Max Elskamp (1862-1931)
Foto
Inhoud blog
  • vertaling van drie strofen uit j'ai triste d'une ville en bois
  • nog twee vertalingen uit de bundel dominical
  • vertaling uit de bundel dominical
  • In memoriam vader Louis Jean Francois Elskamp
  • Het weerzien met zijn zuster Marie op het Kielkerkhof.
  • Nog meer vrouwen.
  • Salomé: femme fatale
  • Gabrielle: latrelatie met een Engel.
  • Maya, de Illusie
  • Het liefje met de ongerepte naam: Sahèle
  • Slotgedicht van La Rue Saint-Paul
  • De Sint-Paulusstraat
  • Het Epicentrum van Elskamp: de Calvarieberg van de Sint-Pauluskerk
  • Zijn zus Marie: zelfmoord op een zondag in de lente van het jaar 1903
  • Moeder Claire Suzanne Adolphine Cousin uit Ecaussinnes
  • Préface van La Chanson de la Rue Saint-Paul
  • Bij de Magdalenas op de Calvarieberg van de Sint-Pauluskerk.
  • Le pauvre sacristain wordt boeddhist
  • Mythologische vrouwen: Aurora en Atalante.
  • Dwaallicht in Antwerpen
  • Max Elskamp (1862-1931): elixir d'Anvers
    Hoofdpunten blog elskamp
  • Francis Jammes bezoekt Max Elskamp in april 1900
  • emblematisch gedicht uit de bundel dominical
  • les trains vont vite .... de treinen van Max Elskamp
  • spam littéraire flamand
  • Mistroostige Verrukkingen: chez les marchands d'Asie
  • Levensblijde oorlogsbrieven uit Bergen op Zoom
  • Engelse vertalingen van Max Elskamp uit 1911
  • Biografie deel 2: 1916-1931
  • Biografie deel 1: 1862 tot 1916
  • Biografie Elskamp: woord vooraf en voetnoten
  • Eugeen Van Mieghem en Max Elskamp: subliem maritiem.
  • De laatste komma in het werk van Elskamp
  • Over de kleur van de melk in het werk van Max Elskamp
  • Synesthesie bij ELskamp, Guido Gezelle en Charles Baudelaire
  • Quant à ses vers: Nul ne les lit!
  • Elskamp als oorlogsvluchteling in Bergen Op Zoom
    Enige gedichten zoet als elixir d'anvers
    vertaald en toegelicht door Gilbert Vanhove
    02-07-2011
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Zijn zus Marie: zelfmoord op een zondag in de lente van het jaar 1903

    Zijn zus Marie:  
    zelfmoord op een zondag in de lente.
     

    Op de mooie zondagnamiddag van 5 april 1903 pleegt zijn  zuster Marie zelfmoord: "La jeune femme s'est jetée d'un deuxième étage et s'est écrasée sur le sol dallé") "La vie tourmentée de Max Elskamp", Marcel Schiltz, uitg: Ca ira, 1937, oplage 112 ex.). Marie is veertig jaar oud en woont bij haar vader en broer op de Boulevard Leopold. (de moeder was gestorven in 1883). In 1922 wijdt de dichter ook aan haar een "in memoriam" in "La Chanson de la Rue Saint-Paul". En in het jaar dat deze bundel verschijnt, negentien jaren na de zelfdoding,
    schrijft Max Elskamp hierover in een brief aan Albert Mockel: 

    "Anvers, le 27 octobre 1922.  Mon bien cher ami,
    Je loge, comme je te l'ai dit, dans l' ancienne chambre de ma pauvre sœur Marie, et elle vient, dans ce que j' appellerais le demi-sommeil, souvent me visiter. Je lui ai demandé si elle était avec mon père et ma mère, elle m'a dit non et qu'elle ne pouvait pas me répondre à cette demande, m'expliquer pourquoi. Et puis que si elle le faisait, je ne la comprendrais pas. 
    Je lui ai demandé: "Es-tu heureuse?"  Elle a souri mais n'a
    pas répondu. Elle s'est promenée dans sa chambre qui est restée telle qu’elle était, sauf un grand portrait d'elle, que j'y ai placé, puis a souri encore, et soudainement a
    disparu.
    Je ne crois pas que j'ai rêvé, mon cher Albert, je suis
    même sur que c'était vrai, ce que j'ai vu. C'est la quatrième fois qu'elle vient me visiter, avec la même robe, ses longs
    cheveux et ses yeux bleus qui disent notre vie."

    Deze nachtelijke bezoeken komen ook in het gedicht zelf  ter sprake:
    Ma Soeur souvent qui revenez
    Dans les nuits qui nous font croyance

    Des rêves en soi que l’on fait, 
    Ma Sœur alors qui revenez

    De laatste verzen van het in memoriam verwijzen naar zijn ultieme wens: de eeuwige slaap te mogen genieten. Zijn slapeloosheid kon zijn verlangen naar die "eeuwige slaap" alleen maar versterken. (Zijn zuster en zijn moeder leden overigens aan dezelfde kwaal. De vader was de enige die 's nachts écht sliep; de drie andere bewoners dwaalden dus bij nacht door de woning). Elskamp wilde van de eeuwige slaap genieten dicht bij zijn dode geliefden: zijn moeder, zijn zuster en ook zijn vader.

    Het verlangen naar die eeuwige slaap is ook het orgelpunt van het grote "Calvariegedicht":  "Mon Dieu mien... donnez-moi le sommeil doux qu'après la vie, j' ai de tous les temps espéré". En de vervulling van deze ultieme wens is ook het onderwerp van het gedicht "Vigie", op de pagina : "Weerzien met zijn zuster Marie op het Kielkerkhof".

    In memoriam
    III
    A MA SOEUR MARIE

    Ma Sœur Marie, Ma Sœur Marie,
    Et qui m’avez aussi quitté,

    Comme souriait à la vie
    Un dimanche d’après-dîné,

    Alors qu’avril, lumière-luie,
    Telle d’un adventice été,

    Et lilas branches refleuries
    Chantaient dans l’air printemps qui naît,

    Ma Sœur Marie, Ma Sœur Marie,
    Et qui m’avez alors quitté.

    Ma Sœur Marie, Ma Sœur Marie,
    Qui souriiez triste à la vie,

    Ma Sœur qui aviez trop rêvé
    Aux grands ciels bleus du paradis

    Et de ne l’avoir approché,
    Gardiez en vous un cœur contrit,

    Ma sœur parfois et qui riiez,
    Mais plus souvent avez pleuré,

    Ma sœur qui n’avez pas trouvé
    Le bonheur que vous attendiez.

    *
    Ma sœur alors un peu déçue,
    Qui avez su les jours de pluie,

    Mais n’avez eu la part élue
    Qui donne au cœur foi dans la vie,

    Ma Sœur dont les yeux étaient gris,
    C’était en eux votre âme luie,

    Et comme un miroir sans secret,
    Vous disant douce, sûre et vraie,

    Dans une tendresse alanguie,
    Où parlait tout bas le regret.

    *
    Ma Sœur souvent qui revenez
    Dans les nuits qui nous font croyance

    Des rêves en soi que l’on fait,
    Ma Sœur alors qui revenez,

    Vous souvient-il de notre enfance
    Là-bas dans la maison aimée,

    Quand c’était vous en robe blanche
    Et comme une vierge parée,

    Qui  les écoutiez, les dimanches,
    A Saint-Paul, les heures sonner?
    (Max Elskamp benadrukt hier dat hij en zijn zusje dat torenuurwerk hoorden slaan op de zondag, en dus niet op de weekdagen want dan verbleven de kinderen in een andere woning onder toezicht van "trouwe meiden").

    *
    Ma sœur, vous souvient-il encore
    Des roses que tant vous aimiez,

    Quand au printemps, le soleil d’or
    Dans notre jardin descendait,

    Faisant clarté sur toutes choses
    Après les grands hivers moroses

    De brume, de vent et de froid,
    Dont le fleuve disait l’émoi,

    Ma Sœur vous souvient-il encor
    Des roses lors que vous cueilliez?
    (Claire Cousin, hun moeder, vond het een vergrijp om rozen in de tuin af te knippen.)

    *
    Ma Sœur Marie, Ma Sœur Marie,
    Après, ce fut vous dans la vie,

    Où les jours viennent, les jours passent,
    Faisant cœur lourd ou l’âme lasse,

    Quand le bonheur qu’on a rêvé
    N’a pas été, las! approché,

    Et vous n’avez pu l’oublier,
    Ma Sœur Marie, Ma Soeur Marie,

    Et d’avril une après-diné,
    Ma Sœur, vous nous avez quitté.

    *
    Ma Sœur à présent qui dormez,
    Là-bas, à côté de mon père,

    Au long des jours qu’ont les années
    Dites de printemps ou d’hiver,

    Ma Soeur là-bas qui m’attendez,
    Dans la nuit noire de la terre,

    Pour être un jour à vos côtés
    Lorsque mon heure aura sonné,

    Ma Sœur Marie, Ma Sœur aimée,
    Vous aussi qui avez souffert,

    Ce sera nous lors comme avant
    Réunis, mais dans le sommeil,

    Et dans la paix que l’on attend
    Après sa vie sous le soleil.


    In Memoriam
    III
    Aan mijn Zus Marie


    Mijn Zus Marie, Mijn Zus Marie,
    Jij die mij ook verliet,

    Met de glimlach van het leven
    Op een zondagmiddag in april

    Wijl het licht blonk 
    Als een vroege zomergril

    En de lilabloesem zong
    Dat de lente net begon,

    Mijn Zus Marie, mijn Zus Marie,
    En die mij dan verliet.
     
    Mijn Zus Marie, mijn Zus Marie,
    Die naar het leven lachte als iets triest, 

    Mijn Zus die teveel droomde 
    Over het weidse paradijs met blauwe hemelen 

    En die ze niet dichterbij kon brengen,
    En daarom jouw hart gesloten hield,

    Mijn Zus die zich soms verblijdde
    Maar veel vaker schreide,

    Mijn Zus die niet gevonden heeft
    Het geluk waar men voor leeft.

    *

    Mijn Zus die dan enigszins bedrogen
    In dagen  met veel regen

    Het deel niet hebt gekregen
    Dat levensmoed moet geven,

    Mijn Zus met de grijze ogen,
    Waarin jouw ziel glansde,

    En als in een smetteloze spiegel
    Liet zien hoe lief je was, trouw en oprecht

    Wegkwijnend in tederheid
    Als je gedempt sprak van je spijt.

    *

    Mijn Zus die vaak bij mij terugkomt
    In de nachten die ons doen geloven

    In de dromen die men koestert,
    Mijn Zus die dan terugkomt,

    Weet je nog in onze kindertijd,
    Daar in het dierbare huis,

    Dat jij daar stond in ‘t wit gekleed,
    En als een madonna gepaleerd,

    En dat je ’s zondags daar kon horen
    De  uren slaan op de Sint-Paulustoren?

    *

    Mijn Zus, weet je nog,
    Dat jij zo van de rozen hield

    Wanneer de gouden lentezon
    In onze tuin  naar binnen viel,

    Licht gevend op alle dingen
    Na de lange sombere winters,

    Met mist, kou en wind,
    Die de Stroom met zich brengt,

    Mijn Zus, weet je nog
    Dat je de rozen dan afknipte?

    *

    Mijn Zus Marie, mijn Zus Marie,
    Later was jij het die in het leven

    Waarin de dagen komen, de dagen gaan,
    Zwaarmoedig werd in je bestaan,

    Omdat je het geluk uit je dromen
    Helaas! niet dichter kon doen komen,

    En dat vergeten kon je niet,
    Mijn Zus Marie, mijn Zus Marie,

    En op een namiddag in april,
    Mijn Zus, was het dat je ons verliet.

    *

    Mijn Zus die nu slaapt,
    Daar aan de zijde van mijn Vader,

    Alle dagen die de jaren tellen,
    Zo in de lente als de winter,

    Mijn Zus die daar op mij wacht,
    Onder de aarde in zijn zwarte nacht, 

    Tot ik op een dag aan jullie zijde lig,
    Als mijn uur geslagen is, 

    Mijn Zus Marie, Mijn Zusje lief,
    Voor jou evenzeer, na het lijden dat je leed,

    Zal het dan zijn zoals weleer,
    Wij weer samen maar in slaap bijeen,

    En in de vrede die is ‘s  mensen bede
    Na een leven onder de zon.

    ***

     



    Geef hier uw reactie door
    Uw naam *
    Uw e-mail
    URL
    Titel *
    Reactie * Very Happy Smile Sad Surprised Shocked Confused Cool Laughing Mad Razz Embarassed Crying or Very sad Evil or Very Mad Twisted Evil Rolling Eyes Wink Exclamation Question Idea Arrow
      Persoonlijke gegevens onthouden?
    (* = verplicht!)
    Reacties op bericht (0)


    een uitgebreide biografie en bibliografie vindt U op :
    http://schrijversgewijs.be/schrijvers/elskamp-max

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!