Mannen zijn doorgaans minder op hun eigen uiterlijk gefixeerd dan vrouwen. Voor vrouwen geldt dit precies omgekeerd. Is dit biologisch of cultureel bepaald?
Als vrouwen een spijkerbroek nodig hebben waarbij nodig hebben al een uiterst rekbaar begrip is dan reizen ze stad en land af tot ze de perfecte jeans gevonden hebben. Kosten noch moeite worden gespaard. Mannen slagen in de regel binnen een klein uurtje. Ze weten welke maat en welk model ze meestal dragen en bij welke winkel ze die moeten halen. Een goede uiterlijke verzorging is belangrijk, maar daarin moet je als man natuurlijk niet overdrijven. Hoe komt het dat mannen doorgaans minder gefixeerd zijn op hun eigen uiterlijk dan vrouwen? Volgens de Amerikaanse sociaal-psycholoog Jennifer Crocker komt dit doordat vrouwen hun zelfvertrouwen nog altijd meer op hun uiterlijk baseren dan mannen. Dat blijkt onder meer uit een bijzonder experiment waarbij proefpersonen een aantal wiskundesommen moesten maken gekleed in een wijde trui of in zwemkleding. De vrouwelijke proefpersonen bleken minder goed te presteren als ze een badpak aan hadden en gingen gestoord eetgedrag vertonen ze aten bijvoorbeeld geen heel koekje op, maar alleen een stukje. Mannen vertoonden een heel ander patroon. Mannen in zwembroek voelden zich wel voor gek staan, maar ze maakten de sommen normaal en vertoonden een normaal eetpatroon. Een ongezonde fixatie van vrouwen op het (eigen) uiterlijk is nergens voor nodig, is de persoonlijke mening van Marja Visser, woordvoerder van de Bond voor Formaat en oprichter van relatiebureau Dik voor Mekaar. Helaas blijkt uit de praktijk dat de meeste mannen een uitgebreid eisenpakket hanteren met betrekking tot het uiterlijk van de vrouw van hun dromen. Marja: De vrouwen die zich bij mij inschreven zochten vooral prettig gezelschap om een harmonieuze relatie op te bouwen. Op de tweede plaats kwam het uiterlijk van de man. Bij de mannen die ik aan mijn bureau kreeg, was dit juist het andersom. Zij zijn in mijn ervaring veel visueler en seksueler ingesteld dan vrouwen. En dus spenderen wij vrouwen eindeloze uren voor de spiegel en enorme kapitalen om te voldoen aan een ideaalbeeld. We willen een jonge uitstraling, dus laten we onze oogleden liften. We willen een slank postuur, dus hijsen we ons in corrigerend ondergoed. We willen een bruine teint, dus nemen we een tienrittenkaart voor de zonnebank. We willen er ook een beetje leuk uitzien, dus betalen we ons scheel aan dure make-up en designer kleding. Marja: Voordat de emancipatiegolf in de jaren zestig zijn vruchten afwierp, was de uiterlijke verschijning van de vrouw het enige wat zij te bieden had aan een man. En vreemd genoeg zit dat idee er in onze huidige maatschappij blijkbaar nog steeds ingebakken. Mannen zijn iets gematigder in hun fixatie op het eigen uiterlijk. Marja: Dat komt omdat mannen weten wat hen aantrekkelijk maakt in de ogen van vrouwen: macht en aanzien. Fysieke aantrekkingskracht is mooi meegenomen, maar wat een man bovenal interessant maakt, is of hij bewezen heeft dat hij garant staat voor een goed inkomen of een veelbelovende toekomst in het verschiet heeft. Dat was zo vóór de emancipatiegolf toen de man nog standaard de hoofdkostwinner van het gezin was en zijn echtgenote financieel volledig van hem afhankelijk was en dit is helaas nog steeds zo. Een uitzondering op de regel vormt de metroseksuele man. Hij bezoekt, net als de meeste vrouwen, regelmatig een zonnecentrum of beautysalon, laat zijn tanden bleken, heeft een hekel aan overtollige haargroei en onverzorgde handen en koopt zijn eigen (designer) kleding, zonder hierbij overigens zijn mannelijkheid te verliezen. Maar of alle vrouwen nu op zon man zitten te wachten, dat is nog maar de vraag.
|