Trein en bus, wandelen en weer, en van die hobby's meer
21-06-2008
21 juni 2008
Ik ben geboren in Gooik. Als dat goed uitkomt, dan pak ik daar graag mee uit. Zoals nu dus.Vroeger had ik daar ook nog veel familie wonen. Tegenwoordig beperk ik de bezoekjes tot één, ergens begin november, meestal zelfs gewoon op 1 november, feest van Allerheiligen. Maar vandaag wandelen we in mijn geboortedorp. We wandelen langs het "Houtemanpad", zowat een van de eerste resultaten van de vernieuwde aanpak van trage wegen, of moet je dat met een hoofdletter schrijven? De wandeling, amper 5 km lang, is dan ook van het korte, krachtige type, langs een aantal prachtige veld- en voetwegen, over een teloorgegane trambedding, in een gemeente waar duidelijk bewust met plattelandstoerisme omgegaan wordt. Het eindpunt in herberg "De Cam" is bijna uniek; het volkscafé, zoals het zichzelf noemt, wordt bezocht door een bont allegaartje van vroegrijpe senioren, maar de plaatselijke tooghangers vormen de echte achtergrond van dit volkscafé. Bovendien is de geuze van De Cam het drinken waard, al mag het voor mij altijd nog iets zuurder. Zeker eens uitproberen dus, het wordt ongetwijfeld een gedenkwaardige namiddag. Met een TWQ van 62 % scoort deze wandeling meer dan behoorlijk, maar de kwaliteit van de gevolgde wegen is bovendien ook nog uitstekend. De oude trambedding van het trammetje van Leerbeek naar Ninove is zowat de best bewaarde trambedding van het hele land, en het zou zonde zijn om deze te verharden. Zoals ze er nu bijligt, is ze gewoon perfect. Slechts één smet op de hele namiddag: gemotoriseerd ongedierte op de motorfiets weet de trage wegen ook te waarderen; onze waardering voor dit relict uit het pre-Kyoto-tijdperk is een stuk lager.
Het wordt een exclusieve busverplaatsing vandaag: - we nemen "onze" bus van lijn 155 van de halte 's-Hertogenbos tot Halle Station: 12:59 - 13:16 (+3) - de chauffeur is niet op de hoogte van de omleiding in Essenbeek en moet dus terugkeren, maar de dienstregeling is ruim genoeg, om dit te doen zonder noemenswaardige vertraging - we zitten in ab3164 (een Van Hool A600 van Leerbeek); - in Halle stappen we over op lijn 153 van Halle Station (13:35) naar Leerbeek (Stelplaats) 13:55 - ab 3912, met chauffeur van Ukkel, maar vermoedelijk zelf van Het Rad zijnde, kwijt zich moeiteloos van zijn taak; - het is trouwens dezelfde bus die ons langs lijn 162 van Leerbeek naar Gooik (Koekoekstraat) brengt: 14:05 - 14:09 (+3). Op zaterdag rijden de bussen tussen Leerbeek naar Ninove beurtelings langs lijn 162 (Oetingen - Vollezele) en lijn 153 (Neigem). Blijkbaar is het in beide gevallen de bus van lijn 153 die in Leerbeek verder rijdt als 153 of 162.
Zelfde scenario maar omgekeerd voor de terugreis: - lijn 162 van Gooik naar Leerbeek (15:56 - 16:00) +3 - ab 3912 alweer - en verder op lijn 153 dezelfde bus: 16:05 - 16:25 - - en ten slotte lijn 155 Halle - 's-Hertogenbos (16:44 - 17:01) met ab 3947, net zoals de 3912 een Jonckheere Transit 2000.
Gooik, de parel van het Pajottenland, schitterend, dus, maar blijf a.u.b. van die trambedding af.
De Toeristische Dienst van Oost-Vlaanderen is al heel lang bijzonder actief op wandelgebied, en dat heeft geresulteerd in een lange reeks praktische wandelfolders en bijhorende uitstekend bewegwijzerde wandelpaden. Vandaag staat de "Reigerroute" op ons programma, die eigenlijk begint bij het infocentrum van het waterparadijs "De Gavers". Voor ons is het stukken makkelijker als we gewoon in de buurt van het station van Idegem aansluiten, en dat is dan ook wat we doen. Even het internet raadplegen voor je thuis vertrekt, kan nooit kwaad, en zo vernemen we nog net op tijd dat de veerdienst over de Dender alleen nog op zondagmiddag vaart, en dan nog alleen in de toeristische maanden. Deze veerdienst begint op deze manier aardig te lijken op de TEC-busdiensten in de rurale streken van het Zuiden des Lands. Gevolg is wel een ommetje dat door de bebouwing ongetwijfeld minder interessant is dan de Denderoevers, maar het is maandag, er zit dus niet veel anders op. De Reigerroute wordt gedomineerd door de Dender en door het recreatiepark "De Gavers". En de reigers spelen hun titelrol voortreffelijk: we zien er niet minder dan vijf, de bronzen exemplaren langs de Gaverse vijver niet meegerekend. Met een TWQ van 63 % scoort dit pad vrij hoog, en het is dan ook een ideale wandeluitstap als tussendoortje: met net iets meer dan 6 km is het niet meer dan dat.
Op weekdagen valt de verplaatsing uit Halle naar Idegem best mee: - we nemen de CR 1581 (Halle 10:39 - Geraardsbergen 11:10) en kunnen zelfs voor een bordeaux stel kiezen: ms 258 - de trein rijdt van begin tot eind erg stipt; dat komt omdat de TBG overal het precieze vertrekuur afwacht; bijna niet te geloven dat dergelijke consciëntieuze mensen (of hun organisaties) ons jaarlijks telkens opnieuw op een aantal rotdagen trakteren. Als stiptheidsactie vond ik deze alleszins geslaagd; - in Geraardsbergen hebben we een zee van tijd: L1782 (ms 202, opnieuw een zalig wijnrood stel) is gepland voor 11:38, en zet ons 7 minuten later af in Idegem.
De terugrit verloopt analoog, zij het deze keer met "maar" 26 minuten overstaptijd in Geraardsbergen. L 1763 (14:17 - 14:24) met ms 762 komt 1 minuutje te laat in Geraardsbergen aan; CR 1564 (14:50 - 15:21) met ms 632 brengt ons stipt naar Halle.
Twee rode en twee purperen treinen, wat zat dat mooi verdeeld vandaag. Doe daar nog een aangename wandeling op een dito zomerdag bij, en je hebt een ideale cocktail.
We wisten eigenlijk niet echt goed wat we moesten verwachten van deze 2 lussen, die ik gehaald had uit een oude folder "Wandelwegen in Lummen", nog uit de jaren 1980. Om te beginnen kan het ontwerp van wandelwegen uit die tijd enorm tegenvallen, omdat vele gemeenten gewoon elkaar na-aapten, en dat leidde er soms toe dat ook absoluut oninteressante gemeenten plots wandelgemeenten werden. Bovendien zijn dergelijke oude folders vaak ook verouderd: dikwijls is er ondertussen veel asfalt en beton gegoten, en in het slechtste geval zijn wegen gewoon afgesloten. Welnu, wij volgden de lussen 1 en 6, en het dient gezegd: Lummen wist ons te charmeren. Natuurlijk duurt het een tijdje voor je het centrum uit bent, (en dat verklaart de TWQ van 41 %, niet echt veel) maar daarna werden we getrakteerd op enkele mooie, roestige beken en op betoverende boswegen, met als absoluut hoogtepunt de Willekesberg. Verrassing van de dag beleefden we op het golfterrein: het pad liep er dwars door, op de topografische kaart was dat duidelijk af te lezen; met wat moeite kon je de oude weg nog duidelijk traceren in de kortgeknipte versie van dit "natuur"gebied. Aan de rand van het golfterrein stond een bordje: Golfterrein - betreden op eigen risico", en dat deden we dus ook. Ik zag niet meteen waarom het risico voor ons groter zou zijn dan voor de spelers zelf. Zowat halfweg kwam plots een van die flashy elektrische wagentjes naar ons toe gereden. De vriendelijke heer aan het stuur probeerde ons ervan te overtuigen dat we wel degelijk gevaar liepen, en dat hij daar niet mee kon leven. Gevolg: even later zoefden we - want dat doet zo'n elektrisch karretje - over het golfterrein en nog wat later stonden we aan de rand ervan, krek op de plaats waar we moesten zijn. Het was de attractie van de dag voor ons, oud geworden kinderen. (Vermoedelijk bestaat de weg dus nog, want anders zouden we ongetwijfeld met klikken en klakken teruggestuurd zijn...)
Het was weer geen sinecure om de weekenddienst van de NMBS een beetje naar onze hand te zetten, en voor de terugreis stond ons opnieuw een overstap van 47 minuten in Brussel-Noord te wachten. Gelukkig rijdt De Lijn tegenwoordig vaak genoeg, om de verplaatsing sowieso mogelijk te maken, en liep ook de heenreis per trein vlot. Enfin, vlot... bijna liep het gewoon verkeerd. Tussen Halle en Brussel-Zuid namen we IC 1906 (7:27 - 7:39) (loc 2131 duwt M4 51034); een kleine hapering bij het binnenrijden van Brussel-Zuid levert 2 minuten vertraging op. Geen probleem... voorlopig. IC 506, die ons van Brussel-Zuid (7:57) naar Leuven (8:25) moet brengen, staat al aangekondigd met 6 minuten vertraging; even later wordt dat 7 minuten in het Nederlands en 6 in het Frans. Loc 1353 duwt I11 11804 (de combinatie van 14 dagen geleden!), en de doortocht door de Noord-Zuidverbinding verloopt zonder al te veel extra vertraging: uiteindelijk vertrekken we in Brussel-Noord met 8 minuten vertraging. Om een of andere reden is een trein uit Lourdes met antiek DR-materieel belangrijker dan onze IC, en die moeten we dus laten voorgaan. Leuven wordt bereikt met 12 minuten vertraging, en met een overstaptijd van 6 minuten is dat onheilspellend. Of toch niet? In Brussel-Zuid heb ik een treinbegeleider aangesproken, en die weet ons bij de latere controle te vertellen dat hij met Leuven gebeld heeft: onze aansluiting zal wachten! En dat gebeurt dan ook. Gelukkig ook, voor dat tiental andere overstappers. Ms 389 doet dienst als L 2458 (Leuven 8:31 - Schulen 9:08); de vertraging wordt niet meer goedgemaakt, en we bereiken Schulen met 6 minuten achterstand op het schema. De aansluiting trein/bus is echter 16 minuten lang, en we kunnen nog genieten van de doortocht van 2 goederentreinen (een met 2 Duitse locs, en een DLC, en ook nog een IR naar Antwerpen) voor onze bus van lijn 90 opdaagt. Ab 4423-25 van Reizen De Valk (een Jonckheere Transit 2000 met Scaniamotor, in pachtersversie) brengt ons keurig op tijd naar Lummen, waar de Frederickxstraat is omgetoverd tot één lange bushalte. Zo rond het half uur is het aantal bussen hier te vergelijken met de bedrijvigheid in een plattelandsstelplaats. Een keurig aansluitingspatroon zorgt ervoor dat reizigers zowat alle richtingen uit kunnen.
Dat laatste bewijzen we in de namiddag, als we lijn 91 (14:32 - 14:54) naar Hasselt nemen. Ab 4420-48 (van Mebis & Co - een Van Hool New A600 met MAN-motor) is de enige bus die met vertraging aankomt, maar alle andere bussen wachten keurig op aansluiting, en vertrekken dus ook met vertraging. Een omleiding in Spalbeek en stroef verkeer in Hasselt zorgen uiteindelijk voor 12 minuten vertraging, en met 13 minuten aansluitingstijd ziet dat er niet echt goed uit. Maar een spurtje (na een wandeling van 13.6 km kan dat nog) en een minuutje vertraging van de IC naar Blankenberge zorgen ervoor dat het toch nog goed afloopt. IC 1537 bestaat uit 2 ms 96, wij zitten in de 532, en in Landen wordt nog een stel uit Liège aangekoppeld. Brussel-Noord bereiken we nagenoeg op tijd (16:22 i.p.v. 16.21) maar met meer dan 3 kwartier overstaptijd kun je dat bezwaarlijk een probleem noemen. In Brussel-Noord wordt het dus eindeloos lang wachten op de IR 3938 naar Binche. Meteen na Brussel-Zuid wordt een reiziger naar tweede klasse gestuurd, maar voor Ruisbroek is die al teruggekeerd en nestelt zich in de knusse zitjes van ms 806. Ik begrijp dat sommige mensen zich echt vergissen, maar in dergelijke gevallen is alleen een klasverhoging plus boete aangewezen. Spijtig genoeg zal hij dit spelletje waarschijnlijk tot in de eeuwigheid kunnen blijven spelen. Profitariërs aller landen, verenigt u!
Dit lijkt wel op een meimaand uit de literatuur, want het goede weer kan voorlopig niet stuk. Dus profiteren we ook van deze Tweede Sinksendag (klinkt zoveel mooier dan Pinkstermaandag, omdat het herinneringen oproept aan een verre jeugd in een gaaf Pajottenland). We trekken nog eens naar de Vlaamse Ardennen, en stappen langs GR122 van Opbrakel naar Ronse. Het lijkt erop dat de vzw Trage Wegen hier nog niet is doorgedrongen, want het traject zoals beschreven in de topogids is op een drietal plaatsen gewijzigd. Dat kan betekenen dat de gevolgde paden niet langer begaanbaar zijn, maar het kan natuurlijk ook gewoon betekenen dat eigenaars (?) bepaalde wegen afgesloten hebben. Met een TWQ van 55% scoort deze GR niet echt hoog, maar het landschap maakt natuurlijk veel goed. De doortochten van Brakelbos en Muziekbos (af en toe echte kathedralen van beuken) zijn zonder meer subliem, en dat het Pottelbergbos afgesloten is, is niet echt een probleem, want de wegen die er rond lopen, zijn minstens zo aangenaam. Buiten het bos krijg je namelijk de mooiste uitzichten. De tocht is zo'n 21 km lang, waarvan iets meer dan 1 km tussen GR122 en het station van Ronse.
Treinen en bussen reden vandaag allemaal stipt. Toch is de verplaatsing geen sinecure. De onhandige concentratie van alle treinen tussen Halle en Brussel-Zuid in een 10-tal minuten is daar de schuldige van. Planners geven zelfs een mogelijkheid met bus 170 tussen Brussel en Halle. Om de lange wachttijd in Brussel-Zuid te vermijden, proberen we deze reisweg uit, volledig reglementair overigens, want we kunnen 2 minuten later vertrekken en 2 minuten vroeger aankomen. Magere troost, want zo komen we nog altijd aan meer dan 2 uur verplaatsing voor een reisje naar onze achtertuin. In Halle nemen we IC 1929 naar Ath (8:34 - 9:00) - loc 2135 sleept o.a. M4 58054. In Ath is er een vlotte aansluiting naar Geraardsbergen met L4879 (9:07 - 9:30); treinstel van dienst is City-Rail 994. In Geraardsbergen is de aansluiting minder goed; 28 minuten wachten - gelukkig staat de trein er klaar: mw 4190 brengt ons van 9:58 in 12 minuten naar Zottegem. Veel valt er op deze 3 treinen niet te beleven. Het worden dus rustige ritten, en dat vind ik nog altijd zalig. In Zottegem nemen we de bus van lijn 21 (10:20 - 10:42) tot Opbrakel met bus 2208-38 van de firma Geenens. In het bushokje aan het station van Zottegem hangt een vervallen dienstregeling. Het is nooit een probleem om De Lijn op foutje ste betrappen.
Voor de terugrit kiezen we toch een reisweg langs Brussel. Mw 4181 brengt ons van Ronse naar Oudenaarde zonder problemen (17:12 - 17:22). In Oudenaarde stappen we over op de IC naar Lokeren, IC 2316, die uit 1 break bestaat: ms 374. Onnodig te zeggen dat dit nauwelijks voldoende is bij het begin van de zondagavondspits.Wat me opvalt is het aantal studenten dat voor de wekelijkse trip naar het kot de eerste klasse ontdekt heeft. De lage tarieven zullen er wel niet vreemd aan zijn, en er wordt ook duchtig gestudeerd. Normaal komt deze trien om 18:25 aan in Brussel-Zuid, en krijgen wij een overstaptijd van 49 minuten in de maag gespitst, maar de IC doet het tussen Denderleeuw en Brussel 4 minuten sneller dan voorzien, zodat we zelfs zonder lopen de L 3689 halen (18:26 - 18:44). Zo hoeven we niet eindeloos lang op onze aansluiting te wachten, en de 3 kwartier tijdwinst zijn op deze zomerdag natuurlijk meegenomen.
Het is wel duidelijk dat deze meimaand 2008 zich opmaakt voor een "specialleke" op weergebied, en daar willen we natuurlijk in de mate van het mogelijke van profiteren. Vandaag stappen we zo'n 16 km langs GR 5 tussen Spa en Stavelot. Je zou deze tocht als volgt kunnen samenvatten: twee keer klimmen en twee keer dalen. Kenners weten dan meteen dat dit geen gemakkelijke tocht is, maar de stapper wordt uitbundig beloond: van Spa gaat het de hoogte in naar de Fagne de Malchamps, dan is het weer zakken naar de vallei van de Roannay, gevolgd door stijgen naar de Fagne de Bellaire, en dan gaat het resoluut naar de vallei van de Amblève, in Stavelot. Spijtig genoeg hebben de droogte en de warmte ook hun keerzijde: de Venen zijn verboden terrein, en dat noodzaakt een verkorting, die trouwens keurig in de topogids beschreven wordt. Ik vraag me trouwens af of het te volgen pad wel echt afgesloten was, want ik kon nergens een rode vlag bespeuren. Met een TWQ van 84 % doet dit stukje GR het echt goed. Als hoogtepunten zou ik willen vermelden: in Spa de Promenade des Artistes (langs de snel dalende Picherotte), het schitterende uitzicht vanaf de Fagne de Malchamps, met terrils op de achtergrond (!), en de Roannay in het gehuchtje Ruy.
De heenreis leek bijna vlekkeloos te verlopen, maar dat was zonder een nukkig treinstel in Franchimont gerekend. Lees maar: - in Halle namen we IC 1906 (ook nu waren we voor IR 3906 gegaan, maar we waren nu eenmaal op tijd om de eerste te nemen), naar Brussel-Zuid (7:27 - 7:39 - 1 minuut vertraging - loc 2129 duwde o.a. 58054); - in Brussel-Zuid konden we profiteren van een van de weinige goede aansluitingspatronen tijdens het weekend: de IC naar Eupen nemen we tot Verviers-Central (7:57 - 9:25) - loc 1353 duwt o.a. 11804. Het binnenrijden van Liège-Guillemins loopt even wat stroever, omdat niet alleen de tegenliggende IC naar Oostende buiten moet, maar ook een trein van 4 breaks, vermoedelijk een extra trein naar de kust. In Verviers resulteert dat nog in 1 minuutje vertraging; - de L-trein naar Spa-Géronstère (5480 - 9:43 - 10:15) staat al keurig te wachten: klassiek stel 254; ik had er eigenlijk heimelijk op gerekend dat hier nog wel een bordeaux stel zou rondrijden, en we hebben dus geluk. Nu ja, geluk: na Pepinster komt de charmante treinwachtster met het bericht dat een trein (vermoedelijk de 5479 dus) in Franchimont in nood staat, en dat we wat vertraging zullen maken, omdat ze ons stel aan de defecte trein zullen koppelen, waarna we verder rijden naar Spa. Geen man overboord, maar in Theux komt ze met een ander verhaal: onze trein zou beperkt blijven tot Franchimont, maar een bus zou ons oppikken en ons naar Spa brengen. Blijkt dat beide stellen (onze 254 en de al even oude 240) wel gekoppeld zouden worden, maar samen terug zouden rijden naar Verviers. Het is de TEC-bus 7551-07 die ons 35 minuten later dan voorzien aan de Géronstère deponeert. Onnodig te zeggen dat de bus meer dan vol zat, maar kom, de schade bleef beperkt tot een dik half uur vertraging, en dat calculeer ik meestal wel in in ons stapplan.
De terugreis verloopt gelukkig wat voorspoediger: - ab 7611-29 (van Wergifosse) brengt ons van Stavelot (Écoles) naar Trois-Ponts (16:30 - 16:39), zij het met 5 minuten vertraging, maar dat is geen probleem; - IR 116 (Trois-Ponts 16:50 - Liège-Guiillemins 17:42) telt 4 rijtuigen, waarvan 3 eersteklasrijtuigen, waarvan er 2 gedeklasseerd zijn. Wij zitten in de echte eerste klasse (rijtuig 11605) en het is de CFL-loc 3002 die ons sleept. Vertraging bij aankomst in Liège: 4 minuten. Dat geklooi met die eersteklasrijtuigen neemt stilaan toch wel dramatische vormen aan, want dit is geen toevallige, kortstondige oplossing: de deklasseringsklevers zijn daar al net iets te verweerd voor. Geen wonder dat niemand nog weet waar hij mag zitten, en dat de treinbegeleider blijkbaar ook niet meer de moeite doet om orde (?) op zaken te stellen; - in Liège is het nauwelijks wachten op IC 540 (dezelfde loc en rijtuigen van vanmorgen, deze keer kiezen we voor 11821), want de trein rijdt behoorlijk vroeg het station binnen; zowel tussen Liège en Leuven als tussen Leuven en Brussel nestelt een bont allegaartje van reizigers met tweedeklasbiljetten zich in eerste, maar de treinbegeleider kwijt zich voorbeeldig van zijn taak. Spijtig genoeg is er een bijna constante verkeersstroom van de ene zijde van de trein naar de andere, zodat dit zeker geen rustige rit wordt. In Leuven komen we 8 minuten te vroeg aan; met de 2 voorziene minuten stilstand betekent dat dus 10 minuten koekeloeren in een station dat ik bijna 40 jaar geleden ten overvloede heb leren kennen. Wat reserve in een dienstregeling kan geen kwaad, maar trop is te veel, en te veel is trop; - in Brussel-Noord nemen we de 3940 (19:08 - 19:28) naar Binche (ms 838), maar blijkbaar is de eerste koker van de NZV buiten dienst, zodat we met enkele minuten vertraging vertrekken, omdat een Thalys eerst de pijp in moet, en ook de IC naar Eupen nog even ons vertrek stremt. Doe daar nog een stilstand net voor Brussel-Zuid en een ommetje langs de 96A aan toe, en het mag een wonder heten dat we net onder de zes minuten vertraging blijven bij aankomst in Halle. Deze Pinksterzaterdag is dus niet echt een onverdeeld succes geworden voor de NMBS. Gelukkig is in de voorbije jaren de wandeling prominent gaan domineren boven de treinreis in mijn perceptie, en zo is dit toch een schitterende dag geworden. (Reis je nog wel graag per trein, vraag ik me soms wel eens af... ik vrees de dag dat het antwoord ondubbelzinnig NEE wordt, al denk ik dat het echte treingebeuren, dat zonder reizigers, me altijd wel zal blijven fascineren.)
Eigenlijk stond deze wandeling op het programma voor de Paasvakantie, maar we prijzen ons gelukkig dat we toen de buien schuwden: vandaag is het echt lente, en de thermometer gaat voor het eerst dit jaar over de 20°. Een schitterende dag is het dus geworden, ook omdat dit traject op GR126 tot de absolute topklasse behoort. Zwaar weliswaar, maar met voldoende ruimte om te recupereren. Niet altijd krijg je het volgende voorgeschoteld: 2 rivieren (Maas en Lesse), prachtige rotspartijen (Freyr, Chaleux en meer van dat moois), 2 kastelen (Freyr en het sprookjesslot van Walzin) en dat met een TWQ van 84%. Voeg daar voor de treinliefhebber nog bij: de oude halte van Walzin (waar enkele klassieke betonnen afsluitingen de tand des tijds hebben doorstaan), en een gedeelde brug over de Lesse, waar zowel de treinen als de stappers en fietsers (netjes gescheiden) gebruik van kunnen maken.
Echt ingewikkeld is de verplaatsing niet, al kan ik me voorstellen dat sommigen de neus ophalen voor een verbinding met 3 treinen. In Halle nemen we om 6:27 de IC 1905 naar Schaarbeek: rijtuig 58044 is niet eens leeg op dit vroege uur; achteraan duwt loc 2139. Zoals meestal waren we eigenlijk naar de IR van 6:32 gekomen, maar vermits we toch op tijd waren, ging de voorkeur naar de M4's van de IC. In Brussel-Zuid stappen we over op de IC naar Dinant (ms 401): 7:03 - 8:39. Door werken tussen Ottignies en Mont-Saint-Guibert maken we wat vertraging en die blijft tot Dinant: 6 minuten. Daar wacht de L (6058 - 8:51/8:55) naar Libramont, met mw 4163. Een groep scouts zorgt voor de ambiance, en het lawaai dringt moeiteloos door tot in eerste. De flinterdunne wanden zijn daar natuurlijk niet vreemd aan. Anseremme, een halte verder, lijkt nog te slapen op dit vroege (?) uur.
De terugrit gebeurt analoog: om 15:59 stappen we in Gendron-Celles in dezelfde mw van de heenrit. Die rijdt met enkele minuten vertraging, maar de aansluiting in Dinant wordt zonder moeite gehaald. IC 2437 (ms 375) staat al klaar. Die moet ons van 16:21 tot 17:48 naar Brussel-Noord brengen, en zal dat ondanks de eerder vermelde werken ook doen. In Dinant komt de onderstationschef er de treinbegeleider zowaar op wijzen dat het tijd is om te vertrekken. Heeft de eerste warme zon de arme man in haar greep gekregen? Onderweg doet hij nochtans goed zijn best. Tussen Namur en Gembloux en tussen Ottignies en Brussel-Luxemburg zitten er luidruchtige tweedeklassers in eerste. De capaciteit van dit ene stel is dan ook op het randje voor een IC tussen Namur en Brussel. Die tussen Ottignies en Brussel vormen samen een gezin (of hoe heet dat tegenwoordig?). Ze zijn helemaal achteraan ingestapt en komen dan met de smoes van de dag: "Pas pu passer!" Gelukkig voor hen, want anders waren ze ongetwijfeld achteraan op de koppeling van het treinstel geëindigd. In Brussel-Noord nemen we nu wel de IR naar Binche, omdat die daar altijd ruimschoots op tijd klaar staat. Treinstel 841 is vandaag IR 3939, en die komt zelfs nog iets te vroeg in Halle aan. Het is opvallend hoe warm het op deze eerste lentedag al is in dit vierledig stel, ongetwijfeld winter en zomer de best verwarmde stellen van allemaal.
Het aangekondigde weer nodigt uit voor een midweektussendoortje, en dat wordt Kampenhout, met een wandeling die een hanenschrede langer is dan 10 km. Kreo van Vakantiegenoegens zorgt elke maand opnieuw voor enkele wandelfiches: als een beschreven wandeling toevallig langs je voordeur komt, kun je dat de volgende zondagen meteen merken. Wij archiveren de fiches liever, om de wandelingen dan achteraf op een rustig moment te stappen. Deze fiche dateert uit 2001 en kreeg de naam "Door witloofland". Veel witloof hebben we niet gezien, en elke amateur zal je weten te vertellen dat witloof de mei niet mag zien, omdat het anders doorschiet; het aantal telers dat zich hier aan de vroege teelt waagt, is dan ook erg klein. Met een TWQ van 29 % is dit niet echt een denderende realisatie. Dat komt deels omdat de ontwerper hier en daar toch wel een kans heeft laten liggen, maar ook omdat de betonneringsdrang daar de voorbije 10 à 15 jaar voor verharding en verbreding van nogal wat wegen geleid heeft. Dat merk je vooral op de topografische kaart van het NGI, die uit 1994 dateert. Een stukje natuurreservaat (een uitloper van het Torfbroek), een rustig en aangenaam pad langs de Molenbeek en enkele ondertussen opgedroogde veldwegen zorgen voor soelaas.
De reizen heen en terug verlopen vlot. Zowel treinen als bussen rijden hier dan ook met een meer dan behoorlijke frequentie. In Halle nemen we IR 3712 (vandaag ms 329) van 13:46. Die raakt zondre problemen stipt in Brussel-Noord om 14:07. Op busperron 5 vertrekken de bussen van lijn 270 (naar Keerbergen), maar dat perron vijf is behoorlijk lang. Als de bus die komt aangereden dan helemaal tot het einde, tot in de open lucht, rijdt, lijkt het er zelfs even op dat we hem missen. Maar geen nood: andere reizigers weten wel waar ze moeten instappen. Ab 5037 (een gelede Van Hool van stelplaats Haacht) brengt ons in een goede drie kwartier naar Kampenhout (14:18 - 15:05). De bus rijdt behoorlijk op tijd, ondanks het stroeve verkeer in het Brusselse. 's Avonds is het een andere Van Hool (ab 4175, opnieuw van Haacht) die ons naar Brussel brengt. Ook deze bus rijdt stipt, en zet ons zelfs drie minuten te vroeg af aan de NMBS-halte Bordet, want deze hebben hebben we ons oog laten vallen op een ritje langs lijn 26. We halen zelfs nog een vroegere trein dan voorzien (3589, eentje naar Geraardsbergen - duikbril 942) van 18:39, zodat we om 19:12 in Halle aankomen. Dezelfde avond vernemen we dat het weer beter gaat met de stiptheid van de treinen, en dat hebben we vandaag alvast ondervonden. Al zullen de genomen treinen wel niet de vertragingsgevoeligste treinen van het net zijn.
Enkele jaren geleden begonnen we eraan, en nu naderen we langzaam maar zeker onze Vlaamse/Belgische/Europese hoofdstad. We stappen vandaag langs GR 12 tussen Mechelen en Humbeek en dat is net geen 16 km. Bepaalde stukken van dit deeltraject zijn zonder meer aangenaam tot verrassend, maar een flink deel lijdt ook aan de Vlaamse ziekte: te veel bebouwing (en met nog 45.000 woningen meer in het verschiet kan dat alleen maar erger worden) en te veel achtergrondruis, in dit geval van de autoweg die min of meer parallel loopt met de GR. Doe daar nog een doortocht van Mechelen die niet bepaald geslaagd is, bovenop, en je weet meteen dat de tocht geen totaal succes was. Toch wil ik even wat mooie stukjes in de verf zetten: het Vrijbroekpark was met al zijn lentebloemen en het eerste groen aan de bomen erg aangenaam, de Zenne zorgde voor een verfrissend en rustig intermezzo, en de Eglegemvijver zag ik voor het eerst niet vanuit de trein; tegen het einde aan vonden we nog een prachtige ouderwetse voetweg in Humbeek: ouderwets, want geen grind, geen klinkers en net smal genoeg om onbruikbaar te zijn voor alle andere misbruikers. Met een TWQ van 53 % scoort deze GR naar Brabantse normen nog vrij behoorlijk.
De verplaatsing was een fluitje van een cent: heen hadden we op de 3908 gerekend, maar het werd de 1908 (9:27 - 9:39) tussen Halle en Brussel-Zuid (loc 2110 duwt o.a. 51034), en daardoor waren we nog wat vroeger dan voorzien in Brussel. We kregen geen lange overstap in de maag gespitst deze keer, ondanks het weekend, en dat danken we aan de onechte IR naar Antwerpen: 3260 (ms 337) brengt ons van Brussel (10:05) naar Mechelen (10:37). Dat het met de Duitse discipline niet meer is wat het ooit geweest is, bewijst een Duits echtpaar van middelbare leeftijd door met hun tweedeklasbiljetten ondanks de twijfel in eerste te komen zitten.
Voor de terugrit moeten we terugvallen op een lange busrit tussen Humbeek en Brussel-Noord, met lijn 230 (16:12 - 17:06). Het is een Mercedes van de firma De Reys (ab 3017-08) die ons naar Brussel-Noord zal brengen. In de planner van De Lijn stond niets speciaals vermeld, maar toch is de halte Brug verplaatst, en dat moet je ook letterlijk nemen. Het hele schuilhuisje is midden in de werf terechtgekomen, en omdat we toch tijd genoeg hebben, stappen we maar tot de halte Kerk, waar men in De Bogaet bewijst hoe je zo'n etablissement kunt integreren in een bejaardentehuis. Enigszins tegen de verwachting slaagt de chauffeur erin de hele weg op tijd te rijden, zodat onze krappe aansluiting in Brussel-Noord toch gerealiseerd wordt. Om 17:12 nemen we IC 1938 (loc 2151 en rijtuig 58051) en we komen zelfs nog een minuutje vroeger dan voorzien aan in Halle. Enkele regendruppels proberen ons duidelijk te maken dat het KMI niet fout zat met zijn buien, maar het centrum van het land bleef toch grotendeels gespaard. Daar zijn wij alvast erg blij om, al stond er vaak meer wind dan prettig was. Maar als het droog blijft, is het al lang goed...
Nog een wandelingetje staat er op het programma (het zijn er uiteindelijk 3 geworden i.p.v. 5, door het slechte weer in de eerste week). Op een kaart van het Office Communal du Tourisme van Nassogne, gerealiseerd door het NGI, staan 23 bewegwijzerde wandelingen en wij pikken er de "Promenade des Combes" met vertrek en eindpunt in Nassogne uit. De wandeling is iets minder dan 12 km lang. Het is een echte boswandeling. Het eerste deel is een vrij ruige afdaling die ons uiteindelijk in de gezamenlijke vallei van enkele mooie bosbeken brengt, gevolgd door een lange, gestage klim. Daarna krijgt het asfalt spijtig genoeg de bovenhand en is er ondanks het bos niet zo heel veel meer te beleven. De TWQ bedraagt 43 %, wat toch wel een zwakke score is in een bij uitstek natuurlijke streek. Natuurlijk, dat zijn ook de scharrelvarkens die ons speels kwamen toegelopen tegen het eind van de wandeling aan. Het was lang geleden dat we nog eens 25 varkens zo maar vrij in de wei hadden zien wroeten.
Voor de heenreis hadden we geopteerd voor de 8512 van 6:56, maar vermits de 8572 van 6:51 met 6 minuten vertraging reed, werd het uiteindelijk die. De planner suggereert trouwens de IR van 7:15, maar in de ochtendspits lijken 8 minuten aansluitingstijd ons toch wel weinig, en de aansluitende bus van lijn 420 rijdt echt niet zo frequent dat we ons veel fantasietjes kunnen veroorloven. P8572 wordt het dus tot Brussel-Zuid (6:51 - 7:03), dat we met 7 minuten vertraging bereiken. Loc 2114 sleept M4's; wij zitten in een goed gevuld rijtuig 51029. Het hoogtepunt voor de treinliefhebber in mij moet dan volgen tussen Brussel-Zuid en Jemelle. IC 2107 is sinds december nl. de gecamoufleerde EC 91 naar Zürich, en bestaat uit een schitterende sleep rijtuigen, met onze eigen I10'en en enkele SBB-rijtuigen, waaronder eersteklasrijtuig 61 85 1090 262. Loc van dienst is 2001. Heerlijk zitcomfort en een aangenaam interieur, waarom vind je dat bijna nooit meer op het Belgische net dat zijn toenmalige karakter en charme heeft opgeofferd aan metro-achtige toestanden? Het een moet toch kunnen zonder het andere te verwaarlozen? Tussen Brussel en Ottignies lopen we nogal wat vertraging op, en in Jemelle bedraagt die nog altijd 7 minuten. Met 12 minuten aansluitingstijd is er nog geen man overboord. Lijn 420 Aye - Nassogne (9:34 - 9:48) staat nergens op de haltepalen vermeld. Vermoedelijk heeft dat wat te maken met de aartsgevaarlijke provinciegrens tussen Namur en Luxembourg. Volgens een dienstregeling aan een haltepaal komt de 420 aan perron 1, wat in werkelijkheid perron 4 blijkt te zijn. je merkt het: de provinciegrens is ook een mathematische grens. Tot overmaat van ramp afficheert de bus ook nog 166b, maar de chauffeuse bevestigt me dat ze zich vergist heeft en herstelt haar foutje. Een erg recente Mercedes Citaro zonder nummer brengt ons naar Nassogne (9:34 - 9:48).
De terugrit verloopt volledig volgens het boekje: van Nassogne (waar de bussen van lijn 420 in beide richtingen langs dezelfde kant van de straat stoppen, wat gelukkig ondubbelzinnig is aangeduid) met een Mercedes Conecto van Penning (ab 5632-35) tot Jemelle (13:19 - 13:33), met een snelle overstap op de IC naar Brussel: (13:38 - 15:18). De Luxemburgse 3007 sleept M6'en. Helemaal vooraan hangt dubbeldekker 61024, die voor de gelegenheid goed gevuld is, met gelukkig rustige reizigers. Zelfs de peuters houden zich gedeisd. We komen stipt op tijd in Brussel-Noord aan, zodat we ook daar al na 4 minuten een aansluiting hebben met IR 3286 naar Geraardsbergen: 2 breaks; wij zitten achteraan in ms 426. We komen zelfs nog 2 minuten vroeger dan voorzien in Halle aan.
Ik ben geboren in Gooik. Als dat goed uitkomt, dan pak ik daar graag mee uit. Zoals nu dus.Vroeger had ik daar ook nog veel familie wonen. Tegenwoordig beperk ik de bezoekjes tot één, ergens begin november, meestal zelfs gewoon op 1 november, feest van Allerheiligen. Maar vandaag wandelen we in mijn geboortedorp. We wandelen langs het "Houtemanpad", zowat een van de eerste resultaten van de vernieuwde aanpak van trage wegen, of moet je dat met een hoofdletter schrijven? De wandeling, amper 5 km lang, is dan ook van het korte, krachtige type, langs een aantal prachtige veld- en voetwegen, over een teloorgegane trambedding, in een gemeente waar duidelijk bewust met plattelandstoerisme omgegaan wordt. Het eindpunt in herberg "De Cam" is bijna uniek; het volkscafé, zoals het zichzelf noemt, wordt bezocht door een bont allegaartje van vroegrijpe senioren, maar de plaatselijke tooghangers vormen de echte achtergrond van dit volkscafé. Bovendien is de geuze van De Cam het drinken waard, al mag het voor mij altijd nog iets zuurder. Zeker eens uitproberen dus, het wordt ongetwijfeld een gedenkwaardige namiddag. Met een TWQ van 62 % scoort deze wandeling meer dan behoorlijk, maar de kwaliteit van de gevolgde wegen is bovendien ook nog uitstekend. De oude trambedding van het trammetje van Leerbeek naar Ninove is zowat de best bewaarde trambedding van het hele land, en het zou zonde zijn om deze te verharden. Zoals ze er nu bijligt, is ze gewoon perfect. Slechts één smet op de hele namiddag: gemotoriseerd ongedierte op de motorfiets weet de trage wegen ook te waarderen; onze waardering voor dit relict uit het pre-Kyoto-tijdperk is een stuk lager.
De Toeristische Dienst van Oost-Vlaanderen is al heel lang bijzonder actief op wandelgebied, en dat heeft geresulteerd in een lange reeks praktische wandelfolders en bijhorende uitstekend bewegwijzerde wandelpaden. Vandaag staat de "Reigerroute" op ons programma, die eigenlijk begint bij het infocentrum van het waterparadijs "De Gavers". Voor ons is het stukken makkelijker als we gewoon in de buurt van het station van Idegem aansluiten, en dat is dan ook wat we doen.
We wisten eigenlijk niet echt goed wat we moesten verwachten van deze 2 lussen, die ik gehaald had uit een oude folder "Wandelwegen in Lummen", nog uit de jaren 1980. Om te beginnen kan het ontwerp van wandelwegen uit die tijd enorm tegenvallen, omdat vele gemeenten gewoon elkaar na-aapten, en dat leidde er soms toe dat ook absoluut oninteressante gemeenten plots wandelgemeenten werden. Bovendien zijn dergelijke oude folders vaak ook verouderd: dikwijls is er ondertussen veel asfalt en beton gegoten, en in het slechtste geval zijn wegen gewoon afgesloten.
Dit lijkt wel op een meimaand uit de literatuur, want het goede weer kan voorlopig niet stuk. Dus profiteren we ook van deze Tweede Sinksendag (klinkt zoveel mooier dan Pinkstermaandag, omdat het herinneringen oproept aan een verre jeugd in een gaaf Pajottenland). We trekken nog eens naar de Vlaamse Ardennen, en stappen langs GR122 van Opbrakel naar Ronse. Het lijkt erop dat de vzw Trage Wegen hier nog niet is doorgedrongen, want het traject zoals beschreven in de topogids is op een drietal plaatsen gewijzigd. Dat kan betekenen dat de gevolgde paden niet langer begaanbaar zijn, maar het kan natuurlijk ook gewoon betekenen dat eigenaars (?) bepaalde wegen afgesloten hebben. Met een TWQ van 55% scoort deze GR niet echt hoog, maar het landschap maakt natuurlijk veel goed. De doortochten van Brakelbos en Muziekbos (af en toe echte kathedralen van beuken) zijn zonder meer subliem, en dat het Pottelbergbos afgesloten is, is niet echt een probleem, want de wegen die er rond lopen, zijn minstens zo aangenaam. Buiten het bos krijg je namelijk de mooiste uitzichten. De tocht is zo'n 21 km lang, waarvan iets meer dan 1 km tussen GR122 en het station van Ronse.
Het is wel duidelijk dat deze meimaand 2008 zich opmaakt voor een "specialleke" op weergebied, en daar willen we natuurlijk in de mate van het mogelijke van profiteren. Vandaag stappen we zo'n 16 km langs GR 5 tussen Spa en Stavelot. Je zou deze tocht als volgt kunnen samenvatten: twee keer klimmen en twee keer dalen. Kenners weten dan meteen dat dit geen gemakkelijke tocht is, maar de stapper wordt uitbundig beloond: van Spa gaat het de hoogte in naar de Fagne de Malchamps, dan is het weer zakken naar de vallei van de Roannay, gevolgd door stijgen naar de Fagne de Bellaire, en dan gaat het resoluut naar de vallei van de Amblève, in Stavelot. Spijtig genoeg hebben de droogte en de warmte ook hun keerzijde: de Venen zijn verboden terrein, en dat noodzaakt een verkorting, die trouwens keurig in de topogids beschreven wordt. Ik vraag me trouwens af of het te volgen pad wel echt afgesloten was, want ik kon nergens een rode vlag bespeuren. Met een TWQ van 84 % doet dit stukje GR het echt goed. Als hoogtepunten zou ik willen vermelden: in Spa de Promenade des Artistes (langs de snel dalende Picherotte), het schitterende uitzicht vanaf de Fagne de Malchamps, met terrils op de achtergrond (!), en de Roannay in het gehuchtje Ruy. 
Eigenlijk stond deze wandeling op het programma voor de Paasvakantie, maar we prijzen ons gelukkig dat we toen de buien schuwden: vandaag is het echt lente, en de thermometer gaat voor het eerst dit jaar over de 20°. Een schitterende dag is het dus geworden, ook omdat dit traject op GR126 tot de absolute topklasse behoort. Zwaar weliswaar, maar met voldoende ruimte om te recupereren. Niet altijd krijg je het volgende voorgeschoteld: 2 rivieren (Maas en Lesse), prachtige rotspartijen (Freyr, Chaleux en meer van dat moois), 2 kastelen (Freyr en het sprookjesslot van Walzin) en dat met een TWQ van 84%. Voeg daar voor de treinliefhebber nog bij: de oude halte van Walzin (waar enkele klassieke betonnen afsluitingen de tand des tijds hebben doorstaan), en een gedeelde brug over de Lesse, waar zowel de treinen als de stappers en fietsers (netjes gescheiden) gebruik van kunnen maken.
Het aangekondigde weer nodigt uit voor een midweektussendoortje, en dat wordt Kampenhout, met een wandeling die een hanenschrede langer is dan 10 km. Kreo van Vakantiegenoegens zorgt elke maand opnieuw voor enkele wandelfiches: als een beschreven wandeling toevallig langs je voordeur komt, kun je dat de volgende zondagen meteen merken. Wij archiveren de fiches liever, om de wandelingen dan achteraf op een rustig moment te stappen. Deze fiche dateert uit 2001 en kreeg de naam "Door witloofland". Veel witloof hebben we niet gezien, en elke amateur zal je weten te vertellen dat witloof de mei niet mag zien, omdat het anders doorschiet; het aantal telers dat zich hier aan de vroege teelt waagt, is dan ook erg klein. 
Enkele jaren geleden begonnen we eraan, en nu naderen we langzaam maar zeker onze Vlaamse/Belgische/Europese hoofdstad. We stappen vandaag langs GR 12 tussen Mechelen en Humbeek en dat is net geen 16 km. Bepaalde stukken van dit deeltraject zijn zonder meer aangenaam tot verrassend, maar een flink deel lijdt ook aan de Vlaamse ziekte: te veel bebouwing (en met nog 45.000 woningen meer in het verschiet kan dat alleen maar erger worden) en te veel achtergrondruis, in dit geval van de autoweg die min of meer parallel loopt met de GR. Doe daar nog een doortocht van Mechelen die niet bepaald geslaagd is, bovenop, en je weet meteen dat de tocht geen totaal succes was. Toch wil ik even wat mooie stukjes in de verf zetten: het Vrijbroekpark was met al zijn lentebloemen en het eerste groen aan de bomen erg aangenaam, de Zenne zorgde voor een verfrissend en rustig intermezzo, en de Eglegemvijver zag ik voor het eerst niet vanuit de trein; tegen het einde aan vonden we nog een prachtige ouderwetse voetweg in Humbeek: ouderwets, want geen grind, geen klinkers en net smal genoeg om onbruikbaar te zijn voor alle andere misbruikers. Met een TWQ van 53 % scoort deze GR naar Brabantse normen nog vrij behoorlijk.
Nog een wandelingetje staat er op het programma (het zijn er uiteindelijk 3 geworden i.p.v. 5, door het slechte weer in de eerste week). Op een kaart van het Office Communal du Tourisme van Nassogne, gerealiseerd door het NGI, staan 23 bewegwijzerde wandelingen en wij pikken er de "Promenade des Combes" met vertrek en eindpunt in Nassogne uit. De wandeling is iets minder dan 12 km lang. Het is een echte boswandeling. Het eerste deel is een vrij ruige afdaling die ons uiteindelijk in de gezamenlijke vallei van enkele mooie bosbeken brengt, gevolgd door een lange, gestage klim. Daarna krijgt het asfalt spijtig genoeg de bovenhand en is er ondanks het bos niet zo heel veel meer te beleven. De TWQ bedraagt 43 %, wat toch wel een zwakke score is in een bij uitstek 
