Ik ben nicole, en gebruik soms ook wel de schuilnaam prulllemieke.
Ik ben een vrouw en woon in bij leuven (belgie) en mijn beroep is mensen blij maken.
Ik ben geboren op 17/02/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: lachen, kinderen,kleinkinderen,dieren,lezen,tekenen.
in 1996 maakte ik een salto fatale waarbij ik mijn rug brak dank zij de steun van mijn vriend,kinderen, ouderskon ik weer rechtstaan en een paar pasjes zetten met looprek 9 maanden daarna overleed m'n vriend
Musje heeft het op het idee gebracht en ik zet het dan maar op mijn blog, bedankt Musje!
Het sprookje wat in deze tijd van het jaar speelt is 'Het meisje met de zwavelstokjes', een droevig maar toch ook blij verhaal.
Op een koude Oudejaarsavond verkoopt een meisje op haar blote voetjes zwavelstokjes in de sneeuw. Het is niet druk en het meisje besluit om warm te blijven zélf de zwavelstokjes aan te steken. Als ze het 1e stokje aansteekt wordt ze lekker warm, maar al snel is het stokje uit. Bij het 2e stokje ziet ze een eetkamer waarvan de tafel gedekt is met allemaal lekkers, maar ook dit stokje gaat uit. Bij het 3e stokje zit ze onder een prachtige kerstboom, maar ook deze brandt veel te snel af. Als ze een 4e stokje aansteekt ziet ze haar overleden oma en snel steekt ze alle stokjes aan, omdat ze te bang is om haar oma niet meer te zien. Dan neemt oma haar mee en ze vliegen stralend naar boven, zó hoog, dat er geen kou, honger of angst meer bestaat.
De andere dag vinden voorbijgangers het meisje doodgevroren, maar de lach op haar gezicht geeft aan dat ze vredig is gestorven.
Reacties op bericht (1)
16-12-2006
triestig hé
Dit verhaaltje deed mij als kind heel veel pff huilen dat ik er mee deed ..
en als ik nog maar dacht...dat is een arm kindje gaf ik al mijn snoepjes weg!! lieve groetjes sjoeke