En dat is één, en dat is twee en dat is drie. Gisteravond was er op het plein voor ons appartement een grote verkeerscontrole. Binnen korte tijd zaten er drie personen in de arrestantenwagen; zo te zien was het druk bij de kassa: niet-betaalde bekeuringen of belastingen. Tot 02.00 uur ging het zo door. Nu is het plein weer helemaal schoon op één kleine rode wagen na. Zeker vergeten op te halen. Vanavond wordt het plein weer klaar gemaakt voor de Pinkstermarkt. We hebben er in ieder geval mooi weer bij. Foto: verkeerscontrole.

Vandaag een nieuwe dag, die je nog nooit eerder hebt meegemaakt. Maak er wat van.

De komende dagen is er weer veel te beleven in Scheveningen. Natuurlijk eerst de zon, de zee en de duinen. Op zee en in de haven: een groot zeilevenement: The North Sea Regatta; honderden zeilschepen op zee. Op de eerste en tweede Pinksterdag: Big Band Jazz op de Boulevard en de Palacepromenade. En bij ons op het Plein vanavond een grote verkeerscontrole en ook op de ook op de Pinksterdagen een grote Pinkstermarkt. Het kan niet op en dat allemaal onder een stralende hemel. Ik wens iedereen een fijn Pinksterweekend. Foto: en op de Harstenhoek zal de rust overheersen.

Geniet van de avond. Geniet van het leven.

Tijdens onze tocht gisteren door het hart van Holland kwamen we in Zoeterwoude dit huis(zie foto) tegen. Al tientallen malen zijn we dit huis gepasseerd, maar het was ons niet eerder opgevallen. Misschien ook omdat we van een gewone weg met tweerichtingsverkeer over moeten gaan op een eenbaansweg met tweerichtingsverkeer. Deze laatste weg heeft aan de rechterkant – links is er een brede poldervaart – uitvoegstroken om tegemoetkomend verkeer onbelemmerde doorgang te verlenen. Maar het was gisteren erg rustig, zodat ik wat meer aandacht aan de omgeving kon geven. Bij navraag blijkt dit huis een oud zusterhuis te zijn geweest met aan de achterkant een meisjesschool. De nonnen zijn vertrokken en nu schijnt er een zilversmid te wonen.

Om even voor 11.30 zijn wij in de auto gestapt, die ons naar de natuur in het hart van Holland bracht. Het eerste dat we daar zagen was een zwanenechtpaar met zes kuikens en daar heb ik uiteraard direct een aantal opnames van gemaakt. Vader zwaan was het daar echter niet mee eens, maar werkte later toch mee aan het familieportret. Later zagen we nog zo’n echtpaar met drie kuikens. De wind was stevig, de temperatuur aan de lage kant, maar zolang we in de auto zaten, hadden we daar geen last van. Onderweg wel ontwortelde bomen gezien en zware afgewaaide takken, ook een boerderij waar veel afgewaaide dakpannen in stukken op de grond lagen. Alles het gevolg van de onstuimige nacht van eergisteren.

De zon staat al weer stralend aan de hoge hemel, omringd door hier en daar wat wolken, die zorgen voor een echt Hollandse lucht. Weer om er op uit te trekken. Eerst nog wat geduld oefenen, want Annemiek moet even naar de dokter om haar bloeddruk te laten meten. Voor het zover is kan ik nog wat oude negatieven inscannen. Daarna mijn blogcorrespondentie verzorgen. Foto: onze camelia staat weer in bloei; bloemgrootte: 12 centimeter.

Er zit een nieuwe network PCI Card in mijn computer en de oude netwerkkaart op het moederbord is buiten werking gesteld. En nu maar hopen dat de ellende van de afgelopen tijd achter de rug is. Aan de kaart zal het niet liggen, die is tien jaar gegarandeerd, wat dit ook moge betekenen. Het ziet er nu allemaal in ieder geval een stuk vriendelijker uit, met uitzondering van die bijtgrage honden op bijgevoegde foto. Zij zaten gelukkig opgesloten in een hok en kwamen kwispelstaartend naar met toe, maar toen ineens zag ik een muil met gevaarlijke tanden en trok snel mijn handen terug. Ik houd van honden, maar niet van de bijtgrage kr…..

of moet ik inmiddels goede middag zeggen. Eindelijk is de laptop van Annemiek beschikbaar. Kan ik ook even een berichtje achterlaten. Vanmorgen een wandeling door de duinen gemaakt en daar kwam ik een oude bekende tegen, die we een jaar of vier geleden in Kusadasi hadden leren kennen. Een andere Scheveninger in Kusadasi. Ik had de eerste helft van de wandeling er opzitten en hij ook; alleen hij had de route andersom genomen. We hebben de route terug al babbelend in zijn routeplan afgelegd. Leuk als je iemand na zoveel jaar weer eens tegen het lijf loopt en eigenlijk woont hij maar een paar honderd stappen bij mij vandaan. Ik hoop hem in de toekomst weer wat vaker te ontmoeten. Foto: ik heb maar een plaatje van Annemiek geleend.

Er kwamen een aantal jaloerse reacties op mijn berichtje van deze morgen en nog wel van de dames. De heren rageerden niet zo happig: waarschijnlijk houden zij van een zachtere aanpak. Voor hen heb ik van de week nog wat in petto, zodra ik mijn eigen computer weer kan gebruiken. Dit keer schijnt mijn netwerkkaart een beetje instabiel te zijn of hij houdt niet van internetverkeer. We zullen hem deze week daarom maar inruilen voor een nieuwe. Ik wens iedereen een aangenaam weekend.

Of ik nu de foto van vorig jaar, of het jaar daarvoor of nog eerder plaats, u zult het verschil niet zien; want Stoffel, de landschildpad, die al jarenlang haar plekje veroverd heeft in de tuin van hotel Fantasia in Kusadasi is wel ouder geworden, maar dat is haar niet aan te zien. Toch is de foto het laatste portret, dat ik van haar maakte. Ze zat naast me in het gras en ik kon haar kopje aaien. Van mij schijnt ze niet bang te zijn; ze blijft rustig naast mij rondscharrelen. Ik hoop haar in oktober weer te ontmoeten.

Deze plant komt ook in Turkije veelvuldig voor in de vrije natuur. Hier komt deze slingerplant veel en dan in gecultiveerde vorm voor in de tuinen en wordt gewaardeerd om zijn fraaie geur. De Nederlandse benaming voor deze plant is kamperfoelie; deze naam is afgeleid van het Italiaanse woord caprifolio. De plant wordt ook wel eens geitenblad genoemd en dat is ook de vertaling van de Italiaanse benaming. In Turkije hebben ze aan deze plant een veel lieflijker naam gegeven: hanimeli en dat betekend vrouwenhandje. En als u goed kijkt naar de bloem van deze plant, dan ziet u dat het bloemblaadje de vorm van een hand heeft: vier vingers naast elkaar en een vinger apart. Foto: deze hanimeli fotografeerde ik tijdens mijn vakantie in Turkije.

Het weer hier is heel wat aangenamer dan het weer dat wij tijdens onze vakantie in Turkije voorgeschoteld kregen: daar liep de temperatuur op tot 36 graden en dat was in de schaduw. Zo erg hadden wij dat nog niet eerder meegemaakt. Meestal is het tijdens de vakanties, die wij daar doorbrengen – eerste helft mei en midden oktober – niet warmer dan 28 graden; en dan vinden wij het al warm. Wij genieten het meest bij een temperatuur van omstreeks 25 graden. Gelukkig was het niet iedere dag 36 graden tijdens onze vakantie, maar vaak wel 30 of iets meer. En de zee… die kwam nog niet boven de 20 graden. Wel een flinke afkoeling. Maar toch hebben we genoten. In oktober gaan we weer: Insallah!( het woordenboek vertaalt dit woord als ‘hopelijk’, maar het betekent eigenlijk ‘als God het wil’. Foto: één van de nieuwere wijken van Kusadassi.

Terwijl ik al vanaf 06.00 uur bezig ben met allerlei kleine dingen, ben ik nu eindelijk toe aan het schrijven van een berichtje voor mijn blog. Hemelvaartsdag: ook in Nederland een algemene vrije dag, hoewel de meeste mensen niet eens weten, wat de betekenis is van deze katholieke feestdag. Op deze dag worden traditiegetrouw veel wandeltochten georganiseerd.Vroeger waren dat in Scheveningen militaire wandelmarsen door de duinen. Nu is dat niet meer. Dat was altijd een hele belevenis. Vanmorgen heb ik nog niet veel drukte op ons plein gezien; de meeste mensen slapen waarschijnlijk nog. Het is hier licht bewolkt; misschien komt straks de zon nog om de hoek kijken. Als foto doe ik hierbij een zonsopkomst in Kusadasi, Turkije.

Het is wel weer even wennen als je weer thuis komt na een zonovergoten vakantie. We zijn amper binnen of de telefoon gaat over. Dat ding heb ik twee weken niet gehoord en dan is die er weer ineens. Gelukkig had ik net op tijd mijn koffer gesloten, zodat de zon wel mee moest naar Nederland. Vandaag even in mijn ritme komen. De buurt weer verkennen om te zien wat er allemaal veranderd is: de bomen op ons plein staan er groen bij. Die waren nog bijna bladerloos toen we vertrokken. De planten op het terras staan er goed en gezond bij, dank zij de goede zorgen van onze buren.

en hebben het zonnetje voor u in de koffer meegenomen. Hopen maar dat het hier ook zo zonnig wordt als in ons vakantieland. Daar hebben we misschien wel een beetje te veel zon gehad. De temperatuur liep op een gegeven moment op tot 36 graden. Maar gemiddeld over de hele vakantie lag die temperatuur rond de 28-30 graden. Geen regen, geen onweer, alleen maar zon. Het wordt even aanpassen.

Als u dit leest, zitten wij misschien al in de taxi op weg naar het vliegveld, of zitten al op Schiphol of in het vliegtuig op weg naar Izmir; misschien zijn we al geland in Izmir of liggen we al languit te zonnen op het strand van ons vijfsterren de luxe hotel in Kusadasi. U begrijpt het al; onze vakantie is begonnen en we gaan er van genieten, samen met onze Belgische vrienden, die we in het hotel zullen ontmoeten.

Wat Annemiek vanavond van plan is, weet ik niet. Ik denk dat zij gaat slapen, tot dat ik haar om ongeveer 01.00 uur morgenochtend wek. De taxi komt voor om 01.45 uur. Ik ga niet naar bed. Ik doe misschien een middagslaapje en verder slaap ik wel in het vliegtuig. Ons vliegtuig vertrekt om 05.00 uur en we zullen om ongeveer 09.15 plaatselijke tijd landen op het vliegveld van Izmir.Op ons vakantieadres staan computers. Misschien kan ik van daar af en toe een berichtje sturen. Overlaad mij a.u.b. niet met berichten in mijn gastenboek. Foto: vakantie-impressie.

De nachtegaal.
In de stilte van de morgen
In de bloesem van de meidoorn verborgen
Zingt hij zijn hoogste lied
Ik hoor hem wel, maar zie hem niet.