Vandaag even een korte wandeling samen met Annemiek gemaakt op de boulevard. Van binnenuit leek het best mooi wandelweer, maar eenmaal buiten viel het best tegen. Er staat hier op de kust een vrij straffen zuiden wind. Daarom maar weer snel omgekeerd en naar huis. Foto: deze maakt ik gister op de boulevard. Op de achtergrond Europoort.

In de meeste landen, waar kerstfeest gevierd wordt, is tweede kerstdag een gewone werkdag; net als de maandag na zondag. In Nederland is 2e Kerstdag een officiële feestdag; zo ook met Pasen en Pinksteren. Ik heb me wel eens afgevraagd hoe deze traditie is ontstaan is waarom deze traditie gehandhaafd wordt. Ik ben er nog steeds niet achter. In Nederland worden Kerstfeest, Pasen en Pinksteren door velen niet meer ervaren als  christelijke feestdagen. Kerstfeest lijkt steeds meer terug te gaan naar de oude Germaanse traditie van het midwinterfeest. Ook de moslims vieren in Nederland steeds vaker kerstfeest met kerstversiering en kerstboom. Dit jaar valt 2e Kerstdag toevallig op zaterdag, maar anders was in Nederland evenals in alle andere landen wel de beurs geopend. Vandaag zijn er in de winkelcentra hier en daar wel een paar winkels open, maar de grote warenhuizen blijven gesloten. In Scheveningen waren in de winkelpromenade gisteren alle winkels open en het was er druk. Voor mij loopt het  Kerstfeest door tot Driekoningen. Driekoningen was in ons gezin de dag, waarop de drie koningen vlak bij de kribbe geplaatst werden en ’s avond werd dan de kerststal weer opgeruimd tot het volgende jaar.

Ik was het plaatje niet vergeten: ik had het zelfs nog niet gemaakt. Maar ik wilde de dag beginnen met een wens. Daarom…

Zalig Kerstfeest,
Jojeux Noël,
Feliz Navidad,
Boas Festas,
Bon Nadal,
Fröhliche Weihnachten,
Merry Christmas,
Schéi Krëschtdeeg,
Noeliniz ve Yeni Yiliniz kutlu olsun.

Een witte kerst zal het wel niet worden; daarom maar een molen in een winterlandschap. De molen heet "De Salamander" en staat in Leidschendam. Foto gemaakt op 22-12-2009

De dag vóór Kerstmis. Vandaag de laatste voorbereidingen voor het grote feest. Kerstmis: het feest van Licht, Vrede en Liefde. Er moet gewerkt worden, er moet nog gewinkeld worden: morgen moet een feestdag worden. Toen ik jong was vierden wij thuis geen kerstavond: we gingen vroeg naar bed: we moesten de volgende morgen vroeg opstaan: om 5.00 uur gingen de mannen – vader en zonen – en om 7.00 uur ging dan moeder met de kleintjes naar de nachtmis. Mijn herinnering gaat terug naar 1944. De kerk zat stampvol, zowel in de eerste als in de tweede nachtmis. Om 9.00 uur kerstontbijt – daar hadden de mannen dan voor gezorgd – en om 11.00 uur koffie met een stukje banketstaaf. De parochie had voor een groot kerstpakket gezorgd: voor een gezin met negen kinderen komt heel wat kijken. Ondanks de oorlog vierden we feest in gezelligheid. Mijn vader vertelde het verhaal van twee soldaten, een Fransman en een Duitser, die in de loopgraven lagen en toen de klok twaalf sloeg midden in de nacht uit hun schuilplaats tevoorschijn kwamen en samen Stille Nacht, Heilige Nacht zongen.  Daarna zong mijn vader zijn favoriete kerstlied “Minuit, Chrétiens”.

Ik was nog even in de ijstent. Het was daar wel koud, maar buiten was het ondanks de zon koud door de matige wind. Ik voelde mij als "midden in de winternacht".

Het is nog vroeg en donker. De klok wijst bijna 7.00 uur. Wat doe ik alzo vroeg in de morgen. Ik zit achter mijn computer en probeer wat interessants te schrijven. Maar mijn geest slaapt nog een beetje. Buiten hoor ik de trams rijden, maar dat is dan ook het enige levensteken uit mijn omgeving. Annemiek zit misschien te slapen achter haar computer: ik hoor haar niet; meestal roept ze wel even van : Loek , kan je even helpen. Maar ook dat geluid is er nu nog niet. Even om het hoekje kijken. Zij zit ook achter haar computer. Als je ’s avonds vroeg naar bed gaat, dan sta je vaak ook weer vroeg naast je bed. De krant zal er nog wel niet zijn. Met dit weer is de bezorging wat traag. Maar die bezorger kan je dat niet kwalijk nemen. Die moet er ook vroeg uit en met dit weer is dat geen pretje. Het is nog vroeg en donker; ik ga toch maar even kijken of er wat te eten en/of te drinken is. In ieder geval wens ik iedereen een prettige dag, en kijk uit: het kan glad zijn buiten. Foto: is dat geen mooi gezicht op het Scheveningse Kurhaus. Je zou bijna in de auto stappen en naar Scheveningen rijden.

Het dooit hier hard; met als gevolg goede rijbanen. Maar spekgladde trottoirs en pleinen. Vroeger maakten de mensen hun stoep vrij van sneeuw en ijs, tegenwoordig doet dat slechts een enkeling. Ik wilde een wandeling maken; ver ben ik niet gekomen; glibberend en glijdend ben ik al snel omgekeerd. Straks moet ik het eten klaar maken; een lekker wokmenu: dat is mij wel toevertrouwd. Foto: kinderen spelend op het strand.

Vandaag de eerste volle dag van de winter. Gisteravond heeft hij zijn intocht gedaan: Koning Winter. De oerbewoners van West-Europa vierden op deze dag het feest van het licht. Dat was in latere jaren een doorn in het oog van het opkomend christendom. Het Licht was in de ogen van de christenen het zinnebeeld voor God. Daarom werd de geboorte van Jezus gedateerd op 25 december. In de oosterse kerk geldt nog steeds de datum van 6 januari: “Drie Koningen” of beter “De verschijning van de heer”. Ik kan mijn broer in Nieuw Zeeland geen westerse kerstkaart sturen: daar genieten zij van de eerste zomerdagen. Zij hebben geen kerstboom, geen kerstman, geen sneeuw of ijs. IJsjes eten zij daar nu om af te koelen. En  I’m dreaming of a white Christmas daar begrijpen zij daar niets van. Ik denk dat zij zich daar ook wel aangepast hebben en zomerse kerstliederen zingen. Hoewel: de meeste Nieuw Zeelanders zijn toch van westerse afkomst. Foto: op de Pier staan deze lantaarns. Ze doen het wel goed in de sneeuw.

Als wij via de voordeur ons appartementencomplex verlaten, ligt dit landschap voor ons open. Als wij via de achteruitgang(we noemen dit ook wel eens de artiestenuitgang) dan moet je oppassen niet door een tram gegrepen te worden. 

Gisteren lag er nog ijs en sneeuw op de galerij.  Vanmorgen stapte ik om 07.00 uur uit de deur om de krant te halen; ijs en sneeuw waren verdwenen. Zo niet op het plein en de straten in de omgeving. Op de daken om ons heen ligt nog veel sneeuw. Aan de horizon gloort weer de nieuwe dag. Het weer is helder. Licht vorst of dooi vandaag? Afwachten maar. Vandaag is het de laatste dag van de herfst. Vanavond om 18.47 uur begint de winter. Morgen gaat de zon al weer één minuut later onder. De avond begint al weer te lengen. Op 5 januari gaan de dagen echt lengen, want dan komt de zon eerder op. Maar pas op, want als de dagen lengen, gaat de winter strengen. Ik hoop dat die spreuk dit jaar niet op gaat. Foto: Scheveningen in de sneeuw.

Het was vandaag een dag vol tegenstellingen. Opgewekt maakte ik mijn ochtendwandeling. Thuisgekomen werd het weer guur en onbestendig. Het openbaar vervoer kwam stil te liggen. Geen bussen, geen trams. Maar langzamerhand werd het weer wat aangenamer. Ik er voor de tweede keer uit. Lekker wandelend over de boulevard. Maar onderweg veranderde het weer opnieuw: Hagel en sneeuw. Inmiddels had ik heel wat fot's geschoten. En nu zit ik met het probleem van welke foto zal ik plaatsen op het blog. Ik doe gewoon een gok en plaats er een. Dit plaatje past wel in deze tijd van het jaar.

Het is een mooi gezicht daar buiten. Ik zit lekker achter het glas en geniet van een winterlandschap, zoals ik nog nooit eerder heb gezien. Nogal logisch, want sinds ik hier woon heb ik nog nooit zo een uitzicht gezien. Toch even de serre open gezet om een foto te maken: van binnenuit krijg ik reflecties van de kerstboomverlichting – het is maar een kleintje hoor en nog kunst ook - , de nieuwe computer van Annemiek – de laptop staat nu vergeten op de tafel - en de andere verlichtingsbronnen. Deze foto heb ik een paar minuten geleden genomen.

Ondanks de kou – de temperatuurmeter wees -4 graden, maar door de wind was de gevoelswaarde aanzienlijk hoger – toch maar een ommetje door Scheveningen gemaakt. Door de Keizerstraat, de Ankerstraat en de Zeilstraat. Onderweg wat winter/kerststemming vastgelegd op de gevoelige plaat zoals dat vroeger gezegd werd, maar nu eenvoudig en snel op een SD-schijfje. Thuisgekomen was het maar een kleine moeite om een paar foto’s te groeperen. En zie hier het resultaat

“Hagel en sneeuw,
onweer, wind en regen
deren mij niet
ik kan er echt wel tegen.”

Dat lijkt het liggende meisje, daar op het terras van het Kurhaus te zeggen. Ze kijkt naar de zee en het strand. Niemand doet haar wat. Waar zal zij zich zorgen over maken. Kou deert haar niet. Eens was ze heet, heel heet, toen zij in de vorm gegoten werd; nu ligt ze daar als een prachtig bronzen beeld en denkt niet aan “hagel en sneeuw etc.”.

Ik wens u allemaal een aangename dag.

Vanmiddag even een ommetje gemaakt. Het was wel uitkijken, want onder de sneeuw kan een  vervaarlijk laagje ijs liggen. Maar het werd nog gevaarlijker, voor die vrouw tenminste, die op het terras van het Scheveningse Kurhaus,  overdekt door sneeuw lag te rillen van de kou. Ze was helemaal stijf, maar ze was dan ook van brons.

Het daghet in den oosten
het lichtet overal.

Deze ridderromance uit de 14e eeuw  schoot mij deze morgen te binnen, toen ik naar buiten – naar het oosten – keek. Even daarvoor zei ik tegen Annemiek: de kerstweek is begonnen. In deze dagen voor kerstmis wordt het woord Licht in een overdrachtelijk zin gebruikt: het kerstkindje. De lichtende ster, die de wijzen uit het oosten leidde vaan de stal.

Hoe mooi beschrijft Vondel niet die kerstnacht:

O Kerstnacht schooner dan de daegen,
hoe kan Herodes ’t licht verdraegen,
dat in uw duisternisse blinckt.

Ik wens u allemaal een heel mooie kerstweek en een

Zalig kerstfeest.

Één van mijn kerstspeeltjes. Een carrousel. Jaren geleden aangeschaft. Twee paarden zijn nog actief, de twee anderen staan op stal en kunnen niet meer hollen. Als het carrousel draait worden er 21 kerstliedjes ten gehore gebracht.

Ons plein lijkt een beetje bepoedersuikerd; van een pak sneeuw kunnen we in ieder geval niet spreken. Ik hoor zo juist op de radio, dat Friesland grote problemen kent. Daar hadden ze op ijs gehoopt, maar sneeuw verprutst het ijs. Jammer, maar hoop doet leven. De winter begint pas en januari is een betere tijd voor natuurijs. Wie weet: na regen komt zonneschijn en na sneeuw komt ijs. Schaatsen doe ik niet meer, maar ik kijk er wel graag naar. Voor fotograferen is een ijs/sneeuwlandschap natuurlijk wel een uitdaging voor mij. Maar ook ik moet nog even wachten. Sneeuw in de kersttijd geeft wel sfeer, maar ik had het liever een weekje later gezien. Nu brengt het voor veel mensen ongemak. Foto: maar dan op echte sneeuw.