Ik ben Marleen, en gebruik soms ook wel de schuilnaam snikylou.
Ik ben een vrouw en woon in Zele (Belgie) en mijn beroep is Gepensioneerd bediende.
Ik ben geboren op 18/06/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: alles wat met woorden te maken heeft..
Ik ben gehandicapt van bij de geboorte. Ik liep school in Brussel en later ben ik er gaan werken tot 1989.
Ik ben gehuwd met Eric in 1976 - wij hebben 3 kinderen, 2 jongens, Christophe en Dominique en een meisje Ann.
10 vuistregels voor hondenbaasjes
1 Laat kinderen en honden nooit alleen samen. 2 Je hond slaan, is fout. 3 Honden zijn gewoontedieren, ze kunnen hun leven lang brokken eten. 4 Dagelijks tanden poetsen met een vinger borstel is een must. 5 Ontworm een volwassen hond 3 tot 4 keer per jaar. 6 Een anti-blafband is dierenmishandeling. 7 Verdoof een teek niet als je hem wil verwijderen 8 Een hond mag kattenvoeding eten 9 Is je hond bang tijdens vuurwerk, negeer hem dan. 10 Laat je hond nooit sneeuw eten.
Het Leven
De mooiste plant die er bestaat is het leven van een mens dat komt en gaat Eerst moet hij groeien dan moet hij bloeien Zo wordt men geplukt net als een vrucht Er wordt in gebeten smakelijk om te eten De moeite waard om de beleven zo is nu eenmaal een 's mensen leven
26-06-2006
Van de Boon
Van de boon +====+ Boontje, Strootje en Kooltje-vuur gingen eens samen wandelen. Ze kwamen voor een beekje en konden er niet over. - wat nu gedaan ? zei Kooltje-vuur. Kom ik in 't water, dan doof ik uit en verdrink ik. - Dat zal wel gaan, zei Boontje. Luister goed. Strootje is nogal lang, die moet er zich over leggen; ik zal er eerst over gaan, dan Kooltje-vuur en daarna trekken wij er samen Strootje over. Zo gezegd, zo gedaan, Strootje legde zich over het beekje en Boontje ging er over. Maar toen Kooltje-vuur aan Strootje kwam om over te gaan schoot Strootje is brand en vielen beiden in 't water. Ge kunt denken hoe Boontje lachen moest ! Nu stond daar in de nabijheid een schoenmaker die alles gehoord en gezien had en, uit gramschap op Boontje, wierp hij een brok pek in zijn open lachende mond. Vandaar de zwarte plek die ge op de bonen ziet.
Van de spin en de koorts ++=========++ De spin en de Koorts waren eens op wandel. Zij kwamen elkaar tegen. - Hoe gaat het met u ? zei de koorts tot de spin. - Ach ! zuchtte de spin, ik ben ongelukkig, schromelijk ongelukkig bij de juffrouw waar ik woon; nauwelijks heb ik een net gesponnen of de meid komt het wegvegen, en nergens, volstrekt nergens heb ik rust. - En ik dan ! zei de koorts; hoe fel ik de boerin ook overval, toch wil zij niet naar haar bed gaan om mij te laten rusten; zij blijft maar verder werken zonder mij enige verpozing te verlenen. De spin dacht na: - Wacht zei ze, ik heb het gevonden ; kom jij bij de juffrouw, ik zal bij de boerin gaan en , je zult zien, wij zullen beiden goed varen. Z gezegd, zo gedaan. 's Anderendaags was de boerin haar koorts kwijt en de Juffrouw, die ze op haar lijf kreeg, ging vliegensvlug haar bed in en dekte zich warm in zodat de koorts op haar gemak lag. De spin kwam bij de boerin en begon haar netten te weven; daar keek de boerin weinig naar om, want zij was van de koorts verlost en kon weer ganse dagen op het veld werken. Later kwamen de vrienden elkaar nog eens tegen. - Hoe gaat het bij de juffrouw ? vroeg de spin. - Bijzonder goed, antwoordde de koorts; als de juffrouw mij voelt opkomen, gaat zij naar haar bed en daar lig ik zacht en gemakkelijk . En hoe is 't bij de boerin? - 't Kan niet beter zijn, sprak de spin; ik hang netten uit door heel het huis en vang vliegen zoveel ik wil, zonder dat er mij iemand stoort of verjaagt. Nu weet je waarom de boerinnen spinnen beminnen: deze hebben hen van hun koorts verlost.
Van de kei, de mol en de pad ++===========++ De kei en de mol gingen samen wandelen. Ze zagen van verre een grote pad aankomen: Vraag wat vuur aan de pad, zei de kei aan de mol. Als zij elkaar genaderd waren zei de mol tot de pad: - Pad, moe rat, hebt gij mij niet wat vuur , - Mol drol, antwoordde de pad, ik heb geen vuur. - Ik zal nu wat vragen, zei de kei tot de mol, en zal het wel krijgen. - Juffrouw Trezeken, hebt gij mij niet wat vuur ? Oja! Mijnheer de Kei, sprak de pad, ik zal u aanstonds wat geven. En juffrouw Trezeken gaf de kei zoveel vuur als hij begeerde, omdat hij beleefd was.
