Vol bewondering
kijk ik naar een wondeer der natuur

mijn hele lichaam stel ik beschikbaar
om te kunnen genieten van dit avontuur

langzaam maar doeftreffend
daar de zon in zijn geheel ten onder

een rode gloed komt te voorschijn
dat ik liefkozend bewonder

genietend van dit moment
die hemel van aarde scheidt

een prachtige lichtverschijnsel
die zich in de horizon verspreidt

een tijdloos avondrood
dat voor mijn ogen heeft afgespeeld

ik heb genoten van dit schouwspel
waardoor mijn ziel is gestreeld

Een stilte is bij je naam ontstaan
Waarom heeft de natuur dit gedaan
De warmte die jij ons hebt gegeven
We konden het te kort beleven
Na het eerste gevecht weer volop gaan leven
Helaas het duurde maar voor even
Nu de herfst is gekomen
Leef je kleurrijk door in onze dromen.

Kleine vogel, kleine vogel
Vlieg maar door het hemelsblauw
Naar iemand die veel van je houdt

Kleine vogel, kleine vogel
Maar ben toch zuinig met geluk
Want voor je het weet is het weer stuk

Grote mensen ver beneden jou
Die doen het steeds maar fout
Want ze willen niet begrijpen
Dat een ander van ze houdt

Kleine vogel, kleine vogel
Bij die ander hoor je thuis
Dat is je huis

We hebben elkaar nodig
maar durven het niet bekennen

We worden geen mens in ons eentje
We zijn geen eilanden

We zijn levend aan elkaar verbonden
door onze handen door de zorgen

We zijn mensen met een hart
dat wil beminnen en bemind worden

Fijne maandag !

Ik verdeel graag geld onder de armen...
 mijn linkerarm en rechterarm.

Vaak kunnen we niet vatten
dat het leven een samenspel
is van het zichtbare en onzichtbare

al te vaak geloven we enkel het
zichtbare omdat het structuur bevat
het onzichtbare blijft meestal
het onbekende

toch hebben we er dagelijks
mee te maken
onze gevoelens en gedachten

maar we zijn niet in staat
ze even in de hand te pakken...

.

 

Zij die mijn stilte verstoren
zijn de woorden
die ik niet wilde horen
’t zijn zij die me raken
tot in het diepste van m’n ziel
bezit een groot incasseringsvermogen
 
en al ligt het niet in mijn bezit
alle tranen binnenin te drogen
maar mijn nuchterheid
geeft me weer de kracht
om mijn rugzakje verder te dragen
met een glimlach op m’n gelaat.

Het leven is net een tunnel
Soms zie je het licht even niet
Maar als je maar blijft doorlopen
kom je er vanzelf ...