The MG Story in the 9th Tour Kemmel.

Zaterdag 16 april. Regen met bakken, donkergrij(n)zende wolkenpakken... kijk, als je iets graag ziet, laat je het thuis is toch de spreuk! En zeker dus bij zo’n weer!! Met die gedachte zou ik m’n Mga’ke, mijn maîtresse, dus thuislaten, de MG rally ten spijt!
Maar dan sta je ’s zondags op en het kriebelt, MG bloed kruipt waar het niet gaan kan... en dan heb je het nieuws vers in gedachten: de definitieve ondergang van een groots merk, het British Imperium zelfs als het ware! Dit kan niet gebeuren! MG moet de straat op. Het volk moet zien wat een geschiedenis hier dreigt teloor te gaan. We moeten, -we zijn het Sid Enever verschuldigd-, we moeten de baan op!
En alsof m’n MG’ke het voelt, het start ondanks de lange winterslaap op het eerste teken! De choke wat open laat het een deugddoend gegrom horen. Het zou eens zijn tanden laten zien!!
De kap blijft dicht. De pet op. De plaid over de benen hopen we op beterschap van hierboven en geven gas richting de “Halve Maan” in ...’t Hoppeland.
We treffen middenin de weidse vlakte van het land aan de schreve een parking overvol gratieus glimmende MG’s. Een verzameling van 75 stuks om bij weg te kwijnen, maar we dienen ons in te schrijven...
Wim zit drukdoende met zijn altijd bekommerde dame, zenuwachtig iedereen zijn bollekespijlroadbook te bezorgen, af te pointeren en de kassa te doen kloppen.
We kunnen hier onmiddellijk een koffie krijgen en lonken meewarig naar al dat gerstenat op de kaart. Middenin de hoppestreek drink ik hier koffie, maar lang valt er toch niet te genieten, want buiten hoor je een gegrom van startende motoren, behalve die ene “BEE” met Franse nummerplaat die nukkig dienst weigert! Maîtresses kunnen kuren hebben!
Al vlug gaat het richting “De schreve”: route l’Abeele zegt voor iedere West-Vlaming genoeg! De route van de calvados en andere geneugten, vroeger heimelijk in de valiezen verborgen. We rijden de “route du Vieux Chateau Berkin” door. M’n gedachten klikken onmiddellijk naar de “Vieux Chateau Certan”, maar die is van een héél ander kaliber! Rood met de nodige tannines!!
Kijk als Wim een rally in elkaar steekt wordt je voortdurend met alcohol geconfronteerd: Chemin de l’Abbaye...bruin, donker, 12°, dan moeten we rechts richting Steenvoorde van de gelijknamige serie op TV over de brouwersfamilie...
We laveren de hele voormiddag tussen hordes wielertoeristen die de streek onveilig maken en alle kappellekes eer aan doen! “Au repos du grenier” op de hoek liegt er niet om!
Bij de eerste stop krijgen we een adembenemend zicht op de mooie streek! Een in ruïne vervallen abdijhoeve op de rand van een heuvel.
“Il n’est pas si plat ce Coeur du Flandre avec ses monts que l’on appelerait ailleurs des collines” zoals Marguerite Yourcenar het beschreef! Enig mooi!! Cassel in de diepte! Hier kunnen we het niet meer houden, hier gaat de kap definitief open! “Spring is in the air”! kouwelijk, maar aanwezig!
Ons “Aake” laveert over kleine veldwegjes, langs rietgedekte sprookjeshuisjes tot “Le moulin de la Roome” in Terdegem! We worden op de parking verwelkomd door het “koeiebelgetoeter” van een blauwe MGB uit de “Ecurie Chardon des Dunes”. De molen, gelegen op de oude heirweg van Cassel, over Steenvoorde naar Brugge, staat reeds vermeld op de Sanderuskaart van 1645! Indrukwekkend hoe 40 ton hout steunend op een pivot de wind krakend trotseert! De gids is dan ook wat fier een hele uitleg te geven alsof we straks het hele ding in eigen regie gaan runnen. “En we klappen een bêtje Vloms”, kan hij niet laten. We gaan zo op in zijn discours dat we de trappen van de molen afdalend nog enkel ons MG’ke zien staan, dwars over de parking waar daarnet nog een twintigtal MG’s stonden.
Nu moeten we wat plankgas geven en het bolleke-pijl gaat plots héél snel vooruit!
Hardifort, Watten, Eperlecques, we rijden voorbij hoeves waar nostalgisch gele borden hangen met de Vlaamse benamingen. Lezen kunnen we ze niet, want voor ons bemerken we een bontgekleurde slinger van MG’s fel afstekend tegen het groene heuvelend landschap.
Via de “Rue de la Haute Planche” in Les Trois Cayelles beseffen we duidelijk, het zal een stille wenk geweest zijn van Wim dat we hier een rally rijden van de hoogste plank! Er wordt zelfs opgemerkt in het roadbook dat ook de Franse Gendarmerie graag flitst in Ardres. Dank voor de attentie!
Via een lappendeken van gekleurde velden groen en koolzaad naderen we de kust, Cap Blanc Nez!
La Côte d’Opale... La terre des 2 Caps!
Bovenop de falaise genieten we in de zon van een indrukwekkend zicht en de onmetelijk grote zee die in diagonale witte lijnen schuimend het witte zand van Wissant beroert!
Over het blauw van de hemel en de zee valt onpeilbaar mysterie (Ferrucci).
Hier wordt je melancholisch, poëtisch, voel je je klein worden in die onmetelijke ruimte!
Maar we zijn er vandaag om ons groot te voelen in ons klein MG’ke. Ondertussen heeft deze laatste dringend vers water nodig in zijn radiateur en ikzelf een aperitiefke! Met 75 MG’s en 142 personen overvallen we Wissant en zijn noodgedwongen gesplitst in twee etablissementen: Hotel de la Plage en de Brasserie Charlemagne, waarvan de uitbater burgemeester is van Wissant!
Het was bij de burgemeester dat we aan tafel gingen voor een héérlijke “Blanquette de veaux” met als toemaatje een “crême brulée”, waar ik als kenner van kon smelten! Alles werd natuurlijk besprenkeld met met een flesje rood die we zelfs niet dienden te betalen gezien alles nog binnen de budgetten viel of heeft de burgemeester de stadskas aangesproken? Naast me aan tafel zat Antoine Valla met Hélène uit Frankrijk, de avond vooraf nog in extremis via internet aangeschreven, zo te genieten, of was het de wijn? Maar hij nodigde mij uit, en ik neem aan de ganse club, die ooit in Zwitserland zijn nieuwe stek voorbijkomt met de MG om langs te gaan. Héél attent! Echt “sympa”, maar m’n MG’ke was nog nooit zo ver weg van huis. (antoine.valla@brp.com)
Na een koffietje op het buitenterras in de zon reden we “bollekespijlgewijs” verder langs de zee. En dan komt je echte MG taferelen tegen. Wat doe je als je alternator van je MG het begeeft? In de MG-club kan dat geen probleem zijn. Je neemt een volle batterij van de eerstvolgende MGB en laat deze je eigen batterij opladen. En dan verwissel je deze dan weer wat verder. Vriendendienst gaat ver in deze club!Onderdelen van “maîtresses” worden aan goeie vrienden uitgeleend!
En dan denkt de Wim even aan de dames...we kunnen bronzeren op het strand van Audreselles.
Het pauzeke doet deugd en terwijl de ene even het strand afloopt heeft de andere algauw de terrasjes bezet...in alle rust, even geen wedstrijdvragen, even geen gespiek bij de andere, geen concurrentiestrijd om te mogen een artikelke schrijven, in alle rust genietend! We parkeren ons voor het café “Goeland” ,helaas gesloten, en genieten ook even van ’t goeland dat Frankrijk is...we liepen met een “rooie” neus op Cap Gris Nez!
Via de lange route langs de “Marais”, de haarspeldbocht in Alembon, de route “du Champs du Draps d’Or”, de oude stadswal door in Tournehem, een tweede maal over de “Hem”, slaan we de stop aan de molen over om op de Casselberg in het zonneke genietend van m’n glimmend MGa’ke op de parking een Picon au vin blanc te nippen “Au Lion de la Flandre”. Het is er goed vertoeven, we treffen er de “batterijswitchers” opnieuw en van ’t een komt ’t ander...
Veel te laat dienen we dan ook in een versneld tempo terug “ De Halve Maan” op te zoeken willen we een boterhammeke kunnen meepikken en jawel, “De Halve Maan” zit helemaal vol! Het avondeten was gepland om 17h30, we waren er om 20h!
Iedereen was er nog aan het nagenieten van een overheerlijke dag: Marguerite Yourcenar beschreef de streek van haar jeugd alsvolgt: les plus forts souvenirs sont ceux du Coeur de Flandre, parce que j’ai appris à aimer tout ce que j’aime encore: l’herbe et les fleurs sauvages mêlées, les vergers, les arbres, les sapinières, les chevaux et les vaches dans les prairies... en dan heeft ze in die streek nooit die MG’s zien passeren!
Er was geen competitie verbonden aan de rally, doch de eerste prijs, de pechprijs, de prijs voor de snelste deelnemer, de prijs voor de mooiste wagen, de prijs voor... er was maar één hoofdprijs vandaag: alle eer ging naar MG de énige échte “British Sportscar ever”!!
We konden geen beter eerbetoon doen aan het “ grote kleine merk” MG dan er allemaal enthousiast bij geweest te zijn!

Dank je Wim voor de puike organisatie!!!

Luc Van Robays

Roeselare