De stilte, de angst, de pijn en het verdriet Ik wil het zo graag vergeten maar dat kan ik gewoon nog niet. Er is iemand in mijn leven, die van me houd en om me geeft. Al die gevoelens, al dat verdriet. Zolang verzwegen zodat niemand het ziet Weg het vertrouwen, weg al de moed. Lachen en kletsen dat kon ik zo goed. Waarom doen mensen, mensen van staal, dit alles bij anderen allemaal. Ik kan nu weer lachen, praten en zingen . Maar op bepaalde momenten moet ik die tranen weer bedwingen. Maar dan denk ik vlug, aan die persoon die om mij geeft. En krijg ik plots weer mijn moed terug.