|
Koppelvissen... dat is euforie voor twee en miserie gedeeld door twee. Als je mekaar honderd procent verstaat en met een duidelijk systeem vist, dan is koppelvissen een uitstekende leerschool. Jo en ik, wij maken in het begin van het jaar een kalender op met de wedstrijden die we graag zouden willen vissen.
Wedstrijdvissers hebben altijd mooie praatjes klaar. Of we nu goed, minder goed of slecht gevist hebben, we schudden met groot gemak een of andere uitleg uit onze mouw om een uitstekende prestatie extra in de verf te zetten of om een minder goede prestatie zodanig te omschrijven dat we persoonlijk aan dit falen in feite weinig of niets konden verhelpen. Na het startsignaal van een wedstrijd is er in wezen maar één ding dat telt: beet krijgen. Soms zou ik (wie trouwens niet) willen dat ik door de simpele druk op een knop een vissituatie van “slecht” in “goed” zou kunnen veranderen.
Ik kan me niet van de indruk ontdoen, dat heel veel hengelaars de basisregels van het wedstrijdvissen niet meer kennen, laat staan toepassen. Marcel Van Den Eynde vertrouwde me ooit toe, 60% van de wedstrijden, die worden thuis gewonnen. Er wordt… en ik heb dit reeds heel dikwijls aangehaald en onderstreept… heel veel aan de waterkant “gezeten” in plaats van “gevist”. Nadenken over hetgeen men doet, zou moeten doen of zou moeten laten, is een solide basis om goed te starten en aan de waterkant heeft men daar echt geen tijd voor.
Mijn vismaat en ik stellen in februari onze jaarkalender samen. Het is een mengeling van koppelwedstrijden, trio’s, solo’s en dit zowel met de vaste hengel als met de feeder. Ieder seizoen proberen we ons geluk op verschillende viswaters (meestal vijvers) in onze regio en daarbuiten. Het zijn in eerste instantie waters die ons liggen en aanleunen bij de vistechnieken waar we goed in zijn en waar we een redelijke kans hebben om een goed resultaat neer te zetten. Het is natuurlijk makkelijk (tevens een bewuste keuze) indien men lid is van een club. Probleem is dat wanneer je in het weekeinde de auto start, deze negen kansen van de tien naar het clubwater rijdt. Iedere visvijver kent een aantal thuiscracks, vissers die het water als hun broekzak kennen en in veel gevallen, als ze het “plaatsje” mee hebben, moeilijk te kloppen zijn. Maar, voor mijn vismaten en mezelf is dit een veel te beperkt strijdtoneel.
De door ons geselecteerde wedstrijden krijgen op voorhand een bepaalde bestemming mee: wedstrijden die we graag zouden willen winnen, wedstrijden waar we een en ander willen uitproberen, wedstrijden waar we tussen de eerste en vijfde plaats op de uitslag willen staan en wedstrijden waar we voor een plaats in de top tien opteren.
|
