Het ribbelding verwijst écht naar de hoofdletter T én ook naar mijn breicreaties uit de jaren 70. Ik zat toen 's avonds vaak alleen,de kinderen lagen in bed of zaten op hun kamer en ik haalde dan de breinaalden boven.Zoals op vele mensen had breien een kalmerend effect op mij,na een drukke dag.Als je over een simpel patroon beschikte dan kon je tijdens het breien televisiekijken,of naar de radio luisteren,zelfs- als je ervaring hadt en nog goeie ogen-een boek lezen. Een ribbelding breien,dat was zo'n simpele opdracht : een aantal steken (volgens de omvang van de opdrachtgever)opzetten,altijd recht breien,op een bepaalde hoogte steken bijzetten voor de mouwen,steken minderen voor de halsuitsnijding,over de schouders die steken er weer bijzetten,mouwsteken afkanten en verder breien "zoals het voorpand".Als je het breiwerk dubbelvouwde,zag je een hoofdletter T verschijnen.Je hoefde alleen de zijnaden te sluiten. Eigenlijk was dat het enige model dat ik tot een goed einde bracht én dat dan ook gedragen werd door de jongste leden van de familie.Niet dat ik niet kon breien.Geen steek zo ingewikkeld of ik slaagde erin hem feilloos van de ene priem op de andere te laten glijden ,kleuren inbreien,motieven opmazen,niks was mij te moeilijk.Nee,het lag niet aan het breien,daar was ik heel goed in.Het probleem was ,dat ik niet kon naaien.Ik slaagde er nooit in de verschillende delen feilloos in mekaar te doen passen. De armsgaten vielen altijd groter uit dan de kop van de mouw,zodat ik boven aan de schouder met een prop breisel teveel zat en mijn kinderen,als ze mijn handenarbeid al droegen,precies op een kapstok hingen.Naaide ik een kraag aan de halsopening dan zou je je verhangen hebben bij het uittrekken van de trui,als je er al in gelukt was het ding zonder hulp over je hoofd te trekken. Veel van mijn laatavondwerk is dan ook in de zakken van "De grijze Kat"beland of heeft op de stoep de afhaalwagen van Spullenhulp afgewacht. De wol was nochtans wel altijd van prima kwaliteit.Ik weet niet of de mij onbekende ontvangers er de nodige aandacht aan besteed hebben bij het wassen,anders zullen ze dikwijls blijven zitten zijn met een truitje "maat XXXXXSMALL" dat dan ook nog eens 5 kilos leek te wegen!Hoe zuiverder de wol,hoe voorzichtiger je moet zijn bij het wassen!Dat zei ons moeke altijd en,zoals voorheen gezegd,zij kon het weten. Nu mijn vingers strammer zijn geworden en ik niet meer zolang in dezelfde houding kan zitten,nu regent het bestellingen vanuit de familiale hoek,voor die fameuze Tpullekes.Misschien vinden ze "artisanaal"breiwerk terug mooi,omdat zo weinig jonge mensen de "kunst" nog meester zijn ,ofwel vloeit de rage voort uit heimwee naar de tijd van MIJN bomma ofwel willen de kinderen me gewoon plezieren en me iets te doen geven... "Ik draag "het"alle dagen,hoor,zegt een van mijn kleindochters,en op school vinden ze het allemaal zo'n leuk modelleke.Ik zeg dan dat gij het gebreid hebt..." "Zie je wel,zeg ik dan tegen ons Mieke,jullie wilden vroeger nooit iets dragen van wat ik gebreid had!Uuuuuuren heb ik daaraan gewerkt..." "Ja ma,ze dragen het zeker,zolang ge maar geen model kiest met mouwen of met een hoge kraag!" Zelfs dertig jaar later,nog ondankbaar! Ciao
Mijn dochter staat achter me met twee breinaalden in haar hand. Ok ,denk ik,daar gaan we weer voor de zoveelste breiles .Het is nochtans allemaal verloren moeite,want in al de voorbije jaren,is ze er nooit in geslaagd drie priemen achter elkaar normaal af te werken. Ik zet dan een dertigtal steken op "om te oefenen" en na een kleine tien minuten slaagt ze er steeds weer in ,minstens de helft ,onderweg kwijt te spelen.Dat leidt onherroepelijk tot het uittrekken van het hele gefrutsel:ik ben namelijk ook niet echt een breiwonder en het lukt mij ook nooit om de "gevallen"steken weer "op te rapen"en terug op de "priem"te krijgen. Terwijl ik dit schrijf gaan mijn gedachten als vanzelf weer naar mijn bomma en naar mijn moeke.Voor deze twee vrouwen was al het bovenstaande-en nog veel meer-pure vaktaal. Hoe ze er in slaagden om met twee onnozele ijzeren "barkes" en een bol wol zo'n prachtige creaties tevoorschijn te toveren...het bleef voor mij altijd een wonder. Mijn bomma had de gewoonte om eens om de zoveel weken,haar drie dochters ,mét kroost,te convoqueren voor een gezellige "onderonse"breinamiddag.Iedereen verscheen dan met de nodige breipatronen ,geknipt uit de "Rosita"of "Het Rijk der Vrouw" en uitvoerig werden nieuwe technieken qua op-en afzetten,"slingers",in-breien,jacquard enz enz ,besproken.Wij,kleinmannen,mochten dan niet te veel lawaai maken en ons zeker niet bemoeien met het onvermijdelijke geklets dat het ritme van de priemen volgde en soms zelfs voorbijliep.Van de gelegenheid werd gebruik gemaakt om het rijtje van familieleden eens af te lopen en tegen dat we naar huis gingen waren er steevast een paar nonkels,neven of schoonbroers(zusters)bij,wier oren flink moeten" gefloten" hebben. Er was ook altijd verse koffie én koffiekoeken,maar die waren van de dag ervoor,want die kostten een halve frank goedkoper. Meestal kregen ons moeke en haar zusters de overschot mee naar huis,wat onze pa 's avonds ,als hij in zo'n koek beet,deed opmerken:"Ik proef dat ge bij ons "Matje"gaan breien zijt!" "Matje"was het soort verkleinwoord voor "Ma ",dat onze pa altijd gebruikte als hij het over zijn schoonmoeder had.Hij kende die breinamiddagen maar al te goed .Met zijn verjaardag kon hij er elk jaar weer opnieuw de vruchten van plukken en hij wist ook dat hij dikwijls zelf de stof leverde voor de gesprekken die er gevoerd werden. Maar ...om nu terug te komen op ons Mieke,mijn dochter. En haar pulleke...zo'n ribbelding... Helaas zal dat voor morgen zijn.Jammer,ik was nu juist zo goed op dreef! Maar voor geen goud zou ik m'n kleindochters willen teleurstellen:ik heb hen beloofd na't school samen een pannekoek te gaan eten. Awel,ik ga hen eens vertellen over dat "koffiekletsen"bij MIJN bomma.(Ze spraken dat uit als "koffieklatchen")Ze horen dat graag,dat"hoe het vroeger was,toen gij klein waart..."Misschien kan ik hen wel warm stoken voor een breiles.Al betwijfel ik dat sterk.Als dat ooit zou lukken met een klik van de computermuis...ja,dan zeg ik niet... Riet,sta op en ga door of het pannekoekenuur is voorbij in de tavernes!Morgen veklaar ik het "ribbelding"!Ook beloofd! Ciao!
Ik heb een hoed gekocht vandaag. Niet zo'n Elvis Pompillio exemplaar ,dat is aan mij niet besteed.Ik draag nl nooit een hoed.Maar ik ben er dol op.En héél soms koop ik er één.Zoals vandaag.Gewoon,aan zo'n soort souvenirwinkeltje dicht bij de Grote Markt. Hij is paars ,er zit links onderaan een bloem op (ook paars) én -summum van alle summums-er hangt een "voilètje"aan.Dat is nu precies wat ik altijd gewild heb:een hoed met zo'n "vooltje"dat over de helft van je gezicht fladdert en dat verondersteld wordt je een mysterieuze blik te bezorgen.Het is trouwens dat supplementaire aanhangsel (alles in de prijs van 15 euros inbegrepen) dat mij de koop heeft doen sluiten.Ik heb het ding zelfs niet gepast,ik was er zeker van dat het me zou staan,al was het maar in de beslotenheid van mijn slaapkamer. Daarstraks,toen iedereen hier ergens in huis bezig was,heb ik mijn aankoop wél opgezet : ik zag al een beetje bleek en toonde nog bleker tegen al dat paars...het randje bobbelde lichtjes,maar dat kwam waarschijnlijk omdat ik in hetzelfde zakje een braadkip voor het avondeten gestopt had...maar dàn,het vooltje...de hakken onder mijn schoenen leken plots 10cm hoger te worden,mijn normaal futloos haar krulde als bij wonder tegen het feuter omhoog en tussen de paarse noppekes die bij zo'n flodderke horen, straalden mijn ogen de verwachtte geheimzinnige glans uit ...enfin,ik vond dat toch. Ik durf noch mijn man,noch mijn kinderen om hun mening vragen .Ik heb dan ook al een paar dito exemplaren in mijn kast liggen die ,na aankoop, het daglicht niet meer gezien hebben.Mijn excuus voor mijn nieuwe aanwinst is natuurlijk ...juist,het tralalatje.Maar welke man voelt zoiets aan?Iets om op je hoofd te zetten beperkt zich,voor mijn wederhelft,tot zo'n dikke wollen "pots"om de hond in de winter uit te laten.Idem voor mijn kinderen die daar nog een petje aan toevoegen,klep in de nek en wegwezen. Nee,laat mij maar heimelijk genieten van mijn Greta Garbo-look in mijn "boudoirke".Ik heb er een handspiegel bijgehaald om te zien welk effect de bloem langs achter heeft.Zo doende,merk ik op dat ze een klein beetje uitgerafeld is aan één blaadje.En aan de linkerkant lijkt het paars een beetje rossig.Misschien lag het hoedje er al sinds de zomermaanden.'s Avonds ga je er zeker niks van merken.Als ik hem eens 's avonds wil opzetten.Misschien volgende maand als mijn schoonzus 50 wordt.Tot dan,zal ik hem mooi wegleggen bij Misses Ivoire,Marrone en Crochet. Nu ja,15 euros... In elk geval heb ik terzelfdertijd nog eens stillekes kunnen lachen toen dat chapeauke me aan mijn bomma deed denken die altijd zei als ze iemand met een hoed zag:"Hoed,zet u goed of 'k sla u in de boet"! Da's toch ook wat waard,hé. Ciao!
