Ik heb mensen gekend die
zomaar
in mijn plaats bepalen wilden
wat ik denken
en wat ik voelen mocht
Waarin ik moest geloven
waar mijn grenzen zijn
Welke keuzes ik wel en niet mocht maken
Waarnaar ik wel of niet verlangen mocht
Waarvoor ik bang moest zijn
waar en wanneer ik fout zat
en hoe ik daarvoor boeten zou
Ik heb zelfs mensen gekend
die in mijn plaats dromen wilden
Maar nu ken ik v.n. alleen nog mensen
die me zomaar nemen zoals ik ben
Zoals ik dat steeds weer doe met hen
desondanks blijven er nog
de mensen uit die rij
die het kwaad menen met mij
die gunnen het licht in mijn ogen niet
jaloezie..of hun eigen verdriet?
ze kunnen me nu niet meer deren
Ook zij hebben hun lessen te leren
ook dat hoort bij het leven
niet alles is er voor het geven


rust en wijsheid
houd je soms in leven