Wie vooruit wil kijken naar zijn nageslacht, moet ook achteruitkijken naar zijn voorgeslacht.
Edmund Burke
Over mijzelf
Ik ben Ida
Ik ben een vrouw en woon in Beringen. Mijn geboorte-dorp is Lummen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/01/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Stamboom maken van de familie, bidprentjes verzamelen en reizen..
Ik ben gehuwd met André in 1965. Samen hebben we 2 lieve dochters en schoonzonen en 5 schatten van kleinkinderen. (2 meisjes Lieze en Marie en 3 jongens Jannes, Jesse en Nico) Ik hou van gezellig samenzijn met familie en vrienden.
Ludovicus (Louis) Schoofs °09.10.1882 Lummen +27.02.1944 Diest
Gehuwd te Lummen op 02.01.1909 met
Maria Mathild Mathilde Luts °11.01.1882 Lummen +09.07.1926 Lummen
Onze ouders
Henricus (Henri) Maris °10.03.1906 Lummen +27.10.1982 Tienen
Gehuwd te Lummen op 08.11.1930 met
Maria Adeline (Adeline) Schoofs °22.10.1909 Lummen +18.11.1997 Linkhout-Lummen
Nostalgie Het ouderlijk huis!
50 jaar geleden zag onze familie er zo uit !
Uit de oude doos....
27-12-2005
Nieuwjaar wensen...
Als er te feesten valt bij onze familie... dan is het in deze zaal te Laren!
Ons jaarlijks 'familiefeest' gaat door de 1ste zondag na nieuwjaar, dus dit jaar op 08.01.2006. De organisatie is dit jaar aan Lucien & Ida en hun partners.
Zoals elk jaar verwachten we heel de familie. (in totaal 120) Zussen en broers verwachten kinderen en kleinkinderen vanaf 14.00u voor hun nieuwjaarswensen, een receptie... en natuurlijk bijpraten want dat is in de eerste plaats de bedoeling. Later gaan we aan tafel voor nog een hapje en een drankje genoeg voor iedereen! Het is elk jaar weer een "feest" waar de "kleintjes" en ook de "groten" naar uitkijken om iedereen weer te zien!
Het is onwaarschijnlijk. Ze hadden er niet op gehoopt, eigenlijk hadden ze het voor onmogelijk gehouden. Jozef en Maria in de Kerstmisstraat op nr. 23. (onze zus & schoonbroer) Wij noemen haar Elza... maar haar 1ste naam is Maria. En daar houdt het toeval niet bij op.... Ze hebben 4 kinderen. Hun oudste dochter was uitgeteld voor 25 december, maar ze kwam vijf dagen later. De tweede, ook voorzien voor kerstdag, kwam vijf dagen te vroeg. Straf hé! Een fraai versierde grote kerstboom in de living en buiten vele witte en gekleurde lampjes sieren de Kerstmisstraat !
Prins Filip bracht 15 jaar geleden een bezoek op de boerderij van Luc & Miriam! (Luc is de zoon van mijn oudste zus Roza)
Dat koninklijk bezoek moest een geheim blijven, anders zou het niet doorgaan! Dus het bleef natuurlijk "hun" geheim! De prins kwam op 'visite' en zat gezellig mee aan tafel voor koffie en zelfgebakken taart!
IS TOCH WEL UNIEK !
Het mooiste was: broer Jules die ook van niks wist was aan 't werken was op het veld en de buurman zei: "Ik denk dat Luc hoog bezoek heeft want er staan verschillende 'chique voitures' bij hem op het erf"! ............... en het was nog waar ook!
Victor & Roza en de kids waren natuurlijk wel aanwezig!
De Sint is deze nacht geweest en heeft heel wat leuks gebracht !
De Sint vindt het al te mal, de meeste kinderen hebben alles al. Toch vond hij voor ieder iets dat past. De Sint hoopt dat hij jullie daar blij mee heeft verrast !
Welkom 'EMILY' op onze planeet. Kom rusten aan 't hart van een lieve mama en laat je wiegen in de armen van een lieve papa. Ik wens je geen rijkdom. Ik wens je alleen maar liefde toe, dan heb je alles wat nodig is om een gelukkig mens te worden! Phil Bosmans
Emily is het dochtertje van Inge en Gert Zusje van Robbe (Foto volgt)
Hartelijke gelukwensen aan de gelukkige ouders en grootouders
Zo lief, en liever nog, als waren ze onz' eigen kinderen, zijn de kinderen van onz' kinderen, bloed van ons bloed, dat blijft zinderen aan de boom die groeit in zijn jongste twijgen.
Ze gaan en komen, dartelen door 't huis, brengen kleine vreugden, kleine smarten mee; hun jonge leven stormt en bruist woelig als 't rijzen van de zee.
En weer is ons huis vol jong gerucht van blije kreten, klinkend tegen oude muren. Ach, kinderen lief, geniet van al je jonge uren, ze zijn als schimmen, ze zijn een korte zucht...
Inmiddels is 't alweer een tijdje geleden dat mijn echtgenoot André en ik, ons 40 jarig huwelijk hebben gevierd in Hurghada, samen met onze kinderen en kleinkinderen. Voor de kleintjes hun eerste vliegreis dus dat werd even heel spannend! Met z'n elf, onze twee dochters, schoonzonen en hun kids hebben we een hele fijne week doorgebracht in "Shedwan Golden Beach" hotel. Mooi hotel vlak bij 't strand en lekker eten... zeker een aanrader! De kleintjes, die gelukkig allemaal kunnen zwemmen, hebben hun geweldig geamuseerd in 't zwembad, het "PARADIJS" zoals zij dat zo mooi noemden! Luxor werd bezocht door Annick en Marc, Brigitte en Patrick en ook Lieze, het oudste kleinkind. In kolonne van 250 autobussen, begeleid door de politie, ging de tocht uren door de snikhete woestijn! Wie tegenwoordig in Luxor aankomt kan zich moeilijk voorstellen dat in de Oudheid er de stad Thebe lag, die lange tijd de hoofdstad was en gekend over de hele wereld om haar enorme rijkdommen. Na de verwoesting van Thebe ontstond Luxor en Karnak. De sfinxen, de zitbeelden van de farao, de piramides en nog veel meer, ze hebben het allemaal gezien! De jongste kids, Jannes, Marie, Jesse en Nicobleven bij moeke en bompa, omdat die uitstap te vermoeiend was voor hun. (van vijf uur 's morgens tot elf uur 's avonds). Wij maakten er voor hun ook een leuke dag van! Het uitstapje met de catamaran om de visjes en koralen te bewonderen was eveneens fantastisch. Ook winkeltjes waren er in overvloed zodat ieder z'n hartje kon ophalen. Het fototoestel waren we niet vergeten en er werden natuurlijk heel wat foto's gemaakt om alles vast te leggen, zodat we later nog eens kunnen terugblikken op die mooie dagen. Maar vergeten............ doen we dat vast nooit meer! Ida
O wat fijn om kleinste te zijn. Klein verdrietje, grote pret... En als je moe bent, lekker naar bed. Toch wordt je elke dag groter, steeds meer dingen die je moet en mag. Vallen en opstaan, zo zal het gaan. Het geluk moet je zoeken, en als je het vindt, geniet ervan mijn lieve kapoen!
Jesse, Wees steeds blij met kleine dingen, met een bloemetje dat bloeit, met de vogeltjes die zingen, met een vlindertje dat stoeit, en het zonnetje dat schijnt. Wees steeds blij met kleine dingen en je zal gelukkig zijn! Voor mijn lieve vriendje
Waar blijft toch de tijd? Jij was nog een baby en nu al zo'n meid. Ik leerde je lopen, je zat op mijn schoot, nu ga je al naar 't 4de leerjaar en ben je al groot. Wees vrolijk en vriendelijk in je leven, dan ben je ook gelukkig m'n schat !
Iedere dag een vriendelijk woord ... dat wordt graag gehoord. Iedere dag wat goeds bedacht heeft nog nooit verdriet gebracht. Iedere dag een goede daad vindt zijn loon hier vroeg of laat. Iedere dag behulpzaam zijn, kun je best al ben je klein. Zeg bij jezelf, stil ik probeer het, ja ik wil. Velen ben je dan tot zegen en veel liefde lacht je tegen! Met veel liefs...
Van mij krijg je geen raad, geen wijze les voor 't leven. Je weet mijn naam, adres en woonplaats. Als je me nodig hebt, laat het dan even weten. Al wordt ik 100 jaar, ik zal je nooit vergeten lieve meid!
Als je een moeder hebt ben je gelukkig, ook al is ze soms boos en nukkig. Vaak hoor ik iemand roepen: "Wat heb ik een vervelende moeder!" Maar als jij je moeder hebt verloren, ga je je aan die woorden storen. Want dan kun je alleen nog maar dromen over dingen die nog konden komen. Dus voor ieder die nog een moeder heeft... Laat haar merken dat je om haar geeft !
Ida
Ons moeder overleed op 88-jarige leeftijd op 18.11.1997 te Linkhout-Lummen
Op 8.11.1980 vierden we het Gouden Huwelijksfeest van onze ouders !
Dit zongen we met z'n allen :
Deze dag is een mijlpaal in ons leven, deze dag, die blijft ons altijd bij. Deze dag zal ons veel vreugde geven, geluk en vreugde voor jou en mij. Een dag als deze, komt maar één keer, een dag als deze, vergeet je nooit meer. Deze dag is een mijlpaal in ons leven, deze dag, die blijft ons altijd bij.
De achtste november, een hij en een zij, een wagen versierd met rozen, de zon scheen zo blij, de achtste november, die dag door hun beiden gekozen. Ze werden voor altijd een paar. Het bruidspaar zei stil tot elkaar : Deze dag......
Een hij en een zij, gelukkig en blij, 't geluk was niet te beschrijven, de achtste november was 's avonds voorbij maar zal in herinnering blijven. Ze kusten elkaar na 't feest. Hoe mooi is die trouwdag geweest :
Deze dag is een mijlpaal in ons leven deze dag die blijft ons altijd bij.
In 't dorpje Lummen in de Larenstraat, staat een mooi huisje, waar 't gezellig is. Acht november komen we bijeen, om te zien hoe va en moe gelukkig zijn.
Hoe schoon toch de wereld voor 't gouden paar, dat is hier op aarde de hemel voorwaar !
Het werd een onvergetelijke dag voor ieder van ons ! Deze foto werd gemaakt binnen op de trappen van 't Gemeentehuis.
Ik kan niet vergeten, vader, niet vergeten... hoe ik als kind jou tegemoet liep, na je werk, je krachtige handen mij optilden op je schouders... heerlijk gevoel. Niet vergeten kan ik, de taal die jij sprak... het bekend' verhaal, vertellend over jouw vader en moeder, over je oudere broer en zusters over je schoolgaan tot elf jaar, daarna moest je reeds aan 't werk, over zondagsmensen in de kerk. Na de middag was 't jou kaartdag in de Larenstraat nr. 5 het huis waar ik geboren ben. Ik groeide er op en leerde er mijn les voor het leven... Vader zei:"Al wat je zelf kan maken moet je niet kopen". En... vader had gelijk!
Het 50-jarig bestaan van de gilde van Laren werd gevierd in 1954.
De viering werd ingezet op 4 juli 1954; Om 14u30 trok een folkloristische stoet "Laren voor 50 jaar". Met deze stoet wilde men Laren leren kennen zoals men er vijftig jaar voordien leefde en werkte. De stoet werd geopend door "het prille begin": de doop schoolbengels Communikanten Lotelingen Bruidstoet (zus Elza op foto hierboven) Op wandel De werkzaamheden Marktgangers Het overzicht is niet volledig. Men was er werkelijk in geslaagd 50 jaar terug te gaan in de tijd! De gilde groeide heel snel uit en men kwam tot besluit dat 't kleine Gildezaaltje niet meer voldeed en er werd gedacht aan 't bouwen van een nieuwe grotere zaal !
Vele Lummenaren hebben reeds de weg gevonden naar het Schulensmeer om te vissen, te roeien of om te surfen. Vele wandelaars hebben tevens het achtergebleven broekherontdekt. Het "Broek" was in het verleden voor de landbouwers en de veehouders een grote bron van inkomsten en de visvangst had er evenzeer zijn deel. In 1976 werden er niet minder dan 65 ha onteigend. Deze ha. bevonden zich grotendeels in Linkhout, nu deelgemeente van Lummen. Het meer is 2,8 km lang, 180m breed en 7 à 8 m diep. Het is een uitgesproken plaats voor waterrecreatie, maar ook wandelaars kunnen er terecht. Het grootste gedeelte dat nog ter beschikking zal blijven voor de landbouw is zeer rijk aan fauna en flora. Het Schulensmeer ontstond in de vroege jaren '70.
De naam "Laer" komt vrij veel voor in namen van Lummense gehuchten. (Goeslaer, Groenlaren, Laren en Mellaer) "Laer" zou betekenen: braakland, een uitgestrekte open plaats met gras en onkruid bezaaid. Het is wel niet met zekerheid te zeggen of de naam "Laer" teruggaat tot het Keltisch, maar hij wijst toch op een zekere hoge ouderdom.
Moeder, Roza, Hilde en Leen Moeder, Josee, Karin en Loretta Moeder, Josee, Heidi en Lisa Moeder, Adrienne, Patricia en Nele Moeder, Ida, Brigitte en Lieze
'God kon niet overal zijn daarom heeft hij moeders geschapen.
80 JAAR Wij feesten nu eenmaal heel graag dat is altijd zo al geweest nu nog steeds....
Hier greep uit de speeche van nonkel Miel:
Het begon al in 1909, toen ze bij Louis Schoofs een klein, lief, kindje kregen. Dat kleine, lieve wicht, groeide op, 't was een heerlijk zicht. In 1930, pas volwassen verklaard, zat ze al bij ne schone man voor de open haard. En door in die likkende vlammekes te kijken, moest ze voor de vurige liefde bezwijken. Haar hartje, en nog heel wat meer, dat schoot in brand. En door dat te blussen kwamen er kindertjes aan de lopende band ! Roza, Jules, Elza, Lucien, Louis, ze zat daar al met 5 op hare knie. En toen Josee, Adrienne, Ida, Simonne, Hermine en Marcel En toen zeiden ze : nu is 't gedaan, 'nu is 't wel ! Maar of ge 't gelooft of niet ook die kleine, magere sprietjes groeiden heel snel tot mooie vergeet-mij-nietjes! 7 zonder en 4 met pietjes.... En velen kwamen bij Henri en Adeline eens kijken, en 11 van die vreemden, die wilden niet meer wijken! .... zo werd de familie nog eens zo groot Maar toen schoten die 22, nog eens zo sterk, weer allemaal samen (allee 2 per 2) aan 't werk. d' Er kwamen elk jaar maar meer en meer spruitjes Sommigen met een bloesje, anderen met truitjes. Van die 28 kleine, kleinkinderen werden er al enkelen groot, en gaven zich al aan iemand anders open en bloot. En daardoor komt het dat de familie nog altijd vergroot En wacht maar moeder, 't is nog niet gedaan want 't spelleke begint van vorenafaan ...................... En als ge dadelijk in de bloemekes wordt gezet Dan moet ge daarvoor niet beginnen janken 't Is maar om U voor alles heel hard te bedanken! Uw schoonzoontje Mieleke, die brave baas.
Lummen, 22 oktober 1989
Dit is een verkorte versie van de prachtige brief!
45 Jaar geleden Maria Josée en Ida samen op de foto bij de Duizendjarige Eik.
Reeds bij de Druïden en de Kelten was de eik een heilige boom. Lummen bezit op 't grondgebied Mellaer 2 mooie exemplaren : de oude eik (ca. 1700 jaar oud en met een stamomtrek van 6.40m) en de jonge eik (ca. 350 jaar oud). In lang vervlogen tijden werd er onder deze bomen recht gesproken. De omliggende velden kregen de naam "Het Verbrand", omdat ter dood veroordeelden hier ofwel levend, ofwel na onthoofding of na ophanging werden verbrand. Op 8 maart 1940 werd de duizendjarige eik door Monumenten en Landschappen geklasseerd. In september 1973 ging de gemeente Lummen dan over tot de aankoop van de percelen waarop de eiken zich bevinden. In 1984 werd het "Domein Duizendjarige Eik" officieel geopend.
De naam "Lummen" wordt op verschillende manieren verklaard. Zo is er de verwijzing naar 't Latijnse "Lumen" wat "Licht" betekent. In de tijd van pater Jacobs, die leefde tussen 1750 en 1838, was iedereen er van overtuigd dat "Lummen" "Licht" betekende. Anderen klimmen in hun uitleg van de naam "Lummen" zelfs tot op het Keltisch of zelfs het Fins. In de tweede helft van de vierde eeuw leeft Lummen onder Saalfrankse bezetting. Toen sprak men over Lummen als "Lampinam","Lempinam" en "Salampinam". Rekening houdend met het feit dat -am plaatsaanduiding is in het Latijn, kwam men dicht bij "Lampmen"-"Lumpmen", onze oude vorm van Lummen. Wat nu precies de juiste betekenis is van de naam "Lummen", is tot nu toe nooit met zekerheid achterhaald!
In de Larenstraat op 5 woonde de familie Maris Va en Moe en elf kinders en ze hadden nog geen TV
Hadden nog hun eigen avond heel gezellig, reken maar boekje lezen, kaartje leggen en wat praten met elkaar
Ze noemen Roza, Jules, Elza, Lucien, Louis, Josée, Aadrienne, Ida, Simonne, Hermine en Marcel zijn geen 'eigentijdse' namen nee, dat niet.... maar moet dat dan ?
, 
Lieze
