenbus gelopen. En… geen krant. Die hoeven we dus vandaag niet te lezen. En ook op het nieuws was er niet veel vermeldenswaard. Een dag van uitrusten dus voor de mensen die gisteren uitbundig feest gevierd hebben. Vroeger noemden we deze dag wel eens kliekjesdag: de restanten van de 1e kerstdag werden dan weer netjes op een schaal gegroepeerd en als nieuw geserveerd. Maar wij hebben geen kliekjes; wij eten vandaag weer gewoon. En als het zonnetje doorkomt dan maken we een ommetje over boulevard of naar het Westbroekpark. En verder lekker luistenen naar de radio of kijken naar de televisie. Gisteravond hebben we zitten kijken naar de musical filmversie uit 1965 van The Sound of Music met in de hoofdrollen Christopher Plummer, Julie Andrews en Richard Hayden. En u mag het geloven of niet wij hadden deze film nog nooit in deze versie gezien. We hebben er van genoten.

Op dagen zoals vandaag komen vaak herinneringen naar boven, herinneringen aan lang vervlogen tijden. Kerstfeest 1944. Het is oorlog; hongerwinter in Den Haag. Het is koud. In huis brandt geen kachel. Straks gaat de kachel voor een paar uur aan. De kerstnacht hebben we gehad. De kerk was afgeladen. Er kon geen mens meer bij. In nood leert men bidden. We hebben een groot gezin; gelukkig heeft de Vincentiusvereniging aan ons gedacht. (Mijn moeder schaamde zich: immers de Vincentiusvereniging is voor de armen. En mijn moeder voelt zich nog niet arm: zij is tevreden, omdat er mensen zijn die armer zijn dan zij.) Toch is ze blij met het pakket levensmiddelen: met een groot gezin is het moeilijk in deze zware tijden. Mijn vader heeft de kerststal weer opgebouwd. Een neef van mij is rector in het Westeindeziekenhuis en heeft ook voor wat lekkere dingen gezorgd. Ook mijn oma heeft wat bijgedragen en aldus hebben we toch een tevreden en zalig kerstfeest. Vanavond zal mijn vader zijn kerstlied zingen: minuit chrétien en daarna zingen we met ze allen: ’t is kinderbedtijd zegt vader, vooruit de kaarsjes die moeten nu uit….ffft ffft, ffft ffft ffft, fft fuit, de kaarsjes, die zijn er nu uit.

I'm dreaming of a white Christmas. In ieder geval de foto heb ik al.

Tegenwoordig wordt het kerstfeest al gevierd op kerstavond. Dat heeft misschien ook te maken met het feit, dat de nachtmis in de katholieke kerken om 0.00 uur begint. De hele avond wachten is nu geworden tot een feestavond  van verlangend uitzien naar het grote gebreuren: de geboorte van het Kerstkind, dat vrede komt brengen. Vroeger begon het huiselijke kerstfeest na de nachtmis, die omstreeks  4.00 uur begon. Bij thuiskomst werd het kerstkindje in de kribbe gelegd en zongen we met zijn allen kerstliederen. En als wij dan gezongen hadden, zong mijn vader zijn lievelingslied, een Frans kerstlied, dat tot nu toe ook mijn lievelingslied is geworden: Minuit chretien. Ik geef u hierbij de tekst van het eerste couplet:

Minuit chretien

C’est l’heure solennelle

Oú l’homme Dieu descendit jusqu’à nous

Pour effacer la tache origenelle

Et de son Père arrêter le courroux

Le monde entier qui lui donne un Sauveur

Peuple à genoux

Attend ta délivrance

Noël, Noël

Voici le Redempteur

Noël, Noël

Voici le Redempteur.

Een foto van het vuurwerk van hedenavond.

Op de zondagen in de decembermaand is er al sinds een aantal jaren om circa 17.00 uur wintervuurwerk op het strand. Ook vandaag zal dit vuurwerk plaats vinden. Er is geen enkele reden om het nu af te lassen. Het is een stralende zondag en het vuurwerk is daarvan een waardig slot. Vorige week maakte ik bijgevoegde foto.

Vandaag moesten we even naar Sassenheim, maar we besloten toch maar via Zoeterwoude/Weipoort te gaan. We waanden ons al direct bij ons vertrek, omstreeks 9.00 uur, in een sprookjeswereld. We hebben genoten van de natuur en een en ander natuurlijk opgeborgen in onze camera's. Inmiddels is de wereld weer helemaal veranderd: de zon scheen  en het rijp op de takken van de bomen en struiken verdween - inderdaad als sneeuw voor de zon. Zo'n mooie wereld als de afgelopen vier dagen heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Je werd er vrolijk en gelukkig van.  
Foto: de Weipoort

Nu sluimert de stad nog in de stille nevelen van de nacht, maar vandaag om 7.08 uur zal de winter beginnen, maar voor u wellicht is hij dan al begonnen. Gisteravond heb ik een brandende kaars op mijn balkon gezet om de winter te verwelkomen, een teken van licht voor de komende periode. Om 7.08 uur staat de zon het verst van ons af en vanaf dat tijdstip komt hij weer dichterbij. Winterzonnestand of winterzonnewende. Het feest van het licht is dan begonnen en overal buiten twinkelen de sterren om het nieuwe seizoen te begroeten.

Nog een foto, die ik gisteren maakte in de duinen. Ook vandaag was het weer zo'n wonderschone wereld.

En natuurlijk heeft u van mij een winterfoto te goed. Gisteren gemaakt in de duinen, slechts een paar honderd meter van mijn appartement vandaan.

De idee van mijn vader was: een kerststal bouwen in een rotspartij. Geen stalletje zo maar op het platteland, maar een grot in een berglandschap als de geboorteplaats van het Kerstkindje. Hij ging op zoek naar de schors van de kurkeik, hij vond wat hij zocht en kocht het, maar het kan ook best zijn, dat hij dat schors van een van de etaleurs van Vroom en Dreesmann, waar mijn vader in 1927 als bijrijder op de bestelwagen in dienst kwam, heeft gekregen. (Al gauw was hij zelf chauffeur. Dat ging in die dagen erg makkelijk.Je leerde van je maat hoe alles werkte en nadat je een paar keer geoefend had, deed je examen. Binnen twee dagen zat hij als chauffeur op een eigen auto. Zijn eerste wijk was Scheveningen.) In zijn schaarse vrije tijd maakte hij met hout en schors allemaal losse elementen.Later kon hij die dan groeperen en na de kerst gemakkelijk opbergen voor het volgende jaar. Het was een hele klus, die hij niet in een jaar klaarde. Hij bleef er aan bouwen tot omstreeks 1942. In dat of het volgende jaar won hij met zijn kerststal een prijs. Zijn stal werd gefotografeerd en verscheen in een van de Haagse dagbladen.

Als de stille nevelen van de nacht de stad omhullen en de meeste mensen nog slapen, zal morgenochtend vroeg om 7.08 uur de winter ontwaken. Dit jaar begint de winter op 22 december.

Wij zitten lekker warm in huis; op het Gevers Deynootplein staat een naakte vrouw te bibberen van de kou; ik kan er niets aan doen; ik wilde haar een deken  geven, maar zij wilde die niet aan pakken. Toen ben ik maar de duinen ingegaan en heb de natuur in mijn camera gedaan, maar ik kan er niets mee doen, want mijn computer wil niet meewerken. Morgen komt de techneut en die zal het moeten klaren en al die tijd moet ik mijn geduld maar blijven bewaren. Het is triest; er zit niets anders op. Misschien morgen met een paar heel mooie beelden.

Wit berijpte bomen. Ik ga maar snel naar buiten, even de duinen in en wat winterfoto´s maken. Misschien is dit wel de eerste maar ook de laatste keer van deze winter. Je weet het maar nooit. Straks kom ik nog terug met een vervolg op mijn verhaal van gisteren.

 Mijn vader en moeder trouwden in 1930. Vanaf het begin van dat huwelijk was mijn vader altijd al bezig met de idee een grote kerststal te bouwen. Wanneer hij daar mee begonnen is weet ik niet.Wel weet ik dat zijn kerststal al stond in het huis, dat wij bewoonden in de Professor Kaiserstraat no 24 in Den Haag. Ik meen te iets daarvan te kunnen herinneren uit de jaren 1938-1939. De stal moet toen klaar geweest zijn, want ik herinner me niet dat er in 1940 en volgende jaren nog iets aan toegevoegd is. Ik herinner me nog goed de jaren 1943 en 1944, toen de kerststal stond opgesteld tussen de voorkamer(de salon, zoals dat vroeger heette) en de eetkamer. Deze twee kamers waren gescheiden door twee schuifdeuren. De ruimte was na mijn inschatting ongeveer 1.70 meter breed. De komende dagen zal ik u meer over deze kerststal vertellen.

Het is nu allemaal verleden tijd, ook het gebouw Huize Helena, dat in de afgelopen week gesloopt werd om plaats te maken voor iets met waarschijnlijk een moderner uitstraling.

Weer veel uren later,weer veel herhaalde zetten moeten doen, iedere keer tegen een nieuwe tegenstander en niemand heeft er nog een oplossing. Hun oplossingen kan ik nu bijna blindelings in tikken. Ik doe het heel braaf, maar kan van te voren al zeggen, dat het geen resultaat heeft. Ik ben vanmiddag maar even een ommetje gaan maken om mijn brein weer wat op te frissen.Toen kwam ik deze twee personen tegen; ze stonden stijf van de kou. Dat is toch geen prettig bestaan.

Via de laptop van Annemiek hebben we verbinding met het internet, maar een netwerkverbinding met mijn pc kan nog niet tot stand komen. En toch is het modem van Planet wel ingeschakeld en doet mijn telefoon via dat modemprima, maar een computergesprekje tussen modem en de adapter van mijn pc komt niet tot stand. Soms eventjes, maar na een tijdje valt dat weer weg. Voor mij een raadsel en ik hoop maar dat de computermonteur van Planet het zaakje snel op orde heeft. Omdat ik niet op via het netwerk op mijn computer kan, kan ik ook geen foto bijplaatsen. Maar ik heb de komende dagen nog wel wat moois voor u in petto.

Het Gemeentemuseum van Den Haag, dat gelegen is in het Stadsdeel Scheveningen, heeft een gedeelte van zijn collectie Mondriaan tijdelijk uitgewisseld voor een bijzondere collectie Picasso. En deze tentoonstelling draagt de naam: Picasso in Den Haag. Brigitte Heitzer, woonachtig in de Keizerstraat op Scheveningen, heeft als Evita een ovationeel applaus gekregen bij de première van de gelijknamige pop-opera. Ook de componist van deze opera Andrew Lloyd Webber gaf haar het predicaat fenomenaal. En hiermee staat Scheveningen weer eens heel nadrukkelijk op de voorgrond. We mogen zo af en toe toch ook wel eens een beetje trots zijn opScheveningen, waar de zon de laatste dagen ons echt in het zonnetje heeft gezet. Koud, maar zonnig, zo mag de winter nog wel even doorgaan.
Foto: ze zitten niet meer op de boom, maar zullen met de feestdagen menig dessert sieren.

Een maand geleden heb ik besloten over te stappen op het Planet Interner Bellen. Dat is bellen via de adsl. Daarvoor heb je een modem nodig, waarop je heel eenvoudig je eigen draadlos netwerk kan aansluiten. Dat is theorie: het werkt alleen als je ook de adepters heb, die door Planet ondersteund worden. Ik had een Sitecom en een Asus. De  Asus zit op de laptop en die communiceert met het modem. Op mijn pc had ik de Sitecom en die communiceert niet met het modem. Dus nagevraagd en de ST122g van Thomson zou de goede zijn. Het is ook de goede, maar het modem van Planet herkent hem niet, het is namelijk de allerlaatste versie en die is nog niet opgenomen in het pakket. Daar zit het probleem. Nu moeten ze dat eerst  bij Planet uitzoeken, hoe dat nu weer mogelijk is. Voorlopig mag ik even op Annemiek haar laptop werken; daarop staan geen foto´s van mij. Op de foto´s dus maar even wachten. Ik maak ze wel, maar kan ze u alleen nog niet laten zien.

Eerst even het gastenboek gelezen en de daarbijbehorende blogs gelezen. Ik vind dat iedere keer weer interessant wat andere bloggers schrijven. Maar je komt er niet iedere dag toe, om het hele blog te doorlopen, meestal lees ik wel de laatste berichten, maar kom er niet altijd toe om alles te lezen. Maar alles heeft zijn tijd. Annemiek heeft weer wat problemen met haar laptop: haar usb-stick correspondeert niet met mijn nieuwe modem. Ik ga proberen dit vandaag nog op te lossen.
Deze vanen wapperen nu voor ons appartement(op de achtergrond).

Een van mijn kennissen heeft een hondje aangeschaft: een Shih Tzu. Het beestje is 3 maanden oud. Als je zo’n beestje zie ben je er gelijk verliefd op. Vandaag maakte ik een foto van Luna, zo heet dat hondje.

Ik ben vandaag laat op het blog. Het is al bijna drie uur en normaal zit ik er al voor 7 uur op. Maar vandaag werd ik iets later wakker dan normaal en dan ligt alles in het honderd. Het krantje lezen, eten, wassen opruimen, koffie drinken, alles was later dan normaal. En vandaag had ik het extra druk. De kerstboom moest opgetuigd worden; dat betekent lichtjes controleren en eventueel vervangen, een nieuw stekkertje aan een snoer maken en natuurlijk een kerstboom kopen. Nu zijn de lichtjes aan in de kerstboom. Door dat alles ben ik verlaat; ik ben vandaag zelfs niet naar de sportschool geweest.
Het strand is weer schoon alleen de sporen van de tractoren en schoonmaakmachines zijn achtergebleven.

Gewoon even een plaatje van de badplaats Scheveningen in een winterse namiddagzon.

De algemene ledenvergadering van ons complex had weer heel wat voeten in de aarde. De vergadering begon om 20.00 uur en eindigde ongeveer om 0.10 uur. Een lange zit en veel geklets over zaken, die niet altijd ter zake deden en soms een ergernis waren voor de leden. Maar voorlopig is dit weer voor een half jaar achter de rug. We hopen en werken er aan, dat de volgende vergaderingen een ordelijker verloop krijgen en er echt over zaken gepraat en duidelijke besluiten genomen zullen worden.
De horizon rondom ligt verborgen onder een grijze nevel.
De kerstengel maakt zich klaar om opnieuw de vredesboodschap te brengen. Dit keer met wat meer succes?

Vandaag ondanks mijn verkoudheid heb ik een heerlijke strandwandeling gemaakt. Mijn hoofd is nog duf, maar ik voel me wel een stuk opgefrist. En natuurlijk had ik mijn camera bij me. De kleuren van de zee, de lucht en het strand waren heel subtiel. Het was niet druk op het strand, maar aan de mensen die er waren kon je zien dat ze genoten van het fraaie weer. Toen ik weer terug was op de boulevard omstreeks 14.30 uur maakte ik bijgeplaatste foto.

Annemiek heeft u al verteld over de kerstboom die dichtbij ons appartement staat opgesteld. Hij stond er al een paar dagen, maar gisteren zijn de lampjes er in gehangen. Door de wind lijken die lampjes op de foto nu net kaarsjes. Ook voor het Kurhaus is de boom van lichtjes voorzien. Maar op een andere plaats in Scheveningen en op korte afstand van het Kurhaus is het gebouw, dat vroeger Strang en Duin heette en de laatste tijd Huize Helena wordt nu gesloopt en moet wijken voor een nieuw gebouw. Ik had gehoopt dat het karakteristieke portiek in de nieuwbouw zou worden opgenomen, maar op de foto hiernaast is te zien, dat ook dit stukje historie is opgeofferd.

Dat België een federale staat is, dat wist ik al lang, maar dat België uit drie gemeenschappen: de Vlaamse, Franse en Duitstalige Gemeenschap en bovendien ook nog uit drie gewesten: het Vlaamse, Waalse en Brussels Hoofdsredelijk Gewest bestaat, daar kwam ik vanmorgen pas achter, omdat er in de krant van vandaag staat dat België zes ministers-presidenten heeft. En daarom ben ik maar eens in de encyclopedie gaan opzoeken, hoe dat nu allemaal in elkaar steekt. Maar ik ben toch nog even de tel kwijt: Vlaanderen fuseerde zijn instellingen vrijwel meteen bij de oprichting, zodat er maar één Vlaams Parlement/regering is en dan denk ik toch ook één minister-president. Waar is die zesde dan gebleven. Of zie ik het helemaal fout. Welke Belg helpt me uit mijn onzekerheid??

Vanmorgen kwam de zon weer stralend op, dat belooft een mooie dag te worden. Geniet er van.

De ochtend van deze dag gaf niet veel hoop op een stralende dag. Toch bleef het droog en aangenaam tot ongeveer 17.00 uur. Toen trok de hemel dicht en werden we verrast door een stevige regenbui. Gelukkig is de verwachting voor de komende dagen droog weer, maar de kans op zon blijft gering. Maar wie weet aan de kust klaart het soms eerder op dan in het land. Hier dan de foto van deze morgen omstreeks 9.00 uur.

De zon is nog niet opgestaan als ik met dit berichtje de dag begin. Vandaag gaat op mijn computer het internet al weer een stapje verder: InternetPlusBellen. Mijn vriend komt mij helpen, nou ja helpen, hij doet het werk en ik kijk toe. Dat IPB geeft mij een mooie besparing per maand. In de avond gratis bellen naar vaste nummers en in het hele weekend idem. In ieder geval een goed begin van de week.
Foto: een Lladro kerstfiguurtje

Terwijl ik door Scheveningen wandelde, kwam ik deze leuke etalage tegen. En u begrijpt het wel, dat ik ondanks de reflectie in de ramen, dit plaatje toch even wilde vastleggen.

En zo begint iedere morgen de dag anders. Het is net negen uur geweest als ik deze foto vanaf mijn achterbalkon maak. En iedere dag opnieuw is de zonsopkomst een verrassing. Soms is de opkomst van de zon helemaal niet waar te nemen, dan hangen er zware wolken boven de horizon, maar vandaag is de zon weer wat vriendelijker en ook de weerberichten lijken opgewekter dan gisteren. De lucht ziet er niet zo grauw uit en aan de zeezijde kleuren blauwe opklaringen de hemel.

Als ik nu een foto zou maken, dan zou u veel duisternis en natte straten zien, want de natte regengoden hebben het vandaag uiteindelijk gewonnen. Ik was toch al niet van plan vanavond naar buiten te gaan, hoewel we krijgen bezoek van een vriendin en die zal ik later op de avond wel even naar huis brengen: zij voelt zich bij donker weer in een donkere straat een beetje onzeker. Vandaag was er kerstmarkt in Muzee Scheveningen; ik ben er even wezen kijken, maar vind dat dat soort kerstmarkten hun langste tijd gehad hebben. Het is voor veel mensen meer een plaats om wat gezellig met elkaar te kletsen. Zo ook voor mij.
Foto: St. Jozef van de Lladrostal

Om 8.46 uur maakte ik deze foto van de vroege zaterdagmorgen. De zon schijnt nu mijn werkkamer binnen. Ik hoop niet dat het spreekwoord “vogeltjes, die vroeg zingen, zijn ’s avonds voor de poes” vanavond waarheid zal worden. Na een paar regenachtige dagen wil ik ook wel weer eens een paar zonnige dagen hebben. Maar ja, de weergoden bepalen het weer en daar doe je niets aan. In ieder geval zat er vanmorgen een weergod bij, die het goed bedoelde: niet alleen bij de mensen ook bij de weergoden staan niet alle neuzen dezelfde kant uit.

Omstreeks 1987 startte Lladro, een bekende Spaanse porseleinfabriek, met de uitgifte van een kerststal, die in een kerstboom kon worden opgehangen. Aan ieder beeldje zit een goudkleurig ophangoogje. De eerste verpakking bevatte de beeldjes van Jozef, Maria en het Kerstkindje, de daaropvolgende jaren werd de kerstgroep uitgebreid met de herders, engelen, os en ezel, drie koningen, kinderfiguurtjes: in totaal 18 figuurtjes. De oplage was beperkt en sommige figuren heb ik in Spanje gekocht omdat ze in Nederland niet verkrijgbaar waren. Het grootste figuurtje meet 10 centimeter en is St. Jozef. Ik heb de beeldjes gefotografeerd en zal daarvan de komende dagen een aantal laten zien.

Zo kwam vanmorgen om 8.53 uur de zon op boven Den Haag.

Waar we gisteren bang voor waren, is met een sisser afgelopen. Gisteren was door het sectiebestuur van onze VvE een bijeenkomst georganiseerd ter voorbereiding van de algemene ledenvergadering. Er was nogal wat onenigheid over een aantal zaken. Maar na goed luisteren naar elkaar bleken de verschillen toch gladgestreken te kunnen worden. Na de vergadering ging iedereen met een goed gevoel weer terug naar zijn eigen appartement. Het blijkt toch maar weer eens, dat luisteren naar elkaar de beste weg is naar saamhorigheid.
Op 5 december van dit jaar fotografeerde ik deze in bloei staande boom ergens in de omgeving van Ootmarsum(prov. Overijssel

Het is eindelijk opgehouden met regenen. Vanmorgen was het wel erg vervelend: de temperatuur was prima, maar met een dik regenjack aan, wordt je aan beide kanten nat. Van buiten van de regen een aan de binnenkant van je jack van het transpireren. Toch maar even gauw naar de markt geweest: mijn Belgische appel/perenstroop was op, ik heb altijd het merk Poiret. En daarmee besmeer ik iedere dag ten minste één boterham. Dus weer snel drie potten gehaald. De prijs hier is 3 potten voor € 6,00. Na Sinterklaas is de kerstman aan de beurt en daarna komt het kerstfeest.

Als foto onze huiskerstman.

Na een paar dagen er-even-tussen-uit moeten we er vandaag weer tegenaan. De gedane boodschappen zijn inmiddels gedaan en de één-meter-lange-banketstaaf, die wij van een bevriend bedrijf kregen aangeboden hebben we met onze buren gedeeld. Rest nu nog een halve meter, maar die zal de komende dagen wel in onze maag verdwijnen. Vandaag, als het als het niet gaat regenen, ga ik mijn kalender aanbieden bij een aantal bedrijven en onderweg uitdelen aan mijn buurtbewoners; vanmiddag moet ik naar de presentatie van een andere kalender op Scheveningen en vanavond hebben we een voorbespreking met een aantal bewoners voor de algemene ledenvergadering op 12 december. Het is dus wel een bezette dag; vroeg op en laat naar bed.
Een verlaten bankje, nu eens niet bezet om de ondergaande zon te bewonderen.

Wij zijn er even een paar dagen tussenuit geweest. Eerst waren we van plan de polder te verkennen en daarna door te rijden naar Twente. Maar het weer in de polder was niet aangenaam en we zijn dan ook maar gelijk doorgereden. Gistermorgen was het prachtig weer. We hebben wat rondgereden in de omgeving en ervan genoten. Een paar jaar geleden was het in de Duitse plaatsjes net over de grens altijd erg gezellig in de decembermaand, maar nu er nog maar weinig Nederlanders boodschappen komen doen, zijn de straten en pleinen daar bijna verlaten. De Duitsers hebben dit jaar niet veel verdiend aan die Nederlanders.
Een zonsondergang gemaakt in de omgevening van de Lutte, een klein plaatse in het Overijsselse Twente

We gaan vandaag weer in westelijke richting op weg naar het zware weer en Scheveningen. Annemiek wil zodra ik haar thuis heb afgeleverd doorreis naar Spanje om wat bij te gaan verdienen in de pepernotenfabriek van Sinterklaas. Ik heb haar gezegd dat ik dat voor een korte periode wel wil doen, onder voorwaarde, dat zijn moederoverste wordt in het Pietenconvent. Maar daar heeft zij weer geen zijn in. We gaan dus maar gewoon naar huis en zullen wel zien hoe we het komende jaar weer doorkomen.

Volgens de laatste berichten wordt de temperatuur weer boven normaal vandaag. Als het zo nog een paar dagen doorgaat wordt het jaar 2007 weer een recordjaar wat temperatuur betreft. Maar als je mij vraagt, hadden we dan zo een mooie zomer dan zet ik toch wel mijn vraagtekens. Weinig echt warme en zeer zonnige dagen; ja wel tijdens mijn vakantie in Turkije, daar scheen iedere dag de zon. Maar in Scheveningen hadden we dit jaar niet iets dat voor de toeristen op een strandvakantie leek. Het is dus maar net wat je mooie dagen noemt. Voor mij was de afgelopen zomer een dieptepunt in de afgelopen jaren.

Het ziet er vandaag beter uit dan gisteren. Daarom gaan we vanmorgen even lekker de polder in om van de natuur te genieten en wie weet wat we dan nog ver gaan doe. Zolang de dag mooi blijft of redelijk mooi gaan we er van genieten. Met het weer van de afgelopen dagen hebben we niet veel ‘frisse neus’ gehaald. Dat moeten we vandaag maar even gaan inhalen. En natuurlijk nemen we onze camera’s mee. Wie weet wat voor een mooie prenten we gaan schieten.

En als de weersomstandigheden snel wijzigen dan begint dat klokje te piepen: een waarschuwing voor storm of onweer. Vandaag piept het klokje vrij vaak. Het is hier in Scheveningen grauw en grijs, zoals u op de foto kunt zien. Een krachtige stormwind geselt het water, maar bij deze wind is de zee niet zo erg ruw; dat komt wel voor bij noordwesterstorm, maar de wind komt nu uit het zuidwesten.

België zakt steeds verder weg in de politieke chaos. Yves Leterme heeft gisteren zijn ontslag ingediend bij koning Albert. Hoe moet het nu verder Koning Albert zit niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk met de handen in zijn haar. Leterme heeft gedaan wat hij kon, maar ‘madame non’ (CHD-leidster Milquet) heeft gisteren definitief de deur dicht gegooid. Mag nu Didier Reynders het gaan proberen. Maar ik zie hem nog geen premier worden. De Vlamingen zullen een Franstalige premier niet accepteren. Een Belgische regering is nog ver weg.
Foto: een gewone vredesduif kan hier geen oplossing brengen; ik heb maar gekozen voor een hopelijk - geen hopeloze - vredeszwaan.

Vandaag hoeven we ons nog geen zorg te maken over het weer. Hier in Scheveningen is er een strakblauwe hemel alom. Maar in de loop van de avond kan daar verandering in komen en kan er van uit het zuidwesten een stevige wind en regen verwacht worden. Morgen zal de wind nog verder aanwakkeren en in de noordelijke zeegebieden zou er in de namiddag zich wel eens een zuidwesterstorm Bf 9 kunnen gaan ontwikkelen. De kans op regen is voor morgen erg groot.
Een stevig windje voor de Scheveningse kust.

De Belgische consumentenbond adviseert de Belgen om voortaan in Nederland te gaan winkelen, omdat vrijwel alles in Nederland goedkoper is, maar in België kan je vaak wel lekkerder eten. Dus beste vrienden, als jullie dan toch naar Nederland komen, reist dan even door naar Scheveningen. Daar wordt morgen op Scheveningen de Rabo European Beach Challenge, een mountainbike strandrace, gereden van Scheveningen naar Noordwijk en terug. Bovendien wordt er morgen veel wind langs de kust verwacht, maar ook regen. Geen weer voor een paraplu, maar meer voor een regenpak en kaplaarzen. En om 17.00 uur, en dan maar hopen dat de wind is gaan liggen, een spetterend wintervuurwerk op het strand. Wilt u er meer van weten klik dan op deze link http://www.badplaats-scheveningen.nl .
Een beetje geëxperimenteerd met een eerdere opname. Sommige mensen vinden dit spectaculair, ik zelf houd meer van recht-toe-recht-aan fotografie.

Vanmorgen hebben we het  ophanggaatje er met een holle boor in gemaakt. Inmiddels zijn er al ca 800 verspreid. Eén doos kalenders weegt ongeveer 30 kg. Dat neem je niet zo maar even mee achter op de bagagedrager van je fiets. De voor Scheveningen typische foto's worden ook dit jaar weer zeer goed gewaardeerd. Het is altijd weer leuk om dat te horen. Het is net zo iets als een knuffel van Amouretje.
Weer en foto van het Westbroekpark in Scheveningen.

Lekker geslapen vannacht. Gisteravond voor het slapen gaan een neut genomen. Daarna ben ik snel in slaap gevallen. Om 1.00 uur even wakker geweest, maar daar na weer geslapen tot Annemiek me om 7.20 uur wakker schudde. Snel het zweet onder een warme douche afgespoeld en na een boterham gegeten te hebben weer fit achter de computer. Dadelijk ga ik naar de drukker, want vandaag is mijn kalender klaar en die moet ook weer snel onder de mensen komen. Per slot van rekening begint morgen de laatste maand van het jaar; wij zeggen soms gekscherend: als het regent in november, dan is het kerstmis in december. Over drie weken de winterzonnewende en vanaf die dag (20 december) lengen de dagen al weer.

Ik ben nog niet helemaal wakker. De lucht buiten is grijs en Annemiek is weer even in haar bed gekropen: zij is nog wat grieperig. Maar we moeten er wel weer tegen aan vandaag. Gisteravond had ik een vergadering van de Vereniging van Eigenaren van ons appartementencomplex en dat geeft altijd weer deining, vooral als de mensen niet naar elkaar willen luisteren of vooroordelen hebben. Het was gisteren de eerste vergadering en dan komen er meestal niet zoveel mensen, maar dat zal op de tweede vergadering op 12 december nog wel eens verder uit de hand kunnen lopen. Volgens onze reglement moet als op de eerste algemene ledenvergadering niet voldoende leden aanwezig zijn een tweede vergadering uitgeschreven worden: op de tweede vergadering kunnen dan besluiten genomen worden.
Foto Westbroekpark

In de tijd dat de computer niet aan mijn wensen beantwoordde, heb ik wel de gelegenheid gehad wat van de omgeving te genieten. Het Westbroekpark heeft ook in deze tijd van het jaar zijn bekoringen. Niet alleen vanwege de rust, maar ook om de natuur eens in een ander jaargetijde te bekijken. Dingen, die je in de zomer over het hoofd ziet, komen in deze tijd van het jaar, als de bladeren niet meer aan de bomen zitten, maar op de grond liggen, veel beter naar voren. Zo fotografeerde ik deze week deze prachtige beeldengroep in een van de vijvers.

Gisteren gaf ik in mijn tekst een verwijzing naar een liedje uit mijn jonge jaren. Het liedje bleef de hele dag in mijn hoofd rondjengelen. Annemiek kende het liedje wel, maar ook alleen maar die ene regel tekst. Maar Google heeft me geholpen en hieronder volgt de volledige tekst. Toen ik die tekst vanmorgen vond hebben Annemiek en ik het liedje met schorre stemmen gezongen en teruggedacht aan die tijd kort naar WOII.
Aan het strand stil en verlaten, bij het klimmen van de maan.
Ziet men daar een aardig paartje, zeer van weemoed aangedaan.
Liefste Ik moet je gaan verlaten, morgen ga ik weer naar zee
en dan trouwen als ik thuiskom, hier op Hollands stille ree.
Maar zij sprak ach liefste mijne, spreek zo ver niet in 't verschiet,
want de zee ligt vol met mijnen, en die dingen zie je niet.
En wat is er toepasselijker dan een plaatje van de zee?

Weer vertraging, maar de reddingsboot met mijn computer aan boord is in zicht. Maar de zee is vol gevaren: ijsbergen onder water, en die dingen zie je niet. Vrije improvisatie op een liedje van kort na WOII. Dat ging over mijnen in de zee. Het deuntje draait rond in mijn hoofd, maar de tekst komt niet naar voren. Vol verwachting klopt mijn hart. Komt hij wel, komt hij niet. Nog even geduld. Ik pak dus maar weer een plaatje van Annemiek: een plaatje met een boot. Die zie ik wel, maar de reddingssloep niet. Die is dus wel echt onderweg.

Al was het dan geen stralend weer, het was wel lekker om even een frisse neus te halen. Ik was helemaal alleen in het Westbroekpark, waar ik alleen vergezeld werd door twee witte zwanen, een paar nijlganzen, wat kopmeeuwen, verwilderde parkieten, eenden en een aantal vogels, die uit het verre noorden hier komen overwinteren; ik kon er niet dicht genoeg bijkomen om die noordelingen goed in beeld te krijgen. En uiteraard wat foto´s om de komende dagen op het blog te zetten.

Annemiek is naar de aquarobics en dan heb ik even tijd om op haar laptop een berichtje de wereld in te sturen. Geen wereldschokkende dingen heb ik te melden. Het leven van alledag is weinig verschillend met dat van de vorige dag of van de dag van gisteren. En ook in het wereldgebeuren is er weinig beweging: daar draait het allemaal om de olie en om het ikke-ikke-en-de-rest-kan-lekker-stikken. Gelukkig is er in de kleine gemeenschappen nog aandacht voor elkaar. Het klinkt allemaal een beetje cynisch; ik heb het liever ook anders, maar zelfs aan kerst denken is commercieel geworden: niet meer de vrede in de wereld staat in het vaandel, al roepen wij dat allemaal, maar ja ik-wil-wel-maar-die-ander-niet. Vroeger, maar dat is al tientallen jaren geleden hadden we een radio-geestelijke Pater Henri de Greve en die had als spreuk: verbeter de wereld, begin bij jezelf. Als we dat maar blijven proberen, misschien komt er dan nog eens vrede.
Foto geleend van Annemiek

En daar zit je dan als 73-jarige voor of achter ( ik weet nog steeds niet welk voorzetsel ik hier moet gebruiken) het toetsenbord van de computer van Annemiek. Mijn  eigen computer zal vandaag weer terugkomen van een korte herstelvakantie. Overwerkt weggegaan en nu monter weerom. Af en toe valt er een zonnestraaltje naar binnen. Het is eind november en dan mag je niet teveel verwachten van de weergoden, die vooral in dit deel van het jaar erg wisselend van humeur kunnen zijn. Maar over vier weken is de winterzonnewende weer daar en gaan de dagen weer lengen. Dan is de herfst voorbij en... als de dagen lengen gaat de winter strengen. Het meest positieve deel van dit gezegde is: dat de dagen lengen en dat betekent dat de natuur er vrolijker uit gaat zien. De bollen in de grond beginnen te kiemen en spoedig zullen de sneeuwklokjes weer boven de grond staan. Maar eerst nog even de aanloop naar het kerstfeest. Ik ga vandaag mijn kerstklokjes ophangen. Dat is een snoer met veel koperen klokjes die allerlei kerstliedjes laten weerklinken. Maar voor ik het vergeet: IK WIL U ALLEMAAL BEDANKEN VOOR DE GELUKWENSEN, DIE IK MOCHT ONTVANGEN, SOMMIGE WENSEN ZELFS IN DICHTVORM. HEEL ERG BEDANKT.
foto gemaakt door Annemiek tijdens onze vakantie in Turkije.

En vandaag - één dag later - ben ik in eens één jaar ouder.  In Turkije tellen de mensen de jaren niet. Als je aan een Turk vraagt, hoe oud hij is, dan moet hij echt na gaan denken: wanneer ben ik ook al weer geboren: hun geboortejaar kennen ze meestal wel. Heel veel mensen in Turkije vieren dan ook geen verjaardag. Tijd is tijd en de tijd dat jij leeft is de tijd, die je door Allah gegeven is. Dat is toch wel even iets anders denken dan wij in het westen meestal doen. De laatste jaren is het in Turkije wel wat aan het veranderen, zeg maar verwesteren, en daarmee is ook de verjaardag langzamerhand in beeld gekomen. Een extra feestje eens per jaar kan er altijd nog wel bij. Maar gemeengoed is het daar nog steeds niet. En vreemd genoeg lijkt hier de verjaardag juist wat te verwateren: veel mensen tellen alleen nog maar de kroonjaren of de vijfjaren-periode of vieren helemaal geen verjaardag meer.
Geen rompslomp met al die visitie, gewoon gezellig met zijn tweetjes ergens lekker gaan eten. Wij vieren het nog wel in kleine kring: broers, zusjes en kinderen. Wij maken er vanavond gewoon een gezellig avondje van.

Als je computer defect is heb je even tijd om wat anders te doen en na een regenachtige ochtend toch even van de zon te genieten. Jammer dat ik jullie wegens het defect aan mijn eigen computer geen foto´s kan sturen, maar binnenkort staan ze wel weer op. Nog even geduld en ik meld me weer via mijn eigen computer, hoewel u er niet veel van merkt, dat ik nu via de laptop van Annemiek even bij u binnenval. Ik wens u allemaal een heel fijn weekend en u bent altijd welkom op mijn blog.

Wat ik niet hoopte maar wel vreesde is werkelijkheid geworden. Maar ja geluk bij ongeluk, want het gebeurde op een zonnige dag. Windows heeft de hebbelijkheid bij het afsluiten zijn eigen bedje op te zoeken en als hij daarvoor een bad sector boven een mooi gespreid bedje verkiest, ben je de klos. Mijn harde schijf bleef ondanks alle professionele ondersteuning eigenzinnig en stoorde zich niet aan de opdracht normaal op te starten. Gelukkig blijven wel mijn data bewaard en die gaat de prof nu overplaatsen op een nieuwe harddisk, na op deze eerst windows geplaatst te hebben; zet je eerste je data over op de nieuwe schijf en ga je daarna windows installeren, dan ben je al je data kwijt: windows gaat namelijk altijd eerst de schijf  formateren. Ook een harde schijf heeft niet het eeuwige leven. Ik gebruik nu de laptop van Annemiek en probeer hiermee contact met u te houden.

Vandaag gaan we de harde schijf van mijn computer grondig onder handen nemen. Via een omweg zullen we de harde schijf benaderen en daarna zal een professioneel programma op de harde schijf worden losgelaten. Op iedere harde schijf kunnen bad sectors ontstaan. Op zich is dit niet zo erg, zolang ze maar duidelijk gemerkt zijn met een vlag er voor en een vlag er na. Dan worden deze sectors door het programma herkend als een bad sector en wordt er keurig omheen gewandeld. Zoiets als een bordje ´verboden toegang´. Wens me maar succes: anders wordt mijn verjaardagscadeautje een nieuwe harde schijf.

Zo de problemen zijn weer opgelost. Meestal probeer je te achterhalen, wat de oorzaak van een computerstoring is. Maar dat bleek niet zo makkelijk en de oorzaak heb ik dan ook niet gevonden. Uiteindelijk opstarten via DOS en daarna toch gekozen voor systeemherstel. En dat was in mijn geval de enige juiste oplossing. Nu kan ik weer rustig op mijn eigen snelle computer werken. Af en toe is het even stil op het strand. Dan staan de motoren even aan de kant.

Alsof de duivel er mee speelt: een kleine dll-file kan niet door mijn computer gevonden worden en daarmee kan ik niet in mijn eigen bureaublad komen. Hoe dat gekomen is; als ik dat wist, dan was het probleem opgelost. De recover-discette heb ik aan een vriend gegeven en nu zal ik mijn specialist er weer bij moeten halen: die weet werkelijk alles van computers. Ik ben daarom maar even achter de laptop van Annemiek gekropen, om toch mijn eerste berichtje vandaag de deur uit te zenden. En natuurlijk zal ik dan ook maar een plaatje vanaf haar bestand toevoegen. Ik wens jullie allemaal een fijnedag en hoop in de loop van de dag via mijn eigen computer weer met jullie contact te kunnen maken.

Tussen de diverse heats bij de motorrace was er een pauze van ongeveer een half uur ingelast. Deze tijd werd voor de bezoekers van de pier opgevuld door de Etnias die op hun fluiten Indiaanse muziek speelden.
foto: twee leden van de Etnias.

De dag van vandaag lijkt niet op die van gisteren. Gisteren scheen de zon al vroeg mijn kamer binnen, nu hangt er buiten een sombere wolkenpartij, regen en een krachtige wind. Guur weer. Gisteren een stralende dag, wel fris, maar toch aangenaam; vooral als je een plaatsje uit de wind kon bemachtigen. En dat kon je op de Scheveningse boulevard waar je je kon verstoppen tussen de naar schatting 250.000 bezoekers, die waren gekomen om de winnaar van de Red Bull Knock Out-strandrace voor zijn fantastische prestatie sportief toe te juichen. Er was maar één winnaar en één prijs, waar 500 motorcrossers voor waren gekomen.
Op de foto zitten een aantal crossers, die door pech waren uitgeschakeld.

Er was maar één winnaar en dat was een Fransman met nummer 1; hij ging met de prijs van    15.000 euro naar huis. Het was een fantastische middag met veel zon en duizenden bezoekers. Iedereen genoot, zo niet van de motoren dan toch van de zon.
Op de foto: niet de winnaar maar wel twee deelnemers, die bij de beste 50 eindigden.

Al weer lang geleden, omstreeks 1985,  kwam ik als vriend binnen in Schevenings Museum. Op een van die eerste vergaderingen opperde ik het voorstel om een kerstmarkt te houden in het Museum. Het idee van kerstmarkten was toen nog niet zo ingeburgerd in Scheveningen. En op die eerste kerstmarkt plaatste ik een kerststalletje, dat door de moeder van Annemiek gebreid was. Het commentaar dat door het toen nog erg protestantse Scheveningen werd gegeven was: moet dat nou? De Scheveningers waren nog niet gewend aan die katholieke “verafgoding”. Nu is er al voor de vierde keer - op zaterdag 22 december - in het hart van Scheveningen een kerststal met levende figuren en niemand neemt er meer aanstoot aan: heel bijzonder is het, dat deze kerststal zal staan voor de oude kerk, waar tegenwoordig veel protestantse Scheveningers kerken. De tijden veranderen….
foto: vol verwachting klopt hun hart: inkomst van Sinterklaas in Scheveningen, 17 december 2007.

Sinterklaas is weer in het land. Met tientallen Pieten arriveerde hij vanmorgen in de haven van Scheveningen. Op de foto: de goedheilig man wordt begeleid door een Spaanse edelman.

Al sinds het jaar 2000 maak ik een jaarkalender over Scheveningen, die ik dan dank zij sponsoren gratis kan aanbieden aan de bewoners en/of bezoekers van Scheveningen. Het lijkt mij leuk om u ook in de gelegenheid te stellen deze kalender te ontvangen. U kunt hem per e-mail bij mij aanvragen en ik zend hem daarna in een a4-formaat per e-mail toe. Mijn e-mail adres is: lookdekoning@planet.nl

Vandaag heb ik aardig wat te doen. De ‘officiële’ Sinterklaas komt dit jaar niet met zwarte Pieten aan in de haven van Scheveningen. Maar wat is officieel, het kan natuur ook wel weer een hulpsinterklaas zijn. Zwarte Pieten zijn uit, bruine Pieten zijn in. Zwarte Pieten waren zwartkijkers met hun zak en roede (wel een beetje ondeugend). Nu moet ik dus de bruine Piet op de “gevoelige plaat” vastleggen. Morgen is het de Red Bull strandcross en ook die laatste voorbereidingen moet ik vastleggen. Bovendien moet ik mijn dochter even helpen met het installeren van haar nieuwe witte printer, vooral de zwarte en kleurcartridges geven even problemen omdat een paar gele tijdelijke onderdelen verwijderd moeten worden. Het leven ziet er vandaag dan ook gekleurd op. Bovendien een zon aan mijn linkerkant en een donkere dreigende lucht aan mijn rechterkant.
Dit plaatje past ook nog wel bij een kleurrijke dag.

De zonsopgang was mooi vanmorgen. We besloten wat boodschappen te gaan doen en daarna een tochtje door de polder te maken. Maar het weer sloeg als snel om. Uiteindelijke zijn we toch maar naar huis gegaan. Onderweg zagen we op de lichtmasten langs de route 5 ooievaars zitten. Toch wel bijzondere vogels, zeker voor Den Haag, want in het Haagse wapen prijkt de ooievaar.

Bijgevoegde foto: veel vogels maar geen ooievaar te zien.

Soms is de vraagstelling  op de poll voor ons Hollanders wel erg grappig. Waarom? Omdat op veel vragen heel andere antwoorden gegeven dan bedoeld wordt. Als je vraagt ‘douche je elke dag na het opstaan?’ dan vraag ik met toch af wanneer anders? Ik douche toch niet als ik in bed lig op in de stoel zit. Het woord opstaan heeft meerdere betekenissen; er zijn dan ook meerde antwoorden mogelijk. Of op de vraag ‘hoe sta je ’s morgens op?’ Dan denk ik: de een doet het met een sprongetje, de ander met zijn linkerbeen eerst en daarna zijn rechterbeen of andersom. Maar met de vraag wordt natuurlijk bedoeld; ‘waardoor wordt je ’s morgens gewekt?’ en dan mis ik in het rijtje het antwoord ‘door mijn vrouw’ of … er zijn nog zoveel andere antwoorden zijn mogelijk. Statistiek was vroeger een onderdeel van mijn vak en daarbij was -  en is nog steeds - het stellen van een  vraag een moeilijk onderdeel. Ik heb in ieder geval vannacht goed geslapen, ben gewekt door mijn natuurlijke klok en ga vanmiddag douchen na het sporten, neem vervolgens een saunaatje en douche me nogmaals.
Foto: Zonsopkomst vandaag

Douche je elke dag na het opstaan? Ik moest er even om lachten. Verbeeld je dat ik voor het opstaan zou douchen. Ik weet niet wat de Belgen hierop geantwoord hebben.
Op de foto werkzaamheden op het strand vandaag.

Vandaag heb ik een lange tijd op het strand vertoefd. Een stralende zon, honderden meeuwen en een bijna eindeloze ruimte. Achter mij waren sjovels en dergelijk grondverzetters bezig het strand te egaliseren op de ene plek en op de andere plaats juist te veranderen in een duinlandschap, waar zondag de motoren doorheen moeten crossen. Op deze foto ziet je de ruimte en geniet je  van de stilte.

De ochtendbladen zijn weer gelezen, mijn gastenboek is weer geleegd en dit alles met een stralende ochtendzon. Van mij mag die de hele dag zo blijven schijnen. Bovendien hangt de vlag op het Kurhaus als een vaatdoek. Vanmorgen, toen ik een bladzijde van de krant omsloeg, zag ik ineens twee gesluierde Palestijnse meisjes en ik dacht echt twee nonnetjes te zien. Was dat het gevolg van het zotte klooster op het sennet. Maar die meisjes hoeven niet bang te zijn, want in dat klooster zwaait pater Lolbroek de scepter.
Foto: Op de Pier was jaren geleden een onderwatereiland gecreëerd als publiekstrekker. Dit eiland is al jaren niet meer in gebruik. Het staat er nu bij als een stuk oud roest. Maar als het weggehaald wordt dan vervallen de rechten van de eigenaar en mag op die plaats niet meer gebouwd worden.

Gisteren vond ik in mijn gastenboek een verrassing. De grote knuffelaar op het seniorennet heeft een mooie goudomrande collage gemaakt van door Annemiek en mij op het blog geplaatste foto’s. Deze collage is te bewonderen op het blog Annemiek. En vanmorgen een tweede verrassing, maar dit keer niet op het net: een stralende zonsopgang bij een buitentemperatuur van 3 graden; de verwachting voor de komende dagen ziet er ook goed uit. Fris maar zonnig. Maar niet iedere weerprofeet is zo optimistisch. En schijnt de zon niet, wees dan zelf het zonnetje voor je omgeving.
foto: Red Bull strandcross Scheveningen, 2006.

De lucht is grijs, de stad is grijs, de zee is grijs; we leven vandaag in een grijzen wereld. Je zou haast zeggen: een donkere dag voor Kerstmis. Maar dat is nog veel te ver weg: hoewel… het enige dat niet grijs is, is de goudkleurige kerstversiering, die licht uitstraalt. De shovels op het strand zijn bezig een enorm racecircuit aan te leggen. Er moet ongeveer 30.000 kuub zand verplaatst worden en alles moet klaar zijn als op zondag a.s. om 13.00 het startschot gelost wordt voor de Red Bull motorstrandrace. En nu maar hopen, dat het weer meewerkt. Als het zondag regent kan je vanaf de Pier het hele veld overzien zonder nat te worden, maar mooier is het om er direct bij betrokken te zijn. Ik heb een perskaart versierd, zodat ik vrij toegang heb op het circuit. Ik hoop dan ook op mooie foto’s.
Foto Red Bull 2006

De voorbereidingen voor de Red Bull motorrace zijn in volle gang. De golven, die eerst op zee waren proberen ze nu te copiëren op het strand, waarop aanstaande zondag de motorrijders hun techniek moeten botvieren. Boven de zee zwermen nu de meeuwen in allerlei soorten. Meeuwen, die je normaal niet ziet zwermen nu rondom de pier zoekend naar voedsel. Af en toe vliegt er een drieteenmeeuw langs en dat moment legde ik voor u vast.

Prins Carnaval is weer gekozen en hij is weer hard bezig om van Carnaval  opnieuw een feest te maken. Bij ons komt komend weekend Sint Nicolaas zijn opwachting maken en de kinderen zingen nu al: vol verwachting klopt ons hart en dergelijk Sinterklaasliedjes. En in sommige winkels klink al op de achtergrond het “Stille Nacht”. De feestmaand komt nu snel naderbij. Toen ik klein was had ik in deze periode altijd pech: mijn verjaardag en die van Sint Nicolaas liggen tamelijk dicht bij elkaar en de cadeautjes, waar alle kinderen toch naar uitkijken, waren aangepast aan dat dubbele feest. Meestal één pakketje voor twee feestdagen. Mijn zwager had het nog erger, die was namelijk op 5 december jarig.
Sinterklaas rijdt altijd op een schimmel, maar dit paard doet dienst als hulppaard voor een van de Pieten.

Gisteren waagden de surfers zich niet op zee, maar vandaag waren er weer een paar professionele enthousiastelingen. Het zicht was prima, de maasvlakte was weer in beeld, de wind nog straf, maar als de zon even tevoorschijn kwam, een ideale plaats om te vertoeven.
Foto vandaag genomen.

Martinus , een ridder in de 4e eeuw een ridder in dienst van de koning van Hongarije, deelde tijdens een verblijf in Frankrijk in een koude winternacht zijn mantel met een in lompen gehulde bedelaar. In de nacht hier op volgend  zag hij in een droom Christus gekleed in het deel van de mantel, dat hij aan de arme bedelaar geschonken had. Kort daarna  verliet hij de dienst om zich geheel aan het lot van de armen te wijden. Hij werd gekozen tot bisschop van Tours en stierf op 11 november 397. Sint Maarten deelde alles wat hij bezat met de armen. In sommige delen van Nederland gaan de kinderen langs de deuren met lampionnen of uitgeholde pompoenen met een kaarsje daarin en zingen een St. Maartensliedje en als dank daarvoor ontvangen  zij dan snoep en/of fruit.

Ik heb het gedicht
dat ik gisteren
heb geschreven
gelezen
en opnieuw gelezen
en mij afgevraagd
wie heeft dit geschreven.
foto: een terugblik op de storm. De ingang van de Scheveningse haven. 

Morgen is de storm weer geluwd. Daarom nu voorlopig een laatste stormplaatje.

Vroeger schreef ik vaak gedichten, in mijn studietijd, en publiceerde in een studententijdschrift, waarvaan ik de naam vergeten ben en dat ook niet meer bestaat. Tegenwoordig schrijf ik zelden hersenspinsels, maar vanmorgen vroeg toen ik de stormwind hoorde schreef ik het volgende gedicht.
“ ik wil

als mijn tijd gekomen is

stil wegglijden

in de eeuwigheid

waar geen licht is

en geen duisternis

waar geen dag is

en geen nacht is

maar alleen de stilte

van het tijdloos

samen zijn”

Foto: de Nederlandse vlag wappert stoer in de stormwind

Op 8 november van dit jaar fotografeerde ik deze dubbele regenboog. Het was een volledige regenboog, maar zelfs met een groothoeklens kon ik hem er niet helemaal op krijgen. Ik heb me dus maar beperkt tot het gedeelte boven zee.

Welke storm zal er in België heersen vandaag: de politieke storm is nog lang niet uitgewoed. Leterme zal de barsten in België moeten lijmen, maar de Walen zijn woedend en zullen zeker niet erg inschikkelijk zijn. Het overlegmodel heeft een flinke deuk opgelopen: de Vlaamse meerderheid heeft haar wil opgelegd aan de Waalse minderheid; iets dat nog niet eerder is voorgekomen. Ik hoop niet dat dit het einde van het federale België zal betekenen. In ieder geval kan de Belgisch koning een onderdak vinden in Vlaanderen, zoals gisteren een Vlaamse afgevaardigde zei. Hier in Nederland beginnen de  herfststormen; vandaag aanwakkerende wind tot windkracht 7, in de nacht verder oplopend en morgen en in het weekend een echte herfststorm op de kust van windkracht 9.

De foto duidt op de politieke storm in België en de naderende storm op de Hollandse kust.

De politieke crisis in België is compleet. De Franstalige parlementariërs hebben de vergadering  van het federale parlement demonstratief verlaten. Het voorstel om het kiesdistrict BHV te splitsen zal nu worden aangenomen: in het federale parlement hebben de Vlamingen de meerderheid. Wie heeft er nu gewonnen?  Kunnen de Vlamingen de verfransing van de Vlaamse gebieden tegengaan. Zal Leterme nu wel kunnen slagen in het vormen van een nieuwe regering? Ik wens de Belgen veel wijsheid toe.
Nog maar weer een duinfoto om de geesten fris te houden.

Vandaag weer een belangrijke historische dag in België: komt er een geniaal gebaar zijdens de Franstaligen of gaat de BHV-bom barsten. Wat er ook gebeurt, houdt het hoofd koel en dat wil ik zeggen tegen alle Belgen. Wij volgen de ontwikkelingen via radio, tv en kranten.

Ik doe er weer een foto bij van de duinen, om er hopelijk voor te zorgen dat de frisse Scheveningse wind door jullie haren mag waaien.

Het nieuws over het politieke België haalt niet meer de voorpagina van de Telegraaf. Maar op pagina 11 lees ik toch over de perikelen die in België spelen. BHV, drie letters die de doorsnee Nederlander niets zeggen, zijn wel de splijtzwam in ons buurland. Brussel-Halle-Vilvoorde omvat 19 Brusselse en 35 Vlaamse gemeenten. Maar door de grote toestroom van veelal Franstalige  verfransen de Vlaamse gemeenten. In een aantal van die Vlaamse gemeenten voert al een Franstalige burgemeester de boventoon. Die sluipende verfransing is de Vlamingen een doorn in het oog. De druk op de al meer dan 148 dagen tellende formatie is groot. De BHV is nu de bom onder het federale België. Wat voor een foto moet een simpele Hollander daar nu bij plaatsen. Ik heb gekozen voor een rustig en vredig Schevenings duinlandschap.

5 november is in Engeland een feestdag en wel onder de naam Guy Fawkes’ Day. Op deze dag in het jaar 1605 vond het buskruitverraad plaats. Guy Fawkes wilde in 1605 een aanslag plegen op koning Jacobus I, de door de paus geëxcommuniceerde koning van Engeland. De katholieken werden door Jacobus I vervolgd. En zoals het in die tijd ging was daar maar één antwoord op: de tegenstander om zeep brengen. Daarom was er een buskruitaanslag beraamd, die door Guy Fawkes zou worden uitgevoerd. Hij werd echter ontdekt en ter dood veroordeeld. Tegenwoordig is deze dag een feestdag voor de kinderen, waarbij kinderen een Guy Fawkes pop in brand steken. Ook is er op deze dag veel vuurwerk in Engeland ter herinnering aan het feit dat de geplande aanslag tijdig werd voorkomen en een groot vuurwerk in Londen werd voorkomen.

In de laatste teksten – gisteren en vanmorgen – wordt gesproken over het noordelijke havenhoofd en het zuidelijke havenhoofd  en over het noorderhavenhoofd en het zuiderhavenhoofd. Is er dan verschil in betekenis tussen noordelijke havenhoofd en noorderhavenhoofd? Er is geen verschil, maar op Scheveningen spreken we nu eenmaal over het noorder- en het zuiderhavenhoofd; de Nederlandse woordenlijst kent deze woorden niet. Maar ook in het boek “De spreektaal van de Scheveningse kustbewoners” wordt over dit afwijkend spraakgebruik niet gerept. Op bijgevoegde foto ziet u rechts op de foto het oude – in 1902 voltooide – noorderhavenhoofd en op de achtergrond de havenlichten van het nieuwe noorder- en zuiderhavenhoofd.

Het zuiderhavenhoofd heeft een lengte van 730 meter, het noorderhavenhoofd heeft een lengte van 580 meter. Met de aanleg van  de haven van Scheveningen werd eind 1900 begonnen. De haven krijgt twee havenhoofden: het noorderhavenhoofd (gereed in 1902) en het zuiderhavenhoofd (gereed in 1903) hebben een lengte van 295 meter). In 1971 zijn deze havenhoofden verlengd tot bovenvermelde lengte. Gisteren toonde ik u een foto van het noorderhavenhoofd met de rode banden en het rode havenlicht, vandaag het zuiderhavenhoofd met de groene banden en het groene havenlicht. Op de foto van vandaag heeft u tevens een mooi beeld van het fraaie nieuwe schip Dona Diana.

Vanmorgen zag u het havenlicht op het noordelijke havenhoofd met een rood licht; op bijgaande foto ziet u het zuidelijke havenhoofd - en neem maar van mij aan – met het groene licht. Een uitvarend schip heeft het groene licht aan bakboord en een binnenkomend schip heeft het rode licht aan bakboord. Vanuit zee geeft het groene en rode licht de havenmonding aan. Een schip moet altijd binnenvaren met het rode licht aan bakboord: vanaf de stuurhut dus gezien aan de linkerzijde. Het zuidelijk havenhoofd is in Scheveningen langer dan het noordelijke havenhoofd zodat een schip meestal al een beetje uit de wind en uit de stroming de haven kan binnenlopen.

De ingang van de haven van Scheveningen wordt gevormd door twee havenhoofden die zich vele meters ver in de zee uitstrekken. Het noordelijk en het zuidelijk havenhoofd. Het noordelijk havenhoofd is voor mij wat gemakkelijker te bereiken en ik ben dan ook vaak op het hoofd te zien. Zo ver in zee heb je een prachtig zicht op strand en zee. Het geluid van de zee en de meeuwen omringt je en stadsgeluiden zijn volledig weggestorven. Zeehengelaars zitten te wachten op iemand, die ze nog nooit eerder gezien hebben. Af en toe vaart een schip de haven in of uit. Als ik het havenhoofd op ga, ben ik altijd gewapend met de camera: er is altijd weer wat te beleven. Op de foto het havenlicht van het noordelijk havenhoofd. Het schip dat juist binnen loopt is nieuw en heeft een zogenaamde bijlboeg. Een nieuwe ontwikkeling in de scheepsbouw.

Zoals ik u gisteren al meldde is in Scheveningen Kerstmis al begonnen. Sinterklaas moet nog komen, maar die mag maar even komen. Op zaterdag 17 november arriveert de goedheilig man in de Scheveningse haven en zal hij om 11.30 uur voet aan wal zetten. De kinderen hebben dan al lang staan wachten, terwijl ze zingen “Zie ginds komt de stoomboot…” De zwarte, blanke, bruine en alleregenboogkleurige Pieten zijn dan al aan de wal. Die maken de kinderen al vanaf 11.30 blij met hun vrolijke optreden. Maar de kerstman durft zich dan nog niet te laten zien, die schijnt een beetje bang te zijn voor Sinterklaas.  Voor de kinderen breekt er weer een gezellige tijd aan. En voor de commercie, want daar draait het tegenwoordig toch helemaal om, een drukke periode, die aan zal houden tot eind van het jaar.
Foto: Palacepromenade Scheveningen, 1 november 2007

Zoals reeds eerder gemeld, maar nu echt effectief, is een gedeelte van Scheveningen nu al in kerstsfeer gehuld. Het Gevers Deynootplein/-weg en Palacepromenade zien er als kerstfeestelijk uit. Als bewijs een foto, die enkele minuten geleden genomen is.

Gisteren op bezoek geweest bij mijn zwager, die zijn verjaardag vierde. Samen met twee broer hebben zij een van de grootste komkommerbedrijven van Nederland. Vandaag is de laatste pluk en morgen mogen Turkse mensen uit de omgeving het restant komen plukken tegen een kleine vergoeding per kilo. Morgen komen zo’n 30 mensen de kassen leegplukken en daarna moeten alle planten en het plastik worden geruimd. Daarna worden de kassen gereinigd en weer gereed gemaakt voor de nieuwe jonge komkommerplanten, die over een paar weken zullen worden geplant. En zo zijn er met Kerstmis meer nieuwe smakelijke Hollandse komkommers beschikbaar voor de feestdis.

Foto: Zutfen, een mooi plaatsje in de provincie Gelderland. We komen ook wel eens ergens anders dan alleen in de omgeving van Scheveningen

Het feest weer van de spoken en de heksen, maar wij laten ons niet beheksen:
Halloween, halloween,
ik houd het voor gezien
ik ga vandaag een feestje vieren
laat die spoken en heksen maar tieren
Halloween, halloween,
ik houd het voor gezien.

Eindelijk dan op de normale snelle wijze op het blog. Soms hebben programma's kuren en dan is het zoeken waar het probleem zit. Je kunt er best een grapje over maken: het overkomt iedereen wel eens. Maar net in de Belgische vakantieperiode komt dat niet zo goed uit, zeker niet als het weer niet helemaal meewerkt en thuiszitten soms de enige optie is. Maar a la, we gaan er vandaag maar weer tegen aan; weer of geen weer. Rekken en strekken, even zuchten en dan verder gaan met rustig ademhalen. Ik wens u allen een heel fijne dag.
Een nieuwe foto voor de dierenliefhebber,

Het is nog pikkedonker in België, tenminste mijn blog blijft na lang wachten zwart. Geen tekening, geen beeltenis alleen een zwarte pagina. Wat moet ik daar nu mee; met witte letters tikken helpt ook al niet(wat ben ik toch een simpele ziel hè); vroeger op school schreven we ook met een wit krijtje op een zwart schoolbord, later werd dat een geel krijtje op een groen schoolbord, net de Haagse vlag: ook groen/geel. In ieder geval is de foto wel gelukt: een foto van een pikdonkere nacht zonder sterren, zonder maan, alleen maar zwart. Ik probeer het vandaag nog wel een keer. Kul noemt Annemiek dit: flauwe kul.

Ik heb nog een mooie paardenfoto, die ik maakte in Stompwijk. Ik hoop dat ik er u een plezier mee doe.

Op mijn internetsite www.allesoverscheveningen.nl vindt u onder het hoofd "Extra info" de tekst "stuur een kaartje"; als u hierop klikt krijgt u een keuze uit 136 kaartjes, die u via het internet kunt versturen naar familieleden, vrienden of kennissen. Deze kaarten zijn uniek en u kunt ze dus nergens anders op het internet vinden. Het ontwerp en de foto's zijn gemaakt door mij en mijn vriend Johan Roos. De bijgevoegde kaart werd door mij gemaakt.

De nacht van vannacht was een bijzondere nacht. Niet alleen omdat vannacht de klok een uur teruggezet werd in verband met de wijziging van zomertijd naar wintertijd. Vannacht was er in een groot aantal steden een afspraak gemaakt om de nacht ook echt nacht te laten zijn. Alle overtollige verlichting uit. Toen ik vannacht om ca 2.30 uur (dus nog zomertijd) naar buiten keek, lag de stad Den Haag verborgen onder een zwarte wolkendeken. Geen sterren, geen maan, geen lichtreflectie op de wolken, alleen maar duisternis. Dat is voor een stadsmens een bijzondere ervaring. Normaal zie je ’s nachts altijd de stad, vannacht alleen maar nacht. 
Foto: het was een donkere nacht en de foto zou slechts een zwart vlak laten zien. Dus dan maar geen foto.

Mijn computer is weer bij de tijd: genezen en ontslagen uit de ziekenboeg. Maar ik zit als een duf konijn achter of volgens anderen voor mijn computer. Eigenlijk gekke uitdrukkingen. Ik sta voor het raam en kijk naar buiten. Ik zit achter mijn schrijfbureau, terwijl het schrijfbureau voor me staat. Ik zit achter mijn computer, terwijl ik naar het scherm kijk, dat voor me staat. Ik zit wel voor de televisie, maar niet er achter. De mensen zeggen ook vaak dat ze een aspirine innemen voor de hoofdpijn, maar ze doen het tegen de hoofdpijn. En zo wonen we op Scheveningen en we bedoelen dat we in het stadsdeel Scheveningen wonen. Eigenlijk is de taal soms een vreemd iets; maar het gaat er uiteindelijk om dat we elkaar begrijpen. U merkt het wel aan mijn artikeltje, dat ik zo duf ben als een konijn.

Niet alleen mijn computer is ziek, ook de specialist ligt met koorts te bed en ik zelf loop al de hele dag rillend door het huis, terwijl de centrale verwarming toch op 23 graden staat. Ik heb het nooit koud, maar vandaag sta ik met een extra trui aan te rillen van de kou. Met hoofd lijkt een wattendoos. Ik ben niet iemand, die de hele dag in bed kan liggen en slapen overdag doe ik liever niet, want dan duurt de nacht zo verschrikkelijk lang. Dus loop ik als een zombie door het huis en probeer me te verpozen op de laptop van Annemiek. Af en toe neem ik een paracetamol in de hoop daarmee de koorts te kunnen onderdrukken. Ik denk dat ik straks voor ik naar bed ga maar een stevige borrel neem en hoop dan na een goede nachtrust toch van het weekend te kunnen genieten. 
Toch maar even het strand, maar nu richting Europoort.

Sommige mensen vragen zich af, waarom je op het blog komt van een ander: kijken of lezen. Ik heb geen kijk- of leesblog: ik heb een blog waarop ik mijn dagelijkse ervaringen of oude herinneringen plaats en als het kan met een mooi plaatje.Voor lezen neem ik een boek, tijdschrift of de krant. En blog bekijken is voor mij: gewoon kijken en luisteren naar wat andere bloggers te vertellen hebben, de dagelijkse dingen: ellenlange verhalen sla ik meestal over, maar soms lees ik wel eens een persoonlijk gedicht, een goede mop of een persoonlijk verhaal. Ik verwacht geen schrijvers op dit blog, die hebben hun uitgevers en een heel groot leespubliek. Dat was dan weer mijn bedenkseltje voor vandaag. Morgen misschien goede berichten over mijn zieke computer, inmiddels staat die pc onder specialistische behandeling.
De strandtenten zijn weg: het strand is weer van ons.

Het is nog steeds niet gelukt. Het probleem is dat na een storing mijn netwerkkaart niet meer correspondeert met mijn modem/router. Dat betekent dus een andere netwerkkaart. Gisteren hebben we maar besloten, dat we dan alles maar draadloos gaan doen. Annemiek was al via mijn modem/router draadloos verbonden met het internet en vanaf donderdag hopelijk ook mijn pc. Door een foutieve inschatting was ik ook mijn meeste programma´s kwijt, maar die heb ik inmiddels voor een belangrijke deel opnieuw kunnen installeren. Om mijn blog niet te saai te maken kan ik een van mijn eerder gemaakt foto´s uit het bestand van Annemiek ophalen. Het is hier een beetje saaie dag, maar we zullen er toch wel weer wat van moeten maken.

Vandaag heb ik een afspraak om 10.00 uur en krijg van Annemiek toestemming even van haar laptop gebruik te maken. Reden: mijn pc voelt zich nogal zwakjes en is nog niet helemaal hersteld. Vanavond komt de dokter nog even kijken en dat zal mijn pc wel wat opvrolijken. Vannacht heeft het hier bij ons voor de eerste keer dit najaar gevroren. Op onze galerij wees de thermometer 1 graad aan, maar de daken waar we op uitzien zijn helemaal wit. Ik heb er een foto van gemaakt en hoop die u morgen of in de loop van de dag nog te kunnen tonen. Het wordt in ieder geval een zonnige dag en daar gaan we van genieten.

Gisteren kwam ik niet aan de bak om op de laptop van Annemiek een berichtje te schrijven. We hadden een langdurig bezoek van een computerdeskundige, die mijn PC weer in orde zou maken. Het probleem is gevonden – een beschadigd gedeelte van 12 Kb  op mijn harde schijf -. Op zich niets bijzonders, maar wel als die fout net op de verkeerde plaats zit. Het probleem is nog niet helemaal opgelost, maar hopelijk komen we er vanavond uit. Ik ben wel al mijn programma´s en ca 5.000 foto´s kwijt. Jammer. Maar gelukkig had ik er al veel op cd´s gesaved. En als de computerdeskundige even weg was, zat natuurlijk Annemiek zelf achter haar laptop. Nu is ze even naar de aqua-arobics en heb ik even de kans om iedereen te bedanken voor hun berichtjes; zodra mijn computer in orde is zal ik iedereen persoonlijk bedanken.

Vanmorgen wilde ik de computer aanzetten, maar die vertikte het. Na nog een paar keer geprobeerd te hebben, heb ik de moet maar opgegeven. Eerst maar wat boodschoppen doen en samen met Annemiek zijn we naar de kaasboerderij gestapt om de voorraad kaas aan te vullen. Thuisgekomen dacht ik even opAnnemiek haar laptop een berichtje op het sennet te zetten, maar zij was mij voor.Dus maar even wachten en de kans waarnemen als ze er even niet is.Nu is ze een boodschap gaan doen en ben ik snel achter haar scherm gekropen, om toch maar even iets van me te laten horen. Ik wens iedereen een prettige zondag (hier in Scheveningen schijnt de zon, maar de temperatuur buiten is slechts 10 graden. Mijn foto´s staan op mijn eigen computer, dus niet even geen plaatje bij de tekst.

In Scheveningen is een start gemaakt met de kerstversiering. Vandaag hangen er al niet verlichte kerstbomen aan de gevels van het Gevers Deynootplein, en vanaf  29 oktober moet Scheveningen de kerstsfeer uitstralen. Tweeeneenhalve maand zullen kerstengelen, kerstballen en allerlei andere kerstattributen de sfeer bepalen. De commercie speelt weer hoogtij.
En even iets heel anders: ik heb altijd gedacht, dat wethouder-zijn in een grote plaats een hele dagtaak omvat. Daarin heb ik me dan ook schromelijk vergist, toen ik in de krant las, dat onze wethouder Norder er een aantal nevenfuncties op na houdt. Waar haalt hij de tijd vandaan?, zou je je haast gaan afvragen. Nevenfuncties, betaald of niet-betaald, eisen toch ook tijd om de vergaderstukken te bestuderen. Of zijn het soms baantjes, die niet zoveel om het lijf hebben. Zo iets van: een discussieavond over de vraag of de ene borrel beter is dan de andere. Of het voorzitterschap van de biljartvereniging, die slechts 20 leden telt en waarvan er 10% de vergadering bezoekt. Ik gun de wethouder heus wel een verzetje.

En waarover spraken wij nog meer. Over de kerken, die ook net als in Holland, leeg staan. Over de buitenlandse medemens, die we in Turkije steeds meer gaan waarderen. Over het lekkere eten: Belgen zijn echt lekkerbekken, maar ze weten ook wel dat je voor een frankske niet op de eerste rij kunt zitten. Over het dragen van wel of niet Turkse kleding. En de schone meiskens zien we liever zonder dan met Turkse kleding(dit kan je natuurlijk dubbelzinnig opvatten). De Belgen houden van het leven en denken ‘de dag van vandaag komt nooit meer weerom’. En gelijk hebben ze. Hollanders zijn soms nog al zwaar op de hand, maar de Belgen zijn lichtvoetig als een hinde.
Op de foto onder het torentje de buitenbar, nu nog 's morgens vroeg, maar spoedig levendig, zodra onze barman Gökhan omstreeks 10.00 uur zijn eerste drankje gaat inschenken.

De Belgen zijn geen kankerpitten. Zij nemen het leven heel wat luchthartiger op. Ze hebben wel commentaar op de verkiezingen en op de samenstelling van een nieuw Belgisch kabinet, maar doen er niet zo moeilijk over. Je hebt nu eenmaal Vlamingen en Walen en die verstaan elkaar niet zo goed. De Walen willen het voor het zeggen hebben, maar hun kwakkelende economie denken ze overeind te kunnen houden met de steun van het welvarende Vlaanderen en daar trappen die Vlamingen niet in. Ze willen best samenwerken met elkaar, maar dan niet onder de macht van de ander. En daar de Walen zich superieur voelen aan de Vlamingen willen en kunnen de Vlamingen niet samenwerken met de Walen. Gelijke monniken, gelijke kappen. En zo niet, dan maar zelfstandig verder. En terwijl de zon langzaam in de schemering verdween, namen we samen een pintje.

Als ik eerlijk moet zijn, heb ik tijdens de afgelopen vakantie niet zo heel veel uitgespookt. Lekker luieren, zonnen en af en toe een soms alcoholische, maar meestal een niet alcoholische verfrissing. En tussen door een korte wandeling of een eind zwemmen in de zee – het zoetwater zwembad heb in alleen maar gezien, maar er niet in gezwommen – en vrij vaak snorkelen en visjes kijken. Al snorkelend zwom je soms temidden van duizenden visjes. Maar ook heb ik mijn kaakspieren behoorlijk op de proef gesteld. Het is goed babbelen met de Belgen, die wij in ons hotel al sinds vele jaren ontmoeten. Altijd weer leuk om herinneringen uit voorgaande jaren op te halen. Of om weer nieuwe contacten te maken. Ik heb ook weer een aantal Belgen enthousiast kunnen maken voor het Sennet en die zullen we daar zeker ontmoeten. En dat alles in de vrolijke vakantiezon of ’s avonds bij de bar. En aan het eind van de vakantie zwaaien we elkaar uit en roepen “tot ziens en tot het volgende jaar”: als je eenmaal in hotel Fantasia te Kusadasi bent geweest, dan wil je iedere jaar - en velen meer dan één keer - weerom.

Na dertien dagen zonneschijn zijn we weer terug. Gisteravond kregen we op de vlieghaven van Izmir al een voorproefje dat ons te wachten stond, als we op Schiphol zouden landen. Het was er koud en guur ’s avonds laat, maar gelukkig valt het allemaal wat meer. Hoewel niet zo zonnig als in het verre Turkije, maar toch scheen vanmorgen de Hollandse zon onze slaapkamer binnen. En nu eerst de koffers uitpakken en alle zaken op een rijtje zetten. In Turkije hebben we de Belgen niet hoeven missen, zij waren er in ons hotel in groten getale. En zeker zo gezellig als op het blog. Heeft u weer zin om langs te komen: we zijn weer thuis en op het blog.

De koffers staan gepakt. Als alles goed is, zit alles er ook goed in. En zo niet, dan hebben we bij aankomst is Turkije een klein probleempje. We hebben vooraf het hotel al geïnformeerd dat wij er aan komen. We hebben in dat hotel een voorkeur voor een bepaalde kamer, maar via de reisorganisatie kan je dat niet altijd regelen, want die heeft een bepaald aantal kamers gereserveerd. Wij komen echter al zo lang in hetzelfde hotel, dat één e-mailtje voldoende is om de zo gewenste kamer te kunnen krijgen of als die kamer niet beschikbaar is een nog mooiere kamer. Vannacht omstreeks 2.15 uur komt de taxi voorrijden om ons naar Schiphol te brengen. Ik hoor geronk uit de kamer: Annemiek probeert vast een slaapje te doen, zodat ze uitgerust op vakantie kan gaan. 14 oktober zijn we weer present op het net. We gaan naar de zon, maar we nemen niet de zon hiervandaan mee: we hopen dat u ook nog een aantal zomerse dagen tegemoet gaat.

Allereerst mijn bezoekers van harte welkom heten. Vandaag ben ik begonnen met mijn gastenboek op te schonen. Ik ga naar personaliseer, klik gastenboek aan en krijg een hele reeks kaartjes van bezoekers. Die ga ik die niet allemaal beantwoorden. Ik begin met het eerste bericht: ik schrijf het IP-nummer op, en  dan naar het volgende. Als ik een IP-nummer voor de tweede keer tegen kom, verwijder ik dat bericht; op die manier loop ik de hele reeks door. Als je eens in de drie dagen je post beantwoordt, dan is je lijst behoorlijk uitgedund. Ik heb vandaag elf verschillende IP-nummers genoteerd en die ga ik beantwoorden. Dat scheelt heel wat tijd, die ik beter kan gebruiken met het bezoeken van nieuwe, nog niet eerder bezochte, blogs.
Een vakantiefoto van vorig jaar herfst: ik verlang er al weer naar.

De zon had al lang moeten schijnen: de zonsopkomst is om 7.36 uur. Het is nu al 8.15. Maar een dik en somber wolkendek hangt boven ons. Ik zit met het licht aan, anders kan ik niet eens de letters en cijfers op mijn toetsenbord zien. Maar gelukkig is mijn vriendje de barometer er nog, die stug met zijn zieke kop een zonnige dag voorspelt. Hij is een echte toekomstziener, want er komt een dag dat hij gelijk heeft. Het wordt op Scheveningen een beetje triest weekend: de strandtenthouders moeten maandag vertrekken en ze zijn hun koffers vandaag al begonnen te pakken. De bewoners van Scheveningen kunnen daarna hun eigen strand weer veroveren. Het lege strand is voor de late vakantievierders en de schoolvakantiegangers wel een beetje triest. Na een gezonde strandwandeling even vertoeven in een strandpaviljoen is nu niet meer mogelijk. Er zijn nu eenmaal knechten en bazen in deze maatschappij en de baas beslist. Soit.
U zult zich wel verwonderd afvragen 'wanneer en waar heeft hij deze zonnige strandfoto kunnen maken?'; het was op 15 april 2007 op het strand van Scheveningen.

Aanvankelijk een stormachtige wind, maar langzamerhand verbetert het weer zich. Na de regen van vannacht en vanmorgen prikt nu de zon weer door het wolkendek. Zojuist heb ik even het huis gekuist, stofzuigen dat is mijn werk, ramenwassen meestal, soms de afwas of koken. Maar vandaag is het alleen stofzuigen. En als morgen het weer het toelaat de buitenboel. Ook op het strand zijn ze hard bezig om de boel op te ruimen. Maandag moeten de strandtenten verdwijnen. Van mij hadden ze tot na de schoolvakantie mogen blijven staan, maar de burgemeester heeft beslist, dat het maandag moet gebeuren, met als gevolg: 80 mensen werkeloos. Daar kan de gemeenschap dan weer voor opdraaien. Maar de belastingbetaler is nu eenmaal altijd de klos.
Foto: de aanleghaven van Tiengemeten.

Misschien is het u nog niet opgevallen, maar de tekst boven mijn blog is gewijzigd. Voorheen stond er: “de dag van vandaag kom nooit meer terug”. Nu staat er “HET OMZIEN IS DE HAAS ZIJN DOOD”. Mijn moeder overleed op 7 september 1997, 92 jaar oud. Nu al weer ruim tien jaar geleden. Na haar overlijden moest het huis ontruimd worden. In een oude portemonnee vol fotootjes vond ik een stukje karton van 5,5 bij 5,5 centimeter met daarop de hierboven vermelde tekst. Ik heb het stukje karton opgeborgen en af en toe zag ik het wel ergens liggen en hechtte er niet zoveel waarde aan. Maar tijdens het lezen van een verhaal van een Belgische Dame(Jacqueline) in Mexico herinnerde ik mij dit kartonnetje; ik heb het opgezocht en nu lijkt het mij alsof mijn moeder mij dit berichtje opnieuw onder de ogen wil brengen: niet wat je gedaan hebt, maar wat je nog te doen hebt is belangrijk.
foto: het berichtje.

Ik weet het wel, dat mijn barometer een beetje ziek is, maar ik vind het leuk dat er ook wat positieve geluiden in mijn omgeving klinken. Voor vandaag belooft mijn barometer wolkjes en zonneschijn; dat deed die gisteren trouwens ook; dat ik in de stromende regen – de regen viel echt met bakken uit de lucht – terecht kwam toen even naar buiten moest om een boodschap te doen, vond ik helemaal niet zo erg. Ik zat toch in mijn auto. Mijn barometer is gewoon een beetje ziek en dat wil ik zo houden tot aan mijn vakantie. Na mijn vakantie zal ik hem zijn medicijntje geven; heel eenvoudig, gewoon een aantal nieuwe batterijen en dan maar hopen, dat het weer dan zonnig en droog blijft, zoals mijn barometer hopelijk dan wel goed zal aanduiden. Maar in deze tijd is een positief geluid altijd meegenomen. Het weerbericht vertelde mij vanmorgen: bewolkt, droog, maar weinig kans op zon. En nu schijnt op dit moment een stralende zon aan een bijna wolkeloze hemel. Wie is nu ziek.
Foto gemaakt op een zonnige dag op het eiland Tiengemeten.

Vandaag een lege pagina in mijn agenda: geen afspraken vandaag. Mijn barometer geeft ook voor vandaag weer zon aan. Dat noem ik ten minste een optimist. Misschien gaan we vanochtend wel even een rondje polderland doen. De wind staat noord en de zee kleurt lichtgroen onder een toch wel dreigende bewolking. Maar het is nog vroeg; mijn optimist kan nog steeds gelijk krijgen. De strandtentexploitanten hebben ruzie met de gemeente. De gemeente wil de strandtenten weg hebben, maar de exploitanten willen pas na de herfstvakantie opbreken. Het toch wel matige seizoen willen ze als het even kan nog een goed staartje geven. Vorig jaar en het jaar daar voor mochten ze wel blijven tot eind oktober en nu wordt hun seizoen door de gemeente ingekort. Ik blijf nog even op het strand met mijn foto’s, dat is een goede afsluiting voor een welverdiende vakantie en een prettig vooruitzicht naar die vakantie. Volgende week dinsdag vliegen we naar Turkije en blijven dertien dagen weg.

Mijn barometer is een grote optimist. Al dagen lang geeft hij aan dat de zon schijnt en het niet gaat regenen. Buiten hangen dikke regenwolken en de straten en de daken zijn nat. Maar binnen regent het niet: de barometer heeft wel een heel klein beetje gelijk, maar zijn reikwijdte is wel heel erg beperkt. Wie weer heeft hij toch gelijk, maar werkt hij meer op lange termijn. Ik zal in ieder geval zijn advies volgen en er vandaag een zonnige foto bij plaatsen.

Wat hebben we gisteren kunnen genieten van een prachtige dag. Om 9.30 ben ik op de fiets gestapt en na een omzwerving door de duinen, Wassenaar, Voorschoten en de Vlietlanden kwam ik na een fietstocht van 40 kilometer vermoeid, maar tevreden, terug op de basis Scheveningen. Omstreeks half twee een korte wandeling van ca 60 minuten langs het Kurhaus, boulevard en Pier weer terug. Tegen 3.30 uur kwam mijn dochter en hebben we met zijn drieën een drankje weggewerkt en na een vroege avondmaaltijd weer op de fiets omdat mijn dochter ook even van de natuur wilde genieten. Een ommetje van 23 kilometer. Dat ik nu hier en daar mijn spieren nog voel, zal niemand verwonderen. Maar het was wel een stralende dag. En ik heb ervan genoten.
Deze foto maakte ik gisteren.

De herfst is met een goed humeur opgestaan: een vrijwel strakblauwe zee, een beetje toegedekt door een lichte ochtendnevel, de zon in volle glorie en de vlag op het Kurhaus lusteloos hangend in de vroege ochtendzon. Op het Gevers Deynootplein staan de Lamborghini, Ferrari, Masserati te wachten om gestreeld te worden door de bezoekers, die zich vergapen aan deze wonderauto’s. Ik moet hoognodig mijn Opel Agila 1.2 gaan wassen en poetsen, dan kan de kleur nog een beetje tegenwicht bieden aan de bovengenoemde schoonheden. Pascal is mij gunstig gezind, want hij laat het seniorennet wat sneller draaien, maar of dit ochtendsmeermiddeltje de hele dag zal helpen…? In ieder geval dit berichtje staat er op en ik wens iedere bezoeker een heel fijne en stralende dag; en denk er aan: de dag van vandaag komt nooit meer terug. .

Nu is het alleen nog maar de vraag: waar is het Kurhausplein?  Het Gevers Deynootplein wordt in de volksmond ook wel Kurhausplein genoemd, omdat aan dit plein het Kurhaus gelegen is. Het adres van het Kurhaus is: Gevers Deynootplein 30. Vandaag(16.00 – 22.00 uur) en morgen(14.00 – 20.00 uur) het feestterrein van mode, muziek en mooie auto’s. Diverse modebedrijven uit Scheveningen presenteren hier hun wintercollecties; er is live Italiaanse muziek van Duo Adagio, Paolo Bertelli en Ariënne Groenewoud. Woont u niet te ver van Scheveningen, kom dan genieten van zon, lifestyle en design. Scheveningen: er is altijd wel iets te doen. Op mijn website staan alle evenementen in Scheveningen vermeld: surf maar eens naar: http://www.badplaats-scheveningen.nl
Het Gevers Deynootplein, waar de kinderen soms spelen in de fontein.

De belofte van onlangs, dat het seniorennet in het vervolg een stuk sneller zou zijn, is ondanks de bijgeplaatste servers nog niet waargemaakt. Gisterochtend om ca 10.00 uur dacht ik dat de problemen opgelost zouden zijn, maar daarna werd het net weer lui. En vanmorgen vroeg, er zijn dan weinig bloggers op het net, ging het redelijk, maar nu is het weer traag. We houden de moed er in. De weerprofeten voorspellen een goed weekend en hier verschijnt af en toe de zon; of we het de hele verdere dag droog houden…? Vanmiddag ga ik met een groep mensen Scheveningen bezichtigen. Er is een bedrijfsuitje bij een van de strandexploitanten en dan word ik wel eens gevraagd om een groep mensen te begeleiden. En dat doe ik altijd met plezier. Het is altijd leuk om iets over je plaats te kunnen vertellen. Ik houd de weerprofeten aan hun woord: belofte maakt schuld.

De afgelopen twee dagen was het erg moeilijk om het seniorennet te bereiken. Soms duurde het wel vijf minuten tot de verbinding tot stand kwam. Tot vanmorgen tien uur, toen kon ik weer gemakkelijk op het blog terecht. Ik heb wel gemaild naar de administratie, maar dat ze daar zo vlot zouden reageren, dat had ik toch echt niet verwacht. Misschien is het ook toeval. Na Prinsjesdag is het weer betrokken; of dat te maken heeft met de rijksbegroting, dat weet ik niet. Maar… het ziet er niet al te gunstig uit voor de belastingbetalers, want die moeten toch weer gaan dokken. De economie mag dan goed gaan, maar het gaat wel ten koste van de belastingbetaler. Maar zo gaat het vaak bij begrotingen: jezelf rijk rekenen, maar de ander laten betalen. Maar ik denk maar na regen komt zonneschijn en misschien kunnen mijn kinderen de vruchten plukken.

 De koningin hield een mooie troonrede: weinig geleerde woorden, begrijpelijke taal en geen ingewikkelde taalconstructies. We hebben het allemaal goed gedaan het afgelopen jaar. We hebben gezorgd voor een goed draaiende economie. Maar als dank krijgen we: moeilijke ingrepen nu het goed gaat, bijna iedereen boet aan koopkracht in; we moeten meer betalen voor autorijden want onze motoren maken teveel uren, nogal logisch: we staan urenlang met draaiende motoren in de file; even optrekken en dan weer stilstaan, ja en dat is vervuilend voor het milieu. Maar waarom worden de files dan niet aangepakt, ja volgens de begroting 50 miljoen euro meer. Maar we betalen alleen al voor het autorijden 500 miljoen euro meer. Maar die 450 miljoen euro gaan in de algemene middelen en het milieu verslechtert. Het kabinet wil meer sportmedailles: wie het langst in de file staat krijgt nu een sportmedaille, want lang in de file staan en je geduld bewaren is een grote sportieve prestatie.

18 september is in Eindhoven een heel belangrijke dag, want op die datum in het jaar 1944, eindigde voor de Eindhovenaren WO II. Mijn twee broers en ik werden pas op 15 april 1945 bevrijd, wij waren toen ondergebracht bij drie verschillende pleegouders in Sneek en mijn ouders en mijn 6 zusjes hebben moeten wachten tot 5 mei 1945. Het eerste oorlogskindje in ons gezin vierde op die voor Eindhoven zo heugelijke dag haar 3e verjaardag. Vandaag is ze weer jarig, maar wel een paar jaartjes ouder.
Voor haar deze bijzondere roos.

Als je in Scheveningen aan de mensen, of het nu bezoekers of bewoners zijn, en je vraagt naar de betekenis van pierewaaien, dan kijken ze je aan of je een zonderling bent. Lekker over de boulevard of langs het strand wandelen of lekker uitwaaien op de Scheveningse pier. Maar ze weten niet dat pierewaaien niets te maken heeft met de Scheveningse pier of welke pier dan ook. En als je dan in het woordenboek het woord pierewaaien opzoekt, dan vindt je de verklaring: aan de zwier gaan of zoals bij Stijn Streuvels: doelloos ergens vertoeven: “hij bleef daar wat pierewaaien met de ellebogen op de dis”.Maar waar heeft het woord dan wel mee te maken; met het Russische woord “pirovat” en dat betekent ‘feesten, fuiven’. En of je dat nu op het strand, de boulevard, het strand of waar dan ook elders doet, het is altijd een prettige bezigheid.

Foto: deze man kwam even pierewaaien in Scheveningen.

In 1994 besloot de overheid, dat Tiengemeten een natuurgebied zou worden. Geen kerncentrale of baggerstort. Nee, de natuur zelf zal het werk opknappen. Korte tijd later is Natuurmonumenten eigenaar van het eiland geworden. Onlangs is er een verbinding gemaakt met het open water en zodoende hebben eb en vloed invloed op een gedeelte van het eiland. Hierdoor ontstaat een ideale plaats voor steltlopers, roerdompen, reigers, lepelaars, kluut en tureluur. Hoewel Tiengemeten pas sinds kort in zijn nieuwe vorm bestaat is het nu al een natuurgebied, waar de stilte alleen door mijn voetstappen verstoord wordt en de horizon en de wolken elkaar ontmoeten. Gisteren, 15 september 2007, hebben we dit eiland bezocht.

Mijn geschrijf op de 10 en 14 september heeft wel het een en ander losgemaakt. Zes bloggers onderkenden hetzelfde. Hopelijk heeft het een positief effect op normaal gebruik van het blog. Maar de tijd gaat verder en we blijven genieten van de vele goede dingen, die het blog(gen) ons biedt. De zon schijnt en morgen is het een dansfestijn op de boulevard. Swinging and Dancing Scheveningen. Ook buiten de vakantieperiode is het op Scheveningen goed toeven. Misschien zelfs aangenamer dan in de drukke vakantiedagen. Zelf gaan we binnenkort ook even genieten van een wat langere vakantie in een zonnig land. En iedereen weer bedankt voor zijn/haar bezoekjes aan mijn blog.

Foto: je moet geen oude koeien uit de sloot halen, maar dit stukje historie uit Zutfen is nog steeds een stukje realiteit.

Is het dan toch waar, wat ik afgelopen maandag in mijn blog schreef. Slechts één persoon reageerde. Dinsdag, woensdag en donderdag heb ik niets op mijn blog geschreven in de hoop dat er meerdere bloggers zouden reageren. Helaas tot nu toe niemand meer. Ik begin me af te vragen, wordt er dan niet gekeken naar de andere bloggers en schrijf ik mijn ervaringen dan alleen maar voor de kat zijn viool? Pierre leest mijn ervaringen, Amro Fait ook, Amourette soms, Hugo, Franske, Pietje, Jan ook en zo zijn er gelukkig nog een aantal blogvriendinnen, Hartendame en Greta en soms Yolanda. Maar er zijn er ook nogal wat, die slechts zeggen: ‘goedemorgen’, ‘welterusten’ of ‘ik wens u een prettige dag’ en dan zie je even later op heel veel andere plaatsen exact hetzelfde prevelementje staan. Dan ga je toch echt denken aan ‘knippen’ en ‘plakken’.

De bijgevoegde foto maakte ik onlangs tijdens een paar dagjes Uit in de omgeving van Zutfen.

Het valt mij op, dat er niet alleen op mijn blog, maar ook bij veel andere blogs in bloggenland steeds meer bezoek komt van bloggers, die niet geïnteresseerd zijn in het blog van de ander, maar komen om te scoren om op de overzichten op de hoogste plaatsen te geraken. “Hoe kom je daar nu weer bij “ zult u denken. De meeste bezoekers vragen om een tegenbezoek, maar heel vaak gebeurt het, dat je bij een tegenbezoek op een blog niets nieuws te zien krijgt: dat stond er gisteren ook al op en eergisteren ook. Ik vind dit jammer, want uit beleefdheid reageer ik bijna altijd op de bloggroeten en dat kost veel tijd. Van sommige bloggers krijg ik wel twee keer per dag een verzoek om hun blog te komen bezoeken. Tegenwoordig wacht ik een paar dagen: dan kan ik alle dubbele begroetingen eerst verwijderen en daardoor wordt mijn gastenboek gelijk behoorlijk uitgedund. Ik probeer iedere dag wat nieuws op mijn blogje te zetten: een korte tekst en een nieuwe foto. Ik vind het leuk als veel mensen uit belangstelling mijn blog bezoeken. En als ze dat waarderen en laten blijken, dan voel ik me gestreeld, maar verschoon mij a.u.b. van al die bezoekjes, die alleen maar voor de ‘klik’ komen.

Bijgevoegde foto: een van de gehandicapte gasten bij de Ooievaarsrun, die genoot van het feest.

Gisteren was er veel te doen in Scheveningen. Ik vertelde het u al gistermorgen. Maar voor mij gebeurde er nog veel meer. Eerst ging ik ’s morgens even een winkelier feliciteren met het openen van een nieuwe schoenwinkel bij ons in de buurt. Vervolgens reed ik even door naar de H.Anthonius Abt, om wat foto’s te maken van het kerkinterieur. Het licht was slecht, dus geen foto’s, maar wel even de toren in en hoog in die toren heb ik fraaie foto’s kunnen maken van de omgeving. Daarna naar de Ooievaarsrun en daar kreeg ik een tip, dat ik mee kon varen als genodigde op een zeer bijzonder schip, dat de dag daarvoor pas in de vaart gekomen was, en zo’n aanbod sla je natuurlijk nooit af. Varen op een spiksplinternieuw schip van 50 meter lengte, 9 meter breed, en een vermogen van 6000. Met een snelheid van 26 knopen (dat is ongeveer 48 kilometer per uur) is dat een echte sensatie.
foto: het nieuwe schip Doña Diana; is het geen schoonheid?

Vandaag een stralende dag voor de gehandicapten, die mee mogen rijden in een van de ruim 300 vrachtwagens, vooraf gegaan door een brandweerwagen met sirene een tocht maken via het Westland naar de visafslag in Scheveningen, waar hun een groot feest te wachten staat. Vandaag en morgen ook Open Monumentendag; op deze dag staan belangrijke panden open voor bezichtiging. Op het strand een Stuifzandtoernooi Jeu de Boules en het Orangina NK Beach Tennis. Er valt vandaag weer heel wat te beleven in Scheveningen, waar de zon schijnt en het een mooie dag belooft te worden.

Vanmorgen keek ik naar buiten en ik dacht meteen: “snel mijn camera pakken”. Wat ik buiten zag, had ik nog nooit eerder gezien. Het was 7.44 uur. De opkomende zon zit op de foto nog achter het flatgebouw, maar boven het gebouw zie je een paar merkwaardige stralenbundels, waarschijnlijk ontstaan door de nog laaghangende ochtendnevel. Het was maar van heel korte duur. Ik had geluk, ik was op het goede moment op de goede plaats. En dat geluk moet je vaak hebben bij het fotograferen.

Een pneumatische hamer of hoe zo’n ding ook mag heten klinkt als een mitrailleur door in ons appartement. Tramrailwerkers van de HTM zijn bezig een trambaan die leidt naar de remise ongeveer 4 centimeter omhoog te brengen. Daarvoor moet de bestrating er uit. De straat of liever het tijdelijk zandspoor ziet er wel schoon uit nu: deze straat lijkt - wel iets minder dan vroeger – op een drollengoot, waar bewoners uit de omgeving hun honden uitlaten en de uitwerpselen niet opruimen, wat in Den Haag verplicht is. Ruim je dat vuil niet op, dan riskeer je een fikse boete, maar ja als er niet of niet genoeg gehandhaafd wordt, dan nemen die mensen dat niet zo nauw. Vooral in de zomer kan het daar behoorlijk stinken. Gelukkig merk je dat niet als je zevenhoog woont.

Bij een behoorlijk groot aantal bloggers is er de afgelopen dagen een knapzakje in de brievenbus van het gastenboek gedeponeerd. En de bloggers die dat zakje even controleerden zaten ineens op mijn blog. Ik wist van niets, maar ze waren van harte welkom. En ik hoop dat ze van dat onverwachte uitstapje naar mijn blog genoten hebben. Misschien komen ze nog eens terug en als ze dan een berichtje achterlaten, dan krijgen ze van mij altijd een berichtje terug; niet alleen maar een bezoekje en wegwezen, maar een kort briefje en een uitgebreid bezoek aan hun blog. Natuurlijk bedank ik Yvette uit Kuurne, die dat knapzakje bij jullie en bij mij in de brievenbus stopte.

Ik stuur haar hierbij haar knapzakje met dank retour.

Dat was wel even een geschutter vanmorgen op het blog. Niet alleen mijn eigen provider had problemen, maar ook op het blog was niet binnen te komen. Gelukkig zijn de problemen nu opgelost. Het is nog vroeg in de morgen en we kunnen toch weer contact maken en daar gaat het toch maar om. Vanmorgen vroeg beloofde het een mooie dag te worden. Blauwe hemel met hier en daar een wolkje, maar inmiddels is het andersom zware wolken en hier en daar een klein stukje blauw. Het wordt in ieder geval een dag vol afwisseling. Gisteravond maakte ik bijgevoegde foto tijdens een regenbui.

Vandaag schijnt weer de zon. De kinderen van het basisonderwijs/speciaal onderwijs zijn vandaag weer voor de eerste dag naar school. Buiten hoor of zie je nu geen kinderen, maar op die eerste dag op school zullen ze wel het hoogste woord voeren door te vertellen over de vakantie en over alles wat ze de afgelopen tijd hebben meegemaakt. Op 20 oktober hebben ze (in Nederland midden en zuid) weer herfstvakantie; ik denk dat de kinderen daar nog niet naar uitkijken. In vergelijk met vroeger hebben de kinderen tegenwoordig wel veel vakantie. Wij hadden: vier weken zomervakantie, een week kerstvakantie en een week paasvakantie. En verder alleen maar extra vrij op de algemene en christelijke feestdagen. Wij brachten de vakantie door in onze straat samen met de andere kinderen: in die tijd was er nog geen sprake van een vakantiereis naar het buitenland; een dagje strand, dierentuin of speeltuin en dan had je het wel gehad. En wij waren tevreden: wij wisten niet anders.
foto: shantykoor op de boulevard van Scheveningen

De foto op mijn blog van een Scheveningse vrouw heeft op een aantal personen indruk gemaakt. Maar waarom alleen het hoofd en niet de hele dracht. Annemiek en ik hebben in het verleden deel uitgemaakt van een Scheveningse klederdrachtengroep. Daarom heb ik als eerste foto gekozen voor een foto uit die periode. Het was in het jaar 1988, dat in Scheveningen herdacht werd dat de latere koning Willem I 175 jaar eerder - dat was dus in 1813 - voet aan wal zette in Scheveningen. Annemiek en ik werden toen gefotografeerd in de Keizerstraat en in dracht. De hier getoonde dracht was de dracht uit de wel heel sombere periode: oorspronkelijk was de dracht vrolijk en ook tegenwoordig wordt deze sombere dracht niet vaak meer gedragen. Als je tegenwoordig nog Scheveningse dames in dracht ziet lopen dan ziet het er heel wat fleuriger uit. Maar daarvan laat ik u een volgende keer wat zien.

Voor buitenstaanders een verrassing, voor bewoners van Scheveningen toch nog een verschijning die we regelmatig ontmoeten; een Scheveningse vrouw in dracht. Wel niet dagelijks maar toch zeker eenmaal per week. Als je door de Keizerstraat loopt of op de boulevard wandelt kom je ze nog wel tegen. Zo ook vandaag: ze zat daar voor de Pier rustig op een stoeltje te genieten van de shantykoren. Een stralend zonnetje had haar naar buiten gelokt. Ik ben een bekende in Scheveningen en als ik vraag: ‘mag ik van u een foto’ dan wordt dat maar zelden geweigerd. Hier is ze dan.

Met een stevige westenwind en een buitentemperatuur van 16,5 graden begon voor mij vanmorgen om 7.00 uur de dag. Maar inmiddels schijnt de zon mijn werkkamer binnen. Dat hebben we ten minste al binnen. Er slingeren nog wel een paar donkere wolken door de lucht, maar die zullen ook wel weer verdwijnen. En anders toch maar een regenjack meenemen, al is het maak in de kofferbak: je kunt nooit weten. En nu maar duimen voor die ca 10 dagen met een overdagtemperatuur van meer dan 20 graden. Vandaag kunnen we in ieder geval op de boulevard genieten van het “Schevenings Shantykoor Festival”, waar aan 9 koren zullen deelnemen. Belangstelling? Ze beginnen te zingen om 12.00 uur en houden pas om 18.00 uur op.

Volgens de meteorologische seizoensindeling beginnen de seizoenen op de 1e dag van de maanden maart, juni, september en december. Dit is dus een andere indeling dan de sterrenkundige indeling. Door de meteorologische indeling is het eenvoudiger om de internationale statistieken te vergelijken. Daarmee is ook de aanduiding septembermaand herfstmaand beter te begrijpen. Maar herfstmaand betekent niet direct herfststormen en lage temperaturen: het kan best een heel mooie nazomermaand zijn: in Nederland komen in de maand september ongeveer 10 dagen met gemiddelde dagtemperaturen van boven de 20 graden voor. En voor  dat aantal wil ik graag gaan.

Op 26 juli had mijn vriend een nieuwe modem/router geïnstalleerd zodat Annemiek vanuit de woonkamer nu rustig draadloos kan internetten. Maar eergistern was mijn computer om onverklaarbare redenen op vakantie gegaan en zaten we met de gebakken peren. Na veel zoeken is het euvel gevonden en gerepareerd. De barometer staat op regen, maar hier schijnt nog steeds de zon. Over drie dagen komen onze buurtjes weer terug van vakantie: dan is het weer wat gezelliger op de gaanderij.
Ons plein was zondag een gezellige happening. Eeen draaimolen, een autobaan en een springtoestel en heel veel kramen met een grote verscheidenheid aan artikelen.

Ik mag van Annemiek even haar laptop lenen. Mijn PC heeft verbindingsproblemen; dat wordt in de loop van de dag opgelost. Het is nu even behelpen. Maar sraks komt Annemiek weer terug en dan wil zij natuurlijk achter de computer. Ik maak het daarom maarkort vandaag; gelukkig schijnt de zon; ik zal me dan ook best kunnen vermaken en trouwens mijn computer doet verder wel alles, alleen de internetverbinding is niet beschikbaar. Ik wens u allen een heel fijne dag en bedankt voor alle berichtjes van de afgelopen twee dagen.

Het zijn niet de zwoele avonden, die wij nog uit het verleden kennen, maar het zijn wel de avonden met prachtige zonsondergangen. De wind staat soms gunstig vanuit zee, waardoor de horizon een strakke lijn is. Vandaag staat er een zwakke aflandige wind en dat zou wel eens nevel boven zee kunnen betekenen in de loop van de middag. Maar als de wind even om gaat dan hebben we vanavond ook weer een prachtige zonsondergang.
Het lijkt of de mensen elkaar ontmoeten, maar ze genieten van de zonsondergang en passeren elkaar toevallig.

Vanmorgen eerst maar eens begonnen om mijn werkkamertje op orde te brengen. Dat betekent op de eerste plaats de vloer schoon. Geen paperassen of boeken op de grond maar netjes(?) op de planken in de boekenkast. Nu maar goed onthouden, waar ik alles heb opgeborgen, want anders ligt binnen de kortste keren de vloer weer bezaaid met allerlei werkmateriaal. Even stofzuigen en mijn kamertje ziet er weer piekfijn uit.
foto: de ondergaande zon bij Scheveningen op 26 augustus

Het is vandaag mooi weer om naar buiten te gaan. Er is bij u in de buurt heus weg ergens een evenement of een mooi park, duin of bos om even van de natuur te genieten. Hier is het licht bewolkt met tussen de wolken door een vrolijk zonnetje. De kans op regen is miniem: de paraplu en het regenjack kunnen thuisblijven. Geniet er nog maar van.

Foto: het moerasduingebied bij Wassenaar.

Vanmorgen even een rondje per fiets gedaan. Wassenaar en op weg daarheen kwam ik langs een gebied, dat teruggeven is aan de natuur: voorheen weidelandschap nu een duinmoerasgebied. Om het gras en duinplanten kort te houden grazen hier een aantal Shetland pony’s. Het zijn heel rustige dieren: als je er langs loopt kijken ze je belangstellend aan, maar vertonen geen agressief gedrag. Ik heb een halfuurtje daar vertoefd en ben daarna weer op huis aan gegaan. Ik had - en heb nog steeds - een zondagmorgengevoel. Het is allemaal zo rustig en stil.

Wat er gisteren aan de hand was met de Belgische bloggers is mij een raadsel; of zijn de Belgen zo politiek betrokken, dat ze zelfs het bloggen vergeten. De opkomst bij mijn blog was minder dan de helft van wat ik op matige dagen krijg: het lijkt wel op de opkomst bij verkiezingen in landen waar geen stemplicht is. Hopelijk is die crisis nu voorbij. De lage opkomst was niet alleen bij mij: ook Annemiek had een lage opkomst. Vandaag wordt het een mooie nazomerdag, morgen ook en dan is er een braderie bij ons op het plein. Het zal best wel weer een drukke dag worden op Scheveningen. Op 3 september beginnen hier de scholen weer en dan wordt het weer stil op straat.
Foto: strandtent 't Puntje, de meest noordelijk gelegen strandtent op het Scheveningse strand. Foto gisteren genomen.

De Telegraaf  schrijft dat de Vlamingen aansluiting zoeken bij Nederland, nou ja niet met dezelfde woorden, want de krant schrijft: “Nederlanders voor fusie met Vlaanderen”. Maar een Belg antwoordt: “we zijn een gezellig land en jullie blijven toch de baas. Het is leuk dat we gewenst zijn. Maar we kunnen ook prima zelfstandig verder”. En ik vind dat hij gelijk heeft: hoe moet het anders met ons gezellige belgenblog, waar al veel Hollanders naar toe gevlucht zijn, omdat het er daar zo ongedwongen aan toegaat. Nee hoor, voor mij geldt: Vlamingen in hun eigen Vlaanderen en Hollanders in Holland en samen op het Belgenblog. En als de Vlamingen toch willen, dan mogen ze van mij, maar dan ben je ook samen de baas. En wordt dit dan onze nieuwe vijfkleur.

De wereld begint heel klein vandaag. Een dichte mist hangt om ons huis. Die zal in de loop van de ochtend optrekken en dan komt er misschien wel een zonnetje tevoorschijn gevolgd door regen en kans op onweersbuien. Het wordt dan ook een dag vol weersveranderingen. Ik denk maar zo: verandering van spijs doet eten. Wat moet je anders: iets aan het weer veranderen dat lukt je toch niet of je moet wel heel erg goed bevriend zijn met die weerengeltjes die boven op de wolken in een heerlijk zonnetje liggen te stoeien met elkaar.

Toch maar een zonnige foto.

Een sympathieke blogger heeft zijn blogactiviteiten helaas moeten stoppen. Werken in een volledige dagtaak en actief bloggen gaan moeilijk samen. Als je ’s avonds vermoeid thuiskomt van het vele werken, dan heb je je rust nodig, dan ga je niet achter de computer zitten om te bloggen, laat staan om zelf een blog te onderhouden. We ervaren het iedere dag, dat bloggen tijd kost. Niet alleen een stukje schrijven en een fotootje plaatsen, maar het reageren op de mailtjes en de berichtjes, die andere bloggers je toezenden, vraagt veel tijd. Beste HUGO, (want hem bedoel ik natuurlijk) bedankt voor je blogtijd en de fijne reacties, die ik en veel andere bloggers van je mochten ontvangen. En ik weet zeker, dat je weer terugkomt op het blog, zodra je daar de tijd voor hebt. Jouw vermelding op mijn blog blijft staan, want eens een vriend, altijd een vriend, al hebben we elkaar nooit persoonlijk ontmoet.
Voor Hugo, deze Hollandse groet.

Zondagochtend. De binnenstad ligt er verlaten bij. Even doorgefietst richting Schilderswijk. Daar was ik lang niet geweest en toch liggen daar veel herinneringen aan vroeger. Er is daar veel veranderd. Ik herkende niet veel meer van uit mijn jeugd, toen ik nog vaak kwam in de Van Raventeinstraat, waar mijn opa en oma woonden, de Teniersstraat, waar mijn peter en meter woonden. De hoefsmederij aan het begin van de straat, de sloppen en achterommetjes. De onderlinge sfeer en saamhorigheid. Nu herken ik alleen nog de straatnaambordjes. ‘Oh oh Den Haag, mooie stad achter de duinen’, waar ben je gebleven. Den Haag de groene stad van vroeger wordt steeds groener: zelfs het trottoir lijkt soms meer op een gazon.

Foto: wandelpad langs het kanaal: Plesmanweg

Gisteravond, op de tweede dag van het Vuurwerkfestival Scheveningen, dat dit jaar voor de 28e keer wordt georganiseerd, maakte ik de hierbij geplaatste impressie. Per avond worden er twee vuurwerken afgestoken – dit jaar voor het eerst vanaf een ponton in zee – ter hoogte van het Kurhaus. Zes verschillende landen strijden om de Vuurwerktrofee Scheveningen. Vanavond vinden de twee laatste vuurwerken plaats: om 22.00 uur het 5de en het laatste om 23.00 uur. Het laatste vuurwerk is de Nederlandse inzending en dat is altijd heel spectaculair geweest. Als de dag van vandaag net zo goed is als die van gisteren, dan kunnen we opnieuw van een prachtige avond genieten.

Zo begon de dag voor mij om 9.00 uur. De vier foto’s zijn vrijwel gelijktijdig (binnen 3 minuten) gemaakt vanaf mijn appartement. De twee foto’s links zijn een uitzicht op Den Haag en de twee rechts op Scheveningen.

Zojuist terug van een uitstapje door het groene hart van Holland. We vertrokken om 10.30 uur en kwamen terug om 19.00 uur. Op een enkel buitje na een fantastische dag. Prachtige luchten, fraai gevormde wolkpartijen, een aangename wind en rustige wegen. Geen grote doorgaande wegen, maar de lokale kleinere weggetjes. Via Gouderak, Haastrecht, Montfoort, Schoonhoven en Linschoten, waar we gezellig buiten op een terrasje aan het riviertje Linschoten onze avondmaaltijd genoten. Uiteraard een foto van onderweg: Schoonhoven

In Nederland kennen we een aantal gratis ochtendkranten, zoals Metro, Spits, Dag. Gratis informatie zonder commentaar. Vanmorgen na mijn dagelijkse Telegraaf ook even de Dag. In die Dag, waarin vooral aandacht werd gevestigd op de Yazidi’s, een Koerdische sectie, die zich ook “Kinderen van Adam” noemen en waarvan er onlangs honderden werden gedood na zelfmoordaanslagen. Komt er dan nooit een einde aan die godsdiensthaat…? Op de fotopagina van de Dag staat een foto van een geit op de rug van een pony, die samen werken bij het plukken van peren. Even verder staat er een foto in die zelfde krant tussen twee artikels in: “Ook de gamer is veilig voor spam” en “Na het zuur komt…nog meer zuur”; dit laatste artikel gaat over de koopkrachtvermindering, die juist de minder draagkrachtige het meest treft. Op de foto zitten zes bijna-geraamtes.
Een zonnig plaatje: zal wel een oude foto zijn.

Speelplaatsen in de wijk zal je overal wel kunnen vinden: wip, schommel, glijbaan, zandbak. Maar vaak zijn deze speeltuintjes in de wijk zonder toezicht. Een paar oudere mensen houden zo een beetje toezicht en de sociale controle is er meestal ook nog wel. Op het strand spelen de kinderen gewoon in het zand; zij bouwen er kastelen aan de waterlijn. Pa en moe letten wel op..., maar toch zijn er regelmatig kinderen, die huilend over het zand lopen en hun moedre zoeken. Nu is er op het strand sinds kort een echte opvangplaats voor kinderen, waar kinderen in een beschermde omgeving kunnen spelen. Natuurlijk staat daar een kleine vergoeding voor. Op de foto de kinderopvang "Zo in het Zand"; daar kunt u uw kinderen kwijt, maar niet uw man.

Deze prent hing in Scheveningen bij een der nazaten van de genoemde rederij. Toevallig kwam ik met hem in contact en hij nodigde mij uit bij hem thuis. Daar zag ik deze plaat hangen en ik vroeg hem of ik er een foto van mocht maken. Deze man is met deze plaat, waaraan hij zeer gehecht was, inmiddels verhuisd naar België. En zo is een stukje Scheveningse geschiedenis in België terecht gekomen.

Annemiek is vandaag een dagje uit met haar vriendin. Richting Eindhoven en met de trein: gratis vervoertje door het hele land. Maar als ze vanavond thuiskomt dan hoor ik pas echt waar ze geweest is. Voor mij blijft er niets anders over dan ten paleize  blijven. Ik blijf echt niet de hele dag de burcht bewaken. Ik heb ook een vrij vervoertje, maar moet wel zelf trappen. Ik zal wel zien waar ik uitkom. Tegen de wind in en fluitend terug, of fluitend weg en tegen de wind in terug. Afgelopen week ging ik fluitend naar Hoek van Holland en kwam terug met een windkracht 4 op kop. Het ziet er in ieder geval goed uit voor vandaag. Ik zal maar zeggen tot vanavond.

Een nieuwe dag. Een nieuwe maandag. Voor veel kinderen is het vandaag de eerste schooldag na de vakantie. Voor veel kinderen het eerste contact met een schooljuf of een meester. Weg vrijheid. In het gareel lopen en doen wat de meester of juf zegt: lezen, rekenen, omgangsvormen. Ga zo nog maar even door. Maar ook nieuwe vriendjes en/of vriendinnetjes. De eerste traantjes van het nieuwe schooljaar. Onwennigheid met al die vreemde mensen om je heen. Maar na een paar dagen gaan ze graag naar school: een nieuwe wereld is ontdekt.

Gisteren heb ik mezelf even verwend op een fietstochtje naar Hoek van Holland en via het Westland terug naar Scheveningen. Op de terugweg naar Scheveningen windje tegen. Best wel pittig. Thuis eerst even onder de douche de vermoeidheid afspoelen en daarna een tukkie van ca 20 minuten en toe was ik weer zo fit als een hoentje. Gisteren vertelde ik u over het “volkslied” van Den Haag. Eigenlijk is dat een dromerij over vroeger, gemaakt door Harrie Jekkers (pseudoniem voor Harry Klorkestein). Maar het refrein spreekt iedere Hagenaar of Hagenees nog steeds aan. Hier is het dan:
Oh oh Den Haag mooi stad achter de duinen
De Schilderswijk, de Lange Poten en het Plein
Oh oh Den Haag ik zou met niemand willen ruilen
Meteen gaan huilen als ik geen Hagenees zou zijn.
Met een "Westlander" een tochtje door het Westland. Een Westlander vol met derde leeftijders. Foto van onderweg. 

Een paar dagen geleden ben ik gestart met een nieuwe website over Scheveningen en heet ”www. badplaats-scheveningen.nl”. Stadsdeel Scheveningen is ook qua oppervlakte een vrij groot gebied met ongeveer 55.000 inwoners. Het badplaatsgedeelte is echter niet zo groot, maar heeft toch altijd nog een lengte van ongeveer 3000 meter en een breedte van circa 350 meter. De oppervlakte is dus ongeveer één vierkante kilometer, waarvan bij laagwater meer dan de helft strand is. Het bebouwde gedeelte omvat veel horeca, maar ook veel winkels en vertier. Terwijl vlak achter het badplaatsgedeelte uitgestrekte duinen en fraaie bossen en parken liggen en bovenal de rest van Scheveningen en de mooie stad Den Haag; het niet-officiële volkslied van Den Haag heeft als aanhef niet voor niets de tekst: “Oh, Oh, Den Haag, mooie stad achter de duinen”. De nieuwe website draagt de naam http://www.badplaats-scheveningen.nl klik er eens op. De fotopagina ontbreekt nog, maar die zal spoedig volgen.

Vandaag weer een dag om buiten weer wat actiever te worden. Hoewel ik de zon nog niet zie – er hangt nog een ochtendwolk voor – zal het een stralende dag worden. Een dag om er eens lekker op uit te gaan. Mijn belevenissen zal ik u later op de dag vertellen. Geniet van deze dag en van alle dagen hierna.
Ik wilde hierbij een bloemetje plaatsen, maar het plaatje komt niet door.

Niet honderd maar honderden zeilboten maken gebruik van de stevige wind Bft 5 om als eerste de finish te halen. The Laser Radial European/World Championship 2007 voor de Scheveningse kust zijn gestart 0- 27 juli en morgen 11 augustus is het de laatste dag. En deze zeilschepen houden van de wind. Vanuit ons appartement zie je de schepen voorbijvaren. Ik ga er even een foto van maken. Ik zal die foto als plaatje bijvoegen. Vanavond vuurwerk: het laatste van de reeks zomervuurwerken. Van 16 – 18 augustus volgt dan het Fireworks Festival Scheveningen, waarbij acht landen strijden voor de eer.

Het gaat nog niet lekker in het bloggenland. Maar hier in Scheveningen gaat het ook niet zo lekker en dan bedoel ik met het weer. De toeristen lopen te koukleumen op de boulevard en het strand en duiken af en toe een restaurantje of strandpaviljoen binnen om zich wat te warmen. Het regent niet hard, maar het is zo’n saai miezerig regentje, dat het onaangenaam maakt. En de zon houdt iedereen weer voor de gek en verstopt zich achter een grijs wolkendek. Nee hoor, het is echt computerweer, maar nou luistert de computer niet altijd naar de opdrachten. Het blog is moeilijk en soms helemaal niet bereikbaar. Maar… zo zong Willy Derby:

Morgen gaat het beter, beter, beter.
Morgen kijk je iedereen weer glunderlachend aan.
Morgen gaat het beter, beter, beter,
Morgen zullen zorgen van vandaag niet meer bestaan.
Morgen zijn de spoken van het heden,
Weggevaagd, behoren tot 't verleden.
Morgen gaat het beter, beter, beter,
Morgen zal weer alles van een leien dakje gaan.

Normaal zit ik morgensvroeg al achter de computer. Even kijken naar eventuele e-mails, daarna wat werk of ideetjes uitwerken en uiteraard ook even bloggen. Maar met dat bloggen zat het vanmorgen helemaal fout. Het zat er al aan te komen, want het blog was de laatste weken al erg traag. Maar vanmorgen was er geen doorkomen aan: je kon wel aan het inloggen blijven. Inloggen…fout, nog een keer inloggen…foutmelding. Op een andere manier proberen, gewoon je eigen blognaam intypen… ja beeld, maar dan weer inloggen en foutmelding. Uiteindelijk de moed maar opgegeven tot in de loop van de ochtend contact kon worden gemaakt. En Annemiek zat maar te wachten. Ze zit nu even tevreden achter haar computer; de koffievisite is weg. Straks wordt het weer wat drukker. Ik denk dat de problemen bij Pascal nog niet helemaal zijn verholpen: de computer is nog steeds traag, maar hij werkt in ieder geval.

Vandaag hebben we een drukke dag. Poetsen, inkopen doen, stofzuigen; u kent dat wel, al die dingen die gedaan moeten worden om het huis op orde te hebben. Er komt morgen visite en dan moet alles er piekfijn uitzien. En als de visite weer weg is en de rommel achterblijft, moet alles weer gekuist worden. Zo gaat dat als er iemand jarig is en dat is in dit geval de vrouw des huizes: u kent haar wel en anders gaat u maar even kijken op haar blog http://blog.seniorennet.be/annemiek Als zij dit straks leest dan zijn de rapen gaar, want ze vindt het niet leuk als ik zeg dat ze jarig is. Maar ik doe het toch. Zij vindt het hartstikke leuk om felicitaties te ontvangen. Dus allemaal even naar haar blog en gelukwensjes achter laten.
Zij houdt van de natuur en van bloemen, daarom deze foto

Hitte en bloggen verdragen elkaar niet zo goed. Als het te warm of benauwd is zit je liever buiten in de tuin of op het strand, in ieder geval ergens waar de temperatuur aangenamer is dan binnenshuis. Alleen als je er heel vroeg bij bent, lukt het nog wel een berichtje achter te laten, maar zodra de ochtendkoelte voorbij is, dan zien we het niet meer zo erg zitten; dan komt na de koffie de al dan niet alcoholhoudende frisdrank. Voor vandaag laat ik u nog een zonovergoten stukje Schevenings strand zien, waar in ieder geval een beetje zeewind voor verkoeling zorgt. Geniet van de dag van vandaag, want morgen kan het anders zijn, al hoewel van mij mag het best nog (gematigd) warm weer blijven.

Zo druk was het vanmiddag op het Scheveningse strand.

Vanmorgen vroeg, de zon had nog moeite om de aarde te verwarmen en het was dan ook nog tamelijk fris, de fiets gepakt, de camera en een flesje vocht voor onderweg op mijn rug gehangen en al peddelend met een gangetje van ca 20km/uur op stap gegaan. Door de duinen naar Wassenaar en via Voorschoten en de Horsten, waar onze kroonprins en Maxima hun optrekje hebben, weer op huis aan. Vanaf de ingang van de Horsten via de oude Papelaan naar Voorschoten. In 1950 al reed ik vaak over deze weg als ik mijn zus ging bezoeken, die in Voorschoten woonde. De Papelaan was de enige verbindingsweg tussen Wassenaar en Voorschoten; als er een bus aankwam, moest je van de fiets afstappen en in de berm gaan staan om de bus te laten passeren, zo smal was die weg. En die oude weg ligt er nog steeds. Vandaag heb ik een foto van die weg gemaakt, die nu nog gebruikt wordt door de mensen, die aan deze weg wonen.

Met 180 dagen zoals gisteren mag het van mij best 185 dagen wat minder zijn. Dan blijft er alleen in een schrikkeljaar een dubieuze dag over.

Een zomerse dag in Scheveningen. De parkeergarages en de parkeerplaatsen zijn allemaal bezet: zo ook de plekjes op het strand. Alleen maar vrolijke mensen, die genieten van de zon en sommige chagrijnige mensen, die in de file staan, om Scheveningen te bereiken of zoeken naar een parkeerplaats. Als de zon schijnt moet je vroeg uit de veren. Scheveningen heeft één groot probleem en dat is het parkeerprobleem op zomerse dagen. Er zijn altijd nog mensen, die in de schaduw van hun auto op het strand denken te kunnen gaan zitten. Den Haag heeft een goed openbaar vervoer. Laat je auto thuis en neem de tram of de bus voor een fijne dag in Scheveningen.

Gisteren heb ik in de duinen een aantal foto's gemaakt en die aan elkaar gekoppeld. Hierdoor ontstaat een panoramafoto. Deze foto ziet u in het klein hier staan. Druk op de foto en dan ziet u zoals gebruikelijk een vergroting. Ga op die vergroting staan met de muis en klik dan op de linkermuisknop. Als het bij u lukt, dan ziet u een nog grotere foto, die u met de schuifbalk van begin tot eind kunt volgen.

In de Telegraaf van vandaag staat een artikel met de titel ‘executietijd in Iran’, met daaronder een afschuwelijke foto, die mij rillingen bezorgde: vijf opgehangen mensen zichtbaar van af ongeveer borsthoogte. Ik wil me niet uitlaten over de rechtspraktijken in andere culturen, maar dat de Telegraaf dit soort executies met een foto vermelden vind ik weerzinwekkend. Misdaad moet bestraft worden. Welk sensatiebeluste redactielid is op dit onzinnige idee gekomen? Was een persberichtje niet meer dan voldoende geweest? Laat ik dit berichtje maar zo snel mogelijk vergeten.
Foto: even een moment van stilte.

Het was vandaag fantastisch fietsweer: geen felle zon, niet te veel wind. Door dat alles liep de fietstocht van 20 kilometer een beetje uit de hand. Bij de eerste afslag, die ik normaal neem, dacht ik nee, nog een stukje verder en na 9 kilometer kwam ik terecht in de stuifduinen – een duingebied in zijn meest oorpronkelijke vorm – (foto linksboven), via Katwijk en Valkenburg(Zuid-Holland) kwam ik bij een mij niet bekend tuincentrum; daar liep ik wat rond – even benen strekken – en zag daar een bijna zwarte bloem, tacca geheten (foto rechtsboven). Vervolgens richting Voorschoten, daar zwom de familie zwaan (foto linksonder) en een klein stukje verder een paar erg levenslustige paarden, waarvan ik er een fotografeerde in een sierlijke sprint (foto rechtsonder). Vervolgens terug, waar mijn kilometerteller mij vertelde, dat ik 46 kilometer had afgelegd. Ik wilde u toch een beetje deelgenoot maken van deze tocht.

Dadelijk maar eerst even de banden oppompen van Annemiek haar fiets. Annemiek gaat er vandaag vandoor met haar vriendin. Fietsen zonder bestemming. Gewoon genieten van de omgeving. En zoals de wind waait; als het kan altijd in de rug. En dan thuiskomen, vermoeid, want eens moet je toch terug. En je zult zien, dan is de zeewind opgestoken en hebben ze de wind tegen. Ik pak straks ook de fiets en doe dan even mijn 20 kilometerrondje: Scheveningen naar Wassenaar(door de duinen) – Voorschoten langs de Vliet naar Leidschendam en vervolgens langs de Nieuwe Noordelijke randweg terug naar Scheveningen. Ik neem wel de camera mee, want je weet maar nooit wat je onderweg tegenkomt. En vanmiddag even langs de kust wandelen en wat standfoto’s maken. Geniet van de dag, geniet van het leven.
Zomerfeest langs de Haagse grachten (2006)

Als een heel klein gouden vlekje, dat net boven de bomen van de duinen zichtbaar is, komt de zon uit zijn schuilplaats tevoorschijn. Weg is het verstoppertje spelen in de maand juli; augustus gaat goed beginnen. Op de eerste plaats de maand waarin Annemiek, broer en zus jarig zijn. Vervolgens de oogstmaand. Vanmorgen vroeg hoorde ik al op de radio, dat het voor het fruit een heel goed jaar zal worden. De komende dagen zal er veel zon zijn en dat betekent suikers in de vruchten; het mooie voorjaar heeft voor goede vruchtzetting gezorgd en de bomen hangen vol met bijna plukbaar fruit. En of de prijzen gunstig zullen zijn voor de consument is de vraag: in de Balkan is er juist in het voorjaar veel nachtvorst geweest en daar zal de oogst tegenvallen. Voor de Nederlandse fruitexport dan ook goede vooruitzichten, maar dat drijft de prijs voor het binnenland weer op. We zullen maar afwachten.
Spoedig gaan de zonnige foto's komen. Nu eerst nog even een fraaie wolkenlucht, die wij de afgelopen maanden vaak zagen, maar waar helaas de zon nog te vaak ontbrak.

Normaal gesproken begint omstreeks 21 juni de zomer, maar dit jaar heeft de zomer verstoppertje gespeeld en heeft zich verborgen in de meer zuidelijke landen van ons werelddeel. Toch denken de meteorologen dat morgen eindelijk de zomer zal gaan beginnen. Laten we dan maar hopen op een zonnige zomer. De lange zwoele avonden zijn ons dit jaar onthouden, maar misschien gaan we nu wel genieten van romantische avonden met maneschijn en veel sterren aan een wolkenloze hemel.

Foto: opname van de maan op 30 juli 0m 22.21 uur.

Op deze maan maakte Annemiek mij gisteren attent. Ter vergelijking het enorme grote kantoorcomplex er vlak naast.

Het was precies 22.00 uur. Ik had net de fles ontkurkt en een glaasje wijn ingeschonken, toen Annemiek zei: “kijk daar eens.” Ik zat met mijn gezicht naar zee te kijken, keerde mij om en zag een fantastisch schouwspel. Tegen de schemerende hemel stond net boven de horizon een heel grote opkomende maan. Onder bepaalde atmosferische omstandigheden kan de maan groot lijken: het leek nu alsof de maan de zon was. Een paar jaar geleden heb ik de maan nog wel eens veel groter gezien, maar toen had ik geen camera bij de hand. Nu heb ik altijd een camera bij de hand en ik zal de maan de komende dagen dan maar goed in de gaten houden.Gisteravond maakte ik een serie foto's. Om 22.25 uur maakte ik deze foto als laatste van de serie.

Er zat een vrouwtje op het Scheveningse strand;

Ze was heel eenvoudig: ze kwam van het platteland.

Nooit eerder had ze nog de zee gezien, ze wist niet wat ze zag.

Het was wat nevelig en het regende die allereerste dag

Zij moest naar Engeland; daar woonden haar zonen;

Die hadden haar gevraagd eens op vakantie te komen.

Ze had wat spulletjes gepakt en was wandelend op pad gegaan.

Ze had de tijd, ze had geen haast, het kwam er niet op aan.

Ze zat geduldig te wachten op de zon – ik heb het niet gelogen –

En sprak mij aan en zei: “straks komt het zonnetje weer,

Dan  zal die plas wel drogen”.

29 juli: zomercarnaval in Rotterdam, spectaculaire wakeboard demonstraties in een heel groot bassin op de boulevard van Scheveningen. In Rotterdam hebben ze de zon nodig; het mag in ieder geval niet regenen. Hoewel je bij een wakeboard demonstratie wel de kans loopt om natgespetterd te worden, ook hier zien we liever de zon. De regen heeft inmiddels opgehouden. De paraplu kan weer gesloten worden, maar voor de zekerheid zou ik hem toch nog maar even bij me houden. De verwachting is, dat de zon omstreeks het middaguur weer tevoorschijn komt; dan kan het toch weer een aardige zondag worden. En anders maar een boek lezen of een kaartje leggen of gezellig even bloggen.

Ik zocht een zonnige foto, maar ik heb geen recent plaatje met zon, dus heb ik er zelf maar een zonnetje in gezet.

Wat het ook zei, uit mijn jonge jaren ken ik nog het volgende gezegde(spreekwoord):
Fluitende meiden
en loeiende koeien
zijn zelden de goeien.

vandaar de foto: deze koeien loeiden niet, toen ik ze op de foto zette.

Een oud kinderliedje, dat gezongen werd bij een kinderspel op straat, toen de straten nog vrij waren van verkeer en de kinderen ongestoord op de openbare weg konden spelen. Het hele liedje luidde als volgt: “Witte zwanen, zwarte zwanen, wie gaat er mee naar Engeland varen, Engeland is gesloten, de sleutel is gebroken, er is geen enkele timmerman, die deze sleutel maken kan. Laat door gaan, laat door gaan… en de laatste zullen we vaaaaaaaaaaaaaaangen”. Dit liedje schoot me te binnen, toen ik bijgaande foto uitgekozen had. Terwijl ik deze foto maakte, zwom er ook een koppel knobbelzwanen met jongen in de omgeving.

Als je zo door de polder rijdt, zie je overal om je heen ganzen. Alleen al in de provincie Zuid-Holland i s er al een overschot van 12.000 stuks. Zij brengen aan de landerijen veel schade toe, maar mogen voorlopig nog niet afgeschoten worden. Al je ze zo in de poldersloten ziet zwemmen besef je niet dat ze schadelijk zijn voor de landbouw, voor de dijken en voor de weilanden. Maar ganzen zijn grazers en met zijn tienduizenden op een klein gebied geeft dat een miljoenenschade aan de boeren en de tuinders. Wat te doen? Terugsturen gaat niet. Teveel van het goede geeft problemen. Wie zal dit probleem oplossen?

De tour de France moet voor Michael Boogerd een echt mooie afsluiting worden voor zijn internationale wielercarrière. En daar mag die Deen, waarvan ik de naam niet meer noem, geen afbreuk aan doen. Wat Michael Boogerd dit jaar in de tour presteert is grote klasse. Hij heeft zijn eigen kansen opgeofferd voor een ander. En dat is nu juist de grote kracht van een groot sportman. Het gaat niet om jezelf, maar om je team. Ik hoop dat de overgebleven Rabo-renners Parijs halen.
Foto: waar de lucht zuiver is

Daarom een vreedzaam plaatje. Dobberen in het stille licht van het Hollandse landschap, de Weipoort, vlakbij Zoeterwoude. Slecht weinig mensen kennen deze plek, maar het is wel het plekje waar wij regelmatig komen om van de natuur te genieten. Geniet maar met ons mee en zoek in uw eigen omgeving ook zo'n plekkie waar je heerlijk tot rust kunt komen en genieten van alles, dat je iedere dag opnieuw cadeau krijgt.

Rasmussen uit de tour gezet en nog wel met ontslag op staande voet. Hoe kan zoiets gebeuren. Ja, als je tegen je baas zegt, dat je in Mexico aan het trainen bent en je rijdt fluitend rond in Italië, dan heb je natuurlijk een probleem. Als je niet eerlijk bent tegen je werkgever, in hoeverre kan je werkgever je dan nog vertrouwen. Als je dan zegt, dat je geen doping hebt gebruikt, kan de werkgever je dan nog wel vertrouwen. Je zet ook je ploeggenoten op het verkeerde been: die hebben zich voor jou kapot gereden en jij gaat dan als lachende derde er met de gele trui vandoor. Het is ook voor de Rabobank heel erg moeilijk: zij hebben zich altijd heel erg positief opgesteld ten aanzien van de wielersport. Zij dacht met een zuivere ploeg te rijden. Ik hoop dat de Raboploeg doorzet en de naam van de Rabobank hoog houdt. Vooruit jongens, laat je zien en laat je niet kisten.Maar ik respecteer hun standpunt, als zij mochten besluiten vandaag niet te starten. Jammer. Maar als je elkaar niet meer vertrouwen kan…

Graan, al duizenden jaren, het belangrijkste basisproduct voor brood en andere melkproducten wordt met de dag duurder. Op de Europese termijnmarkten zijn de graanprijzen naar recordhoogten gestegen.En waarom? Omdat graan nu ook een belangrijk basisproduct geworden is voor de biobrandstof, het alternatief voor diesel en andere motorolieproducten. En op deze manier moet de consument twee keer meer gaan betalen: verhoging van de broodprijs en van de motorbrandstofprijs. Brood en andere meelproducten hebben we iedere dag nodig; de auto niet. Nu al is een brood duurder dan een liter benzine. Waar gaat het heen. Rijst, graan, maïs: basisproducten voor de biobrandstofindustrie! Maak de auto’s eens een stuk zuiniger: stel het brandstofverbruik voor auto’s en motoren op bij voor beeld 1 op 18. Maar daar hebben de autofabrikanten bezwaar tegen! Want dat scheelt in hun inkomen. Het is toch een beetje een gekke wereld.
Foto: geef mij de natuur maar.

Op het ogenblik striemt een stevige noordwester met felle regenvlagen ons appartement. Maar in het oosten begint de lucht al weer te klaren. We zullen in de ochtend dan ook maar onze woning niet verlaten. Tenzij de wind nog wat aantrekt, want dan wordt het weer interessant aan het strand of op de pier. Als je zo heerlijk tegen de wind kunt leunen en de meeuwen bijna stil staan in de lucht dan voel ik me in mijn element. Maar ik gun het de vakantiegangers ook om heerlijk van de zon te kunnen genieten. Een stevige bries lijkt dit jaar een vast gegeven te zijn. Die wind mag voor mij wel wat luwen, per slot van rekening hebben de vakantiegangers hun verblijf in Scheveningen verdiend en dat moeten we ze dan ook gunnen. Nog even geduld: de zomer kan toch niet weg blijven.
Streetdansers op de boulevard van Scheveningen

De misschien volgende premier van België Yves Leterme, heeft geen goede beurt gemaakt. Hij weet niet wat er op de Belgische nationale feestdag gevierd wordt – dat had hij op mijn Belgische seniorenblog toch kunnen lezen!! - , toen hem gevraagd werd het Belgische volkslied te zingen zong hij de Marseillaise en vervolgens zong hij niet mee met de Brabançonne. Op de tv kon je zien dat hij tijdens het zingen van het Te Deum zat te telefoneren. Foei, Foei Yves.

Ik zal maar een foto plaatsen van een Hollands 'landschap'  – ik had gedacht aan een Belgisch - , maar Yves ziet het verschil toch niet.

Eerst moest ik Annemiek even helpen met haar blog. We hebben het even rigoureus aangepakt en nu kan ze weer naar eigen inzicht haar blog aanpassen. Daarna wilde ik even de Pier op om wat foto’s te maken voor mijn nieuwe website badplaats-scheveningen.nl, die nog niet in de lucht is. Zodra die klaar is meld ik het wel. Toen ik van de pier af wilde kwam ik mijn buurvrouw tegen, die juist vandaag een nieuwe snoepwinkel opent op de Pier. Zij vroeg mij om een paar foto’s te maken, maar omdat het nogal donker was, beloofde ik haar later terug te komen, Vanmiddag brak de zon door, dus even wat foto’s voor haar maken. Het is een heel leuke winkel en als u eens in Scheveningen komt, moet u daar zeker even langs gaan.

En dat muziek de mensen verenigt mag wel uit deze foto blijken. Een dame uit India geniet van dit muziekfestijn. En tegen een foto samen met een paar streetdansers heeft zij geen enkel bezwaar. Zo is Scheveningen.

Vandaag en morgen op de bouleverd en het Gevers Deynootplein Western Experience: linedansen, western market en een speciaal western-kinderprogramma en dat allemaal gratis. Alleen de consumpties zijn voor eigen rekening. En morgen danst een Mexicaanse indiaan oeroude Aztekendansen. Aanwezig zijn: Black Hills Country Band, Internationale Western Experince All Stars Band en de Helt Oncale Band. De foto hierbij is vandaag gemaakt op het Gevers Deynootplein, het plein waaraan ook het Kurhaus gelegen is.

België viert feest vandaag. Het is nationale feestdag in België. Dus de vlaggen uit. Waarom? Omdat op 21 juli 1831 Leopold, Joris, Christiaan, Frederik van Saksen-Coburg onder de naam van  Leopold I  als eerste koning van België de troon bestijgt, nadat in 1830 België zich afsplitste van Nederland. En dat mag best gevierd worden. Wist u, dat uit onderzoek is gebleken, dat slechts 2 procent van de Belgen in staat is de Brabançonne  te zingen? Hoeveel mensen in Nederland kunnen het eerste couplet van het Wilhelmus zingen? Zal het veel meer zijn dan 2 procent? Enfin we kennen de melodie van de Brabançonne en van het Wilhelmus en als het orkest,fanfare of harmonie maar hard genoeg speelt, merkt niemand, dat we de woorden niet kennen.

Als het weer meezit kunnen we vanavond genieten van het vuurwerk, dat afgestoken gaat worden op de Pier. Het weer ziet er goed uit, maar wie weet hoe dat omstreeks 22.30 uur zal zijn.

In de Telegraaf van vandaag staat op de voorpagina “Nederland kampt met muizenplaag”. Als de krant dat schrijft, dan neem ik aan dat dat ook wel zo zou kunnen zijn. Maar ik kan u verzekeren, dat ik de laatste vijf jaar geen muis(je) heb gezien. Ja wel van die muisjes op een beschuitje bij gelegenheid van de geboorte van een nieuwe wereldburger. Misschien komt het ook wel, omdat wij er altijd voor zorgen, dat het huis goed schoon is en het eten goed opgeborgen wordt.
Tegenwoordig wonen we in een betonnen appartement, daar valt weinig te knagen voor die kleine knaagdiertjes.
Weet u wat ik wel regelmatig zie: mussen, en juist deze diertjes zie je normaal gesproken niet veel meer in de stad; maar bij ons in de buurt, op de Badhuisweg, nestelen nog steeds een aantal mussen.

We hebben vanmiddag weer even van het mooie weer genoten. Om 10.30 zijn we in de Agila gestapt en kwamen 0m 15.30 uur weer thuis. Het laatste half uur was optrekken/stilstaan geblazen. Het werd steeds warmer in de auto. Bezweet, maar tevreden konden we ons thuis even verfrissen. Er was geen malt meer, daarom maar wat met alcohol: een Hertog Jan. U weet natuurlijk al waar we geweest zijn: eerst kaas kopen in Zoeterwoude en daarna allerlei kleine weggetjes uitgeprobeerd in het Hollands polderland. Vandaar vandaag een foto uit dat mooie gebied.

 Ik denk dat iedereen zo zijn voorkeuren heeft wat betreft broodbeleg. De een wil kaas, de ander vleeswaren en weer een ander is een zoetekauw. Ik heb echter niet een echte voorkeur: ik vind alles lekker als er maar geen kaneel en/of teveel suiker in zit. Ik begin ’s-morgens met een boterham met alleen Becel, soms belegd met een schijfje komkommer of appel: dan heb ik in ieder geval mijn eerste stuk fruit voor die dag binnen. Op de zondag wijk ik hiervan af: dan eet ik twee beschuitjes: een belegd met kaas(oude) en de ander belegd met een gekookt eitje. Als lunch eet ik drie sneetjes brood: het eerste sneetje belegd met kaas en komkommer(als die laatste voorhanden is), de tweede met honing en de derde met appel/peren stroop. En die laatste is net op, daarom ga ik nu maar snel naar de wekelijkse markt om weer een voorraadje in te slaan. Ik denk maar zo: geniet van het leven en begin de dag goed.
Foto: een ochtendgroet uit de tuin van het Vredespaleis.

En nu bent u dan aan de beurt. Van de eerste stranddag van juli heb ik genoten. Neen, ik ben niet naar het strand geweest om  lui uitgestrekt te liggen in het zand en zo de nog bleke plekjes op mijn huid bij te laten kleuren. Ik was wel ca vijf uur op het strand om alle strandpaviljoens langs te gaan; kijken of er een naam veranderd was, of er een nieuwe eigenaar gekomen was. Alle strandpaviljoens staan nu netjes op mijn website over Scheveningen. Zo eens per jaar moet dat gecontroleerd worden. Het was gezellig druk op het strand en de boulevard. Het weer was nog wel niet optimaal, maar ik denk dat de strandbezoekers toch een fijne dag achter de rug hebben.

Bijgeplaatste foto heb ik gemaakt op 16 juli, gisteren dus, om 10.25 uur in de ochtend. Zo donker als het op de foto lijkt was het ook werkelijk. Met de computer kan je een dergelijke foto "verfraaien": dan lijkt de foto mooier, maar de sfeer verdwijnt. Daarom laat ik u deze foto zien onder de ware omstandigheden.

Dit zou het onderwerp voor deze dag kunnen zijn: de weervoorspellers zeggen, dat het vandaag droog zal blijven. De eendjes moeten terug naar hun eigen plas en kunnen geen gebruik meer maken van de meertjes die overal verschenen zijn na die vreselijke stortbui van gisteravond. Om naar te kijken is een onweersbui - stortregens, bliksems en donderslagen - een fantastisch gezicht. Maar de overlast die het kan geven is minder prettig. Wij zitten hoog en droog, maar de bewoners van de appartementen onder ons hebben pootje gebaad. De goten liepen over en de galerijen stonden blank. Daar moet door de bestuurder echt wat aan worden gedaan. Maar bestuurders zijn laks, die moet je echt achter de broek zitten: anders gebeurt er niet veel.

Een regenbuitje spoelde zojuist onze straten schoon, terwijl het daarboven donderde en knetterde.

Een gewone foto uit 1906: Scheveningen, Gezicht van af het Palace Hotel. Links op de foto, het rood ingekleurde gebouw,  de zijvleugel van het Kurhaus. Rechts op de foto ziet u het Wandelhoofd Wilhelmina(de in de oorlog verwoeste oude Pier). Wat is aan deze foto zo bijzonder? Er zijn toch vele foto’s over Scheveningen uit het begin 1900. Inderdaad. Maar het bijzondere staat op de achterzijde: “Deux Hollandais fairent un voyage par l’Europe. Par moyen de vendre ces cartes. Parti 19 Février 1906.” Tegenwoordig is sponsoring een heel algemeen begrip, maar dat dit soort sponsoring ook al in 1906 plaatsvond, dat vind ik toch wel bijzonder.
foto van de bijzondere kaart

Berlage is op 21 februari 1856 geboren in Amsterdam en studeerde daar aan de Rijksacademie voor Beeldende Kunsten en daarna in Zürich. Hij werkte in Frankfurt en reisde in Italië. Zijn eerste werken zijn in de stijl van de neonrenaissancistische school. Nadat hij in 1889 zelfstandig architect werd, maakte hij zich gaandeweg geheel los van de bestaande opvattingen en vond hij de wat strenge, niets verhullende bouwstijl, de Nieuwe Zakelijkheid. In zijn werk maakt hij veel gebruik van de baksteen.In den Haag en Scheveningen zijn veel bouwwerken van zijn hand o.a. het gebouw van de “Nederlanden van 1845”(Raamweg), het Haags Gemeentemuseum(Stadhouderslaan), de Christian Science Church(Andries Bickerweg) - de enige kerk van de hand van Berlage, die ooit werd gebouwd - , de boekhandel(de Drie Hoekjes), de Villa Henny(Scheveningseweg). Berlage overleed op 12 augustus 1934 in Den Haag.

Foto: Villa Henny aan de Scheveningse weg.

Overwinning Rasmussen in de 8e etappe van van de Tour de France en drager van de gele en bolletjestrui. En daarmee een prachtig resultaat voor mijn bank: de Rabobank.

Het Vredespaleis is de zetel van het Permante Hof van Arbitrage, het Internationaal Gerechtshof van de Verenigde Naties, de Haagsche Academie voor Internationaal Recht en een Bibliotheek. Het idee voor een Vredespaleis werd in 1900 gelanceerd door de Russische diplomaat Friedrich Martens en de Amerikaanse diplomaat Andrew Dickson White. In 1903 doneerde voor dit doel de Amerikaan Andrew Carnegie een bedrag van 1,5 miljoen dollar; dit bedrag werd ondergebracht in de “Carnegie Stichting “tot het bouwen, inrichten en onderhouden van een rechtsgebouw en een boekerij ten behoeve van het Permanent Hof van Arbitrage". De bouw van dit gebouw vond plaats tussen 1907 en 1913.

Vandaag zal het wel wat drukker worden op het strand van Scheveningen dan op bijgaande foto. Het is in ieder geval fijn weer voor de vakantiegangers. De temperatuur aan de kust wordt zo’n 20º en dat is nu net goed voor een aangename verkoeling. Wordt het te warm vandaag, houdt je dan rustig. Drink veel, vooral water. En blijf niet te lang in de zon zitten. Maar verder gewoon genieten van de nieuwe dag.

Op de grens van Scheveningen en Den Haag ligt op een internationaal terrein dit gebouw, beter bekend als het Vredespaleis. Morgen vertel ik u iets over de geschiedenis van dit paleis. Over zijn ontstaan en zijn functie. Misschien is dit gebouw in de hele wereld wel het meest bekende gebouw van Nederland, Hoewel het helemaal niet op Nederlands grondgebied ligt. Dit stukje grond, waarop dit gebouw staat, is eigendom van heel de wereld. Vrede is niet deelbaar.

Eindelijk heeft Tom Boonen zijn etappe. In een spannende finale gaf hij iedereen het nakijken en finishte als eerste. Goed gedaan jochie. De vlag in top.

Na mij ’s morgens gewassen te hebben is mijn eerste gang de weg naar de brievenbus: van de 7e etage met de lift naar de 2e, vervolgens ca 50 meter lopen. En wat vind ik dan de laatste tijd in de bus: geen krant. Weer terug naar mijn appartement en op die manier heb ik al een ochtendwandeling gemaakt van 100 meter plus een keer de trap af en een keer de roltrap op. De volgend stap is dan de gang naar mijn computer om de Telegraaf te melden, dat de krant weer niet bezorgd is. Tot gisteren deed ik dat via de telefoon, maar mijn telefoon lijkt wel op hol geslagen: zodra ik die oppak, maakt hij inmiddels al automatisch contact met de Telegraaf (grapje). Maar vanmorgen, toen ik omstreeks 9.00 uur opnieuw de wandeling maakte werd ik extra goed bedeeld: ik ontving het ochtendblad van woensdag, van donderdag en twee exemplaren van vrijdag. Mijn oudpapierbak zat dus gelijk vol.
Foto: van riet kunnen ze ook papier maken, denk maar aan de papyrus.

Nog even voor het slapen gaan wil ik jullie meenemen voor een romantishe wandeling over het strand van Scheveningen, waar de golven als een bruidssluier langs de kust ranken. Hopelijk een voorproefje voor de komende dagen.

We gaan de goede kant op. Vooruit, want achteruit lopen is ongemakkelijk. Even over je schouder kijken naar wat achter je ligt; het is net als in de achteruitkijkspiegel tijdens het rijden. Het verleden schuift steeds verder weg. Je bent op weg ergens naar toe. Naar het mooie weer, dat aan de horizon al zichtbaar wordt; naar je vakantiebestemming; afschudden wat achter je ligt en beginnen aan een nieuwe start. In de rugzak zit altijd nog wel iets uit het verleden. Dat wil je (nog) niet kwijt: dat zijn herinneringen. Fluitend naar buiten en fluitend weerom. Maak er wat van... ieder dag opnieuw.

Speciaal voor hugo http://blog.seniorennet.be/tenvrede zet ik nu een foto als bijlage. Deze foto heb ik gisteren gemaakt in de omgeving van het plaatsje Kethel. Deze foto draag ik aan jou op voor je sympathieke manier, waarop jij in bloggenland rondrijdt.

Vandaag beginnen we met het resultaat van gisteren. Onze tocht en wandeling in het Hollandse land heeft een aantal mooie herinneringen opgeleverd. Na een paar pittige regenbuien de afgelopen dagen, waar wij hier in Scheveningen niet zoveel van gemerkt hebben, was het in het Hollandse polderland een drassig waterland geworden. De dijkpaden waren bijna ontoegankelijk, tenzij je er geen bezwaar tegen had natte voeten te krijgen. Die natte voeten heb ik dus wel moeten ervaren. Maar dat heeft wel veel voldoening gegeven. De rietkragen langs de poldersloten en de dreigende onweerswolken waren een mooi decor voor fraaie uitzichten.

Gisteravond genoten we van een mooie zonsondergang. Vandaag heeft de zon ons wel iets in de steek gelaten, maar met zijn drieën hebben we wel genoten van ons uitje naar Kethel, gebruikmakend van smalle wegen door het Hollands polderlandschap. Daarvan laat ik u vanavond nog wel een opname zien. We gaan nu iets eten, zodat we kunnen genieten van een lange zomeravond. De Tour de France toert op zijn dooie akkertje langs de akkers van Noord Frankrijk en de kijkers zitten verveeld voor de buis, want er gebeurt niets in het peloton.

We krijgen vandaag weer hetzelfde weerstype als gisteren, tenminste als ik naar de lucht kijk in zuidwestelijke richting. Het begint met een regen/onweersbui om na een korte tijd over te gaan in een zonnige hemel voor de rest van de dag. Is dat een wens of een voorspelling. Voor de zekerheid gaan Annemiek en Willy bij mij in de auto stappen en rijd ik ze door het Hollandse landschap. In ieder geval blijven ze droog als de regen komt. Voor de kust ligt een groot containerschip voor anker. Maak er een mooie dag van.

Foto van vandaag: de weersverwachting of wens. Als extra foto: het containerschip.

Een proficiat voor de Belgische renners met hun eerste(Steegmans)en tweede(Boonen) plaats in Gent en een compliment voor de hele ploeg Quick-Step. Daarvoor gaat de vlag uit.

Bliksemflitsen en donderslagen en de regen kletterde bij bakken uit de lucht. Maar inmiddels klaart de lucht weer op. De enige die vandaag moet flitsen is Tm Boonen in de Tour de Belgique(sorry France).

 Het is zo gemakkelijk gezegd, Ga maar naar Google en tik je vraag in. Heel vaak krijg je daarop wel een antwoord. En hoe meer je je vraag specificeer, des te eerder en beter vind je dat wat je zocht. Maar vanmorgen moest ik iets weten over een ‘oude school’. Die bedoelde school staat er nog, het gebouw dan, want de school is al jaren geleden opgeheven. Ik tik dus de naam van de school in, maar geen bruikbare informatie. Dan maar proberen bij de gemeente Den Haag. Die moet het toch direct op kunnen hoesten; dat denk je dan, maar ook daar geen resultaat. Dan maar zoeken bij de straatfoto’s. Wel straatfoto’s van de betreffende straat, maar geen foto’s van het grootste gebouw, dat ooit in die straat heeft gestaan: de gezochte school. Ik blijf verder zoeken; ik wil meer weten van die school.
De Scheveningse Pier: alleen de top weerspiegelde het zonlicht.

Wij waren vanmiddag even in de rozentuin van het Westbroekpark. Er waren veel mensen in die tuin, die de Gouden Roos van de gemeente Den Haag kwamen bewonderen. Terwijl Annemiek die roos fotografeerde liep ik een eindje verder en fotografeerde ik bijgeplaatste roos. Deze roos schenk ik u als een virtueel presentie van Annemiek en mij.

Annemiek heeft een bijzondere kijk op Belgen; vooral op de zondagmorgen. Dan gaan de Belgen naar de kerk en direct na de mis – en sommigen zelfs tijdens de mis – duiken de mannen het café in om een pilske te pakken en als ze dan  naar huis gaan hebben ze geen tijd meer voor het blog. Ik kijk er een beetje anders tegenaan. Ik ga liever naar het café en laat de pastoor of de dominee maar preken. Vanmorgen ging ik naar de duinen en het strand, want in die ochtendstilte komt ook de rust in je lichaam. Een gezonde geest rust in een gezond lichaam. Maak er maar een mooie zondag van… iedereen op zijn eigen manier.

Het is al 13.00 uur geweest en door de drukte ben ik gewoon vergeten mijn gebruikelijke babbeltje op het blog te zetten. Ja, ik was vanmorgen bezig met het maken van een dvd voor mijn zoon en schoondochter, die onlangs getrouwd zijn. Op Scheveningen hebben we een strandbibliotheek, die gedurende het zomerseizoen boeken uitleent aan de bezoekers. Vanmiddag wordt de bibliotheek hier op Scheveningen officieel geopend en daar moet ik bij zijn om een paar foto’s te maken. Als het lukt, laat ik u er vanavond nog wat van zien en horen. De bibliotheek ligt ter hoogte van de vuurtoren op het strand.
Ook de tuk tuk is op Scheveningen een nieuwigheid, die overgewaaid is uit Tailand.

Onweer, wind of regen deren hen niet: zij kunnen er wel tegen. Wij hebber er de pee in als het weer ons tegenzit, maar in de natuur gaat alles zijn gang. Zo ook in onze achterduin, zo noem ik de duinen, die op slechts een paar honderd meter van ons appartement liggen. En daar gaat het leven gewoon door, zonder te klagen en in alle stilte, groter dan het selentium in de kloostergangen.
Hierbij een stiltefoto.

Voor diegenen, die het nog niet mochten weten, start morgen in Londen de Tour de France met een individuele tijdrit over een afstand van 7,9 km. De rit gaat langs de Big Ben, House of Parlement, Westminster Abbey en Buckingham Palace. Sensationeler kan het haast niet. Twee grote favorieten van deze eerste rit zijn de Britten, David Millar en Bradley Wiggins, maar wie weet kaapt toch nog een Ollander de eerste gele trui voor de neuzen van de topfavorieten weg. Het zal wel stil worden op het blog de komende weken als (vooral) de mannen gekluisterd zullen zitten voor hun tv, om maar niets te missen van dit jaarlijkse wielerspektakel.

 Ik ben geschrokken van het resultaat van het onderzoek ‘wat na de dood’. Zeventig procent van de ondervraagden zegt “dood is dood”. En ik dacht nog wel, dat de meeste Belgen katholiek zijn en in Nederland een groot deel van de bevolking katholiek of christelijk. In het katholiek en christelijk denken bestaat de dood niet: ja het lichaam sterft, maar de geest leeft voort - en omdat niemand mij kan verklaren hoe dat proces er uit ziet – voeg ik er aan toe ‘in welke vorm dan ook’. Leeft de mens dan werkelijk voor niets. Is dat wat hij gedaan heeft, allemaal voor niets geweest? Is dan alleen de voortplanting van belang geweest? Ik zeg wel eens ‘een mens is pas echt dood als je hem vergeten bent’. Schrijvers leven voort in hun boeken, schilders en beeldhouwers in hun werken. Als ik zou denken ‘dood is dood’ dan zou ik veel meer van het leven gaan ‘genieten’. Alles wat mij tegenzit, zou ik vernietigen; ik zou de rijkdom van de rijken mijzelf toe-eigenen en alles doen wat mijn opvoeding mij verboden heeft. Maar ik denk niet zo; ik geloof echt, dat mijn leven niet eindigt met mijn dood. Maar wat er daarna is, dat weet ik niet. Ik probeer er nu maar het beste van te maken: misschien heeft dat nog betekenis na mijn dood.

 Het ‘huysje’ in neoclassicistische stijl werd ontworpen door de Haagse architect en ‘bouwmeester der Koninklijke Paleizen en Landsgebouwen’ Adriaan Noordendorp. In WOII heeft het ‘huysje’ veel schade opgelopen door bombardement en aanleg van de ‘Atlantik-wall’ een verdedigingswerk van de Duitse bezetters. Kort na de oorlog speelden ik, als 11 jarige, en mijn vriendjes in de ondergrondse gangen van dit verdedigingswerk. Begin 1990 volgde een grote bouwkundige operatie. Om en onder het pand verrees het door architect Wim Quist ontworpen museum ‘Beelden aan Zee’. Op 4 september 1994 werd het gebouw officieel heropend.

Foto: interieur van het museum

Kunt u op twee plaatsen tegelijk zijn. Ik niet. Maar toch zou ik vandaag op twee plaatsen tegelijk moeten zijn. Om 17.00 uur in Muzee Scheveningen, want daar neemt mijn vriend officieel afscheid van zijn vorige baan en wordt hij door zijn oud-collega’s gefeliciteerd met zijn nieuwe functie als directeur van Muzee Scheveningen. Om 17.00 uur heffen we het glas op de officiële start van het rayon Haagse Hout – Scheveningen door de Rabobank. De Rabobank komt weer dichter bij haar klanten. Dat wordt dus rennen of in mijn geval hard fietsen om toch bij beide feestelijkheden zichtbaar aanwezig te zijn.
Morgen weer een foto, maar nu even niet.

Op 4 april 1826 werd de bouw voor een “huysje” voor de met een zwakke gezondheid kwakkelende koningin Frederica Louisa Wilhelmina van Pruisen, gegund aan een aannemer uit Leiden, Th. Molkenboer. Op 18 november 1827, ter gelegenheid van haar 53^ste verjaardag, werd het "huysje aan zee" officieel geopend. In 1837 erfde prins Frederik het gebouw en zijn dochter Prinses Marie vererfde het in 1881. Prinses Marie was getrouwd met Prins Wilhelm Von Wied: vandaar de naam Paviljoen Von Wied. In 1918 werd Sociëteit de Witte eigenaar. Frederica Louisa Wilhelmina van Pruisen – in België en Nederland meer bekend als Koningin Wilhelmina – was de echtgenote van Koning Willem I, de eerste koning der lage landen. Het gebouw staat nu bekend onder de naam ‘Sociëteit de Witte’.

Foto: sociëteit de Witte, foto gemaakt op 28 juni 2007

Wel een vreemde dag vandaag. Vanmorgen gingen we eerst even naar een winkel om boodschappen te doen. Daarna zouden we ergens even een pakketje afhalen; maar op weg daarheen werd door een vrachtwagen de buitenspiegel van mijn auto er af gereden. Zonder buitenspiegel rijden is strafbaar in Nederland en dus snel naar de garage om een nieuwe spiegel te halen. Kosten € 72,00. Pechdag dus: een dergelijk bedrag ga je niet aan je verzekering melden, omdat het bedrag te laag is. Je eigen risico is al € 150,00. Thuis gekomen ging ik even de brievenbus legen en wat vond ik daarin? De bekende blauwe envelop van de belastinginspecteur. Dokken dacht ik. De belastinginspecteur is soms echter vriendelijk: hij betaalde mij de schade van de spiegel terug: precies € 72,00.
foto: interieur Museum Beelden aan Zee in Scheveningen. Echt de moeite waard om dat eens te bezoeken.

De door mij verwachte fraaie zonsondergang is niet doorgegaan. Omstreeks 20.00 uur kwam een sombere wolk de rust verstoren. En die wolk heeft zich alleen maar uitgebreid tot een grauw wolkendek. Maar nu genoeg over het weer. We blijven het leven van de zonnige kant bekijken; er zal heus wel weer een zonnetje verschijnen vandaag. Op het Gevers Deynootplein - veel mensen noemen dit plein het Kurhausplein – wordt de fontein grondig gerestaureerd. Na jarenlange ergernis en gekissebis is het nu bijna zo ver dat de fontein het plein dagelijks gaat opvrolijken. Bijgevoegde foto is inmiddels verouderd. Zodra de fontein gereed is, laat ik u een foto zien van de onlangs aangebrachte verbeteringen.

Dit is een foto gemaakt tijdens het optreden van Il Divo op de boulevard van Scheveningen op 1 juli 2007. Op de achtergrond de zonsondergang omstreeks 22.00 uur. Ook vanavond zullen we van een fraaie zonsondergang kunnen gaan genieten.

Het was gisteravond prachtig zomerweer op de boulevard van Scheveningen en er heerste een heel ontspannen sfeer. Vanaf 20.30 uur was er muziek; het Holland Casino Concert by the Sea had vele tienduizenden mensen naar Scheveningen gelokt. Na een aanvankelijk zeer vochtig begin van de dag kwam dan toch rond het middaguur de zon zijn opwachting maken. De boulevard was overvol mensen; kwamen zij voor de sfeer of voor de muziek. De muziek schalde over de boulevard en dat gaf natuurlijk wel veel sfeer, maar deed aan de andere kant de muziek veel geweld aan. Echt luisteren was er niet bij. Maar ik denk dat dat bij dit soort evenementen altijd wel een probleem zal blijven. Ik denk dat de muziek van Il Divo op de cd wel heel wat beter zal klinken.
Toch heb ik even een foto van dit feest gemaakt.

Hoewel de zon nog niet scheen hebben wij toch even onze duintuin bezocht. Annemiek had wat foto's nodig en zoals gebruikelijk had ook ik mijn camera bij me.
Hierbij een foto van onze duintuin.

Il Divo  is een internationale vocale groep van vier internationale jonge zangers, die onder begeleiding van een symfonisch orkest populaire liedjes vertolken met de techniek en virtuositeit van de operazang. Het idee achter de Il Divo kwam van SimonCowell. Hij hield van lyrische stemmen en klassieke muziek, en besloot een multinationaal kwartet samen te stellen. Met dit idee begon Cowell een wereldwijde zoektocht naar jonge zangers, om mee te zingen in dit project. Zijn zoektocht duurde twee jaar. De groep bestaat uit de volgende vier zangers:
David Miller(tenor), geboren op 14 april 1973, Californïe;
Urs Bühler(tenor), geboren op 19 juli 1971, Zwitserland;
Carlos Marin (bariton), geboren op 13 oktober 1968, Duitsland;
Sébastien Izambard (popzanger), geboren op 7 maart, Frankrijk.
foto: uitzicht op Den Haag