Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
24-09-2009
Scheveningen
Even een zonnig plaatje vanuit een zonovergoten herfstdag in Scheveningen. Geniet van de avond. Geniet van het leven.
In een zorgcentrum bij ons in de buurt geeft mijn vriend internetlessen aan (oudere) mensen uit de omgeving. Hij heeft het er druk mee en heeft mij gevraagd aan dit vrijwilligersproject mee te werken. Vandaag ga ik kennismaken met de groep. Het zal betekenen drie lessen op iedere donderdag. Volgens schema te verdelen tussen mijn vriend en mij. Daar na ga ik op verzoek van een andere vriend vanmiddag nog twee wandelingen door Scheveningen doen met twee verschillende groepen. Het weer ziet er fraai uit. Het zal best wel weer lukken vandaag om er een mooie dag van te maken. Het zonnetje schijnt al in mijn kamertje. Foto: nog even de oleander in beeld. We zullen hem binnenkort moeten gaan missen.
België gaat het weer maken in sportland. Kim Clijsters pakt na lange afwezigheid zo maar even een grand slam titel, Justine Henin keert terug op het internationale tennisveld en de Hagenees Dick Advocaat kijkt als coach van de Rode Duivels niet naar de taal , maar naar de kwaliteit van de spelers. Misschien kan Dick Advocaat het Belgische voetbal weer op de Europese voetbalkaart zetten. Foto: ook hij was op weg naar Antwerpen.
Was het aan de Belgisch Vlaamse of aan de Zeeuws-Vlaamse kant van de grens dat ik zaterdag dit koolzaadperkje fotografeerde. Ik weet het niet. Het is ook niet zo belangrijk waar het was: zowel Belgisch als Zeeuws-Vlaanderen zijn prachtige gebieden om te bezoeken.
Na onze rondrit door Zeeuws-Vlaanderen, zijn wij zaterdagochtend bijtijds vertrokken richting Antwerpen. Vanaf Terneuzen volgden wij de Zeedijk richting Paal. De dijk met daarachter de Westerschelde, langs het Verdronken Land van Saeftinghe. Onderweg stopten we verschillende keren en beklom ik de dijk om van het uitzicht te genieten. Op een werkplateau aan Westerschelde en in de verte Doel genoot Annemiek van het uitzicht en de rustvan land en water. Na een uurtje daar gezeten te hebben reden we via de E34 verder. Na de tunnel in Antwerpen enige onzekerheidover de te nemen route, uiteindelijk ontdekten we het bordje Merksem en dat bracht ons na nog een goede aanwijzing naar het beoogde hotel, waar we begroet werden door een aantal bekende bloggers. Na een gezellige middag vertrokken we weer naar Scheveningen om 19.15 uur en arriveerden daar om 20.45. Foto: daar zit ze dan; Annemiek op de dijk.
Tijl, de zoon van Claes,verteldede mensen, dat zij in een mooie hooien spiegellijst hun heden en toekomst konden zien afgebeeld. En dat vertelde hij de Dammenaars, Bruggenaars, de Blankenbergers en zelfs aan de Oostendenaars. En als iemand voor de spiegel ging staan grapte Tijl over heden en toekomst. En in plaats van hun in het Vlaams te zeggen: ik ben ulieden spiegel, zei hij kortweg: Ik ben ulen spiegel.En vandaar kreeg hij de bijnaam Uilenspiegel. In Vlaanderen volgden wij een gedeelte van de Uilenspiegelroute en bezochten Sluis – wat een mooie stad is dat – Retranchement, Groede en Oostburg. Later wil ik ook nog de geboorteplaats bezoeken van Tijl: Damme. Bijgevoegde foto: Retranchement.
Vandaag de laatste volle zomerdag. Morgen is de dag nog maar voor 97% zomerdag en woensdag is de eerste volle herfstdag. Want morgenavond om 23.18 uur begint de herfst. Dan gaan we onze winterjassen weer te voorschijn halen, want je weet maar nooit hoe koud het gaat worden. En als de kou komt, dan moet de winterkleding in orde zijn. Handschoenen, sjaals en mutsen worden weer uit de mottenballen gehaald en moeten gelucht worden. Maar het kan nog best een aantal weken duren vóór we die winteraccessoires echt nodig hebben. Alleen vroeg in de ochtend kan het wat fris zijn, zolang er maar geen ijs op het water ligt. Foto: tijdens ons korte verblijf in (Zeeuws-)Vlaanderen Kwamen we terecht in Groede en dronken een kop koffie in "Eethuys Den Engel”: daar lag het hele katholieke verleden van de twintigste eeuw tentoongesteld. Een huis vol heiligenbeelden en accessoires uit de vorige eeuw. Ook alle tafels waren versierd met herinneringen uit het verleden.
Op 17 september gingen we al vroeg op stap. We dachten de snelste weg naar Maassluis te nemen, maar kwamen terecht in een file, die voor een oponthoud zorgde van bijna een half uur. Eindelijk met de pont over en via Zierikzee, waar we een uur pauze namen – wat is dat toch een leuke plaats! - , de Zeelandbrug – alleen het rijden over deze 5022 meter lange brug is al een feest -, Goes, daarna doken we de 6,6 kilometerlange tunnel in en kwamen we in Terneuzen. Daar hadden we een hotel besproken. We genoten er van het fraaie uitzicht over de Westerschelde en een heerlijk verrassingsdiner van de kok. Tijdens een korte wandeling maakte ik bijgevoegde foto. Ik werd vooral getroffen door de fraaie kleuren aan de voet van de dijk.
Vandaag gaan we naar Terneuzen; daar eens een keertje rondneuzen. Ik ben wel eens door Zeeuws-Vlaanderen gereden, maar dat was in de periode dat ik één week per maand in Brugge werkte; dan gingen we soms via het pontveer Breskens-Vlissingen terug naar huis. Vervolgens reizen we naar Antwerpen voor de blogmeeting. Zaterdagavond zijn we weer terug op het blog. Foto: Als er op ons plein voer gestrooid wordt, dan zijn de duiven er als de kippen bij.
Deze middag ben ik gaan profiteren van het mooie weer. Een wandeling door de Keizerstraat en via de boulevard weer terug. Terwijl ik over het plein voor ons appartement liep zag ik op de grond wat vuiligheid (dat dacht ik) liggen. Toen ik dichterbij kwam lag er een vogeltje op de grond, dat niet kon vliegen: te jong of vermoeid. Ik raapte het voorzichtig op en legde hem neer in een bloembak. Daar in die open ruimte zou het al gauw prooi voor de meeuwen zijn geweest. Maar eerst even een foto genomen. Eerst dacht ik : ‘hé, een jonge mus’, maar het spitse snaveltje maakt me toch aan het twijfelen. Eerlijk gezegd: ik weet niet wat voor vogeltje het was.
Gisteren een sprookjesachtige Prinsjesdag in Den Haag, alleen het oranjezonnetje ontbrak. Direct na de troonrede begon al het gekissebis over de troonrede en daarna in de Tweede kamer, waar de rijksbegroting voor het komende jaar werd gepresenteerd, het tumult. In de ogen van de oppositie deugd er geen m… van. Zij weet het beter. Vandaag zijn de besprekingen; het zal er weer hard en fel aan toe gaan. En het uiteindelijke resultaat: vertraging van alle voorgenomen plannen. Ik hoop één ding en dat is dat de huidige coalitie krachtig doorzet met wat ze begonnen is. Goed of fout: er wordt in ieder geval een stap vooruit gezet. Niets doen is achteruitgang en dat kunnen we helemaal niet hebben. Foto: Kijk naar Maasvlakte2: daar wordt gewerkt, daar komt nieuw land, daar gloort een nieuwe toekomst.
Het oranjezonnetje is niet gekomen en de regen is weggebleven. De troonrede was traditioneel, eigenlijk zonder een persoonlijk element. Iedereen kan een dergelijke rede voorlezen. De rest er om heen is show. Leuk voor de toerist en voor de televisiekijker. Je zou de troonrede kunnen zien als een soort intro voor de daarop volgende algemene beschouwingen in de Tweede Kamer. Een leuke traditie, maar niet meer. Foto: ook een stukje traditie, maar wel een stuk spannender.
Prinsjesdag start met natte straten en een gesloten grijs front boven de stad. Is dit een voorteken wat ons te wachten staat voor de komende jaren of zal er in de troonrede nog een verrassing verborgen zitten? Voor het westen wordt wel wat weersverbetering gemeld en misschien zal de rijtoer door de stad toch nog met een zonnetje versierd zijn. De komende dagen wordt er in ieder geval meer zon en geen regen verwacht. Een prettig vooruitzicht voor een paar herfstuitstapjes. Foto: vandaag zal Den Haag er gekleurd op staan. Voorproefje gisteren op het stand van Scheveningen
Bij de voorbereidingen op Prinsjesdag horen ook de militaire oefeningen op het Scheveningse strand. Daar worden de paarden gewend aan rookgordijnen, kindergeroep, losse flodders en geronk van zware motoren, zoals tanks. Dat alles was deze morgen weer aanwezig op een zonnig maar winderig strand. En natuurlijk was ik er ook als toeschouwer/fotograaf. Maar vóór je op het betreffende stuk strand was, moest je wel eerst door het door de tanks etc. omgewoelde zand en dat was geen pretje; zo ongeveer 2 à 3 kilometer door het rulle zand is geen pretje, maar ik ben weer heel thuisgekomen. De bijgevoegde foto is er een die ik deze morgen op het strand maakte.
Op dinsdag 22 september om 23.18 uur begint de echte herfst. Maar eerst komt nog de blogdag in Antwerpen. Daar leven we deze week naar toe. Altijd gezellig om je blogvrienden in levenden lijve te mogen ontmoeten. De krant van vandaag brengt niet veel vrolijk nieuws. Morgen is het Prinsjesdag in Nederland en een sombere Miljoenennota voorspelt weinig goeds. Deze morgen wordt er weer geoefend op het strand. De paarden, die meelopen in de rit van de koningin in de gouden koets, krijgen op het strand een herhalingscursus. Die moeten gewend worden aan rotjes en bommetjes. Altijd weer plezant om mee te maken, zeker als het weer een beetje mee werkt en daar ziet er van morgen wel naar uit. Een plezant bericht voor de Belgen was natuurlijk het goede heroptreden van Kim Clijsters. Jammer dat de nieuwe Belgische ster Yanina Wickmayerer niet in slaagde haar Deense tegenstandster te verslaan. Foto: deze paddestoelen fotografeerde ik vorig jaar 14 september.
Dadelijk komt er visitie. Daarna nog even bloggen. En dan is de zondag weer voorbij. Een stormachtige zondag met afwisselend zon, wind en regen. Ik wens iedereen een prettige avond. Foto: duidelijk was het die dag niet zo stormachtig. Maasvlakte 2 in wording.
Na een rommelige week: sennet en KPN, nu hopelijk in wat rustiger vaarwater. De herfst is begonnen met stevige wind en wat onrustig weer, maar de komende dagen lijkt het toch weer wat bij te trekken. En dan de tweede helft van de week: eerst een bezoekje aan Terneuzen en aansluitend blogmeeting in Antwerpen, waar we weer veel blogkennissen hopen te ontmoeten. En als we dan weer terug op het honk zijn, gaan we ons voorbereiden op een zonnige vakantie in Turkije. Na terugkomst uit Turkije vier verjaardagen en dan is het al weer bijna winter. De tijd gaat zo snel. Foto: een foto van de Maasvlakte 2. Daar gaan rust en bedrijvigheid hand in hand.
En daar zitten we dan met ons pik in het zand. Hè bah. Maar hier wordt een oud Nederlands spreekwoord gebruikt. Misschien bestaat deze uitdrukking ook in Vlaanderen. Hier is geen lichaamsdeel bedoeld, maar het pikhouweel. Waarom. We liggen eruit. De KPN heeft een grote storing in Den Haag en wij zijn daar de dupe van. We kunnen niets doen op het internet. Gelukkig functioneert de computer wel en kunnen we ons vermaken met spelletjes of met fictieve brieven schrijven naar onze blogvrienden. Maar die brief komt pas aan als de storing opgeheven is. Die storing had beter gisteren kunnen plaatsvinden. Toen waren we toch niet thuis, maar zaten lekker in het zonnetje op Maasvlakte 2. In de wind aardig fris, maar uit de wind leek het wel hoogzomer. Het bovenstaande had ik van morgen al geschreven, maar nu zijn we dan eindelijk op internet: 17.00 uur. Grote delen van Den Haag waren van de buitenwereld afgesloten. Foto: we kunnen weer uitvaren.
Een vriendin vertelde mij, dat op de Maasvlakte 2 een informatiecentrum was, waar je van alles te weten kon komen over de ontwikkeling van dit stukje Nederland van de toekomst. En natuurlijk waren Annemiek en ik al snel op weg om ons deze informatie eigen te maken. Sinds 1 september 2008 is Havenbedrijf Rotterdam bezig nieuw land te scheppen naast Maasvlakte 1. Sleephopperzuigers zuigen op ca 10 kilometer uit de kust zand op en lossen dat weer op de plek, waar Maasvlakte 2 komt. In het informatiecentrum, dat de naam Buureiland draagt, kan je heel veel informatie over deze indrukwekkende ontwikkeling krijgen. Ik kom hier later nog een paar keer op terug. Foto: een sleephopperzuiger lost zijn lading via rainbowen. Foto: een sleephopperzuiger lost zijn lading.
