Gisterenavond, na de tent te plaatsen, mijn gewoon gaan douchen en het laatste van mijn noodrantsoen gegeten: een doos corned-beef. Ik had geen moed meer om nu nog de stad in te trekken. Mijn pijp was ver uit...
Het tentstation is eigenlijk een afgedankt openlucht zwembad. In het lege bad zijn nu skaters bezig of kan men basketbal spelen. De omkleedkamers dienen nu als sanitaire ruimte en de kleine tribune aan het zwembad is de bistro .
In zijn geheel voel ik me hier wat zoals in Dranouter Folf festival: gemoedelijk, alternatief, God schiep de dag en titten kroop erdoor .
Deze voormiddag ook mijn treinkaart voor mezelf en de fiets gekocht. Maandag van hier naar Hamm. Het Hauptbahnhof is een mierennest van treinsporen op 5 niveau's! Zo'n groot station heb ik nog nooit gezien.
Nu met de regionale trein naar Potsdam met een dagticket (6,80 Euro). Ik mag er overal mee reizen: trein, tram, bus, U- en S-bahn. Berlijn heeft enorm veel bossen en is, zoals Münster, een voorbeeld voor fietskultuur .
Toen ik in Potsdam de pracht en praal zag van de paleizen is mijn bescheiden mening dat de Duitse en Franse koningen en keizers destijds hebben gewedijverd om het mooiste, grootste, imposantste te bouwen. Ik heb Versailles gezien, maar hier is het nog wat anders. Op een 2-tal km afstand staat het ene na het andere paleis...
En ja Sonia, Brigitta en Reginald, na meer dan 30 jaar staat hij hier voor mijn neus: de Berliner Weisse mit Schuss. Santé .
Vertrek: 7.15 Aankomst: 18.30 Afstand: 150,33 km Gemiddelde: 16,54 km/u Tijd: 9u 04' Totaal: 1211,53 km
Gisterenavond op de camping nog een leuke babbel gehad met een koppel uit Rumst, die er met de caravan staan en fietslussen rond de Elbe deden.
Bij het verrek uit Wittenberge dacht ik om, indien mogelijk, door te rijden tot de camping in Berlijn. Ik zou dan naar de paleizen en kastelen in Potsdam met de S-Bahn gaan.
Na 20 km kwam ik het eerste geopend restaurantje tegen langs de weg tegen en er een lekker "Bauerfrühstück" gegeten: een omelet met blokjes hesp en spek, gebakken schijfjes aardappelen, tomaat, gemengde salade en zelf ingelegde augurken. Mjam, mjam , we konden er weer tegen.
Een bloem die in Vlaanderen haast is uitgestorven, de korenbloem (foto). Hier meet hopen langs de velden.
Onderweg kwam ik door Brück, ook door Vlaamse inwijkelingen gesticht en verwijst naar Brugge. De Gentenaars zijn wijselijk in Gent gebleven .
Doordat ik naar het Tentstation aan het hoofdstation moest zijn, heb ik al heel wat dingen voorbij gefietst zoals de Brandenburger Tor, de Rijksdag, de Siegesaüle. Maar doordat de tijd begon te dringen heb ik nog geen foto's van hier. Ik blijf hier nog tot zondag.
Straks 1 (?) Berliner Weise mit Schuss, en 't zal smaken. ICH BIN EIN BERLINER. YES, WE CAN .
Deze stad werd voor het eerst in 1174 in een oorkonde vermeld als "Witteburg" door het werk van VLAAMSE inwijkelingen. Ook het natuurgebied ten noorden, waar ik morgen zal door fietsen, is hier getuige van. Het heet "Hohen Fläming". Dit kwam trouwens al eens in een uitzending van "Vlaanderen vakantieland" (VRT).
De Altstadt ademt geschiedenis en religie uit, tevens eenvoud. Moest Luther dat bij ons hebben durven te verwoorden, was hij op de brandstapel geëindigd, denk ik. Er zit nu nog steeds veel logica in zijn theorie: nu nog stromen duizenden Euro's naar het Vaticaan. Waarom? De 3de of 4de wereld kennen (of willen ze niet) ze niet.
'k #en tijdens een regenbui in een kapperssalon gaan schuilen bij Heidelinde om mijn snor wat bij te laten knippen, kwestie om er in Berlijn "deftig" uit te zien en niet de spaghettisaus van de vorige dag te proeven .
In het midden van een stadspark was de groendienst bezig een ereplantsoen, waarschijnlijk van het vroegere Volksleger, aan het snoeien. Ik veronderstel dit omdat er in het midden een soort eeuwige vlam staat, weliswaar uitgedoofd, dus eigenlijk niet eeuwig . Toen ik aan de arbeiders vroeg om er een foto te mogen nemen (het plantsoen is afgesloten) was het antwoord : "Nein, nein !!!" Angst voor hun eigen geschiedenis...
Toch nog een foto kunnen nemen van hun vroegere glorie: een Trabant. De stinkende en dampende 2-Taktauto.
Morgen naar Potsdam, waar ik ook een dag blijf, alleen al voor het Schloss Sans Sousis . En daar ruikt men reeds Berlijn.
Vertrek: 7.30 Aankomst: 15.30 Afstand: 106,55 km Gemiddelde: 16,5 km/u Totaal: 1061,20 km
Vandaag 2de Pinksterdag. En uit voorzorg had ik nog wat noodrantsoen. Maar ben ik toch een "gelukzak" . Amper 3/4 u gefietst kwam ik in Cörmigk, een dorpje van misschien 500 zielen. Ik zie er kraampjes langs de dorpsweg staan en dacht aan een markt of 2de-handsverkoop. Ik stopte aan de bakkerij en daar was het te doen: links van de bakkerij staat een oud molengebouw, vroeger aangedreven door een watermolen maar nu door een electrische molen. En ieder jaar met Pinksteren zijn het "Mühlenfeste". 2 broodjes met kaas en een kop koffie voor 3 Euro, wat later in Dessau kostte me dit 7,60 Euro.
De heuvels waren weg en ook de wegen waren in betere staat, al is er in iedere dorpskom nog altijd een kasseistrook. Je merkt het ook aan mijn gemiddelde dat het vlotter ging.
Onderweg, in Elsnigk, was een koppel ooievaars aan het broeden.
Ter hoogte van de stad Dessau kwam ik aan mijn 1000ste km . Voorbij deze vrij grote stad begint het "Biosphärenreservat Mittelelbe", een natuurreservaat aan de Elbe. Het was weer door de bossen fietsen maar deze keer op mooie fietspaden tussen moerassen, meanders en zijtakken van de Elbe.
Nu ben ik op een camping aan de Elbe, aan de andere oever direct voor Lutherstadt Wittenberg. Op 31 oktober 1517 gaf de theoloog Martin Luther hier zijn thesis over de wanpraktijken van de handel in aflaten binnen de katholieke kerk, tevens het begin van het protestantisme. Ik neem hier een dagje extra om deze stad te bezoeken.
Terwijl ik het klad van huidig dagverslag aan het schrijven was, kreeg ik het aan de stok met de campinguitbaatster. Ik mocht hier mijn was niet uithangen . Ik had namelijk een koord tussen 2 bomen gespant en die moest weg. Ik kon wel het wasrek benutten. Ja, man, vóór 1989 hadden ze hier anders niet zoveel noten op hun zang, die "Ossies".
Gisteravond kwamen nog 2 Nederlandse dames op de camping in Thale aan. Zij waren uit Arnhem vertrokken en fietsen ook naar Berlijn.
De eerste 2 fietsuren waren nog dikwijls in het woud, maar je merkte dat je naar de uitlopers van de Harz toe fietste. Meer om meer ruimde het woud plaats voor enorme graan-, tarwe- en maïsvelden.
De kleine dorpskernen zijn heel charmant aangelegd, de ene al wat mooier dan de andere., Je treft er ook nog veel kasseiwegen aan. Kleine vierkantjes, de grote zoals bij ons maar ook rechthoekige en onregelmatige vormen. Soms voelde ik mij op het parcours van Parijs - Roubaix.
Halverwege de rit moest ik gans rond de Concordia See (foto), een kunstmatig meer waar steenontginning word gedaan.
Volgens mijn fietskaart heb ik van hier uit nog 246 km tot de Brandenburger Tor in Berlijn te fietsen .
Nu zit ik op eem eenvoudige camping "Schifferklause" aan de oevers van de Saale. Prachtige omgeving en ver van alle verkeer .
Vertrek: 7.15 Aankomst: 15.30 Afstand: 80,14 km Gemiddelde: 14,03 km/u Tijd: 5u 42' Totaal: 850,35 km
Vandaag alle kleuren van de regenboog gezien. Dan nog liever de Pyreneeën dan hier de Harz, ja man! Nu waren er echt een pak kuitenbijters tussen zoala in de Vlaamse Ardennen: schakelen en nog eens schakelen. Daar bovenop komt dat de meeste boswegen die de R1 vormen onverhard zijn en meestal met losse kiezel . Nog een geluk dat ik Schwalbe-banden heb of ik was hier al een paar keer lekgereden.. Een alternatief was de Bundesstrasse (N-weg) te nemen, maar die heeft hier geen pechstrook, laat staan een paralel fietspad en gezien de Pinksteruittocht...
Bij mijn vertrek in Wolfshagen ging ik ontbijten in een Rewe (een soort Spar-winkel) en kreeg er zelfs gratis koffie.
Na een uurtje fietsen kwam de regen ten tonele. Gauw de Gore-Tex aangedaan en verder. 't Was maar een uurtje nat zodat ik snel weer gewoon kon fietsen.
Halverwege reed ik waar vroeger het "IJzeren Gordijn" stond, de scheiding tussen Oost- en West-Duitsland (zie foto). Aan de oude gebouwen merk je nog de povere afwerking maar voor de rest (infrastructuur e.d.) kan je hier niet meer zien dat hier 23 jaar geleden de DDR was.
De laatste 2 fietsuren begon het weer goed te gieten maar, God zij dank, de laatste 10 km kwam plots de zon door het wolkendek, genoeg om mijn Gore-Tex al rijdend te laten drogen .
Onderweg was ik bij Goslar in een mooie bakkerij met zitplaatsen binnengestapt en je kon er ook wat eten. Ik nam 2 volkorenbroodjes met kaas en een grote tas koffie: slechts 3,90 Euro !!! En tussen de broodjes 4 sneetjes kaas, wat tomaaty, ei en wat mosterd .
Omdat de winkels 2 dagen gesloten zijn, deed ik hier mijn inkopen in Thale. 1 kilo bananen voor 0,39 Euro. Bij ons heb je voor die prijs slechts 1 banaan.
Hier op de camping in Thale is het nu BBQ, lekkere Thüringer bratwurst.
Gisteravond kwam er op de camping in Höxter nog een fietsend koppel uit Australië aan. Ze vlogen tot Paris CDG (ken ik nog van een recent verleden ), vandaar naar Charlevilles-Mézières, de Maasvallei, Nederland tot in Groningen en zo naar de Weser af tot hier. Dus, ik ben niet de enige "zot" op deze wereld .
Ook kwam ik nog in gesprek met een man uit Herzele (bij Zottegem), die hier op de camping is en daarna richting Moezel ging omdat er rond Cochem tijdens het Pinkster-WE een deel van de oever verkeersvrij is.
Gisteren het Teutoburger Wald door, vandaag het merendeel door de Harz. Ons Zoniënwoud is daartegen niet groter als mijn stadstuintje .
Vanuit Höxter volgde ik de Weseroever tot in Holzminden. Daar mijn ontbijt genomen en eens de Weser achter mij begonnen de heuvels. De zon verdook zich achter stapelwolken om er na de middag toch door te komen.
Wie Duitsland kent, weet dat er langs de meeste kleine wegen fruitbomen allerhande staan. Hierbij een foto om Sonia te laten watertanden: haar lievelingsfruit, kersen. Met kilo's .
Wat in Knokke niet mogelijk is, plant men hier in een Nationaal Park: windmolens, tientallen. Mijnheer de graaf wou er niet van weten, zelfs 7 km voor "zijn" strand zouden ze storen. Ik fietste er hier werkelijk langs en die draaien gewoon, een wasmachine thuis maakt meer lawaai. Leve Greenpeace .
Vandaag aangekomen in Wolfshagen, waar ik in '75 of '76 3 weken dagelijks heen moest om de militairen op het terrein te bevoorraden met post (GSM bestond nog niet), eten en wisselstukken. Het was het grootste Nato-maneuver: Bleu Fox.
Zoals jullie op de foto met de fietslandkaart kunt zien, is het hier een en al bos.
Vertrek: 6.45 Aankomst: 15.35 Afstand: 88,17 km Gemiddelde: 14,65 km/u Totaal: 656,5 km
Het was een dag om van te snoepen . Wel vrij koud deze morgen, amper 9 gr. Dus lange broek aan en vest met lange mouwen, good bye Nivea. Trouwens, waar ik deze nacht heb geslapen was vroeger een "poststation", waar de paarden werden gewisseld aan de postkoets.
Vanaf het begin van de rit waren er steigingen, geen enkele was onmenselijk, maar de meeste waren vrij onregelmatig, dus mijn dérailleurke heeft ze, behalve nr. 7 en 8 gezien de bagage, allemaal gezien.
In Hövelriege kwam ik een landloper tegen, en op 50 m voordat ik hem ging voorbijsteken, deed deze zijn broek af om zijn GROTE behoefte te doen, midden op de oprit van een villa à la Knokke of St-Martens-Latem. Ja, man, die bewoners zullen een Kärcher kunnen gebruiken .
Bij Hiddessen was ik slechts 5 km van het Hermannsdenkmal. Het was wel uit mijn weg maar wou het toch nog eens bezoeken. De laatste 1,5 km waren met de bagage té steil. Heb mijn fiets in een afgelegen veld achtergelaten tussen balen hooi en verder te voet gegaan. Spijtig genoeg kan ik jullie nu geen foto's hiervan tonen want mijn Samsung-etje kreeg kuren: hij herkende zijn eigen camera niet meer. Zeker 10-tal heropgestart, batterij in en uit, SIM-kaart in en uit, Micro SD-kaartje in en uit, njet . Gelukkig heb ik nog een Canon-camera mee met hoge resolutie en heb genoeg foto's genomen met deze, maar kan ze pas bij terugkeer op mijn blog zetten. Het gedenkmonument is 54 m hoog en werd van 1838 tot 1875 gebouwd als herinnering aan de overwinning van de Germanen op de Romeinse legioenen in het Teutoburger Wald in het jaar 9 na Chr.
Tijdens mijn "middagpauze" toch nog een paar keer mijn Samsung proberen op te starten, en kijk, het beeste werd weer wakker . Oef, want no Samsung, no blog . Ik zat reeds met een noodplan in mijn hoofd om mijn kladversie naar het werk van Jill te faxen en zij via mijn laptop op mijn blog te plaatsen.
Voor de artilleristen onder mijn blog-bezoekers: ik zat maar een paar km van Brakel verwijderd.
Nu ben ik op de Wesercamping in Höxter, op 100m van de oever van de Weser. Morgen waarschijnlijk tot Seesen.
Vertrek: 6.15u Aankomst: 14.50u Afstand: 108,85 km Gemiddelde: 16,34 km/u Tijd: 6u 39' Totaal: 568,33 km
Waar ik de twee rustdagen en de fietsdagen voordien prachtig weer had, kreeg ik vandaag haast heel de dag de volle laag aan regen. De tent kon ik nog net tussen 2 buien in opbergen, maar eens onderweg was het dweilen met de kraan open. Daardoor heb ik ook wat minder foto's kunnen nemen, en spijtig genoeg kwam ik door mooie steden zoals Warendorf en Gütersloh. Bij deze laatste kwam ik ook nog voorbij een Britse kazerne.
Na de middag kwamen er wat meer opklaringen zodat ik weer op een droog moment mijn tent kon opstellen in camping Jägerkrug in Stukenbrock. Tot nu de goedkoopste camping: 7,10 Euro, en heel zuiver sanitair.
Mijn maag was aan het grommen en heb intussen al 2 dozen tonijn binnen. Straks nog een pizza of iets dergelijks.
Ik voel heel goed dat er nu een nieuwe ketting op de fiets staat . Morgen waarschijnlijk naar Höxter, bij de (ex-) militairen een begrip voor de maneuvers.
Ik ben Luc Kluge
Ik ben een man en woon in Gent (België) en mijn beroep is gepensioneerd militair.
Ik ben geboren op 22/07/1952 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Recreatief fietsen, wandelen, koken.
In mei 2010 vertrok ik per fiets vanuit Gent naar Santiago de Compostela (E) om terug te keren tot Bilbao, Portsmouth (GB), Dover, weer per ferry naar Calais (F) en terug per fiets naar Gent.
Mijn volgende fietsreizen komen ook op deze blog.
Gastenboek
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
.
De 3de of 4de wereld kennen (of willen ze niet) ze niet.
Ik ben Luc Kluge