Een paar dagen geleden  vond ik in mijn schoenendoos de nieuwjaarswens van mijn broer Jan. Het wensje is getypt eind 1935. Tegenwoordig zijn onze wensen minder uitvoerig. Maar ik vond het leuk om deze wens nu aan u over te brengen.

Lieve Ouders,

Zalig Nieuwjaar, lieve Vader!
     Zalig Nieuwjaar, lieve Moe!
‘k Kom op deze mooie morgen
    ’t Eerst van allen naar U toe;
‘k Wensch U alle vreugd en zegen,
    Wat U harte maar begeert;
‘k Vraag dat O.L.Heertje
    Alle zorgen van U weert!

Ezeltje rijden; dat was het hoogtepunt van een bezoek aan Scheveningen. De laatste ezeltjes zijn al lang geleden vertrokken. Misschien waren er nog een paar in de vijftigerjaren van de vorige eeuw. Ik kan me de ezeltjes nog herinneren. Maar of ik zelf op zo een ezeltje gezeten heb, dat weet ik niet meer. Nu resten mij alleen nog maar de oude foto’s en/of prenten. De Belg Mars heeft zo een ezeltje in een tekening vastgelegd, maar dat is al meer dan honderd jaar geleden. Toch kan ik me daar iets van voorstellen. Seinpost ligt op de achtergrond. Dat fraaie gebouw is ook al verdwenen. Door slopershamers neergehaald. Ook verleden tijd.  

Op 1 januari, 12.00 uur, 2010, in Scheveningen zal het startsein gegeven worden voor de Nieuwjaarsduik in zee. Een traditie sinds 1960 in Scheveningen. Één ding kan dit evenement nog in de weg staan: de kou. De weervoorspellers zien het een beetje zwart in, maar zelfs als de temperatuur onder nul is(niet teveel natuurlijk) gaat de officiële duik door. In 2007 is de duik niet doorgegaan, maar dat was niet vanwege de temperatuur, maar vanwege verraderlijke stromingen en die zijn gevaarlijker dan kou. Tienduizenden mensen zullen zich op nieuwjaarsdag naar het strand spoeden; niet alleen stoere duikers(m/v), maar ook bezoekers: de zeeduik op deze dag is hét evenement in Scheveningen. Foto: niet in de badpakken van vroeger, zoals op de tekening van de Belgische illustrator Mars, maar wel in allerlei ludieke uitrustingen.

In 1897 verbleef de Belgische illustrator Maurice Charles Mathieu Bonvoisin enige tijd in Scheveningen. Hij maakte daar diverse schetsen van het strandleven. Omstreeks 1903 verscheen een boekwerk van hem onder de naam Scheveningen par Mars. Dit boek kreeg ik een paar dagen geleden van een bevriende relatie. De naam Mars is het pseudoniem van de heer Bonvoisin, die leefde van 1849-1912. Het boek werd uitgegeven door:  La Haye, Belinfante Frères, Libraires-Éditeurs en gedrukt bij: Imprimerie J.-E. Goossens, Bruxelles-Lille-Paris. Foto: titelpagina van Scheveningen par Mars.

Even een geruststellende mededeling: de verlichting op ons plein doet het weer. Gisteravond ging de verlichting weer aan. Oorzaak van de storing niet bekend. We blijven nog even in kerst- en ijsstemming. Vandaag begint de verkoop van vuurwerk. Zestig à vijfenzestig miljoen euro zal de komende dagen de lucht in gaan. Ik koop geen vuurwerk: dat vind ik weggegooid geld. Één lichtflits en weer een paar euro armer. Maar er zijn ook veel mensen, die aan vuurwerk plezier beleven. Het is hun gegund. Het is wel een fraai gezicht als je vanaf ons balkon naar de stad kijkt. Ik hoop wel op een heldere nacht; dan is het vuurwerk mooier. Foto: de voorbereidingen ter verbetering van de zeewering zijn al in volle gang. Op de achtergrond de Maasvlakte.

In de loop van de ochtend werd het weer wat beter. De wind viel weg en het weer gaf me een lentegevoel. Na de fitness ben ik naar buiten gegaan om van het weer te genieten. Het liep al tegen vieren, toen ik bijgevoegde foto maakte.

Vanmorgen waren de lichtjes op het plein voor ons appartement gedoofd. Gisteren manoeuvreerde een grote truck met een nog grotere oplegger over ons plein. Vol bewondering keek ik toe hoe die chauffeur  zijn wagen langs de verlichte bomen leidde. Hij heeft er maar een paar uur gestaan; om 21.00 uur was deze reclameauto(want dat was het) weer vertrokken. De bomen staan er nog, maar helaas zijn nu de lampjes uit. Domme pech, vandalisme of gewoon een technische storing?  In de loop van de dag zullen we het wel merken.

We zijn ijsvrij, maar hebben geen ijsvrij. En het ziet er ook niet naar uit, dat de kinderen morgen ijsvrij krijgen. Het begrip ijsvrij had vroeger voor de schoolkinderen een aparte betrekenis. Als het een paar dagen hard gevroren had, dan kregen de kinderen soms een paar uurtjes vrijaf van de schoolmeester om op het ijs te spelen of te schaatsen. Die paar uurtjes vrijaf, werd dan ijsvrij genoemd. Deze kinderen op het ijs genieten van een paar uurtjes rijden op het ijs. De foto is vandaag gemaakt.

We moeten weer even wennen aan de gewone dagen, hoewel wij nog een stukje kerststol bij het ontbijt weggewerkt hebben. Maar dat is ook het laatste restje. In Nederland zijn de kerstdagen officieel genoteerd als een witte kerst: in de Bilt heeft de sneeuw twee dagen als een vlekkeloos wit tapijt gelegen. Hier in Scheveningen niet. Op tweede kerstdag heb ik helemaal geen sneeuw gezien; nu lieg ik geloof ik want bij de haven heb ik gisteren nog een berg je sneeuw gefotografeerd(zie foto). Maar het leven gaat ook zonder sneeuw zijn gewone gang. Foto: 2e kerstdag 12.05 uur.

Vandaag even een korte wandeling samen met Annemiek gemaakt op de boulevard. Van binnenuit leek het best mooi wandelweer, maar eenmaal buiten viel het best tegen. Er staat hier op de kust een vrij straffen zuiden wind. Daarom maar weer snel omgekeerd en naar huis. Foto: deze maakt ik gister op de boulevard. Op de achtergrond Europoort.

In de meeste landen, waar kerstfeest gevierd wordt, is tweede kerstdag een gewone werkdag; net als de maandag na zondag. In Nederland is 2e Kerstdag een officiële feestdag; zo ook met Pasen en Pinksteren. Ik heb me wel eens afgevraagd hoe deze traditie is ontstaan is waarom deze traditie gehandhaafd wordt. Ik ben er nog steeds niet achter. In Nederland worden Kerstfeest, Pasen en Pinksteren door velen niet meer ervaren als  christelijke feestdagen. Kerstfeest lijkt steeds meer terug te gaan naar de oude Germaanse traditie van het midwinterfeest. Ook de moslims vieren in Nederland steeds vaker kerstfeest met kerstversiering en kerstboom. Dit jaar valt 2e Kerstdag toevallig op zaterdag, maar anders was in Nederland evenals in alle andere landen wel de beurs geopend. Vandaag zijn er in de winkelcentra hier en daar wel een paar winkels open, maar de grote warenhuizen blijven gesloten. In Scheveningen waren in de winkelpromenade gisteren alle winkels open en het was er druk. Voor mij loopt het  Kerstfeest door tot Driekoningen. Driekoningen was in ons gezin de dag, waarop de drie koningen vlak bij de kribbe geplaatst werden en ’s avond werd dan de kerststal weer opgeruimd tot het volgende jaar.

Ik was het plaatje niet vergeten: ik had het zelfs nog niet gemaakt. Maar ik wilde de dag beginnen met een wens. Daarom…

Zalig Kerstfeest,
Jojeux Noël,
Feliz Navidad,
Boas Festas,
Bon Nadal,
Fröhliche Weihnachten,
Merry Christmas,
Schéi Krëschtdeeg,
Noeliniz ve Yeni Yiliniz kutlu olsun.

Een witte kerst zal het wel niet worden; daarom maar een molen in een winterlandschap. De molen heet "De Salamander" en staat in Leidschendam. Foto gemaakt op 22-12-2009

De dag vóór Kerstmis. Vandaag de laatste voorbereidingen voor het grote feest. Kerstmis: het feest van Licht, Vrede en Liefde. Er moet gewerkt worden, er moet nog gewinkeld worden: morgen moet een feestdag worden. Toen ik jong was vierden wij thuis geen kerstavond: we gingen vroeg naar bed: we moesten de volgende morgen vroeg opstaan: om 5.00 uur gingen de mannen – vader en zonen – en om 7.00 uur ging dan moeder met de kleintjes naar de nachtmis. Mijn herinnering gaat terug naar 1944. De kerk zat stampvol, zowel in de eerste als in de tweede nachtmis. Om 9.00 uur kerstontbijt – daar hadden de mannen dan voor gezorgd – en om 11.00 uur koffie met een stukje banketstaaf. De parochie had voor een groot kerstpakket gezorgd: voor een gezin met negen kinderen komt heel wat kijken. Ondanks de oorlog vierden we feest in gezelligheid. Mijn vader vertelde het verhaal van twee soldaten, een Fransman en een Duitser, die in de loopgraven lagen en toen de klok twaalf sloeg midden in de nacht uit hun schuilplaats tevoorschijn kwamen en samen Stille Nacht, Heilige Nacht zongen.  Daarna zong mijn vader zijn favoriete kerstlied “Minuit, Chrétiens”.

Ik was nog even in de ijstent. Het was daar wel koud, maar buiten was het ondanks de zon koud door de matige wind. Ik voelde mij als "midden in de winternacht".

Het is nog vroeg en donker. De klok wijst bijna 7.00 uur. Wat doe ik alzo vroeg in de morgen. Ik zit achter mijn computer en probeer wat interessants te schrijven. Maar mijn geest slaapt nog een beetje. Buiten hoor ik de trams rijden, maar dat is dan ook het enige levensteken uit mijn omgeving. Annemiek zit misschien te slapen achter haar computer: ik hoor haar niet; meestal roept ze wel even van : Loek , kan je even helpen. Maar ook dat geluid is er nu nog niet. Even om het hoekje kijken. Zij zit ook achter haar computer. Als je ’s avonds vroeg naar bed gaat, dan sta je vaak ook weer vroeg naast je bed. De krant zal er nog wel niet zijn. Met dit weer is de bezorging wat traag. Maar die bezorger kan je dat niet kwalijk nemen. Die moet er ook vroeg uit en met dit weer is dat geen pretje. Het is nog vroeg en donker; ik ga toch maar even kijken of er wat te eten en/of te drinken is. In ieder geval wens ik iedereen een prettige dag, en kijk uit: het kan glad zijn buiten. Foto: is dat geen mooi gezicht op het Scheveningse Kurhaus. Je zou bijna in de auto stappen en naar Scheveningen rijden.

Het dooit hier hard; met als gevolg goede rijbanen. Maar spekgladde trottoirs en pleinen. Vroeger maakten de mensen hun stoep vrij van sneeuw en ijs, tegenwoordig doet dat slechts een enkeling. Ik wilde een wandeling maken; ver ben ik niet gekomen; glibberend en glijdend ben ik al snel omgekeerd. Straks moet ik het eten klaar maken; een lekker wokmenu: dat is mij wel toevertrouwd. Foto: kinderen spelend op het strand.

Vandaag de eerste volle dag van de winter. Gisteravond heeft hij zijn intocht gedaan: Koning Winter. De oerbewoners van West-Europa vierden op deze dag het feest van het licht. Dat was in latere jaren een doorn in het oog van het opkomend christendom. Het Licht was in de ogen van de christenen het zinnebeeld voor God. Daarom werd de geboorte van Jezus gedateerd op 25 december. In de oosterse kerk geldt nog steeds de datum van 6 januari: “Drie Koningen” of beter “De verschijning van de heer”. Ik kan mijn broer in Nieuw Zeeland geen westerse kerstkaart sturen: daar genieten zij van de eerste zomerdagen. Zij hebben geen kerstboom, geen kerstman, geen sneeuw of ijs. IJsjes eten zij daar nu om af te koelen. En  I’m dreaming of a white Christmas daar begrijpen zij daar niets van. Ik denk dat zij zich daar ook wel aangepast hebben en zomerse kerstliederen zingen. Hoewel: de meeste Nieuw Zeelanders zijn toch van westerse afkomst. Foto: op de Pier staan deze lantaarns. Ze doen het wel goed in de sneeuw.

Als wij via de voordeur ons appartementencomplex verlaten, ligt dit landschap voor ons open. Als wij via de achteruitgang(we noemen dit ook wel eens de artiestenuitgang) dan moet je oppassen niet door een tram gegrepen te worden. 

Gisteren lag er nog ijs en sneeuw op de galerij.  Vanmorgen stapte ik om 07.00 uur uit de deur om de krant te halen; ijs en sneeuw waren verdwenen. Zo niet op het plein en de straten in de omgeving. Op de daken om ons heen ligt nog veel sneeuw. Aan de horizon gloort weer de nieuwe dag. Het weer is helder. Licht vorst of dooi vandaag? Afwachten maar. Vandaag is het de laatste dag van de herfst. Vanavond om 18.47 uur begint de winter. Morgen gaat de zon al weer één minuut later onder. De avond begint al weer te lengen. Op 5 januari gaan de dagen echt lengen, want dan komt de zon eerder op. Maar pas op, want als de dagen lengen, gaat de winter strengen. Ik hoop dat die spreuk dit jaar niet op gaat. Foto: Scheveningen in de sneeuw.

Het was vandaag een dag vol tegenstellingen. Opgewekt maakte ik mijn ochtendwandeling. Thuisgekomen werd het weer guur en onbestendig. Het openbaar vervoer kwam stil te liggen. Geen bussen, geen trams. Maar langzamerhand werd het weer wat aangenamer. Ik er voor de tweede keer uit. Lekker wandelend over de boulevard. Maar onderweg veranderde het weer opnieuw: Hagel en sneeuw. Inmiddels had ik heel wat fot's geschoten. En nu zit ik met het probleem van welke foto zal ik plaatsen op het blog. Ik doe gewoon een gok en plaats er een. Dit plaatje past wel in deze tijd van het jaar.

Het is een mooi gezicht daar buiten. Ik zit lekker achter het glas en geniet van een winterlandschap, zoals ik nog nooit eerder heb gezien. Nogal logisch, want sinds ik hier woon heb ik nog nooit zo een uitzicht gezien. Toch even de serre open gezet om een foto te maken: van binnenuit krijg ik reflecties van de kerstboomverlichting – het is maar een kleintje hoor en nog kunst ook - , de nieuwe computer van Annemiek – de laptop staat nu vergeten op de tafel - en de andere verlichtingsbronnen. Deze foto heb ik een paar minuten geleden genomen.

Ondanks de kou – de temperatuurmeter wees -4 graden, maar door de wind was de gevoelswaarde aanzienlijk hoger – toch maar een ommetje door Scheveningen gemaakt. Door de Keizerstraat, de Ankerstraat en de Zeilstraat. Onderweg wat winter/kerststemming vastgelegd op de gevoelige plaat zoals dat vroeger gezegd werd, maar nu eenvoudig en snel op een SD-schijfje. Thuisgekomen was het maar een kleine moeite om een paar foto’s te groeperen. En zie hier het resultaat

“Hagel en sneeuw,
onweer, wind en regen
deren mij niet
ik kan er echt wel tegen.”

Dat lijkt het liggende meisje, daar op het terras van het Kurhaus te zeggen. Ze kijkt naar de zee en het strand. Niemand doet haar wat. Waar zal zij zich zorgen over maken. Kou deert haar niet. Eens was ze heet, heel heet, toen zij in de vorm gegoten werd; nu ligt ze daar als een prachtig bronzen beeld en denkt niet aan “hagel en sneeuw etc.”.

Ik wens u allemaal een aangename dag.

Vanmiddag even een ommetje gemaakt. Het was wel uitkijken, want onder de sneeuw kan een  vervaarlijk laagje ijs liggen. Maar het werd nog gevaarlijker, voor die vrouw tenminste, die op het terras van het Scheveningse Kurhaus,  overdekt door sneeuw lag te rillen van de kou. Ze was helemaal stijf, maar ze was dan ook van brons.

Het daghet in den oosten
het lichtet overal.

Deze ridderromance uit de 14e eeuw  schoot mij deze morgen te binnen, toen ik naar buiten – naar het oosten – keek. Even daarvoor zei ik tegen Annemiek: de kerstweek is begonnen. In deze dagen voor kerstmis wordt het woord Licht in een overdrachtelijk zin gebruikt: het kerstkindje. De lichtende ster, die de wijzen uit het oosten leidde vaan de stal.

Hoe mooi beschrijft Vondel niet die kerstnacht:

O Kerstnacht schooner dan de daegen,
hoe kan Herodes ’t licht verdraegen,
dat in uw duisternisse blinckt.

Ik wens u allemaal een heel mooie kerstweek en een

Zalig kerstfeest.

Één van mijn kerstspeeltjes. Een carrousel. Jaren geleden aangeschaft. Twee paarden zijn nog actief, de twee anderen staan op stal en kunnen niet meer hollen. Als het carrousel draait worden er 21 kerstliedjes ten gehore gebracht.

Ons plein lijkt een beetje bepoedersuikerd; van een pak sneeuw kunnen we in ieder geval niet spreken. Ik hoor zo juist op de radio, dat Friesland grote problemen kent. Daar hadden ze op ijs gehoopt, maar sneeuw verprutst het ijs. Jammer, maar hoop doet leven. De winter begint pas en januari is een betere tijd voor natuurijs. Wie weet: na regen komt zonneschijn en na sneeuw komt ijs. Schaatsen doe ik niet meer, maar ik kijk er wel graag naar. Voor fotograferen is een ijs/sneeuwlandschap natuurlijk wel een uitdaging voor mij. Maar ook ik moet nog even wachten. Sneeuw in de kersttijd geeft wel sfeer, maar ik had het liever een weekje later gezien. Nu brengt het voor veel mensen ongemak. Foto: maar dan op echte sneeuw.

Op het plein voor ons appartement is op het ogenblik een workshop in ijsbeelden maken. Het heeft geen naam, maar toen ik het zag, dacht ik direct aan "kauwe klauwe" of in het Nederlands "koude handen". Ik heb er sne; een fotootje van gemaakt.

Gisteren heb ik een nieuw beeldscherm gekocht. Het oude was al ettelijke jaren oud en was aan vervanging toe. Toch was het even zoeken naar de beste instelling. Ik denk dat het nu naar mijn zin is. De kleuren zijn veel feller; daar moet ik nog iets aan doen, maar dat is eerst even wennen en dan pas aanpassen.
De zon is nog niet te zien en dat vind ik niet zo een goed teken. De straten zijn nat en de ijsbloemen zijn van de ramen in de serre. De matige wind zit in het zuidoosten. Boven de stad hangen wolken. Het zou best wel eens kunnen gaan regenen of sneeuwen. Foto: een ander aspect van kerstmis.

Een dag verloopt vaak anders dan je verwacht. Deze dag ook. De ochtend verliep volgens planning, maar de middag verliep geheel buiten orde. Eerst bezoek van een mevrouw voor wie ik een kleinigheid zou verzorgen, maar zij bracht een aantal oude ansichtkaarten van Scheveningen mee en dan verandert de hele wereld. Tussendoor een verzoek vanuit België en een gesprek met een medebewoner. Nu toch even tijd vrijgemaakt voor het blog. Foto: een versierde winkeletalage.

Gisteren was ik te optimistisch: ik verwachtte een stralende dag. Maar kort na de zonsopkomst verdween de zon weer en maakte van de dag een saaie dag. In België moet het een fraaie dag geweest zijn. Voor vandaag verwacht ik weer een fraaie dag: veel zon en een temperatuur zo rond het vriespunt. Lekker weer om beschut tegen de wind in het zonnetje te zitten of te wandelen. Zwemmen in het open water raad ik u ten sterkste af, al hoewel er hier in Scheveningen nog steeds mensen zijn, die dagelijks een duik in zee nemen. Dappere mensen, maar mij niet gezien. Langzaam beginnen de kerstkaarten binnen te stromen. Foto: Vandaag van mij deze winterse kerstkaart.

Een frisse ochtend, maar ik werd toen ik de krant ging halen deze morgen om 7 uur niet overvallen door een snijdende wind. Neen, het was rustig weer met een temperatuur net boven het vriespunt. Aan de grond zou het best gevroren kunnen hebben, maar wij zitten hoog en droog op - naar mijn schatting ca 16 meter boven de begane grond. De zon is nog niet op, maar de hemel lijkt wolkeloos; ik verwacht een fraaie zonnige winterdag. Ongetwijfeld mooi weer voor een ochtendwandeling na de eerste ochtendkoffie. Foto: ijsplezier op het plein vóór het Kurhaus.

Even wat anders. Geen misboek, maar ijsplezier. Van rechts naar links, van links naar rechts. Het is gezond fris buiten. Weinig wind en een licht zeebries. Een blauwe lucht en een winterwarme zon.

In mijn boekenkast staat op de onderste plank een lijvig boekwerk: het “Missale Romanum” uitgegeven in 1923, in lederen band, goud op snee en met een zilveren sluitwerk. Het misboek, dat ik als klein misdienaartje van de rechterkant van het altaar naar de linkerkant moest sjouwen. Na de mis plaatste de koster het zware boek weer aan de rechterkant. Waarom het missaal iedere keer weer van links naar rechts verplaatst moest worden is mij nooit duidelijk geworden.
Sinds het Vaticaans Concilie mag de mis ook in de volkstaal worden gedaan. Al spoedig verdween het Latijns uit de kerk en daarmee ook het Missale Romanum. Alleen op sommige hoogtijdagen mag het Latijns nog gebruikt worden. Een stuk geheimzinnigheid is uit de kerk verdwenen. Alleen de ‘geleerde’ mensen begrepen wat er in de kerk gebeurde. De pastoor gebruikte te pas en te onpas de geleerde Latijnse taal en strooide daarmee zand in de ogen van de ‘domme’ gelovigen. Bij het begin van de advent staat in het Misboek dit prentje.

We beginnen deze week met onze kerstzanggroep. Keurig opgesteld zitten de Hümmeltjes. Zij oefenen nog wat. Want na een jaar in vloeipapier verpakt gezeten te hebben, moeten zij eerst nog even de muziekinstrumenten stemmen en het schorre geluid van hun lang niet getrainde stemmetjes weer op peil brengen.

Morgen; zondag Gaudete. De naam Gaudete zult u niet vaak meer tegenkomen; het betekent: ‘Verheugt u’ en is de aanhef van de intredezang(de introïtus ) van de Latijnse mis op de derde zondag van de advent. Op die dag in de ‘kleine’ vasten wordt het vasten even onderbroken. In het klooster werd deze zondag ook wel genoemd: zondag ‘goedeten’.
Laten we er vandaag een mooie dag van maken. De zon heeft zich al vroeg aangediend. Het is wel fris buiten, maar een verademing na het matige weer van de afgelopen week. Gaudete; laten we ons verheugen en genieten van iedere dag. Over dertien dagen is het kerstfeest.

Toen ik vanmorgen de krant ging halen, dat was omstreeks 7.15 uur, zag de horizon er mooi uit. Vanachter de horizon bescheen de zon de wolken. De zon zal echter niet doorbreken. Het wordt een grijze dag. ‘De donkere dagen voor kerstmis’ zo noemen wij hier de dagen tussen Sinterklaas en het kerstfeest. Met kerstfeest komt het licht. De kerstversiering is bij veel families al te voorschijn gehaald en bij veel huizen zie je de verlichte kerstboom al staan. Wij hebben een klein kunstboompje gekocht met 100 kleine lichtjes. Maar bij ons brandt hij als voorbereiding op het kerstfeest. Vandaag worden de kerstbeeldjes te voorschijn gehaald of beter gezegd: ze krijgen een prominentere plaats.

Het regende en we waren toe aan een hete kop koffie en een broodje. In Woudsend vonden we een klein eenvoudig restaurant, dat nog open was ook. Wel verwonderlijk, als je bedenkt, dat Woudsend het moet hebben van de watersport en in een enkel jaar van de Elfstedentocht: Woudsend is ook bekend van deze tocht, waarvan de laatste keer al weer heel wat jaartjes geleden is: 4 januari 1997. Even naar de foto kijken en u ziet de schaatsers over dit prachtige water schaatsen.

Toen ik gisteravond naar buiten keek, zag ik dat veel bomen op ons plein versierd waren met led-verlichting. Het wordt steeds meer een feest van licht. Toch laat ik u vandaag een foto zien van ons vakantieplaatsje Bolsward. De foto nam ik vanuit het raam van onze kamer. Het was wel even moeilijk, want er waren geen openslaande ramen in die kamer, maar alleen een klapraampje, dat iets meer dan een decimeter open kon. Toch lukt het me deze foto te maken van het feeërieke grachtje met op de achtergrond het oude stadhuis.

Na twee dagen Friesland zijn we nu weer thuis. Voor de maand december hebben we goed weer gehad. Zelfs de zon heeft ons begeleid. Een beetje regen ook. Maar geen plensbuien. We hebben veel Friese stadjes bezocht. Vooral Sneek terugzien was voor mij een hele belevenis. Ik heb daar in Sneek ongeveer een half uur staan praten met een oudere Fries van 86 jaar. We hebben veel herinneringen opgehaald uit de periode dat ik daar verbleef in 1945. Ook het huis waar ik toen als evacuékind bij pleegouders was ondergebracht. Voor mij riep dat veel herinneringen op. Sneek is vooral bekend als het watersportcentrum van Friesland, misschien wel van heel Nederland. Maar in deze tijd van het jaar is Sneek zichzelf: mooi en vriendelijk. Foto: de Waterpoort van Sneek. Vroeger voor mij een bijna dagelijkse speelplaats.

Vandaag hebben we de plaatsen Lemmer, Sneek, Sloten, IJlst, Workum, Stavoren en Hindelopen bezocht.Helaas is Annemiek niet zo goed ter been, zodat ik er vaak even alleen op uit trok. In Sneek kwam ik in contact met een 86-jarige man en we spraken over de periode januari-juli 1945. Dat was de periode dat mijn twee broers en ik bij pleegouders in Sneek waren ondergebracht. Op deze manier hebben we WOll kunnen overleven. Ik ben nog steeds dankbaar dat de Friesen ons toen hebben opgenomen: zij noemden ons evacuatiekinderen, een benaming die ik nog nooit eerder had gehoord. Nu zitten we weer even in de bibliotheek van Bolsward, waar we ook vandaag weer gratis mogen internetten. Morgen gaan we weer naar huis en ik zal u de komende dagen nog verschillende keren komen lastig vallen met mooie foto's uit Friesland.

Gisteren zijn we voor twee dagen elders gaan vertoeven. Vandaag bezoeken we Bolsward en Sneek en maken een rondrit door zuidwest Friesland. In WOll was ik gedurende de maanden februari - juli ondergebracht bij pleegouders in Sneek. In Den Haag was hongersnood. Daar hebben we in Sneek geen last van gehad. Ik zeg we, want ook mijn twee broers waren daar bij andere plaagouders ondergebracht. Op 15 april 1945 werden we bevrijd, maar moesten nog tot het eind van het schooljaar wachten voordat we naar huis mochten. Thuisgekomen spraken wij stadsfries en onze ouders verstonden er geen woord van. Het was wel even wennen.

Na een goede autorit over de Afsluitdijk zijn we eerst naar Franeker en Harlingen geweest om deze Friese steden te bezoeken. Het ziojn echt leuke plaatsen, die een bezoek meer dan waard zijn. Ik heb hier wel allemaal foto's gemaakt, maar die kan ik nu niet plaatsen. Die  houden jullie maar te goed van mij. Op het ogenblik zitten we in de bibliotheek van Bolsward - ook al zo een mooi stadje in Friesland. Hier mogen we gratis gebruik maken van het internet. Waar vind je dat nog? Vriendelijke groet vanuit Bolsward en tot morgen maar weer.

Ik heb het zelf gezien: Sinterklaas heeft om 17.15 uur het land verlaten. Het was al donker en ik kon er geen foto van nemen. Ik ben er niet zeker van maar ik dacht Paolo en Lada  aan boord te zien. Ze zaten in een zak en alleen hun hoofd was te zien. Ik kan me vergissen. Op bijgevoegde foto was het moeilijk ze te herkennen. Maar voor een goede blogger is er geen twijfel aan. Paolo en Lana, goede reis en tot spoedig weerziens.

Even een pauze, waarin heel schuchter even een zonnestraalte door het wolkendek priemde. Even een pauze, waardoor ik toch even van buiten kon genieten. Foto: een kerstbloem, die nu overal te koop wordt aangeboden

6 december: vertrek van Sinterklaas, maar het kerstfeest komt steeds dichterbij: 2e zondag van de advent. Gisterochtend wilde ik een snipper papier, nog kleiner dan een kwart postzegel van de grond oprapen. Zeker een verkeerde beweging gemaakt: een pijnscheut in mijn heupen en strompelend als een oud mannetje zocht ik steun bij de tafel. Gelukkig trok de ergste pijn weer weg, maar het restantje plaagt me nog wel. Ik zal me vandaag maar rustig houden: wel bewegen, maar niet tijdens een lange ochtendwandeling. Misschien is het dan morgen over; dan moet ik een lange autotocht maken naar Friesland. Maar gisteren had ik er in de auto weinig last van, wel bij het lopen. Gaat wel weer over. Foto: zingen ze nu een sinterklaasliedje(dank je sinterklaasje) of een kerstlied(nu zijt wellekome)?

Vanavond zullen we hem niet zie zien. Misschien vanavond hier en daar een Piet, die de weg kwijt is. Of misschien een Sint in kennelijke staat. Morgen gaat hij weer terug naar Spanje en wordt hij uitgezwaaid door honderden, misschien wel duizenden dankbare kinderen. Dag Sinterklaasje.

Lieve Sint,

Ik heb het altijd al geweten:
als je ouder wordt
dan wordt je door de Sint vergeten.
Ik heb zoveel schoenen
en heb ze allemaal klaar gezet
de linker bij de linksen,
de rechter bij de rechtsen.
Deze nacht hoorde ik gelach,
ik dacht; de Sint heeft wat gebracht.
Ik heb rechtop in mijn bed gezeten
en gezongen heel de nacht.
Maar ik had het wel verwacht;
de Sint heeft niet aan mijn schoenen gezeten,
Maar is ook dit jaar mij opnieuw vergeten.

Lieve Sint, als u nog wat over hebt,
al is het maar een stukje speculaas…
haaaa, ik zie het al…
daar ligt wat bij de koffie.
Bedankt Sinterklaas:
u bent mij niet vergeten.

Met dit weer kom je deur bijna niet uit. Even het aller-noodzakelijkste en verder koffie- of theeleuten. De krant is al snel gelezen als je om 07.00 uur gekleed en geschoren naast je bed staat. Een blik naar buiten vertelt je al dat we in de wintermaand zitten. De ochtend is net begonnen als de duisternis al weer aan komt wandelen. Zondag vertrekt de Sint vanuit de haven in Scheveningen; vanaf het noordelijk havenhoofd; op het zuidelijk havenhoofd staat de kerstman al weer klaar om de verdrietig achterblijvende Sinterklaasminnaars weer wat op te vrolijken. JOHO, JOHO.

Binnenkort krijgt Nederland bezoek van 500 foute Belgen. Zij komen voor een tweejarig bezoek naar Tilburg. Van Tilburg zelf zullen ze niet veel zien: hun ochtendwandeling zal plaatsvinden op een goed afgeschermd binnenterrein van de strafgevangenis. België kampt met een tekort aan cellen, terwijl Nederland een overschot heeft. Zijn wij Nederlanders dan van die lieve jongetjes? Nee hoor, maar wij laten ons niet zo makkelijk pakken. Foto: vrije vogels.

Het moet wel allemaal meezitten: goede wind schepen onder de kust en op de rede, een fraaie lucht en goed licht. Bijgevoegde foto maakte ik op 30 november 2009, 08.16 uur.

‘Grijs en grauw zijn uw luchten’ zo zou een eendagsvlieg die ene levensdag kunnen omschrijven, als die ene levensdag 3 december 2009 zou zijn. Misschien zou hij ook kunnen denken: ‘maar morgen wordt het beter’. Helaas zal hij die dag van morgen niet meer kunnen zien. Misschien denkt die eendagsvlieg wel: ‘laten we er vandaag wat van maken’. Een eendagsvlieg kan niet denken, hij doet en maakt er het beste van. Daarom: maar er vandaag het beste van en geniet van deze dag. Geniet van het leven, dat langer duurt dan die ene dag. Foto: voor hoeveel eendagsvliegen was deze bloem hun wereld?

We hebben wat problemen met het internet. Iedere keer als ik als ik op reageer druk krijg ik de mededeling: 'fatal error' met de meldinjg dat er op het blog een probleem is. Jammer genoeg kan ik dan ook niet reageren. Gelukkig kan ik via een omweg wel de blogs een bezoekje brengen. Misschien morgen beter. foto: deze bloeiende heester fotografeerde ik gisteren in Scheveningen.

2 december; er ligt een oproep van de huisarts om vandaag voor de tweede prik tegen het Nieuwe Influenza A, H1N1( de Mexicaanse griep). Ik zal er maar naar toe gaan, voordat de pandemie helemaal over haar hoogtepunt heen is. Al zou je maar de laatste zijn die deze griep krijgt. Voorkomen is beter dan genezen. Een lange oranjerode streep aan de horizon kondigt de komst van de morgen aan. Het is altijd een fraai gezicht zo vroeg in de morgen. En maar afwachten wat de zon ons gaat brengen. Foto: een lange oranjerode streep

En de zon die ging onder
En de maan die ging op.
En zo zag ik de zon vandaag ondergaan.
En als ik nu naar buiten kijk, dan zie ik een volle maan.

Er is nog geen zon te zien. Klopt: hij is ook nog niet opgestaan. Dat gebeurt vandaag pas om 08.26 uur. Hij is een echte luilak in de winter. En hij gaat ook weer vroeg naar bed: om 16.31 uur. Maar hij komt vandaag wis en zeker: volop zon vandaag. Daar moeten we van genieten. De komende nacht is het volle maan. Daar zullen we waarschijnlijk niet veel van merken. Meestal slapen we ’s nachts, maar vannacht zou het wel eens de wolkenvolle nacht kunnen worden met hier en daar wat regen. Geen zorgen maken: de meeste regen valt er toch naast. Geniet in ieder geval van deze dag. Foto: sprokjesachtig Den Haag bij Cool Event Scheveningen.

Vandaag begint in België de jaarlijkse “week van de friet”en daaraan hebben ze dit jaar ook een reeks concerten in en om de frituurzaken gekoppeld: Frietrock. Meer dan de helft van de Vlamingen(57 procent) gaat iedere maand naar zijn frietkot; daar worden de lekkerste frites gebakken. In Vlaanderen praten ze van ‘frieten’ of ‘frietjes’ , in Nederland boven de rivieren hebben we het meestal over ‘patat’ of ‘patatjes’ en laten het woord frites weg. Maar we weten allemaal wat we bedoelen. Hier spreken ze wel van  ‘Franse frietjes’ maar dan worden die heel dunne frietjes bedoeld, die  vaak in een restaurant worden geserveerd. Maar voor echte frieten ga je toch naar Vlaanderen. Foto: geen frieten, maar vandaag een bloemetje.

De laatste zondag van de maand november en de eerste van de advent. De tijd van voorbereiding op het kerstfeest. Vroeger een tijd van bezinning en zelfs een tijd van vasten. Tegenwoordig is het woord bezinning ‘ouderwets woordgebruik’. Hier en daar verschijnt er wel een adventskalender: iedere dag een venstertje openen. Of de adventskrans: het eerste kaarsje is al ontstoken als teken van het Licht, dat op 25 december gaat schijnen. In de winkels liggen de kerstkransen en –broden al weer klaar. Het marsepein van Sinterklaas is al bijna uitverkocht. De kinderschoentjes staan tegenwoordig onder de radiator van de verwarming, want de Pieten komen niet meer door de schoorstenen, eenvoudigweg omdat die er op veel plaatsen niet meer zijn. Hoe dan ook: de decembermaand is altijd weer een gezellige maand. Foto: een kijkje in de tent.

De wolken zijn nog wel niet helemaal verdwenen, maar de zon heeft af en toe kans om even door te breken. Het ziet er allemaal een stuk fleuriger uit dan vanmorgen. Foto: de skischans in wording op de boulevard.

Het plein ziet er weer netjes en opgeruimd uit. De tenten staan er nog; de werkrommel er omheen is verwijderd. Alleen achter de tenten ligt nog wat materiaal. Binnen in de tenten wordt hard gewerkt. Vandaag en morgen de finishing touch en morgenmiddag om 16.00 uur de officiële opening. Bij ons is Sinterklaas al vergeten; in zo’n winterland kan Sinterklaas niet leven, die heeft zich waarschijnlijk al teruggetrokken in zijn paleis of zit in zijn tijdelijk verblijf bij een warme kachel te bibberen van de kou. Toch heeft hij in het andere deel van het land nog heel wat te doen vóór het 5 december is. Ik wens hem in ieder geval veel sterkte en warmte toe. Foto: een kijkje in een van de tenten. Je zou het er koud van krijgen.

Mooi weer was het vandaag niet. Toch zag ik deze morgen nog even de zon. De derde iglo is verwijderd en er is een nierw zeskantige tent voor terug gekomen. Het geheel vormt nu meer een eenheid. Morgenochtend kan ik er een foto van maken. Ze zijn er nu nog mee bezig. Ondanks de tegenslagen lijkt het toch een echt winterfeest te worden. Een langlaufbaan over de boulevard, een ski-afdaling, een overdekte ijsbaan en de ijstenten op het plein.  Ook de kerstbomen zijn al aangekomen. Sinterklaas zal zich morgen wel een mijter - de goedheilig man draagt nu eenmaal geen hoedje -  schrikken. Foto: het korte zonnelicht.

Het is nog vroeg. De klok heeft net acht slagen laten horen, maar buiten op het plein is er volop bedrijvigheid ondanks het slechte weer. Over drie dagen is de opening van het Cool Event Scheveningen. Voor de belangstellenden verwijs ik hier even naar de website http://www.cooleventscheveningen.nl  Het belooft een echt spektakel te worden. Als er na de stormachtige weken nu eens sneeuw zou vallen, dan wordt Scheveningen een echt sprookjesparadIJS. Foto: werk aan de IJSbaan.

De ijsbaan ligt er, de kerstboom staat er.

Om 05.10 uur deze morgen werd ik wakker; kort daarop de eerste bliksemflits en donder. Er volgden er nog twee. En daarna ben ik weer ingeslapen. De zon moet net opgekomen zijn, maar het blijft donker. De lucht is grijs en het zal me niets verwonderen als er dadelijk een buitje uit de hemel valt. Volgens de buienradar zal het vandaag toch nog aardig weer kunnen worden; we zullen in ieder geval de zon zien, maar het blijft onbestendig. Niks aan de hand: dan blijven we gewoon binnen; daar kan het ook gezellig zijn. Vanmiddag weer naar de fitness. En tussendoor nog wat foto’s maken van de ijsbeelden in wording. Foto: in de ijstent

Dit bloemetje kreeg ik gisteren bij gelegenheid van mijn 75e verjaardag. Ik wil dit graag met u delen als dank voor alle goede wensen, die ik mocht ontvangen.

25 november. De dag er na. Of niet. Is het misschien juist de dag? Dat is het geheim van mijn verjaardag. Wat is er dan aan de hand. Mijn ouders waren katholiek in de geest van de eerste helft van de vorige eeuw. Maria stond hoog in het vaandel van iedere gelovige. Dit uitte zich onder andere in de naamgeving van de kinderen. Kinderen kregen vaak als tweede naam bij het doopsel de naam Maria toegevoegd. Zo ook bij mij. Maar nog meer bijzonder was het, als de nieuwe boreling ook op zaterdag geboren werd. Zaterdag was de dag, die speciaal aan Maria was toegewijd. En ik moest dan ook op zaterdag ter wereld komen. 24 november 1934 was een zaterdag en omstreeks die tijd was ik uitgerekend. Maar de boreling kwam niet op 24 november: die wilde een zondagskind zijn. De torenklok had amper het nachtelijk 12 uur geslagen: een paar minuten later kwam ik ter wereld. De aanwezige huisarts, ook gelovig, stemde er in toe, dat op mijn geboortebewijs, dat hij moest tekenen, een laat tijdstip op 24 november werd gemeld. Zodoende was ik een Mariakind en een zondagskind. Beter kon ik het toch niet treffen. We hebben gisteren die heuglijke dag van 75 jaar daarvoor herdacht in het Argentijns restaurant Santos. En het was er voortreffelijk. Voldaan zijn we naar huis teruggewandeld, waar we nog nagenietend van het heerlijk eten en drinken zaten bij te komen bij een glaasje water. Foto: geen commentaar, maar wel een stukje Cool Iglo.

Met de iglo is alles goed afgelopen. Een technisch black-out. Maar hij staat nu weer fier overeind. Er moet dag en nacht doorgewerkt worden, om alles op tijd klaar te hebben. Foto: vóór de black-out en ná de black-out. Alles bij het oude.

Ook de derde iglo heeft het begeven. Hij ligt plat op het plein. Ik weet nog niet wat de oorzaak is. Wel stond er gisteren een stevige wind met af en toe zware rukwinden. Het wordt nog hard werken voor de organisatie door al die tegenvallers, maar ze zullen de moed niet laten zakken. In de tenten gaat het werk gestaag door. Ik mag daar iedere dag komen om foto’s te maken. De beeldhouwster maakte deze foto van de Driekoningen (mijn achternaam is de Koning).

In de tenten is de temperatuur ongeveer -5 graden. Buiten +12. Je brilleglazen beslaan als je weer buiten komt. Toch is het niet koud in de tenten, althans zo ervaar je het niet. Foto: een object in wording.

Gisteren, het was al in de middag, stond er een stevige wind op strand en boulevard en aan de hemel een stralende zon. Toch waren er veel mensen, die uit kwamen waaien. Even een frisse neus halen. Dat kon ik ook doen in de “ijskelders” van de Cool Iglo Sculpture; daar waren de kunstenaars al bezig met het beeldhouwen van de figuren, die op zondag 29 november door wethouder Frits Huffnagel officieel onthuld zullen worden. Ik mag regelmatig de vorderingen fotografisch vastleggen. Nu is het er nog een blokkendoos van ijs, maar hier en daar begin je toch al duidelijk vormen waar te nemen. Foto: in kijkje in die ijskelder.

Wachtend op de zonsopgang zit ik al een tijdje te surfen op internet. Inmiddels is het 08.35 uur. Het weer lokt mij niet voor het maken van een ochtendwandeling. Hier en daar begint de bewolking te breken, maar de zon, die toch al om 08.10 uur moet zijn opgekomen, laat zich nog niet zien. Toch verwacht ik hem vandaag nog wel en dan ga ik ongetwijfeld een wandeling maken. De hele dag thuis zitten, daar ben ik de persoon niet naar. Er staat wel al een straffe zuidwestenwind. Neen, ik ga eerst maar een kop koffie met wat erbij bij Annemiek organiseren. Misschien breekt na de koffie de zon door. Foto: nog een foto van de zonsopgang op 20 november 2009. Andere sluitertijd.

Deze opname van de opkomende zon maakte ik gistermorgen. Camera-instelling 1/2500 seconde. Maar dit resultaat had ik niet verwacht.

Zo stralend als gistermorgen de dag begon, zo zal het vandaag niet meer worden. Één grote grijze wattendeken beschermt ons tegen invloeden van buitenaf. Maar mist is erger. Er is weinig wind en de temperatuur buiten is best wel goed te noemen voor de tijd van het jaar. De tenten op het plein staan klaar om het Cool Event Scheveningen op 29 november te ontvangen. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: het aangepaste plein. Van de storm en de stormschade is niets meer te zien. Jammer van die twee verloren gegane iglo’s.

Vrijdag: genoemd naar de Germaanse godin Frya, de godin van het huiselijk geluk. Zo leerden wij het vroeger op school. Net als Wodan en Thor. Maar wie kent die namen nog. Frya komt niet meer voor in de Woordenlijst van de Nederlandse taal. Het gaat mij niet om die namen. Vrijdag wordt ook wel de ongeluksdag genoemd. Vandaag had ik een ongelukje. Tijdens de lunch, ik zat net aan een lekkere boterham met veel granen, beet ik ineens op een hart stukje. Al spoelende vond ik iets dat leek op een stukje noot. Maar het was geen noot maar de helft van mijn linkerbovenkies, ook wel verstandskies genoemd. Daar ging dan de helft van mijn verstand. Gelukkig kon een tandarts erger voorkomen. Het stopte er glasionomeer op en … voorlopig ben ik gered. Niet alleen ongeluk, maar ook een stukje geluk. Foto: een vrolijk herfstkleurtje

Een nieuwe dag geboren. De zon klimt aan de horizon. Geen morgenrood en dat zou volgens de volkswijsheid geen regen vandaag betekenen. Een zonnige dag voor de 62-jarige Herman van Rompuy. Eindelijk hebben onze zuiderburen een Europese topbaan binnengehaald en zeker niet de minste: de eerste “EU-president”. Proficiat. Ook een zonnige dag voor Scheveningen: na de ramp van het instorten van twee iglo’s wordt er nu weer hard gewerkt aan plaatsvervangende grote tenten. Het feest moet doorgaan. Ook een zonnige dag voor ons allen om te genieten van de fraaie dag, waar op de temperatuur zal stijgen naar 17 graden en in de zon en uit de wind nog enkele graden hoger. Zin in een terrasje? Doen, het is misschien de laatste keer dit jaar. Foto: zojuist geschoten.

De twee iglo’s zijn nu echt afgeschreven. In plaats daarvan komen er nu twee vierkante tenten: zo juist zijn ze begonnen met de opbouw. Er moet wel haast gemaakt worden, want voor je het weet is het 29 november, de dag waarop de officiële opening gaat plaatsvinden. Ik houd u op de hoogte van de vorderingen. Foto: aan het strand stil en verlaten. 18 november 2009

Gisteravond is er puin geruimd op het plein. De ingestorte iglo’s zijn verwijderd. Één iglo staat nog overeind. Die heeft zo gezien geen schade opgelopen door de storm, die gisteren onze kust teisterde. Op het bovendek van de pier was ik een eenling, toen de storm het hevigst was. Ik heb wel geprobeerd wat foto’s te maken. Ik zal er eentje plaatsen. Vandaag op de kust nog een stevige wind, windkracht 6 of 7, maar daar hebben we hier geen probleem mee. En… de zon gaat de hele dag schijnen. Uit de wind of in de bossen zal het zeer aangenaam zijn. Ik wens iedereen een vrolijk-zonnige novemberdag en misschien morgen nog veel fraaier. Foto: door de zuidenwind zijn de golven niet zo hoog maar wel veel venijniger.

Vanmorgen vroeg, om 05.14 uur fotografeerde is ze: de drie iglo’s op het plein voor ons appartement stonden trots naast elkaar op een verder verlaten plein. Vandaag zouden de eerste bewoners komen. Maar in plaats van bewoners kwam de wind. Aanvankelijk matig, maar in de loop van de morgen aanwakkerend tot storm windkracht negen. Ze hielden moedig stand, maar de grootste gaf het al spoedig op en omstreeks 14.00 uur kon ook de kleinere geen weerstand meer bieden. Hoe het verder gaat? Afwachten. De grootste iglo is onherstelbaar. De kleinere een vraagteken. Eén iglo houdt nog stand. De wind begint nu af te zwakken.

Gisteren was ik met Michiel naar Noord-Holland. In de ochtend nog wat bewolkt en erg fris, maar in de loop van de dag zonnig en in de zon en uit de wind behaaglijk. We hebben een aantal vogelkijkplaatsen bezocht en uiteraard veel foto’s gemaakt. De bijgevoegde foto is er daar één van. Toen ik thuis kwam stond er op ons plein twee iglo’s: een grote en een klein. Gisteravond laat is er nog een bij gekomen. Die foto zal ik vanmiddag wel plaatsen. Dan bent u weer op de hoogte van de voorbereidingen in Scheveningen van de decembermaand. Ook een deel van de kerstversiering is geplaatst, maar een kerstboom heb ik nog niet gezien. Die zal wel begin december komen, zodra Sinterklaas weer terug is naar Spanje.

Vandaag moet Michiel voor zijn werk naar Noord-Holland en rij ik voor de gezelligheid met hem mee. Niet alleen voor de gezelligheid, want het lijkt mij ook leuk eens in Noord-Holland, en dan wel in het noordelijke gedeelte van die provincie, rond te rijden. Foto’s maken van een andere natuur dan bij ons in de omgeving, van andere dorpen/steden en van andere luchten. Het weer ziet er goed uit: een aangename temperatuur en aangenaam herfstig warm. Ik wens iedereen een heel fijne dag.Foto: polderlandschap in Zuid-Holland.

Rechts ligt de Jacob Pronkstraat. Jacob Pronk is de grondlegger van de badplaats Scheveningen. Hij was het die in 1818 een zeebadinrichting in Scheveningen stichtte. Links de Wassenaarsestraat, van oudsher de verbindingstraat met Wassenaar. Recht voor u de Keizerstraat. De foto is genomen vanaf de boulevardkant. De kerk dateert van omstreeks 1466 en is het oudste monument van Scheveningen.

De Keizerstraat. De oudste winkelstraat van Scheveningen. Gelegen aan de noordzijde van wat eens het oude dorp was. Het oude dorp is gesaneerd en er staan nu sinds de jaren dertig van de vorige eeuw ‘moderne’ woningen. Alleen de Keizerstraat is gebleven. Een winkelstraat, waar boven veel winkels mensen wonen. Er is hier een mengeling van bouwstijlen. Het zou een prachtige winkelstraat kunnen zijn, maar in de winter is deze straat ook als eenrichting doorgaande weg opengesteld. Als voetganger kan je er dan beter niet gaan wandelen. Ik wandelde daar vrijdag en moest twee keer opzij springen om niet aangereden te worden. Maar een aantal winkeliers willen, dat hun klanten met de auto bij hen kunnen komen winkelen. Jammer voor de andere winkels en de koopgrage Scheveningers. Maar in deze straat is de Scheveningse lijfspreuk niet of niet meer ter sprake. Jammer. Misschien later. Foto: de Keizerstraat op zondag 15 december: een parkeerplaats met slechts een enkele wandelaar.

Zondagmiddag. Redelijk weer. Geen regen meer. De wind is wat gaan liggen en af en toe schijnt er een herfstzonnetje. Daarom toch maar weer even naar buiten gegaan. Fotocamera bij me. Wat foto’s gemaakt van de dingen, die binnenkort gaan verdwijnen i.v.m. de vernieuwing van de boulevard en de versterking van het achterliggende land. Hier en daar lijkt het wel op een opgraving. Maar over een paar jaar verrijst er hier een heel nieuw Scheveningen.  Foto: het restant van de beeldentuin  bij het museum Beelden aan Zee. Maar de beeldentuin komt terug.

Goede morgen, ook al schijnt het zonnetje niet en hangt er een dreiging van regen in de grijsgrauwe lucht. De regen kunnen we toch niet tegen houden. Dat is maar goed ook, want na de regen komt ook vandaag nog zonneschijn. Om acht uur ben ik al gaan wandelen door de duinen en over het strand terug. Je komt dan alleen maar de vroeg-opstaanders tegen, die van de duinen, het strand en de zee willen genieten. Het is niet koud buiten en we hebben het een tijdje droog gehouden. Maar als ik naar buiten kijk zie ik natte straten en regenspetters op de ramen. Na het tweede bakkie koffie met een kookie zal het er wel weer wat vriendelijker uit gaan zien. Bijgevoegde foto maakte ik vanmorgen.

Ik heb nog een lange lijst van bloggers, die ik nog moet bedanken en daar ga ik dadelijk aan beginnen. Ik schaam me een beetje, maar www is daar ook een beetje schuld aan. Tijdens het winkelen kwamen we een kerstboom tegen; aan zijn voeten stonden of zaten – met die lange rokken aan weet je nooit of ze nu staan of zitten – de Sinterklazen, die vandaag door heel Nederland crossen.

We weten allemaal wel wat www. betekent, maar vandaag heeft Annemiek er een andere betekenis aangegeven. Een soort opdracht, maar dan niet aan de computer, maar aan mij. Mijn taakopdracht voor deze zaterdag, waarop Sint Nicolaas en zijn Pieten op een aantal plaatsen in Nederland voet aan wal zetten. Voor mij betekent het vandaag: Werken, Winkelen, Wandelen. En als ik dan vanmiddag moe en onderuitgezakt in mijn stoel zit, dan zal ze doodleuk vragen: Loek, zou je dit of dat nog even voor me willen doen. En dan zal ik mijn vermoeide lijk met uiterste kracht weer dwingen en opstaan, om die nieuwe opdracht te vervullen. Ja, ja, wij oude mannen hebben een zwaar leven. Ik wens iedereen een fijne dag, waarop de volgende drie www van toepassing zullen zijn: Wat eten en drinken,  Wat wandelen en Wat genieten van een mooie zaterdag.

"Ledenevent"; dat belooft wat, denk je dan. Gisteravond waren we uitgenodigd voor een ledenevent van de Rabobank. We werden ontvangen met een koffie en een koekje. Om 20.00 uur naar de grote zaal. Inmiddels had ik één lid gezien, dat ik kende, hoewel ik toch al bijna vijftig jaar lid ben van de Rabobank. Verder de hele avond geen kennissen; dat is wel erg saai. Tussen zo’n twee honderd man voel je je dan toch een beetje verlaten. Na een bijna anderhalf uur durend, slaapverwekkende gespreksronde in een benauwde en warme ruimte leek er wat amusement te komen onder het motto: Samen sta ik sterk. Zeker geen sterke presentatie. Daarna het genoeglijk samenzijn onder het genot van hapjes en drankjes. Ik was met de auto - en drink dan geen alcoholische drankjes – verzocht ik om een biertje zonder alcohol. Daar was echter niet op gerekend. Na een sinaasappelsapje en een paar hapjes zijn we weer naar huis gegaan. Voor mij volgend jaar geen ledenevent meer. Vandaag maar een ontspannende foto: de goede Sint. Morgen komt hij weer aan in de Scheveningse haven..

De Belgen hebben pech. In België wordt voor de PET flessen geen statiegeld geheven; in Nederland wel. Wat deden sommige Belgen? Zij verzamelden PET flessen en leverden die in Nederland in. En zo verdienden de Belgische aanbieders enkele miljoenen per jaar en verloor het Nederlandse bedrijfsleven enkele miljoenen. Binnenkort wordt hier een stokje voor gestoken. Nieuwe inleverapparaten kunnen nu de barcode op de fles lezen; daaraan is te zien of de fles in Nederland is uitgegeven en alleen dan wordt het geheven statiegeld teruggegeven. Daar hadden ze natuurlijk veel eerder aan moeten denken. Als Hollander zou ik denken: nou dan plak ik toch Hollandse barcodestickertjes op die flessen, want de flessen zelf hebben geen barcode. Foto: hier vind je geen PET flessen. Dit is een natuurgebied.

Heden avond de elfde dag van de elfde maand worden om elf uur en 11 elf minuten de prinsen Carnaval gekozen. Volgend jaar zullen zij op 16 februari de scepter zwaaien. Maar ongetwijfeld zullen zij al een paar dagen eerder glorieus worden ingehaald. Op 14 februari ligt Valentijn even dwars, maar daar zal niemand problemen meer hebben. Vandaag dus vier keer elf: 11.11.11.11. Het zal best wel weer een spannende avond worden. Veel plezier. Foto: ze hebben niets met prins carnaval te maken, maar één moet toch de leiding hebben.

Sinte Maarten, de koeien hebben staarten…. En zo zijn er heel veel liedjes, die door de kinderen gezongen worden op de avond vóór 11 november of op de dag/avond van 11 november. Wij kennen dat hier niet, wel in het zuiden van ons land. Vanmorgen heb ik eerst Annemiek geholpen met haar nieuwe PC: een e-versie. Nog een klein probleempje met de HTML-code, die is op haar toetsenbord niet geprogrammeerd. Maar daar komen we nog wel achter. De tekst is geen probleem, maar de in HTML vereiste tekens ontbreken en met speciale tekens wordt dit nog niet helemaal ondervangen. Even verder zoeken. Gezien het weer zal het toch wel thuisblijven zijn. We moeten er wel even uit voor de prik tegen de Mex.griep.

De weersverwachting? Ik heb er nog niet naar geluisterd. Ben het ook niet van plan. Het weer zal wel ongeveer hetzelfde zijn als gisteren en daar was ik tevreden mee. Gisteren reden er vanwege de herdenking 20 jaar val van de Berlijnse muur een stoet Trabi’s door Den Haag. Lang geleden: ik denk zo omstreeks 1970 had ik ook een Trabant. Ik heb er jarenlang met plezier in gereden. Ik herinner mij nog het geval, dat ik op weg naar Beverwijk in mijn sputterende Trabant ineens een plof achter mij hoorde. Mijn auto schoot vooruit en achter mij hing een zwarte wolk mist. Al de vuiligheid in de uitlaat was door de verhitting in een keer er uit geblazen. Mijn auto liep weer als een zonnetje, maar had wel een hoop vervuilde lucht achter zich gelaten. Foto: een stukje bijna-winterlandschap in de duinen.

We kunnen nog even van de schoonheid van de herfst genieten. En dat niet alleen in de bossen. Vrijdag waren we even bij de kaasboerderij en daar maakte ik deze rustieke foto. Het weer vandaag is uiteindelijke toch nog vrij goed uitgevallen. Voor iedereen: een prettige avond.

Annemiek roept al optimistisch: het ziet er niet slecht uit. En zij kijkt aan de voorkant van het appartement( de zeezijde). Ik echter zit aan de andere kant en kijk uit naar een door de mist verborgen stad en een enkele verlichte plek in het wolkendek. Nu moet ik wel toegeven dat een beslagen raam mij het uitzicht beneemt. Ik hoop dan ook maar, dat zij aan de goede kant zit. Één ding is zeker; het wordt een frisse dag. Foto: duinlandschap in de frisse zondagmorgen.

Even genoten van het mooie weer. Een korte wandeling naar de boulevard. Even zitten op een bank en de mensen die passeren observeren. Leuk om naar al die passanten te kijken. Foto: neen, op dit bankje hebben we niet gezeten. Dit bankje staat moederziel alleen in de duinen. In de maand mei zit ik hier soms om te luisteren naar de nachtegalen.

Even wat later dan anders. De vroege zon lokte mij naar buiten. Eerst mijn zondagochtendwandeling gemaakt. Met tintelende vingers wat foto’s gemaakt. En na de koffie, want die had ik wel verdiend, zit ik nu achter de computer. Zo te zien wordt het een veelbelovende dag met veel zon en lage temperaturen. Maar in de zon zal het behaaglijk zijn. Foto: langs het duinpad zag ik deze bedauwde bloemtak.

Ik dacht vanmorgen vroeg: als het een beetje mee zit, kan het best nog wel een aardige dag worden. Maar toen ik om 07.00 uur naar de radio luisterde …. Nee, misschien na de middag enige weersverbetering. Daar zullen we niet veel aan hebben: dan is het al weer bijna donker. Maar voor morgen zijn de weerprofeten wat positiever. Hopen maar dat ze gelijk krijgen. Vorig jaar 7 november maakte ik op een stralende herfstdag bijgevoegde foto. Misschien geeft dat toch weer een beetje fleur aan de dag van nu. Maar ook in huis kan het gezellig zijn. Je zit er droog en warm. Je hebt je hapje en je drankje en als het even droog is gaat misschien moeder de vrouw er nog even uit om aan de overkant een gebakje te halen. Hoop doet leven. Geniet van de dag: je krijgt hem gratis, voor niks.

Toch hebben we de zon vanmorgen even gezien. Om 8.21 uur maakte ik deze opname. Kort daarna verdween hij weer en eigenlijk hebben we hem daarna niet meer terug gezien. Toch zijn we de polder ingegaan: geen regen en weinig wind. Bij Gelderswoude hebben we een natuurgebied bezocht.

Zal die lichte streep aan de horizon betekenen, dat wij vandaag de zon zullen zien? Gisteren was het wel een echte regendag, hoewel wij zo vlak op de kust niet die plensbuien hebben gehad, die elders in Den Haag het verkeer grote problemen bezorgden. Vandaag moeten we er uit voor inkopen, misschien kunnen we ook nog een tochtje door de polder maken, maar dan moet het wel droog blijven. Vanavond weten we wat de dag ons gebracht heeft. Ik wens alle bezoekers van mijn blog een heel fijne dag. Foto: gemaakt om 8.12.

Ook hij zal er aan moeten geloven. Hij verdwijnt tijdelijk, omdat Scheveningen aangepast moet worden aan de toekomst. De Scheveningse boulevard gaat een stuk omhoog om het achterland tegen een eventuele stormramp in de toekomst te beschermen.

Bijgevoegde foto maakte ik gisteravond vanuit mijn appartement. En als ik nu naar buiten kijk, zie ik weinig verschil. Druppels op de ramen en vaag op de achtergrond het Kurhaus. Het is een donkere dag. Op de markt zal vandaag weinig te beleven zijn. Toch ga ik er even kijken. Van middag sport, maar dat zal wel niet de op de loop-sportieve wijze van verplaatsen zijn naar het fitnesscentrum. Dat zal wel de auto worden. Dan daar maar een extra sportieve actie ondernemen. Alles twee minuten langer bij voorbeeld. Vandaag buiten slecht, dan maken we het binnen toch goed. Prettige dag verder.

Soms weerlicht, soms donder, maar in de Palace Promenade staat de kerstboom. Zelfs sinte Maarten moet nog komen en Sinterklaas is nog onderweg, maar de Kerstman heeft zich al verstopt achter de boom. Ik wens iedereen een prettige avond en goedenacht.

In Scheveningen – de lucht is grijs, de wolken hangen laag, herfstweer – wordt al weer aandacht aan de Kerst gegeven. De eerste kerstboom staat al weer opgetuigd en de kerstslingers hangen al weer in de Palace promenade. De voorbereidingen voor een Cool Event Scheveningen – 29 november 2009 t/m 10 januari 2010 – zijn gestart: er komt een schitterende ijsbaan vóór het Kurhaus, een ijssculpturen-Iglodorp op het Palaceplein, een kerstconcert met C-United en een nieuwjaarsconcert Residence Big Band. En wij zitten er bijna bovenop. Binnenkort zet Sinterklaas weer voet aan wal in de haven van Scheveningen. Maar nu is het nog even herfst: veel bomen zijn hun bladeren al weer kwijt. De wind heeft weer vrij spel. Foto: al vast een voorproefje van Sinterklaas, vorig jaar gefotografeerd op de Scheveningseweg.

Als een grote oranjegele bal hangt de zon boven de stad. Geen ochtendrood: ochtendrood brengt water in de sloot, zegt een weerspreuk. Maar weerspreuken zijn net als weersvoorspellingen: ze komen niet altijd uit. Maar het geeft de mensen moed bij het begin van een nieuwe dag. Ik denk, dat het vandaag wel een buitendag zal worden. Annemiek gaat een paar uurtjes met haar vriendin op stap en ik ga misschien wel een fikse duin/strandwandeling maken. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: zonsopkomst, 3 november 07.59 uur.

Vroeger - en dan praat ik over de jaren 1944/1950 – werd de verwarming op school op 2 november gecontroleerd en konden we na een korte herfstvakantie op 3 november genieten van een verwarmd klaslokaal. In het najaar van 1944 was er vaak geen verwarming in de school; we mochten dan onze jassen aan houden. En als het al te koud was, werden we gewoon naar huis gestuurd. Dat vonden wij helemaal niet zo erg. Maar ook thuis brandde niet altijd de kachel en dan kropen we onder de dekens. Najaar 1944: we hadden het koud, we hadden honger, er was vaak geen elektriciteit/water/gas. Een periode uit je jonge leven, die je nooit zal vergeten. Maar we zijn er nog steeds en proberen iedere dag opnieuw van leven te genieten.

Allerheiligen. Eigenlijk had vandaag het zonnetje moeten schijnen. Gisteren waren we op visite in Noord-Holland vanwege de 65ste verjaardag van de broer van Annemiek. Vanmorgen wilden we via een route door de duinen terugrijden naar Scheveningen. In Haarlem ging het al fout: wegomleidingen. Gelukkig zijn we redelijk bekend in Haarlem, zodat we toch spoedig de goede weg naar huis te pakken hadden. Tot ongeveer Katwijk. De snelweg is afgesloten: wegwerkzaamheden. Wegomleiding houdt op na één bord: zoek het verder zelf maar uit. Eindelijk een verkeersbord gevonden richting Den Haag. Borden volgen en komen keurig terecht op de plaats waar de wegomleiding begon. Dan maar op eigen initiatief: richting Leiden en dan via de rijksweg Wassenaar – Scheveningen weer thuis. Route duur 2,5 uur, afstand ca 85 km.

Vandaag de laatste dag van oktober. De herfst heeft lang op zich laten wachten. In het bos liggen de eikels, kastanjes en beukennootjes op de grond. Maar de bladeren moet nog vallen. Ik herinner me van vroeger, dat wij bladeren gingen trappen en als we dan thuis kwamen moesten we eerst onze voeten gaan wassen: die waren dan zwart van het stof. In de herfst van 1944 gingen we in Den Haag naar de Gooilaan: daar stonden twee lange rijen beukenbomen. Daar gingen we nootjes zoeken, die we thuis dan pelden en daarna opaten. Langs de Gooilaan lag ook en watertje en daar gingen we in de voorzomer altijd salamanders vangen. Onder elkaar spraken we altijd over “Het Gooilaantje”. Iedereen in ons buurt kende die plaats. De Gooilaan bestaat nog steeds, maar de charme van vroeger is verdwenen. Ik denk, dat we allemaal wel ergens zo’n plekje in onze herinneringen koesteren. Foto: herfststilte in park Clingendaal.

Vanmorgen om 07.00 uur eerst maar even de krant gehaald; neen, niet de Telegraaf: die heb ik opgezegd. In het inmiddels afgelopen krantenkwartaal werd deze krant bijna 5 weken niet in mijn bus gedaan. Ik moest er zelf maar achteraan. Meestal vond ik hem dan wel weer ergens in de hal van ons complex. Nee, ik heb gewoon de twee kranten, die onze huismeester dagelijks - behalve op zaterdag en zondag – op onze leestafel legt. Dat zijn twee gratis dagbladen; vandaag waren het de Spits en de Metro. Na die gelezen te hebben - er was maar weinig echt nieuws – even mijn geest ontspannen door het spelen van een paar computerspelletjes. Dat doe ik dagelijks; en altijd dezelfde kaartspellen. En nu zit ik dan achter de computer om u al deze onzin te vertellen. Het is nog mistig buiten; misschien komt de zon nog een tijdje door. Maak er in ieder geval een fijne dag van. Morgen is het weer weekend. Foto: park Clingendaal: herfst.

Donderdag. Marktdag. Computerdag. Fitnessdag. En vanavond: uitrustavond. Het wordt weer een drukke dag. Opendag op de computerdag; iedereen mag alles vragen over de afgelopen lessen. Je kunt de meest eenvoudige tot de meest ingewikkelde vragen verwachten. En misschien heeft niemand vragen en dan moeten we ze zelf maar verzinnen. Volgende week begint de nieuwe cursus: met nieuwe cursisten of met de al bestaande groep. Dan wordt het herhalen, maar nu in een lager tempo, zodat de cursisten het nog beter in zich op kunnen nemen. Misschien wat meer basisprincipes. Maar bovenal wordt het vandaag weer een fraaie herfstdag: niet zo mooi als gisteren. Maar toch… maak er een plezante dag van. Foto: fraaie herfstkleuren.

Op de laatste dag van onze vakantie, nu al weer ruim een week geleden(wat gaat de tijd toch snel!), wilde Annemiek nog even snel een zonnetje inpakken om mee naar huis te nemen. De foto lukte wel, maar het zonnetje glipte op het laatste moment toch weer uit haar koffer. Gelukkig had de zon zelf al besloten om ook in Holland nog voor een aangename nazomer te zorgen. Ook vandaag zal de zon zich weer tonen en voor de rest van de week voorzien de weerprofeten aangenaam weer. We zullen er van genieten. Zondag 1 november begint de nieuwe maand. De kerstversiering wordt al weer uitgepakt en in orde gemaakt. Sint en Piet oefenen voor het Sinterklaasfeest en binnen de familiekring vieren we vier verjaardagen.

Halloween: oorspronkelijk een Iers-Keltisch feest. De laatste dag van het jaar: de veldvruchten waren binnen en de avonden begonnen weer vroeg te vallen. Morgen zal het nieuwe jaar beginnen. Een beetje dezelfde gedachte als onze Oudejaarsavond of Silvesteravond. In het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal uit 1976 wordt het woord Halloween; ook niet in de woordenlijst Nederlandse taal uit 1995. Dit  Iers-Keltische feest was waarschijnlijk een doorn in het oog van de Engelse Kerk en moest daarom gekerstend worden, zoals zoveel oude heidense praktijken; 1 november was in de Kerk het feest van Allerheiligen en wat was er tegen om de avond daarvoor te vieren: All Hallows Eve, later verbasterd tot Halloween. Foto: in een tuin in Turkije zag ik deze twee pompoenen.

De familie is weer compleet. Gisteren zijn mijn zoon en echtgenote teruggekeerd uit Canada en vandaag volgde mijn dochter vanuit Brazilië. Tegenwoordig is ver reizen gebruikelijk. Mijn eerste verre vakantiereis was in augustus 1956 helemaal naar Mittersill in Oostenrijk. De wereld is sindsdien wel kleiner geworden. Tegenwoordig vlieg je in zeven uur naar Canada; in 1956 duurde een reis naar Rome 24uur. Als je daar aankwam was je vakantie al weer bijna voorbij. De tijden zijn veranderd: ook wij schrikken er niet meer voor terug om verdere reizen te maken. Ik heb er inmiddels ook al weer ongeveer 250.000 à 300.000 vliegkilometers op zitten. Foto gemaakt op een hoogte van ca 8.000 meter. De wereld ziet er dan heel anders uit. Eigenlijk maar heel klein.

Ik zat zojuist even foto’s van mijn vakantie te bekijken en kwam de bijgevoegde foto tegen: een nachtopname genomen vanaf het balkon van onze hotelkamer. Een uitzicht over de baai met duizenden lichtjes. Dit is wel heel wat anders dan toen wij voor de eerste keer in Turkije kwamen: toen was het hotel, waarin we nu vertoefden, nog niet eens gebouwd. Toen waren de lichtjes in de baai op één hand te tellen. Nu is de baai één grote wijk van (vakantie)woningen met hier en daar een hotel. Vroeger was het een gebied van boomgaarden(sinaasappelen, mandarijnen, perziken en pruimen, vijgen en olijven). Nu staan op die velden woningen of borden met de tekst parça satilik(grondstuk te koop). Toen telde Kusadasi 8.000 inwoners, nu is dat ongeveer 80.000. De tijd heeft niet stilgestaan.

Zomertijd – wintertijd. We zeggen het zo vaak, maar wintertijd bestaat niet: wat wij vaak wintertijd noemen is de juiste tijd. Gedurende vijf maanden leven we in de echte tijd en dan gaan we weer prutsen aan de tijdsindeling en dat noemen we dan de zomertijd. Maar dat is pas het laatste weekend van maart 2010. Vannacht heb ik onrustig geslapen; meestal slaap ik vrij goed. Om 5 uur, de klok was nog niet verzet, draaide ik me nog een keer om en wat gebeurde er: ik versliep mij; op de wekker was het 08.00 uur zomertijd in werkelijkheid 07.00 uur echte tijd. Het was al licht. De zon ging al weer bijna op. Het wordt vandaag een mooie dag. Op de heenreis naar mijn vakantieoord maakte ik vanuit het vliegtuig deze morgenlichtfoto.

De mist begint langzaam op te trekken. De straten zijn nat. Mijn barometer geeft bewolking aan. Het weerbericht meldt regen in de loop van de dag. Maar wij zingen:
‘hagel en sneeuw, onweer, wind of regen
 deren ons niet: wij kunnen er wel tegen
lach er maar om en stap er flink door heen.
’t Is pech, maar zeg! Als straks de zon eens scheen!’

Maak er een fijne dag van: de laatste dag van de zomertijd. Foto: zo begon onze eerste vakantiedag.

Het is altijd leuk toeven op de Turkse markt in Selçuk. Daar lopen betrekkelijk weinig toeristen rond en er heerst daar nog een Turkse sfeer. Kleding en groenten, maar ook kleine huishoudelijke artikelen liggen keurig uitgestald. Van een groente/fruitkraam maakte ik deze foto.

De zomertijd zit er al weer bijna op. In de nacht van zaterdag op zondag gaat de wintertijd in. Om 03.00 uur wordt de klok één uur teruggezet. Bij sommige klokken kan dit problemen geven. Klokken met een opwinduurwerk, of kettingklokken is het verstandiger de klok één uur stil te zetten. Doe dit bijvoorbeeld op zaterdagavond omstreeks 22.00 uur. Als u de klok één uur later weer aanzet, dan loopt de klok, als u zondagochtend weer opstaat, precies op tijd. Maar u hebt wel van een  fijne lange zaterdagavond kunnen genieten. Foto: avondlicht boven Samos, maar voor mij kwam vandaag, 49 jaar geleden, een nieuw licht in mijn leven: ik ontmoette die avond Annemiek voor het eerst.

Vandaag begin ik officieel aan mijn eerste dag als vrijwilliger-lesgever aan senioren in het Zorgcentrum Deo Gratias in Scheveningen. De meeste senioren zijn ouder dan 70 jaar. Soms hebben ze nog geen computer, maar willen toch weten hoe een en ander in zijn werk gaat. Maar door gebrek aan ervaring met de moderne apparatuur gaat het langzaam, stapje voor stapje vooruit. Het is de bedoeling, dat ze na 8 lessen een beetje op de hoogte zijn van internetten en e-mail: ervaring moeten ze thuis opdoen door te oefenen op hun thuiscomputer. Vandaag is het de laatste en 8ste les. Volgende week een open les: dan mag iedereen met vragen komen. En zo begint de eerste werkdag na de vakantie. En daarna begint de nieuwe cursus. Vandaag is er weer een grote verandering in de computerhistorie: Windows 7 komt vandaag. Ook dat geeft weer wijziging in het lesgeven. Hoe moeten we dat opvangen? Laptops met XP zijn bijna niet meer te koop; Vista is het alternatief of Windows 7. Foto: Annemiek met haar vriendin voor een marktkraam op de markt van Selçuk. Op de achtergrond mijn Belgische vriend Lucien.

Vrijwel iedere dag maakte ik vanuit mijn kamer een foto van het eerste zonnelicht. Bijgaande foto maakte ik op 18 oktober om 06.36 uur. Een mooi begin van een nieuwe dag.

Mijn digitale klok heeft het op een lopen gezet. De wasmachine had enige aarzeling om weer op gang te komen. De muis van mijn computer had geen zin om van zijn plaats te gaan. Terug van vakantie. Even opstartproblemen. We missen onze Belgische vakantievrienden. Nu zijn we weer thuis. Maar wat we niet missen is de zon, want die schijnt ook hier in Scheveningen. Hij schijnt wel niet zo warm als in Turkije, maar hij is met ons mee naar huis gereisd. Hier is het even winnen aan de temperatuur. De kachel maar wat hoger gezet. Zo kunnen we er weer even tegen. We zijn ook weer terug bij onze Belgische blogvrienden. Ook die hebben we gemist, maar daar komt weer snel verandering in. Ik heb nog heel wat reacties te verwerken. Nu eerst even naar de dokter voor de griepprik. Daarna boodschappen: want eten en drinken moeten we toch ook. Al met al een drukke dag zo direct naar de vakantie. Foto: de laatste zonsondergang van onze vakantie. Op de achtergrond het eiland Samos.

Wij komen ons weer even melden. Na een zonnige vakantie zijn we gelukkig met zon in Scheveningen weer hartelijk welkom geheten.

Ik was al een paar dagen niet op de Pier geweest; maar gisteren wilde ik toch even van de zee, de wind en de fraaie Hollandse luchten genieten en maakt een wandeling over het bovendek. Terug via het benedendek en toen zag ik dat een van de verkoopkiosken werd ingericht voor een tentoonstelling. Op de grond lagen allerlei formaten doeken verspreid: nieuwsgierig als ik ben besloot ik even contact te maken met de man die binnen aan het werk was. Het was Cees Scheygrond, een ziekenverpleger, die in zijn vrije uren bezig was met zijn hobby applicatiewerk. De tentoonstelling, die hij nu voorbereid is geheel gewijd aan Parcival en de zoektocht naar de Heilige Graal. Van een onderdeel van dit zeer omvangrijke werk maakte ik bijgevoegde foto.

Dierendag vandaag en dat was te merken ook. Op het strand honderden loslopende honden. In het seizoen mogen honden alleen op een paar vrijgegeven plekken op het strand, maar nu is het een strand voor iedereen. En we hadden er fraai herfstweer bij. Prachtige luchten, een woelige zee en veel bezoekers van het strand: geen badgasten, maar mensen, die kwamen genieten van de zee, de wolken en de frisse lucht. Foto: zo is Scheveningen op zijn best.

K2 is weer K3. Josje is de nieuwe zangeres van K3. Een Nederlands tintje in een Vlaamse formatie. K3 is vooral bij de jonge Nederlanders erg in trek. De zon schijnt mijn kamertje binnen en heeft de temperatuur daar inmiddels op 22 graden gebracht. Buiten in de zon en uit de wind kan het vandaag best aangenaam worden. Boven zee en stad hangen prachtige Hollandse luchten met een stevige bries. Wij zijn al bezig onze koffers te pakken; eigenlijk moet ik zeggen Annemiek is bezig: ik doe het altijd op het laatste moment. Dan zet ik de koffer op bed en plunder de klerenkast. Deksel dicht en alles wat ik nodig heb zit er in. Dat wordt dus pas morgenavond.

Tijdens het rondritje gisteren zag ik deze boom: een lijsterbes vol met prachtig gekleurde bessen tegen een groene/gele/bruine achtergrond. De herfst mag dan wel erg wispelturig zijn, maar is rijkelijk met het uitstrooien van mooie kleuren.

De eerste zaterdag in oktober. 3 oktober en Leiden viert feest: Leidens ontzet. In de nacht van 2 op 3 oktober 1574 trokken de Spanjaarden zich terug en was de belegering van Leiden opgeheven. En dat wordt nog ieder jaar op 3 oktober gevierd met hutspot en wittebrood. Gisteren waren we even bij een groothandel en daar werden we getrakteerd op hutspot met draadjesvlees, zoals oma die maakte. En werkelijk oma had het niet kunnen verbeteren. Foto: op de terugweg naar huis, maakte ik een foto van de drie molen bij Leidschendam.

De poort is weer gesloten. Het kantoor, de fabriek of wat het ook zei zijn dicht. Het weekend kan beginnen. De werkgevers overzien de bereikte resultaten. De werkernemers gaan uitrusten en genieten van het weekend. Maar voor de mensen die geen werk hebben, is het weekend vaak een voortzetting van een troosteloze week. En de huidige crisis draagt daar zeker aan bij. Maar langzaam zal het tij zich keren en komen er toch weer wat zonnetjes aan de horizon. En misschien hebben we dan wat van de crisis geleerd en wordt de wereld weer een stuk beter. Hopelijk. Alles zal reg kom, maar a.u.b. heel spoedig. Foto: de natuur maakt zich niet druk, maar staat wel onder druk.

Ik lees net in de krant, dat tijdens mijn vakantie in Turkije op 10 oktober de WK-kwalificatiewedstrijd van België tegen Turkije wordt gespeeld. Het is ook een beetje Nederlands/Haags elftal, want Dick Advocaat(een echte Hagenees) is de bondscoach van België. En maar hopen, dat die wedstrijd ook in Turkije te zien zal zijn. Samen met onze Belgische vrienden zullen wij het Belgische elftal aanmoedigen. Geen “hup, Holland, hup”, maar “hup, België, hup” zullen we dan zingen. Knap van Anderlecht, dat met tien man toch nog langszij Ajax kwam. Wel dom van Vandamme: die rode kaart. Foto: nog een laatbloeier, maar we zullen hem spoedig moeten missen.

Vandaag heb ik drie computerlessen gegeven aan senioren. Steeds meer oudere mensen krijgen belangstelling voor het internet. Surfen en e-mailen zijn hun eerste belangstelling. Vaak ontbreek basiskennis. Dat maakt het les geven extra moeilijk. Het gaat allemaal heel langzaam. En eindelijk denken ze het onder de knie te hebben, maar ik houd mijn hart vast voor de volgende sessie, want dat zijn ze weer heel veel vergeten. Maar de aanhouder wint. Foto: de zon was al onder en de hemel donkergrijs; alleen de horizon lichtte roze op.

1 oktober 1945 e.v. jaren. Rillend staan we op. Nog één maand wachten; dan gaat de kachel aan. Zo was het vroeger bij ons thuis en op school. Soms werd er thuis op zondag een uitzondering gemaakt. Wij moesten wachten tot november: 1 en 2 november waren toen nog katholieke feestdagen. Ook daar merk je tegenwoordig niets meer van. Tegenwoordig stellen we de thermostaat gewoon een paar streepjes hoger. Nu zijn de meeste huizen centraal verwarmd en beter geïsoleerd. Nu slapen wij met de ramen open, omdat het binnenshuis nog te warm is zelfs zonder de verwarming aan. Nu is het leven is anders. Toch klaagden wij vroeger niet; we trokken een extra trui aan, een das om, een muts over de oren, de handen diep in de zak van onze jassen. We wisten er wel raad mee. Foto: als de blaadjes vallen.

Het was al bijna herfst toen ik deze foto maakte in het natuurgebied Lentevreugd. Een beetje lente, vermengd met een zonnige zomer... zowil ik de herfst ingaan. De natuur komt nu tot rust en over vier maanden genieten we weer van de naderende lente.

Onlangs vond ik op onze “leestafel”in de centrale gang van ons complex “Woordenboek van de Vaderlandse Geschiedenis”, 1939. Nieuwsgierig als ik ben blader ik nu regelmatig in dit interessante boekwerk. Gisteren vond ik daarin de volgende scheldversjes uit de 15e eeuw:

“Grote plattelen,
Leckere morsélen,
Ende vroech an die banck,
Dat sijn die drynckebuucken van Hollant.”

Gelukkig vond ik er nog een:
“Scerp van rekenynghe,
Rein van betalynghe,
Ende scale up den teerlync,
Dats den lossen, lacken Vlaminc.”

Foto: hij lijkt gevaarlijk, maar het is slechts een onderdeel van een grote vlieger.

Nog even over het vliegeren. Kort na de oorlog – en ik bedoel dan WOII – was er voor de jeugd nog weinig te beleven. Toch konden wij ons nog met een aantal dingen vermaken. Spelen op straat: hoepelen, hinkelen, touwtje springen. Knikkers en priktollen kwamen pas weer begin 1946. Het ontbrak gewoon nog aan speelgerei. Wat we wel konden doen was: vliegers maken, bootjes maken van oude biscuitblikken en hengelen met een bezemsteel en een omgebogen speld als haakje. Vliegers maken: daarvoor gingen we naar de slager voor vetvrij papier, naar de bloemenwinkel voor afgekeurde bamboestokjes of naar de houtzagerij voor houtafval(dunne latjes). IJzergaren had mijn moeder nog wel. En met deze materialen knutselden we vliegers in elkaar met touwtjes en spandraden en plakten het vetvrij papier om het kruislings gebouwde profiel. We kenden eigenlijk maar één soort vlieger; die leek erg op de toen bekende wybertjes(dropjes), alleen veel groter; soms wel tot één meter hoogte. Om de vlieger stabiel te maken maakten we aan de onderkant een lange slinger van touw, verzwaard met lintjes en/of papier. Het lukte niet altijd. Foto: nu zien de vliegers er heel wat anders uit, maar zelf bouwen kan nog steeds.

Dankzij de gunstige weersomstandigheden; een zonovergoten strand, waar de wind boven het warme zand bijna weg viel. Toch was er in de bovenlucht nog voldoende thermiek om de vliegers in de lucht te houden. Foto:een kleurig beeld van een geslaagde dag.

Gisteren had ik een leuke ervaring. Terwijl ik tijdens het vliegerfestival foto’s maakte, kwam ik in contact met een prinselijke Balinese familie. De prinses was gekleed in traditionele klederdracht evenals haar zoon en de prins zat in dagelijkse kleding te werken aan een van zijn traditionele vliegers. Voor dit type vliegers was er jammer genoeg te weinig wind. Na kennis gemaakt te hebben vroeg ik beleefd of ik van de familie foto’s mocht maken: zij stemden daarin welwillend toe. Na de foto’s een vriendelijk en dankbaar afscheid met een “tot ziens, tot volgend jaar”. Op bijgevoegde foto het prinselijk gezelschap.

Grote drukte op Scheveningen. Het leek wel een hoog zomerse dag. Dat lag niet alleen aan het fantastische weer, maar ook de evenementen die er plaats vonden: het vliegerfestival, dat ondanks de matige wind toch een echt spektakel was, en door een botenrace op zee. Speedboten voeren op korte afstand van strand en pier. Wat voor een race en waarom het was weet ik niet, maar spektakel en veel bezoek bracht het wel. Foto: het moge duidelijk zijn.

Zo verscheen voor mij de zon deze morgen. Hangend boven het bos, dat onze wijk begrenst. De mistflarden hangen nog tussen de boomtoppen. "Een nieuwe dag, een nieuw geluid " zou Herman Gorter kunnen zeggen, als hij in plaats van het gedicht Mei, een gedicht Herfst had gemaakt. Vandaag niet alleen een fraaie herfstdag, maar ook zal in Scheveningen de lucht vol hangen met vliegers, want hier vieren we, als in de nu nog slaphangende vlag op het Kurhaus enige beweging komt, het 31^e Internationale Vliegerfestival: nu nog is het windstil, maar de tweede dag van het vliegerfestival begint pas om 12.00 uur. Later op de dag zal ik u een foto tonen van het festival. Foto nu: het begin van deze dag.

Er was veel belangstelling. Er waren 2.000 bezems. Er was een wethouder. En... er was veel gezelligheid. Foto: het uitgiftepunt van de bezems, waar veel belangstelling voor was. Als nu iedereen zijn eigen straatje veegt, wordt Scheveningen nog mooier. Vegen... doen.

De zon verschijnt nu net boven de horizon. Het belooft weer een fraaie dag te worden. In het kader: “Samen stad zijn” organiseert het wijkoverleg Scheveningen-dorp vandaag een burgerschapsfestival “Eigen stoepje schoon”. Alle wijkbewoners kunnen gratis een straatbezem afhalen. De bedoeling is dat wijkbewoners samen hun wijk schoonhouden: de gratis bezem kan daarbij daadwerkelijk helpen. Samen iets doen bevordert de saamhorigheid. Saamhorigheid; het ligt al opgesloten in de wapenspreuk van Scheveningen: Concordia Constans. Foto: de zon ging gisteravond prachtig onder en vandaag weer prachtig op.

De Amerikaanse beeldhouwer Tom Otterness heeft in2004 voor het museum Beelden aan Zee een sprookjestuin ontworpen. Deze sprookjestuin ligt aan de boulevard en is gratis te bezichtigen. Deze opstelling zal echter binnenkort moeten verdwijnen in verband met de grote werkzaamheden ter bescherming van het achterland tegen zeer zware stormen. Zodra deze werkzaamheden zijn uitgevoerd komen de beelden echter weer terug. Één van de bekendste beelden is ongetwijfeld de Haringeter, waarvan afbeelding.

Mijn blog stond tot vandaag genoteerd onder “Actualiteit/maatschappij”. Eigenlijk zou het beter kunnen staan onder de categorie “Allerlei”, maar die categorie bestaat niet. Daar ik altijd eigen foto’s en teksten plaats, zou ook de categorie “Fotografie” in aanmerking kunnen komen. Maar daar voel ik me niet thuis. Daar ik het meest betrokken ben bij de dingen, die mij dagelijks overkomen en bij mij ook soms herinneringen uit het verleden oproepen, ben ik overgestapt naar de categorie “Herinneringen/ervaringen”. Foto: Scheveningen nu: werkelijkheid maar ook herinnering aan vroeger.

Even een zonnig plaatje vanuit een zonovergoten herfstdag in Scheveningen. Geniet van de avond. Geniet van het leven.

In een zorgcentrum bij ons in de buurt geeft mijn vriend internetlessen aan (oudere) mensen uit de omgeving. Hij heeft het er druk mee en heeft mij gevraagd aan dit vrijwilligersproject mee te werken. Vandaag ga ik kennismaken met de groep. Het zal betekenen drie lessen op iedere donderdag. Volgens schema te verdelen tussen mijn vriend en mij. Daar na ga ik op verzoek van een andere vriend vanmiddag nog twee wandelingen door Scheveningen doen met twee verschillende groepen. Het weer ziet er fraai uit. Het zal best wel weer lukken vandaag om er een mooie dag van te maken. Het zonnetje schijnt al in mijn kamertje. Foto: nog even de oleander in beeld. We zullen hem binnenkort moeten gaan missen.

België gaat het weer maken in sportland. Kim Clijsters pakt na lange afwezigheid zo maar even een grand slam titel, Justine Henin keert terug op het internationale tennisveld en de Hagenees Dick Advocaat kijkt als coach van de Rode Duivels niet naar de taal , maar naar de kwaliteit van de spelers. Misschien kan Dick Advocaat het Belgische voetbal weer op de Europese voetbalkaart zetten. Foto: ook hij was op weg naar Antwerpen.

Was het aan de Belgisch Vlaamse of aan de Zeeuws-Vlaamse kant van de grens dat ik zaterdag dit koolzaadperkje fotografeerde. Ik weet het niet. Het is ook niet zo belangrijk waar het was: zowel Belgisch als Zeeuws-Vlaanderen zijn prachtige gebieden om te bezoeken.

Na onze rondrit door Zeeuws-Vlaanderen, zijn wij zaterdagochtend bijtijds vertrokken richting Antwerpen. Vanaf Terneuzen volgden wij de Zeedijk richting Paal. De dijk met daarachter de Westerschelde, langs het Verdronken Land van Saeftinghe. Onderweg stopten we verschillende keren en beklom ik de dijk om van het uitzicht te genieten. Op een werkplateau aan Westerschelde en in de verte Doel genoot Annemiek van het uitzicht en de rust  van land en water. Na een uurtje daar gezeten te hebben reden we via de E34 verder. Na de tunnel in Antwerpen enige onzekerheid  over de te nemen route, uiteindelijk ontdekten we het bordje Merksem en dat bracht ons na nog een goede aanwijzing naar het beoogde hotel, waar we begroet werden door een aantal bekende bloggers. Na een gezellige middag vertrokken we weer naar Scheveningen om 19.15 uur en arriveerden daar om 20.45. Foto: daar zit ze dan; Annemiek op de dijk.

Tijl, de zoon van Claes,  vertelde  de mensen, dat zij in een mooie hooien spiegellijst hun heden en toekomst konden zien afgebeeld. En dat vertelde hij de Dammenaars, Bruggenaars, de Blankenbergers en zelfs aan de Oostendenaars. En als iemand voor de spiegel ging staan grapte Tijl over heden en toekomst. En in plaats van hun in het Vlaams te zeggen: ik ben ulieden spiegel, zei hij kortweg: Ik ben ulen spiegel.En vandaar kreeg hij de bijnaam Uilenspiegel. In Vlaanderen volgden wij een gedeelte van de Uilenspiegelroute en bezochten Sluis – wat een mooie stad is dat – Retranchement, Groede en Oostburg. Later wil ik ook nog de geboorteplaats bezoeken van Tijl: Damme. Bijgevoegde foto: Retranchement.

Vandaag de laatste volle zomerdag. Morgen is de dag nog maar voor 97% zomerdag en woensdag is de eerste volle herfstdag. Want morgenavond om 23.18 uur begint de herfst. Dan gaan we onze winterjassen weer te voorschijn halen, want je weet maar nooit hoe koud het gaat worden. En als de kou komt, dan moet de winterkleding in orde zijn. Handschoenen, sjaals en mutsen worden weer uit de mottenballen gehaald en moeten gelucht worden. Maar het kan nog best een aantal weken duren vóór we die winteraccessoires echt nodig hebben. Alleen vroeg in de ochtend kan het wat fris zijn, zolang er maar geen ijs op het water ligt. Foto: tijdens ons korte verblijf in (Zeeuws-)Vlaanderen Kwamen we terecht in Groede en dronken een kop koffie in "Eethuys Den Engel”: daar lag het hele katholieke verleden van de twintigste eeuw tentoongesteld. Een huis vol heiligenbeelden en accessoires uit de vorige eeuw. Ook alle tafels waren versierd met herinneringen uit het verleden.

Op 17 september gingen we al vroeg op stap. We dachten de snelste weg naar Maassluis te nemen, maar kwamen terecht in een file, die voor een oponthoud zorgde van bijna een half uur. Eindelijk met de pont over en via Zierikzee, waar we een uur pauze namen – wat is dat toch een leuke plaats! - , de Zeelandbrug – alleen het rijden over deze 5022 meter lange brug is al een feest -, Goes, daarna doken we de 6,6 kilometerlange tunnel in en kwamen we in Terneuzen. Daar hadden we een hotel besproken. We genoten er van het fraaie uitzicht over de Westerschelde en een heerlijk verrassingsdiner van de kok. Tijdens een korte wandeling maakte ik bijgevoegde foto. Ik werd vooral getroffen door de fraaie kleuren aan de voet van de dijk.

We zijn weer terug van een paar gezellige dagen in (Zeeuws) Vlaanderen.

Vandaag gaan we naar Terneuzen; daar eens een keertje rondneuzen. Ik ben wel eens door Zeeuws-Vlaanderen gereden, maar dat was in de periode dat ik één week per maand in Brugge werkte; dan gingen we soms via het pontveer Breskens-Vlissingen terug naar huis. Vervolgens reizen we naar Antwerpen voor de blogmeeting. Zaterdagavond zijn we weer terug op het blog. Foto: Als er op ons plein voer gestrooid wordt, dan zijn de duiven er als de kippen bij.

Deze middag ben ik gaan profiteren van het mooie weer. Een wandeling door de Keizerstraat en via de boulevard weer terug. Terwijl ik over het plein voor ons appartement liep zag ik op de grond wat vuiligheid (dat dacht ik) liggen. Toen ik dichterbij kwam lag er een vogeltje op de grond, dat niet kon vliegen: te jong of vermoeid. Ik raapte het voorzichtig op en legde hem neer in een bloembak. Daar in die open ruimte zou het al gauw prooi voor de meeuwen zijn geweest. Maar eerst even een foto genomen. Eerst dacht ik : ‘hé, een jonge mus’, maar het spitse snaveltje maakt me toch aan het twijfelen. Eerlijk gezegd: ik weet niet wat voor vogeltje het was.

Gisteren een sprookjesachtige Prinsjesdag in Den Haag, alleen het oranjezonnetje ontbrak. Direct na de troonrede begon al het gekissebis over de troonrede en daarna in de Tweede kamer, waar de rijksbegroting voor het komende jaar werd gepresenteerd, het tumult. In de ogen van de oppositie deugd er geen m… van. Zij weet het beter. Vandaag zijn de besprekingen; het zal er weer hard en fel aan toe gaan. En het uiteindelijke resultaat: vertraging van alle voorgenomen plannen. Ik hoop één ding en dat is dat de huidige coalitie krachtig doorzet met wat ze begonnen is. Goed of fout: er wordt in ieder geval een stap vooruit gezet. Niets doen is achteruitgang en dat kunnen we helemaal niet hebben. Foto: Kijk naar Maasvlakte2: daar wordt gewerkt, daar komt nieuw land, daar gloort een nieuwe toekomst.

Het oranjezonnetje is niet gekomen en de regen is weggebleven. De troonrede was traditioneel, eigenlijk zonder een persoonlijk element. Iedereen kan een dergelijke rede voorlezen. De rest er om heen is show. Leuk voor de toerist en voor de televisiekijker. Je zou de troonrede kunnen zien als een soort intro voor de daarop volgende algemene beschouwingen in de Tweede Kamer. Een leuke traditie, maar niet meer. Foto: ook een stukje traditie, maar wel een stuk spannender.

Prinsjesdag start met natte straten en een gesloten grijs front boven de stad. Is dit een voorteken wat ons te wachten staat voor de komende jaren of zal er in de troonrede nog een verrassing verborgen zitten? Voor het westen wordt wel wat weersverbetering gemeld en misschien zal de rijtoer door de stad toch nog met een zonnetje versierd zijn. De komende dagen wordt er in ieder geval meer zon en geen regen verwacht. Een prettig vooruitzicht voor een paar herfstuitstapjes. Foto: vandaag zal Den Haag er gekleurd op staan. Voorproefje gisteren op het stand van Scheveningen

Bij de voorbereidingen op Prinsjesdag horen ook de militaire oefeningen op het Scheveningse strand. Daar worden de paarden gewend aan rookgordijnen, kindergeroep, losse flodders en geronk van zware motoren, zoals tanks. Dat alles was deze morgen weer aanwezig op een zonnig maar winderig strand. En natuurlijk was ik er ook als toeschouwer/fotograaf. Maar vóór je op het betreffende stuk strand was, moest je wel eerst door het door de tanks etc. omgewoelde zand en dat was geen pretje; zo ongeveer 2 à 3 kilometer door het rulle zand is geen pretje, maar ik ben weer heel thuisgekomen. De bijgevoegde foto is er een die ik deze morgen op het strand maakte.

Op dinsdag 22 september om 23.18 uur begint de echte herfst. Maar eerst komt nog de blogdag in Antwerpen. Daar leven we deze week naar toe. Altijd gezellig om je blogvrienden in levenden lijve te mogen ontmoeten. De krant van vandaag brengt niet veel vrolijk nieuws. Morgen is het Prinsjesdag in Nederland en een sombere Miljoenennota voorspelt weinig goeds. Deze morgen wordt er weer geoefend op het strand. De paarden, die meelopen in de rit van de koningin in de gouden koets, krijgen op het strand een herhalingscursus. Die moeten gewend worden aan rotjes en bommetjes. Altijd weer plezant om mee te maken, zeker als het weer een beetje mee werkt en daar  ziet er van morgen wel naar uit. Een plezant bericht voor de Belgen was natuurlijk het goede heroptreden van Kim Clijsters. Jammer dat de nieuwe Belgische ster Yanina Wickmayer  er niet in slaagde haar Deense tegenstandster te verslaan. Foto: deze paddestoelen fotografeerde ik vorig jaar 14 september.

Dadelijk komt er visitie. Daarna nog even bloggen. En dan is de zondag weer voorbij. Een stormachtige zondag met afwisselend zon, wind en regen. Ik wens iedereen een prettige avond. Foto: duidelijk was het die dag niet zo stormachtig. Maasvlakte 2 in wording.

Na een rommelige week: sennet en KPN, nu hopelijk in wat rustiger vaarwater. De herfst is begonnen met stevige wind en wat onrustig weer, maar de komende dagen lijkt het toch weer wat bij te trekken. En dan de tweede helft van de week: eerst een bezoekje aan Terneuzen en aansluitend blogmeeting in Antwerpen, waar we weer veel blogkennissen hopen te ontmoeten. En als we dan weer terug op het honk zijn, gaan we ons voorbereiden op een zonnige vakantie in Turkije. Na terugkomst uit Turkije vier verjaardagen en dan is het al weer bijna winter. De tijd gaat zo snel. Foto: een foto van de Maasvlakte 2. Daar gaan rust en bedrijvigheid hand in hand.

En daar zitten we dan met ons pik in het zand. Hè bah. Maar hier wordt een oud Nederlands spreekwoord gebruikt. Misschien bestaat deze uitdrukking ook in Vlaanderen. Hier is geen lichaamsdeel bedoeld, maar het pikhouweel. Waarom. We liggen eruit. De KPN heeft een grote storing in Den Haag en wij zijn daar de dupe van. We kunnen niets doen op het internet. Gelukkig functioneert de computer wel en kunnen we ons vermaken met spelletjes of met fictieve brieven schrijven naar onze blogvrienden. Maar die brief komt pas aan als de storing opgeheven is. Die storing had beter gisteren kunnen plaatsvinden. Toen waren we toch niet thuis, maar zaten lekker in het zonnetje op Maasvlakte 2. In de wind aardig fris, maar uit de wind leek het wel hoogzomer.
Het bovenstaande had ik van morgen al geschreven, maar nu zijn we dan eindelijk op internet: 17.00 uur. Grote delen van Den Haag waren van de buitenwereld afgesloten. Foto: we kunnen weer uitvaren.

Een vriendin vertelde mij, dat op de Maasvlakte 2 een informatiecentrum was, waar je van alles te weten kon komen over de ontwikkeling van dit stukje Nederland van de toekomst. En natuurlijk waren Annemiek en ik al snel op weg om ons deze informatie eigen te maken. Sinds 1 september 2008 is Havenbedrijf Rotterdam bezig nieuw land te scheppen naast Maasvlakte 1. Sleephopperzuigers zuigen op ca 10 kilometer uit de kust zand op en lossen dat weer op de plek, waar Maasvlakte 2 komt. In het informatiecentrum, dat de naam Buureiland draagt, kan je heel veel informatie over deze indrukwekkende ontwikkeling krijgen. Ik kom hier later nog een paar keer op terug. Foto: een sleephopperzuiger lost zijn lading via rainbowen. Foto: een sleephopperzuiger lost zijn lading.

Wie weet; gaat het vandaag allemaal beter op het seniorennet. Maar ik weet uit ervaring, dat het overstappen van de ene naar de andere server niet altijd van een leien dakje gaat. Maar laat ik iedereen geruststellen: het komt best wel weer goed. Er is nu even tijd om de blogs weer op orde te brengen; zo als het ledigen van de post in het gastenboek, het verwijderen van de soms veel te grote foto’s en van de vele bewegende figuren en ga zo maar door. Misschien komt er nu een beetje orde op het blog. En wat dacht u van de blogs van de bijzonder jonge ‘senioren’, er staan zelfs blogs op het sennet van lagere scholen!! Misschien kan er gelijk even opgeschoond worden. Het moet toch mogelijk zijn een ondergrens te stellen voor de leeftijd van senioren. Foto: misschien haal ik met mijn verhaaltje wel oude koeien uit de sloot.

Ik wilde vandaag bij de medebloggers, die mijn blog bezocht hebben en een reageer achterlieten, een bedankbriefje in de bus stoppen. Helaas is het seniorennet wat van slag af: regelmatig verschijnt het bericht "verbindingsproblemen vaststellen" en dat maakt het bloggen erg onaangenaam: geschreven teksten verdwijnen samen met de plaatjes. En het ligt niet aan mijn computer: ik kan all over the world andere websites zonder problemen benaderen. Het seniorennet schijnt problemen te hebben met de eerste schooldagen op de nieuwe server. Even geduld; dan komt alles wel weer goed. In ieder geval bedank ik iedereen,die mijn blog bezocht heeft.

Het wordt nu toch tijd om wat te gaan schrijven. Donderdag; marktdag in Scheveningen en dan wel specifiek voor de wijk Belgisch Park. Jaren geleden startte de marktdag dichter bij het oude centrum, daarna op een kerkplein en nu dan in een winkelstraat bij ons in de buurt. Het is een markt van alles en nog wat. Maar de meeste kramen worden toch bemand door bloemenkoopman(3 keer), groenteman(3 keer), kaasboer( 2 keer), brood, antiek, kleding, viskar, loempia, wafelbakker, en soms ook nog door vrije handelaren. Altijd wel gezellig, vooral als het weer meewerkt. Ik ga er iedere week even kijken of een boodschap doen. Foto: dieren staan er niet op de markt, maar wel in het natuurgebied Lentevreugd.

Een zomerse dag zal het vandaag niet worden. Een brede wolkenband trekt over ons land. Al en toe zal de zon wel te voorschijn komen. Wat de dag vandaag zal brengen, weet ik nog niet. Ik heb nog geen plannetje gemaakt. Annemiek is met Marlies, onze dochter, een dagje uit. Voor het avondeten zal ze weer thuis zijn. Ze zijn naar Pampus, een eilandje in het IJmeer bij Amsterdam. Ze zal er vanavond op haar blog wel over vertellen. Foto: Vroeger leerden wij, dat de Rijn bij Lobith in ons land kwam en via de Kromme Rijn uitmondde  bij Katwijk. Gisteren was ik in Katwijk en zag wat er van de Rijn is overgebleven.

Annemiek was met haar vriendin op stap en ik… Ik ben op de fiets gestapt. Door de duinen naar Katwijk, vervolgens Noordwijk en via een omweg over Wassenaar weer terug naar Scheveningen. Mijn kilometerteller stond op  610 toen ik weg ging en op 660,7 toen ik thuis kwam. Onderweg ben ik afgestapt om in het natuurgebied  Lentevreugd een wandeling te maken en de Konipaarden en de Schotse Hooglanders met een bezoek te vereren. Het was warm en de kans was groot, dat de Hooglanders in het water zouden staan. U ziet het op de foto: inderdaad ze stonden in het water.

Dat het vandaag een mooie dag zal worden bewijst deze vroege opname vanaf mijn balkon. Eigenlijk hebben we geen balkon.  Onze afdeling in het appartementencomplex omvat vier appartementen en een lift. Twee appartementen weerszijde van de lift. Wij zitten direct naast de lift. Vanaf de lift naar het appartement naast ons is een loopruimte van acht bij twee meter. De laatste twee vierkante meters zijn de entree van onze buren. Om daar te kunnen geraken, moeten zij gebruik maken van de ruimte voor onze slaapkamers. Op die ruimte voor onze kamers  - en dat stuk noem ik ons balkon - hebben wij een bank en bloemen staan. Daar zitten we soms bij mooi weer en genieten dan van het fraaie uitzicht over Scheveningen/Den Haag.

Maandag:  de tijd gaat snel. Over twaalf dagen is het al weer blogmeeting in Antwerpen. We zien er naar uit, wie we allemaal zullen ontmoeten. Als het even mee zit, gaan we in de loop van donderdag 17 september al onderweg naar Antwerpen. Twee dagen in Terneuzen en genieten van Zeeuws-Vlaanderen en dan zaterdag doorstomen naar Antwerpen. En ’s-avonds na het diner weer terug naar Scheveningen. Wie zullen er allemaal komen? Foto: even een harinkje pakken op de boulevard.

Dat was het vanavond. Jammer dat de avond zo kort is. In de duinen speelden de konijntjes haasje over. Er waren veel wandelaars op de been. Aan de bosrand liepen twee reeen. Honderden meeuwen sierden de lucht boven het boetsterveld. Foto: spelende konijntjes.

Op de boulevard kom je maar af en toe een dame in Scheveningse dracht tegen. Vandaag waren er wel een aantal dames, maar dan in West-Brabantse dracht. Ze waren meegekomen met een Shantykoor uit Roosendaal, maar dat laatste weet ik niet zeker: het kan ook Bergen op Zoom zijn geweest. In ieder geval staan ze op bijgevoegde foto.

Jammer dat de zon zo laat opkomt: vandaag 6 september precies om 07.00 uur. Dat is wat anders dan op 6 juni van dit jaar: toen was het 05.22 uur. De dagen beginnen aardig te korten: van avond gaat de zon al weer onder om 20.16 uur. Dat was op van 20 tot 30 juni wel wat anders: toen was de zonsondergang om 22.04 uur. Gelukkig gaat het de komende maanden niet meer zo snel, dankzij de overgang naar de wintertijd: anders zou met kerstmis de zon pas opkomen om 09.48 uur. Op 24 oktober gaan we dit jaar de tijd weer verzetten en dan komt de zon ineens weer een uur eerder op, maar gaat die ook weer een uur eerder onder. Ingewikkeld allemaal. Maar ja, zo is het nu eenmaal door de ‘geleerden’ bepaald. Wij gaan vandaag en de komende dagen fijn genieten van de nazomer.

Deze zandhoop was een cadeau van de heftige winden, die gisteren over het Scheveningse strand waaiden. Een nieuw duin op het strand met een hoogte van ruim een meter vijftig. Hier ligt weer een taak voor de bulldozers, om het strand weer een fraai aanzien te geven.

Zaterdagochtend. Een aantal wegens de warmte uitgestelde werkzaamheden, zoals de kleine moeilijke hoekjes en rondingen van vloerbedekking voorzien. Een warm werkje, maar nu is de kamer compleet. Dadelijk nog even de spulletjes op hun plaats zetten. De zon schijnt en lokt me naar buiten. Van middag zingen en spelen een aantal shantykoren op de boulevard. Altijd wel gezellig, vooral omdat ik een aantal van die zangers ken. Foto: Shantykoor Scheveningen 2008. Vandaag zullen zij ook wel weer present zijn.

Ik weet niet of u daar ook last van heeft, maar regelmatig verschijnt vandaag het bericht ‘deze pagina kan niet worden weergegeven’ , even terug naar voorgaande pagina, opnieuw proberen en dan lukt het; soms is dan het eerste gedeelte van mijn blog zwart en begint de pagina een stuk verder. Bij getallen in de marge staat soms een kruis, etc. Misschien ligt het aan het weer of is de webmaster met een vernieuwing bezig. We oefenen geduld en hopen maar dat de problemen met het blog spoedig verholpen zijn. Niet getreurd, het leven gaat toch wel door en er is geen man overboord.

Het is alsof het zo hoort: als er wind, veel wind, is, dan moet ik naar de pier. Dan moet ik tegen de wind hangen en proberen foto’s van dat geweld te maken. En zo was het gisteravond ook. Ik stond op de pier, terwijl de wind om me heen gierde. Windkracht 8 met windsnelheden zo rond de 90 a 100 kilometer per uur. Een onstuimige zee en dreigende luchten. De meeuwen zaten aan de grond: ook voor deze vogels was het weer te zwaar. En achter een glazen opbouw de pier zaten drie meisjes uit de wind te genieten van een glaasje wijn en van het weergeweld. Proost, meiden. Zie foto.

Soms wens ik mijzelf een vogel te zijn, hoog in de lucht. En daar hangend tegen de wind me vrij te voelen en alles van een afstand te kunnen bekijken. Vaak zie je hier de vogels zo hangen en wegzweven zonder een vleugel te bewegen.

Het zal geweest zijn omstreeks 20 december 1946 of 1947. Het was een regenachtige dag; ik had een zwarte cape aan en was juist klaar met mijn krantenwijkje. Bij een bloemenkar zag ik paar duindoorntakken staan. Ik keerde me om en liep terug naar de duinen, waar ik een bos duindoorntakken plukte en met deze takken onder mijn cape naar een bloemenkoopman stapte en vroeg of hij belangstelling had voor deze takken. En met de kerst in het vooruitzicht hapte hij gretig toe. Ik was heel erg tevreden over de betaling van de verboden- te- plukken takken. Foto: gisteren waren we even in de polder.

De duindoorn of met de geleerde naam ’ hippophae rhamnoides’ komt voor in kalkrijke duinen, maar ook in de woestijnachtige gebieden van Centraal Azië en in de Alpen. Het is een struik, die in de nazomer gekleurd is met oranje bessen. De bessen zijn zuur, maar rijk aan vitamine C. Ze worden o.a. verwerkt tot: duindoornolie, duindoornbesolie, duindoornsap, duindoornsiroop, duindoornjam en duindoornelixer. Het gebeurt wel eens, dat de bessen in de winter gaan gisten; als de vogels dan de vruchtjes eten worden ze stomdronken. Foto: gisteren gemaakt in de Scheveningse duinen.

Ik zat te twijfelen over welk onderwerp ik vandaag zou schrijven: de duindoorn of Guido Gezelle. Ik heb een besluit genomen: Guido Gezelle van morgen en de duindoorn deze middag. Waarom Guido Gezelle? Toen ik  jong was werd Joost van den Vondel altijd geroemd als de grootste Nederlandse dichter. Hoewel Vondel echt wel mooie gedichten geschreven heeft vond ik Vondel, vooral in zijn grote toneelwerken erg gezocht en bombastisch. Ik had meer op met de grootste Vlaamse dichter Guido Gezelle, die ik nog steeds graag lees. Zo kwam ik deze week in zijn gedicht ‘Oogentroost’ uit de ‘bundel’ Herfstmaand de volgende strofe tegen :
“De boomen staan, half uitgeleefd,
in kakelbonte reken,
te midden al dien bodempracht,
vol stervend goud gesteken.”

foto: een stukje duin bij Scheveningen

Hier in het westen is het weer uiteindelijk toch best meegevallen. In de ochtend enige regen, maar daarna woei de wind de regen naar elders. De wind is er nog, maar boven zee en de kust is de hemel blauw gekleurd, Het kan best nog een aardige avond worden. Foto: de duindoorn is niet alleen een sieraad in de duinen, maar het is ook een plant, die veel vitamines bevat.

Ik zet net de radio aan en ik verwachtte eigenlijk het lied “September morning”van Neil Diamond te horen. Maar nee hoor. Dat lied wordt de laatste jaren vergeten. Maar misschien zal het deze maand wel in een of ander programma te beluisteren zijn. Niet getreurd: september is gestart met mooi morgenlicht. Ook in België zijn nu de scholen begonnen. Toen ik jong was vond ik dat het vervelendste  schoolkwartaal begon. Eigenlijk vreemd, dat wij in die tijd spraken van een kwartaal: het was helemaal geen kwartaal; een kwartaal telt drie maanden en de periode september – kerstfeest is bijna 4 maanden; een trimester dus. Op het gymnasium spraken we van trimester en dat kwam beter in de buurt; maar dat klopte ook weer niet want de periode tussen kerst en Pasen omvatte meestal drie maanden en dat was dan weer een kwartaal. En de periode tussen Pasen en augustus was weer vier maanden; een trimester dus. Kwartaal of trimester, vandaag is het 1 september. En in mij zing ik “September morning” van Neil Diamond. Foto: oogstkleuren of zijn het herfstkleuren in de duinen.

Met enige vertraging toch nog even op het blog om u een fijne avond te wensen. Weer een vreemd probleem met de FTP-server. Alles loopt behalve twee sites. Ook de expert kan er nog niet uitkomen.

Vroeger, heel  vroeger werd op 31 augustus Koninginnedag gevierd en de dag daarna begonnen de scholen weer. Ik  kan me die dag niet zo goed meer herinneren. Ik denk dat dat feest zich meer in de binnenstad afspeelde of op een paar locaties, waar een oranjecomité actief was. Maar het kan ook zijn, dat in die jaren Bevrijdingsdag veel meer aandacht kreeg. Ik vond in ieder geval Koninginnedag nooit zo een succes, want op 1 september begonnen de scholen weer en daar had ik toen nog echt geen zin in. We kenden in die tijd geen herfstvakantie en tot Kerstmis was het een heel lange en saaie tijd. Foto: de laatste zondag van augustus 's morgens vroeg, de stoelen zullen nu wel wat vaker leeg staan.

Of hinkelend naar huis?

Om 06.30 uur opgestaan; na het douchen krant gelezen, ontbijt gedaan en daarna op de wandeltour. Door de duinen naar het strand en via de boulevard weer op het honk. Even een bakkie doen met een kookie en daarna de foto’s, die ik onderweg genomen heb, op de computer gezet. Vandaag waren er bijzonder fraaie luchten en een stevige wind en … kwallen op de kust. Kwallen vinden we eigenlijk allemaal vieze beesten: het lijken net klodders snot. Maar ze zijn o zo mooi. Ik plaats weer een foto vandaag en bekijkt u de vergroting maar eens, dan zult u het met mee eens zijn dat ze bijzonder mooi zijn.

Het is al lang geleden, maar ook ik ben klein geweest. Daarvan kan bijgevoegde foto getuigenis geven. Ik weet niet exact wanneer deze foto gemaakt is. Vermoedelijk begin 1936.Ik moet op deze foto – ik zit in het midden – ongeveer 16 of 17 maanden jong zijn. Links op de foto mijn broer Jan, die nu in Nieuw Zeeland, woont en rechts mijn oudste zus Lenie, die helaas overleden is. Deze foto vond Annemiek vandaag in een oude schoenendoos.

Na een drukke week dan nu eindelijk een rustig weekend. Lekker luieren want in huis is er weinig te doen. Even de stofzuiger er doorheen en dan maar wachten op nieuw stof. Als het droog blijft zou een wandeling of een fietstochtje door de duinen tot de mogelijkheden behoren, maar met de straffe westenwind is dat nu geen aanrader. We zullen wel zien, misschien gebeurt er iets onverwachts. Foto: we varen vandaag maar eens de andere kant op.

Na een redelijke zonnige dag, wordt de dag besloten met onweer, wind en regen. Foto vandaag genomen om 20.02 uur.

Verschil moet er zijn: zon in Vlaanderen; regen en gure wind in Holland. Het is wel weer wennen aan het weer. Over een paar weken hebben we de blogmeeting in Antwerpen en kort daarna gaan we weer op vakantie. En dan hopen we onze Belgische vrienden weer te ontmoeten. In ons vakantieoord lijkt het ook wel wat op een blogmeeting: wij delen ons hotel met veel Belgen en genieten daar iedere dag van.

In Frankrijk staan velden vol met deze bloemen. In Holland moeten we het met een bosje stellen.

Gisteren stond mijn teller op 77777, 5 keer het geluksgetal. Nog een 7 erbij zal nooit meer lukken. Oké, het is maar een cijfer; het zegt verder niet veel. Want als ik het wegdruk ben ik het kwijt. En als ik of Annemiek of wie dan ook naar mijn blog gaat, dan verandert dat cijfer weer. Toch vond ik het leuk om er een foto van te maken. Per toeval gezien. Ik heb dat cijfer in ieder geval met mijn camera, die altijd bijdehand ligt, vastgelegd.

Ik kwam u even een goede avond wensen. Aaanvankelijk een beetje fris vandaag, maar nu is het best een mooie zomeravond. Geniet er maar van. Onze hibiscus staat eindelijk in bloei. Zeker een laatbloeier. De bloemgrootte varieert tussen 12 en 13 centimeter.

In de centrale gang van ons complex heb ik ongeveer vier jaar geleden een overtollige eikenhouten sidetable geplaatst met de bedoeling eventuele gelezen tijdschriften of boeken een tweede leven te gunnen. Aanvankelijk was er nogal wat kritiek, maar die verstomde snel, toen de mensen het nut er van zagen. Als ik die tafel nu weg zou halen zou er een storm van kritiek losbarsten. Deze week lag er weer een stapel boeken, waarvan ik er een paar heb meegenomen: Zeevisserijschepen, Langs oude en nieuwe wegen, Sail 90 en Peter Freuchen’s boek van de zeven zeeën. Boeken vol informatie en leuke anekdotes. Leesvoer voor vakantie of donkere winterdagen. Foto: de sidetable.

Ik denk dat de avond van vandaag een gunstig verloop zal hebben. Ik bedoel de vergadering. Zal er dan eindelijk rust in de tent komen. We kunnen het in ieder geval best gebruiken. Ik hoop, dat we vanavond op de goede afloop kunnen toasten. Er kunnen echter nog altijd een paar verborgen haken en ogen zijn. Afwachten maar. Gelukkig is het niet zo heet meer, dat zou de gemoederen alleen maar kunnen verhitten.

De zee heeft vaak iets bijzonders te bieden. Soms zijn het de kwallen, soms aangespoelde postvissen, soms een gestrand schip, soms…ga zo maar door. Maar van ” êl-bêl” zullen velen van u nog nooit gehoord hebben: êl-bêl is namelijk een oud woord dat door vissers wordt gegeven aan een natuurverschijnsel op zee. De betekenis lijkt afkomstig van êl = ijl en bêl = schittering op het water. Je zou het kunnen vertalen met luchtspiegeling. En gisteren was er weer zo een êl-bêl; zie bijgevoegde foto. De schepen aan de horizon lijken boven de zee te zweven. Lijken: het is een luchtspiegeling.

Na een drukke dag kom ik iedereen toch nog even een prettige avond wensen. Er volgen nog drie drukke dagen en hopelijk volgt er dan wat meer tijd voor mijzelf.

De school is weer begonnen. Vanmorgen kwam ik twee blijde kinderen tegen, die weer naar school mochten. Ze hadden hun schoolvriendjes wel gemist. In Scheveningen betekent dit tevens weer rust op het strand. Er komen natuurlijk nog wel mensen om te zonnen en te baden, maar de massa blijft weg. Eigenlijk begint nu weer de mooie tijd van het seizoen. Je kunt weer rustig wandelen op het strand en genieten van de zee. En de strandtentexploitanten zitten er over het algemeen niet mee, die krijgen nu juist bedrijfsgroepen en dat zijn nou niet de rumoerige strandbezoekers. Lekker gezellig ontspannen: sport, spel of een wandeling op het strand, een drankje en een hapje. Foto: nog een laatbloeier: de braamstruik.

We staan weer aan het begin van een nieuwe week. Ik vermoed, dat het een drukbezette week gaat worden. Op de eerste plaats vanwege twee vergaderingen, waarin het er heet kan toegaan. Liever zou ik deze vergaderingen overslaan. Maar ja, wat moet, moet. We hopen er maar het beste van. Je kunt  ’s-morgensvroeg al merken dat de zomer op zijn eindje loopt. De zon komt steeds later op. En dat betekent voor ons ook, dat we steeds later opstaan. We zijn gewend op te staan als het licht wordt. En als het later licht wordt, dan zijn de dagen, dat we actief zijn, weer korter. Ik heb niets tegen de nazomer: ik vind die juist mooi, met al die mooie kleuren in de natuur. Als de blaadjes maar niet te snel vallen en ik tegen die kale takken van de bomen moet opkijken. Foto: Koni paarden in Lentevreugd.

Ik kwam hem niet tegen tijdens de wandeling door de “Lentevreugd”, maar vanmiddag op de zomermarkt. De oehoe. Deze uil komt ook in Nederland voor, maar dan in Limburg. Hij zat me een beetje stomverbaasd aan te kijken. Hij mag dat. Per slot van rekening heeft hij de wijsheid in pacht.

Wat zal de dag vandaag weer brengen? In ieder geval niet de krant: die is niet bezorgd. Krijgen we zeker per telegraaf. Ook geen gejengel aan de deur. Het bellentableau is buiten werking. En een monteur in het weekend zal wel niet lukken. Wat wel zal lukken is het zomerfeest in onze wijk. Dan nog een wandeling door het natuurreservaat “Lentevreugd” samen met Marlies. Om de natuur niet te beschadigen zullen dat wel zand- of graspaden zijn. Met die wandeling beginnen we de dag. Verder: vanavond weer twee vuurwerken. Lui onderuitgezakt met een glas wijn bij de hand kunnen we weer genieten van knallend en spetterend vuurwerk. De zon zal op deze dag de finishing touch zijn. Foto: gisteravond drukte voor het vuurwerk.

We sluiten de dag af met een schitterend vuurwerk.

Deze week is Annemiek met haar vriendin naar Katwijk geweest: met de bus. Op de terugweg zagen zij koeien in het water staan. Ik was nieuwsgierig en daarom gingen we gisteren even kijken. Inderdaad daar stonden ze in het water: Schotse Hooglanders en Konipaarden. Ik wilde weten of dit gebied ook te bezoeken was. En inderdaad; dit gebied is te bezoeken, maar de bezoekersingang is moeilijk te vinden. Toch gevonden. En nu ben ik van plan morgen daar een wandeling te gaan maken. Misschien gaat Marlies, onze dochter en ook een natuurfreak, met me mee. Foto: gemaakt bij het natuurgebied Lentevreugd.

Uiteindelijk viel het gisteren allemaal mee. De temperatuur liep hier op tot 32 graden(in de schaduw), maar zakte in de loop van de middag naar 26 graden. Kort na de middag even een regenbui. Om14.00 uur veel wind, maar die zwakte na een uurtje al weer af. En om 21.00 uur werden we weer verrast met een prachtige hemellucht. Voor vandaag ziet het er goed uit. Op het ogenblik trekt een buienwolk aan ons voorbij, maar daarna gaan we van een fraaie dag genieten. Foto: hoe kan het anders: de fraaie avondlucht.

Temperatuur in de schaduw. nu, 13.31 uur: 31,8 graden Celsius.

En maar hopen dat er snel wat verkoeling komt. De afgelopen nacht heb ik bijna niet geslapen. Ik ben dan ook om 06.00 uur opgestaan en heb sindsdien eigenlijk nog niet anders dan een douche nemen en mijn krantje lezen. Het is inmiddels al weer 08.30 uur. Zojuist heeft het een heel klein beetje gemotregend, maar van mij mag er best wel even een fikse bui vallen, zodat alles wat opfrist en daarna… een behaaglijk zonnetje. Dat verlangen zal wel waarheid worden, alleen denk ik dat we eerst nog wat beklemmende hitte moeten verwerken. Rustig blijven, een koele plek opzoeken en vooral regelmatig drinken. Foto: ook bij avondlicht is zelfs het gras een foto waard.

Deze morgen zijn we in de auto gestapt om te gaan kijken naar de koeien, die met hun poten in het water stonden. En we hebben ze gevonden. Vanuit de personenauto zijn ze moeilijk te vinden, maar Annemiek had ze gezien vanuit een bus. Zij wist dus ongeveer waar het moest zijn. Na enig zoekwerk vond ik wat meer informatie. Lentevreugd, zo heet dit gebied, was vroeger een bollenveld maar is nu omgetoverd tot een prachtig natuurgebied, waar Schotse Hooglanders en Konipaarden vrij rondlopen. Het gebied is toegankelijk, maar de ingang heb ik nog niet gevonden. Nog even verder speuren. Vanaf de weg( de N441) heb ik onderstaande foto gemaakt.

Het is nu al bloedheet en het is pas 07.44 uur. Mijn barometer - ik moet toegeven hij staat in de ochtendzon – geeft een temperatuur aan van 31,2 graden. Toch staat het raam open om een beetje frisse wind naar binnen te halen. Ik zelf zit in de schaduw. Ik heb de barometer ook maar in de schaduw gezet: anders krijgt die het ook te warm. De verwachting voor vandaag is: heet. We moeten proberen de zon zoveel mogelijk buiten te houden. Ramen dicht, luxaflex omlaag. Foto: het Scheveningse strand op 19 augustus 2008. Toen was het geen strandweer en ik den vandaag ook niet: toen was het te fris en nu te heet. Iets waar ‘te’ voor staat is niet goed. Behalve tevreden dan. En waarom zullen we klagen. Ik zal me maar proberen aan te passen.

Vanavond zijn we uitgenodigd voor een rondleiding door een beeldententoonstelling op het Lange Voorhout in Den Haag, misschien wel de mooiste laan van Nederland. U hebt die laan vast al een eerder gezien: op Prinsjesdag in september, want dan rijdt de gouden koets over die laan. Na de rondleiding nog even napraten onder het genot van een hapje en een drankje.

Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas gegoten is
en er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.

Zoals ik u vanmorgen vertelde, liggen er voor de kust van Scheveningen vaak grot containerschepen. Die liggen daar om havengeld uit te sparen. Wachten op vracht kost soms dagen liggeld en in de vrije wateren niets. Ook kunnen er bulkcarriers liggen met olie. Deze schepen komen soms niet aan land. De olievoorraad wordt aan de wal verhandeld, soms wordt die gelost, maar soms blijven de schepen uit speculatiemotieven langer op zee. Één cent prijsverschil kan een aardig extraatje betekenen. Deze foto maakte ik gisteren.

De stranddrukte is een beetje voorbij. Gisteren was het, misschien ook wel omdat er een vrij stevige wind over het strand waaide, niet zo druk. Wel op zee, waar veel schepen te zien waren. Op de rede telde ik dertien grote schepen. Veel kleinere schepen en catamarans. Ook een tweemaster met volle zeilen, die het ruime sop koos. Altijd mooi om zo een schip te zien varen. Vandaag wordt het weer een aardige dag. Een deel van de scholen begint weer. Ook wel weer leuk om je schoolvriendjes na zes weken weer te ontmoeten.

Soms, als wij in de serre zitten en uitkijken over de zee, is het alsof er een schilderijententoonstelling aan ons voorbij trekt: de natuur schept haar eigen kunstwerken. En toen gisteren deze tentoonstelling aan ons oog voorbijgleed, dacht ik: de natuur hoeft niet te poseren, zij is altijd puur. Ik kan niet in woorden uitdrukken, wat mijn ogen zagen. Een kleine poging: de vlag op het Kurhaus wapperde als een kaarsvlam in het avondlicht. Maar dit was niet in een foto vast te leggen. Vandaag laat ik u een schilderij door de natuur zelf gemaakt zien.

Gisteravond zaten Annemiek en ik naar buiten te kijken en genoten van de fraai gekleurde luchten. Toen kwam bij mij de gedachte op: “de natuur hoeft niet te poseren: zij is altijd puur”. Vanmorgen vroeg ben ik op de fiets gestapt en heb een korte fietstocht door de duinen gemaakt. ‘Vroege vogels’ noemen we dat wel eens. Om 07.01 stond een reebok mij belangstellend aan te staren. Ik kon heel rustig een paar foto’s van hem maken. Toen hij er genoeg van had, keerde hij zich om en vertrok.

Zo eindigde gisteravond de dag. Met vuurwerk. Vandaag was het ook weer zo een stralende dag. Wij hebben ons rustig gehouden. Hier zijn op deze dag geen algemene feestdagen. Wel wordt in Nederland op deze dag herdacht de capitulatie van Japan in 1945. Voor hen die vielen. Deze herdenking betreft in hoofdzaak de mensen, die in Indonesië geleden hebben onder het schrikbewind van de Japanners en de mensen, die in die wrede oorlog zijn gesneuveld.

Er gebeurde gisteren weer van alles. De schildpadden hebben de dag overleefd en zijn weer terug in zee. Bij de Vogelplas Starrevaart zag ik 34 lepelaars. Vogels, die ik daar nog nooit eerder had gezien. Ook waren er twee porselein hoenders en daar waren de vogelaars erg enthousiast over. Via mijn telelens kon ik die hoenders niet zien, maar het is wel leuk, dat die vogelaars zo blij waren. Verder zaten er heel veel kievieten. Die zullen binnenkort wel weer op trektocht naar het zuiden gaan. Gisteravond ontmoette ik twee Nederlandse kennissen en die bleken ook sinds op het seniorennet te zitten en waren erg enthousiast. Dee mooie dag werd ’s-avonds afgesloten met een Schevenings vuurwerk. Foto: lepelaars in de vogelplas Starrevaart.

Ik ging naar Scheveningen om de zee te zien. En ik zag: veel schepen op de rede, veel meeuwen op het strand, een vos en driehonderd schildpadden. Die driehonderd schildpadden is een actie van het IFAW(International Fund for Animal Welfare), die zich inzet voor een betere wereld voor mens en dier. En dit keer kreeg de zeeschildpad alle aandacht. De zeeschildpad is een beschermde diersoort, maar wordt nog steeds door stropers belaagd. Zij maken er sieraden van, die aan toeristen als souvenir te koop worden aangeboden. Koop deze voorwerpen niet en doe mee aan het welzijn van de dieren. Bijgeplaatste foto maakte ik deze morgen om 08.44 uur.

We zijn net terug van de fitness. Voor het douchen nog even een berichtje op het blog. Vanavond komt er niet veel van: dan hebben we vergadering van de Vereniging van Eigenaars. En daar kan het er soms heet aan toe gaan. Foto: zo vredig als op dit plaatje zal het vanavond wel niet zijn.

Leuk, als je een brief krijgt van een “vriend”, die je al een aantal jaren kent en die je altijd met de voornaam aanspreekt, en die brief is gericht aan “geachte heer …”. Dan heb je toch echt het vermoeden, dat er iets mis is. Hoe moet ik nu die persoon aanspreken? Kennelijk wil hij niets meer met me te maken hebben. Ach, dat is zijn zaak. Als ik hem tegenkom, zal ik hem gewoon met zijn voornaam aanspreken. Kijken hoe hij dan reageert.
Foto: de gemeente heeft kennelijk in de gaten, dat het plein voor ons appartement er niet meer zo representatief uitziet - wij wisten dat al langer -en is gisteren begonnen het plein schoon te spuiten.

Ik was vanmorgen een beetje te optimistisch en hechtte meer geloof aan mijn barometer en de buienradar dan aan de weerprofeet. Maar gelukkig begint boven de zee de lucht wat op te klaren. Wie weet, krijgen we toch nog een mooie namiddag en/of avond. Foto: alweer mijn achterduin.

Op 10 augustus toonde ik u een foto van de duinen, ingepakt in een wollige mistdeken. Ik kreeg een leuke reactie hierop. Ik vind het zelf ook een geslaagde foto. Gisteren, maar dat was tegen de avond, maakte ik een foto vanaf hetzelfde standpunt van onze duinen. En ook deze foto vind ik erg geslaagd. Dat ligt niet aan mij, maar aan het fraaie landschap. De foto’s werden genomen vanaf het balkon van mijn appartement. Het duin ligt zo dicht achter mijn appartement, dat het gemis van een achtertuin volledig gecompenseerd wordt door dat wat ik mijn “achterduin” noem. Ik ben daar echt trots op.

In de duinen staan niet alleen duindoorns, die trouwens nu al mooie oranje bessen dragen. Maar je ziet er ook konijnen, vossen, reeën en heel veel vogels. Om het duin mooi te houden moet heel wat werk verzet worden en daar zorgen een aantal paarden. Zij houden het gewas kort. Ik heb geen verstand van paarden en ik weet dan ook niet wat voor een ras het is, dat daar ronddwaalt door het duin. Het juiste aantal weet ik niet, maar ik denk ongeveer zeven. Zal ze nog eens moeten gaan tellen.

Vandaag begint de dag wat somber, maar boven zee begint de lucht al wat te klaren. Gisteren plaatste ik een foto van de duinen in de vroege ochtend. De zon was al op en kleurde het in de watten gelegde duin. Zondagavond maakte ik bijgevoegde foto van de avondlucht. Fraai gekleurde windveren versierden mijn uitzicht. De zon was al onder, maar vanachter de horizon bescheen de zon toch nog de hemelkoepel.

Zo zagen de duinen er vanmorgen om 7.00 uur uit.

Het zijn weer van die mooie ochtenden. Als ik om zeven uur de krant ga halen, dan kijk ik altijd even naar de duinen. En deze morgen was het weer zo: een dichte grondmist dekte de duinen toe onder een prachtig mistdek. En nu… ik heb mijn krant net gelezen, hangen er nog slechts een paar mistflarden. Het belooft weer een mooie dag te worden. Als foto laat ik u misschien later op de dag het mistduin zien, maar nu een foto van een kwal: de onderkant en de bovenkant. Er tussenin de afdruk van de bovenkant. Mooie kleuren, toch?

In zee moet je ze niet tegenkomen. Helaas worden ze wel vaak op het strand aangetroffen, meer dood dan levend. Als ze eenmaal op het strand liggen dan zijn ze niet meer te redden. Eigenlijk zonde van deze edelstenen van de zee. Van morgen lagen er weer veel op het strand. En uiteraard heb ik deze sieraden van de zee op een plaatje vastgelegd. In de glinstering van deze kwal ziet u de reflectie van de fotograaf. En wat vindt u van de kleur? Kan het blauw nog sprankelender zijn?

Na een heel gezellige dag, waarbij ook het zonnetje geen verstek liet gaan, wordt nu van uit de woonkamer geroepen: kom je eten. Het is pas half acht, maar de zon schijnt en een tram rijdt piepend over de rails. Een nieuwe dag breekt aan, die weer zonnig zal zijn. Vandaag is het zondag en rustdag. Kliekjesdag na een verjaardag. Want de hapjes, die overgebleven zijn van Annemiek haar verjaardag, gooi je niet zo maar weg in de vuilnisbak. En de restjes drank, daar weten wij in de loop van de dag wel raad mee. Foto: zoals vandaag, mag de zomer nog wel even voortduren.

Bij mijn nieuwe computer was door de leverancier een antivirusprogramma op mijn computer gezet. Na ontvangst heb ik mijn eigen vertouwde Avast weer geplaatst. Avast is een van de beste antivirusprogramma’s dat er bestaat: in Duitsland zelfs als beste gewaardeerd. Maar virusprogramma’s hebben een vervelende bijkomstigheid, dat ze onderling niet goed communiceren. Bij mij ook niet, en dat had tot gevolg, dat mijn computer erg langzaam was geworden. Ik heb het programma, dat de leverancier geleverd had weer verwijderd en mijn computer was ineens weer razendsnel. Binnenkort zal ik wel weer een gastenboek openen, hoewel reacties op reageer mij ook wel bevalt. Nog even nadenken, wat ik zal doen. Foto: mijn achterduin in avondlicht.

Deze avond is het vuurwerkavond. Vrijdagavond. Dat is ieder jaar in het seizoen. Vier vuurwerken in de zomer. Op 20 t/m 22 augustus volgt het vuurwerkfestival. Ieder avond twee vuurwerken. Dat is dan tevens de afsluiting van het zomerseizoen. In de wintermaand, december, volgt dan nog het wintervuurwerk. Ook vier keer, op de zondagen.  En dan het slot op Oud/Nieuwjaar.  Als het weer maar niet tegenwerkt: bij regen en heel harde wind gaan vuurwerken niet door. En morgen... morgen wordt Annemiek 74 jaar. Ik wens iedereen nog een prettige avond.

De zee kan in Scheveningen heel gevaarlijk zijn. Dagelijks worden er in deze warme periode tientallen mensen uit zee gered. Bij opkomend water lijkt de zee gevaarlijk, maar bij afnemend water wordt het pas echt gevaarlijk. De stromingen bij de Delftlandse Hoofden, zo heten de basalten pieren die vanaf het strand in zee steken, zijn dan zeer sterk. Op de foto lijken de meeuwen zo vredig rond te dobberen: zij kennen de zee; maar een argeloze zwemmer kan in deze stroming in zeer grote levensbedreigende problemen komen. U kunt het zien aan die kleine golfjes, dat de stroming hier heel sterk is. Voorzichtig dus bij het zwemmen in zee.

Ja, u hebt het al wel gezien: ik heb mijn gastenboek verwijderd. Op mijn computer is het Windows programma DEP geïnstalleerd. Dit is een preventieprogramma van gegevensuitvoering. Dit programma helpt bij het beveiligen van de computer tegen virussen en andere beveiligingsrisico’s. Bij het openen van veel gastenboeken krijg ik de waarschuwing “privacyrapport” en dat betekent dat DEP van toepassing is.

Het zal wel weer een stille dag worden op het blog. Veel mensen zijn nog op vakantie. En de veel mensen, die niet op vakantie zijn, zitten puffend van de hitte onderuit gezakt op een terrasje of in de tuin. Nu is het nog even koel en stil en kan je nog wat doen, maar spoedig zal de zon de temperatuur weer doen stijgen tot tropische waarden. Beter is het dan om je rustig te houden. Foto: Soms verschuilt de zon zich even achter een overwaaiende wolk. Zo druk was het gisteren op het Scheveningse strand.

Het is warm, om niet te zeggen snikheet. En ik ben niet de enige die dat vindt. Kijk maar op bijgevoegde foto, die ik zojuist gemaakt heb. Veel mensen zoeken verkoeling in zee.

Vanmorgen ging de zon om 06.08 uur op. In deze tijd van het jaar kunnen we de zonsopkomst niet goed zien. De zon zit dan net achter een groot woningcomplex. Het zal nog wel even duren voor we van de zonsopkomst kunnen genieten. Om 04.50 uur keek ik naar buiten en zag in het zuidwesten een beetje schimmig de maan hoog aan de hemel staan. Een beetje schimmig: ik had mijn bril niet op. Nadat ik mijn kijkglas weer had opgezet, zag ik een fraaie maan staan. Het leek een vollen maan. Maar dat is pas aanstaande donderdag. Ik heb bijgaande foto gemaakt vanmorgen om 04.57 uur. Links onder ziet u nog het licht van de vuurtoren.

Een flauw mopje, maar dat past wel bij dit weer. Opa loopt met zijn kleinzoontje door de Scheveningse duinen, maar die moet plotseling naar het toilet. Dat mag niet in de duinen. Dus opa probeert zo snel mogelijk naar huis te lopen. Maar tijdens de terugtocht zien ze ineens de familie ree lopen. Mooi he, zegt opa. Zou je ook zo'n bruin reetje willen hebben. Heb ik al, zegt zijn kleinkind opgelucht. Foto: de familie ree in de duinen.

We beginnen vandaag aan een warmteperiode, die kan oplopen tot temperaturen boven de dertig graden. Gelukkig wonen wij aan de kust, waar het zeewater met een temperatuur van ongeveer 19 graden nog voor enige verkoeling gaat zorgen. In het binnenland zal het tropisch warm gaan worden. Om zes uur in de morgen staat de schuifpui in de woonkamer vol open: er kan dan frisse zeewind naar binnen komen tot ongeveer drie uur in de middag. Daarna sluiten we aan die kant de pui en doen de vitrages en de zongordijnen dicht. Aan de achterkant van ons appartement kunnen we vanaf 15.00 uur heerlijk buiten zitten. Geen zon, maar wel verkoelende schaduw. Foto: zij weten hoe het moet.

We konden vandaag genieten van een mooie dag. Geen regen, weinig wind en een vriendelijke zon. Voor de komende dagen wordt warm tot zeer warm weer verwacht. Geniet van de nieuwe dag, van het strand en van de natuur.

Ik weet niet wat er is, maar als ik via mijn gastenboek antwoord wil geven, dan duurt dat bij een aantal  bloggers heel erg lang voor ik op hun blog kan komen. Maar vaak komt er bij mij dan een melding van privacy rapport en als ik dat aanklik dan krijg ik het bericht van internet explorer dat om veiligheidsredenen de verbinding met dit blog verbroken wordt. Waar zit het probleem?

Om 12.00 uur was het droog en kwam de zon om de wolken kijken. Na een boterham en een kom soep heb ik mijn camera gepakt en ben een wandeling gaan maken door het duin en via het strand terug. Lekker weer om te wandelen en misschien ook lekker om even in zee te gaan; dat laatste heb ik maar aan anderen overgelaten. Er waren veel catamaranzeilers op de kust. Het was door de sterke stroming en de ruwe zee best wel moeilijk je schip in zee te steken. Maar was je er eenmaal door dan was het een fijne belevenis.

Het is nog even slikken. Voor België zal het weer spoedig opklaren. De  meeste buien worden op dit moment naar Nederland doorgestuurd, maar ook daar zal het in de vroege middag opklaren. Ik heb nu nog geen zin om mijn ochtendwandeling te doen. Ik wil niet als een verzopen kat thuiskomen. Zodra het weer is opgeklaard, ga ik er op uit. De voetbalcompetitie in Nederland is begonnen. Met direct al een forse uitglijder van landskampioen AZ. Foto: een vijvertje in het rozenpark. Hier kan je nog stil van de natuur genieten.

Het was me het dagje wel. Warm en broeierig. Geen regen en weinig wind. Op het strand en de boulevard was het redelijk druk. Op straat waren maar weinig mensen. Vanavond zal het zeker in België nog echt een fraaie zomeravond kunnen worden. Ik houd het vandaag nog maar op de kikker.

In Frankrijk beginnen vandaag de grote vakantiestromen: zwarte zaterdag; honderden kilometers files. En ieder jaar opnieuw. Maar niet alleen in Frankrijk zal het druk zijn op de wegen, ook Duitsland, Oostenrijk en Zwitserland zal veel vakantieleed niet bespaard blijven. In West-Vlaanderen heb ik gelezen eindigen dit weekend de vakanties. In een groot deel van Nederland zal dat komend weekend zijn. En als in Nederland de vakantie eindigen wordt het juist in Nederland weer drukker op de wegen: voor vakantieplezier trekken veel Nederlanders naar het buitenland en daardoor wordt het in die periode rustiger op de Nederlandse wegen. Maar deze kikker zal zich weinig aantrekken van al dat vakantiegedruis.

Het is echt wel even wennen met een nieuwe computer. De tekstverwerker Word werkt in de versie 2007 heel wat anders dan die van 2000. En ook het fotobewerkingsprogramma is anders dan ik gewend ben. Het staat er allemaal wel op, maar vaak op een andere plaats. Ik denk dat we een zonnig weekend tegemoet gaan. Niet leuk voor al die vakantiegangers, die dit weekend weer huiswaarts gaan. Foto: gisteren gemaakt in de rozentuin.

De nieuwe computer staat voor me. Wel even wennen. Nog niet alle programma’s zijn geinstaleerd, maar dat zal wel dra gebeuren. Eerst even wennen aan de nieuwe versie van Word. Daarna de fotobewerkingsprogramma’s installeren. Ik kan nu nog geen foto’s verkleinen nodig voor het blog: Easy resize vind ik niet zo fraai. Vandaag dan eindelijk weer een gewone dag: geen vloerbedekking leggen, lekker winkelen, computeren.

Het zijn wel de dagen met die prachtige luchten. Liggend in het gras kijken naar die wolken, die voorbij zeilen, en dan fantaseren, beelden bedenken van die wolken, dwergen met grote oren, dieren, die je nog nooit eerder hebt gezien, vreemde vogels, die door het luchtruim schieten en dan ineens een kudde schapen; en als je dan wakker schrikt omdat er een regendruppel op je valt, dan weet je dat je een hele tijd ontspannen hebt liggen dromen. Even genieten van een andere wereld.

Wel weer van het mooie weer geprofiteerd. Ik ben even naar het Westbroekpark gegaan, of liever naar de rozentuin. Daar is vorige week de gouden roos gekozen. Ik ging echter niet alleen om die roos te bekijken, maar ook om naar een vijver te gaan, waar bijna ieder jaar kikkers zitten. Zo ook dit jaar. Ze zaten op de bladeren van de witte en rode waterlelie lekker te zonnen. Ik kon er heel rustig foto´s maken. Maar die foto´s komen later wel. Foto: wederom een fraaie zonsondergang.

Als ik op sta om wat te gaan doen, loop ik automatisch naar mijn werkkamer. Na het eten, na de koffie, etc. Maar iedere keer kom ik er voor niets: mijn computer is afwezig. Alleen mijn scherm, mijn muis, en mij beeldscherm staan klaar, maar reageren niet op mijn handelingen. O, mijn computer staat er niet. Dan wandel ik terug naar de huiskamer, waar de laptop van Annemiek staat en als de stoel er voor of er achter, het is maar hoe je het bekijkt, niet bezet is, dan kruip ik snel achter de computer en log uit en daarna in om mijn eigen blog te bekijken. Zo blijft ik toch verbonden met mijn  blogvriend(inn)en. Niet te lang, want Annemiek komt vaak weer aangewandeld om haar stoel te bezetten. Ik mis mijn eigen computer wel; hopelijk morgen kan ik er weer achter (of voor) plaatsnemen. Foto: de polder bij Kethel.

Het was wel weer werken vandaag.De kamer moet deze week nog aan kant zijn. De computer wordt vervangen door een nieuwe en wordt morgen of overmorgen geïnstalleerd. Dat zal wel wat wennen zijn. Deze middag zijn we naatKethel gegaan. Kethel ligt tegen Schiedam aan, maar om er te komen gaan wij meestal via Delft en vervolgens door een mooi natuurgebied. Op een parkeerplaats heb ik de auto gezet en ben toen in mijn eentje, Annemiek kan niet meer zo goed lopen, een wandeling door de polder gemaakt. Daar heerst stilte, die af en toe onderbroken wordt door het geluid van een overkomend vliegtuig of een passerende trein. Even heb ik stil zitten genieten op het hierbij afgebeelde bankje.

Het heeft toch ook zijn voordelen, als je computer buiten werking is. Ik ben nu met het leggen van de vloerbedekking aardig opgeschoten. In de woonkamer nog maar 15 tapijttegels leggen, maar op die plaats staat een grote kast en die moet Annemiek nog even leegmaken voor we die kunnen verplaatsen. Demonatge van die kast is niet moeilijk, alleen op het laatste moment even een buurman organiseren om de bovenkap van het kabinet te verwijderen; daarna is het kinderspel: recht toe, recht aan. Annemiek begint al weer onrustig rond te drentelen: zij wil weer achter de laptop. Helaas vandaag ook nog geen foto of ik moet er een van Annemiek pakken. Laat ik dat maar even doen.

nog een prettige voortzetting van deze avond. Wel te rusten en morgen weer met het goede been uit bed.

Computers!! Gisteravond normaal afgesloten, maar vanmorgen kan ik met geen mogelijkheid mijn computer opstarten. Geen foto dit keer er dus bij. Ik ben maar weer even overgestapt op de oude vertrouwde computer, die Annemiek in gebruik heeft. Op die manier blijf ik dan toch met het blog verbonden en kan ik gewoon mijn gastenboek lezen en beantwoorden. Even behelpen.

Meeuwen. Meeuwen. Ze worden zo brutaal. Gisteravond omstreeks 21.30 was ik even op het strand. Even een frisse neus halen. Ik zat op een bierkratje, dat strandbezoekers hadden achtergelaten. Eigenlijk vreemd dat een dergelijk kratje met daarin een aantal lege - nou ja lege, ze waren allemaal gevuld met zand - op het strand staat: het consumeren en meenemen van alle alcoholische dranken is namelijk verboden op het Scheveningse strand. Maar ook al bestaat er een wetgeving, gehandhaafd wordt er dus kennelijk niet. Ik zat dus op dat kistje en brutaal als ze zijn komen de meeuwen je bezoeken om te kijken af er wat te eten is. Want meeuwen hebben altijd honger. Ze pakken soms gewoon het eten uit je handen. Het is nooit moeilijk om even een kiekje van een meeuw te maken.

Deze foto maakte ik op 23 juli 2009 21.59 uur vanuit mijn woonkamer. Ik wens iedereen een mooie zonnige avond met een schitterende zonsondergang. Vanavond gaat de zon onder om 21.41. Welterusten.

Sorry, door de drukte ben ik vergeten u allemaal een goede morgen te wensen. Maar gelukkig is het nog niet te laat om u een prettige voortzetting van de dag te wensen. Drukte, omdat vandaag mijn zoon even zou komen helpen met het verzetten en terugplaatsen van een loodzware kast. Voorbereidend werk, zoals het leeghalen van de kast door Annemiek en vervolgens het leggen en pasklaar maken van de vloerbedekking waarop de kast terug geplaatst moest worden. Tweederde van de vloerbedekking i9s nu gelegd en de rest doen we de komende week: met het warme weer van de komende dagen heb ik niet veel zin om me in het zweet te werken. Foto, onderweg in Wijk bij Duurstede genomen.

Op de Sallandse Heuvelrug heb je een prachtig uitzicht op de omgeving met zijn mooie heidevelden. Dat dachten we, maar toen wij boven op zo’n mooi uitzichtpunt stonden was de heide bruin. De larven van de heidehaantjes hadden toegeslagen. Het heidehaantje is een kevertje, dat zelf niet veel schade aanricht, maar de larven zijn dol op de groene blaadjes van de heideplant.  Dit jaar zal die heide niet meer paars worden. Het zal een paar jaar duren voor deze heide haar prachtig zomerkleed terug krijgt.

Op de Sallandse Heuvelrug kwamen wij dit verkeersbord tegen. We waren via een geasfalteerde weg het bos ingereden en stonden ineens voor dit bord. Verboden voor personenauto’s en motoren, dat was duidelijk; die tekst daaronder verbaasde ons. Wij zijn in ieder geval 65+. Wij mochten dus wel het bos in, maar mocht onze auto ook? Die is niet 65+ en zal het waarschijnlijk ook nooit worden. We besloten het maar aan een passant te vragen. Die stond ook aandachtig het bord te lezen en begreep het ook niet helemaal. We besloten toch maar door te rijden over het onverharde pad, nadat ik de foto gemaakt had. Je kunt nooit weten.

Even weggeweest om bij te tanken. Weer thuis om de tank leeg te rijden. Rustig, soms wat broeierig weer in de Sallandse heuvelrug. De heide zal daar dit jaar niet bloeien. Het heidehaantje is zichtbaar erg bezig geweest. Foto. Wijk bij Duurstede: als je de verkeersborden even wegdenkt, waan je je daar twee eeuwen terug.

21 juli: Nationale feestdag voor België: Maak er een mooie dag van.

Vandaag gaan we een wandeling maken in het Nationale Park De Sallandse Heuvelrug. Even een dagje er tussenuit. Morgen maken we dan een tochtje door Overijssel en donderdag zijn we weer thuis en moeten aan het werk om de woonkamer weer bewoonbaar te maken. Bijgevoegde foto is een nieuw aangelegde paddenpoel in onze ´achterduin´. Er zitten al heel wat paddenvisjes in. Ik mag het natuurlijk geen kikkervisjes zeggen.

Met mijn visite ben ik gisteren even Muzee Scheveningen binnengestapt. Muzee Scheveningen is een museum dat bestaat uit twee uit een samengaan van Museum Scheveningen en het Schelpenmuseum. In Muzee kunt u genieten van de oude geschiedenis van visserij en badplaats, en van de onderwaterwereld van vissen, koralen en schelpen. Bent u in de gelegenheid, dan is een bezoek aan dit Muzee echt aan te bevelen. Van een stukje inhoud van het grote aquarium maakte ik bijgevoegde foto.

Vandaag niet veel tijd gehad. Toch wil ik de dag afsluiten met veel passie. Daarom een passiebloem. Voor iedereen nog een fijne avond, een goede nacht en morgen weer prettig op op de eerste werkdag van de nieuwe week. Of geniet van de vakantie en de vrije tijd.

Ik krijg zo dadelijk visite. Veel tijd om iets op het blog te zetten heb ik dus niet. Misschien lukt dat nog in de loop van de dag. En anders tot morgen.

‘Eerherstel voor Yves Leterme’ staat er in de krant. ‘De Koning krijgt in zijn woonkamer een nieuw tapijt’. Maar dat laatste bericht staat niet in de krant. Gisteren en vandaag zijn we, Annemiek en ik, ijverig bezig geweest om in onze woonkamer een nieuwe vloerbedekking te leggen. Een vast tapijt of parket is niet mogelijk omdat we de inhoud van de kamer niet even in een andere kamer kunnen zetten en vloerenleggers zijn geen verhuizers. De kamer moet leeg zijn anders komen ze niet. We hebben daarom besloten het allemaal maar zelf te doen en de beste oplossing daarvoor waren textieltegels. En inmiddels is de gang, de hal en een deel van de woonkamer belegd met mooie, grijze tegels. Nu een paar dagen rust. Foto; wat heeft nu een nieuw tapijt met het strand te maken? Het strand heeft toch nooit een nieuw tapijt? Dat is juist. Maar het strand is iedere dag anders. En onze woonkamer maar zelden.

Beter laat dan niet. Door drukke bezigheden was ik vandaag nog niet in staat een berichtje op mijn blog te schrijven. Niet alleen huiselijke bezigheden, maar ook museale werkzaamheden vroegen veel tijd en dan nog gesprekken met diverse personen van onze Vereniging van Eigenaren. Het rommelt behoorlijk in onze vereniging. Het huishoudelijk reglement wordt niet correct nageleefd en in de ogen van veel eigenaren voert de bestuurder niet uit, wat in de algemene ledenvergadering is besloten. En hoe moeten wij als eigenaren uit de impasse komen. En hoewel ik mij als actief lid heb teruggetrokken, word ik bijna dagelijks met de problemen geconfronteerd. Vandaag hebben we niet veel hinder van het weer gehad. Vanmorgen vroeg om ca. 04.00 uur wat bliksemflitsen en gedonder,  wat regen en verder eigenlijk de hele dag afwisselend zon en wolken. Het zou best wel eens een mooie zonsondergang kunnen geven. Foto: uitzicht vanuit mijn woonkamer: iedere dag een ander schilderij.

In  december 1830 schrijft Jan van Speijk aan zijn nicht 'Intusschen moet ik Ued zeggen dat eerder Boot met kruid en mij in de Lugt gaat dan immer een infaame Brabander te worden of het Vaartuig over te geven'.

Op 5 februari 1831 raakt Z.M. kanonneerboot no.2 op de Schelde vóór Antwerpen door een plotselinge windvlaag aan lager wal; de Belgen kunnen aan boord springen; de commandant, tweede luitenant-ter-zee Jan van Speijk, gooit zijn sigaar in het kruit.

Op 11 februari 1831 wordt het korvet Argo volgens besluit van Z. M. en op voordracht van Zijne Koninklijke Hoogheid herdoopt in  Van Speijk. De bijgevoede prent is de van Speijk op de rede voor Antwerpen..