We beginnen vandaag met de zon, die in het noordoosten van ons land zal schijnen; wij wonen in het zuidwesten; pech dus. De Vlaamse krantenmagnaat Christian van Thillo heeft een stukje Nederland verworven: de Persgroep heeft een succesvolle greep naar PCM gedaan. PMC is onder andere de uitgever van NRC Handelsblad, De Volkskrant, het AD en Trouw. Persgroep heeft een 51 procent meerderheidsbelang in PCM. En waarmee zullen op termijn de kranten gevuld gaan worden? Het blijft in ieder geval de Nederlandse taal. Foto: De lucht in nog grijs, het zand nog geel, maar het strandseizoen is begonnen.

Ik praat vandaag niet over het weer, want wat wij vandaag aan de kust voorgeschoteld krijgen, is geen weer.

Nederland is een van de rijkste landen van de wereld met daarbij een vrij redelijke spreiding van de inkomens. In de ontwikkelingslanden, waar vaak wel grote rijkdom is, maar dan bij een heel kleine groep van de bevolking, wordt door miljoenen mensen honger geleden. Je kunt dan natuurlijk zeggen: laat ieder land zijn eigen boontjes maar doppen. Maar dat is je kop in het zand steken. Je weet wel beter.

Daarom hebben de rijke en rijkere landen met elkaar afgesproken die arme landen te helpen. Maar wat gebeurt?  De ontwikkelingshulp komt vaak bij de verkeerden terecht, die daardoor nog rijker worden. Financiële hulp of militaire hulp lenigen niet de honger en andere ellende van de armsten der armen. Ondanks al deze ellende elders, wordt er toch geschreeuwd: verminder de hulp aan de arme landen. Kijk, laten wij in de rijke landen binnenlands onze eigen boontjes doppen: egaliseer in de binnenlandse inkomens.

Llaten we alsjeblieft niet korten op de gelden, die in de armste landen heel veel ellende kunnen voorkomen of ten minste kunnen verlichten. Misschien gaat voor die mensen het levenszonnetje dan wat vrolijker schijnen.

Foto: op het Scheveningse strand beginnen ze al vast aan de opbouw voor een zonnig seizoen.

Het was gisteren best wel druk op het strand van Scheveningen, terwijl de zon het af liet weten. In de ochtend een paar uur zon en daarna niet echt grijs, maar toch wel nevelig weer. Geen lentedag, die de meeste mensen toch wel verwacht hadden. Een laatste vakantiedag met zon was wel welkom geweest. Vandaag wordt in alle scholen in Nederland weer les gegeven. Foto: gisteren, het Scheveningse strand.

Het is bijna half negen. Er hangen nog wat wolkjes, maar zojuist scheen de zon mijn kamertje binnen. Krijgen we vandaag echt een lentedag? Boven zee hangt nog wat mist. De vlag op het Kurhaus hangt lusteloos te wapperen. Nu schijnt de zon echt in mijn kamertje en aan de horizon hangen onder de zon de wolken. De temperatuur buiten is 7 graden. Voorlopig ziet het er goed uit. Een nieuwe dag, een nieuwe maand en een nieuwe zon zijn aangebroken. Na 28 februari volgde vorig jaar 29 februari. Maar dit jaar niet. De foto is gemaakt op 29 februari 2008. We verbleven toen een paar dagen in Kalkar. Het lentegevoel was er daar toen ook.

Het is nog vroeg. Net half negen. Waarschijnlijk ben ik wel vroeg op, maar de zon nog niet. Al gloort er aan de horizon toch iets, dat er op duidt, dat het vandaag niet zo’n sombere dag wordt als gisteren. Vanmiddag is er de opening van een nieuwe verkooptentoonstelling in MuZee Scheveningen. Een verkooptentoonstelling, die inhoudt, dat de geëxposeerde kunstvormen niet alleen te bewonderen zijn, maar ook gekocht kunnen worden. De tentoonstelling heeft het onderwerp de zee. Ik ben benieuwd. Deze middag is het de officiële opening voor genodigden en daar hoor ik ook bij. Foto: zo begon vorig jaar de maand maart. Dit jaar zal 1 maart beslist wat vriendelijke worden.

Ik stuur jullie een bloemetje om de dag wat op te vrolijken.

Het weerbericht voor vandaag is wel heel erg kort: “motregen” . En daar kunnen we het dan mee doen. Tijd genoeg dus voor huishoudelijke werkjes. Maar eerst even de betonboor halen bij mijn zoon: er moet een nieuwe plank boven ons bed worden opgehangen. Ik zeg wel een nieuwe, maar het is al een heel oude uit de jaren dertig van de vorige eeuw. Hij hing bij mijn schoonouders altijd boven de divan en er stonden toen van de koperen miniaturen op. Lentegevoel: 29 februari 2008.

De zon doet ernstige pogingen om door het dunne wolkendek te breken, maar het lukt hem toch nog niet. Afwachten maar. En je zult zien, dadelijk is hij er ineens. Ook boven de zee is de lucht nog niet helder, maar met een stevige westenwind zou daar de lucht wel eens spoedig kunnen gaan klaren. Ik heb zin in de lente en kan er bijna niet op wachten. Toch nog maar even geduld oefenen: per slot van rekening is het nog februari. Foto: dat begint er al een beetje op te lijken, maar de datum was 22 maart 2008.

Het is vandaag Aswoensdag. Het carnaval is voorbij. De straten zijn weer geruimd en de geur van verschaald bier drijft langzaam de straten uit. De carnavallers zitten met lodderige ogen op hun werk of achter hun bureaus en weten nog niet precies hoe alles ook al weer in zijn werk ging. Maar morgen zullen ze weer fris en fit met hun werkzaamheden kunnen beginnen. Vaarwel carnaval, tot volgend jaar.

Wij vieren geen carnaval, maar vastenavond gaat ons niet voorbij. Annemiek en ik hebben onszelf vanavond getrakteerd op een goede fles Argentijnse Malbec, mijn favoriete wijnsoort. Vanaf nu zullen we het wat matiger aan gaan doen. Per slot van rekening begint na vanavond de vasten. De Malbecdruif is een beetje in de vergetelheid geraakt, maar krijgt de laatste jaren weer wat meer aandacht. Vooral de Argentijnse Malbec doet het bijzonder goed. Geniet, maar geniet met mate. Foto: vandaag was het genieten van het mooie weer, maar de foto is van eergisteren. Geen malbecbloem maar een krokus, die in de belangstelling wil komen.

Weg met die sprookjes, fabeltjes en legendes: vandaag is het de laatste dag van het carnaval. Nog één keer uit je bol en dan as er op: het askruisje siert dan weer heel even je kruin of het maakt een ongewassen uiterlijk als daar geen haar meer is. En daarna is het vasten geblazen; alle snoep gaat het vastentrommeltje in, dat er pas weer uit mag als de paasklokken beieren. Vroeger was het afzien in de vastentijd, tegenwoordig merk je daar niet veel meer van. Bij andere godsdiensten, zoals bij de Islam, is het vasten heel wat strenger, vooral als de ramadan in de zomer valt: zelfs water mag er dan niet gedronken worden tussen zonsopgang en zonsondergang.

Gisteren schreef ik iets over Tijl Uilenspiegel. Vandaag vertel ik over een nog beroemder boek: Van den Vos Reynaerde. De schrijver van dit boek, Willem, die Madocke maecte. Meer weten we niet van deze schrijver, die leefde omstreeks 1250. Het boek werd geschreven in het Middelnederlands. Ik las dit boek, vele jaren geleden, in de met moderne letters geschreven originele schrijfwijze. Echt niet gemakkelijk. Gelukkig stonden er wel voetnoten bij. Van den Vos Reynaerde is een episch dierenverhaal, waarin op satirische wijze de maatschappij wordt geschilderd en vooral geestelijkheid en adel te kijk worden gezet. Het hele verhaal speelt zich af in het gebied, dat gelegen is aan de zuidzijde van de Schelde: Vlaanderen en Zeeuws-Vlaanderen. Evenals van Tijl Uilenspiegel zijn ook van Van den Vos Reynaerde veel populaire versies verschenen. Foto: Een paar jaar geleden maakte ik van een vos in de duinen een paar mooie foto's; helaas is door een computercrash dit vosje omgekomen. Maar in het verhaal komen ook andere dieren voor; daarom vandaag maar een dierenfoto, die ik afgelopen zaterdag maakte.

Toen het weer vanmorgen een beetje opklaarde ben ik op de fiets gesprongen en heb een rondje Den Haag gedaan. Op het Voorhout aangekomen zag ik een groot veld met sneeuwklokjes en daarvan maakte ik een foto.

Gisteren schreef ik over de gelaarsde kat. Vandaag heb ik het over twee andere – Vlaamse – fenomenen; Tijl Uilenspiegel en Van den Vos Reynaerde. Tijl Uilenspiegel is een schelmenroman van omstreeks 1483, maar Charles de Coster maakte er in 1867 een Vlaams personage van in zijn boek La Légende et les Aventures Héroïques, Joyeuses et Glorieuses d’Ulenspiegel et de Lamme Goedzak au Pays de Flandre et Ailleurs. Waarom in het Frans en niet in het Vlaams weet ik niet, maar misschien lazen in die tijd niet de gewone maar alleen de meer ontwikkelde Vlamingen. Een Franse uitgave bereikte een groter publiek.Ik denk dat de meeste Vlamingen wel de streken kennen en misschien nog hebben, maar ik vraag met af hoeveel Vlamingen dit boek ook gelezen heeft. Ik ben geen Vlaming , maar gewoon een Hollander en sinds kort heb ik het boek van Charles de Coster in mijn bezit en zit er vaak in te lezen. Over dat ander fenomeen praat ik later nog wel. Foto: een bloemetje als lentegroet

Vandaag hebben we toch nog even kunnen genieten van het zonnetje. We zijn de polder ingetrokken en we konden genieten van stilte, maar ook van een carnavalsoptocht in Stompwijk. Prachtige luchten en een licht versluierde zon. Bijgevoegd een foto van de molens bij Leidschendam.

Ik heb hem maar weer eens van stal gehaald: deze fraaie gelaarsde kat in het Westbroekpark van Scheveningen.

Charles Perrault (1628 – 1703). Zijn naam is niet zo bekend, maar deze Franse schrijver is wereldberoemd om zijn sprookjes. Onder anderen: Assepoester, Blauwbaard, Doornroosje, De Markies van Carabas, Kleinduimpje en Roodkapje.

De gelaarsde kat is wel de bekendste figuur uit het verhaal De Markies van Carabas. Deze kat, die lange tijd rechts op mijn blog prijkte, heb ik deze week opnieuw gefotografeerd. Iedere keer als ik het Westbroekpark bezoek, loop ik langs dit charmante beeld en beantwoord zijn groet. Een vrolijke groet in de morgen maakt van iedere dag een feest.

Misschien, misschien wordt het morgen beter. Misschien gaat morgen toch de zon weer schijnen. En met carnavalsoptochten is dat een bijzonder leuke bijkomstigheid. Carnavalvierders laten zich niet afschrikken door slecht weer, maar met mooi weer wordt het allemaal nog veel uitbundiger. Foto: Vorig jaar februari was het omstreeks carnaval best mooi weer in Scheveningen

Soms word je er moedeloos van. Er zijn mensen, die er in gespecialiseerd schijnen te zijn om woorden te verdraaien en aan goedbedoelde opmerkingen een negatieve inhoud te geven. Je moet soms zo op je woorden letten, dat je ze beter niet kunt uitspreken. Maar zelfs niet-uitgesproken woorden weten zij nog tegen je gebruikt worden. Het beste lijkt het mij om in dergelijke gevallen er maar het zwijgen toe te doen. Dat het vandaag een grijze dag wordt, daar ziet het wel naar uit. De stad is onzichtbaar en de zee ook. Alles speelt verstoppertje vandaag. Maar het carnaval begint en leut zullen we hebben. Geniet er van. Foto: als we de leuning maar in de gaten houden verdwalen we niet in de mist. Op de achtergrond nauwelijks zichtbaar het Kurhaus.

Een kijkje in de Keizerstraat van Scheveningen

Zo, eerst even de binnengekomen post gelezen. Die zal ik later op de dag gaan beantwoorden. In onze ondergrondse garage is weer eens iemand bezig geweest. Van twee oudere auto’s is een ruit ingeslagen en een motor omver gelopen. En zo is er altijd wat te doen in ons appartement. Vaak ook leuke en gezellige dingen. Tegen insluipers is toch weinig te doen. Nog maar tien dagen en maart begint. De lentemaand. Ik kan me nog een aardige anekdote uit vroeger jaren herinneren. Ik zat toen in het derde jaar gymnasium. Het was in de maand maart en ik was niet met mijn aandacht bij de les. Plotseling stond de leraar voor mijn bureautje en vroeg “festina lente” en ik antwoordde prompt “de naderende lente”, maar dat was niet de juiste vertaling: festina lente betekent: haast je langzaam. Hilariteit alom. Ik ben de betekenis van deze latijnse spreuk nooit meer vergeten. Foto: regendruppels sieren mijn uitzicht.