Na de val van Hampi verplaatste de Vijayanagarkoning zijn hoofdstad naar Penukonda. We wilden het fort zien maar de weg was afgesloten. In de stad vind je overal overblijfselen uit de 16de eeuw :De Gagan Mahal was een paleis in het fort. Voor de ingang van elke tempel of moskee zitten de bedelaars-netjes geordend-te ...bedelen.
Het géniale in Kerala : hier kom je enkel te voet. Kovalam Lighthouse Beach daar rijden geen moto's, geen taxi's, geen Tuctuc, laat staan bussen. Je bagage wordt met een kruiwagen gebracht, je eten en je drinken eveneens. De ochtend, zes uur en iets later, is het aan de vissers. Grote netten worden met een boot in zee gedropt, daarna trekken de dorpelingen aan de twee zijkanten van het strand de buit binnen. Geweldige attractie, iedere ochtend. Voor je maaltijd kies je dus een terras met zicht, je kiest je vis en... smullen maar. En op de achtergrond hoor je vogels, geen toeters of verkeer. De zonsondergang of opgang : kies er maar één uit. Dus rust, al dan niet onder parasol.
In Lepakshi staat de prachtige Virabhadra (Shiva) tempel halverwege de 16de eeuw gebouwd. Heel mooi beeldhouwwerk en goed bewaarde schilderingen.De hangende pilaar en Nagalinga (met de slang) de grootste van India. Even buiten het dorp staat de enorme monoliet van Nandi (Shiva's voertuig).
Na een lange tumultueuze rit (bemerk de drie moslimgratiën achter ons) aangekomen in Hindupur. De juwelenwinkels zijn 's zondags toe dus kuieren we op de markt. We drinken citroen-suikerriet,lekker! De paarse uienringen met limoen krijg je in eender welk restaurant gratis erbij.
Na een hobbelige rit bereiken we Alampur. In dit dorp staan de oudste hindoetempels van Andhra Pradesh. En ja,Walter even dachten we in Bubaneswar te zijn. De Navabrahma-tempels dateren tussen de 7de en de 9de eeuw en de sculpturen zijn nog in goede staat. In een verder afgelegen tempel mogen we zelfs deelnemen aan een rituele wassing van de lingam. En alles is hier nog gratis te bezoeken!
Vandaag is het Republic Day. Daarom gingen we naar de parade kijken. Maar wijzelf waren er de grootste bezienswaardigheid.De laatste foto is een tempeldanseresje.
In de namiddag trokken we naar het Kurnool Fort waar we belegerd werden door "selfie"fotografen (wich country?) en dan naar het graf van Abdul Wahab de eerste Nawab van Kurnool. Op de tiende foto zie je de dhobimannen (de klassieke wasserij in India) en de laatste foto bewijst dat de dhoti (klassieke kledij) nog altijd hier gedragen wordt.
De vele busritten van de voorbije weken in ouderwetse voertuigen ( zonder vering of enig comfort) en de onverantwoorde rijstijl van de " chauffeurs" hebben er voor gezorgd dat mijn rugproblemen terug opspeelden. Ik heb dan ook deze vehikels ingeruild voor twee vluchtjes en koos ervoor om 14 dagen rust te nemen aan de Indische Oceaan. The lighthouse beach was me bijgebleven van onze Kerala-reis 25 jaar geleden. Massage, beetje zwemmen, op het strandje wandelen, koffie drinken met zicht op zee, boek lezen aan het zwembad, kortom bekomen en herstellen. Over de ontvangst op de luchthavens mag ik zeker niet klagen. De jongste van de groep is dus de eerste afvaller van kamp W, maar op 10 februari komt het reisgezelschap terug bij elkaar aan de kust nabij Chennai.( laatste foto 😂😂😂)
Vertrokken uit het primitieve maar rustige Srisailam en na een lange en vermoeiende busreis (je had gelijk Dirk) aangekomen in het drukke Kurnool. We verwennen onszelf met een prima hotel en maken een late namiddagwandeling naar de Bar...
Aangekomen in Srisailam een pelgrimsoord op weg naar Kurnool. Niemand verstond ons hier en uiteindelijk belandden we dankzij een snuggere tuktukkerel in een pelgrimshotel : proper maar met weinig voorzieningen. En ja 's avonds nemen we deel aan de "darshan" het aanschouwen van de goddelijke beelden. Geen camera's en geen smartphones toegelaten. Het blijft een verbazend spektakel...
De ochtendmarkt bezocht waar o. a. levende kippen worden gekocht, de brommer op en wegwezen. Het fort van Kondipalli ( van de veertiende eeuw, zeggen ze) ligt in de heuvels 28 km van onze verblijfplaats. Deze keer geen bus maar een taxi. En die oldtimer-bus, die lijkt er gewoon beter uit te zien dan al de exemplaren waar wij al mee reden. De eindfoto is aan de samenvloeiing van de Godavari- en Krishnarivier.
Op een boogscheut van onze verblijfplaats ( 48 km of twee uur bus plezier) vind je het museum, de stoepa en de Ambadevi temple. Op de terugrit kom je dan weer een monolithisch voorbeeld van Indiase uit de rotsen gehouwen architectuur in Undavalli tegen. Op uitstap dus.
De dag startte vandaag met een foto met de ontbijtploeg. De Durga Devi tempel stond op het programma, maar de drukte en de tempelregels weerhielden ons van een bezoek . De Sambhavnath Jain temple was daarna echter een juweeltje en wel bezoekvriendelijk. Nog een stoet Hare Krishna Hare Rama en de zondag was compleet. De Gandhi Hill was dan weer de namiddag trip.
Aangekomen in de volgende grote stad, bijna 2 miljoen inwoners. Op zoek naar de grotten ( die permanent gesloten zijn) was het zo onaangenaam druk ( je moest slalommen tussen auto's en moto's en bussen) dat we, om een beetje rust te vinden, een college binnen zijn geraakt ( ja hoor, hier ook op zaterdag school) . We waren er welkom en zagen de favoriete Indische sport beoefenen : cricket. Er was ook een tempel op een heuvel, dus klimwerk. En dan wat foto's uit het straatbeeld.
De dag begon met een reusachtig beeld van Sri Sai Baba in de straten van deze drukke stad. Daarna werd het een ferme rit met de Tuktuk richting de Golf van Bengalen. De kust dus op z'n Indisch. Een afsluitende wandeling eindigde met een koffie zoals ze hem hier alleen kunnen maken.
Aangekomen in de volgende stad nu een tumultueuze rit van 80 km. The Bandar Kota is een fort uit 1600 gebouwd door de Nederlanders. En een rustige stadstuin is altijd meegenomen.
Na eerst een zeer lekker ontbijt in buffetvorm werd het weer Boeddha vandaag. Op het bord ziet U idly ( witte ronde), vada ( bruine rondjes), aardappel-gember cashewnoten curry ( geel), een potje groentensoep en een hardgekookt eitje. Om letterlijk duimen en vingers van af te likken. Om dus onze religieuze balans in evenwicht te houden reden we 45 kilometer met een taxi om de Buddha Caves in de rustige natuur te bezoeken. De taxichauffeur had zijn zoontje mee genomen en genoot mee in de heuvels van de stoepa's, chaithya en boeddhistische grotten van 200 jaar voor Christus( zeggen ze) . Een beetje rust in het park was achteraf dus wel verdiend.
Onze volgende bestemming richting zuiden. Niet met die mooie oldtimer, hoor. Na een ernstige Boeddha vonden we een vrolijk tempeltje, goed gespekt met het leven van voor de preutse tijden. Verder een een ijsmoment om af te koelen.
Volgens een Tamil traditie viert men 15 januari het PONGAL feest. Eigenlijk wordt het einde van de winter ( gedaan met 26 à 27 graden, vanaf nu in de dertig...) gevierd. Tevens is het een oogstfeest. Men stookt vuurtjes op de straten, men plaatst er een pot naast en die mag overkoken ( de betekenis van PONGAL). Voor de tempels en huizen maakt men kolams, kleurige tekeningen met wensen. Het is een familiefeest met de traditionele cadeautjes. En een feestelijke optocht op straat mag natuurlijk niet ontbreken. En ons ontbijt vandaag : Lassi ( yoghurtdrank) met banaantjes.
Vandaag was het tempel-dag, en je hebt ze hier aan de oever maar uit te kiezen. De nieuwe Mahakaleshwar Shivatempel trok veel aandacht. De blauwe Sri Sri Radha Gopi was echter eerst een bezoekje waard. Verder op rivieroever was er ook nog het Cottonmuseum.
