Mijn
ex heeft net Mette opgeladen en is onderweg naar haar schooltje, een chaotische
verzameling roodgebeitste huizen op de flank van een heuvel, boven een kreek.
Erg mooi, een vroegere herenboerderij met bijgebouwen van waaruit nu
schoolgeluidjes opklinken. Elke dag gaat Mette voor een voormiddagje ernaar
toe, zodat ze kan wennen aan "de grote school". Het gaat er hier een
heel pak minder stresserend aan toe dan de eerste schooldagen in Antwerpen in
elk geval.
Ik pik ze straks op met de fiets, hijgend helemaal de heuvel op, en
met haar achterop met een rotvaart naar beneden, op weg naar het Götakanal dat haar dorp in tweeën snijdt. Een rustig kabbelend kanaaltje tegen de rotswand
aan, veel gebruikt door plezierjachten omdat het Zweden van oost naar west
doorkruist , enfin, dat was oorspronkelijk toch de bedoeling :) Somewhere,
somehow, someone got sidetracked :) Waarschijnlijk door één van de talloze
oorlogen die hier in de laatste eeuwen met de Pruisen, Russen en Denen zijn
uitgevochten.
Het heeft nu geen andere functie dan de verbinding tussen alle jachthaventjes
rond de Zweedse meren, en Söderköping heeft er natuurlijk ook ééntje. Met het
beste ijsjesrestaurant dat je je kan indenken. Het vaste namiddagritueel met
mijn kleine älskling moet natuurlijk hier starten, op het zonnige terras iets
boven het haventje uit, met een enorm ijsje in de vreemdste kleuren ...en
natuurlijk het parapluutje en de slingertjes. Elk zesjarig iepje heeft ergens
wel een geheim doosje met een verzameling van die ijspluutjes, denk ik.
|