|
26° Guldensporenrit op 11 september : door Wim en Ilse
Traditionele afspraak vanaf 9 u in ’t OPTIMISTJE in Kruishoutem.
Gelukkig kwamen alle deelnemers goed op tijd binnen en konden we welgezind aan ons avontuur beginnen.
Een avontuurlijke rit was het wel daar in de Vlaamse Ardennen en het daarbij aansluitende Pays des Collines. Langs de smalle weggetjes en kronkelende baantjes, veelal flink bergop , dan weer een vervaarlijke afdaling was het voor de piloten goed bij de les te blijven. Dé les werd dan weer voorgelezen door de co-piloot(e) die ook heel alert moest zijn om het roadbook correct aan te geven.
In de voormiddag was het een en al genieten van het glooiende landschap en de prachtige vergezichten gedrapeerd door een mistige sluier in de wazige ochtendzon.
Soms had ik het gevoel dat ik door een filmdecor aan het rijden was.
Helaas veel cafeetjes zijn er in deze streek niet. Maar wat een gelukstreffer toen we op een gegeven moment , zowat 2/3 van de rit voorbij een pop-up barretje kwamen.
Een hele lieve bulgaarse vrouw, die een behoorlijk woordje nederlands èn frans sprak, was op het lumineuze idee gekomen een openlucht cafeetje te beginnen langs de weg ,waar sowieso veel fietsers en toeristen voorbij kwamen. Op een weilandje met prachtig uitzicht in een vallei, Dàt was nogal eens een meevaller.
Leuke anekdote : onze vrienden met de oude Peugeot familiale zijn echter traditioneel beter gewapend als ze aan een rally deelnemen. Op tijd en stond gooien zij zelf het anker uit voor een aperitiefstop ergens te velde. .. en gelijk hebben ze !
Rond de middag kwamen we aan in het ecomuseum van Lahamaide te Ellezelles . daar werd ons een broodjeslunch geserveerd en was er gelegenheid om het kleine museum met de oude volksspelen en gebruiksvoorwerpen uit grootmoeders tijd te bezichtigen.
Dan was er ook effkes tijd voor een kleine verrassing. Onze MG B werd namelijk net dat weekend 50 jaar en maakt dit jaar ook al 25 jaar deel uit van ‘onze familie’. Dit konden wij ( Marianne & Geert) niet ongemerkt laten passeren, daarom hadden wij voor iedereen een traktaat in de vorm van een gebakje mee. Én het werd gesmaakt, zag ik.
De namiddagrit was niet zo heel lang, had Wim ons meegedeeld. De donderdag voordien had hij nog een controle gereden en botste daarbij op een recente wegonderbreking, zodat er een aanpassing moest gebeuren. Dat hebben wij niet aan ons hart laten komen, want gezien het prachtige weer kwam dat goed uit toen we met z’n allen landden bij het Quenootje, ook weer zo’n openlucht pop-up restootje langs de baan, met lekkere ijsjes en koele drankjes. Weer een ideale gelegenheid om wat bij te praten met de vrienden.
Van daar ging het nog maar een 20 km verder naar onze geliefde eindbestemming, restaurant LADEUZE te Maarkedal. Wim is daar al jaren kind aan huis en zoals steeds worden we de daar op een gracieuze wijze verrast met een culinaire verwennerij.
Te beginnen met een cavaatje en enkele hapjes in de openlucht op de binnenkoer.
Oh jà, om de sfeer helemaal op te krikken, mochten we van de uitbater met onze oldtimers op de binnenkoer parkeren, écht tof.
Daarna werd ons een heel verzorgd diner opgediend, waarbij er niet zuinig werd omgesprongen met de begeleidende wijnen. Chapeau ! voor de keuken en de bediening. Alles was TOP, en de perfecte afsluiter van de mooie dag.
Ik weet zeker dat na deze fijne dag iedereen heel tevreden en met een goed gevoel huiswaarts kon trekken.
Bij deze nogmaals hartelijke dank aan de organisatoren én bezielers van al deze mooie ritten, Wim & Ilse . Men mag het zeker niet onderschatten hoeveel tijd en energie ze daarin moeten steken om ons al dat moois aan te bieden.
Dank je wel, Wim & Ilse .
Met verlangen kijken wij uit naar uw volgende rit(ten). Geert Seys
|
