Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
09-11-2009
genieten van de herfst.
We kunnen nog even van de schoonheid van de herfst genieten. En dat niet alleen in de bossen. Vrijdag waren we even bij de kaasboerderij en daar maakte ik deze rustieke foto. Het weer vandaag is uiteindelijke toch nog vrij goed uitgevallen. Voor iedereen: een prettige avond.
Annemiek roept al optimistisch: het ziet er niet slecht uit. En zij kijkt aan de voorkant van het appartement( de zeezijde). Ik echter zit aan de andere kant en kijk uit naar een door de mist verborgen stad en een enkele verlichte plek in het wolkendek. Nu moet ik wel toegeven dat een beslagen raam mij het uitzicht beneemt. Ik hoop dan ook maar, dat zij aan de goede kant zit. Één ding is zeker; het wordt een frisse dag. Foto: duinlandschap in de frisse zondagmorgen.
Even genoten van het mooie weer. Een korte wandeling naar de boulevard. Even zitten op een bank en de mensen die passeren observeren. Leuk om naar al die passanten te kijken. Foto: neen, op dit bankje hebben we niet gezeten. Dit bankje staat moederziel alleen in de duinen. In de maand mei zit ik hier soms om te luisteren naar de nachtegalen.
Even wat later dan anders. De vroege zon lokte mij naar buiten. Eerst mijn zondagochtendwandeling gemaakt. Met tintelende vingers wat foto’s gemaakt. En na de koffie, want die had ik wel verdiend, zit ik nu achter de computer. Zo te zien wordt het een veelbelovende dag met veel zon en lage temperaturen. Maar in de zon zal het behaaglijk zijn. Foto: langs het duinpad zag ik deze bedauwde bloemtak.
Ik dacht vanmorgen vroeg: als het een beetje mee zit, kan het best nog wel een aardige dag worden. Maar toen ik om 07.00 uur naar de radio luisterde …. Nee, misschien na de middag enige weersverbetering. Daar zullen we niet veel aan hebben: dan is het al weer bijna donker. Maar voor morgen zijn de weerprofeten wat positiever. Hopen maar dat ze gelijk krijgen. Vorig jaar 7 november maakte ik op een stralende herfstdag bijgevoegde foto. Misschien geeft dat toch weer een beetje fleur aan de dag van nu. Maar ook in huis kan het gezellig zijn. Je zit er droog en warm. Je hebt je hapje en je drankje en als het even droog is gaat misschien moeder de vrouw er nog even uit om aan de overkant een gebakje te halen. Hoop doet leven. Geniet van de dag: je krijgt hem gratis, voor niks.
Toch hebben we de zon vanmorgen even gezien. Om 8.21 uur maakte ik deze opname. Kort daarna verdween hij weer en eigenlijk hebben we hem daarna niet meer terug gezien. Toch zijn we de polder ingegaan: geen regen en weinig wind. Bij Gelderswoude hebben we een natuurgebied bezocht.
Zal die lichte streep aan de horizon betekenen, dat wij vandaag de zon zullen zien? Gisteren was het wel een echte regendag, hoewel wij zo vlak op de kust niet die plensbuien hebben gehad, die elders in Den Haag het verkeer grote problemen bezorgden. Vandaag moeten we er uit voor inkopen, misschien kunnen we ook nog een tochtje door de polder maken, maar dan moet het wel droog blijven. Vanavond weten we wat de dag ons gebracht heeft. Ik wens alle bezoekers van mijn blog een heel fijne dag. Foto: gemaakt om 8.12.
Ook hij zal er aan moeten geloven. Hij verdwijnt tijdelijk, omdat Scheveningen aangepast moet worden aan de toekomst. De Scheveningse boulevard gaat een stuk omhoog om het achterland tegen een eventuele stormramp in de toekomst te beschermen.
Bijgevoegde foto maakte ik gisteravond vanuit mijn appartement. En als ik nu naar buiten kijk, zie ik weinig verschil. Druppels op de ramen en vaag op de achtergrond het Kurhaus. Het is een donkere dag. Op de markt zal vandaag weinig te beleven zijn. Toch ga ik er even kijken. Van middag sport, maar dat zal wel niet de op de loop-sportieve wijze van verplaatsen zijn naar het fitnesscentrum. Dat zal wel de auto worden. Dan daar maar een extra sportieve actie ondernemen. Alles twee minuten langer bij voorbeeld. Vandaag buiten slecht, dan maken we het binnen toch goed. Prettige dag verder.
Soms weerlicht, soms donder, maar in de Palace Promenade staat de kerstboom. Zelfs sinte Maarten moet nog komen en Sinterklaas is nog onderweg, maar de Kerstman heeft zich al verstopt achter de boom. Ik wens iedereen een prettige avond en goedenacht.
In Scheveningen – de lucht is grijs, de wolken hangen laag, herfstweer – wordt al weer aandacht aan de Kerst gegeven. De eerste kerstboom staat al weer opgetuigd en de kerstslingers hangen al weer in de Palace promenade. De voorbereidingen voor een Cool Event Scheveningen – 29 november 2009 t/m 10 januari 2010 – zijn gestart: er komt een schitterende ijsbaan vóór het Kurhaus, een ijssculpturen-Iglodorp op het Palaceplein, een kerstconcert met C-United en een nieuwjaarsconcert Residence Big Band. En wij zitten er bijna bovenop. Binnenkort zet Sinterklaas weer voet aan wal in de haven van Scheveningen. Maar nu is het nog even herfst: veel bomen zijn hun bladeren al weer kwijt. De wind heeft weer vrij spel. Foto: al vast een voorproefje van Sinterklaas, vorig jaar gefotografeerd op de Scheveningseweg.
Als een grote oranjegele bal hangt de zon boven de stad. Geen ochtendrood: ochtendrood brengt water in de sloot, zegt een weerspreuk. Maar weerspreuken zijn net als weersvoorspellingen: ze komen niet altijd uit. Maar het geeft de mensen moed bij het begin van een nieuwe dag. Ik denk, dat het vandaag wel een buitendag zal worden. Annemiek gaat een paar uurtjes met haar vriendin op stap en ik ga misschien wel een fikse duin/strandwandeling maken. Ik wens iedereen een fijne dag. Foto: zonsopkomst, 3 november 07.59 uur.
Vroeger - en dan praat ik over de jaren 1944/1950 – werd de verwarming op school op 2 november gecontroleerd en konden we na een korte herfstvakantie op 3 november genieten van een verwarmd klaslokaal. In het najaar van 1944 was er vaak geen verwarming in de school; we mochten dan onze jassen aan houden. En als het al te koud was, werden we gewoon naar huis gestuurd. Dat vonden wij helemaal niet zo erg. Maar ook thuis brandde niet altijd de kachel en dan kropen we onder de dekens. Najaar 1944: we hadden het koud, we hadden honger, er was vaak geen elektriciteit/water/gas. Een periode uit je jonge leven, die je nooit zal vergeten. Maar we zijn er nog steeds en proberen iedere dag opnieuw van leven te genieten.
Allerheiligen. Eigenlijk had vandaag het zonnetje moeten schijnen. Gisteren waren we op visite in Noord-Holland vanwege de 65ste verjaardag van de broer van Annemiek. Vanmorgen wilden we via een route door de duinen terugrijden naar Scheveningen. In Haarlem ging het al fout: wegomleidingen. Gelukkig zijn we redelijk bekend in Haarlem, zodat we toch spoedig de goede weg naar huis te pakken hadden. Tot ongeveer Katwijk. De snelweg is afgesloten: wegwerkzaamheden. Wegomleiding houdt op na één bord: zoek het verder zelf maar uit. Eindelijk een verkeersbord gevonden richting Den Haag. Borden volgen en komen keurig terecht op de plaats waar de wegomleiding begon. Dan maar op eigen initiatief: richting Leiden en dan via de rijksweg Wassenaar – Scheveningen weer thuis. Route duur 2,5 uur, afstand ca 85 km.
Vandaag de laatste dag van oktober. De herfst heeft lang op zich laten wachten. In het bos liggen de eikels, kastanjes en beukennootjes op de grond. Maar de bladeren moet nog vallen. Ik herinner me van vroeger, dat wij bladeren gingen trappen en als we dan thuis kwamen moesten we eerst onze voeten gaan wassen: die waren dan zwart van het stof. In de herfst van 1944 gingen we in Den Haag naar de Gooilaan: daar stonden twee lange rijen beukenbomen. Daar gingen we nootjes zoeken, die we thuis dan pelden en daarna opaten. Langs de Gooilaan lag ook en watertje en daar gingen we in de voorzomer altijd salamanders vangen. Onder elkaar spraken we altijd over “Het Gooilaantje”. Iedereen in ons buurt kende die plaats. De Gooilaan bestaat nog steeds, maar de charme van vroeger is verdwenen. Ik denk, dat we allemaal wel ergens zo’n plekje in onze herinneringen koesteren. Foto: herfststilte in park Clingendaal.
Vanmorgen om 07.00 uur eerst maar even de krant gehaald; neen, niet de Telegraaf: die heb ik opgezegd. In het inmiddels afgelopen krantenkwartaal werd deze krant bijna 5 weken niet in mijn bus gedaan. Ik moest er zelf maar achteraan. Meestal vond ik hem dan wel weer ergens in de hal van ons complex. Nee, ik heb gewoon de twee kranten, die onze huismeester dagelijks - behalve op zaterdag en zondag – op onze leestafel legt. Dat zijn twee gratis dagbladen; vandaag waren het de Spits en de Metro. Na die gelezen te hebben - er was maar weinig echt nieuws – even mijn geest ontspannen door het spelen van een paar computerspelletjes. Dat doe ik dagelijks; en altijd dezelfde kaartspellen. En nu zit ik dan achter de computer om u al deze onzin te vertellen. Het is nog mistig buiten; misschien komt de zon nog een tijdje door. Maak er in ieder geval een fijne dag van. Morgen is het weer weekend. Foto: park Clingendaal: herfst.
Donderdag. Marktdag. Computerdag. Fitnessdag. En vanavond: uitrustavond. Het wordt weer een drukke dag. Opendag op de computerdag; iedereen mag alles vragen over de afgelopen lessen. Je kunt de meest eenvoudige tot de meest ingewikkelde vragen verwachten. En misschien heeft niemand vragen en dan moeten we ze zelf maar verzinnen. Volgende week begint de nieuwe cursus: met nieuwe cursisten of met de al bestaande groep. Dan wordt het herhalen, maar nu in een lager tempo, zodat de cursisten het nog beter in zich op kunnen nemen. Misschien wat meer basisprincipes. Maar bovenal wordt het vandaag weer een fraaie herfstdag: niet zo mooi als gisteren. Maar toch… maak er een plezante dag van. Foto: fraaie herfstkleuren.
Op de laatste dag van onze vakantie, nu al weer ruim een week geleden(wat gaat de tijd toch snel!), wilde Annemiek nog even snel een zonnetje inpakken om mee naar huis te nemen. De foto lukte wel, maar het zonnetje glipte op het laatste moment toch weer uit haar koffer. Gelukkig had de zon zelf al besloten om ook in Holland nog voor een aangename nazomer te zorgen. Ook vandaag zal de zon zich weer tonen en voor de rest van de week voorzien de weerprofeten aangenaam weer. We zullen er van genieten. Zondag 1 november begint de nieuwe maand. De kerstversiering wordt al weer uitgepakt en in orde gemaakt. Sint en Piet oefenen voor het Sinterklaasfeest en binnen de familiekring vieren we vier verjaardagen.
Halloween: oorspronkelijk een Iers-Keltisch feest. De laatste dag van het jaar: de veldvruchten waren binnen en de avonden begonnen weer vroeg te vallen. Morgen zal het nieuwe jaar beginnen. Een beetje dezelfde gedachte als onze Oudejaarsavond of Silvesteravond. In het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal uit 1976 wordt het woord Halloween; ook niet in de woordenlijst Nederlandse taal uit 1995. Dit Iers-Keltische feest was waarschijnlijk een doorn in het oog van de Engelse Kerk en moest daarom gekerstend worden, zoals zoveel oude heidense praktijken; 1 november was in de Kerk het feest van Allerheiligen en wat was er tegen om de avond daarvoor te vieren: All Hallows Eve, later verbasterd tot Halloween. Foto: in een tuin in Turkije zag ik deze twee pompoenen.
De familie is weer compleet. Gisteren zijn mijn zoon en echtgenote teruggekeerd uit Canada en vandaag volgde mijn dochter vanuit Brazilië. Tegenwoordig is ver reizen gebruikelijk. Mijn eerste verre vakantiereis was in augustus 1956 helemaal naar Mittersill in Oostenrijk. De wereld is sindsdien wel kleiner geworden. Tegenwoordig vlieg je in zeven uur naar Canada; in 1956 duurde een reis naar Rome 24uur. Als je daar aankwam was je vakantie al weer bijna voorbij. De tijden zijn veranderd: ook wij schrikken er niet meer voor terug om verdere reizen te maken. Ik heb er inmiddels ook al weer ongeveer 250.000 à 300.000 vliegkilometers op zitten. Foto gemaakt op een hoogte van ca 8.000 meter. De wereld ziet er dan heel anders uit. Eigenlijk maar heel klein.
