Wie vooruit wil kijken naar zijn nageslacht, moet ook achteruitkijken naar zijn voorgeslacht.
Edmund Burke
Over mijzelf
Ik ben Ida
Ik ben een vrouw en woon in Beringen. Mijn geboorte-dorp is Lummen (België) en mijn beroep is Gepensioneerd.
Ik ben geboren op 28/01/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Stamboom maken van de familie, bidprentjes verzamelen en reizen..
Ik ben gehuwd met André in 1965. Samen hebben we 2 lieve dochters en schoonzonen en 5 schatten van kleinkinderen. (2 meisjes Lieze en Marie en 3 jongens Jannes, Jesse en Nico) Ik hou van gezellig samenzijn met familie en vrienden.
Ludovicus (Louis) Schoofs °09.10.1882 Lummen +27.02.1944 Diest
Gehuwd te Lummen op 02.01.1909 met
Maria Mathild Mathilde Luts °11.01.1882 Lummen +09.07.1926 Lummen
Onze ouders
Henricus (Henri) Maris °10.03.1906 Lummen +27.10.1982 Tienen
Gehuwd te Lummen op 08.11.1930 met
Maria Adeline (Adeline) Schoofs °22.10.1909 Lummen +18.11.1997 Linkhout-Lummen
Nostalgie Het ouderlijk huis!
50 jaar geleden zag onze familie er zo uit !
Uit de oude doos....
30-10-2005
Moe 80 jaar !
Als moeder jarig was werd er gefeest !
80 JAAR Wij feesten nu eenmaal heel graag dat is altijd zo al geweest nu nog steeds....
Hier greep uit de speeche van nonkel Miel:
Het begon al in 1909, toen ze bij Louis Schoofs een klein, lief, kindje kregen. Dat kleine, lieve wicht, groeide op, 't was een heerlijk zicht. In 1930, pas volwassen verklaard, zat ze al bij ne schone man voor de open haard. En door in die likkende vlammekes te kijken, moest ze voor de vurige liefde bezwijken. Haar hartje, en nog heel wat meer, dat schoot in brand. En door dat te blussen kwamen er kindertjes aan de lopende band ! Roza, Jules, Elza, Lucien, Louis, ze zat daar al met 5 op hare knie. En toen Josee, Adrienne, Ida, Simonne, Hermine en Marcel En toen zeiden ze : nu is 't gedaan, 'nu is 't wel ! Maar of ge 't gelooft of niet ook die kleine, magere sprietjes groeiden heel snel tot mooie vergeet-mij-nietjes! 7 zonder en 4 met pietjes.... En velen kwamen bij Henri en Adeline eens kijken, en 11 van die vreemden, die wilden niet meer wijken! .... zo werd de familie nog eens zo groot Maar toen schoten die 22, nog eens zo sterk, weer allemaal samen (allee 2 per 2) aan 't werk. d' Er kwamen elk jaar maar meer en meer spruitjes Sommigen met een bloesje, anderen met truitjes. Van die 28 kleine, kleinkinderen werden er al enkelen groot, en gaven zich al aan iemand anders open en bloot. En daardoor komt het dat de familie nog altijd vergroot En wacht maar moeder, 't is nog niet gedaan want 't spelleke begint van vorenafaan ...................... En als ge dadelijk in de bloemekes wordt gezet Dan moet ge daarvoor niet beginnen janken 't Is maar om U voor alles heel hard te bedanken! Uw schoonzoontje Mieleke, die brave baas.
Lummen, 22 oktober 1989
Dit is een verkorte versie van de prachtige brief!