Vandaag de laatste dag van oktober. De herfst heeft lang op zich laten wachten. In het bos liggen de eikels, kastanjes en beukennootjes op de grond. Maar de bladeren moet nog vallen. Ik herinner me van vroeger, dat wij bladeren gingen trappen en als we dan thuis kwamen moesten we eerst onze voeten gaan wassen: die waren dan zwart van het stof. In de herfst van 1944 gingen we in Den Haag naar de Gooilaan: daar stonden twee lange rijen beukenbomen. Daar gingen we nootjes zoeken, die we thuis dan pelden en daarna opaten. Langs de Gooilaan lag ook en watertje en daar gingen we in de voorzomer altijd salamanders vangen. Onder elkaar spraken we altijd over “Het Gooilaantje”. Iedereen in ons buurt kende die plaats. De Gooilaan bestaat nog steeds, maar de charme van vroeger is verdwenen. Ik denk, dat we allemaal wel ergens zo’n plekje in onze herinneringen koesteren. Foto: herfststilte in park Clingendaal.

Vanmorgen om 07.00 uur eerst maar even de krant gehaald; neen, niet de Telegraaf: die heb ik opgezegd. In het inmiddels afgelopen krantenkwartaal werd deze krant bijna 5 weken niet in mijn bus gedaan. Ik moest er zelf maar achteraan. Meestal vond ik hem dan wel weer ergens in de hal van ons complex. Nee, ik heb gewoon de twee kranten, die onze huismeester dagelijks - behalve op zaterdag en zondag – op onze leestafel legt. Dat zijn twee gratis dagbladen; vandaag waren het de Spits en de Metro. Na die gelezen te hebben - er was maar weinig echt nieuws – even mijn geest ontspannen door het spelen van een paar computerspelletjes. Dat doe ik dagelijks; en altijd dezelfde kaartspellen. En nu zit ik dan achter de computer om u al deze onzin te vertellen. Het is nog mistig buiten; misschien komt de zon nog een tijdje door. Maak er in ieder geval een fijne dag van. Morgen is het weer weekend. Foto: park Clingendaal: herfst.

Donderdag. Marktdag. Computerdag. Fitnessdag. En vanavond: uitrustavond. Het wordt weer een drukke dag. Opendag op de computerdag; iedereen mag alles vragen over de afgelopen lessen. Je kunt de meest eenvoudige tot de meest ingewikkelde vragen verwachten. En misschien heeft niemand vragen en dan moeten we ze zelf maar verzinnen. Volgende week begint de nieuwe cursus: met nieuwe cursisten of met de al bestaande groep. Dan wordt het herhalen, maar nu in een lager tempo, zodat de cursisten het nog beter in zich op kunnen nemen. Misschien wat meer basisprincipes. Maar bovenal wordt het vandaag weer een fraaie herfstdag: niet zo mooi als gisteren. Maar toch… maak er een plezante dag van. Foto: fraaie herfstkleuren.

Op de laatste dag van onze vakantie, nu al weer ruim een week geleden(wat gaat de tijd toch snel!), wilde Annemiek nog even snel een zonnetje inpakken om mee naar huis te nemen. De foto lukte wel, maar het zonnetje glipte op het laatste moment toch weer uit haar koffer. Gelukkig had de zon zelf al besloten om ook in Holland nog voor een aangename nazomer te zorgen. Ook vandaag zal de zon zich weer tonen en voor de rest van de week voorzien de weerprofeten aangenaam weer. We zullen er van genieten. Zondag 1 november begint de nieuwe maand. De kerstversiering wordt al weer uitgepakt en in orde gemaakt. Sint en Piet oefenen voor het Sinterklaasfeest en binnen de familiekring vieren we vier verjaardagen.

Halloween: oorspronkelijk een Iers-Keltisch feest. De laatste dag van het jaar: de veldvruchten waren binnen en de avonden begonnen weer vroeg te vallen. Morgen zal het nieuwe jaar beginnen. Een beetje dezelfde gedachte als onze Oudejaarsavond of Silvesteravond. In het Groot Woordenboek der Nederlandse Taal uit 1976 wordt het woord Halloween; ook niet in de woordenlijst Nederlandse taal uit 1995. Dit  Iers-Keltische feest was waarschijnlijk een doorn in het oog van de Engelse Kerk en moest daarom gekerstend worden, zoals zoveel oude heidense praktijken; 1 november was in de Kerk het feest van Allerheiligen en wat was er tegen om de avond daarvoor te vieren: All Hallows Eve, later verbasterd tot Halloween. Foto: in een tuin in Turkije zag ik deze twee pompoenen.

De familie is weer compleet. Gisteren zijn mijn zoon en echtgenote teruggekeerd uit Canada en vandaag volgde mijn dochter vanuit Brazilië. Tegenwoordig is ver reizen gebruikelijk. Mijn eerste verre vakantiereis was in augustus 1956 helemaal naar Mittersill in Oostenrijk. De wereld is sindsdien wel kleiner geworden. Tegenwoordig vlieg je in zeven uur naar Canada; in 1956 duurde een reis naar Rome 24uur. Als je daar aankwam was je vakantie al weer bijna voorbij. De tijden zijn veranderd: ook wij schrikken er niet meer voor terug om verdere reizen te maken. Ik heb er inmiddels ook al weer ongeveer 250.000 à 300.000 vliegkilometers op zitten. Foto gemaakt op een hoogte van ca 8.000 meter. De wereld ziet er dan heel anders uit. Eigenlijk maar heel klein.

Ik zat zojuist even foto’s van mijn vakantie te bekijken en kwam de bijgevoegde foto tegen: een nachtopname genomen vanaf het balkon van onze hotelkamer. Een uitzicht over de baai met duizenden lichtjes. Dit is wel heel wat anders dan toen wij voor de eerste keer in Turkije kwamen: toen was het hotel, waarin we nu vertoefden, nog niet eens gebouwd. Toen waren de lichtjes in de baai op één hand te tellen. Nu is de baai één grote wijk van (vakantie)woningen met hier en daar een hotel. Vroeger was het een gebied van boomgaarden(sinaasappelen, mandarijnen, perziken en pruimen, vijgen en olijven). Nu staan op die velden woningen of borden met de tekst parça satilik(grondstuk te koop). Toen telde Kusadasi 8.000 inwoners, nu is dat ongeveer 80.000. De tijd heeft niet stilgestaan.

Zomertijd – wintertijd. We zeggen het zo vaak, maar wintertijd bestaat niet: wat wij vaak wintertijd noemen is de juiste tijd. Gedurende vijf maanden leven we in de echte tijd en dan gaan we weer prutsen aan de tijdsindeling en dat noemen we dan de zomertijd. Maar dat is pas het laatste weekend van maart 2010. Vannacht heb ik onrustig geslapen; meestal slaap ik vrij goed. Om 5 uur, de klok was nog niet verzet, draaide ik me nog een keer om en wat gebeurde er: ik versliep mij; op de wekker was het 08.00 uur zomertijd in werkelijkheid 07.00 uur echte tijd. Het was al licht. De zon ging al weer bijna op. Het wordt vandaag een mooie dag. Op de heenreis naar mijn vakantieoord maakte ik vanuit het vliegtuig deze morgenlichtfoto.

De mist begint langzaam op te trekken. De straten zijn nat. Mijn barometer geeft bewolking aan. Het weerbericht meldt regen in de loop van de dag. Maar wij zingen:
‘hagel en sneeuw, onweer, wind of regen
 deren ons niet: wij kunnen er wel tegen
lach er maar om en stap er flink door heen.
’t Is pech, maar zeg! Als straks de zon eens scheen!’

Maak er een fijne dag van: de laatste dag van de zomertijd. Foto: zo begon onze eerste vakantiedag.

Het is altijd leuk toeven op de Turkse markt in Selçuk. Daar lopen betrekkelijk weinig toeristen rond en er heerst daar nog een Turkse sfeer. Kleding en groenten, maar ook kleine huishoudelijke artikelen liggen keurig uitgestald. Van een groente/fruitkraam maakte ik deze foto.

De zomertijd zit er al weer bijna op. In de nacht van zaterdag op zondag gaat de wintertijd in. Om 03.00 uur wordt de klok één uur teruggezet. Bij sommige klokken kan dit problemen geven. Klokken met een opwinduurwerk, of kettingklokken is het verstandiger de klok één uur stil te zetten. Doe dit bijvoorbeeld op zaterdagavond omstreeks 22.00 uur. Als u de klok één uur later weer aanzet, dan loopt de klok, als u zondagochtend weer opstaat, precies op tijd. Maar u hebt wel van een  fijne lange zaterdagavond kunnen genieten. Foto: avondlicht boven Samos, maar voor mij kwam vandaag, 49 jaar geleden, een nieuw licht in mijn leven: ik ontmoette die avond Annemiek voor het eerst.

Vandaag begin ik officieel aan mijn eerste dag als vrijwilliger-lesgever aan senioren in het Zorgcentrum Deo Gratias in Scheveningen. De meeste senioren zijn ouder dan 70 jaar. Soms hebben ze nog geen computer, maar willen toch weten hoe een en ander in zijn werk gaat. Maar door gebrek aan ervaring met de moderne apparatuur gaat het langzaam, stapje voor stapje vooruit. Het is de bedoeling, dat ze na 8 lessen een beetje op de hoogte zijn van internetten en e-mail: ervaring moeten ze thuis opdoen door te oefenen op hun thuiscomputer. Vandaag is het de laatste en 8ste les. Volgende week een open les: dan mag iedereen met vragen komen. En zo begint de eerste werkdag na de vakantie. En daarna begint de nieuwe cursus. Vandaag is er weer een grote verandering in de computerhistorie: Windows 7 komt vandaag. Ook dat geeft weer wijziging in het lesgeven. Hoe moeten we dat opvangen? Laptops met XP zijn bijna niet meer te koop; Vista is het alternatief of Windows 7. Foto: Annemiek met haar vriendin voor een marktkraam op de markt van Selçuk. Op de achtergrond mijn Belgische vriend Lucien.

Vrijwel iedere dag maakte ik vanuit mijn kamer een foto van het eerste zonnelicht. Bijgaande foto maakte ik op 18 oktober om 06.36 uur. Een mooi begin van een nieuwe dag.

Mijn digitale klok heeft het op een lopen gezet. De wasmachine had enige aarzeling om weer op gang te komen. De muis van mijn computer had geen zin om van zijn plaats te gaan. Terug van vakantie. Even opstartproblemen. We missen onze Belgische vakantievrienden. Nu zijn we weer thuis. Maar wat we niet missen is de zon, want die schijnt ook hier in Scheveningen. Hij schijnt wel niet zo warm als in Turkije, maar hij is met ons mee naar huis gereisd. Hier is het even winnen aan de temperatuur. De kachel maar wat hoger gezet. Zo kunnen we er weer even tegen. We zijn ook weer terug bij onze Belgische blogvrienden. Ook die hebben we gemist, maar daar komt weer snel verandering in. Ik heb nog heel wat reacties te verwerken. Nu eerst even naar de dokter voor de griepprik. Daarna boodschappen: want eten en drinken moeten we toch ook. Al met al een drukke dag zo direct naar de vakantie. Foto: de laatste zonsondergang van onze vakantie. Op de achtergrond het eiland Samos.

Wij komen ons weer even melden. Na een zonnige vakantie zijn we gelukkig met zon in Scheveningen weer hartelijk welkom geheten.

Ik was al een paar dagen niet op de Pier geweest; maar gisteren wilde ik toch even van de zee, de wind en de fraaie Hollandse luchten genieten en maakt een wandeling over het bovendek. Terug via het benedendek en toen zag ik dat een van de verkoopkiosken werd ingericht voor een tentoonstelling. Op de grond lagen allerlei formaten doeken verspreid: nieuwsgierig als ik ben besloot ik even contact te maken met de man die binnen aan het werk was. Het was Cees Scheygrond, een ziekenverpleger, die in zijn vrije uren bezig was met zijn hobby applicatiewerk. De tentoonstelling, die hij nu voorbereid is geheel gewijd aan Parcival en de zoektocht naar de Heilige Graal. Van een onderdeel van dit zeer omvangrijke werk maakte ik bijgevoegde foto.

Dierendag vandaag en dat was te merken ook. Op het strand honderden loslopende honden. In het seizoen mogen honden alleen op een paar vrijgegeven plekken op het strand, maar nu is het een strand voor iedereen. En we hadden er fraai herfstweer bij. Prachtige luchten, een woelige zee en veel bezoekers van het strand: geen badgasten, maar mensen, die kwamen genieten van de zee, de wolken en de frisse lucht. Foto: zo is Scheveningen op zijn best.

K2 is weer K3. Josje is de nieuwe zangeres van K3. Een Nederlands tintje in een Vlaamse formatie. K3 is vooral bij de jonge Nederlanders erg in trek. De zon schijnt mijn kamertje binnen en heeft de temperatuur daar inmiddels op 22 graden gebracht. Buiten in de zon en uit de wind kan het vandaag best aangenaam worden. Boven zee en stad hangen prachtige Hollandse luchten met een stevige bries. Wij zijn al bezig onze koffers te pakken; eigenlijk moet ik zeggen Annemiek is bezig: ik doe het altijd op het laatste moment. Dan zet ik de koffer op bed en plunder de klerenkast. Deksel dicht en alles wat ik nodig heb zit er in. Dat wordt dus pas morgenavond.

Tijdens het rondritje gisteren zag ik deze boom: een lijsterbes vol met prachtig gekleurde bessen tegen een groene/gele/bruine achtergrond. De herfst mag dan wel erg wispelturig zijn, maar is rijkelijk met het uitstrooien van mooie kleuren.

De eerste zaterdag in oktober. 3 oktober en Leiden viert feest: Leidens ontzet. In de nacht van 2 op 3 oktober 1574 trokken de Spanjaarden zich terug en was de belegering van Leiden opgeheven. En dat wordt nog ieder jaar op 3 oktober gevierd met hutspot en wittebrood. Gisteren waren we even bij een groothandel en daar werden we getrakteerd op hutspot met draadjesvlees, zoals oma die maakte. En werkelijk oma had het niet kunnen verbeteren. Foto: op de terugweg naar huis, maakte ik een foto van de drie molen bij Leidschendam.