Bij het opstaan om 8h30 zag de hemel er niet zo denderend uit. Maar omdat we al voorop waren op ons schema zouden we deze voormiddag in Aljezur blijven en na het middageten naar een Praia trekken die we voorbijkwamen op onze reis hierheen. De broodjes in de kruidenierszaak juist over de brug waren heel lekker en goedkoop 15 cent per stuk. Na het ontbijt een beetje gecomputerd en na het middagmaal vertrokken we naar Praia Amoreira. Maar goed dat we vooraf niet wisten wie we zouden tegenkomen, want dan was ik zeker niet vertrokken, maar goed we vertrokken en volgden de aanwijzingen op de verkeersborden. Juist voor één van de vele bochten naar rechts kwam ons een persoon met een lange stok tegemoet in het gezelschap van 4 honden die ons aanmaande om heel heel traag te rijden Daar de man er uit zag als een schaapherder deden we wat gevraagd werd en voor de zekerheid stopten we maar. Ik nam al men fototoestel om de schapen te fotograferen, maar het waren geen schapen die de bocht uit kwamen maar koeien en ze waren zeker met meer dan 50. Beeld U eens in 50 bruine koeien met bellen om de hals die recht op uw auto afkomen. De enen liepen ons links de anderen rechts voorbij. Toen ik de eerste schrik te boven kwam heb ik hoewel nog met opgehouden adem toch nog een paar fotootjes genomen. Gelukkig kwamen we er zonder blutsen en builen van af. Volgens het kaartje gekregen in de toeristische dient was de Praia dichtbij maar we hadden al 7 km op de teller en nog steeds geen Praia. Die zagen we pas na 8,5 km maar de Praia was dan wel heel groot en er was zelfs een duinengebied dit was wel niet toegankelijk daar het tot een nationaal park behoorde. De Praia op zich was prachtig en we konden een lange wandeling maken langs de waterkant. Daarna nog een tijdje genieten van het uitzicht en dan was het al weer tijd om naar ons plaatsje in Aljezur terug te keren. Morgen trekken we na ons inkopen verder naar het zuiden maar hopen nu eerst nog op terug een rustige nacht
Deze nacht zalig geslapen en deze morgen ontwaakt toen de
zon al kwam piepen. Vandaag nog een dag zonder internet of telefoon maar dat
kon ons niet deren. Na het ontbijt eerst eens kijken hoever de zee reeds
landinwaarts kwam. Een praatje gemaakt met onze franse buurman die al aan de
zee geweest was en bij terugkomst aan de babbel geslagen met onze duitse buren.
Het waren naar we hoorden 2 broers geboren in Polen en Beieren opgegroeid en nu
werkzaam in Spanje bij een firma die de lichten en geluid bij zomerse
festiviteiten instaleerde. Ze werkten 5 à 6 maand en dan trokken ze met hun
hebben en houwen door Spanje en Portugal. Daar ze in Tarifa hun thuisbassis ook
in hun bus en shelter leefden geen huur dienden te betalen en bovendien goed
verdienden konden ze zich deze manier van leven ook permitteren. Iets voor de
middag kregen we een nieuwe buur. Dit keer waren het Zweden die al sedert
november op weg waren, normaal in Silves bij het zwembad op een grote
camperplaats stonden maar nu op weg waren naar de luchthaven van Lisabon om hun
dochter op te halen. We kregen ook bezoek van 3 leden van de GNR die eens
kwamen rondkijken op het stand en na een vriendelijk Bon Tarde terug vertrokken. Rond 17 vertrokken we terug naar de bewoonde wereld want onze voorraad was al danig geslonken en ons brood wwaas op. We deden wat inkopen in de Inter Marche in Aljezur en blijven hier ook overnachten. Onderweg hier naartoe zaagen we menige namen van Praia's die ons wel aanspraken om de volgende dagen eens aan te doen
We zijn maar wat langer blijven liggen. Het heeft de hele
nacht water gegoten, Praia dos Furnas leek al lang geen optie meer dus op naar
Almograve waar de ondergrond uit kleine kasseien bestaat. We kwamen er aan in
de stralende zon we maakten ook meteen een wandeling naar het strand beneden,
onderweg bemerkten we een waterbron, er werd wel vermeld dat het water niet
gecontroleerd werd maar voor de afwas zou het wel lukken zeker, en we hadden
toch juist een lege fles van 5 liter. Het mooie weer duurde ook hier niet lang.
We waren juist terug binnen daar gingen de hemelsluizen open en een wind die
naar stormhoogte ging. Dus ook geen plaatsje om te overnachten want we zouden
geen oog dicht doen met het gewiebel door de rukwinden. Ietsje verderop en
lager zagen we nog een zwerfauto staan maar dichterbij gekomen zagen we dat er
maar plaats was voor 1. Dus verder naar Cabo Sardoa eens zien of de ooievaars
van vorig jaar hun nest op de klippen teruggevonden hadden. En jawel vader en
moeder zaten al op hun nest. Rap een paar fotos genomen en dan terug verder.
In Zamboujera do mart zijn overal plakkaten energieplan met verboden
overnachten terwijl de camping voor het 2de jaar op rij gesloten
was. Dus maar nog een paar km verder naar het zuiden. We zaten toch al lang
niet meer op schema. Toen we het bordje Cavalho zagen besloten we deze richting
te volgen. Hier waren we nog nooit geweest. Het plaatsje bij het strand viel
mee, de ondergrond was min of meer verhard, en de wind werd tegengehouden door een
bergwand. We stonden er in het gezelschap van een Camper uit Frankrijk, Een tot
camper omgebouwde bus uit Duitsland, en een eveneens uit Duitsland omgebouwde
shelter van het leger. De Fransen hebben we nog niet gezien maar de Duitsers
waren jongelui hoogstwaarschijnlijk surfers. We denken surfers daar ze de
typische haarstijl daarvan hadden. De jongelui hadden ook een paar honden bij
dus we voelden ons veilig hoewel geen straatlantaarn aanwezig.
Deze morgen opgestaan onder stralende zon maar schone
liedjes duren niet lang dat merkten we toen de mist opkwam na iets minder dan
een half uur zagen we de overkant van de rivier niet meer maar zo snel de mist
opkwam zo rap was hij weer weg en kregen we weer een stralende zon. We besloten
pas in de namiddag verder te trekken. Een man duidelijk een Portugees die gisteren
al rond het camionette gedraaid had kwam naar ons toe en vroeg Belgica en wij
knikken. Hij bleek een klein Betje Engels en Frans te kennen maar zijn Duits
was heel goed en we sloegen aan de praat. Hij was nu 78 jaar vader van een zoon
en een dochter en had al 2 achterkleinkinderen. Tijdens zijn loopbaan als smid
had hij een paar maanden in Antwerpen gewoond toen hij daar in de haven en die
van Rotterdam tewerk gesteld was. Hij had ook 4 jaar in Duitsland gewoond en
zijn kinderen waren in Kaiserslauteren naar school geweest. Zijn laatste werk
was in zijn geboortestad Alcacer do Sal geweest waar hij de voetgangersbrug
over de rivier hielp lassen. Nu jaren later komt hij dagelijks van de andere
kant van de stad met de auto naar de parkeerplaats waar wij stonden en gaat dan
over de brug een vriend bezoeken. Die brug hoeft hij helemaal niet te nemen om
zen vriend te bezoeken want ze wonen beiden aan dezelfde kant van het water.
Maar zegt hij het is puur sentiment. We moesten natuurlijk ook weten hoe het
kwam dat het centrum helemaal open lag. Volgens hem moest de hele riolering her
aangelegd worden omdat er nog enkel proper water in de rivier mocht geloosd
worden. Meteen zou ook een nieuw wandelpad aangeld worden, en de camperplaats
vergroot worden. Na de middag stoppen we nog eens aan de Lidl omdat we toch
weer iets vergeten hadden. In de winkel horen we opeens zeg vrouwe ei gie deiers
al gevonden. We wisten het meteen dat waren Vlamingen van ons kanten, die moesten
we aanspreken. We begonnen met goedemiddag, ook van West_Vlaanderen en kregen
als antwoord ja van de kanten van Harelbeke en wij daarop wij ook. Het echtpaar
bezag ons net of ze dachten dat we gek aan het doen waren. Maar het echtpaar
had hun woonplaats in Hulste een deelgemeente van Harelbeke en een buurgemeente
van Lendelede. Zij waren al in Alcacer sinds begin december maar stonden met
hun camper aan het meer maar het stond er voor het ogenblik overvol volgens hen
maar ze wilden er nog blijven tot eind april. Amaai da zou niet voor ons zijn
hoor. Met een camper en een gewone auto naar Portugal trekken om dan op 1 en
dezelfde plaats te blijven staan en een paar rondjes in de omgeving te rijden
met de fiets of de kleine wagen. Nu ieder zijn meug. Bij het verlaten van de
Lidl zagen we aan de overkant van de rotonde een Inter Marche eens kijken
hoeveel de diesel daar koste, Toen we zagen dat het net geen 1,39 per liter was
gooiden we meteen vol. Zo goedkoop hadden we diesel bijna nergens gezien. En nu
op naar Vila Nova de Milfontes meer bepaald naar Praia des Furnes. Bij onze
aankomst waren we wel ontgoocheld dat er geen andere campers waren. We besloten
dan ook om de nacht in het centrum van het stadje door te brengen en morgen terug
te komen. Op foto Alcacer do Sal vanaf de andere oever van de rivier