Ik ben een vrouw    

Ik ben een vrouw, en da's heus geen pech,

Heb geen last van agressie als ik rijd op de weg.

Ik laat tenminste geen lampen aan voor nop.

en ruim mijn rotzooi achter me op.

Als ik iets zoek, vind ik het in 1 keer!

Kan tegelijkertijd bellen, koken en nog veel meer!

Van een griepje is bij mij niets te merken.

Ik neem een aspirine en ga gewoon werken.

Ik hou me bezig met echt belangrijke vragen.

In plaats van te jammeren om de voetbaluitslagen!

Al is vrouw-zijn dan een enorme zegen,

Helaas houdt "De Man"onze ontwikkeling tegen!

Hem aan zijn lot overlaten is misschien een makkie

Maar wie strijkt dan zijn overhemden en kookt zijn prakkie?

Dat is niet het ergste in dit geval

Wat echt irritant is bij mannen: hun gebral

Ze denken zelf de beste te zijn

Vooral spotten met vrouwen vinden ze fijn.

Uiteraard laten we ze in de waan

Want de waarheid kunnen ze psychisch niet aan:

Mannen zijn eigenlijk nog kind

Dat spelen met auto's het einde vindt,

Die een potje gaat vechten als hun club verliest,

Computerspelletjes speelt en  knoeit als ie piest.

Nee, mannen willen de waarheid niet horen

Zonder een vrouw zijn ze verloren

De vraag

‘Ben je gelukkig geweest?’

Wat een vraag! De wind zou net gaan liggen,

een roos zou net gaan bloeien, mijn hart zou net gaan breken …

Ik schraapte mijn keel

om het duidelijk te zeggen

- het antwoord stond al jaren onomstotelijk vast –

en toen was er niemand meer

die het nog wilde weten,

en ik ging in het gras, ik had nog zoveel te doen,

zoveel te vergeten.

                                      Toon Tellegen              

Sneeuwklokje

Sneeuwklokje heb je het niet veel te koud

Bleef je niet liever onder het kreupelhout

Want wij hebben nog de winterkleren aan

Kun je die sneeuw en wind wel doorstaan

Je brengt ons als eerste voorjaarsbode

Jouw bloemetjes komen zelfs tussen de graszode

Wij moeten oppassen om je niet te vertrappen

Maar we zullen omzichtig over je heen stappen

Jouw witte klokjes vertederen onze harten

Verlangen naar de lente speelt ons parten

Jij gaf de aanstoot tot dit warme gevoel

Sneeuwklokje was dit misschien jouw doel

                                                                                     Gerard Lenting 

Weerpraatje  

Wij mensen praten keer op keer

over ons Hollandse weer

Het is de conversatie met iedere relatie

bij bakker, groenteboer of slager

met Oma, achterneef of zwager

Is men jong of is men oud

't is te warm of 't is te koud!

En met laaghangende bewolking

nou, dan klaagt heel de bevolking!

Gaat dan dra de zon weer schijnen

zal de somberheid verdwijnen

En men hoort: "Buur, ik ga naar het strand!"

"Nou, ik niet hoor, ik verbrand"

"Ik vind het eigenlijk te heet,

moet je zien hoe ik zweet!"

"Het is te droog naar mijn gevoel,

't is overal een dorre boel"

Maar Oh, wat toch een zegen,

eindelijk eens wat regen!

"zeg, het is toch bar en boos,

het lijkt bijkans wel een hoos!"

"Ik word het eigenlijk spuugzat,

alle dagen even nat!"

"En wat ik er ook van vind,

er is te weinig wind"

"Het is zo stil, ik voel geen zucht...

er zit onweer in de lucht"

"....een donderslag.....NIET TE GELOVEN!...

....ik was net even boven!"

"Ik zag later voor de buis,

er verbrandde weer een huis"

"Oh, wat wordt het mistig zeg,

gevaarlijk bij de weg!"

"We hebben het niet voor 't kiezen,

maar van mij mag het wat vriezen!"

"Het vriest, wat is het bikkelglad,

'k viel haast op mijn gat!"

"Het sneeuwt, wat is dat mooi,

maar straks die vieze dooi!"

"Wat vorst, ik mag het lijden,

dan kan ik schaatsenrijden"

"Dat kan ik niet, schei uit!....

dan val ik altijd op mijn snuit!"

"Ik zei laatst tegen Tante Sjaan,

ik zie bar tegen de winter aan"

Ja, zo gaat het keer op keer,

steeds maar praatjes over het weer.

Maar weet je wat.....het is zo fijn.....

de optimist of saggarijn

doet niemand leed, geen centje pijn.

Wij worden allemaal onverdroten

met hetzelfde sopje overgoten!

                                                                                   bron onbekend 

De brief in het nachtkastje

In een Engels ziekenhuis stierf onlangs
een oude vrouw op de geriatrische afdeling.
Toen de zuster die haar in de laatste levensfase had verzorgd,
het kastje naast het bed opruimde,
vond ze daarin geen voorwerpen van enige waarde.
Maar wel lag er een vel papier in,
dat de oude vrouw met moeizaam gevormde lettertjes
had volgeschreven. Er stond:
"Wat zie je zuster?
Wat zie je?
Een kribbige oude vrouw, niet meer bij de tijd.
Een beetje onzeker, met starende ogen.
Een oude vrouw, die met haar eten knoeit en die geen antwoord geeft,
als je met een hard stemmetje tegen haar zegt
"Ik wou dat je het nou maar eens probeerde."
Een oude vrouw die schijnbaar niets merkt van de dingen die jij doet.
Die steeds weer iets kwijt is, een kous of een schoen.
Die zonder tegenstribbelen laat doen wat jij wilt.
Die met wassen en eten de lange dagen laat vullen.
Denk je dat?
Zie je dat?
Doe dan je ogen eens open, zuster.
Je kijkt niet eens naar me.
Ik zal je zeggen wie ik ben, als ik hier zo zit.
Als ik plas op jouw bevel en eet, wanneer jij het wilt.
Ik ben een jong meisje van tien, met een vader en een moeder,
met broers en zusters die van elkaar houden.
Een bruid van twintig ben ik en mijn hart springt op
als ik denk aan de belofte die ik deed.
Vijfentwintig ben ik, en ik heb zelf kinderen
die me nodig hebben om een veilig, gelukkig huis te bouwen.
Een vrouw van dertig ben ik en de kleintjes worden snel groot,
verbonden door banden die zullen blijven.
Veertig ben ik.
 Mijn zoontjes zijn volwassen geworden en uitgevlogen.
Maar mijn man is bij me om te zorgen dat ik niet treur.
Vijftig ben ik -
en weer spelen er kinderen op mijn schoot.
Dan komen de donkere dagen.
Mijn man is dood.
Ik kijk naar de toekomst en ik huiver van angst.
Want mijn kinderen hebben nu zelf een gezin.
Ik denk aan de jaren van liefde die ik kende.
Nu ben ik een oude vrouw
De tijd is wreed.
 Het is een grap van de tijd, ouderen er als dwazen te laten uitzien.
Mijn lichaam is vervallen, gratie en kracht zijn verdwenen.
En er zit nu een steen op de plaats waar ik ooit een hart had.
Maar... binnen in dat oude karkas woont toch nog dat jonge meisje.
Soms klopt mijn oude hart wat sneller.
Ik herinner me de vreugde en de pijn.
Ik heb weer lief.
Ik leef mijn leven opnieuw.
Ik denk aan de jaren die voorbij zijn, te snel vervlogen,
en ik accepteer de harde waarheid dat niets kan duren.
Doe je ogen open, zuster, en kijk.
Niet naar die kribbige oude vrouw.
Kijk eens goed, zuster.
Kijk eens naar... mij."

Op zoek.
 
Ik ben nog steeds op zoek
naar iets waarin ik vrede vind
op zoek naar innerlijke bewustzijn
wat mij aan het leven bindt.
 
Ik heb nog niet gevonden
de rust waarnaar ik zoek
misschien staat het beschreven
in het nog onbeschreven boek.
 
Ik zoek nog naar het leven
van liefde en van rust
zonder zo opstandig te zijn
maar van het leven mij bewust.
 
De jaren gaan me veel te vlug
ik loop er bijna aan voorbij
'k ben daarom dus nog steeds op zoek
 naar de innerlijke rust in mij.

                          Alles wat geld kost is lang niet altijd kostbaar .
                                Alles wat écht is , kost niets .
                                Zon , leven ,liefde

       


Sebastiaan

Dit is de spin Sebastiaan
Het is niet goed met hem gegaan .

Luister !

Hij zei tot alle and’re spinnen
Vreemd , ik weet niet wat ik heb ,
maar ik krijg zo'n drang van binnen
tot het weven van een web .

Zeiden alle and’re spinnen :
O , Sebastiaan , nee , Sebastiaan  ,
kom , Sebastiaan  , laat dat nou ,
wou je aan een web beginnen
in die vreselijke kou ?

Zei Sebastiaan tot de spinnen :
’t Web hoeft niet zo groot te zijn ,
’t hoeft niet buiten , ’t kan ook binnen
ergens achter een gordijn  .

Zeiden alle and’re spinnen :
O , Sebastiaan , nee , Sebastiaan ,
toe , Sebastiaan , toom je in !
Het is zó gevaarlijk binnen
zó gevaarlijk voor een spin .

Zei Sebastiaan eigenzinnig :
Nee, de Drang is mij te groot ,
Zeiden alle and’ren innig :
Sebastiaan , dit wordt je dood ….
O ,o, o, Sebastiaan !
Het is niet goed  met hem gegaan .

Door het raam klom hij naar binnen .
Eigenzinnig ! En niet bang .
Zeiden alle and’re spinnen :
Kijk daar gaat hij met zijn Drang !

PAUZE

Na een poosje werd toen even
dit berichtje doorgegeven :
Binnen werd een moord gepleegd .
Sebastiaan is opgeveegd .

                                             Twee vogels , 
                                             in vriendschap met elkaar verbonden
                                             hebben hun tehuis in dezelfde
                                             boom gemaakt .
                                            Eén van de twee pikt van
                                           de zoete vrucht
                                           de ander kijkt alleen maar toe .

Eerlijk delen.

Er waren eens een leeuw, een ezel en een vos,
die gezamenlijk op jacht gingen.
Ze hadden succes en vingen een luipaard.
De leeuw zei tegen de ezel:
"Verdeel jij nu eerlijk de buit".
En de ezel deelde scrupuleus nauwkeurig in drie gelijke delen,
waarop de leeuw zo woedend werd, dat hij de ezel opat.
Bleven over de leeuw en de vos.
Zij gingen weer op jacht.
Opnieuw hadden zij succes en 's avonds was er weer een luipaard gevangen.
De leeuw zei tegen de vos: "Verdeel dat nu eens eerlijk".
De vos hield één oortje voor zich en de rest kwam aan de leeuw.
Toen zei de leeuw: "jij hebt goede manieren, wie heeft je dat geleerd?".
"De ezel", zei de vos.

                          Voordat stormen onze achtertuin binnenvallen ,
                                zijn er tekens , kleine tekens  ,
                               die we uit luiheid negeren .