Aan het werkxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Twee Limburgers zijn na jaren werkloosheid en met wat politieke steun dan toch aan een job geraakt bij de Belgische Spoorwegen. 

Daar beseft hun dienstoverste al na een paar dagen welk vlees hij in de kuip heeft en zoekt wanhopig naar een plek waar onze twee zo weinig mogelijk in de weg lopen.

Uiteindelijk neemt een ploegbaas hen mee naar de spoorlijn Brussel - Parijs. 

Samen met de twee gaat hij midden tussen de rails staan.

"Kijk," zegt hij tegen de Limburgers, "kijk maar in de verte."

Samen turen ze naar de verre horizon waar de rails in één punt samen lijken te komen.

"Ge begrijpt hoe gevaarlijk zoiets is," zegt de ploegbaas.

"Dus ga daar onmiddellijk naartoe en zorg ervoor dat de rails overal netjes even breed zijn!" "Inderdaad, levensgevaarlijk," zeggen de twee en gewapend met een meetlat trekken ze richting horizon.

De twee stappen en stappen, af en toe zorgvuldig metend. 

Ettelijke kilometers verder en uren later blijft het gevaarlijke punt nog altijd onbereikbaar. Vermoeid en niet-begrijpend drentelen ze verder tot de ene Limburger zich eventjes omdraait, in de verte tuurt, schrikt en roept : "Ho nee, 't is niet waar ! We zijn er al voorbij."