Ik ben Marina Geerinck, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Hartendame2 (hartje).
Ik ben een vrouw en woon in vl br (België) en mijn beroep is bediende.
Ik ben geboren op 26/01/2006 en ben nu dus 19 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, lezen, tekenen, schilderen en het spirituele.
Een knuffel op tijd en stond is voor het hart gezond!
De zoektocht naar het spirituele begint bij jezelf en niet in boeken. Leer luisteren naar je intuïtie want dat is het begin.
Wees lief voor de aarde, we hebben haar nog lang nodig! Onvermoeibaar draait ze om haar as, bezorgt ons licht en duisternis, regelt onze temperaturen en zorgt ervoor dat seizoenen elkaar opvolgen, zodat ook ons 'oog' wat krijgt door de schoonheid van de natuur te mogen aanschouwen. Wees eerlijk... Wat zouden we doen als zij ook eens in staking ging?
Tijd zal ons leren
wie we zijn,
zal ons brengen waar
we wezen moeten...
Al glipt hij als zand
door de vingers...
tijd moet er zijn om te leren.
Vrede en vriendschap uitdragen begint bij jezelf, ergens moet je een begin maken, vriendschap schenken, doet vriendschap ontvangen!
Een hart voor dieren, hun vriendschap en trouw is goud waard!
Er is maar één ding in de wereld dat eerlijk is... de dood, zij is er voor iedereen zonder uitzondering, arm of rijk, koning of bedelaar... als je tijd gekomen is moet je gaan!
Dit kaarsje brand voor alle vermiste kinderen en hun familieleden!
Liefde geven kan je leren... Stel je hart open voor de medemens en luister zonder oordelen, dit is het begin!
Niets in het leven is gratis, voor alles moet je een tegenprestatie doen!
Meditatia brengt lichaam en geest weer in balans, een aanrader voor hen die zich vaak gestresseerd en opgejaagd voelen!
Sommigen hebben zo’n hoge dunk van zichzelf dat ze denken het licht van de sterren te kunnen overtreffen!
Al wat je in het leven meemaakt heeft een betekenis, niets is zonder doel, hoe erg ook... heeft het niets met dit leven te maken, dan wel met een vorige, om dat te weten te komen moet je in je karma gaan zoeken.
Draag zorg voor het hart dat je geschonken wordt want het is breekbaar!
Een gebroken hart lijmen vraagt veel tijd en zal altijd sporen nalaten!
Wat je uit liefde doet, is altijd goed want wie goed doet, goed ontmoet!
Echte liefde is als een zeldzame bloem, die je met goede zorgen moet omringen je hele leven lang. Als je dat niet doet sterft ze heel langzaam een pijnlijke dood!
Er zijn twee soorten mensen:
zij die je uit de put helpen… zonder belang
zij die je in de put helpen… uit eigen belang!
De zon brengt ons het licht, warmte en de energie die we nodig hebben om door te gaan.
Geniet van dit moois en probeer elk zonnestraaltje, elk bloempje dat zijn kop steekt, te liefkozen en te omarmen, verwelkom het met gans je hart.
Voel de blijheid hierdoor in je hele wezen stromen... het zorgt ervoor dat je positief zal gaan denken.
Wees vergevingsgezind al is dat niet altijd makkelijk, weet dat vergeven de eerste stap naar vrede is!
één druppeltje liefde
één druppeltje vriendschap
één druppeltje tevredenheid
één druppeltje goede moed
één druppeltje wilskracht
één druppeltje goedheid
neem van dit elexier één lepeltje per dag...
en u ziet het leven met een lach!
(eigen receptje)
Wat je in liefde schenkt doet je in liefde ontvangen, stooi je wensen met beide handen om je heen...geluk, gezondheid, liefde, vriendschap, succes, wens het iedereen en het zal in drievoud terugkeren. Al wat je een ander toewenst zal naar jou terugkomen, vergeet dit nooit! In de bijbel staat dit als volgt geformuleerd: wat je zaait zal je oogsten!
Liefde is meer dan zeggen: ' ik hou van jou' trouw, eerlijkheid, kameraadschap, steun...zijn allemaal het synoniem van liefde!
In een wondermooie wereld zouden we leven, als iedereen een beetje van goede wil was, meer verdraagzaamheid zou betonen en vooral respect zou hebben voor zijn medemens.
Elke dag ontwaken met goede voornemens, is al een begin en als je dan ook nog probeert die goede voornemens om te zetten naar daden, zit je al een heel eind op weg om je steentje bij te dragen aan een mooiere wereld.
Een blije lach, een gekke snoet,
een lief gebaar, een zonnige groet
een kus voor jou, één voor mijn zoet wil je wedden dat dit wonderen doet?
Ik schenk jou een lieve lach bij het begin van deze dag laat ons met z'n allen hopen dat hij heel goed mag verlopen en ik je op het einde van de dag een rustige nacht wensen mag
Veel liefde schenkt je rijkdom
Veel geld schenkt je haat en nijd
Toch kiezen velen voor dit laatste!
Er is meer tussen hemel en aarde, maar je moet er durven in geloven!
Het is maar goed dat men niet vooraf 'alles' weet want dan zou het woord 'verrassing' overbodig zijn
Geen mens is gelijk, ieder heeft zijn eigen mening en ideeën, spiegel je dus niet aan een ander want je komt bedrogen uit
Gelukkig is er steeds een keerzijde aan een medaille,als de ene kant niet deugd heb je nog een kans aan de andere kant
Voor allen die kracht en steun nodig hebben Kijk om je heen
voel je niet langer alleen weet dat er engelen zijn
die verlichten jouw pijn waardoor je leed verzacht voel de gebundelde kracht
samen een enorm gewicht
aan liefde en licht
Lieve vader schenk mij ook vandaag uw liefde en licht, zodat ik deze kan overdragen naar anderen, laat mij voor hen die ziek zijn, die zware problemen hebben of voor hen die het niet meer zien zitten, een licht in hun duisternis zijn. Help mij hen te helpen vader, opdat we kunnen samenleven in een wereld van liefde en alle goeds
Ga eerbiedig om met al wat leeft, dat is de regel van de natuur… doe je het niet dan zal de natuur zich uiteindelijk tegen jou keren!
Er is meer tussen hemel en aarde...
Er is meer tussen jullie en mij...
Al voel ik daar momenteel nog niet veel van,
laat het ons zo eens bekijken... de aarde moet gered worden, de mensheid
hun ogen moeten geopend worden...
Daarom beginnen steeds meer mensen
hun spirituele gaven te ontdekken, helaas, ik zie geen vooruitgang... mensen
blijven blind, doof en leven hun leven op
een egoïstische manier zoals ze al jaren
gewoon zijn, haat en nijd vieren hoogtij. De bedoeling is... dat er samen wordt gewerkt aan een beter leven, zonder jaloezie! Maar altijd zullen er zijn die denken: Laat anderen het maar klaren!
Licht... is energie energie... geeft moed en kracht moed en kracht... zorgt voor doorzettingsvermogen doorzettingsvermogen... brengt ons uiteindelijk waar we wezen moeten
De innerlijke kracht diep in jou wacht op ontdekking, zal je laten voelen dat eenzaamheid niet bestaat! Je bent nooit alleen...dus hoef je nooit eenzaam te zijn. Ga op zoek naar dit moois heel diep in jou, maak er gebruik van en leer er mee om te gaan op een liefdevolle en eerlijke manier. Voel en beleef dat je omringd wordt door liefde en goedheid, aanvaardt het en stel je open... Omring je met licht en wees zelf een licht in de duistere periodes van andere mensen. Leef met liefde en laat anderen delen in dit moois zodat ook zij zichzelf op een dag zullen ontdekken.
Niemand heeft het recht om over het leven van anderen te beslissen, bedenk steeds wat je anderen aandoet... zal naar jou wederkeren!
Heel vaak stel ik mezelf de vraag: 'waarom is het leven toch zo moeilijk?' Het antwoord dat ik erop doorkrijg is altijd hetzelfde: 'niet het leven is moeilijk maar de mensen maken het moeilijk!'
Onze gave is een geschenk van God, wij zijn het verplicht volgens de wetten van Kosmos, onze medemens te helpen zonder daar zelf 'wel' bij te varen!
Zo je steeds de waarheid spreekt zal je geheugen niet in de war komen om zaken te onthouden die het daglicht beter niet aanschouwen!
Houden van... dwingt niet!
Houden van... vraagt niet!
Houden van... zegt niet!
Houden van... klaagt niet!
Houden van... is gewoon alles, zonder woorden elkaar aanvoelen en aanvullen, elke dag opnieuw, een samenzijn voor altijd!
Dat is echt houden van!!
Bekritiseer andere mensen niet... Besef dat je zelf ook niet foutloos bent!
Heel vaak moet een mens soms serieuze tegenslagen incasseren voor hij zijn levensvisie veranderd.
Ik bid tot u lieve vader, voor... Alle mensen die ziek zijn en pijn moeten lijden dat ze snel van hun leed mogen verlost worden. Voor... Eenzame mensen, dat zij vriendschap en vreugde mogen ontmoeten op hun levensweg. Voor... Groot en klein, opdat men zou inzien dat wereldvrede noodzakelijk en van groot belang is!
Bedriegers in het verleden… lopen in het heden in eigen val en zijn de grootste klagers van de toekomst!
De beginfase van je spirituele ontwikkeling is verwarrend, volhouden en steeds een hoger doel nastreven, je spirituele honger blijven voeden, is de boodschap! Zo ontpop je jezelf tot een mooie vlinder wiens kleuren andere mensen verblijd.
Indien iedereen een beetje lief zou zijn voor elkaar, een beetje hulp zou bieden, een beetje naastenliefde zou betonen dan... zou de aarde één grote vriendschapsbol zijn!
Voor veel mannen is een vrouw een stuk speelgoed, eens het mooie eraf, wordt het ingeruild voor een nieuw en jonger exemplaar! Voor veel vrouwen is een man niets meer dan een geldbeugel op pootjes,eens hij leeg is gaan ze op zoek naar een andere goedgevulde beurs. Het zijn deze mannen en vrouwen die op hun oude dag zullen beseffen dat 'wat' ze kwijt zijn, nooit meer terugkomt!
draai je tong tweemaal rond voor je iemand van repliek dient, dat is net tijd genoeg om na te denken en de juiste woorden te vinden, alleen…moet je opletten dat je tong niet in een knoop verward raakt want dan… mag je nog de juiste woorden klaar hebben, ze komen er altijd verkeerd uit!
Scherp van tong, ogen als kogels... maakt van de mens een gevaarlijk wapen, dat zonder het te beseffen, voor lelijke verwondingen kan zorgen!
Bij sommigen snijdt het mes langs twee kanten…
geen wonder dat ze op een dag in eigen vingers zullen snijden
De sleutel... is het symbool van oplossingen, of je nu droomt van een sleutel of je krijgt hem als antwoord in een kaartlegging... hij verwijst steeds naar de oplossingen. Houdt jijzelf de sleutel in handen dan betekent dit dat je zelf de oplossing zult vinden, heeft iemand anders de sleutel in zijn bezit, dan zul jij je moeten wenden tot een persoon die je hierbij kan helpen. Verder sluit de sleutel deuren af en opent hij nieuwe...w.w.z: verleden wordt afgesloten en brengt zicht op toekomst.
Vele mensen zijn bang van de dood maar eigenlijk is de dood niets meer dan een 'tot weerziens' want het is aardsgebonden. Al wie de aarde betreedt zal ook wederkeren naar de bron van oorsprong... Of beter gezegd wie geboren wordt zal ooit terugkeren van waar hij kwam en daar hoort 'doodgaan' hier op aarde bij. Overlijden is dus niets meer dan gewoon terugkeren van waar je ooit kwam,'de dood' is niets om bang voor te zijn, het is enkel je aardse lichaam dat ten grave wordt gedragen maar je ziel leeft verder... en verder... eeuw na eeuw.
Even naar bovengehaald... omdat dit verhaaltje in deze tijd past!
"Is God een vrouw of een man?" "Een man natuurlijk slimmeke!" "Hoe weet jij dat?" "Omdat die een baard heeft!" "Nee! Dat is niet waar, Jezus heeft een baard!" antwoordde de jongste en wijst op het kruisbeeld boven de deur. "God heeft ook een baard!" klinkt het wederom. "Geloof ik niet!" "Mama!!! God heeft ook een baard he?" Ik knik bevestigend, God heeft een baard net als Jezus. "Hoe weet jij dat? Je hebt God nog nooit gezien!" "Jij Jezus toch ook niet??" "Toch wel, hij hangt daar boven de deur!" "Ik heb God ook al gezien op prenten tijdens de Godsdienstles! En hij had een baard!" "Hoe kun je dan weten 'wie dat wie' is?" "Gewoon, God heeft een grijze baard en Jezus een donkere!" Het klonk erg zelfverzekerd uit de mond van mijn oudste, voor haar was het onderwerp dan ook zo klaar als helder water.
Aan de rimpel op haar voorhoofd, zag ik dat mijn jongste nog steeds niet overtuigd was, nadenkend gleed haar blik door de huiskamer tot ze het mooie oude beeld van de H.familie in de gaten kreeg. "Is dat God die daar bij staat?"
"Hihihi, nee slimmeke! Dat is Jozef, Maria en het kindje Jezus!" "Dat kan niet! Jezus was het kindje van God en Maria..." "Nee, of ja... of... "Mama!! Was Jezus het kindje van God of van Jozef?" "Zuchtend leg ik mijn aardappelmesje neer terwijl twee paar kinderogen mij vragend aankijken. Jezus! Maria! Jozef! Waarom moesten jullie dit toch zo moeilijk gemaakt hebben? Wellicht hebben jullie er nooit bij stilgestaan dat 'de oplossing' van 'toen' anno 2000 voor problemen zou zorgen... Vader?? Hoe moet ik het nu uitleggen... jouw mirakel van toen?
"Kijk, Maria was door God uitverkoren om zijn zoon op aarde te brengen, maar zij had een papa nodig voor het kindje en daarom stuurde God haar Jozef."
"Dan heb ik gelijk" knikt de jongste welovertuigd en vouwde haar armen voor de borst. "Waarom dan wel betweter?" "Jozef is dezelfde als God!" " Mama!!! Waarom is mijn zus zo dom?" Nu wordt de jongste boos, komt van haar stoel en geeft de oudste een ferme duw, waarop ze zegt: " Ik ben niet dom! En ik weet heel goed dat Maria aan Jozef heeft gekregen van God, en nu ga ik aan God vragen of hij mij een andere zus stuurd!!!"
Parmantig en met opgeheven hoofd trippelde kleine voetjes de keuken uit, even was het stil, de oudste bleek diep na te denken... tot de vraag weerklonk... "Mama komen al de kindjes dan van God?"
zonder vragen door de tijd geschonken onwelkom dit geschenk opgedrongen tol van t leven kansloos vechten tegen tijd ondanks smeren hydrateren zal huid plooien en bezwijken onder strijd
Of...
Heb je ooit al gezien rimpelloos satijn Op een honderdjarig baldakijn?
Mijn oudste dochter was bijna drie en zoals alle kinderen van die leeftijd had ze het moeilijk om woorden in een 'bepaalde tijd' te plaatsen, dat bracht vaak de leukste uitspraken teweeg... net als deze! Op een avond was ik het avondeten aan het klaarmaken, mijn man zat in afwachting wat tv te kijken en ons kleintje hield zich bezig met haar speelgoed. Op een bepaald ogenblik moet het beeldscherm toch haar blik hebben getrokken want helemaal verontwaardigt kwam ze de keuken ingelopen. Opgewonden van de ene voet op de andere huppelend, stak ze van wal 'Mama... mama, op tv was een stoute meneer!' Ik stopte even met mijn bezigheid en keek mijn dochtertje verwonderd aan die onverstoord verder ging 'En die had een schieter (wapen) en... en die heeft een mevrouw ...euch...' even hapte ze naar adem, dacht diep na want ze wist dat ik haar verbeteren zou als ze het niet juist uitsprak, '...DOODGESCHETEN! flapte ze eruit!
hij zweefde als dwaas over t groen, bedekt met nevels als Brugse kant waar hemelse dauw glinsterde als diamanten in de eerste gouden stralen verblind door schoonheid gedragen door vleugels van zijde maar met een houten kop... hij weerstond niet aan de lonkende blik van een eenzame weduwe die hem verslond zieltogend, leeggezogen achtergelaten zijn lot
likkend, zuigend heel verwoed ontzettend mooi hoe je dit doet genietende woordjes klinken heel zacht gulzig happend terwijl je lief lacht
genot schittert als parels in je ogen voor jou zou dit elke dag wel mogen romig sap stroomt langzaam in golven mond en handen worden nu bedolven
laatste lik, laatste haal zachtjes glijdend, verdwijnend, helemaal wauw, wat een feest zo zalig lekker is t nog nooit geweest voldaan en heel moe doen we nu onze ogen toe
zij verweeft verleden met heden bundelt herinneringen tot een levensboek dat ze bewaart in de bovenste lade van haar zolderkamer haar geheugen- waar ze jou joviaal uitnodigt tot lezen verhaalt tussen haar vele sanseveria' s iedere anekdote tot een pagina en brengt elk hoofdstuk weer tot leven haar onuitgegeven manuscript behaalde reeds vele luisterende oren beter dan -de gouden pen- vindt ze, want vrouwentongen zitten nooit zonder werk
de zon reist langzaam naar verdrinking toe. afscheid in rode gloed brengt ze blozende wangen op schuimende koppen. zij zijn stille getuige van rollende golven die naakte stranden strelen. onder liefdevolle aaien wordt meedogenloos vergaard, als rijkdom voor Neptunus die s werelds grootste schatkamer bewaakt.
Mijn jongste dochter (nu 26) had als kind steeds de onhebbelijke gewoonte om op blote voetjes door het huis te trippelen. Wat we ook ondernamen... niets hielp, in een mum van tijd waren de schoenen verdwenen... En als ik zeg verdwenen, dan waren ze ook verdwenen... Ze kwamen werkelijk op de gekste plaatsen te voorschijn... de speelmand, de wc, boodschappentas of de hondenmand... noem maar op! Zelfs als we gingen wandelen en zij rustig in de kinderwagen zat moesten we altijd een oogje slaan of ze nog haar schoenen droeg. Op een dag was oma op bezoek, mijn dochter toen een twee jaar oud, trippelde weeral op blote voetjes rond, op een gegeven moment verkondigde mijn schoonmoeder nog enkele boodschappen te willen doen, uiteraard was mijn oudste dochter van 4 onmiddellijk enthousiast om met oma op wandel te gaan. De jongste hoorde haar zus woorden en riep: 'Ikke ook mee...' Oma lachte fijntjes en zei: 'ja natuurlijk mag jij ook mee, maar dan moet je wel eerst je sandaaltjes zoeken...!' Als een hazewind ging ze er vandoor... ze zocht... en zocht... en oma wachtte... en wachtte! Tot op een gegeven moment we een hartverscheurend schreien hoorden... Mijn schoonmoeder en ik vlogen door de hal en zagen daar ons kleintje zitten te midden van een hoop schoenen die ze allemaal uit de schoenkast had gezwierd... met dikke traantjes en een wanhopig gezichtje snikte ze: ' Ikke... snik.... vinne... snik.... mijne 'JAN BALLEN' niet meer!' (sandalen)
ze zong als de beste t eeuwige vislied verhief stembanden uit volle borst die r balkon lieten deinen als reddingsboeien vastgeklonken aan loerende mannenblikken zwierige rokken boven houten klompen die kletterden op kasseien gaven fraaie beelden van draaiende heupen achter een volgeladen kar prees ze haringen tot neusje van de zalm in haar kielzog kwijlende jagers die hongerige en lustige blikken wierpen onvermoeibaar tot het avondrood was waren zij haar allerbeste maatjes...
starend in rimpelloos water zoekt hij kolken van t verleden dialoog in gedachten die dromen ontgrendelen en vingers laten grijpen naar randen gekruld van weemoed tijd ijlt voorbij en laat schimmen dansen op planken van t verleden
knokige beenderen dragen zijn dansende ziel waarin verscholen levenslust herleeft door vleugelslagen van witte veren die klinken als staande ovatie hij glimlacht en buigt in herinnering beleeft 'het meer' weer z'n glorietijd
Zwart geld... geen probleem, het wordt witter dan wit met het witwassend voorstel van de overheid! 'Niet tevreden geld terug' is jammer genoeg niet opgenomen in de akkoordsverklaring!
het voelde alsof ik jou eerder had gekend toen zwijgzaamheid de stilte doorbrak en jij me droeg over de obstakels van 't verleden waar holle woorden lege zinnen vulden die loze verhalen brachten zonder waarde... stoffige netten ontsponnen waarheden laat los zei je toen kilte de muren afdroop en als ergernis spleten van oud zeer opvulden waar gaten van wanhoop door tijd waren uitgevreten
ik ontwaakte en begreep scheuren dicht je niet met kauwgum
zal ik jou? of... zul jij mij de dwarsbalken tonen die breuklijnen ondersteunen?
het ligt op de punt van je tong! oud zeer te laten sijpelen dat tekent schaduwen aan de wand waar... bijeengeschraapte woorden als laatste pogingen hopeloos t kaartenhuis zullen stutten
want fundamentele gebreken zullen leiden tot een puinhoop
Uit frustratie kocht meneer van Gingelgom zich een hele grote trom waar op hij roffelde tot het late uur dit tot boosheid van z'n naaste buur die kocht uit ergernis dan maar een bombardon
Een gedicht is eigenlijk een kunstwerk van letters, samengesmolten tot woorden die in vloeiende zinnen op een poëtische manier de ziel van de schrijver bloot legt...
dauwparels strelen mijn lippen als natte kussen en laten mij lichtvoetig dansen door nevelslierten heen die als witte bruidsluiers mijn naaktheid tooien
huiverende huid onthaalt klamme handen van een fluisterende bries die bloed doet stromen en mij in euforie naar t hoogtepunt begeleidt
één met de natuur, brengt mij in blijde verwachting van weer een nieuwe dag vol verlangen naar de geboorte van de morgen die ik groet... met nieuwe hoop
Tergend langzaam maar vooruit niemand die me hoort als 'k vloek heel luid. Bumper aan bumper gaan we door geen mens die opkijkt als 'k me stoor Twee aan twee rijden we op de baan maar straks is 't weer effen stille staan 'T ergste moet nu wel gaan komen daar bij die laan met hoge bomen moeten we met z'n allen op één rij Opletten nu voor die rooie hier naast mij die maar steeds blijft dringen en er zich voor m'n neus tussen wil wringen Kijk nu toch, dat wrak hier net vooraan die voortdurend op de rem gaat staan! Geen stoplichten die marcheren maar hij heeft wel een gsm om te telefoneren Jongen!! kijk toch uit je doppen! Hou liever wat afstand bij het stoppen! Je zou je beter op de weg concentreren in plaats van andere chauffeurs te ambeteren Jezes toch Wat een fille! nu staan we weeral stille
Och d' er staat er eentje met pech... Natuurlijk! in het midden van de weg en ginds plakt er ene tegen de vangrail Tja... ieder chauffeur zijn eigen stijl Wat gaat deze hier nu weer doen? Hela manneke het is nog geen groen! Juist! dwars door 't rode licht dat is nu toch echt geen zicht! Een agent?? weer nergens te bespeuren te druk met foutparkeerders te bekeuren is het enige wat ik nog dagelijks hoor dus, trek het je niet aan als ik me stoor! Eventjes een blik op zij naar die groene hier links van mij van waaruit mijn neuspeuterende buur mij aankijkt met een blik al even zuur Voor hem duurt het vast ook te lang rijden aan zo'n slakkengang
Dan opeens,wat een knal Wat een smak!! Die witte zit tegen me aan geprakt! Hoe heeft die haar rijbewijs behaald?? Vast na eerst vijf maal te hebben gefaald!! Mevrouwtje toch, zag jij nu niet echt dat die auto stond in 't midden van de weg? En jullie daar achteraan, hoeven zich niet te generen blijf er maar lustig op los claxoneren Wel, wel wat krijgen we nu?? dat is pas echt cru!! Meneer gaat er zich ook al mee bemoeien en ik... ik voel mijn bloed al gloeien Heel schuchter en bedeesd vertelt mevrouw dat 't mijn schuld is geweest maar dat had ze beter niet gezegd... dan had het ook niet uitgemond in een gevecht! Later op politiekantoor werden we beiden onderworpen aan verhoor Grote ramp de dag nadien want iedereen had het in de krant gezien er werd toen duidelijk vermeldt hoe het met de verkeersagressie was gesteld
ik ben verliefd op o' zo veel op de aarde in z'n geheel verliefd op de sterrenpracht die flonkeren in de nacht verliefd op 't leven op mensen die vriendschap geven verliefd op o' zoveel en jullie zijn... daar van een deel ben verliefd op alles wat leeft dat mij licht en liefde geeft
jij tekent mij in liefde met zachte tinten kleurt mijn ogen blauwer dan de mooiste meren waarin jij als drenkeling drijven wil en geduldig wacht tot ik je pluk uit dit zilte nat, je droog met woorden van tederheid en bepoeder met passie
jij kleurt blosjes op mijn wangen als je handen bloemblaadjes strooien in badwater waar 't kaarslicht als sterrenzilver weerkaatst en 't verlangen zich spiegelt in onze ogen ik voel je aan en weet dat tijd rimpelig voorbij glijdt maar jij...
zal steeds blijven herhalen: jij bent de mooiste voor mij
je ogen spiegelen mij als liefdesranken van rode rozenwoorden waar gevleugelden tussen de nog tere bloemknoppen hun donsjes bewaren, die met liefde gevoed mijn hart verwarmen in tijd gerijpt door zon zullen we geluk plukken als rode rozenwoorden zonder doornen
In de tuin van een rusthuis in Berlaar, stond er eens een grote perelaar die wilde huwen met een fiere rozelaar. Luidkeels en voor iedereen hoorbaar zong hij mooie liefdesliedjes voor haar waarbij hij verwoed tokkelde op z'n gitaar, beloofde haar te behoeden voor gevaar en wilde zelfs lopen tot aan de evenaar. Eindelijk na veel geleuter en gestaar kozen ze als getuige toch: de notelaar zo ging dat biezonder gelukkig paar wonen rechtover de familie kastanjelaar. Maar toen kwam de wind als treiteraar hij blies zo hard hij kon en rukte maar en terwijl iedereen riep: Hé bedaar!! Ging die oerlelijke geweldenaar... aan de haal met de fiere rozelaar. Hij lachte en lachte, met de grote perelaar die daar nu stond als een arme bibberaar. Dit alles gebeurde meer dan een jaar, en nog altijd staat die arme sukkelaar in de tuin van het rusthuis van Berlaar, maar nu... als een treurige weduwnaar!
ontembare lust door teder geraakt van zachte lippen die liefkozend glijden op huid waar haartjes overeind, brengt diep verlangen t smachtend vuur te blussen een explosie, lieve tandjes maken happende beetjes vloeiend, slikkend, druipend extase ik lust je rauw
Twee zatte boeren gingen op café in Voeren kregen 't aan de stok met de patron en vlogen aan de deur zonder pardon ze zaten te veel naar de meisjes te loeren
de zon huilt hete tranen die parelen op mn huid waar fluistering van wind door poriën zacht onthaald huiverend ervaar ik vingertoppen die gloeiende nadruk laten zinderend van puur genot wil k zingen op hemelse akkoorden getekend op notenbalken van stralend goud die teder raken mijn ziel met liefde ontvangen onder hemelsblauw bevredigt het mijn diepst verlangen
ik heb het gezien...ik heb het gezien het was ongeveer om kwart voor tien in de tuin bij ome jos en tante Katrien twee apen samen in een vliegmachien echt waar, je had dat moeten zien
de hond van juffrouw Jozefien hield het op een dag voor gezien liet zich bij de kapper kleuren in het groen omdat hij met de mode wilde mee doen maar owee...daar vloog hij al in de wasmachien
Als een meibloem behaal ik heel wat roem ik sta daar midden in de wei en voel me ontzettend blij soms heb ik wat minder geluk en word ik zo maar weggeplukt door een kleine kinderhand of een mens zonder verstand even later beland ik in de sloot waar mij dan wacht... de dood!
hoe diep gekrenkt in het leven... je moet kunnen vergeven want bedenk wat zij je hebben aangedaan zal ooit weer naar hen toe gaan blijf dit houden in gedachten... het zal je pijn wellicht wat verzachten!
een domme dief uit moppertingen stal bij een juwelier heel wat mooie dingen toevallig werd hij bij de kraag gevat zo maar op een dag, midden in de stad bij het versjacheren van gouden ringen
Vele jaren geleden kwam één van mijn nichtjes logeren, ze was amper 2,5 jaar maar kon tateren als de beste, alles zag ze en alles wilde ze weten. Haar eeuwig gevraag 'waarom' begon me stilaan op de heupen te werken want op elk antwoord dat ik gaf volgde iedere keer opnieuw een 'waarom'. op een gegeven moment zei ik dat ze een beetje moest zwijgen, wat ze uiteraard niet deed, ze bleef achter mij aan lopen en kwetterde er vrolijk op los. Opeens werd het mij teveel, ik draaide me om en vroeg: 'Zeg eens lieveke gij hebt zeker geen oortjes, dat je niet gehoord hebt wat ik vroeg??'
Waarop de kleine mij heel verwonderd aankeek, haar haartjes opzij schoof om haar oortjes te laten zien en zei:' jawel!!! kijk maar' vervolgens liet ze er met een fijn stemmetje opvolgen: 'maar dat wist gij niet hé, 'WAAROM' wist gij dat niet!'
Draai je tong tweemaal rond voor je iemand van repliek dient, dat is net tijd genoeg om na te denken en de juiste woorden te vinden, alleen... moet je opletten dat je tong niet in een knoop verward raakt want dan... mag je nog de juiste woorden klaar hebben, ze komen er altijd verkeerd uit!
Soms is het moeilijk, te laten voelen wat je met woorden wilt bedoelen snijdend door de ziel, kervend in het hart brengen ze vaak heel wat smart onverwachts ontstaat dan intens verdriet ook al wilt men dit helemaal niet daarom is het goed... eerst te bezinnen vooraleer ... een gesprek te beginnen
op blote voeten, midden in de nacht staart zij door 't raam naar de sterrenpracht haar lippen fluisteren een innige wens lieve God brengt wat vrede en geluk voor ied'r mens want dat is waar elkeen op aarde zo naar tracht
blijf positief denken! al is dat moeilijk blijf positief denken! al zie je geen uitweg blijf positief denken! al sta je aan een afgrond blijf positief denken! al tuimel je in de afgrond blijf positief denken...
dat daar beneden misschien iemand een matras voor jou heeft klaargelegd!
Niet altijd is het in 't leven rozengeur en maneschijn soms wordt alles overschaduwd door verdriet en pijn er zijn dan mensen die zoiets niet kunnen verstaan zolang het in hun 'eigen leven' maar goed blijft gaan onbegrip... zal door 'hen' in de wereld steeds aanwezig zijn
Een leraar uit Wetteren gaf les in cijfers en letteren al gauw hield hij het voor gezien in zijn klas zaten zeker een stuk of tien meisjes die niet stopten met kwetteren
Omdat mevrouw niet stopte met zagen kocht meneer maar een nieuwe wagen al hun centen gingen er aan op de aankoop was echter een grote flop waarvan ze nu nog de gevolgen dragen
zonder vragen door de tijd geschonken onwelkom dit geschenk opgedrongen tol van t leven kansloos vechten tegen tijd ondanks smeren hydrateren zal huid plooien en bezwijken onder strijd
Of...
Heb je ooit al gezien rimpelloos satijn Op een honderdjarig baldakijn?
Schaduwzijden van t leven door duistere momenten die pijnen baart langs diepgekerfde groeven als littekens vertaald stroomt t zilte nat tot vijvers van verdriet waarin zachtjes kiemen witte lelies van hoop wiens harten verbergen parels van herinneringen ... sta me toe dat ik ze rijgen zal tot een snoer van dichterlijk aan elkaar geknoopte anekdotes bekroond met een zilveren sluiting van levenservaring
Voor mijn beste vriend 'DIASPORA' die donderdag 27 juli wordt opgenomen voor een ingreep. Dat het licht je de nodige kracht mag geven en de operatie voorspoedig mag verlopen!
Een mens die steeds klaarstaat om anderen te helpen en te steunen verdiend zeker en vast een woordje van steun of bemoediging in dit moeilijk moment...
Klik op het kaarsje zo kom je bij hem terecht!
In gedachte zal ik er zijn jouw hand zal ik vasthouden jij... mijn zielsgenoot zal dit voelen door alles heen want in gedachten zal ik er zijn zoals jij er steeds bent voor mij!
Dank voor de vele woorden van steun die ik mocht ontvangen, door tijdgebrek kan ik momenteel niet alle mailtjes beantwoorden daarom doe ik het hier even,
Met mijn man gaat het nog steeds niet beter, de operatie van 6/7 was nochthans goed verlopen, sinds hij op 19/7 opnieuw onder narcose werd gebracht begon de koorts op te komen, na vele bloedstalen werd ontdekt dat hij een gevaarlijk microbe in het bloed heeft... vandaag wordt een botscan gemaakt...
Dit was zo een beetje de situatie en ik hoop dat ik volgende keer beter nieuws mag melden, als de tijd me weer toelaat zal ik ieder persoonlijk mailen nog en bedanken voor de lieve woorden en steun
schuif eens op zei de abrikoos en stoofde de appel een peer heb toch niet zoveel noten op je zang riep de aardbei bedrukt tegen de ananas die hoogmoedig vroeg : wie draagt er hier de grootste kroon? de banaan lachte zich krom en keek toe hoe de kiwi zijn vleugels uitsloeg en het nest verliet nagekeken door een stel zure pruimen die riepen: Je krijgt nog citroenen voor je geld de druiven zuchtte: je zou voor minder in wijn willen veranderen de kersen hielden het voor gezien en gingen pitten op hun kussen ik krijg van jullie nog een sinaasappelhuid, zuchtte de perzik
Een zee van waarheid een zee vol gloed een diep verlangen naar ontdekkingen des levens, parels van anekdotes weerspiegelen op een palet van levenswijsheid.
Eén penseelstreek vertelt duizend verhalen over liefde geschreven in kleuren op canvas. Eén verhaal slechts wil ik delen met jou In alle tinten der liefde zal ik vertalen, wat als een fluistering doorheen je lichaam vloeien zal.
Twee penseelstreken vertellen de story van hoe alles begon, in liefde ontvouwen. Twee maal doe ik uit de doeken wat hier volgen zal, in alle kleuren van de regenboog op een schilderspalet van liefde.
Drie penseelstreken vertellen het epiloog over een onafgewerkt schilderij, dat door drie delen geschreven in dichterlijke vorm, met doorheen gelopen kleuren van tranen vertaald wat ooit had kunnen zijn.
de oude schuur ooit een 'paleis' in kinderogen kraakt nu in haar voegen als hendels en scharnieren tandenknarsend verwelkomen lost kreunend herinneringen die sijpelen langs eikenhouten balken waar schaduwen tekenen door vergeten kauwgum die er ooit ter bewaring werd gekleefd
gedachten strelen sporen waar zoethout werd gekauwd en geschommeld op touwen die huid striemde stoffige resten bewaren een lach en een traan, van jou en mij van hij en zij, van hen die er reeds niet meer zijn heimwee snuift nostalgie en laat vervlogen tijden weer even tot leven komen
Iedereen die in de politiek stapt verliest na een tijd zijn 'goede voornemens' medische wetenschappers hoeven dus niet verder meer te zoeken... geheugenverlies is besmettelijk!
een oude sinjoor was op een dame heel erg smoor bij 't dansen kneep hij haar in de billen waarop zij luidkeels begon te gillen dit alles eindigde met een mep tegen zijn oor!
een hondje had iets stouts gedaan en moest van het baasje in het hoekje staan 'foei! zo'n lelijke apenkuren wie vecht er nu met het poesje van de buren?! 'ikke!' dacht het hondje met innerlijke pret ik heb die lelijke trien voor aap gezet!' en hoop dat ze het nu wel heeft begrepen ik ben de baas! dat mag ze nooit vergeten!
Roodgekleurd is de liefde die je brengt in een hemel van wit en blauw zomerse tinten van groen brengen weer hoop op 't zonnige goudgeel dat als een oranjegloed weer ondergaat en ons onderdompelt in nachtelijk blauw waar zilveren spikkels als sterren het dak van de wereld kleuren
tere snaren brengen kostbare noten vloeiend in zweverige akkoorden speelt hij in opperste vervoering een zigeunerwals onder t licht van een straatlantaarn waant hij zich heel even in de spots een hoopje leed in een te grote jas waardeloos individu verworpen door de samenleving en tot eenzaamheid gedoemd
strelende tonen sterven langzaam een eerbiedige buiging als dank naar zijn enige toeschouwer en metgezel schaduwen verdwijnen in het donkere van de nacht, waar krantenpapier niet wordt gelezen en kartonnen dozen gezamenlijk worden gedeeld met zijn kostbaarste bezit, zn herdershond stradivarius genaamd
Op een kaal hoofd leefde eenzaam een luis ze voelde er zich helemaal niet meer thuis met heimwee dacht ze aan vervlogen jaren toen er nog overvloed was aan mooie haren nu dacht ze diep na over een verhuis
Een stelletje jonge bandieten begon zo maar in het wilde weg te schieten de politie was echter heel snel en stopten de gansters in een cel dat was voor dit schorem wel verschieten!
Er stond geschreven in een testament Mijn hele hebben en houden is voor mijne vent de notaris krabte zich achter de oren hem was nu een moeilijke taak beschoren die oude vrijster had 'nooit' een man gekend
Opa was op wandel met kleinzoon toen opeens een wit vlindertje voorbij vloog
Kijk zegt opa die zijn kleinzoontje wat van de natuur wilde bijbrengen, dit is een vlindertje; een koolwitje
Even later vliegt er een geel vlindertje voorbij hun neus en opa zegt wederom:
dit is een citroenvlindertje
Opeens ziet het kleine ventje een blauwachtig soort vlindertje en kijkt vragend zijn opa aan, maar deze wist waarachtig niet de naam van dit vliegend wezentje en deed er dus maar veiligheidshalve het zwijgen over.
Thuisgekomen holde het ventje regelrecht naar de keuken en zei:
oma wil je nou wat weten? Ik heb een vliegende witte kool gezien, daarna een vliegende citroen en daarnet nog een vliegende pruim!
als een pas ontloken bloem reikhalzend naar de eerste zonnestralen een dier dat uit z'n winterslaap ontwaakt de zwangere lucht ervaren waarin kindergekweel weerkaatst snuivend een dosis heerlijke geuren terwijl het bloed steeds sneller de aders doorstroomt ontelbare kleuren een wereld waarvan je droomt ... ik noem het lentekriebels
gebeeldhouwd door onbegrip is t gehavend hart dat schuilt onder een rusteloos deken gerafeld door wantrouwen vertoont het franjes van t verleden
zielennat laat wortels groeien van ijzerhard gevlochten tot krans zal t heilig kruid kronen het hoofd fier gedragen vervaagt innerlijk leed en knipoogt de toekomst tegemoet
zonder omkijken naar verliet zij haar huis en trok de wijde wereld in een pandjeskraker gokte fout had buiten de waard gerekend toen een huisjesmelker zich wilde verrijken op zijn rug één misstap verbrijzelde haar hele 'hebben en houden'
onuitgenodigd glipte ze door elke kier binnen zonder bellen negeerde het ongenoegen dat ze bracht nestelde zich ongevraagd en sloeg onverwachts toe het deerde haar niet zij kende geen slaaploze nachten jij wel onvoorspelbaar al dachten velen haar te kunnen doorgronden ze hield stand zonder meer haar naam was niet voor niets lot!
Ik kleur jou appelwangenrood zie stervruchtjes dansen in je ogen die glinsteren als ananaskersjes streel je kiwibaardje en proef je kersenzoete lippen vreet je op met liefde en bewaar
tijd zal ons leren wie we zijn zal ons brengen waar we moeten wezen al glipt hij als zand door onze vingers... tijd moet er zijn zodat we kunnen leren!
Leeftijd... in de werkelijke zin van het woord onbelangrijk want men is zo jong of oud als men zichzelf voelt. Toch is men vaak nieuwsgierig naar iemands leeftijd, al was het maar om te kunnen vergelijken. Vrouwen hebben daar meestal een handje van weg... het schaamterood stijgt me naar de wangen, ben tenslotte ook een vrouw. Hoe vaak gebeurd het niet dat men iemand ontmoet met wie je nog school hebt gelopen en je verbaasd denkt... tsjonge wat is die oud geworden!! Geef toe, voorzichtig pols je dan even bij je begeleider... heb ik ook zoveel rimpels, zie ik er ook zo oud uit of... zou je nu zeggen dat die van hetzelfde geboortejaar is?? Net als de meeste vrouwen, ga ook ik de strijd aan tegen de tijd en mag ik me gelukkig prijzen dat mijn leeftijd me niet op 't lijf is geschreven maar, weet ook... op een dag is er geen ontkomen meer aan, ik citeer hier een zin uit één van mijn dichten: 'HEB JE OOIT AL GEZIEN RIMPELOOS SATIJN, OP EEN HONDERDJARIG BALDAKIJN...' (titel: Tol van 't leven)
Eigenlijk speelt leeftijd geen rol, want in werkelijkheid is iedere mens veel ouder dan zijn 'aardse' leeftijd. Als ik dan denk aan al de levens die ik hier voor al heb gehad, ben ik toch blij dat ik iedere keer een nieuw omhulsel krijg voor mijn ziel want... het zou anders echt geen zicht zijn, eerlijk? Denk dat ik alle spiegels uit mijn huis zou bannen dan!
In een hart waar liefde woont kan geen plaats voor haat zijn, en in een hart waar haat woont kan geen plaats voor liefde zijn. De keuze aan wie van beide je onderdak wil schenken in je hart... is aan jou!
dat mijn liefde voor taal nooit zal slijten maar... ik van wiskunde baal? dat woorden gevormd tot zinnen, me tot eind mijner dagen... altijd voor zich zullen winnen
achteloos gevouwen toont kreuken... zonder omzien naar wat is geweest propt ze in de koffer van het verleden haar levensverhaal dat ze ongestreken zal voordragen... ooit
eenzaam plengt hij z'n tranen verscholen in zn eigen zijn draagt hij stil verdriet dat als ongenode gast geluk ontwricht, emoties tekenen zich in de kerven van zijn huid die droefheid in ogen vertaalt lippen prevelen een stil gebed dat hoop weer sterker maakt
handen plukken denkbeeldige rafels als tromgeroffel weerklinkt, zijn werk wacht brood moet op de planken komen achter de kleurige façade schuilt diepe smart als kindergelach hem onthaalt, verstolen veegt hij tranen en denkt heel even aan zijn zieke kind
ze reed haar schaats zo scheef dat rechtzetten onmogelijk werd ondanks talrijke levenslessen brachten kromme lijnen diepe kerven in huid die geschaafd door tijd hun eigen verhaal vertelden
kilte van blauw marmer tekende zich in ogen, die misnoegd door t bedeelde lot afschuw spraken krassen ontsierde t spiegeloppervlak dat uitgesleten door d' ijsrevue onooglijk leek
over haar schouder de scheve schaats hinkelend liep ze moeizaam verder op de tweede, onmogelijke opgave die vallen en weer opstaan bracht verdwalend... 't rechte spoor was bijster
dwalend over kiezels van t verleden waartussen grassprietjes als nieuwe hoop zinderend verlangen bracht in mijn-zijn toen jij opeens vroeg: laten we de teugels los?
zonder woorden
honger naar lust tekende zich in jouw ogen je droeg mij over drempels uitgesleten door tijd onderhuids voelde ik t knisperend liefdesvuur plukte tedere woorden van tussen je lippen proefde ze honingzoet
ze voer op stille stroom der gedachten naar ooit, toen waardigheid haar merk was lang doorstond ze moedig al het zwaar tot de lust des levens volledig verdween en ze doodgewoon loos was, zonder één kans als een steen voelde ze zich nu, een domino die klakkend een klik maakte bij t tuimelen alsof het lot haar enkel nood bracht... liever had ze zich een steen van edel gevoeld had ze nu tenminste de air van een diamant
opeens was daar Hein, een magere man afschuwelijk, lelijk en zo bleek als doods hij greep op een plank in de kast van boeken waar het schap, van de grootmeester lichaam uit de hemel, planeet van tijd: Saturnus het mes verborg, dat de draad des levens snoeit zonder meer rekende hij in 'baar' haar kost een zeer hoge som voor de duur van haar leven deze keer was het geen mis van sintjutte wat overbleef was een lijk zonder fortuin
jammer voor de gieren die hun aas wierpen voor t geld
