IK BEN DIE IK BEN

Waarom heb ik toch al dat verdriet in mijn leven,
mag ik dan niet gewoon gelukkig zijn.
Zonder mijn kinderen was ik hier niet gebleven,
leven is niks met steeds opnieuw die pijn.

Waarom ben ik te lief, te aardig, te goed,
ik ben toch gewoon wie ik ben.
Het is dus niet zo wie goed doet goed ontmoet,
ben ik dan zo fout zit het in mijn gen

Zal voor mij ooit het geluk nog eens komen,
kan iemand van mij houden omdat ik ben wie ik ben.
Mag ik er dan alleen maar van dromen,
nee, jouw tijd komt, zegt men.

De helft van mijn tijd hier is zeker al om,
de tijd die mij rest wordt beter verteld men.
Je zal het zien, geloof me en ik brom,
wordt beter? het geluk? geloof hen?

Ik zou moeten veranderen, niet zo lief, aardig en goed,
erop letten dat ik niemand meer zo verwen.
Maar al zou ik weten hoe dat moet,
ik ben en blijf toch gewoon die ik ben.