Moeke,liefste moeke,sinds jij niet meer nààst mij,maar aan de overkant van de straat-zoals ik het noem-wandelt,doet de kleinste kleinigheid mij dagelijks denken aan vroeger.Een boek,een foto,een liedje,een utdrukking,een kledingstuk,een geur...Ik lijk Proust wel, met z'n "madeleintjes"... Toen ik jouw hand nog kon vasthouden,toen was "vroeger"zo dichtbij,jij wàs "vroeger".In het boek over jouw leven,waaruit je me nog elke dag -zij het ,op 't laatst, hortend en stotend-voorlas,waren een groot aantal hoofdstukken aan mij gewijd.We keken samen achterom en haalden steeds weer dezelfde herinneringen op.We lachten samen,we snotterden samen en toen voor jou van het verleden nog slechts een vage witte vlek overbleef,toen trok ik mijn eigen "souvenirdoos"open en probeerde ,met bekende klanken en met vetrouwde namen ,het verhaal van zoveel jaren samen,terug op gang te trekken. En nu zit ik hier,aan mijn witte ronde tafel,met mijn pollepel in de aanslag en een hoop gesneden groenten voor mij en ik maak joùw soep. Maar voor die soep op tafel kwam,was je eerst naar de markt geweest.Elke dinsdag.Als het vakantie was dan ging ik met je mee.Ik wou dat "naar de markt gaan"voor geen goud missen.De rit erheen,met de tram,was al een belevenis .We kregen twee bonnetjes van de "receveur", die ze doorstreepte met een dik blauw potlood (dat streepje duidde aan waar je moest afstappen) en met z'n duim afscheurde .Die duim zelf droeg een soort rubberen hoedje,dat scheurde gemakkelijker en voorkwam dat de brave man na een paar dagen geen vel meer over z'n vinger had .Ik zou geld gegeven hebben voor zo'n materiaal om thuis "tram "mee te spelen! Dan de markt.Al direct kwamen we voorbij het kraam "Nie warm nie wille"en kreeg ik een pak smoutebollen.Eén keer zat één van die bollen vol kokende olie en moest ons moeke me op een vensterbank hijsen om te bekomen van de pijn die ik voelde in m'n slokdarm.Wekenlang heb ik er,bij elke hap,last van gehad.Wat me niet belette om vast te houden aan de smoutebollenritus! Volgende halte:de viskraam.Twee dikke,blozende madammen stroopten paling af,aan de lopende band.Ons moeke was verzot op paling.Als we thuis het (gazette)papier opendeden,kronkelden de beestjes nog altijd verder.Ik had liever gezien dat ons moeke schelvis of kabeljauw kocht ,die leken mij "meer dood"dan die sukkelaars in hun blootje. Verder naar de kiekens. "Ha,het juffrake is er bij,hier zie,een extra pakje levertjes,daar krijgt ge schoon ogen van!" Verderop stond een man die wasmachines verkocht en dweilen en borstels..."Kom,trouw me mij,dan krijgt g'er een wasmachien bij!" Een paar jaar geleden zag ik toch,verdorie,diezelfde man staan ,op de "voddemarkt"in Antwerpen:grijzer,dikker,precies ook kleiner geworden,maar ik herkende hém direct.Alleen had hij geen wasmachines meer bij,wél dweilen en borstels en zeemvellen en nog vanalles.Misschien had hij de machines uitgedeeld aan al de vrouwen die op zijn aanbod ingegaan waren... Voor mij was één van de leukste aspecten van die marktdagen,de marktkramers zélf en het sappige taaltje waarmee ze hun waren aanprezen.Vooral de ééndagsvliegen die geen kraam bezetten,maar hun koopwaar onder een parasol hadden uitgespreid en waar ge dicht rond moest gaan staan om te zien hoe wonderlijk hun snijmachientjes allerlei groenten sneden of hun wondersponsjes de meest aangekoekte vetvlekken wegtoverden en ge kreegt er dan op 't einde van hun betoog nog een hoop attributen gratis bij!Fantasisch!Behalve,dat het mirakel ,als ge het wondermiddel thuis zelf probeerde,meestal uitbleef! Ik vond dat niet zo erg, het plezier dat ik aan hun "vocabulaire"beleefde woog zwaar op tegen het beoogde resultaat! Maar ik dwaal af van mijn soep.De magere prei en selder en twee worteltjes,die ik kocht, hebben écht niks gemeen,moeke,met het prachtige soeppakket dat gij van de markt meebracht:buiten de drie basisproducten bevatte dat pak kervel,postelein,spinazie, peterselie en in 't seizoen zelfs een paar aspergekoppen. Ons hele huis geurde naar jouw groentesoep. Als ik je op dinsdag kwam bezoeken in het rusthuis,rook ik ook af en toe een flauw afkooksel van jouw recept.Je hadt dan mee groenten mogen snijden,samen met je huisgenoten,allemaal zittend aan een lange tafel.Tenminste ,degenen wier vingers nog niet te stram waren om te snijden. "Amai,moeke,lekkere verse soep vanmiddag,dat zal smaken,hé!" Je lachte dan een beetje onwezenlijk.Misschien begreep je niet meer wat ik zei.Ik hoopte het soms.Ik hoopte dat je niet aan "vroeger"dacht,zoals ik,nu.Dat je niet meer wist,hoe het eens geweest was.En dat je vooral niet besefte dat het plastic bekertje,mét tuitje,dat een lieve bejaardenhelpster voor je neerzette, het enige tafelgerei was waaruit je,zonder te morsen,nog soep kon eten. Ciao,moeke .Liefste moeke.
