Gisteren nog, was ik twintig jaar. Ik amuseerder me in het leven Ik dacht al de tijd te hebben Ik wist nog niet dat het leven soms tussen onze vingers verdwijnt, even snel als een greep zand.
Gisteren nog, was ik dertig jaar. En gans mijn tijd was ik in beslag genomen door de kinderen, ons huis, het werk... De dagen gingen voorbij zonder dat ik tijd had om ervan te profiteren. Het was steeds een koers tegen de klok.
Gisteren nog, was ik veertig jaar. Ik heb soms niet genoeg tijd gehad om mijn kinderen te zien opgroeien... Het werk en de zorgen van alle dagen het huishouden, de boodchappen... Wat gaat de tijd toch snel... maar waar brengt hij me ???
Gisteren nog, was ik vijtig jaar. De kinderen gingen het huis uit om hun eigen leven te leiden... en toen, werd ik grootmoeder. Ik trachtte te vertragen om mijn tijd een beetje op mijn eigen manier te beleven. ... maar nog steeds het huis en het werk, de winkel... Ik was vlugger moe, en het leven duwde me soms voort zodat de morgen aan de avond als het ware vast hing.
Op zestig jaar neem ik de tijd om mijn leven te aanschouwen. Ik neem de tijd niettegenstaande ik nog werk. Eindelijk vind ik soms wat tijd om aan mijn kleine geneugten te voldoen. Ik weet dat het nu het belanrijkste ogenblik is... want morgen blijft onzeker !
Eindelijk heb ik geleerd om soms een pauze in te lassen... Dat kleine dingetje dat ik vroeger zo vaak vergeten was. Hoe mooi is de tijd als men deze kan zien als men deze kan voelen, als men deze kan knufflen, ook als we er oud door worden. We kunnen er niet zonder. Ja, gisteren nog, was ik twintig jaar...
Maar nu weet ik dat mijn tijd nog slechts een uitstel is. Dat ik nu de tijd moet beleven die mij nog geleend is.
Gisteren was ik twintig jaar. En nu pas begrijp ik wat tijd betekent !!!
Auteur onbekend
|