Hoi lieve bloggertjes

Ik ben er weer eens.:-)
Een vrije dag had ik van de groep,
ik ga 3 keren per week
naar de therapiegroep.
We leren daar omgaan met onze gevoelens
leren het positieve zien in een mens en maar
leren en leren dat doen we.:wink:
Ik kom van ver hoor,
de eerste keer dat ik werdt opgenomen vergeet ik nooit.
En zal het ook geen 2keer ondernemen (zelfmoordpoging)
voor wat ik het deed begrijp ik nog altijd niet,wel zei m'n psychologe
en psychiater dat er heel wat verscholen zat in me lichaam
die ik jarenlang verdrongen hebt,trauma's die ik opgelopen hebt
in mijn jeugd.ik heb het jullie al wel eens neergeschreven,
maar doe het nu nog eens een keer.
De trauma's die ik opliep in mijn jeugd zijn:
sexueel misbruik-verkrachting-geestelijk mishandelingen,slagen verwijten
geen moederliefde-kind van de straat-ik was een rebel op 12 jarige leeftijd en erg
agressief tot ik zwanger werd en het huis wegvluchtig.
Dan m'n verloofde die sterf aan kanker, ik stond alleen.leerde me man kennen en dan pas
kreeg ik rust tot op de dag dat ik zelfmoord wou plegen,ik heb gewerkt voor zot verdiende goed m'n centjes,kon me kinderen alles geven wat ik vroeger niet had of kreeg.
tot ik overwerkt was en zeer agressief werdt enheel veel stress had.
eenmaal ik opgenomen werdt is er een lange zoektocht geweest
welk ziekte ik gevormd hebt in die jaren,maar de doorslag gaf
het door het overlijden van m'n neef pascal
die verongelukt is en op slag dood was,dit was mijn grootste steun
we waren 2 handen op 1 buik
ik en pascal die jaren misbruik werden
 en als zwart schaap werdt behandeld.
Ik ben nu een dame van 41 jaar,
 en heb nu toch tertoe al heel wat levenservaring opgedaan.
ik hoop dat er nooit of nooit iemand een hand opsteekt naar mijn gezin
want dan leren ze de andere kant kennen van me
en die andere kant is zeker gevaarlijk.
doch met de nodige medicijnen en praatgroep
ben ik toch veel bewuster en veel rustiger gaan leven.
ik hou weer van de simpelse en kleine dingen.



werdt vervolgt.