Painting History / Schilderen (olie,acryl,aquarel)
Inhoud blog
  • 40 . Heinrich Hertz
  • 41 Heaviside
  • 38 Kirchoff
  • 39 Henry Joseph
  • 42 Fleming Ambrose
  • 43 Lee de Forest
  • 44. BASIC_Progs.
  • 1 Renaissance
  • 4 Dansen in de schilderkunst .
  • 5 Enkele van de honderden vrouwen die schilderden.
  • 6 Kunst bekijken en interpreteren .
  • 7 Impressionisme .
  • 10 Enkele grote meesters v.d. schilderkunst uit de 20igste eeuw .
  • 12 Het expressionisme .
  • 13 Surrealisme .
  • 3 Muziekinstrumenten
  • 8 Schilderkunst in de 18e eeuw.
  • 9 Schilderkunst in de 19e eeuw : De Romantiek .
  • 11 Abstracte Schilderkunst .
  • 14 Dadaisme
  • 15 Erotiek en naakt in de kunst . Deel I
  • 16 Een gering aantal schilderijen van grote meesters
  • 16 20e eeuw schilderijen
  • 18 Cyd Charisse ,danseres
  • 17 Boten en Schepen
  • 19 Jugendstil
  • 20 zonsondergangen / Sunsets
  • 21 Portretten
  • 23 Schelpen,kristallen en fossielen.
  • 22 Paarden
  • 26 Stillevens
  • 25 Landschappen en Maritiem
  • 24 Bloemen
  • 28 Molens en Vuurtorens+Onstaan van aarde en mens
  • 27 Enkele mooie schilderijen
  • 29 Kubisme
  • 30 Schilderijen van aquarel tentoonstellingen
  • 31 Tango + spaans
  • 32 Winter-landschappen
  • 34 cinema-affiches/movie-posters
  • 37 Radio Amateurs
  • 33 Rococo
  • 38 HITLER
  • 36 Fauvisme en Pointillisme
  • 47 Over mijn schilderijen
  • 2 Barok
  • 46 Grappig+mooi+muziek
  • Basic programma's
    Schilderen vanaf 1400 :Grote Meesters
    GEBRUIKSAANWIJZING: daal in de linkse kolom neer tot helemaal onderaan,en klik met de muis op een hoofdstuk dat U interesseert. Op de groene bladzijde die dan verschijnt,klik met de muis op de afbeelding bovenaan links.Dan kunt U een groot aantal schilderijen bekijken.Indien U niet zoudt uitkomen bij Uw keuze in de linkse kolom,daal dan in de hoofdkolom in het midden van de bladzijde naar beneden met de pijltjes uiterst rechts van het scherm,tot het gezochte gevonden is. HOW TO USE THIS SITE : choose a chapter in the left column by clicking on it with the mouse.On the green page which appears.click with the mouse on the image in the left corner above.You will be able to view a great number of paintings.If you would not find immediately the chosen item,then scroll down on the main page until you encounter your preference.
    28-04-2004
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.44. BASIC_Progs.
    Even geduld, de basis programma's komen eraan .

    28-04-2004, 00:00 Geschreven door Willy
    Reageren (0)


    27-04-2004
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.43 Lee de Forest
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Lee de Forest  (1873-1961)               
    Inleidende beschouwingen.
    Strikt genomen , begint het tijdperk van de elektronica , in 1883 ,door de uitvindingen van Edison . Zich inspannend om de koolstofgloeidraad in zijn gloeilamp een langere levensduur te geven , sloot Edison dit filament binnenin een metalen omhulsel ,dat achteraf de plaat of anode zou worden in de diode van Fleming .Nog vóór Fleming ,had Edison ontdekt , dat wanneer er een positieve potentiaal werd toegepast op de plaat , en de negatieve pool van de batterij verbonden werd met de gloeidraad , er stroom vloeide doorheen deze keten , maar niet meer ,wanneer men deze polariteiten omkeerde. Maar verder deed Edison niets met de ontdekking van dit verschijnsel , "Edison-effect " genoemd , dat hij wel neerlegde in een patent .Verder had hij het te druk met andere ontwikkelingen op elektriciteitsgebied ,om zich nog verder in zijn "effect" te verdiepen.

    Lee de Forest.

    Hier :  Lee portret = collage van 4 foto’s

    Lee de Forest werd geboren in Council Bluffs ( Iowa/USA) op 26 augustus 1873 . Zijn moeder , Anna Margaret Robbins , was de dochter van een Minister (zo genoemd: in feite een pastoor, hoog in aanzien) .
    Toen hij nog maar zes jaar oud was , werd zijn vader , Henry Swift de Forest ,   van oorsprong een Hugenoot , benoemd tot direkteur van een school voor zwarten in Talladega , Alabama . Deze school werd toentertijd genoemd "Vereniging van Amerikaanse missionarissen die jonge negers opleiden tot geestelijke ".De ganse familie verhuisde naar Alabama .Daar groeide Lee op ,oorspronkelijk door zijn vader voorbestemd om dominee te worden ,zoals zijn grootvader.
    De Secessie-oorlog was nog maar juist voorbij ,en het feit dat vader  deForest zich met "negers" bezighield was niet van die aard om de sympathie te winnen van grote delen van de Alabama-bevolking.Op school was ook Lee helemaal niet geliefd bij zijn medeleerlingen ,omdat hij altijd op een goed blaadje wilde staan bij zijn leraars , en alles deed opdat ze hem zouden loven en waarderen .Dit is een karaktertrek die hem zijn gehele leven zou bijblijven . Hij voelde zich " beter dan alle anderen",en daardoor werd hij weldra zonder vrienden  "de eenzaamste leerling van Alabama ".Hij stelde vroeg belangstelling in de wetenschappen en vertelde later aan iedereen die het wilde horen,dat hij zijn eerste dollar had verdiend  ,door het opnieuw verzilveren van de vorken en lepels van het keuken-couvert van een buurman . Op 13-jarige leeftijd bouwde hij als vervolg op deze ervaring , een apparaat om grotere voorwerpen te verzilveren. Tegelijkertijd ontwierp hij een stoom-locomotief , veel groter dan een speelgoed-trein , en een fornuis met blaasbalg , om er metalen mee te smelten op hoge temperatuur.
    Lee mocht aan de Yale universiteit studeren voor werktuigkundig ingenieur , en hij verwierf dit diploma in 1896.In 1897 werd hij verplicht als soldaat zijn militaire dienst te vervullen,tijdens de Spaans-Amerikaanse oorlog .In 1898 behaalde hij een doctoraat (Ph.D.) met een proefschrift over de weerkaatsing van de electromagnetische (Hertze) golven , die de uiteinden verlieten van evenwijdig gespannen metalen draden .Dit onderwerp hield verband met de draadloze radio-telegrafie ,een onderwerp waarvoor hij reeds vanin zijn jeugd begeesterd was . Reeds op 16-jarige leeftijd had deForest aangekondigd dat hij uitvinder wou worden . Deze ambitie groeide nog na het verlaten van de universiteit , en weldra verwierf hij als uitvinder , faam en fortuin ,met Nikola Tesla als zijn idiool.Hij heeft ook steeds gezegd dat Marconi en Edison ,voor hem een bron van inspiratie waren .
    Lee de Forest verwierf als uitvinder ,180 patenten op zijn naam .Zijn hoop op een Nobelprijs ging echter nooit in vervulling .
    Wel heeft na de tweede wereldoorlog,de toenmalige president van de VSA ,Dwight D. Eisenhower,hem ter gelegenheid van de vijftigste verjaardig van de uitvinding van de triode, warme persoonlijke groeten gestuurd.Ze luidden : "door U als uitvinder ,zijn de moderne radio , televisie en radar , werkelijkheid geworden .Moge je nog vele jaren voor de boeg hebben ,om de vruchten van Uw werk en arbeid te plukken en er voldoening aan te beleven ".

    Hier  figuur  1956

    Loopbaan.
    Als afgestudeerde van de Yale universiteit,kreeg Lee een baan bij Western Electric in Chicago ,met een aanvangswedde van 8 dollars per week.Het werk lag eigenlijk niet in de lijn van zijn universitair doctoraat,want hij moest opzoekingswerk verrichten op dynamo ‘s .
    Omdat hij niet veel verdiende  ,en hij zijn huishuur moest betalen in Chicago waarnaar hij verhuisd was , probeerde hij wat geld bij te verdienen met de vertaling van technische artikels. Daarmee richtte hij thuis een klein laboratorium in , en om de kosten van het dagelijks leven te kunnen betalen kocht hij geen kleren en geen schoenen meer , en liep er steeds verwaarloosd bij.Een professor  van het "Armor Institute of Technology "  was dit te weten gekomen en bood hem aan ,drie uren les te geven aan dat instituut ,waarvoor hij dan de ganse week  mocht beschikken over het laboratorium van deze inrichting.
    Omdat het hem niet beviel voor anderen te moeten werken,en omdat de radio-telegrafie hem boeide ,wou Lee een eigen radio-systeem ontwerpen dat losstond van de patenten die Marconi verworven had .Hij wou daarvoor een eigen bedrijf stichten ,maar had daarvoor in feite niet de nodige commerciële basis-opleiding .Bij Western-Electric vond zijn streven naar nieuwe radio-ontwikkelingen geen weerklank , en zijn oversten zegden " Luister eens ,  deForest ,nooit zult ge een goede telefoon-ingenieur worden ,want gij lijkt er niet geschikt voor.U kunt beter opstappen  , en doe dan maar uw eigen goesting , en alles wat u belieft  , maar dan niet meer op onze kosten ". Lee nam deze belediging letterlijk.Zijn volgende werkgever had een radio-telegraaf ontworpen en daarom voelde Lee zich daar beter thuis . De Wall-Street- financier Smythe die wel wat in hem zag , financierde hem , en in 1900 nam deForest een patent op een nieuwe hoogfrekwent detector die hij de "responder" noemde .Dit was een elektronische detector ,een soort relais waarin zeer kleine hoogfrekwente stromen ,een veel groter vermogen kontroleerden,afkomstig van een plaatselijke bron. De responder was het deForest ‘s eerste patent .Hij hoopte daarmee enkele Marconi-patenten te omzeilen .Hij startte een eigen bedrijfje met een genaamde Freeman als vennoot ,maar toen ze voor de Marconi Company een schip-naar-kust verbinding moesten verzorgen ,bleek hun zender niet verder te reiken dan 4 kilometers.
    Na deze mislukking hielp (opnieuw) Smythe , hem een nieuw bedrijf te starten : " deForest Wireless Telegraph Company", alweer met Freeman .
    In 1903 kreeg hij van een groot dagblad de opdracht een  telegrafie-bureau te installeren ,hetgeen een snelle overseining van het nieuws mogelijk maakte. In Engeland mocht hij om dezelfde reden een radiodienst oprichten om beter verslag te kunnen uitbrengen over de Russisch-Japanse oorlog .Ook  konden Lee en Freeman  hun produkten verkopen aan het Amerikaans leger en de zeemacht,en ze verdienden goed geld aan de bouw van een radio -verbinding tussen Costa-Rica en Panama .

    hier  figuur 1904 en 1904a

    Men schat dat deForest  aldus op 30-jarige leeftijd ,reeds een kapitaal had opgebouwd van 1 miljoen dollars .Nog 90 andere verbindingen stonden op het programma,maar deForest kon de problemen niet aan en verkocht het bedrijf in 1907 . Met dat geld richtte hij de  " deForest Radio Telephone Company " op ,met een startkapitaal van 2 miljoen dollars . Ondanks aankopen door de Zeemacht , reklame-uitzendingen in 1908 vanop de Eiffeltoren in Parijs , en het uitzenden van de Caruso Opera in januari 1910 , ging het bedrijf failliet in 1911.
    Tot overmaat van ramp werden in mei 1912 , twee medewerkers van deForest , opgesloten in de gevangenis , wegens frauduleuze reklame -praktijken . 

    De triode.
    In 1849 had W.R. Grove , ge-experimenteerd met twee in een glazen buis ingesloten platina-electroden,die verhit werden , terwijl hij een hoeveelheid gas doorheen  de buis joeg.Hij wou met deze proef de elektrische geleidbaarheid van verschillende soorten gassen meten .In 1853 vond de Fransman Becquerel ,dat in een dergelijke opstelling ,een elektrische stroom beter geleidt in de ene zin door het gas in de buis ,dan in de andere zin. De Duitser Wehnelt ontdekte in 1902 dat bepaalde alkalische oxiden , electronen konden uitzenden wanneer ze verhit werden.( cfr. ook : de "wehnelt" in de latere kathodestraalbuizen) .
    Verder bordurend op deze opzoekingen ,was Lee deForest  er van overtuigd ,dat twee metalen elektroden ,verhit in een bunsen-brander,konden gebruikt worden als radio-detector.Hij speelde met het idee van een  " lichtboog-detector ".Hij onderzocht de invloed van een hete vlam op  twee platina-electroden. Ze werden in de antennekring van een radio-ontvanger (voor zover men daarover reeds kon spreken) geplaatst.Eén der plaatjes was bedekt met een stukje chloorkalk. Parallel met deze kring schakelde hij een stroombron of  een "B" (= booster-) batterij ,in serie met een hoofdtelefoon.Hij stelde een gelijkrichting vast , en een geringe versterking. Hij besefte echter snel , dat het gebruik van een vlam,een praktische uitvoering van deze schakeling  in de weg stond .    
                              Figuur   Vlam   met daarnaast  fig.     Vlam1

    Nadat Fleming in 1904 de diode had uitgevonden,dacht De Forest ,dat binnenin een glazen omhulsel , een geïoniseerd gas moest ingesloten worden om de werking van de diode te verbeteren .Hij dacht daarbij ,dat een voldoende grote hoogfrekwente spanning , de gasontlading in gang zou zetten,zodat het systeem dan zou werken als een detector ,op dezelfde wijze als de gekende Branly coherer,waarvan de weerstand zeer sterk veranderde op het ogenblik dat er aanstotende electromagnetische golven op vielen. O.W.Richardson had echter reeds in 1903 verklaard ,dat een gasontlading in een twee-electroden-opstelling ,niet nodig was ,wegens de thermionische emissie door de gloeidraad in een diode.Koppig als hij was , hield De Forest vol , dat hij toch een gasontlading wou veroorzaken in een diode , door een derde electrode aan te brengen binnen het glasomhulsel , die de gasontlading in gang zou zetten of "triggeren".Hij wou daartoe een ingangsspanning toepassen tussen deze nieuwe electrode en de gloeidraad .
    Het plaatsen van hetgeen later een stuurrooster zou genoemd worden , binnenin de lamp , verliep in stappen.Eerst had De Forest een stuk zilverpapier rond de diodelamp gewikkeld , en probeerde daarmee  de electronenstroom te sturen.Daarna plaatste hij binnenin de lamp ,tegenover de gloeidraad , een tweede plaat ,rechttegenover de reeds bestaande anode :

    Figuur                     begin

    Vervolgens zocht hij de beste plaats voor dat nieuw element , en kwam tot het besluit dat deze electrode het best zou opgesteld worden in de electronenstroom tussen de gloeidraad en de oorspronkelijke anode ,maar dan wel in geperforeerde vorm , dus voorzien van gaatjes , om ,zoals hij zei : " de ionen door te laten en te kontroleren ". Hij nam kontakt op met een lampen-vervaardiger ,een genaamde mijnheer Condless , die deze derde electrode uitvoerde onder de vorm van een in zigzag-vorm gewikkelde metalen draad ,met een totale oppervlakte van 15 vierkante centimeters . De eerste aldus vervaardigde triode-lampen sneuvelden reeds na 3 minuten , maar dit was lang genoeg om aan te tonen ,dat een geheel nieuwe , revolutionaire buis was tot stand  gekomen ,die als veel gevoeliger hoogfrekwent -detector kon dienen , dan de Fleming-diode en de kristal-detectoren.Deze buis was geen eenvoudige gelijkrichter meer ,maar een demodulator (begrip dat toen nog niet bestond) voor radiogolven.Candless zou er in de periode tussen 1907 en 1913 , meer dan 800 exemplaren  van verkopen aan allerlei experimenteerders en radio-amateurs.

    Hier                      figuur    vroeg  met  daarnaast figuur 1906

    Toen bleek dat de nieuwe buis , eerst "audion" en later "triode" genoemd , interessante eigenschappen vertoonde,ook zonder gasvulling ,groeide  de aandacht daarvoor , zelfs door David Sarnov ,eerst medewerker , daarna direkteur  van RCA (Radio-Corporation of America).  Sarnov (1891-1971) was geboren in Rusland .In 1900 waren zijn ouders geëmigreerd naar de Verenigde Staten en daar was hun zoon kranten beginnen verkopen in de straten van New York . Op 15-jarige leeftijd bracht hij het tot telegrafist in een postkantoor.Met het verdiende geld begon hij elektriciteit te studeren en hij zou zich later ontpoppen tot elektronen-buis specialist in een "vacuum tube department " en "sound-engineer ", en na de opkomst van de halfgeleiders , als " solid state physicist "  in de elektronica-afdeling van het sterkstroom-bedrijf General Electric . In 1931 zou hij daar meehelpen aan het bouwen van radio-ontvangers met trioden. Van 1946 tot 1948 was hij vice-president van RCA en in 1960 werd hij General Manager van dit bedrijf ,dat in 1986 zou opgekocht worden door General Electric (G.E.) .

    Hier  foto   Sarnoff1 en  daarnaast  gedenkplaat

    De Forest had voortdurend op zijn hoede moeten zijn , om geen inbreuk
    te maken op het Fleming patent dat in het bezit was van de Marconi Company . Fleming had trouwens vanaf de bekendmaking van de uitvinding door De Forest , de uitvinding van deze laatste aangevochten onder het motto " deze charlatan is een plagiaat-pleger, en een bedrieger " . Hij verloor echter het proces voor de Rechtbank . De Forest zei : "deze man probeert mij de uitvinding van de eerste interessante vacuum-buis af te nemen , en op zijn naam te doen plaatsen . Als dat niet overdreven is " . Wij moeten toegeven dat beiden zeer verdienstelijken  waren  ,waaraan de gehele audio-visuele -en telecommunicatie -wereld bijna alles  te danken heeft , en die beiden op hoge leeftijd ,als pioniers de geschiedenis zijn ingegaan.

    Hier figuur  buizen

    De versterking , een geheel nieuw verschijnsel.
    De triode werd in 1906 uitgevonden (octrooi aangevraagd in oktober 1906) en gepatenteerd op 15 januari 1907 (U.S. patent 841387,toegekend voor het "device for amplifying feeble electric currents "). De Forest voegde er nog aan toe ,dat "de uitgangsstroom wordt gekontroleerd door een electrode die zelf geen merkbare stroom trekt ".

    Hier fig original   met daarnaast  1907patent

    Een ander patent " deForest Nr 879532 , een jaar later neergelegd , toont de sturende electrode in de vorm van een rooster tussen de kathode en de plaat . Dit patent beschrijft de schakeling  echter slechts als een detector . De vroege geschiedenis van de elektronenbuis-versterker zit dus vol verrassingen en onduidelijkheden. Merkwaardig genoeg , publiceerde Ambrose Fleming , de grote tegenstander van Lee , op het einde van 1907  , een foto van het deForest audion ,met de volgende korte beschrijving : " deForest oorspronkelijke audion-lamp uit begin 1907.
    De volledige hoogte van de lamp,de basis waarin ze vastgeschroefd wordt inbegrepen , bedraagt 3,75 duim " .

    hier figuur    1907  met daarnaast of daaronder  figuur 1908 brevet  en figuur audio 1 of audion2 of audion3 naar keuze voor
    beste afdrukresultaat .

    Op 22 januari 1908 werd de triode in Frankrijk gebreveteerd onder de benaming " triode-detector-en versterker van Lee de Forest , brevet 386.426 ".
    Dat deForest in die periode de triode had uitgevonden,werd in die tijd door niemand gewaardeerd . Men noemde ze "een waardeloos ding , dat bovendien voor minstens de helft was afgekeken van Reginald Fessenden ,die daarop reeds een patent genomen had ".     Ze werd aanvankelijk beschouwd als een ander soort hoogfrekwent detector dan de kristal-detector,en de diode van Fleming , en niet meer of niet minder.
    Op 30 oktober 1912 gaf De Forest in de Western Electric Co. Labs te New York ,samen met zijn vriend John Stone ,een demonstratie over zijn audion . Hij deed het zelfde , eveneens in 1912 , voor de toenmalige Bell Telephone Labs . In 1912 werkte Lee , zijn "cascade -idee " uit , hetgeen inhield dat hij verschillende trioden in serie boven elkaar plaatste ,en de ganse reeks met een hogere kathode-anode-spanning voedde. Bij een andere opstelling koppelde hij de uitgangswisselspanning van een vorige triode , aan de stuurrooster-kathode ruimte  van de volgende triode via een transformator ,enz. tot hij een grote versterking bereikt had van de ingangs-wisselspanning van de eerste buis .Een dergelijke versterkers-keten  bleek essentieel te zijn voor lange afstands-communicatie op telefoonlijnen .
    De Forest deed  verder niets met zijn "audion" , en concentreerde zijn inspanningen op radio-telefonie. Hij was inderdaad in de jaarwisseling van 1909 tot 1910 benoemd tot hoofd van de "Radio Telephone Company" in New York .

    hier figuren  1910Opera  en 1913 naast elkaar

    Het is slechts nadat opzoekingen vanuit de industrie in 1912 en 1913 aantoonden dat de triode ook kon gebruikt worden als versterker en oscillator,dat ze opgang maakte .Zodra de industriële produktie van de triode aanving , volgden de brevetten elkaar op ,zoals een brevet ,in 1912 neergelegd door Western Electric , het engels brevet 1.113.149 van 25 oktober 1913, het frans brevet 467.747 van 27 januari 1914 (dus op het einde van de eerste wereldoorlog) overgenomen door het Deutsche Gesellschaft für drahtlose Telegrafie mbH .

    Hier figuur  1914 brevet  met daar naast figuur  eerste

    Aanvankelijk had de triode een zo geringe versterking ,dat ze slechts weinig verschilde van de diode.De versterking vergrootte echter merkelijk toen 5 jaar na 1906 , Edwin Howard Armstrong een regeneratieve-of terugkoppelings-schakeling uitwerkte.De positieve terugkoppeling maakte het mogelijk een gevoelige ontvanger voor radio-golven te bouwen ,alsook een niet-mechanische signaalgenerator voor telegrafie-signalen.De hoogfrekwente spanning werd in faze teruggekoppeld van de anodekring naar de roosterketen van de triode,waardoor haar versterking enorm toenam,en Armstrong er zelfs een oscillator mee kon maken (patent van 22 september 1912 , ook neergelegd in Engeland ).
    Alhoewel Edwin Armstrong de uitvinder was van deze eerste oscillator met triode , en van de positieve terugkoppeling ,eiste De Forest , dat de patenten daarvan op zijn naam zouden overgeschreven worden ,een zaak die hij in hogere aanleg won voor de Rechtbank ,en die hij met de steun en de hulp van de machtige AT&T in 1917 nog eens extra liet bevestigen door de Rechtbank , dit tot  groot  ongenoegen van alle radio-ingenieurs in Amerika , die terecht vonden dat Armstrong zeer groot onrecht was aangedaan. Slechts in het begin van de eerste wereldoorlog 1914-1917 ,kwam op de deuren van de radio-cabines op de Amerikaanse schepen , de benaming "radio" voor . In het nu nog steeds zeer conservatieve Engeland , bleef men tegen alles in , het woord "wireless" gebruiken.

    De gerechtszaak tegen Armstrong had de Forest veel geld  gekost , omdat ze door de traagheid van het gerecht aansleepte van 1914 tot 1917 met nog in-beroep-procedures tot in 1934 . De Forest verloor er al zijn (weinige) vrienden door ,die er hem van beschuldigden ,reeds gedurende  vorige jaren , op een oneerlijke manier ,de originele ideeen van anderen gestolen te hebben ,om ze dan voor te stellen als nieuwe uitvindingen , zoals hij reeds in 1902 gedaan had met de "electrolytische detector " die hij gezien had tijdens een bezoek aan het atelier van de uitvinder Reginald Fessenden. (zie Fessenden hierboven onder : "de versterking,een geheel nieuw verschijnsel ".)
    Om al de gerechtskosten te kunnen betalen , verkocht de Forest een riante villa die hij gebouwd had op de oever van de Hudson rivier in New-York . Armstrong was zodanig teleurgesteld door het verlies van het proces , dat hij er nog twintig jaar onder leed ,en tenslotte zelfmoord pleegde in 1954 .

    Hier  figuren  1916 of 1916a  met daarnaast figuur vroeg1

    Na Armstrong werden andere veel gebruikte oscillatoren ontwikkeld (de Colpitts en de Hartley oscillator bv.) door E.H. Colpitts die  werkte bij de Bell Labs en L.Hartley  ,tewerkgesteld bij  Summit . P.H.Pierce had reeds op 16 november 1912 ,nadat hij Edwin Armstrong’s oscillator had bestudeerd , de kristal-oscillator uitgevonden. Ondertussen had Lee de Forest  als eerste in de radio-geschiedenis "honingraat "-spoelen gemaakt met Litze-draad , spoelen met grote zelfinductie en geringe eigen-kapaciteit , die ook konden gebruikt worden als gekoppeld spoelenpaar in terugkoppel-schakelingen .
    In 1916 deed Lee mee aan de verkiezingscampagne in de strijd tussen Wilson en Hughes. Hij zond daarbij uit met een radio-zender die geïnstalleerd was  op High Bridge te New York .In 1920 deed hij hetzelfde met de zender KDKA en WWJ ( the  Detroit- News-station) . En in 1920 mocht Lee een andere versie van zijn zenders opbouwen in een radio-station te San Francisco .

    Hier figuur 1919 ,1920 ,1920tijdens radio-uitzendingen en
    lee de forest (=1929)                 naast of onder elkaar

    Lee de Forest werd op 8 januari 1930 verkozen tot president-voorzitter van de IRE (Institution of Radio-Engineers).
    In 1932 ,zou  Harry Nyquist van de Bell Telephone een verder gevorderde theorie over de terugkoppeling (feedback) ontwikkelen , die ruime navolging vond (met Nijquist diagramma’s).

    Hier figuur 1920a  met daarnaast figuur 1930

    Verdere ontwikkelingen.
    Dat de triode kon versterken ,was van grote betekenis voor de telefonie ,
    waarvan de lijnen en kabels slechts telefoongesprekken ( cfr. Graham Bell , uitvinder van de telefoon) konden overbrengen over een beperkte afstand , en daarna verzwakt , gedempt en onverstaanbaar werden .
      AT&T (American Telephone and Telegraph Company) kocht van deForest , voor 50000 dollars alle rechten op voor het gebruik van de triode in radio-telegrafie,in repeaters en in radio-telefonie (voor deze laatste rechten  kreeg De Forest nog eens 250000 dollars).Ook Western Electric sprong op de triode-kar en bracht  in 1915 een triode HF- versterker uit voor radio-uitzendingen over lange afstand.Western Electric bracht tegelijkertijd twee laagvermogen ontvangst - trioden uit .Tijdens het vervaardigingsproces werd de anode , die twee uitwendige aansluitingen had ,elektrisch opgewarmd gedurende het luchtledig  pompen ,zodat door de warmte ,de gassen  verdreven werden en een beter vacuum bereikt werd. Voor toepassingen in zenders ,plaatste men soms 18 buizen in parallel teneinde een groter vermogen te bereiken .

    figuren  demonstratie  en verscheidene en various naast elkaar of onder elkaar .

    Met de triode-technologie werd op 18 oktober 1913 de eerste telefoon-repeater geïnstalleerd tussen Baltimore en New York. De eerste trans-oceanische radio-telefonie kwam in juli 1914 tot stand , "transcontinentale telefonie " genoemd .
    De eerste telefoonlijn tussen New York en San Francisco werd geopend op 15 januari 1915. Er werd daarbij gebruik gemaakt van deForest ‘s audion als eerste grootschalige toepassing van de electronika.

    Hier figuren naast of onder elkaar   1916c ,1916d

    Wanneer de triode van deForest als detector gebruikt werd , werkte ze met 22,5 volt batterijen , en ze kostte 18 dollars.
    Aan diverse toepassingen van het gebruik van de triode ,werden verbeteringen aangebracht door Irving Langmuir van General Electric en Ph.D. Herald Arnold van Western Electric . Deze laatste had in november 1912 , in alle toepassingen van de triode , de blocking-kondensator laten verwijderen die Lee deForest voor sommige schakelingen  had aangebracht tussen het stuurrooster en de kathode.Een veel betere werking van de versterker was daarvan het gevolg .Arnold had reeds daarvoor opgemerkt , dat een eventuele gasvulling van de triode (oorspronkelijk idee van Lee ) er de werking alleen maar kon van verslechten .Hij had tijdens de werking van de triode, een blauwe schijn van een gas-ionisatie opgemerkt ,en was daar niet gelukkig over .Hij toonde de juistheid van zijn opvatting aan , door de triode extra goed leeg te pompen met een vacuum pomp die hij daarvoor speciaal uit Duitsland  had laten overkomen ,en er bijkomend , een "getter"  in aan te brengen.Dit was een nieuw idee van hem , om de laatste restjes gas en lucht  binnen het glazen omhulsel te laten opslorpen door een stof die  tenslotte als een glanzende metaalfilm neersloeg op de binnenkant van de glazen ballon. Een veel betere triode was het gevolg van zijn ingrepen .
    De meeste volwaardige triode-buizen ,werden gefabriceerd tussen 1950 en 1960. Als uitzondering geldt de 300B -triode , die reeds in 1935 op de markt gebracht werd door Western Electric.

    Hier figuur 1920a met daarnaast  figuur koptelefoon

    Tot besluit   : het privé-en huwelijksleven , en Lee’s  latere jaren.
    1)Lee was een grote opera-liefhebber,maar bovendien een gedreven schrijver .Vooral in het begin van zijn wetenschappelijke loopbaan schreef hij veel geïllustreerde poëzie zoals "Moonlight on the Hudson ",maar ook honderden brieven naar zakenlui,naar de uitgevers van populaire  tijdschriften aan wie hij technische artikels zond over de beginnende elektronica,zoals ook wetenschappelijke artikels naar wetenschappelijke tijdschriften ,persoonlijke brieven (vooral naar het andere geslacht ), film-scripts , en hij hield een dagboek bij. In 1950 publiceerde hij een auto-biografie , getiteld : "De vader van de Radio ".
    De meeste van deze schrijvens en publicaties kan men vandaag bekijken in het  ‘Perham Foundation Electronics History Museum ‘.

    Hier figuur boeken over Lee

    2)  Lee was niet alleen opera-liefhebber,maar ook muziekliefhebber.Hij
      schreef naar wie het wilde lezen , dat de radio-telefonie , en de radio-omroep uitstekende middelen waren , om muzikale ontspanning binnen te brengen bij de families thuis en  muziek daar te leren waarderen.
    In 1907 zette hij deze ideeën kracht bij door de stichting en oprichting van  de " deForest Radio-Telephone Company " . Hij schreef daarover : " weldra zal het mogelijk zijn , op grote schaal naar opera-muziek te luisteren ,verspreid door radio-zenders , die door mijn Radio-Company zullen kunnen geplaatst worden in het Metropolitan Opera House ,en op de hoogste verdieping van andere culturele plaatsen ,met een antenne op het dak daarvan . Hetzelfde geldt voor andere steden dan New York , waar men niet alleen naar gewone muziek , maar ook naar kerkmuziek en voor de microfoon gegeven voordrachten zal kunnen luisteren ". In 1910 zond hij vanuit de Metropolitan Opera ,het  rechtstreeks opgenomen opera-gezang uit van Enrico Caruso , teneinde dit audio-medium te populariseren.

    Hier figuur  1921 met daarnaast  of  daaronder 1915 piano

    3)Lee was viermaal getrouwd. Dat hij deze toestand  met zijn uitvindingen kon kombineren , was volgens zijn omgeving te danken aan het feit dat hij een " gezonde , sterke, robuuste man " was .De vraag kan  gesteld worden ,  waarom een vrouw ervoor kiest ,mee te gaan met een man die dag en nacht werkt als industrieel en free-lance werker , met nadenken ,vorsen en experimenteren bezig is,en die zelfs meerdere huwelijken achter de rug kan hebben.Het eerste huwelijk vond plaats in 1906 en de gelukkige (?) heette Lucille Sheardown.Dit huwelijk eindigde in een scheiding na minder dan een jaar. De tweede verbintenis kwam er in 1907 met als bruid Nora Blatch , die notabene de schoondochter was van een gekende voorvechtster van meer rechten voor de vrouwen:Elisabeth Cady Stanton . Lee verwekte een kind bij Nora ,die  ingenieur was , en zich door de overname van de ideeen van Cady Stanton tot vrijgevochten vrouw verklaarde. Ze zei : als ingenieur kan en wil ik niet leven in de schaduw van een andere ingenieur ,al is het  mijn echtgenoot Lee .In 1911  gescheidden ze.In 1912 hertrouwde Lee met de zangeres Mary Mayo , en dat is niet verwonderlijk wanneer men  vaststelt dat Lee via zijn radio-uitzendingen vaak in kontakt kwam met vrouwelijke artisten.Uit dit huwelijk dat 15 jaar standhield , werden twee kinderen geboren.

    Hier figuren familie 1  en familie 2  naast elkaar of onder elkaar

    De vierde en laatste echtgenote heette Marie Mosqu . Ze was een Hollywood-ster uit de tijd van de stomme film .Deze films werden nu  dankzij de Forest  voorzien van klank . Lee was op deze leeftijd reeds een rijke man door de miljoenen dollars die zijn uitvinding van de triode en al zijn initiatieven van gestichte  "company‘s " , hem hadden opgebracht , en hij verhuisde naar Hollywood .Hij zou daar de laatste 30 jaren van zijn leven doorbrengen ,zich toeleggend op technische vindingen , die ogenschijnlijk weinig met radiotechniek te maken hadden,zoals de ontwikkeling van geleidingssystemen voor precisie-bommen ,en het toevoegen van  een gesynchroniseerde geluidsband aan bioscoop-films , een procedé dat hij reeds in 1920 uitvond ,en dat gedemonstreerd werd in theaters tussen 1923 en 1927,maar waar hij slechts in 1959 een Oscar voor kreeg van de ‘Academy of Motion Picture Arts and Sciences ‘. Het opschrift luidde : "Academy Honorary Award to Lee de Forest for his Pioneer Invention ,which brought Sound to the Motion Picture ‘.

    Hier figuur  oscar met daarnaast  film  en film1

    In de bioscoop-projector bracht hij een sterk geconcentreerde lichtbron aan , die een lichtstraal zond doorheen een geluidsband van heldere en donkere strepen op de beeldjesfilm. Dit gemoduleerd licht viel op een fotocel ,gevolgd door een geluidsversterker,waardoor de lichtvariaties werden omgezet in klankveranderingen.Hij noemde dit : conversie van licht in audio .Hij ontwikkelde Audion-diathermy apparaten voor medische toepassingen ( genezing door warmte-bestraling) ,en tijdens de tweede wereld-oorlog 1940-1945 deed hij militaire research  voor de Bell Telephone Laboratoria .

    hier figuur 1944  met daarnaast  diathermie

    Van Marie Mosqu  (hij was reeds grijs in gezelschap van deze jongere echtgenote ) zei hij , dat dit het gelukkigste van zijn vier huwelijken was.
    Hij stierf op 87-jarige leeftijd te Hollywood op 30 juni 1961. Marie overleefde hem en liet hem  begraven op het San Fernando kerkhof te Mission Hills , Californië .
    hier figuur graf

    Naschrift .
    In 1947 werd door de Bell Labs bekend gemaakt , dat Brattain , Bardeen en  Shockley , drie fysici , de transistor  uitgevonden hadden. Het is duidelijk dat aan deze uitvinding hard gewerkt was tijdens de jaren 1940-1945 van de tweede wereldoorlog , om elektronische uitrustingen , te dragen door soldaten,en mee te voeren met vliegtuigen ,lichter te maken .
    William Shockley (1910-1989) was bij de Bell Labs beginnen werken in 1936 . Er bestaan foto ‘s van hem , gefotografeerd met Lee de Forest .

    hier   foto   Shockley

    Geraadpleegde werken :
    1)  Some Beginnings of Applied Electronics, uit  The Microwave Journal ,april 1946
    2)  Pioneers / Lee De Forest , last of the great inventors ? ,door W.A.Atherton ,in Electronics World-Wireless World , november 1989
    3)  The American President hails doctor Lee de Forest , uit Radio-and Television News , juni 1956 .
    4)  Electronics History before 1930 , uit Radio-and High Frequency,1957.
    5)  Lee de Forest , uit Straling , veertiende jaargang ,nummer 10 ,blz 249.
    6)  Birth of the Electron Tube Amplifier , door F.B.  Llewellyn van Bell Telephone Laboratories , in Radio&Television News , maart 1957 .
    7)  A propos de l ‘histoire des telecommunications , door Jean Baudot ,
       in Revue des Ingénieurs Belges , 1985 : 7(3) .
    8)  Lee de Forest ,van bunzenbrander naar Audion-buizen ,uit Geschiedenis van de Wetenschap voor de Timmerman ,mei 1961 .
    9)   Elektrische geleiding in gassen , Revue des Ingénieurs Belges ,1985:7(3) .
    10)  Electron (tijdschrift van de Veron) , tweede jaargang , nummer 4 ,
          april 1949  : Lee de Forest
    11)  Lee de Forest , in Radio & Television News , juni 1956

    Willy Acke , 25 december 2006


    27-04-2004, 00:00 Geschreven door Willy
    Reageren (0)


    26-04-2004
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.42 Fleming Ambrose
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Ambrose Fleming ( 1849 - 18 april 1945 : werd 95 jaar oud  )

    Klik op de foto hiernaast om alle in de tekst aangeduide afbeeldingen te bekijken

    Hier foto ‘s     Fleming1  naast ofwel Fleming2 of Fleming3

    Fleming is de engelse ingenieur , die de diode uitgevonden heeft , de eerste radiolamp ooit , die de weg heeft geopend naar het ontstaan van de radio-ontvangers -en zenders. Gepatenteerd in 1904 , werd ze toen  "thermionische lamp" genoemd , of "vacuum diode" , de "kenotron " ,of  de "twee-elektrode-gelijkrichter ".

    Hier naast elkaar :            1888   ,                    1889 ,                        lamp1


    Fleming droeg bij tot de foto-metrie (meten van de licht-intensiteit), de draadloze telegrafie , elektrische meetmethoden ,de ontwikkeling van de elektronica .Hij is de auteur van meer dan 100 wetenschappelijke publicaties  en boeken . Daaronder : " The alternate current transformer " (1889,1892) [ de oorspronkelijke studie voor de IEE ,is bewaard in  ‘the Institute for Electrical Engineers ’ te Londen ], " The principles of electric wave telegraphy " (1906)  , " The propagation of electric currents in telephone and telegraph conduction " (1911), " Memoirs of a scientific life "  (1934) .Op het gebied van elektrische (sterkstroom-) machines ,kennen we van hem de linkerhandregel voor motoren en de rechterhandregel voor generatoren ,waarbij de middelvinger ,de wijsvinger en de duim onder rechte hoeken gespreid gehouden , de richting (en zin) van het veld ,de stroom en de kracht aanduiden.

    Hier figuur  "handregels "

    Hij was raadgever van de  Edison Electric Light Company ,van de Marconi Wireless Telegraph Company ,Swan , Ferranti , Edison Telephone  Co.,en een populaire universiteits-professor zoals Lecturer aan de universiteiten van Cambridge en Nottingham (‘ professor of physics and mathematics ‘  ) en U.C.L.
    (University College London) .
    In 1929 werd hij voor zijn talloze verdiensten tot ridder geslagen , zodat hij zich van dan afaan "Sir ..." mocht noemen .

    Het interessante  leven van John Ambrose Fleming .
    Hij werd geboren te Lancaster , Engeland ,op 29 november 1849 , als oudste zoon van zeven kinderen , uit het gezin van de " congregatie-pastoor " James Fleming
    en zijn echtgenote Mary-Anne .( Deze familie-eigenschap zou tot gevolg hebben dat Fleming later in verschillende katholieke kerken , zoals in Sint Martin in the Fields ,preken mocht houden , en dit tot na zijn gepensioneerde leeftijd .) De familie van zijn moeder was afkomstig van Swanscombe in Kent  , en was pionier op het gebied van de vervaardiging van Portland cement .In 1854 verhuisde de familie naar het noorden van Londen , waar Fleming het grootste deel van zijn jeugd doorbracht en ook de overige 70 jaar van zijn aktief leven zou doorbrengen .
     Zijn vader stamde af van een lange lijn Schotse voorvaderen van Vlaamse (Flemish  -> Fleming ) oorsprong , en had enige moeite hem in toom te houden en op een klassieke manier op te voeden .Reeds op jeugdige leeftijd vertoonde Fleming tekenen van grote intelligentie. Op 10-jarige leeftijd ging hij naar een private school ,waar hij bijzonder geinteresseerd was in meetkunde.Hij was de laatste van de klas in Latijn,en koos daarna , wegens zijn belangstelling voor wiskunde, voor universitaire studies.Reeds op 11-jarige leeftijd , had hij gezegd dat hij ingenieur wilde worden en hij had thuis een eigen werkplaatsje , waar hij modelschepen bouwde, motoren, en een zelfontworpen fototoestel , waardoor ook een levenslang durende  belangstelling voor fotografie ontstond. Op zijn dertiende verjaardag gaf hij aan de University-College-School , te West End , Londen , een voordracht over elektromagnetische verschijnselen . Aan dit zelfde  University college,studeerde hij wiskunde onder de leiding van A.de Morgan en G.Carey Foster.Na twee jaren studie ,verliet hij deze inrichting wegens geldgebrek , en hij aanvaardde een job bij een scheepsbouwer in Dublin .Dit werk beviel hem echter niet ,en reeds na enkele maanden gaf hij het op en vond een andere baan bij de Londen Stock Exchange ,waar hij gedurende twee jaren werkte . Als gevolg daarvan zou hij later ,  als leraar ,aan zijn studenten zeggen ," dat ze toch tenminste een elementaire kennis moesten opdoen over hetgeen zich afspeelt in de financiële wereld,teneinde geld te verdienen ,samen met een optimistisch en vertrouwend publiek . ".In 1870 behaalde hij het diploma van Bachelor of Science aan UCL.Daarna studeerde hij chemie aan de Koninklijke Mijnschool . Terwijl hij werkte , volgde hij in 1870 avondlessen om zich te vervolmaken en vanaf januari 1871 kreeg hij gedurende 18 maanden een baan als leraar aan de Rossall school , waarna hij met het verdiende geld , terugkeerde als student chemie aan het Royal College of Science in Kensington .Daar schreef hij een wetenschappelijke verhandeling over "de voltaïsche batterij " ,gepubliceerd in de Proceedings van de Physical Society of London , hetgeen in die tijd een grote eer was die hem tebeurt viel .In 1874 gaf hij les aan het Cheltenham College , opnieuw uit geldnood.Hij correspondeerde met James Clerk Maxwell , professor aan de Cambridge Universiteit . In 1877 kreeg hij een studiebeurs van het Sint John’s College te Cambridge ,en studeerde hij  elektriciteit en magnetisme bij professor James Clerk Maxwell aan de Universiteit te Cambridge, waar hij zijn doctoraat in de wetenschappen behaalde (D.Sc.). Op dat ogenblik was hij al 28 jaar oud .Hij had de lessen van Maxwell gevolgd, die vaak zo hoogstaand en moeilijk waren , dat Fleming soms als enige student in de klas zat.Hij mocht daarna gedurende een jaar ,in Cambridge werken als demonstrator van experimenten , voor ingenieursstudenten in de mechanica .In 1881 werd hij gedurende een jaar  als professor in de wis-en natuurkunde aangesteld aan de hogeschool-faculteit te Nottingham . Op dat ogenblik , dat de  elektrische verlichting voor het eerst in de belangstelling  kwam te staan van het groot publiek ,werd hij ook nog in dienst genomen door de Edison Electric Light Company te Londen,een betrekking waarin hij de daaropvolgende tien jaren zou blijven werken.Als raadgevend ingenieur , werkte hij plannen uit voor de elektrische verlichting van een groot aantal steden , en loste samen met de stadsbesturen de problemen op , die  daaromtrent ontstonden. Hij ontwierp als eerste , de elektrische verlichting aan boord van schepen , en installeerde er elektrische machines. Aan de wal bouwde hij hoogspannings-onderstations , die voor het eerst werkten met wisselstroom .Fleming voelde zich sterk aangetrokken door de fysica en werd door het University College London (UCL) uitgenodigd daarover en over elektrische ingenieurs-praktijken , een lessenreeks te komen geven .In 1885 vroeg men hem daar een departement voor electrical-engineering (in een eerste faze: "departement van elektrische technologie " genoemd) uit de grond te stampen en hij werd daarin aangesteld als professor , een taak  die hij de volgende 40 jaar zou vervullen .Dit departement was op dat ogenblik enig in zijn soort , en hij schreef er een veel gelezen boek ,over "telegrafie met elektrische golven ".Hij was bekend door zijn grondige kennis van wisselstroom-metingen , en van het ontwerpen van transformatoren .In 1899 werd hem , bovenop zijn professoraat aan de universiteit, aangeboden , raadgever te worden bij de Marconi Company. Marconi realiseerde in 1899 de eerste radio-uitzending met Morse signalen (draadloze telegrafie) over het Kanaal  tussen de engelse en de franse kust. Marconi noemde van dan-afaan zijn bedrijf ," de Marconi Wireless Telegraph Co Ltd ".De draadloze telegrafie stond toen nog in haar kinderschoenen ,alhoewel Marconi er vanuit het Marconi zendstation te Poldhu in 1901 in slaagde een eerste radio-bericht over de Atlantische oceaan tussen Engeland en de Verenigde Staten van Amerika  over te zenden . Hiervoor maakte hij gebruik van de radiozender die voor hem door Fleming ontworpen was .

    Hier figuur  "poldu "

    Vóór hem/hen hadden sommigen geprobeerd hoge frekwenties op te  wekken met speciaal daarvoor ontworpen wisselstroom-generatoren ,maar met deze alternatoren bereikte men zelden frekwenties boven de 10 kHz .De radiolamp was toen nog niet uitgevonden en een vonkenzender werd gevoed  door een 25 paardenkracht generator , aangedreven door een dieselmotor .De antenne was 60 meter hoog opgehangen en werd in serie gevoed met de sekundaire spoel van een transformator die Fleming voor dat doel berekend had. Daarvoor had hij twee hoogfrekwente spoelen evenwijdig met elkaar geplaatst,zodat ze magnetisch gekoppeld waren. De uitzending gebeurde op een frekwentie die door Fleming (te hoog ) geschat werd op 500 kHz (hetgeen hij pas in 1935 bekend maakte ) , dus op de grens van hetgeen we nu de overgang tussen de middengolf en de lange golf noemen .Ook alle schepen zouden daarna uitgerust worden met zenders-ontvangers ,werkend rond dit frekwentiegebied. Het is pas later dat men de frekwenties zou verhogen.Merken we op dat er in 1901 nog geen ontvangers bestonden , om de uitgezonden signalen op een behoorlijke wijze te decoderen .De door de Fransman Branly in 1890 uitgevonden coherer die eerst de veranderlijke weerstand van ijzervijlsel gebruikte , onder de invloed van aanstotende Hertze golven ,was de enige , zeer ongevoelige detector voor hoogfrekwente signalen,waarmee men nog wel enkele punten en strepen kon waarnemen van het opgepikte telegrafie-signaal.(enkele jaren later ook op de hoogste verdieping van de eiffeltoren in Parijs door ingenieurs van de toenmalige Bell-Telefoon ) . Achteraf zou hij vervangen worden door een soort punt-kontakt halfgeleider -diode , waarbij de punt van een wolfram-of-tungsteen-draad drukte op een galénesteen,dit is galliumsulfide.

    Hier figuur  "detector "

    Meer over Poldu :
    Marconi was reeds in 1894 begonnen , de experimenten van Heinrich Hertz te herhalen .Hij was gefascineerd door de Hertze golven en door de uitvinding van de dipool-antenne door Hertz. Natuurlijk interesseerde hem ook de commerciele kant van het eventueel draadloos uitzenden en ontvangen van telegrafie-signalen met de toen pas uitgevonden Morse-code. In 1896 slaagde hij erin een afstand van 2,5 kilometer te overbruggen door boven de aarde een vertikale kwart -golflengte-antenne op te stellen , die  nu nog altijd   " de Marconi -antenne " 
     genoemd wordt.

    Hier figuur  "1896 "

    In Engeland werd toen op zijn aanwijzingen , een dergelijke vaste verbinding geïnstalleerd tussen het eiland van Wight , en Bournemouth (1897) die op 22 kilometer van elkaar verwijderd lagen. Hij werkte daarbij op een lage frekwentie in de HF-band , rond de 300 kHz.

     Hier figuur    "zender1"

     In 1900 vatte hij het idee op om een transatlantische overzending te proberen te verwezenlijken .In 1901 dacht hij daarbij aan  frekwenties tussen de 182 kHz en  500 kHz. Tenslotte koos hij in Poldu voor 272 kHz en in oktober 1902 begon hij daarvoor een groot antenne-systeem te bouwen,met reusachtige houten masten ,61 meter hoog .Daaronder groef hij radiale metalen draden in de grond ,als tegengewicht , die elk 305 meter lang waren . In 1904 experimenteerde hij met een pyramidale ( soort regenscherm-discone-) antenne , die bestond uit 400 metalen geleiders.In 1905 bouwde hij te Glace Bay in Canada,een 55 meter hoge vertikale antenne met topcapaciteit die bestond uit 200 horizontaal gespannen metalen draden. De uitzendingen in telegrafie werden verwezenlijkt met een door hem gebouwde vonkenzender.

    De diode : de eerste radiolamp ooit .
    We kunnen hier beter spreken over "lamp", dan over het later gebruikte woord "buis ".In 1883 maakte Edison zich zorgen over een zwarte koolstoflaag die zich aan de binnenkant van zijn gloeilampen afzette .Teneinde deze neergeslagen film te minimaliseren , had hij een metalen plaat ingesmolten tussen de gloeidraad en het glazen omhulsel . Daarop verder zoekend , had hij de positieve klem van de batterij die het filament voedde , aangesloten op de uitgangsklem van de plaat , en opgemerkt dat er een kleine stroom vloeide doorheen de plaatkring ,gemeten met een galvanometer .Hij stelde ook vast , dat wanneer hij de plaat met de negatieve pool van de gloeidraad-batterij verbond , er geen stroom vloeide in de plaatkring.

    Hier figuur  "diode " met onder andere de stroom-spanningskarakteristiek

    Dit verschijnsel wekte ,eveneens in 1883 , de belangstelling van Fleming .In 1884 reisde hij naar de Verenigde Staten en ontmoette daar Edison en bezocht de Edison laboratoria . In een verhandeling die hij in 1890 publiceerde bij de Royal Society , merkte hij op , dat wanneer hij de Edison-lamp voedde met een wisselstroom in plaats van met gelijkstroom , de wisselstroom werd omgezet in gelijkstroom. Hij noemde dit : "gelijkrichting " (rectification) .Het is slechts 14 jaar later , dat hij deze vinding publiek maakte , door er in 1904 een patent op te nemen ,   waarin hij de aldus gebruikte lamp , de " oscillating valve "  noemde , later bekendgemaakt onder de benaming  " thermionic valve " of "thermionic diode ".De serieproduktie daarvan werd door de Marconi - maatschappij aangevat.

    Hier figuur  "lamp" , met daarnaast figuur "dioden"

    Hij stelde vast dat de gelijkrichting ook plaats vond op hoge frekwenties , en daarmee was de radio-detector geboren , die de coherer van Branly zou vervangen.
    Zijn opzoekingswerk concentreerde hij in 1896 op kathodestralen , en drie jaar later werd hij aangesteld als wetenschappelijke raadgever aan de Marconi Wireless Telegraph Company.Daar duidde hij aan , welk materiaal en welke opstelling men moest gebruiken voor de eerste overzending van telegrafie-signalen over de atlantische oceaan in 1901 .Als Marconi-raadgever had hij  ook nog tijd genoeg om parallel daarmee te werken bij de National Telephone Company en de Ediswan Electric Light Company , betrekkingen waarin hij andere ervaringen opdeed .

    De uitvinding van de diode.
    ----------------------------------
    Fleming vertelde hoe hij de diode had uitgevonden : "In 1882 , kwam ik als raadgever van de Edison  Electric Light Company te Londen , in aanraking met de vele problemen die de toenmalige gloeilampen opleverden , en ik begon de fysische verschijnselen die daarmee gepaard gingen te bestuderen met al de middelen die in die tijd ter beschikking stonden. Het viel mij op , dat de gloeidraden braken bij de geringste schok , en dat het glas van uitgebrande lampen ,verkleurd was.Daarbij viel mij op dat er telkens een lijn over het zwart uitgeslagen of met een metaalfilm bedekt glas liep , die niet verkleurd was, net alsof iemand er met een vingernagel inwendig zou op gekrast hebben . De niet verkleurde figuur had de vorm van de speld-vormige gloeidraad,waarbij opviel dat het niet gebroken gedeelte van de gloeidraad gewerkt had als een scherm tegen het bombardement van het inwendige van het glas door de koolstofmoleculen of door verdampt metaal van de gloeidraad. Ik besloot daaruit dat de verkleuring van het glas ( die het lichtrendement van de lamp verminderde) zou kunnen tegengaan worden door op de plaats waar het glas het meest gebombardeerd werd , een metalen plaat op te stellen tussen glas en gloeidraad .Deze plaat bracht ik met een afzonderlijke verbinding naar buiten het glas van de lamp en ik begon proeven uit te voeren door een potentiaalverschil toe te passen tussen de (metalen) gloeidraad en de plaat.Ik stelde daarbij tot mijn verbazing vast dat een milliamperemeter enkel een stroom aanduidde , wanneer de negatieve klem van de gebruikte batterij aan de gloeidraad lag en de positieve klem aan de plaat, maar niet omgekeerd. Daaruit besloot ik dat het mogelijk moest zijn met deze "thermionic valve" een wisselstroom gelijk te richten , een begrip dat in die tijd nog niet bestond ."
     Hij schreef hierover een brief naar Marconi,omdat hij sedert 1899 ook als raadgever in dienst was bij de Marconi Company , zonder zijn professoraat aan de UCL ( University College London) te moeten opgeven .
    Wanneer hij een wisselspanning tussen gloeidraad en plaat  toegepaste , duidde de amperemeter een kontinue stroom aan,doordat er telkens slechts een halve golf ,(steeds aan de zelfde zijde van de tijdsas=enkelvoudige of één-alternans-gelijkrichting ) , van de aangelegde wisselspanning werd doorgelaten. Het open-blijvend gedeelte in de tijd , kon hij opvullen door een kondensator parallel te schakelen met zijn buis , die achteraf de diode genoemd werd met een kathode (in het begin de gloeidraad , later een afzonderlijke cilinder rond de gloeidraad) en een anode , de toegevoegde plaat .
    In het geval van een metalen filament of metalen kathode , gaf deze een elektronen-stroom af , die aangetrokken werd door de positieve plaat .Hij patenteerde zijn vondst op 16 november 1904 .

    hier figuur "patent "

    Het was in oktober 1904 dat Fleming ,zoals hij zelf zei , "een goede inval "had.Hij wist dat meters en telefoons te traag waren om hoogfrekwente spanningen en stromen te registreren en als gemiddelde waarde , nul aanduidden. Denkend dat een gloeilamp met warme gloeidraad (die elektronen uitzendt door verstoring van de molekulaire struktuur,vooral als de gloeidraad of kathode,aangesloten wordt op de negatieve pool van een batterij=teveel aan elektronen , en de plaat of anode aan de positieve pool=tekort aan elektronen), stroom in slechts 1 richting en zin zou doorlaten ,speculeerde hij er op dat dit ook wel zou gelden voor hoogfrekwente stromen en hij vroeg aan zijn assistent G.B. Dyke , dit idee uit te testen . Het werkte, en een maand later schreef Fleming naar Marconi ( in wiens dienst hij toen als raadgever werkte) "ik heb hoogfrekwente trillingen kunnen ontvangen op een antenne , met niets meer dan een spiegelgalvanometer (die de gelijkgerichte hoogfrekwente stroom aanduidde ,  met een zich verplaatsend lichtpunt op een muur ,namelijk de punten en strepen , die hij met een kleine boogzender ,met morse-sleutel uitzond) en mijn gewijzigde gloeilamp ". Deze vinding bracht hem financieel geen voordeel , want Marconi nam het patent (Fleming patent 803684 van 13 november 1905) over en vervaardigde enkele dioden.

    Hier  figuur  1905

    Enkele jaren later , produceerde H.H. Dunwoody van de Lee De Forest Wireless Co ,in de V.S.A. ,de kristal detektor , een belangrijke rivaal voor de Fleming/Marconi diode.Er werd van toen af ,onderzoekingswerk verricht op de gelijkrichtende eigenschappen van kristal-strukturen zoals carborundum,galena ( = lood-sulfide) en silicium , die superieure detektoren bleken te zijn .
     De kristal-detektor was een zet van Lee De Forest tegen Marconi’s dominantie van het radio-gebeuren in die tijd.

    Hier figuur  "radio"  met daarnaast figuur "1910"

    Fleming kreeg voor zijn uitvinding pas in 1921 de grootste onderscheiding , de "Goud-Medaille", hem toegekend door de Royal Society of Arts , in Londen .Dat dit zo laat gebeurde , is toe te schrijven aan het feit dat de uitvinding van Fleming een gelijkenis vertoonde met een patent dat reeds in 1883 door Edison was genomen voor een gloeilamp met metalen plaat , die een gelijkenis vertoonde met die van Fleming , maar waar een rechtbank in 1920 Fleming gelijk gaf op het gebied van de oorspronkelijkheid van zijn uitvinding.Vroeger had hij reeds de Kelvin Medaille gekregen,de Faraday Medaille van de Institution of Electrical Engineers , en de Franklin Medaille van het Franklin Institute in Philadelphia , USA. Hij ging slechts op 77-jarige leeftijd met pensioen .In 1929 , twee jaar na zijn pensionering (hij ging in Devon wonen in 1926 in het rustig stadje Sidmouth, waar hij nog bijna 20 jaar doorbracht in de kuststreek met een rustgevend zicht op water en zee ) werd hij tot ridder geslagen voor zijn bijdragen aan de elektriciteit en de elektronika. Tijdens zijn pensionering hield hij van lange wandelingen en fotograferen ,maar wist hij ook nog niet van ophouden en hij werd president van de toen gestichte "Television Society", waar in die tijd de eerste schreden werden gezet op het gebied van de ontwikkeling van de televisie .
    Fleming werd 95 jaar oud , maar was op het einde van zijn leven stokdoof ,een familietrek , waaronder ook zijn zuster leed . Hij stierf op 18 april 1945 , dus op het einde van de tweede wereldoorlog .Hij kreeg een memorial in de Saint John‘s -College kapel .Hij was tweemaal getrouwd , maar zonder afstammelingen.Zijn eerste vrouw ,Clara Ripley , stierf in 1917 , maar zijn tweede,Olive Franks ,met wie hij huwde op 84-jarige leeftijd, overleefde hem.

    Enkele beschouwingen over licht , door Ambrose Fleming.
    In het midden van de 19e eeuw wist men dat licht een bron was van energie , doordat men een stuk papier of sprokkelhout in brand kon steken , door daarop zonnestralen  te concentreren met een convergerende lens.Bovendien wisten Fresnel,Thomas Young , Brewster , Hamilton , Stokes , en later Kelvin ,dat licht een periodische trilling was , en dat lichtstralen konden afgebogen en gebroken worden .Ze kenden ook het begrip interferentie , dat ons leert ,dat twee lichtstralen die met een gepast fazeverschil worden samengesteld (bv. in tegenfaze), elkaar kunnen opheffen en duisternis produceren .Bovendien wisten ze dat licht gepolariseerd is .Men nam aan dat licht een weerstand ondervindt ,wanneer het de ruimte , die voorgesteld werd als een mechanisch-elastische materie , doorstraalt .
    Dit laatste bleek onjuist te zijn , toen in 1865 het wetenschappelijk genie James Clerk Maxwell ten tonele verscheen met geheel andere hypothesen . Maxwell stelde , dat licht een "diëlectriciteits-koëfficient " had , met waarde 1 ( = er ) , een begrip , waar nog nooit iemand van gehoord had , en dat deze ook bestond tussen de twee metalen platen van een kondensator , met waarden ,verschillend van 1 , afhankelijk van de aard van de isolatie tussen die platen .Hij stelde dat de aanwezigheid van dit diëlectricum , een " verschuivingsstroom " veroorzaakte , wanneer men een potentiaal-verschil tussen die platen toepaste .Die verschuivingsstroom , die gepaard ging met elektrostatische veldlijnen  , bestond zelfs in het luchtledige, dus ook in de hogere luchtlagen boven de aarde .Op dezelfde wijze als hij een diëlectriciteitskonstante definieerde , bepaalde Maxwell ook  de ( magnetische ) permeabiliteit , een andere konstante , niet meer in verband met elektrische , maar met magnetische veldlijnen ,en ook gelijk aan 1 ( = mr  ) in het luchtledige . Maxwell bewees wiskundig ,  dat licht bestaat uit twee loodrecht op elkaar staande trillingen , die een "vlakke golf "  vormen , die zich volgens een vektor loodrecht op dat vlak , voortplant in de ruimte ,met een snelheid gelijk aan   1/Öer. mr  (  1 , gedeeld door de vierkantswortel uit het produkt epsilon r , maal mu r ) , waarin aan  er  en  mr  zodanige waarden werden toegekend , dat deze berekening een lichtsnelheid van iets minder dan 300000 kilometers per sekonde opleverde . Hij was dus de eerste in de wereldgeschiedenis , die draadloze golven beschreef , die zich in de ruimte konden voortplanten , de basis , zoals later zou blijken , voor alle radio - en televisie - zend- en ontvangst- technieken .
    In 1864 stuurde Maxwell deze beschouwingen naar de "Royal Society of Londen ", getiteld "Dynamical Theory of the Electro-Magnetic Field ". Men moest daarna nog 23 jaar wachten , tot Heinrich Hertz in Duitsland , experimenteel electromagnetische golven opwekte , met een lagere frekwentie , dus een grotere golflengte dan het licht .Merken we terloops op , dat al het pionierswerk , dat in die periode plaatsvond , steeds gebeurde op  de zogenaamde korte golven of meter-tot-centimeter-golven: door Hertz in 1888, door Morse in 1894 , door Marconi in 1896,door Braun in 1899 . In de tijd van Hertz , Kirchoff , Bunsen , Faraday , had men ook reeds vastgesteld dat ultraviolet licht , licht is met een hogere frekwentie ,dus een kleinere golflengte , dan violet licht , en dat het bepaalde gassen ioniseert , waardoorheen het gestraald wordt . Dit ioniseren , bestaat er in , dat elektronen losgeslagen worden uit de atomen . Men stelde vast dat dit ook gebeurde ,wanneer lichtenergie viel op de in die tijd juist ontdekte alkali - metalen ,cesium en rubidium , alsook op kalium en zink .Dit vergde in het toen gangbaar cgs-stelsel een energie van 3 billi-ergs , dat is  3.10-12  ergs per sekonde .Dit foto - elektrisch effekt zou weinige tijd later gebruikt worden voor de vervaardiging van fotocellen , en nog later voor de fabricage van televisie-opnamebuizen .Het feit , dat men sprak over de beïnvloeding van atomen door licht , deed een tweede interpretatie van de lichtstroom ontstaan , namelijk de "corpusculaire " versie , die licht beschouwde als een stroom van kleine met energie geladen deeltjes , de fotonen , ook "quanta" van energie genoemd , die insloegen op de bestraalde materialen .Met verschillende afmetingen , kunnen de quanta verschillende hoeveelheden energie bevatten . Zo bevatten de fotonen van rood licht , minder energie dan de fotonen van violet en ultraviolet licht , maar de rode fotonen zijn talrijker dan de violette. Deze laatsten veroorzaken foto-elektriciteit , hetgeen de rode fotonen niet kunnen , namelijk vrijmaking van elektronen uit fotografische platen en films ( die in het licht van rode lampen ontwikkeld en bekeken worden ! ). Ultra-violet licht vernietigt door zijn sterke straling ook schadelijke bacterieën , een eigenschap waarvan men gebruik maakt in de biologie .
    Er bestaat een betrekking tussen de energie E en de frekwentie f van het licht:
    E = f.h waarin h de konstante is van Planck met waarde 6,55.1027. Geel licht heeft
    een frekwentie van 5. 1014 en een geel foton  heeft een energie van 32,5/1013 of 3,25 billi-ergs ,zoals Fleming nog in het vroegere cgs - stelsel berekende .Een violet foton  bezit tweemaal zoveel energie als een rood foton.De energie van een X-straal foton is 25000 maal groter dan van een geel foton ,zodat de blootstelling van het menselijk lichaam aan X_stralen , uiterst gevaarlijk is . Deze krachtige stralen vernietigen de menselijke huid .
    Alle fotonen planten zich met dezelfde (licht-)snelheid van 300000 km/sek. voort doorheen de ruimte .Een foton heeft een zekere massa of gewicht,dat bekomen wordt door zijn energie te delen door het kwadraat van de lichtsnelheid .Indien e de foton-energie is ,uitgedrukt in ergs ,dan is e/9. 1020  de massa in gram .Indien een geel foton een energie heeft van 3,25 billi-ergs ,dan is zijn massa in gram (3,25/1012).(1/9.1027)= 3,61/1033. Daaruit kan men berekenen hoeveel fotonen er voorkomen in 1 kubieke centimeter ruimte ,gevuld met helder geel licht. Overwegend dat de energie van een geel foton 3,25/1012 erg is ,moeten er in 1 kubieke centimeter ruimte , 14 miljoen fotonen voorkomen ,die zich in deze ruimte voortbewegen met de lichtsnelheid.Omdat een lichtstraal een elektromagnetische golf is met maksima en minima ,komen de meeste fotonen voor op plaatsen waar de elektrische en magnetische veldsterkte het grootst zijn .De golf zelf bevat weinig energie ,omdat deze in de fotonen zit.In de nul-doorgangen van de golf zitten er geen fotonen en geen elektrisch en magnetisch veld.
    Men kan een vergelijking maken tussen het licht en fysische stoffen.Deze laatsten zijn opgebouwd uit chemische atomen die bestaan uit een proton en er in banen ronddraaiende electronen. In een waterstofatoom is het proton  1840 maal zwaarder dan het elektron. Onze zon verbrandt elke minuut 240 miljoen ton waterstof om licht en warmte te produceren ,en ze doet dat reeds 3,5 miljard jaar lang .(Hoelang nog ?).Zoals reeds opgemerkt wordt het zonlicht uitgestraald onder de vorm van kleine pakketten energie , licht-quanta genoemd. Een tungsteen-atoom van het tungsteen-metaal dat in elektrische gloeilampen gebruikt wordt ,is 184 maal zo zwaar als een waterstof-atoom en zijn gewicht is 338540 maal dat van een waterstof-electron . Een foton van geel licht weegt slechts 1/300000-ste deel van een waterstof-electron.Bijgevolg heeft een licht-foton bijna geen massa in vergelijking met waterstof en zeker niet in vergelijking met tungsteen .Wanneer een atoom straling uitzendt ,gebeurt dit met een geheel aantal fotonen of quanta.Wanneer een atoom straling opslorpt , neemt het daarentegen slechts 1 enkel foton op. Wanneer de energie van het foton onvoldoende is om het atoom te ionizeren,dan zal het atoom dat foton niet absorberen .
    ( ziedaar de overwegingen , gemaakt door Fleming , tijdens de eeuwwisseling 1800-1900).

    Naschrift.
    Het volgend artikel over pioniers,in dit tijdschrift , beschrijft de prestaties  van Lee De Forest , die de triode uitvond.Hierdoor kwam  een kettingreaktie op electronica- gebied op gang , onder meer door de uitvinding van een reeks oscillatoren .
    In 1905 patenteerde De Forest zijn twee elektroden-buis .Hij noemde deze diode , een "audion".Fleming vond dat zijn idee gestolen was en beschuldigde De Forest van plagiaat,waarna een bitter  gevecht volgde voor de rechtbank. Fleming verloor het proces .In oktober 1906 voegde Lee De Forest een derde elektrode toe aan zijn diode,waardoor de eerste triode geboren was , die hij patenteerde in 1907 . Er waren drie batterijen op aangesloten  in plaats van één of  twee (gloeidraad-batterij en plaatkring-batterij , ofwel in plaats van deze laatste , een wisselspanningsbron) , zoals bij Fleming het geval was.Hij noemde ze nog steeds "audion", waardoor verwarring ontstond met zijn audion-diode.

    Hier figuur  "Philips "

    Tien jaar later waren tal van schepen met een niet te kleine tonnemaat , uitgerust met radio zend-en ontvangstapparatuur.( de Marconi-Fleming radio-ontvanger met buizen , waaronder speciaal ontworpen lampen , door Fleming besteld bij  de Edison fabriek,en door hem gepatenteerd op 25 januari 1908)
    Na 1918 werden in de lampen , thorium-gloeidraden gebruikt, die , ofschoon ze op een lagere temperatuur verwarmd werden , een vijfmaal hoger rendement hadden dan wolfram-draden  of met ferro-alkalisch-metaaloxide , bedekte gloeidraden .
    In 1913 werden de oscillatoren uitgevonden als opwekkers van ongedempte trillingen,en wel op drie plaatsen tegelijkertijd : in Engeland door Franklin, in Duitsland door Meissner , en in de V.S, door Armstrong.Kort daarna zouden de modulatoren van deze trillingen het daglicht zien , onder meer ook (FM) door Armstrong,waardoor het hele radio-gebeuren nog meer op gang getrokken werd.
    In 1915 verschenen de superheterodyne en de enkele-zijband transmissie op het toneel .

    Geraadpleegde werken :

    1)On the nature of light , door Sir Ambrose Fleming , D.Sc. , F.R.S. , in
    Television , November 1931 en tweede deel idem in Television for december 1931.
    2)John Ambrose Fleming: The Birth of Electronics, door W.A.Atherton,in Electronics World + Wireless World , Aug.1990
    3)  J.A.Flemimg: "The Thermionic Valve and it ‘s developments in Radiotelegraphy and Telephony ",uit  The Wireless Press Ltd.,1919
    4)  Department of Electronic & Electrical Engineering-University College London ,Torrington Place ,Londen.
    5)  De electronenbuis : tachtig jaar , uit Philips/MBLE publicatie ,1990
    6)  De vijftigste verjaardag van de uitvinding van de electronenbuis door
        Sir. Ambrose Fleming , uit de Radio Revue , 1960 .
    7)  On the nature of light , part I + Part II , door Sir.Ambrose Fleming,
       D.Sc. , F.R.S ., Electronics World + Wireless World , 1985
    8)  Internet : electronic concepts door Jerrold H. Krenz.
    9)  Internet :Science and Society Picture-Library (Science Museum)
    10)  Internet : Antentop , door John.S.Belrose
    11)  Internet : From coherer to DSP , door M.Lemme  en R.Menicucci.
    12)  Fleming : uit  EBU Technical Review ,spring 1995 , door Lemme &
          Menicucci .

    26-04-2004, 00:00 Geschreven door Willy
    Reageren (6)


    25-04-2004
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.39 Henry Joseph
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Joseph Henry (17 december 1797-13 mei 1878)

    ( Klik met de muis op het hiernaaststaand schilderij, om de afbeeldingen te bekijken , die behoren bij de hierondervolgende tekst ) .

    Henry wordt beschouwd als de voornaamste  Amerikaanse natuurkundige van de 19e eeuw . Zijn brede belangstelling ging uit naar elektriciteit , magnetisme en scheikunde.Hij heeft belangrijke bijdragen geleverd aan de elektriciteits-theorie. De eerste was de ontdekking van de zelfinductie , de tweede de bouw van een praktische , goed werkende elektrische telegraaf , en de derde de bepaling van de trillende natuur van bliksemschichten , in het
    kader van sterrekundig opzoekingswerk .Hij ontwierp ook een elektrische
    motor .
                afbeelding   Henry1    ( 2 portretten naast elkaar)

    Henry werd geboren op een kleine boerderij te Albany ,in de staat New York, als zoon van Ann Alexander Henry (1760-1835) en William Henry (1764-1811) ,die beiden vanuit Schotland naar Amerika waren geëmigreerd op 16 juni 1775.
    Zijn grootvader ,Joseph Hendrie , heeft er zich altijd tegen verzet , dat hun Schotse achternaam Hendrie , veranderd werd in Henry .
    Zijn vader , die een onvermogende en straatarme dagloner  was , stierf , toen Henry nog een jong kind was. Door de armoede van het gezin , was er van
    naar school gaan geen sprake , en het kind  moest werken op de boerderij .
    Zijn moeder stuurde hem op dertienjarige leeftijd in de leer  bij een uurwerk-maker , en een zilversmid .Hij deed dit werk zeven jaar lang.Hij werkte ook als hulp-bediende in een winkel.In die tijd verbleef hij , als de vrije ogenblikken  het hem toelieten  ,  bij zijn grootmoeder , die in een dorp (Galway) woonde , op 50 kilometer van Albany .Als huisdier , had hij een konijn , dat hij goed verzorgde.
    Niets onderscheidde de jonge Henry ,van de kinderen van dezelfde leeftijd in zijn omgeving, die zoals hij , een opleiding en opvoeding ondergingen , door aanraking met de praktijk , waarin ze tewerkgesteld waren .Henry was sterk geïnteresseerd in theater-opvoeringen , en hij overwoog gedurende een zeke-
    re tijd , om professioneel acteur te worden. Hij schreef theater-stukken en
    speelde daarin zelf een rol , in het kader van een aktieve groep theater -
    amateurs .Hij had zichzelf leren lezen en schrijven , en de avonduren besteedde hij aan het verslinden van romans , en het lezen van boeken over de populaire toepassingen van experimentele scheikunde , sterrekunde , weerkunde en filosofie .Over scheikunde , had hij ook een boek gekregen van een genaamde Robert Boyle , die eens bij zijn moeder op bezoek geweest was en die later faam zou verwerven als  beroemd scheikundige . Hier bestaan gelijkenissen met het leven van Michael Faraday , die eveneens uit een zeer arme familie stamde , en als kind tewerkgesteld was bij een boekbinder, waar hij las in een in te binden boek over scheikunde , hetgeen de verdere loop van zijn leven zou bepalen , door zijn  interesse voor wetenschap op te wekken .

    Tijdens zijn zelfstudie,las Henry ook een boek over het leven van Ampére en over een rudimentaire elektro-magneet , die gebouwd was in Europa . Daardoor gefascineerd , vatte hij in 1819 (tot 1822) [hij was toen 22 jaar , dus een veel oudere leerling dan zijn klasgenoten waar hij bijzat ] studies aan in een private secundaire school , en hij volgde ook avondlessen over het gebruik van de Engelse woordenschat,over meetkunde en mechanica.
    Tussen 1823 en 1826 , mocht hij als assistent , een professor  in de natuurkunde en de scheikunde aan de Albany Academie ( New York ), helpen bij het uitvoeren van proeven in zijn natuurkundig laboratorium. Dit gaf hem de gelegenheid , verder te studeren op het gebied van de wetenschappen en de wiskunde, en hij volgde daarover alle mogelijke kursussen aan deze Academie waar hij ook een tijdje mocht werken als bibliothecaris .
    afbeelding                  Henry2 (glasraam)
    Hij mocht natuurkundige demonstraties voorbereiden , alles daarvoor klaar zetten in het laboratorium ,de demonstraties soms zelf uitvoeren en aan de studenten daarover uitleg geven .Hij vond dit een fantastische job . Zijn vroegere interesse voor theater-optredens , droeg bij tot zijn populariteit als gewaardeerde demonstrator , door het vleugje dramatiek dat hij in zijn uiteenzettingen verwerkte .In feite wou hij verder studeren voor geneesheer,
    maar geldgebrek noopte hem ertoe ,gedurende een korte tijd te werken  in de
    openbare diensten van New York-stad ,als hetgeen men in Amerika ‘ingenieur’ noemt , en daarvoor hoeft men niet noodzakelijk een ingenieurs-diploma behaald te hebben .In dat kader nam hij deel aan een project voor het aanleggen van een nieuwe weg tussen de Hudson-rivier , en het Erie-meer .

    In 1826 , hij was toen 29 jaar oud ,kon hij kiezen tussen drie werkaan-biedingen:het helpen aanleggen van een kanaal in Ohio, beheerder van een mijn in Mexico of een loopbaan in het onderwijs .Hij koos voor het laatste , vooral omdat hem in die periode een baan werd aangeboden als professor in de wetenschappen en in de wiskunde , aan de Albany Academie die hij dus reeds goed kende . Men noemde deze funktie in die tijd ook professor in de filosofie.Het is daar (tussen 1826 en 1832), dat Henry , zonder op de hoogte te zijn van de experimentele ontdekkingen van Faraday , en na het bijwonen van een demonstratie over Oersted’s ontdekking van de invloed van een elektrische stroom op de afwijking van een magneetnaald , zijn proeven uitvoerde over  elektromagnetische inductie. Daarbij maakte hij gebruik van elektro-magneten  waarover de legende zegt , dat hij daarbij geïsoleerde geleiders gebruikte , van elkaar  gescheiden ,door de isolerende droge haren van zijn toekomstige echtgenote . Hij zou , als mooie man met blonde haren en blauwe ogen ,  met deze Harriet huwen en bij haar drie dochters krijgen , Mary , Helen en Louisa .(drie andere kinderen stierven in het kraambed , wegens de onvolmaaktheid van de verloskunde in die tijd) .

    Oersted had  de magnetische uitwerking van elektrische stromen  waar-
    genomen , maar hij had er nooit een praktische toepassing mee gemaakt .
    William Sturgeon had in 1825 , te Londen  , de eenvoudige magneet van
    Ampere verbeterd , door een stroomvoerende draad te wikkelen rond een
    hoefijzer-achtige staaf , nadat hij deze laatste bedekt had met een isolerende
    vernis .In 1827 toonde Henry een magneet , die 14 kilo ijzer kon opheffen.
    In 1829 demonstreerde hij  aan de Albany Academie , een verbeterde hoefijzermagneet , waarbij een spoel uit geïsoleerde draad op een metalen drager gewikkeld was . Door de geleider te isoleren , in plaats van (enkel) de magnetische kern ,kon  hij de windingen van de wikkeling veel dichter ( en in groter aantal ) tegen elkaar leggen . Bovendien polijstte hij de twee polen van de magneet , en voegde een armatuur toe aan de luchtspleet , om de magnetische kring te sluiten . Een verdere verbetering werd aangebracht , door de magneetspoel met meerdere lagen te wikkelen .
                                afbeelding Henry3 (magneet)
    Hij eksperimenteerde  zowel met magneten , gewikkeld met weinig windin-
    gen draad van grote diameter , doorvloeid door een grote stroom , als met
    een groot aantal windingen dunne draad , die een kleine stroom voerden.
    In een andere proefneming , wikkelde Henry twee afzonderlijke spoelen
    op dezelfde magnetische kern . Hij had aldus een eerste transformator
    ontworpen . Eén spoel bestond uit slechts enkele windingen dikke geïso-
    leerde koperdraad , waarboven een laag isolerend linnen , gedrenkt in de
    olie , werd aangebracht. Daarboven wikkelde hij de tweede spoel , die
    bestond uit een groot aantal windingen dunne draad . Op deze wikkeling,
    werkend als primaire ,kon hij een hoge wisselspanning toepassen ,waarbij
    de sekundaire dan een lage spanning bij grote stroomsterkte afleverde aan
    een weerstand-belasting .De gloeilamp was op dat ogenblik nog niet uitge-
    vonden ,anders had hij kooldraadlampen als belasting kunnen gebruiken.
    Hij kon de transformator ook omgekeerd gebruiken , een lage spanning
    bij grote stroom toepassend op de ene wikkeling als primaire , en een hoge
    spanning bij lage stroomsterkte doorheen een verbruiker ,afnemend over de
    spoel met het groot aantal windingen dunne draad .

    In Albany bouwde hij een grote elektromagnetische hoefijzermagneet ,waar-
    bij acht spoelen , gewikkeld met elk 18 meter draad , in serie of in parallel
    konden geschakeld worden , en waarmee hij een gewicht van 325 kilo kon
    opheffen , een merkwaardige prestatie voor die tijd .Hij werd toen ook gevraagd door Penfield Iron Works , om voor hen elektrische magneten
    te bouwen en te ontwerpen .Deze industrie-reus ,legde toen een haven aan
    voor goederen-transport en noemde deze als eerbetoon aan de toen reeds
    befaamde Henry , "Port Henry ".  Uit die tijd stammen ook  proeven ,waarbij
    hij elektrische energie omzette  in mechanische , b.m.v. een elektrisch motortje van eigen ontwerp .
                    afbeelding         Henry_motor

    In 1832 ( tot 1846) , hij was toen 35 jaar oud ,werd Henry aan de Princeton Universiteit (deze was vroeger het College of New Jersey ) aangesteld als professor in de  "Natuurlijke Filosofie ", dit is een term die vroeger gebruikt werd voor professoren in de wetenschap en in het bijzonder in de fysica .
    Hij verdiende 1000 dollars per jaar en kreeg een huis ter beschikking om gratis in te wonen .Hier heeft Henry een tijdlang samengewerkt met zijn schoonbroer Stephen Alexander , die professor Sterrekunde was , bij het observeren van zonnevlekken .
    In die tijd publiceerde hij artikels over capillariteit , fosforescentie , de warmte van zonnevlekken ,de aurora ,geologie , mineralogie , architektuur, geluid , ballistiek ,sterrekunde ,elektriciteit en magnetisme , waaronder het aardmagnetisme .Hij gaf over deze onderwerpen ook lessen .
    Hier konstrueerde hij zijn grootste elektro-magneet , die na bekrachtiging , een gewicht van 1800 kilo kon opheffen . ( hij zou dit eksperiment later herhalen aan de Yale Universiteit ) .Met deze zelfde grote magneet , toonde hij het verschijnsel van de elektro-magnetische induktie aan . Hij wikkelde er een spoel op van geïsoleerde koperdraad , 15 meter lang , en daarnaast een kleinere spoel ,waar over de klemmen ,een galvanometer aangesloten werd. De klemmen van de grote spoel werden aangesloten aan de twee droge platen van een Volta-batterij .Op het ogenblik dat Henry dit stel platen onderdompelde in een bokaal met verdund zuur , sloeg de naald van de galvanometer zo’n 30 graden uit , aanduidend ,dat er een e.m.k.  geïnduceerd was in de secundaire wikkeling.Na een korte tijd , keerde de naald terug naar uitslag nul .Op het ogenblik dat het stel platen uit het verdund zuur geheven werd , sloeg de naald van de galvanometer uit in de tegenovergestelde zin . Henry noemde dit nieuw ontdekt verschijnsel : zelf-inductie.Het deed zich voor , wanneer in een magnetische spoelkring , de stroom plots onderbroken werd , en was in staat , in een secundaire wikkeling een zodanig hoge e.m.k. te verwekken , dat tussen de klemmen ervan , uitgevoerd als stiften , een vonk oversprong ( principe van de klos van Rhumkorf) . Hij definieerde de zelfinductie van een spoel als L = n. dF/di   waarin n het aantal windingen is van de spoel , en dF de fluxverandering rond de spoel , ontstaan door de stroomverandering di in de windingen van de spoel . De elektromotorische kracht , die geïnduceerd werd in een sekundaire spoel met zelfinductie L , definieerde hij als  e = - L.di/dt  , dus groter wordend ,als de stroomver-andering di in een kortere tijd dt  gebeurde . Het min-teken wijst op een tegen-elektromotorische kracht , die zich verzet tegen het snel opkomen van de stroom in een inductieve keten , en ook tegen het snel verdwijnen ervan .
    Deze proeven bezorgden Henry internationale faam vanaf 1831. Deze zou nog groter geweest zijn ,indien Henry zijn vindingen in een wetenschap-pelijke verhandeling zou gepubliceerd hebben , hetgeen hij uit bescheiden-heid niet deed .Henry heeft aldus een aantal resultaten van zijn opzoekingen niet openbaar gemaakt en daardoor de prioriteit over zijn ontdekkingen verloren . Hij patenteerde zijn uitvindingen ( die hij nog vóór Faraday gedaan had ) niet , omdat hij niet op winstbejag uit was. Hij wou enkel  " de voor-uitgang van de wetenschap , en het plezier dat nieuwe ontdekkingen hem bezorgden ".( "the most prominent idea in my mind , is that of stimulating the talent of our country to original research , and thus to enlarge its base " ).
                        Afbeelding       Henry_2 (proefopstellingen)

    Daardoor wordt een deel van zijn opzoekingswerk  toegeschreven aan Michael Faraday ,die in Engeland op gelijkaardige gebieden research  deed , en de resultaten daarvan wel publiceerde en octrooieerde , vanaf 1832 ,
     in het bijzonder over het verschijnsel " inductie" . ( geen zelf-inductie ) .
    Henry breidde de proeven van Faraday uit , door te eksperimenteren met twee spoelen ,die op een zekere afstand van elkaar geplaatst ,elkaar beïnvloedden . Deze wederwerking noemde hij " wederzijdse inductie " , niet wetend  dat Faraday die term reeds gebruikt had in een publicatie , waardoor deze "mutual inductance " -vinding toegeschreven wordt aan Faraday en niet aan Henry. In 1838 publiceerde Henry daarover dan toch een studie , getiteld : "over de inductie van een secundaire stroom ,op een afstand ". Hij had twee spoelen gebruikt met een grote diameter ,namelijk 1,20 meter , waarbij een secundaire spoel in dunne draad gewikkeld ,zich op meer dan een meter afstand bevond van de primaire . De spoelen bevatten geen ijzeren kern , en dit eksperiment bewees , dat men ook op afstand een e.m.k. kan induceren in een secundaire . Deze proef werd uitgebreid ,door een helper als waarnemer , metingen te laten verrichten aan de klemmen van de secundaire spoel , deze keer opgesteld in de aanpalende kamer. Men kan hier dus reeds spreken over een elementaire vorm van een telecommunicatie-systeem , vijftig jaar vóór de uitvinding van de draadloze straling en ontvangst van elektromagnetische golven , met de halve golf dipool van  de Duitser Heinrich Hertz .
    Veel later , in 1851, zou Henry aantonen , dat het overslaan van een twee centimeter lange vonk tussen twee metalen stiften , op 10 meter afstand daarvan , een magneetnaald deed uitwijken .Hij trok de vonken met een elektriseermachine die opgesteld stond in de hall van de universiteit , nadat een van zijn studenten , reeds in 1844 , hem gesuggereerd had , dat een dergelijk "vonkenverschijnsel " wel eens een voortgeplante golf zou kunnen veroorzaken "op een verwonderlijk grote afstand ".

    Op een geheel ander gebied , had Henry in Albany , een telegraaf gebouwd, die werkte op het einde van meer dan een kilometer draad .Op het ene uiteinde was een batterij geplaatst , en op het ander  , een anker ,dat zich kon bewegen tussen de polen van een hoefijzer-magneet. Op het ogenblik dat deze bekrachtigd werd , draaide het anker in een horizontaal vlak , zoals in  één der uitvoeringen van hetgeen men nu een elektromagnetisch relais noemt ,en raakte in deze stand een bel , in feite ene der eerste goed werkende elektrische bellen. (en  de uitvinding van het relais is dus in zekere zin ook aan Henry toe te schrijven ).
    Dit was het prototype van deze opstelling . Een later gewijzigde uitvoering , liet toe , punten en strepen te trekken op een papierlint dat afrollend voort-bewogen werd . De punten-en streepjes-kode , maakte van deze opstelling , een eerste praktische telegraaf .In 1836 bouwde hij een telegraaf , waarmee
    hij van de campus van de Princeton Universiteit , informatie kon zenden naar
    zijn huis , en omgekeerd .  Gelijkaardige proeven werden  uitgevoerd
    door Samuel Morse , de uitvinder van het morse-alfabet voor de telegrafie,
    die Henry geraadpleegd had , en diens wetenschappelijke publicaties gelezen had . Morse bouwde toen veel ingewikkelder telegraaf-mechanismen en
    wordt internationaal erkend als de ware uitvinder van de moderne telegraaf.
    Henry heeft toen nog getuigd ten gunste van Morse , in een proces dat deze laatste  voerde voor de rechtbank , tegen een genaamde O’Reilly , toen beiden op hetzelfde ogenblik poogden de uitvinding van de telegraaf te patenteren.
    Ook de Engelse  professor Wheatstone ( gekend voor "de brug van Wheatstone ") had op deze verdienste  aanspraak gemaakt , en probeerde de claim  van Morse , op de originaliteit van de vinding , te ondermijnen.
    ( Wheatstone wordt beschouwd als de opbouwer van het Brits telegraaf -
    netwerk ) .
    Nochtans had Henry van de Universiteit , de toelating gekregen om , met
    behoud van zijn volle wedde , studiereizen te maken in het buitenland , en
    hij had daarbij in 1837  Wheatstone  ontmoet . Ook Faraday , had met
    hem over zijn telegraaf gesproken ,en hij had bij die gelegenheid in Engeland ook een ganse reeks inkopen gedaan van wetenschappelijke instrumenten die hij meenam naar Amerika , waar deze klaarblijkelijk niet verkrijgbaar waren .

    In 1842 magnetiseerde Henry stalen naalden , door een batterij van Leydse
    flessen doorheen een spoel rond de naalden , te ontladen . Hij bestudeerde de invloed van bliksemschicht-ontladingen op de uitwijking van de gemagne-tiseerde stalen naalden , en ontdekte dat bliksemschichten ,zelfs op verre afstand , de naalden verder magnetiseerden , soms met een tegengestelde polariteit . Dit deed hem tot het besluit komen , dat een bliksemschicht-ontlading , een trillend verschijnsel is. Bij deze opzoekingen gebruikte hij het stalen dak van zijn laboratorium , waaraan hij een geleidende draad had vastgesoldeerd ,als antenne , en ontvangstplaats op de campus van de Princeton Universiteit .

    James Smithson , een Engelse chemist en mineralogist , die nooit de Verenig-
    de Staten bezocht had , liet nochtans als nalatenschap , aan de toenmalige
    regering van de USA , een half miljoen dollars na , voor het oprichten van
    een wetenschappelijk instituut . Dit geld werd door het Congres aanvaard in
    1846 , en het Smithsonian Instituut werd daarmee in Washington D.C. op-gericht ,met die benaming ,  om hulde te brengen aan de milde schenker Smithson.
    In 1846 aanvaardde Henry , de betrekking van   eerste sekretaris van het pas
    opgericht Smithsonian Instituut , in feite een direkteurs-post die hij tot aan zijn dood in 1878 , bekleedde  met het instellen van een praktijk ,waarbij metereologische veranderingen , dus weersvoorspellingen , doorheen het ganse land verspreid werden via de telegraaf . Dit leidde ,later , in 1891 tot de oprichting van het U.S. Weather Bureau .Hij gaf ook wetenschappelijk advies aan tal van goevernementele diensten , en aan de technische adviseurs van de
    toenmalige president Lincoln . Er bestaat zelfs een schilderij , waarop hij
    in het gezelschap van president Lincoln , samen met andere wetenschappers,
    afgebeeld staat . Onder zijn leiderschap , werd een traditie van continue
    research gestimuleerd , in het bijzonder aangemoedigd op het gebied van
    de sterrekunde , de plantenkunde   , de anthropologie ,metereologie en geo-
    fysica .
            afbeelding    Henry 4  ( schilderij met Lincoln)
    In 1867 werd hij president van de Nationale Academie voor Wetenschappen
    en van de Amerikaanse Associatie voor de vooruitgang van de wetenschap-pen.
    Het Smithsonian Museum is nog steeds een aantrekkingspool voor vele bezoekers , een aanrader om dit te gaan bekijken , en de schrijver van dit artikel bezocht het ook , en zag er onder meer , de moon-lander capsule waarmee Armstrong op de maan landde en ervan terugkeerde . Ook de raket die hem lanceerde staat voor de ingang van het Museum .Een  brand die in 1865 uitbrak in het Smithsonian Instituut , vernielde al Henry’s  vroegere studies.
       2 afbeeldingen (schilderijen) naast elkaar :  Henry5 (1872)  en  Henry (1873)

    Toen hij in 1878 stierf , werd zijn begrafenis bijgewoond door de president
    van de Verenigde Staten en al zijn belangrijkste medewerkers , door talrijke
    leden van het Congres , en door talloze wetenschappers uit alle windstreken.

    In 1893 werd op een bijeenkomst van het Internationaal Congres der
    Elektrotechnici in Chicago , als eerbetoon , de henry ( geschreven met
    kleine letter , omdat het hier niet gaat over een persoonsnaam) vastgelegd
    als internationale eenheid van magnetische inductie .

    Willy Acke

    Geraadpleegde werken  :

    1)  Founding Fathers of the Electrical Science :  Joseph Henry , door Bern
       Dibner , in Proceedings of the I.R.E.E of Australia , November 1968 .
    2)  The Joseph Henry Papers Project , Smithsonian Institutional History
        Division  , op  internet .
    3)  Joseph Henry , op internet (geen auteur vermeld ) .
    4)   Henry  , op internet (geen auteur vermeld )
    5)  Adventures in Cybersound : Henry , Joseph   , op internet .(geen auteur vermeld).
    6)  Pioneers : Joseph Henry , door Tony Atherton , in : Electronics and
        Wireless World , september 1989 .

     

    25-04-2004, 00:00 Geschreven door Willy
    Reageren (0)


    24-04-2004
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.38 Kirchoff
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Gustav Robert Kirchoff   ( 1824 - 1887 )                     

      Klik met Uw muis op de foto , om de afbeeldingen
       te bekijken die behoren bij deze tekst .                                                                                                                                                                    Fig.1 (Kirchoff1)

    Kirchoff wordt gerangschikt onder de meest vooraanstaande fysici van de 19e eeuw ,en als een van de  uitvinders van de spectroscopie.
    Bij de electrotechnici is hij vooral bekend door zijn twee wetten van Kirchoff
    die hij reeds in 1845 formuleerde , toen hij nog student was ,en die betrekking hebben op de stromen en de electromotorische krachten in elektrische
    netwerken . Hij was ook student van Gauss.

    Gustav Kirchoff werd als zoon van een Rechter geboren op 12 maart 1824 in Königsberg ,Pruisen , hetgeen  nu Kalingrad heet in Rusland .Zijn moeder heette Johanna Henriette Wittke , en de familie was welstellend en vermogend genoeg om Gustav te laten studeren. Hij was eerder klein voor zijn
    leeftijd , tenger van gestalte ,en  in zichzelf gesloten ,zonder veel te praten .
    Zijn ouders wilden hem laten studeren aan de Albertus Universiteit te
    Königsberg , in 1544 gesticht door Albert , de eerste Hertog van Pruisen.

    Zoals zijn twee oudere broers doorliep Kirchoff eerst de klassen van het Kneiphoofse Gymnasium , dat hij met een eindgetuigschrift verliet in 1842 om chemie te studeren aan de Albertus Universiteit . Onder meer Franz Neumann en Jacobi , gaven er les . Neumann legde zich als een der eerste vorsers , toe op het verschijnsel van de magnetische inductie ,zoals de Engelse Joseph Henry , geboren in 1797 .

    Kirchoff publiceerde een verhandeling over rechte en cirkelvormige geleiders. In dit  werk , vinden we een studie over het doorstromen van een vlak ,
    door een elektrische stroom, in het bijzonder een cirkelvormige.Deze studie
    werd ondernomen op aansporing van Neumann , en mondde uit in een doctoraats-thesis .Ze bevat (1845 toen hij nog student was te Königsberg) reeds de twee vergelijkingen , die nu gekend zijn als de twee wetten van Kirchoff , namelijk :
    n                                                        n                    n
    Som Ik  = 0                en               Som Ui  =      Som   Rk .Ik 
    k=1                                                   i =1                k=1 
    De eerste regel of stroomwet , stipuleert dat de som van de stromen in een knooppunt van een elektrisch netwerk gelijk is aan nul , of anders uitgedrukt ,dat de som van de stromen die het knooppunt verlaten , gelijk is aan de som van de stromen die naar het knooppunt toevloeien .Dit is tevens de wet van het behoud van de elektrische lading : ze verschijnt niet plots en ze verdwijnt
    niet plots , en er is geen blijvende opstapeling in een bepaald (knoop-)punt
    van een netwerk . Deze wet geldt ook voor vloeistoffen in de hydraulica.

    De tweede regel of spanningswet , zegt dat de som van de spanningsvervallen
    in een lus van een netwerk (spanningsvervallen over weerstanden , konden-satoren en spoelen ,veroorzaakt door de stroom die erdoorheen vloeit ) gelijk
    is aan de som van de elektromotorische krachten of spanningen (= e.m.k.’s
    in serie met hun inwendige weerstand) , die in die lus werken .

    Deze twee wetten gelden zowel op gelijkspannings- als op wisselspannings-
    gebied ,zowel wat de generatoren betreft (gelijkspannings-en wisselspan-nings-generatoren , zelfs gemengd door elkaar voorkomend in hetzelfde netwerk ),als de weerstanden , of in het geval van aanwezige kondensatoren en spoelen , de reaktanties van deze laatsten op de werkfrekwentie , d.w.z. de kapacitanties en de inductanties. Deze wet betekent ook dat de energiebronnen die werken in het netwerk ,hun energie zien omzetten in dissipatie , door opwarming van de weerstanden van het netwerk ,aangezien de reaktieve elementen enkel een blindvermogen opleveren .Met enige aanpassing kan men de wetten van Kirchoff ook toepassen op magnetische kringen en ketens .

    Sommigen zeggen dat hier enige bescheidenheid geboden is , en dat men
    beter zou spreken over de wetten van Ohm-Kirchoff ,omdat ook George-
    Simon Ohm (1787-1854) op deze materie gewerkt had , zodat men de
    wetten van Kirchoff kan beschouwen als een uitbreiding of een veralge-
    mening van de wet van Ohm . Deze laatste had zelfs aangetoond , dat
    de snelheid van een elektrische stroom die doorheen een koperen draad vloeit ,  de lichtsnelheid benadert . Hij had ook de topologie van netwerken bestudeerd , in verband met de in die tijd , aangelegde telegrafie-netten .

    Fig2  (Kirchoff2 (Ohm)

    George Ohm was in 1787 te Erlangen in Duitsland geboren ,en deed eerst
    opzoekingswerk op de door de Italiaan (graaf) Alessandro Volta , uitgevonden elektrische cel .Hij legde daarbij de belangrijke betrekkingen vast tussen stroom , spanning en weerstand ,en over de analogie tussen  elektriciteits-
    stromen en warmtestromen ,en publiceerde zijn opvattingen daarover reeds in 1827 . Levend in armoede, werden zijn verdiensten tenslotte in 1849 erkend , toen hij als professor werd aangesteld aan de Universiteit te München .

    1847 was een belangrijk jaar voor Kirchoff. Hij studeerde af te Königsberg
    en trad als gediplomeerde onmiddellijk in het huwelijk met Clara Richelot ,
    4 jaar jonger dan hem .Ze was de dochter van Friedrich Richelot , zijn professor in de wiskunde. Het paar verhuisde nog hetzelfde jaar naar Berlijn .Het was een woelige tijd , waar in verschillende deelstaten van de Duitse Confederatie gevochten werd, ook in andere landen , bijvoorbeeld in Frankrijk , waar te Parijs , Louis-Philippe afgezet werd , tijdens een bloedig oproer in 1848 . Met Clara , had Kirchoff twee zonen en twee dochters , en hij stond in voor een groot gedeelte van hun opvoeding , nadat Clara in 1869 stierf . Hij hertrouwde in 1872 met Luise Brömmel  uit Goslar in Heidelberg.

    De invloed van Franz Neumann , toen prof. in de  Wiskundige Natuurkunde , maakte  , dat de jonge Kirchoff zich volledig op fysica toelegde , en  in 1848 , als privaat docent in Berlijn aan de slag kon (van 1848 tot 1850 , zeer slecht betaald , praktisch onbezoldigd).
    Kirchoff publiceerde in 1848 een verhandeling over " Systemen die gedeel-telijk uit niet-lineaire geleiders bestaan " , en een jaar later in 1849 : "het
    afleiden van de Ohmse wetten, toegepast op de theorie van de Electrostatica".
    Het is waarschijnlijk geen toeval , dat deze publicatie in 1849 verscheen ,het
    jaar dat de verdiensten van George Ohm erkend werden door zijn benoeming
    aan de Universiteit . In hetzelfde jaar schreef Kirchoff nog een verhandeling
    over "het bepalen van de konstanten , waarvan de sterkte van elektrische stromen afhangt ".
    Later , in 1857 publiceerde hij een geschrift over "de beweging van de elektriciteit in geleidende draden ". Daarin stelde hij , zoals Ohm , "dat de elektriciteit zich in draden voortplant , op een gelijkaardige manier zoals een lichtgolf zich in de ledige ruimte voortplant , en dat de weerstand van een draad vergelijkbaar is met de weerstand die warmte-geleiding ondervindt " . In diezelfde periode , hadden ook Poggendorf en Wilhelm Weber , studies gedaan over de voortplanting van licht in de ruimte en ze waren tot dezelfde besluiten gekomen .( in de huidige stand van zaken , weten we dat golven zich in elektrische kabels voortplanten met een snelheid van ongeveer 200000 kilometer per sekonde , terwijl de lichtsnelheid iets minder dan 300000 km/s  bedraagt ) .
    In 1850 vertrok Kirchoff als buitengewoon professor in de fysica naar Breslau .Daar deed hij opzoekingen over de vervorming van elastische platen ,verder bordurend op een theorie die daarover door Poisson ontwikkeld was , en op de differentiaal-vergelijkingen van Navier .Tijdens zijn verblijf te Breslau , ontmoette Kirchoff , Robert Wilhelm Bunsen (1811-1899) ,die daar tijdens het academie- jaar 1851-1852 was aangesteld als professor in de scheikunde .

    Fig3 (Kirchoff3)

    Bunsen was de zoon van een professor moderne talen aan de Universiteit van
    Göttingen , en hij studeerde in 1830 aan diezelfde universiteit af met een
    doctoraat in de chemie .Hij kreeg nog een studiebeurs om gedurende drie
    jaren rond te reizen , en bezocht daarbij zoveel mogelijk fabrieken en onder-
    zoeks-laboratoria , zoals dat van Gay-Lussac in Parijs . Hij deed onderzoek
    op het gebied van  de organische scheikunde , dat hem een oog kostte , wan-
    neer een afgeleide van arsenic , cadocyl cyanide ,ontplofte .Hij bleef zijn
    gehele leven geinteresseerd in geologie , en reisde daarvoor naar IJsland
    om de temperatuurveranderingen in het water van IJsland’s grootste
    geyser te bestuderen .Bunsen verbeterde ook de samenstelling en werking
    van een aantal chemische cellen , die in die tijd ontwikkeld waren .Vanuit
    die periode stamt de ontdekking van de ‘Bunsen batterij ‘ en de in al onze
    chemische laboratoria gekende ‘ Bunsen brander ‘.Daarmee verhitte hij
    verschillende metalen  en zouten tot ze een gekleurde vlam afgaven .

    Beiden werden goede vrienden ,en in 1854 overhaalde Bunsen ,die vanaf
    einde 1852 weer doceerde aan de Heidelberg Universiteit , Kirchoff , om naar Heidelberg te verhuizen .Meer dan twee decaden werkte Kirchoff daar als professor in de fysica ,en researcher aan de Universiteit .
    Hij begon ook een vruchtbare samenwerking met Bunsen , en deelde diens
    sociaal leven in een kring van vrienden , verzameld rond  Helmholtz .In die
    tijd onderzochten  ook Wilhelm Weber en Rudolf Kohlrausch het gedrag
    van elektrische stromen , en in Engeland maakte Maxwell bekend ,dat
    licht een elektromagnetisch verschijnsel was .Kirchoff zou trouwens later
    in Engeland verkozen worden tot ‘Fellow of the Royal Society of Edinburgh ‘ (1868) en  tot ‘Fellow of the Royal Society’ (1875) in het kader van ‘honours
    awarded to important mathematicians , and excellent teachers of theoretical physics in a period of expanding scientific horizons ‘.

    De aanleiding tot het gemeenschappelijk onderzoek , ging van Bunsen uit.
    Bunsen en Kirchoff samen , zijn de vaders van de spectrum-analyse . Bunsen
    was begonnen de kleuren te ontleden ,die ontstonden bij het verhitten en ver-
    branden van chemische stoffen in de gasvlam van zijn Bunsen brander.
     Hij gebruikte daarbij eerst filters uit gekleurd glas ,maar op aandringen van Kirchoff daarna een prisma , dat de lichtstralen in spectraallijnen op een wit vlak projecteerde. Ze bestudeerden ook de lichtstraling en de chemische samenstelling van de zon , en stelden vast , dat natrium voorkwam in de sterren .Kirchoff was de eerste die uitlegde dat de donkere lijnen die voorkomen in het zonne-spectrum , veroorzaakt worden door de opslorping van bepaalde golflengten op het ogenblik dat het licht doorheen een gas passeert .Wanneer het gas verhit werd , zond het licht met diezelfde golflengte uit . In 1859 publiceerde Kirchoff ook een verklaring voor de donkere lijnen in het zonne-spectrum , die toen ook opgemerkt waren door Josef von Fraunhofer ( de zogenaamde Fraunhofer lijnen) , weer door ze toe te schrijven aan absorptie .Hij schreef in de maandelijkse mededelingen van de Berlijnse Akademie : "ter gelegenheid van het door Bunsen en mijzelf uitgevoerd onderzoek op  een spectrum van gekleurde vlammen,en een studie over Fraunhofer lijnen in de zonne-atmosfeer en in flikkerende sterren ,menen wij een bijdrage te hebben geleverd aan de oplossing van astrophysische vragen .." .Bunsen was specialist in het scheiden , identificeren , en meten van scheikundige substanties .Beiden kwamen tot de vaststelling dat elke chemische substantie haar eigen uniek patroon van spectraal-lijnen vertoont , een belangrijke ontdekking voor de chemische analyse . In 1860 ontdekten ze daardoor een nieuw element dat nog niet voorkwam in de tabel van Mendeliev (Dimitri Mendeliev was op dat ogenblik een jonge , beginnende scheikundige ), namelijk het alkali-metaal cesium en het jaar daarop in 1861 , nog een ander nieuw element , rubidium . Ze ontwierpen ook een prima werkende spektroscoop ,gebaseerd op de prismatische ontleding van lichtgolven :
    fig4 ( Kirchoff4)
    Daardoor werd een nieuw tijdperk ingehuldigd voor het vinden van
    nieuwe chemische elementen. De eerste vijftig waren gevonden door chemi-sche reakties of door elektrolyse .

    Kirchoff interesseerde zich ook voor de thermodynamica en de elasticiteits-
    theorie , en zoals dat vaak het geval is , bij veelzijdige vorsers , wekte dit
    enige naijver op bij tijdgenoten .Zo had Stephan Boltzmann enige kritiek op
    Kirchoff’s opvattingen over de opslorping en uitzending  van straling door  lichamen , toegepast op de mechanica en de hydrodynamica . In 1862 publiceerde Kirchoff een studie over " de straling van zwarte lichamen ", een belangrijke stap in de ontwikkeling van de quantum mechanica .Hij gebruikte daarbij ‘zo  zuiver mogelijke substanties ‘ .

    In 1870 schreef hij een verhandeling  "over de theorie van het in een ijzeren
    lichaam geïnduceerd magnetisme , in het bijzonder door de elektrische stroom in de windingen van een spoel uit geisoleerde draad , rond een ijzeren ring " .
    Aansluitend daarop schreef hij in het kader van hydrodynamisch onderzoek : "over de krachten , welke twee oneindig dunne lichamen in een vloeistof , op
    elkaar uitoefenen ".

    In 1875 werd Kirchoff kreupel door een ongeval .Hij moest al zijn experi-menteel werk stopzetten , en bracht de volgende jaren door in een rolstoel.
    In 1877 publiceerde hij nog een studie over " de theorie van de kondensator " in het maandblad van de Berlijnse Akademie voor Wetenschappen , tegelijkertijd met William Thomson’s studie over  "de theorie van de bewe-ging der elektriciteit in telegraaf-draden onder de zee en onder de aarde " .

    Hij vestigde  zich opnieuw in Berlijn, waar hij in 1875 nog een leerstoel was aangeboden in de Wiskundige Natuurkunde , en  bekleedde deze tot het jaar dat hij stierf , namelijk op 17.10.1887 . Tijdens  de drie jaren tussen 1875 en
    1887 , gaf hij een vierdelig werk uit , waarvan hij de kopij binnenbracht in
    1876 , die gedrukt werd onder de benaming :"Vorlesungen über mathematische Physik " .In 1882 waren van zijn hand reeds de "Gesammelte
    Abhandlungen " ( = verzamelde werken)  verschenen , nadat hij in Parijs , in
    1881 , als afgevaardigde van Duitsland , het ‘Elektrisch Congres ‘ had bijge-
    woond .

    Willy  Acke

    Referenties :
    1)  Gustav Robert Kirchoff , zum Gedächtnis .Elektrotechnische Zeitschrift 58
     -Jahrgang , Heft 44   , 4 November 1937 .
    2)  Gustav Robert Kirchoff , Wikipedia encyclopedie , op internet .
    3)  The chemical archievers : Robert Wilhelm Eberhard Bunsen and Gustav
         Robert Kirchoff  , op internet .  ( geen auteur vermeld ) .
    4) A little History about  Ohm  , op internet .( geen auteur vermeld ) .
                 -

    24-04-2004, 00:00 Geschreven door Willy
    Reageren (2)


    16-04-2004
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.41 Heaviside
    Klik op de afbeelding om de link te volgen
    Oliver Heaviside (1850 - 1925 ) 
    Klik op deze foto van Heaviside ,om de andere afbeeldingen te zien.
         Heaviside
    -----------------
    Oliver Heaviside wordt "a magnificent spirit "  genoemd in de literatuur , en is een van de bijzonderste figuren uit de geschiedenis van de Britse wetenschap . Zijn  critici noemden hem   een sarcastische , excentrieke man , een genie die geen vat had op de alledaagse dingen in het leven . Volgens hem "was de ontwikkeling van de wiskunde , te wijten aan de vooruitgang van de fysica ".Hij was een wiskundige-natuurkundige door zelfstudie , van wie de ontdekkingen , telefonie op grote afstand mogelijk maakte . Hij verzette zich tegen het gebruik van 4p  in tal van  uitdrukkingen in het CGS-stelsel. ( nu niet meer gebruikt en vervangen door het MKS - of Giorgi -stelsel ) .
    Hij paste als eerste ,  de complexe getallen toe , op de studie van elektrische ketens.Hij was een der eersten (1880) die het begrip "negatieve weerstand "  ( belangrijk voor het verklaren van de werking van oscillatoren )  gebruikte , en vektor-wiskunde, onder meer  voor het vereenvoudigen van de vergelijkingen in de elektromagnetische theorie van Maxwell . Samen met de vektor-algebra , zegt men dat de begrippen "reactantie ", "impedantie ", "inductantie " ,"capacitantie " ," admittantie","permittiviteit ",
    "susceptantie ", "resistiviteit ", en "attenuatie " of verzwakking , in de wisselstroom-theorie , van hem afkomstig zijn . Hij was de eerste die het begrip huid- ( skin-) effekt  op hoge frekwenties in metalen geleiders vaststelde en verklaarde .Hij ontwikkelde een eigen  "operational calculus " , revolutionair voor de 19e eeuw , die ook vandaag nog suksesvol toepasbaar is , voor het op eenvoudige wijze oplossen van moeilijke ,  zuiver wiskundige problemen ,en op lineaire natuurkundige problemen , waarin discontinuïteiten voorkomen .Hij bestudeerde ferro-elektrische polarisatie .Hij paste de Laplace-transformatie en de Fourier- transformatie toe op de analyse en oplossing van elektrische schakelingen , de oplossing van differentiaal-vergelijkingen , en op  de berekening van elektromagnetische ketens , alsook op de banen , die planeten aan het firmament beschrijven .Een van zijn belangrijkste ontdekkingen ,was het bestaan van een radiogolven-weerkaatsende laag in de hogere atmosfeer boven de aarde . Hij voorspelde de toename van de massa van ladingen die zich met grote snelheid  voortbewogen , vooraleer Einstein juist hetzelfde deed met zijn relativiteitstheorie . Velen twijfelen trouwens aan de genialiteit en de zogezegde  vindingen van Einstein , die waarschijnlijk afkomstig zijn van zijn echtgenote , die licenciate in de fysica was , en van de ideeën , die  hij gelezen en ietwat gewijzigd , " meegenomen " heeft , toen hij op het octrooi-bureau werkte in den Haag , Nederland.

    Heaviside , of een leven , vol zelfstudie .

    Oliver Heaviside werd op 18 mei 1850 geboren  te Camden , een randstad van Londen , als vierde zoon van Thomas Heaviside en Rachel Elisabeth West . Zijn moeder was afkomstig uit Taunton .De familie aan de kant van de vader ,was oorspronkelijk afkomstig uit Stockton-on-Tees .Zijn vader , diens broers en twee nonkels , waren hout-graveerders . Zijn vader was bovendien aquarellist : hij schilderde met waterverf . Van deze kunstenaars had Oliver enig artistiek talent geërfd  , en vanaf de leeftijd van elf jaar , maakte hij tekeningen , die helemaal niet onverdienstelijk zijn  , zoals blijkt uit de weinige teruggevonden , zoals de hieronderstaande afbeelding met paarden :
    zie  tekening  1861
    Zijn familie behoorde tot de lagere sociale klasse uit het Victoriaanse Engeland , en wie het boek over Oliver Twist , door Charles Dickens , en de gelijknamige film gezien heeft ,begrijpt hoe moeilijk de gewone mensen het in die tijd hadden . De vooruitgang op het gebied van de toen pas uitgevonden fotografie ,bemoeilijkte  het leven van de houtgraveerders , en dit kan verklaren dat de familie naar Londen verhuisde in 1849 . Oliver ging naar de "Camden House School " en op zijn 15e levensjaar won hij , na het afleggen van een eksamen , de " Natural Science " prijs .
    Als  kind , kreeg Oliver  de rode koorts , die een gedeeltelijke doofheid veroorzaakte , en deze handicap zou hem zijn leven lang blijven achtervolgen .Daardoor  voelde hij zich in zijn  jeugd ongelukkig ,ook door de moeilijke relaties met andere kinderen .Zijn schoolresultaten waren nochtans goed .Zo was hij  in 1865 , de vijfde van alle klassen van de school ,met samen 500 leerlingen .Gedesillusioneerd door zijn moeilijke omgang met anderen , verliet hij nochtans op 16-jarige leeftijd de school , en hij begon aan zelfstudie .Later zou hij schrijven : " het is schokkend te moeten vaststellen met welke onnozele en nutteloze begrippen , bewijzen en zogezegde preciese logica , de scholen , de hoofden van de leerlingen volproppen . Dit alles is verloren tijd .De jongeren moet men  gewoonweg leren  logisch te redeneren , en ze mogen niet verplicht worden al deze onzin  van buiten te leren ".
     Zijn ouders waren niet vermogend genoeg om hem aan een universiteit verder te laten studeren , en tot hij midden in de 20-jaren oud was , studeerde hij , daarin door hen gesteund  en aangemoedigd , ‘s nachts bij het licht van een petroleumlamp in zijn kamer , waarvan overdag de luiken gesloten waren , om geconcentreerder te kunnen werken . Omdat hij niet wilde gestoord worden , werden zijn maaltijden voor de deur van zijn kamer neergezet .  Als ontspanning fietste en wandelde hij graag , rookte pijpen met sterke tabak , en luisterde naar muziek , voor zover zijn gehoor dit toeliet . Hij was  geheel-onthouder van alcoholische dranken . Hij studeerde elektriciteit , andere talen zoals Deens en Duits , en hij leerde de Morse-code . Daaruit besloot zijn oom (door te trouwen met de zuster van zijn moeder ) Charles Wheatstone ( gekend voor zijn "brug van Wheatstone ")  die hem hielp en bijstond met raad , dat hij er goed zou aan doen ,telegrafist te worden . Oliver volgde die raad op , en zocht  een betrekking in Denemarken als telegrafist. Van 1866 tot 1871  vond hij werk bij de Deense  "Cable and Great Northern Telegraph Company " ,waar hij snel vooruitgang boekte . In 1871 keerde hij terug naar Engeland  om er te gaan werken bij  de " Newcastle-Jutland submarine cable " en de "Great Northern Telegraph Company " die gespecialiseerd waren  in onderzeese traffiek .Zijn broer Arthur werkte bij de Post in Newcastle ,en samen eksperimenteerden ze met duplex-telegrafie . Zijn eerste gepubliceerd artikel , verscheen in  ‘the English Mechanic ‘ , in 1872 ,wanneer hij 22 jaar was . Hij werkte nog steeds als chief-operator in Newcastle .Een jaar later publiceerde een bekend wetenschappelijk tijdschrift , "the Philosophical Magazine ", een artikel van hem ,  over hoe men  de brug van Wheatstone het best kon gebruiken , om metingen op elektrische schakelingen uit te voeren . Hij werd toen opgemerkt door Maxwell , die Oliver’s  bijdragen aan de vooruitgang van de elektriciteit , vermeldde in de tweede oplage van zijn "Treatise on Electricity and Magnetism " . Toen Heaviside dit werk las , werd hij er zodanig door gefascineerd , dat hij zijn job als telegrafist opgaf , om Maxwell ‘s theorie grondig  te kunnen bestuderen , alhoewel hij toegaf dat hij er niet alles van verstond . Hij vereenvoudigde de 20 vergelijkingen met 20 veranderlijken van Maxwell , en verving ze door vier vergelijkingen met twee veranderlijken . Vandaag noemt men deze nog steeds "de vergelijkingen van Maxwell ", waarbij niemand schijnt te weten , dat men ze beter  "de vergelijkingen van Heaviside " of van "Maxwell-Heaviside " zou noemen , hetgeen een eerlijke vorm van erkentelijkheid zou zijn . Heaviside heeft daarmee een niet te onderschatten dienst bewezen aan degenen die , op een nog begrijpelijke manier , het elektromagnetisme proberen te doorgronden .
    tabel : Maxwell
     In de tabel staan de  vergelijkingen van Maxwell in zogenaamde Gaussiaanse eenheden ,die gebaseerd zijn op het vroeger  gebruikt CGS -stelsel .   E is de elektrische veldsterkte en B de magnetische induktie . H is de magnetische veldsterkte en c de lichtsnelheid , ongeveer gelijk aan 299790 km/sek . De konstante 4p kan men uit de uitdrukkingen laten verdwijnen door een schaalverandering . Ze komen in feite voort uit de beschrijving van een bol waar in het midden een  puntbron staat , van waaruit een elektromagnetisch veld vertrekt met de loodrecht op elkaar staande komponenten E en H . Het laten verdwijnen van de 4p , noemt men rationalisatie . Heaviside-Lorentz eenheden zijn gerationaliseerde Gaussiaanse eenheden , net zoals de Giorgi - of MKSA eenheden , die de CGS eenheden , die nu niet meer gebruikt worden , vervangen hebben . De tabel met de formules wordt uitvoeriger verklaard in een afzonderlijk hoofdstuk over Maxwell .

    Tussen 1880 en 1887 ontwikkelde Heaviside de operationele  vektor-algebra ,met de bedoeling  differentiaal-vergelijkingen die voorkwamen in de theorie van de elektrische schakelingen , op een eenvoudige  manier op te lossen . Hij verving de differentiaal - operator  d/dx  door p (soms D , gelijk aan de s in de Laplace - transformaties )  , hetgeen hem toeliet  een differentiaal - vergelijking om te vormen tot een gewone algebraische vergelijking . Later hebben Gibbs en Bromwich , deze werkwijze overgenomen en bekend gemaakt , onder meer in "the Proceedings of the Royal Society "

    Heaviside’s Methode
    Bekijken we  een typisch voorbeeld van de Heaviside methode  voor het oplossen van  een vergelijking met de Laplace transformatie :
    2s__________  =   L(f(t))
    (s + 1)(s2 + 1)    
                    
    voor een  uitdrukking in funktie van de tijd : f(t) = -e-t  +cos t + sin t.

    Via een aantal eenvoudige , gemakkelijk te leren algebraïsche stappen , zet
    de Heaviside’s methode ,  systematisch  een quotient van veeltermen

    a0 + a1s + · · · + ansn                                                                                        
    b0 + b1s + · · · + bmsm                                      (waarin s ook p kan genoemd worden )

    om in  de Laplace getransformeerde L(f(t)) van een  f(t)  funktie . Hierbij wordt verondersteld dat  a0, .., an, b0, . . . , bm  konstanten zijn en dat het quotient der veeltermen een limiet heeft , die streeft naar nul , wanneer   s = 1.

    De Heaviside Stap Functie H(x)
       
     figuur step1
    De Heaviside stap functie H(x) (soms  theta(x) of u(x) genoemd ) is een  discontinue functie , eveneens bekend onder de benaming  " eenheid  stap functie"  en bepaald in het interval           H(x)= 0  voor x<0;   ½ voor  x=0   en  1  voor  x>0   
    Ze wordt onder meer gebruikt in kontrole-systemen in de regeltechniek .
    In de wiskunde definieert men de UnitStep[x]   soms  uitzonderlijk met H(0) = 1   in  plaats van de  conventionele   definitie   H(0) = 1/2.
    Soms treft  men ook een  afgekorte voorstelling    aan :    H_c(x)=H(x-c)
    De Heaviside stap-funktie is de integraal van de Dirac delta funktie .
    De Fourier transformatie  van de  Heaviside stap functie is  gegeven  door  de Kronecker
     delta functie   :    delta(k) .

    Heaviside’s  opladen van telefoonlijnen en telegraafkabels met spoelen ,een revolutionaire vooruitgang .
    Een van de belangrijkste verdiensten van Heaviside , is het op regelmatige afstanden in serie plaatsen met elektrische  lijnen en kabels , gebruikt voor telefonie en telegrafie op grote afstand, van "oplaad-spoelen ". Op 3 juni 1887 verscheen van hem in "the Electrician " (een wetenschappelijk tijdschrift , dat van hem 500 bladzijden artikels publiceerde tussen 1882 en 1887) een artikel over "Electromagnetic Induction and its Propagation "  .. Hij benadrukte dat inductantie een belangrijk concept is , bij het gebruik van telefoonlijnen en kabels , en dat men door het inductief opladen van deze kabels ,door er spoelen mee in serie te plaatsen , de werking sterk zou  verbeteren, en de golfvorm van de overgestuurde telefoon-signalen , niet meer zou vervormd worden , en ook minder verzwakt . Over lange lijnen overgezonden , werden inderdaad de verschillende frekwenties die in een telefoongesprek voorkomen , op een verschillende manier verzwakt , en ze kwamen op verschillende tijdstippen aan op het punt van bestemming , waar ze weer samengesteld werden tot een onverstaanbaar geheel.Met spoelen kon met het kapacitief verzwakkend effekt van de eigen kapaciteit van de lijn compenseren .Dit was een mijlpaal in de ontwikkeling en de vooruitgang op gebied van telefoon-netwerken .Heaviside had alle ontwikkelingen op dit gebied  op de voet gevolgd , en zo schreef hij in The Electrician :   " Sir William Thomson ‘s theorie over onderzeese kabels , is prachtig geformuleerd , en ik feliciteer hem voor  zijn eksperimenten waarop hij zijn theorie baseerde " . In deze publicatie van 1887 gaf Heaviside voor het eerst aan , onder  welke voorwaarden men volgens hem ,met in serie geplaatste spoelen , informatie , zonder signaal-vervorming kon overzenden op elektrische kabels . Hij heeft dit idee nooit gepatenteerd , waardoor het op naam gekomen is van de Amerikaan  Prof. Michael Pupin  van de Columbia Universiteit , die Heaviside gelezen had en het idee wel octrooieerde in 1904 . Men spreekt daarom over "de pupinisatie van telefoonlijnen " , waarbij Heaviside  groot onrecht wordt aangedaan , want het idee was van hem . Ook George Campbell van AT&T (American Telephone and Telegraph ) paste die techniek toe , na de papers van Heaviside gelezen te hebben , zonder dat deze laatste daarvoor van deze machtige telefoonmaatschappij ooit een vergoeding gekregen heeft . In 1888 en 1889 publiceerde Heaviside twee artikels over de vervorming die elektrische en magnetische velden ondergaan , rond een lading die zich beweegt doorheen  een midden met grote dichtheid.In 1889 was Thomson ,alias Lord Kelvin ,  president geworden van het Institute of Electrical Engineers , en hij heeft Heaviside in zijn openings-speech  beschreven als " een autoriteit op het gebied van de telecommunicaties , een man die met zijn  opzoekingswerk op het gebied van kabels en van electromagnetische golven , het verste van ons allen is doorgedrongen  in de ontrafeling van deze materies ". Deze zelfde Thomson ,was vermaard door zijn welgekende "telegraaf vergelijkingen " uit de transmissie-lijn theorie ,maar in zijn speech gaf hij toe ,dat hij daarbij helemaal geen rekening gehouden had met zelfinductie en inductantie .
    In 1891 werd Heaviside verkozen  tot "Fellow of the Royal Society ", een grote eer in die tijd , en erkend als eminent specialist van lange-afstand telegraaf - en telefoon-systemen  .
    Zijn werk in  Paignton en Bradley.
    In 1889 verhuisden zijn ouders naar Paignton in Devon , en Oliver ging met hen mee en bleef bij hen wonen . Men weet dat hij zich rond 1892 verder interesseerde voor
    wiskunde , operationele vektor-algebra  , en elektromagnetisme . In 1892 verschenen van zijn hand  twee boeken  "Electrical Papers ", in de jaren 1893 tot 1912 gevolgd door nog eens drie volumes  over "Electromagnetic Theory ".Heaviside heeft altijd de indruk gehad , dat de werkelijke waarde van zijn werk(en) niet gewaardeerd werd door degenen die mooie algebraïsche oplossingen verkozen boven zijn revolutionaire opvattingen over elektriciteit en  elektromagnetisme.

    Charles Heaviside , zijn vader , bezat na de verhuis , een muziekwinkel , die uitgebaat werd door Oliver’ s broers Frank en Charles junior . De ganse familie was muzikaal , en Oliver speelde  aeoleaanse harp , en ocarina , dat is een klein , porseleinen langwerpig ei-vormig blaasinstrument .

    De twee ouders van Oliver steunden hem tot hij rond de 45 jaar oud was , en tot zijn moeder stierf in 1894 en zijn vader in 1896 . Na de dood van zijn ouders , verhuisde hij in 1897 naar Bradley View in Newton Abbot .Hij was ongehuwd en woonde van 1897 tot 1909  in , als betalende gast , bij een genaamde Miss Way . De weinige keren dat hij buiten kwam ,vooral om te fietsen naar het Pomeroy kasteel , maakte hij sarcastische opmerkingen tegen de jongeren , hetgeen  hem geen vriend maakte van die jeugd , die daarna soms stenen en rotte appels gooiden naar de gesloten luiken van zijn studeerkamer .In die periode kreeg hij vaak bezoek van G.F. Fitzgerald , een natuurkundige , die vond dat Oliver briljante ideeën had , maar die reeds overleed in 1901 . "Oliver bewonderde de schoonheid van de zuivere wiskundige theorema’s , toegepast op de fysica en de mechanica ", volgens Fitzgerald .

    De voor radiogolven weerkaatsende E -laag in de ionosfeer
    Op 12 december  1901 had de italiaan Guglielmo Marconi , voor het eerst radio-seinen over de Atlantische oceaan gestuurd , zonder te kunnen verklaren waarom ze , zich in rechte lijn voortplantend , niet verloren gingen in de atmosfeer, door de ronde vorm van de aarde . Nochtans had de Austro-Hongaar Nikola Tesla , op 3 juli 1899 , aangekondigd, dat hij een weerkaatsende laag op 100 kilometer hoogte vermoedde , waardoor in feite de propagatie van Marconi ‘s signalen kon verklaard worden .
    In 1902 kondigden de Amerikaanse elektrotechnische ingenieur Arthur Edwin Kennely
    (1861-1949) en Oliver W. Heaviside , onafhankelijk van elkaar ( Heaviside twee maanden na Kennely ) het bestaan aan van een laag geioniseerd gas ( waar ionen en elektronen in voldoende hoeveelheid voorkomen ) , hoog in de atmosfeer , die radiogolven toelaat de ronding van de aardoppervlakte te volgen . Door deze Heaviside-Kennely ( of Kennely-Heaviside) -laag , ook E -laag genoemd , worden radio-signalen weerkaatst , en kunnen  ze zich rond de aardbol  verplaatsen en voortbewegen , zonder verloren te gaan in de hogere luchtlagen van de atmosfeer . De vraag kan hier objektief  gesteld worden  , wie de eerste was , als verdienstelijk vorser , om deze E-laag te vinden : Tesla , Kennely of Heaviside , en of ze werkelijk niet van elkaar geweten hebben , en  geen enkele publicatie van de andere , daarover gelezen hadden .

     Nikola Tesla (1856-1943)

    Zoals men daarna ook F1 (200 km)  en F2 (300 tot 400 km) lagen zou vinden en benoemen , maakt de E laag deel uit van de zogenaamde ionosfeer op een hoogte tussen de 100 kilometer en de 400 kilometer boven de aardoppervlakte , en ze weerkaatst en buigt straling op langere golflengten af , terwijl ze de zeer korte golven doorlaat die dus verloren gaan in de hogere luchtlagen . Door meervoudige weerkaatsingen tussen de aarde (of de zee) en de E , F1 en F2 lagen in de ionosfeer,kunnen radiogolven zich ver voorbij de zichtbare horizon voortbewegen  . Deze voortplanting of propagatie is sterk afhankelijk van het uur van de dag en nacht , de seizoenen  en de zonnevlekken-aktiviteit . Hierdoor kan  de kwaliteit en de sterkte van de ontvangst op grote afstand , DX genoemd , op vrij korte tijd veranderen . Deze weerkaatsing door een ionosfeer , die werkt als een spiegel , maakt ook , dat men als het ware over het hoofd springt ( "skip") van ontvangst-stations , die dichtbij de zender liggen , maar niets ontvangen van de uitzending op een bepaalde frekwentie door deze zender . Dit verschijnsel treedt op wanneer de  zogenaamde grondgolf of rechtstreekse golf , uitgezonden door de zender , opgeslorpt wordt door een aardoppervlakte met een slechte bodemgesteldheid ,en de weerkaatsing op de ionosfeerlaag gebeurt onder een vrij grote hoek ,zodat de weerkaatste golven niet steil genoeg terug naar beneden komen om nog de ontvangstantenne van een dichtbijgelegen ontvangststation te treffen . De juistheid van de vooropstellingen door Heaviside en Kennely , werd bevestigd door metingen van de Britse wetenschappers Edward Appleton (in 1924 , 1 jaar voordat Heaviside overleed in Torquay) en M.A.F. Barnett in 1925 .Appleton had reeds in 1923,radio-impulsen , vanop de aarde , vertikaal naar boven gestuurd , en de tijd gemeten tussen de naar boven gaande en de teruggekaatste impulsen . Uit de natuurkundige uitdrukking  afstand = snelheid maal tijd , werd de hoogte van de weerkaatsende laag gemeten .In Amerika werd in 1926 een andere bewijs-methode toegepast door de Amerikanen Gregory Breit  en Antony Tuve.De Breit-Tuve recorders , worden  vandaag nog wereldwijd gebruikt voor het meten en registreren van de toestand van de weerkaatsende lagen in de ionosfeer . De stralings-theorie van de duitser Max Planck ( zie : Max Planck Institut , Dortmund , in Duitsland) heeft dan samen met de studie van die hogere luchtlagen , geleid tot het ontstaan van de radio-astronomie in 1932 .Heaviside had ook  een verband gelegd tussen elektromagnetische straling , uitgaande van de zon , en de aantrekkingskracht van de zon op de aarde. De invloed van de zon op radio-propagatie verandert , door zonne-uitbarstingen van plasma , en  doordat de zon een  cyclus vertoont , waarbij de noord-en de zuidpool van de zonnebol , om de 11 jaar van plaats verwisselen , een verschijnsel dat men nog niet heeft kunnen verklaren .

    De latere jaren .
    Het zou een vergissing zijn , te denken dat Heaviside gelukkiger werd door de erkenning die hij op het einde van zijn leven , uit verschillende wetenschappelijke kringen ontving . In 1905 , bijvoorbeeld , kende de Universiteit te Göttingen , Duitsland , hem een ere-doctoraat toe , voor het geheel van zijn opzoekingen .Integendeel werd hij , met het verstrijken der jaren ,steeds verbitterder . Vanaf 1908 was hij beginnen sukkelen  met zijn gezondheid , en stond hij er ook financieel zeer slecht voor , zodat hij geld moest lenen dat hij niet kon terugbetalen .  In 1913 was hij lid geworden van "the British Association for the Advancement of Science ". In dat jaar was hij pas hersteld van een ernstige ziekte . In 1920 was Heaviside nog steeds zo arm , dat een aantal Amerikaanse ingenieurs en natuurkundigen , geld inzamelden , om hem van een inkomen te voorzien . Er werd toen beslag gelegd op het huis van zijn ouders en op dat in Torquay  ,waar hij naar verhuisd was in 1909 , na een armoedig leven  vol tegenslag en  dat hij ondertussen met een lening gekocht had, maar vanaf 1921 wou geen enkele bank hem nog geld lenen . " The Institute of Electrical Engineers " zond hem van dan afaan , regelmatig cheques van 100 engelse ponden . De "Institution of Electrical Engineers " (IEE) , kende hem de bronzen  "Faraday-medaille "  toe , "voor het herschrijven van de theorie der telecommunicaties ".Dit laatste gebeurde in 1922 , toen hij reeds 72 jaar oud was .Deze medaille is bewaard en kan nu nog bekeken worden in het gebouw waar de Londense afdeling van de IEE gevestigd is .

    De woonst in Torquay , was hem in 1909 aangeboden geweest door een vriend , en hij leefde daar in de volledige afzondering , zijn dagen slijtend met theoretisch opzoekingswerk . De muren van de kamers in het huis , hingen vol met reproducties van wetenschappelijke artikels . Vanuit dat huis heeft hij gecorrespondeerd met researchers uit verschillende landen , waaronder ook met Heinrich Hertz , en met professoren van de Oxford universiteit , die hem  "de kluizenaar  in een caviteit (=hol[te]) "  noemden , omdat hij zich opsloot in een verwaarloosd  huis dat geen enkel normaal comfort bood .De buren vonden hem een zonderling , omdat ze , de weinige keren dat hij buiten kwam om een wandeling te maken , zijn rood haar zagen , en zijn stekende ogen die volgens hen de kinderen bang maakten , en opmerkten  dat zijn vingernagels met zorg gemanicuurd waren , en geverfd met een roze , glanzende lak .Noodzakelijke boodschappen werden voor hem gedaan door de plaatselijke politieman , die met zijn fluitje door de klep van de brievenbus blies om zijn komst aan te kondigen.Olivier leed de laatste jaren aan een steeds erger wordende  doofheid , waarbij ook zijn reukzin niet meer werkte .Einde 1924 vond  de politieman -boodschapper , hem  bewusteloos op de grond van zijn kamer , en hij stierf op 75-jarige leeftijd , op 3 februari 1925 . Hij werd in Paignton begraven bij zijn ouders .

    Zijn voornaamste publicatie , is het vierdelig werk over " Electromagnetic Theory "
     waarvan het vierde volume onafgewerkt bleef door zijn onvoorziene dood .In deze boeken staan de  theoretische beschouwingen vermengd met een vleugje humor en filosofie .

    Willy Acke

    figuur Tesla ( 4 foto's)

    Tesla- naschrift .
    Nikola Tesla  ( 9 november 1856 - 7 januari 1943 ) was een tijdgenoot van Marconi . Hij heeft  meer dan 100 uitvinders-patenten en 900 brevetten op zijn naam staan. Er bestaan foto’s , waarop men Tesla samen ziet met Edison ,de voormalige koning van Joegoslavië , Einstein ,de schrijver Marc Twain  en de stichter-direkteur van de Amerikaanse sterkstroom-industrie-reus , Westinghouse .
    Nikola Tesla is in de loop van de geschiedenis , de enige werkelijke rivaal geweest van Thomas Alva Edison , met wie hij trouwens een korte tijd heeft samengewerkt . Edison kon echter geen echte uitvinders naast zich  verdragen en het is vooral wanneer Tesla zich op wisselstroom -vindingen begon toe te leggen , dat Tesla afhaakte en Edison , die een fervente aanhanger  van gelijkstroom was , verliet .

    Tesla werd in 1856  in het toenmalig Oostenrijk-Hongaars gebied , te Smiljan , Kroatië geboren ,uit een familie waarvan de vader een orthodoxe priester was , afkomstig uit Servië . Hij studeerde voor ingenieur aan de Technische Universiteit van Graz ,Oostenrijk en aan de Universiteit van Praag in Czecoslowakije . Zijn belangrijkste uitvinding is de inductiemotor of asynchrone motor . Het is een feit dat hij daarvoor inspiratie gezocht heeft bij de gelijkstroom-dynamo ,( uitgevonden door de belg Gramme ) , die hij eerst liet draaien als motor , en daarna omvormde tot wisselstroom-motor. Dit gebeurde toen hij slechts 16 jaar oud was , maar de eigenlijke industriële produktie van zijn inductiemotor , vond slechts plaats vanaf 1888 .In 1891 werd hij staatsburger van de Verenigde Staten .Het was de periode , waarin de  duitser Wilhelm Roentgen , de X- stralen ontdekte.(1895).De Amerikaan Alexanderson had juist de wisselstroom-generator uitgevonden , maar Tesla ontwikkelde van deze alternator  een geheel eigen versie .In de loop van zijn leven vol geniale ontdekkingen , waaronder ook het bestaan van de weerkaatsende E-laag in de ionosfeer , kreeg hij drie Nobel-prijzen , waarvan één samen met Edison .Hij is bijna 75 jaar oud geworden
    .
    Referenties , geraadpleegde werken :
    1)  Pioniers , door W.A. Atherton , in Electronics & Wireless World , 1947 : Oliver Heaviside , the champion of inductance .
    2)  Oliver Heaviside -the man , door M.K. Hobden , in Electronics & Wireless World , augustus 1987 .
    3)Heaviside , een onbegrepen genie , door J.J. O ‘ Connor en E.F. Robertson , op  internet .
    4) Alan Heather : Oliver Heaviside  ( op internet ).
    5)  Oliver Heaviside , door Willem  Van Der Bijl , in the new Grolier multimedia Encyclopedia .
    6)  Eric W. Weisstein. "Heaviside Step Function." uit   MathWorld ,
    1999 CRC Press LLC, Wolfram Research, Inc.
    7) Heaviside-Lorentz -units in the Maxwell  equations ,
    door  J. B. Calvert , 9 oktober 2002 , in Physics
    8) Tesla -Wardencliffe project archives .

    16-04-2004, 00:00 Geschreven door Willy
    Reageren (16)


    15-04-2004
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.40 . Heinrich Hertz
    Klik op de afbeelding om de link te volgen Klik op de  afbeelding , om de figuren te bekijken ,
    die behoren bij de hieronderstaande tekst :

    Heinrich Hertz( 22 feb. 1857 - 1 jan .1894 )
    afbeelding1   :            Hertz1   ( 4 foto’s)
    Voorwoord : In 1886 en 1887 voerde Hertz , die de voornaamste voorloper
    ( zonder dat hij het zelf wist ) van de radio mag genoemd worden en vooral van de antennes , zijn vermaarde laboratorium-proeven uit , die het hem
    mogelijk moesten maken , de juistheid vast te stellen van de veronderstel-
    lingen door de Engelse Maxwell gemaakt , dat lichtgolven identiek zijn
    aan elektromagnetische golven .Faraday had ontdekt , dat gepolariseerd
    licht , dat doorheen een plaatje dik glas straalt , een draaiing ondergaat
    als het plaatje in een magnetisch veld gebracht wordt. Hij toonde daarmee
    aan dat er een verband bestaat tussen elektriciteit en magnetisme .Helaas
    had Faraday geen kaas gegeten van wiskunde, maar Maxwell zoveel temeer.
    Hij toonde aan dat een elektrisch veld een magnetisch veld opwekt en
    omgekeerd, en dat elektrische en magnetische velden dus niet afzonderlijk
    kunnen bestaan. Ze houden elkaar in leven , en Maxwell beschreef zuiver
    wiskundig , hoe deze velden zich zouden behoren te gedragen . Hij definieerde
     ook het begrip ‘verschuivingsstroom in een diëlektricum ‘, dat voor het
    eerst te berde gebracht was door Ampere .Maxwell’s vergelijkingen voor de vrije ruimte ,leidden tot differentiaal-vergelijkingen zoals die reeds bekend waren uit de theorie van het geluid , door Simeon Denis Poison in 1820 .
    In feite heeft Maxwell de Poisson golfvergelijkingen als voorbeeld genomen , om aan te tonen dat vlakke elektromagnetische  golven , transversaal gepo-lariseerd zijn , net zoals lichtgolven .Hertz bewees proefondervindelijk dat elektrische golven ,zich zoals lichtgolven ,rechtlijnig voortplanten en kunnen weerkaatst en gebroken worden .
    Hij ontwierp een oscillator met een golflengte van 5,5 meter , dus een zodanig hoge frekwentie als niemand hem ooit tevoren had voorgedaan . Deze zeer hoog-frekwente trillingen (decametrische golven of VHF-gebied) dreef hij in
    een verbeterde uitvoering van zijn oscillator nog op tot in het ultra-hoog-
    frekwent gebied (UHF) , met namelijk een golflengte van 0,6 meter.
    Als erkentelijkheid aan deze grote onderzoeker , heeft de internationale
    wetenschappelijke gemeenschap aan het aantal trillingen per sekonde ,
    de benaming ‘hertz ‘ toegekend als eenheid van frekwentie.( in plaats
    van het amerikaanse ‘cycles ‘) . In 1875 beschreef Hendrik Antoon Lorentz
    de voortplanting van golven in een kristal ,en de straalbreking ervan ,volgens
    de wet van Snellius .In 1888 maakte de Austro-Hongaar Tesla een toestel , een soort  transformator waarmee hij Hertze golven kon uitzenden.In 1890 bouwde Branly een coherer , dit is een toestel waarmee  hij Hertze golven kon opvangen en detecteren , en in 1896 verwezenlijkte de Italiaan Marconi draadloze telegrafie op grote afstanden .Het radiotijdperk was begonnen .

    Hertz : een kort , maar inventief leven .

    Heinrich Rudolph Hertz werd geboren in Hamburg , Duitsland , op 22 februari
    1857.Hij was de oudste zoon van Dr. G. Hertz , een advocaat die daarna rechter werd en vervolgens senator . Hij behoorde tot een familie van invloedrijke en suksesvolle handelaars. Zijn moeder , was de dochter van een geneesheer , en de afstammelinge van een lange lijn Lutheriaanse ministers , die allen op hoog kultureel niveau hadden geleefd  en gewerkt .Tijdens zijn middelbare schooljaren , maakte hij op een eigen schaaf- en draai-bankje , natuurkundige instrumenten , en een galvanometer. Hij was zo goed in handwerk , dat zijn leraars tegen zijn moeder zegden : "laat hem toch vakman worden ".
    Na zijn middelbare studies  studeerde Hertz op 20-jarige leeftijd te München .
    Hij dacht er eerst over , om ingenieur te worden. Zijn vader was er mee
    akkoord gegaan dat hij  architect zou worden of ingenieur.Maar na twee jaren studie in die richting , voelde hij zich gegrepen door de zuivere natuurwetenschappen .  In november 1877 schreef hij aan  zijn ouders een lange brief over zijn toekomst-plannen : "Ik ben werkelijk beschaamd om het te zeggen , maar ik moet wel : ik verwaarloos op het ogenblik mijn professionele studies , omdat ik aanvoel , dat ik slechts een tweederangs ingenieur   zal worden . Daarom wil ik mij nu concentreren op de studie van de natuurwetenschappen . Ik vraag U  , mijn vader ,mij in deze beslissing te willen  steunen , veeleer dan mij één of ander advies te geven .U hebt mij nooit een stroobreed in de weg gelegd , en ik denk dat u ook nu akkoord zult gaan met deze wetenschappelijke studies ". Hertz veranderde dus van studierichting aan de Universiteit en het Technisch Instituut ,en bracht bij zijn studie van de wiskunde en de mechanica, veel tijd door in het laboratorium voor fysica . In oktober 1878 , verhuisde hij naar Berlijn om daar te gaan studeren bij de professoren Helmholtz en Kirchoff .

    afbeelding 2  :   Helmholtz_portret  en Helmholtz_postzegel   naast elkaar

     Helmholtz had reeds in 1847 aangetoond , dat elektrische trillingen kunnen opgewekt worden in L-C (zelfinductie-kapaciteit)- ketens,maar hij had er geen bevredigende uitleg kunnen aan geven. Enkele jaren later , in 1853 , kon William Thomson dat wel , door een duidelijke uitleg te verstrekken over ‘elektrische schommelingen in gesloten kringen ‘. In 1865 publiceerde de Engelse geleerde Maxwell een uitstekend theoretisch werk  ‘over de verspreiding van elektrische en magnetische golven doorheen geleiders , en in de ruimte ‘, gevolgd door  ‘On Electromagnetic Waves in Air , and their Reflection ‘.

    Hertz schreef aan zijn ouders  : "de professoren (Helmholtz en Kirchoff)
    zijn giganten , en ik ben nu echt gelukkig ".Helmholtz was een veelzijdig
    genie. Hij onderwees fysiologie , anatomie , natuurkunde en wiskunde.
    Zijn ontdekkingen omvatten de meting van de snelheid waarmee een
    impuls zich doorheen  de zenuwen voortplant, de bewegingen van geluidsgolven,en het samenvallen van twee hoorbare trillingen tot een samengestelde onhoorbare , de wet van het behoud van energie , de theorie van de kleuren-cirkel (belangrijk voor de latere kleuren-televisie), de uitvinding van de ophthalmoscoop , een instrument dat nu nog gebruikt wordt door opticiens om fouten van de ogen vast te stellen ,akoestische harmonie , enz .

     In 1880 behaalde Hertz zijn Doctoraat  in de Wetenschappen , hetgeen toen ‘Doctor in de Filosofie (van de mechanica) ‘ genoemd werd . In oktober van dat jaar werd hij aangesteld als assistent van Helmholz , door wiens raadgevingen hij gestimuleerd werd . Deze samenwerking duurde drie jaar tot 1883 , jaar waarin hij aan de Universiteit van Kiel mocht beginnen als Docent in de Theoretische Natuurkunde.Hij begon toen grondig de elektromagnetische theorie over het licht te bestuderen,openbaar gemaakt door  Maxwell.
     In april 1885 werd hij bevorderd tot Professor in de Experimentele Natuurkunde , en hij begon toen les te geven (tot 1889) aan de Technische Hogeschool te Karlsruhe . In 1886 , hij was toen 29 jaar ,huwde hij daar  met de dochter van de professor (aan dezelfde instelling) in de geodesie ( = studie van de aardkunde , de aantrekkingskrachten , de wederwerking tussen aarde en maan , de weersomstandigheden en de evolutie van het klimaat op aarde , enz.).Het huis van de jonggehuwden werd de ontmoetingsplaats voor hun medewerkers ,en hun talrijke kulturele gespreksavonden . Het was in Karlsruhe , dat Hertz , opzoekingswerk begon op het gebied van de voortplanting van elektrische golven . Vooraleer hij daarin ver genoeg gevorderd was ,werd hem in 1889 aangeboden , de juist overleden , befaamde Professor Clausius , op te volgen aan de Universiteit te Bonn. Hij aanvaardde deze betrekking van Professor in de Natuurkunde, en was aldus op slechts 32-jarige leeftijd gestegen tot een topfunktie in de academische wereld ,die velen op slechts veel latere leeftijd met moeite  bereikten .

    Spijtig genoeg , heeft hij van deze suksesvolle loopbaan slechts gedurende een korte tijd kunnen genieten , want in de zomer van 1892 werd hij ernstig ziek , volgens de toenmalige dokters in de geneeskunde ,( die in die tijd nog niet ver gevorderd was  ) , door een chronische bloedvergiftiging , te wijten aan het niet verzorgen van een oude kaakontsteking , die aan het zweren was gegaan .
    Aan hevige pijnen lijdend , is hij daaraan op 1 januari 1894 gestorven . Hij  zou bijna een maand later , 37 jaar geworden zijn .In een afscheidsbrief , gedateerd
    9 december 1893 aan zijn ouders , schreef hij : " Als er mij werkelijk iets overkomt , moet ge niet treuren , maar een weinig fier op mij zijn , omdat ik tot de uitverkorenen behoorde , die maar kort leefde , maar toch genoeg leefde . Ik heb dit noodlot niet gewild , maar nu dat het mij getroffen heeft , moet ik er maar in berusten ".
    Onder zijn verzamelde werken , vindt men een verhandeling over de  funda-
    mentele elektromagnetische vergelijkingen van Maxwell , waardoor hij hulde
    brengt aan zijn voorloper , die hem inspireerde . Een ander werk handelt over
    " elektrische golven en hun uitbreiding ". Hij beschrijft ook de invloed , die
    ultra-violet licht heeft , op een elektrische ontlading . In feite gaat het over de bevrijding van elektronen uit een materie , die getroffen wordt door U.V.-licht ,met een gasontlading tot gevolg. En zoals Röntgen het zou aantonen ,had Hertz ook al vastgesteld  " dat zekere stralen ( kathodestralen) in staat waren , dunne metalen platen te doordwarsen , zonder er de struktuur van aan te tasten ".
    Hij schreef  een boek over "die Prinzipien der Mechanik " , nog met grote moeite afgewerkt tijdens de maanden van zijn ziekte , en enkele maanden na zijn dood gepubliceerd. Hierin staat een voorwoord van Helmholtz , die de auteur’s leven en werk schetst en hem posthuum looft voor zijn prestaties .

    Het streven en het opzoekingswerk van Hertz

    Met betrekking tot het gedrag van lichtgolven , was Newton’s theorie over het
    corpusculair karakter daarvan , in de vroege jaren 1800 , gevolgd geweest door
    de golf-theorie van Young en Fresnel , die vooropstelden dat het licht zich door-
    heen de ruimte voortplant in  de vorm van longitudinale en transversale golven.
    Maxwell en Pointyng spraken over  golven , die zich in twee loodrecht op elkaar
    staande vlakken , met de snelheid van het licht voortplantten volgens de Poynting-
    vektor . Hertz heeft daar jaren later op voortgeborduurd en aangetoond dat licht ,
    een fosforescerende oplichting kan verwekken in vaste-toestand middens , en
    ook in vloeistoffen . Men kan dit trouwens  waarnemen aan de oppervlakte
    van zeewater , " das leuchten " , bij het vallen van de avondschemering .Ook de optica kreeg door al deze opzoekingen , een ferme duw vooruit . Vastgesteld werd dat elektromagnetische velden aanwezig waren in de isolatie ,het diëlectricum ,
    ( benaming die in die tijd voor het eerst gegeven werd ) rond metalen stroomvoerende geleiders , en tussen de twee platen van een kondensator  , waar het magnetisch veld altijd samengaat met een elektrisch veld , en er steeds loodrecht opstaat.Hertz geloofde daardoor , dat er een rechtstreeks verband bestond tussen licht , elektriciteit en magnetisme . Daarop zoekend , vond hij , dat het vlak waarin licht gepolariseerd is , verdraait , wanneer het onderworpen wordt aan een magnetisch veld . ( analoog met de opzoekingen van Faraday) .
    Vanaf 1886 , was hij een lange reeks onderzoekingen begonnen , over elektrische
    trillingen , voortkomend uit de interesse , die Helmholz in 1879 bij hem gewekt
    had , door te suggereren , dat hij door een dergelijke studie een prijs kon winnen ,
    voorgesteld door de Berlijnse Academie der Wetenschappen . Daarvoor moest hij
    een gedeelte van de theorie van Maxwell bewijzen , namelijk het verband tussen
    diëlektrische polaristatie , en elektromagnetische straling , een project dat hij vroeger reeds aangevat had , maar verlaten had ,wegens het niet voorhanden zijn van schakelingen , die trillingen met een voldoende hoge frekwentie konden opwekken .

    Toen hij tijdens zijn voorlezingen te Karlsruhe , twee platte spiraalvormig gewik-
    kelde spoelen gebruikte , dicht tegen elkaar opgesteld , en derhalve met elkaar
    magnetisch (inductief) gekoppeld zoals in een transformator , stond hij tijdens een demonstratie verbaasd over het feit dat het zo gemakkelijk was , tussen de klemmen van de secundaire spoel , vonken te trekken , op het ogenblik dat een geladen Leidse fles werd ontladen doorheen de primaire .

    afbeelding 3 :         Hertz2 :  Leidse Fles

    Een Leidse fles werkt als kondensator , die in bepaalde omstandigheden , door ontlading in de eigen zelfinduktie van haar elektroden ,een uitstervende trilling kan teweegbrengen . Een trage trilling ,want de eigen kapaciteit van de fles is te groot . Als dat met een dergelijke trage ontlading  mogelijk was , dan veronderstelde hij , dat het effekt veel groter zou zijn , indien hij daarvoor snellere ontladingen kon gebruiken , en hij monteerde daarvoor op de uitgangsklemmen van een klos van Rhumkorff twee  korte messing-staven , in het verlengde van elkaar eindigend op een koperen bolletje , met daartussen een onderbreking , dus een luchtspleet , om daarin vonken te laten overspringen.

    afbeelding 4 :   klos van Rhumkorff en schakeling Rhumkorff naast elkaar

    Door de opstelling in hun verlengde , met de lucht van de luchtspleet als diëlectricum , hadden  de twee staven een   geringe zelfinduktie , en een  kleine kapaciteit , als waren het twee dunne platen van een kondensator .Ze vormden dus  een elektrische trillingskring , met kleine L en C , die door de getrokken vonken in de luchtspleet , aangestoten werd , en daardoor op hoge frekwentie aan het trillen ging . De Amerikaan , Joseph Henry ,had reeds aangetoond , dat de ontlading van een kondensator ,in bepaalde gevallen kon plaatsvinden in de vorm van gedempte trillingen , en William Thomson ( ook Lord Kelvin genoemd) had in 1853 de befaamde formule opgesteld van de periode van  een elektrische trilling in een L,C trilkring :  T = 2p.ÖL.C    sekonden ( tweemaal pi , vermenigvuldigd met de vierkantswortel uit het produkt L maal C ), waarin  L de zelfinductie was in henries , en C de kapaciteit in farads.Deze berekening werd in 1859 geverifieerd door Federsen, die er eksperimenteel in geslaagd was oscillaties op te wekken ,met een frekwentie van rond de 100000 trillingen per sekonde. Geen enkele alternator , kort voor die periode uitgevonden door Alexanderson ,noch een roterende schakelaar , was er in gelukt een wisselspanning met een dergelijke hoge frekwentie voort te brengen . Maar Hertz wilde meer , en afgaande op de vooropstellingen van Maxwell ,  had  hij een hoogfrekwente oscillator gebouwd , die hij , met variaties , trillingen kon laten voortbrengen , met een golflengte gelegen tussen enkele meters en 30 centimeters ,dus het gebied van de korte golven . Hij wou  hiermee een voldoende hoge e.m.k. induceren in een sekundaire , waarvan hij de vorm nog niet vastgelegd had , om vonken over haar klemmen te kunnen trekken . Over dit opzoekingswerk publiceerde hij in mei 1887 een verhandeling  "over zeer snelle trillingen ". Om deze trillingen op te vangen , stelde hij een detector voor , die bestond uit een 2 millimeter dikke koperdraad , gebogen in de vorm van een rechthoek ( van 75 cm x 75 cm , resonerend op een golflengte van 4 maal 75 cm = 3 meter,gemonteerd op een houten raam uit droog hout ) .Door wijzigingen in de lengte van de draad , vond hij , dat hij enkel een goed resultaat bereikte , wanneer deze sekundaire keten ( zijn " resonator ")  in resonantie afgestemd was op de frekwentie van de primaire .Dit was het geval bij een draadlengte van drie meter ,als halve golf , zodat de volledige golf 6 meter was , hetgeen overeenstemt met een frekwentie van 50 Megacycles .

    afbeelding 5     Hertz resonator 1  ( dat is de figuur met R , L1,L2 ,V en O)


    De klos van Ruhmkorff R laadde de metalen kogelvormige ladingselementen L1 en L2 op , waardoor vonken in de luchtspleet V getrokken werden , die een voldoende straling verwekten om in de luchtspleet van de ontvangstlus O , minuscule vonkjes te doen overslaan . ( proeven  in 1884/1885)

    Nochtans verving hij achteraf de vierkante lus ,definitief door een cirkelvormige ( een idee van Helmholtz ),  met 70 centimeter diameter , overeenkomend
    met een golflengte van pi maal 0,7 = 2,2 meter , omdat de cirkelvorm gemakke-
    lijker hanteerbaar was . Hij had de cirkelvormige draad gesloten op  een zeer kleine luchtspleet  , waarvan de grootte instelbaar was met een micrometer-schroef tot een grootte van een tiende van een millimeter, met de bedoeling daartussen een vonkenboog te trekken ,veroorzaakt door de exciterende primaire kring.

    afbeelding 6   : foto ontvangstlus universiteit Karlsruhe

    De in de universiteit van Karlsruhe bewaarde ontvangstlus ,waarvan hierboven de
    foto , en die hij zijn cirkelvormige resonator noemde ,heeft een golflengte , die
    gelijk is aan 7,95 maal de diameter .

    Hij had dit alles met veel geduld uitgeprobeerd en vermeldde in zijn publicatie daarover ,dat hij in de duisternis van een donker gemaakte kamer ,zelfs op vrij grote afstand van de exciter met de klos van Rhumkorff , vonken had kunnen waarnemen in de luchtspleet van zijn cirkelvormige ontvangstspoel . Tijdens de
    waarnemingen , stelde hij vast , dat het vonken verbeterde door bestraling met
    ultraviolet licht. Dit is een verschijnsel , hierboven reeds vermeld ,dat vandaag verklaard kan worden met de Quantum-Mechanica van Schrödinger . Hij voerde ook de afstand tussen de ‘zender ‘en de ‘ ontvanger ‘ geleidelijk op tot 12 meter .
    Daarbij straalde , achteraf bekeken , zijn vonkenzender , rond de tien kilowatt
    vermogen uit , bijzonder hoog voor die tijd , waarvan in de ontvangstspoel ongeveer 1 watt overbleef , voldoende om een vonkje te trekken .

    afbeelding 7  :  Hertz resonator 2 (dat is
                                 de figuur met de naast elkaar twee cirkelvormig getekende lussen en de  geinduceerde e.m.k volgens Maxwell)

    De vonkjes waren microscopisch klein ,slechts een honderdste van een millimeter
    lang , en ze duurden een miljoenste van een sekonde , d.w.z. dat ze een frekwentie
    van 1 MegaHerz hadden . Deze frekwentie-aanduidende benaming bestond toen nog niet , maar men zou ze later internationaal invoeren  , als eerbetoon aan het
    pionierswerk van Hertz . Niet alleen bestudeerde hij verschillende vormen van
    elektromagnetische inductie tussen een primaire en een sekundaire , op een afstand van elkaar gelegen , maar ook het begrip "afstemmen in resonantie " ,
    hetgeen hij na de proeven met zijn cirkelvormige spoel , ook deed met een gestrekte draad .Nog in hetzelfde jaar 1887 spande  hij twee draden evenwijdig met elkaar , en stelde vast ,dat deze een halve golflengte lang moesten  zijn om in resonantie te kunnen trillen . (primordiaal voor de goede werking van onze huidige antennen).Men noemt een dergelijke  draad een halve golf dipool of een Hertz-dipool , en hij heeft een revolutie teweeggebracht in de ontvangst-en zendtechnieken in de telecommunicaties .

    figuur 8  : overgang tot gestrekte draad

    Hij ontdekte toen ook al , dat men een
    draad van 3 meter lengte kon verkorten tot 2,6 meter , door de twee uiteinden kapacitief te belasten met metalen elementen, hetgeen tientallen jaren later zou toegepast worden in zend-en ontvangst-antennen om er de fysische lengte van te verkorten .( ook in vertikale antennen met zogezegde kapacitieve hoed ) .
     In november 1887 deelde hij de resultaten van zijn opzoekingen mee aan de Berlijnse Academie .Een jaar later , in 1888 , herhaalde hij de proeven , deze keer met twee vertikaal opgestelde dipolen , waarachter hij een metalen parabolische spiegel , samengesteld uit vertikale metalen stroken ,had geplaatst ,dus de voorloper van antennen voor radar , en van radiotelescopen. Hij ontdekte dode gebieden in het verlengde van  de as van de dipolen , en bij de horizontaal geplaatste dipolen,zette hij de elektrische krachtlijnen uit met krijt op de vloer . De sterkste krachtlijn stond loodrecht op het midden van de dipool .

    afbeelding 9      parabool-bundeling ( figuur met twee parabolen waartussen horizontale rechte lijnen met daaronder ‘stralingsdiagramma’)

    De dipolen stonden in de brandlijn van de parabolen . De zender werkte nog steeds met een klos van Ruhmkorff . De proef lukte niet goed , omdat volgens
    Hertz , de afmetingen van de metalen spiegel ( men kende het woord reflector
    toen nog niet ) te klein waren , op de gebruikte golflengte .Volgens hem zou
    het met afmetingen van 4 tot 5 meter per metalen lamel , wel gelukt zijn .
    Later heeft hij de proef hernomen met reusachtige parabolen , en een generator op een tienmaal hogere frekwentie ( dus een golflengte van 60 centimeter ) die hij eenvoudigweg bekwam door de bolletjes op de messing stiften van de klos van
    Rhumkorff, ter plaatse van de luchtspleet weg te laten . De eigen kapaciteit van de trilkring werd daardoor veel kleiner ,en toen lukte het eksperiment , "beter dan hij verwacht had ". Hij zei dat hij elektrische krachtlijnen had voortgebracht , "gebundeld zoals lichtstralen en warmtestralen ".Hij heeft toen de gebogen reflector achter de ontvangst-dipool vervangen door een vlakke metalen plaat .
    De meeste proeven werden uitgevoerd in een zaal van 14 x 15 meter , en zes meter
    hoog waaruit Hertz alle ijzeren pijpen en pijpen voor de gasverlichting had laten
    verwijderen .Hij deed de proef in twee grote , aaneengrenzende laboratoriumzalen , waarbij het zend-en ontvangst-systeem zo ver mogelijk uit elkaar geplaatst werden .( Hij is daarbij in een uiterste geval , tot een onderlinge afstand geraakt van  25 meter ,daarbij aantonend ,dat elektrische golven zich rechtlijnig voortplanten.)
    Nu bekwam hij goede resultaten , zelfs wanneer de houten dubbele deuren tussen de twee zalen gesloten werden . Plaatste men voor de houten deuren een geaarde metalen plaat , dan was er geen ontvangst meer . Verving hij die metalen plaat door parallel geplaatste metalen draden , vertikaal opgesteld , dan ook niet , bij horizontaal geplaatste dipolen , maar wel bij vertikaal opgestelde . Plaatste
    hij het rasterwerk van draden horizontaal , dan was er wel ontvangst bij
    horizontale zend-en ontvangst-dipolen , maar niet bij vertikaal opgestelde.
    Daarmee was bewezen dat de straling van een dipool gepolariseerd is ,en
    dat hij straalt in een voorkeur-vlak . Tevens was de afmeting van de zend-
    dipool , dezelfde als de afmeting van de ontvangstdipool , en beiden waren
    verwisselbaar . D.w.z. dat een zend-antenne ook als ontvangstantenne kan
    dienen en omgekeerd . Dit is de reciprociteitswet of het reciprociteits-theo-
    rema .

    Om aan te tonen , dat de Hertz’se golven op dezelfde wijze worden gebroken als licht , goot hij van zwavel en pek , grote prisma’s en lenzen ,waarvan sommigen meer dan een ton wogen .Ze hadden als grondoppervlakte , een gelijkbenige driehoek met benen van 1,2 meter , en waren 1,5 meter hoog .
    In mei 1888 verscheen daarover van hem de publicatie "Electromagnetische golven in de lucht, en hun weerkaatsing ". Hij had door zijn proeven aangetoond  dat elektrische golven zowel door vlakke , als  door gebogen metalen oppervlakken , weerkaatst worden , op dezelfde wijze  en volgens dezelfde wetten van de straal-breking-en weerkaatsing , als deze welke gelden voor lichtstralen ; dat ze gebroken worden als ze geleid worden door prisma’s van paraffine , teer , hout , zwavel . petroleum , en andere diëlectrische stoffen , en dat ze gepolariseerd worden , als men ze stuurt doorheen een raster van parallele draden , en dat men ze kan afbuigen .

    afbeelding 10  : weerkaatsing en breking (met prisma) ( naast elkaar )

    In ieder opzicht gelijken de  Hertz’se golven op het licht , alleen hebben ze een grotere golflengte , dus een lagere frekwentie . Zijn metingen toonden wel  aan , dat de elektromagnetische golven die hij had opgewekt ,
    zich voortplantten met de snelheid van het licht.
    De Berlijnse Academie achtte de onderzoekingen voldoende belangrijk ,en de
    stelling waarvoor de prijs was uitgeschreven , voldoende bewezen , om  prijs aan Hertz toe te kennen , temeer daar hij nog een studie geschreven had "over  het experimenteel onderzoek van de betrekking tussen elektromagnetische krachten , en over de diëlektrische polarisatie in isolerende stoffen , in het bijzonder in isolatoren voor elektriciteit ".Hij bewees door experiment , de ekwivalentie tussen geleidingsstroom en verschuivingsstroom in een diëlektrikum , uit de eerste vergelijking van Maxwell .

    Hertz was er nu meer dan ooit van overtuigd , dat men geen draden als geleiders meer nodig had om informatie over te brengen , en dat men dit kon doen door straling doorheen de ruimte , met een welbepaalde hoge snelheid van de elektromagnetische golven , volgens de voorspellingen , gedaan door Maxwell .
    Zoals men  in de akoestiek , waar de geluidsgolven zich voortplanten met een snelheid van 300 meter per sekonde , een patroon van staande golven kan voortbrengen en meten, deed hij dat nu ook op hoge frekwenties , en bepaalde de positie van de knopen en de buiken in het staande golfpatroon ,dat ontstaan was door weerkaatsing en interferentie ( hetgeen hem reeds was voorgedaan door Young en Fresnel ) tussen een invallende golf en een weerkaatste golf .

    De volgende  figuren a, b, c  geven aan , hoe Hertz met een Lecherlijn , de buiken
    en knopen heeft gemeten van de elektrische veldverdeling , veroorzaakt door zijn
    oscillator . De Lecherlijn bestaat uit twee blanke koperdraden , 1 mm diameter of
    dikker , evenwijdig op een tiental centimeter van elkaar opgesteld . De veldsterkte
    in volt per meter vertoont een aantal maksima , buiken genoemd en een aantal
    minima , die in het uiterste geval nul zijn , knopen genoemd . De afstand tussen
    twee opeenvolgende knopen of twee opeenvolgende buiken , is een halve golf-
    lengte van de bekrachtigende wisselspanning .  Figuur a geeft de princieps-opstelling aan van de door Hertz gebruikte Lecherlijn . Hij sloot zijn generator in F , op de Lecherlijn aan via twee kondensatoren AA’en BB’ en verschoof een kortsluitstuk b langs de lijn , terwijl hij het oplichten of uitdoven van het neonlampje g in de gaten hield .Stond b in een knoop , en lichtte het neonlampje maksimaal op ,en  dan was de afstand tussen b en het lampje gelijk aan een aantal halve golflengten , plus een kwart golflengte .
    De figuur b stelt de veldsterkte voor op de Lecherlijn en de  figuur c
    de knopen , voorgesteld door vertikale  rechte lijntjes , over de twee draden van de lijn:

    Afbeelding 11      a b c Lecher

    Verschillende lampjes-aanduiders kunnen de maksima en minima aanduiden.
    Een neon-lampje is daarbij  aangewezen , omdat het geen belasting vormt
    van de generator , maar heeft het nadeel dat  het slechts plots aansteekt bij een bepaalde doorslagspanning van zijn gasvulling, als men het met zijn aansluitdraden , gelijkmatig over de twee draden van de lechterlijn verschuift ( aan het einde van een houten stok,bijvoorbeeld een bezemsteel , om door hand-effekt , de veldverdeling niet te verstoren ). Een fietslampje (nog niet voorhanden in die tijd), gemonteerd op een pvc-plaatje en met de twee kontakten aangesloten op koperen gordijnklemmen , die men over de parallele draden verschuift , geeft een geleidelijker aanduiding van de veld-en spannings-verdeling in de verschillende punten van de lijn en is daardoor wel nauwkeuriger als aanduider dan een neon-lampje . Men kan vandaag zelf nog andere systemen bedenken met een magnetische koppellus naar de twee draden , aangesloten op twee gelijkrichterdioden die een micro-ampere-meter doen uitslaan ,enz., dus een detector,die ook weer langs de lijn moet verschoven worden .Hertz heeft het in zijn tijd met minder gesoftikeerde middelen moeten stellen., toen hij in 1890 de metingen uitvoerde op zijn Lecher-leiding.

    Zijn  vindingen verspreidden zich in  de wereld als een stroovuur , en in labora-
    toria in vele  landen werden de proeven van Hertz herhaald . Het werd een tijd,
    rijk aan nieuwe vindingen , in 1895 , de ontdekking van de X-stralen , en in
    1896 , van de radio-aktiviteit . Men vond ook "snellere trillingen ", namelijk
    infrarood en ultraviolet licht .Nadat zijn proeven hem bekend gemaakt hadden, schreef de Engelse wis-en natuurkundige Oliver Heaviside , in 1891 : " drie jaar geleden wist niemand iets af over elektromagnetische golven . Nu zijn ze , dankzij Hertz , overal aanwezig ".

    Heinrich Hertz bleef bij dit gehele gebeuren ,nederig en eenvoudig , steeds verwijzend naar de verwezenlijkingen van anderen, die volgens hem "de weg hadden geëffend voor zijn eigen onderzoekingen ,en vindingen , waar zijzelf zeer dicht toe genaderd waren ". De waarheid was echter dat Hertz veel te bescheiden was , want Volta , Coulomb , Ampére , Faraday en anderen , waren blijven steken in ‘verworven waarheden ‘, zoals het begrip dat elektriciteit niet beweegt in een geleider , en de ruimte of de lucht niet kan doorkruisen , zich niet kan bewegen in diëlectrica, dat er geen kringvormige elektrische stromen mogelijk zijn , dat elektrische aantrekkings-en afstotingskrachten met oneindige snelheid gebeurden , enz. Faraday had in 1843 de inductie op afstand ontdekt ,menend dat ze gebeurde met een oneindige snelheid ,maar het is pas in 1864 , dat Maxwell een veel juistere kijk op al deze verschijnselen formuleerde , in zijn publicatie  : " De elektro-magnetische theorie van het licht ". Daarin had hij gesteld , dat men d.m.v.
    elektrische stromen , straling zou kunnen opwekken, met dezelfde eigenschappen
    van licht.Hij beschouwde licht als een elektrische oscillator , waarvan de trillingen zich door inductie , voortplanten in de ruimte.Terwijl Helmholtz de ether had ver-
    geleken met een onsamendrukbare vloeistof, beschreef Maxwell hem als een
    polariseerbare vaste stof .Hij had daarbij een aantal gedurfde hypothesen voorop gesteld , waarvan er achteraf een groot aantal juist bleken te zijn , zoals het feit dat elektrische trillingen zich ook in diëlectrica (zoals bijvoorbeeld in droge lucht ) kunnen voortplanten , en er  in  isolerende stoffen ook magnetische en elektrische velden kunnen bestaan , hetgeen juist is , zoals men kan vaststellen in het diëlektricum dat de twee platen van een kondensator scheidt . Aan deze  vooropstellingen en veronderstellingen van Maxwell , werd in die tijd
    nauwelijks aandacht besteed , ze werden met onverschilligheid , en in het beste
    geval met een welwillende glimlach onthaald . Immers , iedereen was er van
    overtuigd dat Fresnel reeds alle optische verschijnselen had verklaard , door zijn
    " elastische theorie " , zodat men geen behoefte had aan een daarvan verschillende
    uitleg , die er bovendien ingewikkelder uitzag .Nochtans had Maxwell de synthese
    gemaakt van licht en elektriciteit , hetgeen Fresnel duidelijk niet deed . Het is dan ,
    dat de onderzoekingen van Hertz de doorslag gaven .

    Willy Acke

    Geraadpleegde referenties :

    1)  Heinrich Hertz zum 100 Geburtstag , door Franz M. Feldhaus , in ETZ-B ,Band 9 ,H2 ,  1957.
    2)  Heinrich  Hertz , der Entdecker der elektromagnetischen Wellen , door Horst Rathe (Karlsruhe ), in ETZ-A , Band 78 , H7 , 1957 .
    3)  Heinrich Hertz (1857-1894) , eine Würdigung , door dr.P.Stoll , in STZ , 25 juli 1957.
    4)  Heinrich Hertz , Gedenkfeier in Karlsruhe aus Anlass der 100 Geburtstages ,
        door Franz Wolf , in ETZ , Elektrotechnische Zeitschrift , Ausgabe A ,78 
        Jahrgang,Heft 7 , 1 April 1957 .
    5)  Nachweis der elektromagnetischen Wellen vor 100 Jahren , door Hans Severin
        (Bochum) in Bulletin Technique E.T.T. , nummer 11 , 1988.
    6)  Die Technik der kürzesten elektromagnetischen Wellen seit Heinrich Hertz ,
        door Friedrich Wilhelm Gundlach ( Berlin) in ETZ-A , Band 78 , 1957 .
    7)  Hertz resonator explains modern oscillators , by Marc (onleesbaar) ,univ.prof.,
         in Microwaves & RF , november 1985
    8)  Ontdekking van de radiogolven door Heinrich Hertz in 1888 , door Frans Bruin,
        universiteit van Beiroet ,  in RE , 1978-2  en 1978-3 .
    9)  Hertz , the discoverer of electric waves , door Julian Blanchard , in  Procee-
      dings of the Institute of Radio Engineers .  Volume 26 nummer 5 , Mei 1938 .
    10)Il y a cinquante ans , Hertz découvrait les ondes de la radioélectricité , door
          Louis Houllevigue  , in ‘La science et la vie ‘, 1942 , blz. 470 tot 480 .



    15-04-2004, 00:00 Geschreven door Willy
    Reageren (30)


    Archief per week
  • 02/02-08/02 2009
  • 27/10-02/11 2008
  • 29/09-05/10 2008
  • 25/04-01/05 2005
  • 18/04-24/04 2005
  • 11/04-17/04 2005
  • 26/04-02/05 2004
  • 19/04-25/04 2004
  • 12/04-18/04 2004

    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!