Hier zijn we weer. Hier verloopt alles heel goed! Ik ben alleen veel moe en heb van die misselijke buien maar voor de rest voel ik me super. De eerste weken heb ik alles gedaan behalve genoten maar nu begin ik stilaan te genieten. We zien wel wat komt. We zijn heel blij dat we dit mogen beleven! Nog een dikke 1.5 week en dan de eerste echo. Mijn man en ik kijken er enorm naar uit. Dan zal de opluchting eens zo groot zijn. Wij zijn nu 4weken en 2dagen ver. Succes aan degene die nog midden in alles zitten. Want jullie verdienen echt respect! Blijven geloven! Niet meteen denken het is niks. Want zekerheid heb je pas na je telefoontje. Bij de meeste koppels lukt het na de 3de keer. Maar vergeet niet dat ook lukt het niet meteen het voor de dokters een les is. Zij leren eruit. De eerste keer komt er ook zoveel op je af. In het begin zocht ik veel op via internet maar dat maakte ik me enkel maar bang mee. Alles op jullie af laten komen is het beste wat je kan doen. Bang voor de behandeling zelf is niet nodig. Pijn doet het niet. Het is enkel heel zwaar in het hoofdje! Maar dit is mijn ondervinding! Iedereen is anders. Ik hoop echt dat jullie niet denken...zij heeft makkelijk spreken nu maar dat bedoel ik niet. Want wij weten wat het is! Dus toitoi!
Hallo iedereen! WIJ ZIJN ZWANGER! Ja dan toch! Oh,ik kan het echt niet geloven! Wij kunnen dit niet geloven! Nu moeten we 3 weken wachten op een echo. Dan gaan we normaal een hartje zien kloppen. Dit is zo spannend! We houden er rekening mee dat er nog zoveel fout kan gaan! Als ik nu een raad aan mensen moet geven dan is het dat ze genoeg moeten rusten,zeker geen drank en niet roken en geen domme dingen doen. Ze zeggen dat je normaal moet leven en dat is ook zo. Maar ieder mens is anders! Luister naar je lichaam. Je hebt mensen die het liefst gaan werken maar ik kon dit niet. Zo nu gaan we verder genieten! Tot vlug !
Het gaat me al beter dan dinsdag. Het is zo spannend!! We gaan er van uit dat het niet zo is maar als het wel zo zou zijn zou ik de gelukkigste mens ter wereld zijn. Men schoonma die moet morgen ook naar het ziekenhuis voor een opperatie en die verwacht dat we allemaal langs haar bed gaan zitten morgenavond maar als het slecht nieuws is ga ik dit nooit kunnen. Mijn man is een beetje verplicht en als ik er niet ga zijn dan komt er commentaar tot en met. Dan is het volgende keer gezaag van hier tot herk. Maar daar ga ik me niks van aantrekken! Ik kruip dan morgen vooral in het bedje en laat de wereld dan maar verder draaien zonder mij de komende dagen. Want pijn zal het doen! Ik hou jullie op de hoogte. Ookal is het maar een paar zinnen zodra ik het weet weten jullie het ook.
Vandaag gaat het me echt niet. Voel mij zo rot! Wenen is het enigste wat ik doe. Zelfmedelijden laat ik eens deftig toe! Ik ga er van uit dat we niet zwanger zijn. Echt weten doen we pas vrijdag. Maar ik voel het gewoon dat we niet zwanger zijn. Het leven is gewoon niet eerlijk! Dokters begrijpen ons wel en geven ons wel verlof maar na een tijd is wel nodig om terug te gaan werken. Terwijl we daar emotioneel nog niet klaar voor zijn. Voor vele zo belachelijk maar het is zwaar,veel zwaarder dan ik ooit had kunnen denken. Ik hoop echt dat er ooit voor mensen in deze situatie iets deftig uit de bus valt. Zo dit was het. Ik ga nog een beetje treuren.
Hier loopt alles wel goed. Het is natuurlijk spannend. Heel spannend. Deze week ook vaak het gevoel hoe oneerlijk het wel allemaal niet is. Dit is echt niet min. Ik vind het nog steeds niet fijn dat wij zoveel moeite moeten doen. Soms zie je toch mensen met kindern waarvan je denkt...pfff,en bij hun wel. Dan gaat het meestal over het feit dat ze niks kunnen verdragen van hun kind. Ik zou niks liever willen dat wij tegen ons kind een opmerking mogen geven op 1 of ander. Maar ja,dat is helaas niet. Wij zullen deze dagen maar genieten van ons 2 en vooral heel veel kaarsje branden dat we toch zwanger zijn. Ik zou ook aan iedereen willen vragen hun kind vanavond is dicht tegen zich aan te duwen voor een knuffel want hoe stout hij of zij ook is soms het is en blijft een pracht van een kind,jullie kind!
Hier zijn we weer. Buiten het feit dat ik zeer verkouden ben is alles goed. Gisteren hebben ze dan de embryo's terug geplaatst. Pijn deed het niet echt,enkel de onderbuik voelt niet goed aan op het moment. Maar dat is weg eens het gedaan is. Gelukkig maar! Ik moet wel zeggen dat ik er een minder gevoel bij heb. Stel nu dat we toch zwanger zouden zijn zou het enorm mooi zijn. Maar ik vrees ervoor. Maar we zien wel. Is nog maar dag 2. Zekerheid hebben we pas over een 14dagen he. Pff. Nu wachten. Vandaag gaan we zien dat die verkoudheid snel gedaan is. Dus braaf men hoestfles nemen en proberen wat te slapen.
Twintig jaar geleden deed radiopresentatrice Kathy Lindekens voor het eerst een oproep om geld in te zamelen voor de strijd tegen kanker. Het was het prille begin van Kom op tegen kanker. Dit jaar staat de campagne volledig in het teken van het klinisch onderzoek naar de behandeling van kinderkanker.
klinisch onderzoek naar kinderkanker
In België krijgen elk jaar zo'n driehonderd kinderen te horen dat ze kanker hebben. Gelukkig staat de behandeling van de ziekte al ver. Tachtig procent van de kinderen kan worden geholpen. Helaas is er vanuit de industrie te weinig interesse om te investeren in onderzoek dat ook de overige twintig procent zou kunnen redden.
Daarom is er dit jaar bijzondere aandacht voor de bestrijding van kanker bij kinderen. Vooral voor toegepast onderzoek, het zogenaamde klinische onderzoek, is er te weinig geld. Toch zijn de resultaten van klinisch onderzoek essentieel om nieuwe behandelingen in te voeren of te verbeteren en nevenwerkingen te minimaliseren.
Onder het motto Geef de kleintjes roept Kom op tegen kanker daarom op om het klinisch onderzoek naar de behandelingen voor kinderkanker te steunen. De actie loopt van maandag 2 tot vrijdag 13 maart. Vanaf maandag 2 maart sieren grote spaartonnen honderden warenhuizen, winkelcentra en bankkantoren.
Het campagnelied van dit jaar wordt ingezongen door heel wat bekende gezichten én hun kinderen: Tania Kloek, Gene Thomas en Kristel Verbeke, Marleen Merckx, Mathias Sercu, Erik Van Neygen en Sanne Denotté, Willy Sommers en vele anderen. De muziek is van Miguel Wiels, de opbrengst gaat naar Kom op tegen kanker.
Kom op tegen kanker wordt naar goede gewoonte afgesloten met een daverende show op Eén. Evy Gruyaert gidst je op vrijdag 13 maart door de show vol reportages, getuigenissen, liveoptredens en leuke acties.
Ze doet dat niet alleen, maar krijgt de hulp van heel wat bekende duo's en trio's met het hart op de juiste plaats. Martine Tanghe en Kobe Ilsen, Phara de Aguirre en Lieven Van Gils, Ilse Van Hoecke, Cathérine Vandoorne en Anja Daems, Cathérine Van Eylen en Tom Coninx, Thomas Vanderveken en Katja Retsin en Peter Van de Veire en Ann Van Elsen steken haar een handje toe.
Het allerbelangrijkste van de Kom op tegen kanker-show is natuurlijk de geldinzamelactie. Voor het laatste nieuws over die actie schakelt Evy geregeld over naar Marcel Vanthilt, die de inzameling opvolgt in het goede gezelschap van een tweehonderdkoppig belpanel, dat de hele avond oproepen beantwoordt van kijkers die een schenking willen doen.
Hier zijn we weer. Vandaag dan mogen bellen voor een afspraak en te vragen als het wel nodig was. En idd,het is nodig. Morgen om 9u moeten we in het ziekenhuis zijn. Er is terug plaatsing mogelijk!!!! Das heel goed nieuws! Deze blog lijkt wel een goednieuwsdagboekje. Maar geloof me,wij hadden nooit gedacht dat we na 1 keer al zover zouden staan. Voor morgen ben ik niet zo bang. Ik weet de grote lijnen maar meer moet ik ook niet weten. We zien wel. Als het achter de rug is dan is dat zo een fantastisch gevoel! Nee aan plannen voor de toekomst zijn we nog lang niet toe. Daar is het veel te vroeg voor! Nu ga ik genieten van de avond. Ventje is werken.
Hier eigelijk niet zoveel nieuws. Alleen dat de zenuwen toch wel beginnen te komen. Het is zo spannend!! Ik hoop echt dat de eitjes hun best aant doen zijn. Het zou zo een mooi geschenk zijn. We hebben er echt wel een goed gevoel bij. Maar we mogen de realiteit niet uit het oog verliezen. Pfff. Was het al maar zaterdag of volgende week. Dan wisten we meer. De echte uitslag als het gelukt is of niet weten we pas zaterdag over 2 weken. Natuurlijk voel je dat zelf ook wel. Pfff. Maar allez,ik ga eens naar buiten. De zon zal me goed doen. grtz
We zijn net thuis van het ziekenhuis. Pick-up is achter de rug! Oef! We waren er ruim op tijd. Maar blijkbaar was er iets fout gelopen bij het geven van de kamers. We hadden dus geen kamer. Geloof me das stressen hoor. Oke eindelijk een kamer. Bleek die gang nog niet open te zijn van de kamers. Ondertussen was het half 8. Na een tijd kwamen ze dan eindelijk af. Eens op de kamer ging het heel snel. Omkleden,infuus en spuiten. En hop met de lift naar boven. Direct naar binnen en op de stoel gaan liggen. Op 20min was ik daar buiten. Pijn doet het niet. Je voelt het wel trekken en duwen. Voor de rest geen probleem. Nu is er enkel nog de last van de onderbuik. Dat kan een paar dagen duren. Het enige wat je kan doen is kalmkes aandoen. Want geloof me;morgen vlieg ik er terug volle patat in. Ik wil men living dweilen. Men ventje was ook enorm lief!! Hij moest jammer genoeg gaan werken nu maar toch. De steun van hem is zo belangrijk geweest. Zo dit was het voor vandaag. Ahja het waren 10goede eitjes!! Das goed he. Nu hopen da ze hun best doen. Groetjes
Hallo! Hier zijn we weer met meer nieuws!! Jaja het is goed nieuws! We hebben voldoende eitjes en de pick up is maandag! Vorige keer vielen de eitjes tegen. Heel fel tegen. En nu ist normaal. Het nieuws dat we maandag binnen moeten voor de pick up overdonderde ons echt wel. En er komt toch wel wat bij kijken. Bv.nog bloed laten trekken op de spoed,medicatie gaan halen,bed gaan reserveren voor opname,een verpleegster moeten bellen voor de spuitjes en de nodige uitleg gekregen. Ja, ik weet we hebben nog een lange weg te gaan. Maar ik wil genieten even van dit moment. Zo dit was het weer. Groetjes
Hier zijn we weer. Vandaag zijn we bloed gaan laten trekken en straks mogen we 2 spuitjes zetten en morgen gaan ze kijken hoeveel eitjes ik heb. Zenuwen natuurlijk. Als het morgen niet zo goed is dan is het nog steeds niet ten einde hoor. Dan krijg ik andere dosis spuitjes. Maar als het wel goed is wil zeggen dat we goed bezig zijn. Hopen op t laatste natuurlijk want ik wil een fijn weekend. Een gevoel dat we goed bezig zijn. Ik wil vechten. Geen tranen. Straks komen vrienden af. Gelukkig maar. Zo ik schrijf vlug weer. Als het niet zo goed nieuws is kan het wat langer duren want dan nemen we graag even rust zo onder ons 2tjes om het te verwerken. Is het goed nieuws schrijf ik morgen zeker weer! Grtz
Hoe gaat t met jullie allemaal? Hier gaat t wel hoor. Eindelijk een beetje beter. Ik ben altijd redelijk blij en vrolijk en zie veel goeds in deze wereld. Ik ben een kei int verstoppen hoe ik me echt voel. Maar soms breek je dan natuurlijk. Vandaag was ik plots heel bekend bij men vrienden. Gsm ging constant af,mailtjes gekregen tot en met en ondertussen het huishouden gedaan. Fijn dat de dagen zo omgaan. Jammer genoeg heb ik vandaag ook even mogen voelen dat er mensen zijn die enkel maar aan ik ik ik denken en die denken dat ze de perfecte persoon op aarde zijn. Die doen alsof ze begrip hebben maar dat is niet zo. Zelfs respect voor iemand die pas overleden is zat er niet in. Ik walg van zo een mensen! Mensen die dingen zien die er totaal niet zijn. Bah! Maar ja,foert met die persoon. Hij kan de boom in. Ik kende de persoon nog maar net dus is niet erg. Ik ben sinds een paar dagen een beetje SOS Sanne ipv SOS Piet. Koken dat ik doe uit zijn boeken. De simpelste dingen eerst maar een mens staat er versteld van hoe anders iets smaakt met een beetje wijn of ja een beetje ketchup. . Tja,mss willen ze hier boven er wel pas echt zeker van zijn dat ik kan koken vooraleer dat ze ons een kindje sturen? Awel mensen en alle hemelen hier boven....het lukt! hihi. Zo nu ga ik eens stoppen en seffes jawel tijd voor een nieuwe aflevering SOS Sanne. Tot morgen! U leest toch ook?
Hier ist dan zover...de grote avond dip! Deze avond was de hel. Ik heb heel veel zitten wenen. En weer die verdomde vragen. Waarom kan het zo niet lukken? Och ja,het zou sneller mogen gaan. De tijd gaat zo traag als je op iets wacht. Mss op iets dat nooit komt. Maar zo mag ik niet denken. Mijn man is aant werken en hij voelt zich er niet goed bij dat ik nu zo in een dip zit. Maar ja,straks vroeg bedje in en dan wel zien. Grtz
Vandaag zijn we naar het ziekenhuis geweest voor weer eens bloed te laten trekken.De uitslag hebben we net gekregen en we mogen verder doen met wat we bezig zijn. Spuitjes vandaag en morgen en vrijdag bloed laten trekken. Dus dat is niet slecht. Elke keer een stap dichter bij. De eerste week valt bij ons elke keer mee. De 2 laatste dagen ben ik een beetje meer moe maar als dat echt met de behandeling te maken heeft weet ik niet. Ik heb van tijd wel eens zo een tijdje dat ik meer moe ben. Mijn man is enorm lief. Een sterke relatie is zeer belangrijk. Dan kan je alles aan. Het verdriet met iemand kunnen delen is belangrijk. En praten. Praten is heel belangrijk. In de week kreeg ik kleertjes van een vriendin en het deed niet pijn. Ik voelde alleen maar hoop. Ooit komen we er wel. Zo nu ga ik verder poetsen. Grtz
Hier zijn we weer. Eigenlijk hebben we deze keer niet zoveel te vertellen. De week is begonnen en dat wil zeggen dat alles zijn gewone gang gaat. Straks en morgen nog een spuitje en dan woensdagmorgen naar het ziekenhuis voor bloed te geven. Morgen beginnen dan die zenuwen weer. Niemand gaat graag naar het ziekenhuis maar ja,het is voor een goede zaak. Stap per stap doen we het. Het besef is er precies nog steeds niet dat we eindelijk begonnen zijn. Ik voel me wel keigoed vandaag en heb enorm zin in morgen eigelijk. In de dag. Mmm. Zo dit was het voor vandaag. Grtz
Het is weekend en daar proberen we toch steeds van te genieten. Mijn man is wel werken maar ach,daar moet je deze dagen zelfs blij om zijn da je werken kan gaan. Niet? hi. Hier verloopt alles heel goed. Niet teveel last van de spuitjes. Gisteren dan toch naar het feestje geweest. Ik had gisteren plots energie voor 10. hihi. Natuurlijk heeft die vriendin me een paar keer zeer gedaan met haar woorden maar ik had het zoveel erger verwacht!! En t was zo fijn. Mijn maatje blij dat ik er was en ik blij dat ik ben geweest. Was gezellig. Ik had het niet willen missen. Ik ben ook over men gevoel van schaamte ivm het werk. Pff,de pot op. Dat ze maar denken. Wij weten wat we voelen en als er ooit iemand komt zeggen dat we overdrijven of het niet zo erg is dan zal ik wel is deftig antwoorden. En nu ga ik eens genieten van men vrije nm se. Grtz
Hallo iedereen! Hier zijn we weer met meer nieuws. Wat een week is me dat geweest!! Eerst het goede dan...vanavond mogen we eindelijk starten. Het eerste spuitje. Eindelijk dan. Vanavond begint het echt. Gisteren was jammer genoeg een mindere dag. Ik ben op t werk een beetje beginnen flippen. Emotioneel en lichamelijk zat ik er ff helemaal door. Ben nu een tijdje thuis. Ik ben op. Ik kan ff niet meer. De stress van het werk en samen met dit,nee,het ging niet meer. Al schaam ik daar mij wel voor moet ik bekennen. Ze zullen op t werk nogal eens een gedacht van mij hebben. Allez ja,voel me eigelijk niet zo goed. Morgen is een feestje waarop een vriendin gaat bekend maken dat ze zwanger is. Hoe ik me nu voel kan ik t niet. Ik beslis morgenvoormiddag wel. Maar het is mijn maatje,men beste vriend. Hem in de steek laten zou me zwaar vallen maar tot nu toe nee,kan ik t niet aan. Niet om hem maar om die vriendin. Ik hoop jou zeker nog op de hoogte
Grtz en alvast bedankt voor de reacties in men gastenboek.
Hier zijn we weer. Deze keer hebben we niet zoveel te melden enkel dat we vandaag dan toch niet zijn kunnen starten. De natuur kan je eenmaal niet dwingen he. Hopen op morgen of woensdag. Als het dan niet zover is dan wil het zeggen dat ze ons echt wel aant testen zijn hier ergens boven ons. Pff. We weten dat zo zwanger worden bijna niet kan,slechts een hele kleine kans. Natuurlijk hoop je dan..zou het,alstublieft dan toch kunnen? Een mens ziet en voelt dan dingen. Gewoon uit hoop! Maar nee,het kan niet en zal niet. Och ja,we weten het. We gaan nu stap per stap verder. Het worden nog spannende dagen!! Deze week is het ook zo druk. Werk,neefje dat komt logeren,..maar ach,das het leven. Hopen om morgen meer nieuws en goed nieuws!!
Zoals jullie in men vorige blog al konden lezen kunnen we over enkele dagen eindelijk beginnen met onze eerste ivf! Toen we te horen kregen dat het niet op de natuurlijke manier ging lukken toen moesten we echt wel even slikken. Je wereld staat echt wel stil op dat moment. Waarom is een woord dat dan echt wel als eerste naar boven komt. Gaan lopen en hopen dat het niet waar is,toch niet bij ons,zijn dingen die dan door je heen gaan. Tranen zijn er al geweest!! Maar ook een vechtlust! We gaan ervoor! In oktober zouden we de eerste x kunnen starten maar net toen ging de dokter op verlof. Hop in november dan maar. Bleek dat ik te weinig eitjes had. Weer slik. Een nieuw jaar denk je dan een nieuw begin? Nee toch niet,ook in januari ging de dokter op verlof. Dit is de 1ste keer dat we echt gaan doen wat we moeten doen. Maar in ons hart is het al de 3de keer vol hoop,spanning en verdriet. Maar we gaan ervoor! Tussen al de pijn,verdriet en tranen is er ook dat sprankeltje hoop. Vechten moeten we doen!!
Twintig jaar geleden deed radiopresentatrice Kathy Lindekens voor het eerst een oproep om geld in te zamelen voor de strijd tegen kanker. Het was het prille begin van Kom op tegen kanker. Dit jaar staat de campagne volledig in het teken van het klinisch onderzoek naar de behandeling van kinderkanker.
. Tja,mss willen ze hier boven er wel pas echt zeker van zijn dat ik kan koken vooraleer dat ze ons een kindje sturen? 
Awel mensen en alle hemelen hier boven....het lukt! hihi. Zo nu ga ik eens stoppen en seffes jawel tijd voor een nieuwe aflevering SOS Sanne. Tot morgen! U leest toch ook? 
Maar zo mag ik niet denken. Mijn man is aant werken en hij voelt zich er niet goed bij dat ik nu zo in een dip zit. Maar ja,straks vroeg bedje in en dan wel zien. 
