Wij reden van de haan naar blankenberge,mijn man wist wel ongeveer waar het was. Daar aangekomen namen we femke mee binnen in spoed,we legden haar op de verzorgingstafel,en wat ons toen overkwam geloof je nooit. ze konden haar daar niet onderzoeken en verzorgen want zij hadden geen kinderafdeling.we geloofden onze oren niet.ze gaven gewoon femke in onze armen en verzochten ons om naar de kinderarts te rijden in blankenberge.ze gingen hem verwittigen dat we op komst waren.ja dat deden ze wel.met adres in de handen en een bang hart reden we dan maar naar de kinderarts.
op 19 juli 2001 werd femke ziek,ze had koorts,38-39°. wij dachten dat ze koorts maakte van haar tandjes die erdoor kwamen.Ik had haar al iets gegeven om de koorts te doen zakken,maar dat hielp niet.Mijn man begon een badje met lauw water te vullen ,met de bedoeling haar daarin af te koelen.Mar toen zij haar papje aan het drinken was,begon ze over te geven.Omdat wij op een camping in de haan zaten besloten we om de dokter te bellen die normaal naar de camping komt als er iets is.diene mens nam niet op.Ons femke die reageerde ondertussen niet meer,haar hartje bonke bijna uit haar borstkas en haar oogjes draaiden.de dokter had ondertussen terug gebeld en gezegd dat hij te ver verwijderd was van ons en dat we femke naar spoed in blankenbergen moesten brengen.we sleurde ons stefanie uit haar bedje (4 jaar),oharme ,ze lag zo rustig te slapen. toen vertrokken we,met een bang hartje.........
Ik ben een jonge vrouw,genaamd natalie en ben gelukkig getrouwd met patrick ,samen hebben we 2 dochters waarvan de jongste al een bewogen leven heeft gehad en zelfs nog niet gedaan is. onze oudste dochter 11 jaar noemd stefanie en de jongste bijna 8 jaar noemd femke.
