Parochie Sint-Martinus Retie

Een kleurige stoet komt naar voren, onder begeleiding van gezang, handgeklap en tromgeroffel. Ze zijn met een dozijn volwassenen, mannen en vrouwen, in traditionele Afrikaanse kledij. Ze bewegen langzaam door de middenbeuk van de kerk, op het ritme van een dans. Voor hen uit gaat een man met een soort herdersstaf in de hand. Luid als een profeet spreekt hij tot de aanwezigen. Zijn stemt weergalmt tussen de hoge gewelven. Allen keren zich naar achteren om de stoet te zien en te horen.

Onopvallend komt een kind mee naar voren. Het blijft haast verborgen tussen een werveling van gewaden. Het gaat gebukt onder het gewicht van een grote linnen rugzak. Daardoor oogt het nog kleiner. Pas wanneer de stoet helemaal vooraan is, komt het kind tevoorschijn. Het gaat in zijn eentje de trappen op, tot bij de priester. Dan keert het zich om, de rug naar de priester.

Uit de linnen zak haalt de priester een zwaar boek, de heilige Schrift, het levende Woord van God. Vervolgens toont de priester het boek aan de verzamelde gemeenschap. Hij houdt het hoog boven zich uit. Alle aanwezigen klappen in de handen en zingen van vreugde.

Gods Woord is onder ons aanwezig. Als dat geen wonder is.

Zodra de kerk weer rustig is, kan de dienst van het Woord beginnen.

Een kind brengt Gods Woord naar binnen en naar voren. Telkens wanneer ik voorga in de Engelstalige Afrikaanse gemeenschap in Antwerpen, ontroert dat ritueel me. Het is zo veelzeggend en uitdagend. Volwassenen kunnen het Woord van God wel lezen en uitleggen, maar een kind brengt het naar binnen en naar voren. Hoe vaak wij een woord uit de Schrift ook al hoorden, het heeft ons telkens iets nieuws te zeggen.

Een woord dat komt uit Gods mond of uit Gods hart kan niet oud of versleten zijn. Het is telkens nieuw. Het is telkens onvoorspelbaar.

Gewenning en gewoonte zijn geen goede raadgevers in de omgang met Gods Woord. Wie luistert met de oren van vorig jaar, zal dit jaar niets nieuws horen. Wie kijkt met de ogen van vorig jaar, zal dit jaar niets nieuws zien. Trouwens, om te weten waartoe Gods Woord in staat is, kijken we best niet te veel achterom, naar voorbije gebeurtenissen en oude herinneringen. We kijken beter vooruit, met de ogen van een kind, naar wat nog komen en groeien kan. Mag een kind het Woord van God bij ons binnenbrengen, ongekunsteld en zonder vooroordelen?

Jawel, daarover gaat het op Kerstmis. Het kind van Bethlehem is de nieuwe drager van het Woord van God. Het kind van Bethlehem brengt het Woord van God weer van buiten naar binnen en van achteren naar voren. Bescheiden, haast onzichtbaar tussen de drummende volwassenen. Het geeft het Woord van God opnieuw aan de herders van de Kerk, opdat zij het voorlezen en verkondigen.

Het kind van Bethlehem is drager van het Woord van God. Meer nog, het is zelf het Woord van God. Het is Gods mensgeworden Woord.

Jezus brengt niet enkel het Woord van God met zich mee, Hij draagt het helemaal in zich. Op kerstdag zullen we horen uit het evangelie van Johannes: Ja, het Woord is mens geworden. Hij is onder ons zijn tent komen opslaan en we hebben zijn heerlijkheid gezien, de heerlijkheid die Hij als eniggeboren Zoon aan de Vader ontleende, vervuld als Hij was van genade en waarheid(Joh. 1, 14). Naar wie is het kind van Bethlehem op zoek? Naar zijn evenbeeld, naar het kind in ons. Een kind dat nog of weer kan kijken met scherpe ogen en luisteren met open oren. Een kind dat nog of weer in een nieuw verhaal kan stappen. Gods Woord is onder ons aanwezig. Als dat geen wonder is.

Ik wens u een zalig en gelukkig kerstfeest.

Op vrijdag 1 september gaan de poorten van de school weer open. Even maar. Meteen volgt het eerste weekeinde. Op maandag 4 september begint de eerste volle rit van vijf schooldagen. De laatste weken hoorde ik ouders zeggen: ˜het is tijd dat ons kind weer naar school kan; de vakantie was mooi maar moet niet blijven duren! Een moeder van een kleuter zei: ˜eindelijk kan onze dochter naar het eerste leerjaar; ze is er klaar voor! Een leerling van het middelbaar zei me : ˜ik kijk al uit naar de kameraden van de klas en de school; thuis is toch maar een beetje krap! En een moeder stak het niet weg: ˜ik zal blij zijn wanneer de kinderen op school zijn: dan kan ik mijn hoofd en mijn tijd weer ordelijk bij elkaar houden! Van de vakantie naar het schooljaar: het is een gezonde overgang voor ouders én kinderen. De lijnen van het leven vallen weer in hun gewone plooi.

Bij het begin van een nieuw schooljaar moet dit eerst gezegd:dat velen uitzien naar de school als een kostbare plek van leven en samenleven.

Ouders die hun kinderen de beste kansen tot ontplooiing willen geven. Leerkrachten die hun talent graag investeren in de groei van kinderen en jongeren. Leerlingen die met elkaar optrekken en hun weg door het leven zoeken. Bestuursleden en directies die zich inzetten voor kwaliteit en verbondenheid op school. De samenleving die weet dat haar toekomst samenvalt met de toekomst van haar jongeren.

Alleen wat de school nu doet in het klein, kan de samenleving later doen in het groot.

De school mag dus best wat fierheid en vreugde uitstralen!

In de aanloop naar een nieuw schooljaar komen elk jaar ook zorgen en vragen naar voren. De voorbije weken ging het onder meer over de toenemende druk op directies, de toepassing van het M-decreet over inclusief onderwijs, de loopbaan van leerkrachten, de invulling van eindtermen en ontwikkelingsdoelen, het nut van schoolboeken met invulopdrachten, de nood aan betere en aangepaste schoolgebouwen, en de verhouding tussen de overheid en het middenveld in de organisatie van het onderwijs. Vragen en opdrachten genoeg dus, op korte en lange termijn.

We zijn allen dankbaar die mee zoeken naar de beste oplossingen, met respect voor de vrijheid van onderwijs en met zorg voor de verbondenheid in onze samenleving.

Het katholiek onderwijs staat niet te kijken aan de zijlijn. Het maakt mee het spel op het veld. Het reikt de hand aan al wie wil meewerken aan haar onderwijs- en opvoedingsproject. Het Evangelie is daarbij als een kompas.

Hoe Jezus met mensen omgaat en waartoe Hij hen bekwaam maakt: daarop wil het katholiek onderwijs zich afstemmen.

Als eindterm voor het katholiek onderwijs kan dat tellen! Dank aan allen die zich in het nieuwe schooljaar zullen inzetten voor de evangelische oprechtheid en het christelijke engagement van hun katholieke school. Met dat kompas zit het schip op koers!

Beste wensen voor een goede start van het nieuwe schooljaar!

+ Johan Bonny, bisschop-referent voor het onderwijs