Vechten doe je fel. Wonden hechten snel. Littekens vergeten niet. Vergeven doe je in de tijd, dat je gevoel voor vrienden rijpt. "Houden van" is met je ziel en zaligheid. Je compliceert met trots je moeilijke gevoel. Reageert boos op luchtig spel. Vaak begrijpen ze je wel.
De lente is in Veurne de krokussen staan in bloei.
"Een vriend is iemand die je verleden begrijpt, in je toekomst gelooft en je vandaag aanvaardt, gewoon zoals je bent."
Elke tekst die ik schrijf is een stuk levensverhaal.
Een verhaal dat nooit af is.
Je moet de mooiste dingen en het leven willen zien.
Toch heb je van die momenten dat je alleen wilt zijn.
Dat je wilt nadenken ergens stil in de natuur, alleen met het geluid van je stappen
En met het lied van de wind in de bomen.
Maar weet dat er ook vriendschap bestaat.
Vriendschap is een kostbaar iets.
Soms heb je dat je echt bij iemand wilt zijn.
Dat je wil praten.
Soms voel je jou klein, voel je de onmacht.
Maar weet dat er altijd iemand is die om je geeft.
Vriendschap is een wonderlijk woord misschien wel het mooiste op aarde. Vriendschap is een machtig iets een gift van onschatbare waarde!
José
Geluk.
Als zich heel diep in ons iets omkeert op een dag. Wanneer de mensheid ziet wat zij nooit eerder zag. Als afgunst en geweld veranderen in iets moois, dan is vanf diezelfde dag geluk iets heel gewoons.
Zonnestraaltje
Wees een zonnestraaltje
voor elk die je ontmoet
Dan geef je andere vreugde
en heb je het zelf ook goed
Tussen vriendschap en een roosje is een heel groot onderscheid rozen bloeien slechts een poosje maar vriendschap duurt een eeuwigheid.
De mens wordt bepaald door zijn innerlijke waarde al het andere is uiterlijke franje.
Voor elkeen die te maken heeft met een overlijden zet ik hier deze tekst. Het zijn 2 stukken maar die bevatten o zo veel waarheid.
De mensen van voorbij zij worden niet vergeten De mensen van voorbij zijn in een ander weten Bij God mogen zij wonen daar waar geen pijn kan komen De mensen van voorbij zijn in het licht, zijn vrij
Een goede raad!!!!
Ga nooit weg zonder te groeten Ga nooit heen zonder een zoen Als je het noodlot zult ontmoeten Kun je het nooit meer doen Ga nooit weg zonder te praten Dat doet soms een hart zo'n pijn Wat je 's morgens hebt verlaten Kan er 's avonds niet meer zijn.
Mijn plekkie Ooit was ik een kind, verdrietig en alleen. liep weg van huis, niemand wist waarheen. Ook ik wist t niet ,ik was nog zo klein. ik wist alleen, dit doet zo'n pijn. Niemand hield van mij, mijn ouders zijn niet blij met mij. Ik rende er op los, daar stond ik, voor het grote bos. Het bos, ik kwam er vaker met mijn ouders, soms nog even bij pa op zijn schouders. Op die bewuste dag, ik wist t even niet meer, ik was 9 of 10, kon het allemaal niet meer overzien. Vermoeid ging ik zitten, keek om mij heen, deze plek kende ik niet, ik voelde mij dubbel alleen. Met mijn knuffel dicht tegen me aan, liet ik mijn traantjes gaan. Niemand die mij horen kon of zien, had zo'n verdriet, ik huilde voor 10. Uren hebben zij naar mij gezocht, zich gewrongen in elke bocht. Ik hoorde ze wel, maar dacht, Ga maar weg, laat mij alleen, zoek maar een kind dat steeds maar lacht. Nu jaren later, is dit nog steeds MIJN plekkie, mijn plekkie waar niemand iets van weet. Daar trek ik mij terug, daar kan ik mij uitten, als het nodig is , huilen, tranen met tuiten.
Hoeveel woorden had je nodig om te weten wat ik voel, Hoeveel knuffels moest je hebben voor vertrouwen. Hoeveel strelingen erbij voor dat enige gevoel, Hoeveel had je nodig om van mij te houden.
Hield mijn twijfel jou gevangen in een angstig idee, Dat ik op een dag niets meer om jou zou geven. Ach, misschien was ik heel stiekem wel het bangst van alle twee, Voor hoe het is om zonder ons te moeten leven.
Hoeveel zinnen had je nodig om te weten wat ons bind, Dat je blindelings op mij zou kunnen bouwen. Hoeveel armen om je middel als de puurheid van een kind, Dat niet bang is om van iemand echt te houden.
Want ik hield zoveel meer van jou dan ik je toen kon zeggen, Ik gaf meer om jou dan wat ooit je hebt geweten. Het is nu voorbij, er valt nu niets meer uit te leggen, Wat morgen had gebracht, behoort nu tot verleden.
Sint leest het briefje met maar één wens Het papier is nog nat van tranen Sommige letters zijn uitgelopen De oude ogen worden vochtig terwijl hij verder leest Dit lieve kind wenst maar één ding Sint leest het nu al voor de derde keer Hoe moet hij het zeggen zo moeilijk uit te leggen Het hoort bij het leven Hij kan het kind zijn moeder niet teruggeven
Ik ben een man en dat is een geluk Ik doe niet hysterisch al heb ik het druk Ik verspil niet mijn leven met 'wat moet ik aan' Kan zonder depressie van de weegschaal af gaan Ik gooi dingen weg, heb geen spullen teveel En als iets kapot is dan maak ik het heel Parkeren is easy; gewoon in 1 keer En we doen wel hetzelfde, maar ik verdien meer
Ik ben een man en denk logisch na Ik leef niet op light-drank en drie blaadjes sla Als ik ergens heen loop weet ik de weg terug Ik maak van een olifant in no time een mug En al deel ik met duizenden vrouwen het bed Ben ik juist de man, i.p.v. een slet Als ik zeg dat ik klaar ben dan kunnen we gaan! En tijdens het plassen kan ik blijven staan!
Ik ben een man ja, dat doet me plezier Ik wordt niet dronken van 10 glazen bier Ik weet wat 'buitenspel' is, daarom geef ik een brul want voetbal is passie en de scheids is een lul Publiekelijk huilen dat doe ik dus nooit He,ik kan het vangen als iemand iets gooit En ik hoef niet te baren dus geen centje pijn IS HET NIET GEWELDIG OM EEN MAN TE ZIJN !!!
Als twee grote bruine ogen je vragen, "help me, ik voel me niet zo fijn." Mag je dan, omdat je voelt 'dit is het einde', egoïstisch zijn?
Als je van de dokter hoort: "Dit komt nooit meer goed," en hij krijgt steeds meer pijn. Mag je dan, omdat je hem niet wilt missen egoïstisch zijn?
Als twee lieve, bruine ogen zich sluiten gaan voorgoed en je zonder hem naar huis toe moet. Met de riem in je hand en een hart vol pijn... Nee, ik mag niet egoïstisch zijn!
Jarenlang van hem genoten, elke dag was het een feest. En in al die fijne jaren, is hijzelf nooit egoïstisch geweest!
Rozen, zijn onvervangbaar, Rozen, zijn uniek, Rozen, zijn de eerlijkheid waar, En klinken als muziek. Rozen, ruiken naar liefde en geluk, en proeven, naar het mooie wat men ziet. Ze kunnen nooit stuk, want ja, Rozen, verwelken niet
Rozen, helen wonden, Rozen, zijn bijzonder, Rozen, zijn door de ziel gevonden, En men kan niet meer zonder. Rozen, geef je niet zomaar, Alleen als iemand het écht verdient. En mijn rozen zijn voor haar, Want rozen, verwelken niet.
Rozen, zitten in haar hart, Rozen, heeft zij om zich heen, Rozen, geven wij haar, Voor haar, en haar alleen. Rozen kunnen tachtig dingen, Maar dat valt hierbij in het niet. Want háár rozen, zijn voor eeuwig, En rozen, verwelken niet.
Mijn hand gevuld met goudgeel zand Als zandloper van het leven Glijd het langzaam van de rand Om de dagen aan te geven Tot je lijf is opgebrand Ook al kan je ziel nog even
Voorkomen dat het zand zal stromen Is een onbegonnen daad Ondoordacht en vaak te laat Een poging om je hand te sluiten lijkt of t zand toch stoppen gaat Maar het zand gaat je te buiten En na een korte tijd voel je dat het van de zijkant glijd
hou je haaks is wat je zei betekende veel meer voor mij dan t ga je goed, je red het wel tot ziens, ik zie je snel nee meer dan jij had bedoeld had ik ervan gemaakt, had ik ervoor gevoeld.
Jou zand is op, je tijd voorbij Het hoopje wat nog over is Voeg ik bij dat van mij Zodat je niet totaal verdwijnt Maar af en toe verschijnt In de zandloper van mijn leven
Zeg ik ook tegen mezelf soms, Mensen nieuwe kansen geven, mensen leiden door het leven, voordelen uit de wereld bannen niet tegen anderen samenspannen, Oordeel op basis van nu, en hier inspanningen willen, maar ook plezier... écht iets willen bereiken uitstralen dat men op je kan rekenen. Kijken naar groei, en mogelijkheden naar goede dingen die mensen deden. Wat baat nu toch wrok aan haat? Vriendschap in het leven. is toch het mooiste wat er bestaat!!!!
De angst van de nacht kruipt over me heen. Onder een sluier van stilte ben ik alleen. Ik ben van binnen gebroken, maar het leven gaat door. Soms denk ik wel eens: "Waar leven we toch voor." Mijn droevige ogen sluitend voor al het leed. Ik hoef niemand meer te zien, deze wereld is te wreed. Mijn dromen zo ver van mij vandaan. Er is geen tijd meer voor een beter bestaan. Ik word oud en heb geen toekomst meer. "Zo zinloos is morgen," denk ik telkens weer. Ik wil ontsnappen uit deze wereld van verdriet. Het besliste lot dat mij niks meer bied. Ik kom langzaam los van het geworteld zijn uit het heden. In mijn gedachten dwaal ik af naar mijn teleurstellend verleden. Ik ben levensmoe door het gevecht tegen al de ellende. Ik wacht af op de ontmoeting met het onbekende. De schaduwdood schemert in het licht van mijn tijd. Spoedig zal ik afdrijven in de leegte van de eeuwigheid...
Deze tekst van Rob De Nijs is speciaal voor het overlijden van een buurman, speciaal voor zijn vrouw. Innige deelneming.
Vandaag begraaf ik jou in mij niet in de aarde, niet in die kist niet bij die bomen in de ochtendmist Daar ben je niet, jij bent veilig in mij Vandaag begraaf ik jou in mij Niet bij die steen daar, die lange rij Al die oude namen daar hoor jij niet bij Nee vandaag begraaf ik jou in mij Dan kan ik met je praten en antwoord geven Dan blijf jij in mijn leven Hier neem mijn ogen en kijk met mij Neem mijn voeten en loop met mij We gaan naar huis nu , wij allebei Vanaf vandaag leef jij in mij Vandaag begraaf ik jou in mij 'k Zal je niet zoeken waar je nu bent Blijf maar bij ons hier waar je iedereen kent Jou plaats aan tafel hou ik voor je vrij We zullen lachen en weer plannen maken 'k Zal met jou gaan slapen en met jou ontwaken Hier neem mijn mond en lach met mij Neem mijn handen en voel met mij Wat je nog wou doen , doe ik erbij Vanaf vandaag leef jij in mij. Haal weg dat kruis en al die witte bloemen Verscheur de krant waarin ze jou naam noemen Hier neem mijn ogen en kijk met mij Neem mijn hart en leef met mij Want jou dood is nu voorbij Vanaf vandaag leef jij in mij 'k Zal twee levens leven Met jou in mij - Rob De Nijs-
Dit is een rozentuil voor jullie allemaal. Rozen mijn lievelings bloemen
Ik hou van doodgewone dingen
Maar het meest van een lieve lach
Een lach kan een schaduw verdringen
En zorgt dan weer voor een zonnige dag
Ik hou van de mooie gele zon
Hij verwarmt en hij verlicht
Zou willen dat ik zo schijnen kon
Dan scheen ik op ieder droevig gezicht.
Mijn trouwboeket 24/03/2006
Mijn kleinkinderen drie van de vier. Reno, Jana, Quinten
"Vrienden zijn als sterren: je kan ze niet altijd zien, maar je weet dat ze er zijn"
Wie het kleine niet leert, doet het grote verkeerd
Goede vrienden blijven komen.
De Schorpioen
De Schorpioen is een sterk en gecompliceerd persoon, trots en gevoelig. Zijn gevoelens zijn niet makkelijk onder woorden te brengen, laat staan uit te leggen. Als hij van iemand houdt, dan doet hij dat heel intens, met hart en ziel. Het is voor hem erg moeilijk om luchtig met dergelijke gevoelens om te gaan. Doet een ander dat wel, dan kan hij daar eigenlijk geen begrip voor opbrengen.
Zijn gevoelens zijn dan ook vrij snel gekwetst. Ondanks het feit dat hij dan direct in de aanval gaat - het teken Schorpioen is niet voor niets één van de felste strijders van de dierenriem - verliest hij niet snel zijn humeur. Gebeurt dit wel, dan kan degene die zijn boosheid over zich af heeft geroepen beter maken dat hij of zij wegkomt: vergeten en vergeven komt niet in zijn woordenboek voor.
Anderen hebben soms moeite hem te begrijpen en ondanks de aantrekkingskracht worden vriendschappen moeilijk gesloten. Is het eenmaal zover, dan gaan deze vriendschappen heel lang mee.
De ascendant schorpioen.
Degenen met ascendant Schorpioen zijn gevoelige personen. Zij staan open voor de gevoelens van anderen en hebben een meer dan gemiddeld inzicht in mensen. Daarnaast kunnen zij snel beledigd zijn. Hun interesse in anderen gaat verder dan hun gevoelens en hun ideeën: zij willen weten waarom mensen dingen doen zoals ze doen. Hebben zij eenmaal een standpunt ingenomen, dan staan zij hier ook voor.
Zij zullen hun gevoelens niet snel uiten. Hierdoor weten anderen niet altijd wat ze aan ze hebben en kunnen zij enigszins geheimzinnig of zelfs achterbaks overkomen. Hun temperament zit ze hierbij in de weg: Zij kunnen koppig zijn en snel beledigd. Is hun woede eenmaal aangewakkerd dan valt deze niet snel te blussen. Zij kunnen in dergelijke situaties zeer scherp en sarcastisch zijn.
Elke nieuwe ervaring wordt door hen voor meer dan 100 procent beleefd, het woord extreem komt niet in hun woordenboek voor. Zij storten zich echter nooit ergens hals-over-kop in: zij denken van te voren goed na en de risico's die zij nemen zijn eigenlijk altijd goed doordacht.
Soms is het niet erg iets moois te verliezen beter verliezen dan het nooit te hebben gehad.
KNIP EEN DAG UIT GOUDPAPIER MET HELDER BLAUWE RANDEN DAN HEB JE OP EEN REGENDAG ZELF HET GELUK IN HANDEN
Mijn broer Rudy toen 12 jaar nu 48 Mijn zus Martine toen 11 jaar nu 47
