Eens kon ik om organisatorische redenen niet met mijn groep naar boven. De Oostenrijkse skileraar zegde dat hij boven naar de Gamskogel ging. Ik moest zo vlug mogelijk achterna komen.
De zon scheen en er was heel veel volk. Vijftig meter voor mij zag ik de groep in de zetellift stappen.In de lift had ik vooral belangstelling voor de skiërs, die paralell met de ski's tegen elkaar mooie bochten maakten. Opeens hoor ik roepen: 'Herman ! Herman !' Ik zocht op de piste maar niemand keek omhoog. 'Herman, hier ! Hier!' In de liften, die terugkwamen zat een meisje van onze groep. Zij wuifde naar mij en vroeg: 'Wat moet ik doen ?' Dat was nogal simpel: beneden blijven zitten en boven uitstappen. Boven heb ik haar bij onze groep gebracht. Met veel gelach hebben zij ons verwelkomd.
Op een morgen vroeg ik waar Greet bleef. Greet kon heel goed skiën en behoorde tot onze beste groep. Greet lag met een zware verkoudheid in bed. Ze hadden haar met sneeuw overdreven ingewreven. Ik bestelde een liter hete grog in een thermosfles. Ik goot voor haar een kom vol. Zij trok een vies gezicht. Zij was wel 18 jaar maar had nog nooit sterke drank gedronken. Ik oefende een beetje druk uit: 'Greet, ik wil gaan skiên maar ik blijf hier zitten totdat gij twee kommen uitgedronken heb en als ge wakker wordt, drinkt ge de rest uit.' De volgende morgen kon Greet weer volop van haar geliefde sport genieten.
De familie Pesendorfer kwam elk weekeind naar de eucharistieviering. Zij zochten contact met mij.
De vader had een slechte heup. Hij skiede vooruit. Als hij viel konden familieleden hem gemakkelijk bereiken. De moeder had de dochter en de twee zonen het skiën bijgebracht. De drie kinderen waren skileraar. Bij de skilessen stak de moeder op spychologisch vlak boven de anderen uit.
Zij vroegen mij of ik op de middag geen uur vrij had om met hen naar boven te gaan. Ik kon bochten maken en stemde er mee in. Zij vlogen in één trek 70 tot 80 meter lager. Ik maakte een bocht naar rechts, skiede over de hele breedte van de skipiste, maakte een bocht naar links en dwarste weer over de piste. Helemaal beneden zegde ik dat ik het fijn vond maar dat ik niet meer kwam, omdat heel de familie voortdurend op mij moest wachten. Zij schoten allemaal in een lach. Zij hadden een abonnement voor heel het winterseizoen. In de Kerst- en Paasvakantie waren zij daar en ook elke zaterdag. Ik liet mij overtuigen en stond hen elke middag op te wachten.
Eens volgden wij vanaf de Gamskogelhut een blauwe afdaling. Zij raadden mij aan om mij niet meer zo moe te maken. Ik kon de ene bocht na de andere maken en rechter naar beneden skiën juist zoals zij dat deden. Voor de eerste keer vond ik die helling wat te steil. Een beetje lager lukte het wel. Was me dat een verademing. De krachtpatserij was een puur plezier geworden.
Een andere keer daalden wij af van de Tauernkar. Ik slalomde tussen enkele bulten door. Als ik bij de vader kwam zei hij:' Als ge bij die snelheid valt, breekt ge een been.' Ik antwoordde dat ik toch niet was gevallen.
Met de familie skieden wij eens naar beneden over een zwarte piste met veel bulten. Ik skiede naast de dochter. Opeens hoorden wij een geweldige knal boven ons. Twee skiërs waren met elkaar in botsing gekomen. De dochter keek om en bleef kijken om te zien of het ernstig was. Ondertussen huppelde zij over de bulten. Als zij zou vallen, wilde ik dat absoluut zien. Zij viel niet maar ik schoof uit op de flank van een bult. In mijn val kromde ik mijn rug, maakte een rolling en kwam terug op mijn ski's terecht. De familie zei dat ik bijna nooit viel maar als het dan toch eens gebeurde, kon ik mij best uit de slag trekken.
Een skileraar van Sporta had eigen skivakanties opgericht en had vele deelnemers van Sporta weggelokt. Er bleef Sporta niets anders over dan er mee op te houden. Van toen af huurden de familie Pesendorfer en ik elk jaar een appartement voor veertien dagen. Onze vriendschap is er alleen maar sterker door geworden.
