Voor het eerst is er een Vlaams kampioenschap triplette homogeen voor veteranen ingericht. Voor drie spelers van eenzelfde club dus. Mede door een gebrek aan publiciteit was de opkomst vandaag aan de lage kant. Veel spelers waren immers niet op de hoogte. Toch wist het bestuur van de pfv aan het einde van de dag te melden dat dit kampioenschap volgend jaar weer zou doorgaan.

Wie wilde winnen of zich meten met de besten was toch aanwezig. Vandaag speelde ik met Marc Deplancke en André Demuynck. Alles liep vlot tot we in de 1/2 finale Bob Vanweymeersch, Marc Vandesteen en Georges Coppens tegen kwamen. Die oudjes zijn ook in vorm want ze haalden vorige week de 1/2 finale in het PKT in Oost-Vlaanderen. Ze speelden steeds heel kort en we vonden niet direct een oplossing voor ons probleem. Ze liepen uit tot 10-2 en de enige optie die we hadden was dat Marc eerst opging en André als tweede man speelde. Stilaan kwamen we terug tot 12-11. Dan liep het mis. We hadden geen ballen meer, maar lagen met 2 punten op een 70 cm. Georges had nog 2 ballen om het winnende punt te maken... De stress sloeg hem echter om het hart en hij speelde meters te kort zodat we alsnog wonnen. In de finale tegen Marcel Van Gorp waren we de betere. In het begin van de match lieten we enkele punten liggen anders hadden we vlot gewonnen. Nu was het 13-10. Niemand van ons team speelde heel goed, maar niemand speelde ook heel slecht. Dat bleek voldoende om de derde titel in één week binnen te halen voor Okapi. Als ik uit de laatste weken iets geleerd heb is het wel dit: Hoe meer we winnen, hoe meer ik besef dat ik er eigenlijk nog niets van ken. Blijven oefenen dus.

Zoals verwacht was dit provinciaal kampioenschap doublette voor veteranen zeker niet gemakkelijker dan het PKT van verleden zondag. Ik speelde zoals gewoonlijk met Marc Deplancke. In de voormiddag draaiden we aan 100% en alles liep op wieltjes. In de cadrage tot 11 punten tegen Staf Devolder en Marc Desmet ging het heel wat moeilijker. Naar het einde toe waren een paar missers nodig van Marc Desmet om het te halen met 11-9. In de 1/4 kregen we Julien Dressen (Juju) en Paul Paelinck voorgeschoteld (13-8) en in de 1/2 Francis Stragier en Joël Cocquel. Francis speelde sterk en er was wat geluk nodig om te winnen. De finale ging tegen Benito Matteoni en Armando Marcolini. Het werd al kouder en de spieren werden strammer zodat de partij aan aantrekkelijkheid moest inboeten. Toch bleef het spannend tot het einde. Bij een 10-10 stand hadden we nog 4 ballen tegen 2 en we lagen aan punt. Armando schiet naar de cochonnet, maar die botst terug tot op 3.5 meter van de circel. Marc neemt het punt, Armando probeert een devant-boule te plaatsen maar het lukt hem niet. Ik hoefde maar een carreau te schieten op de bal van Armando en het was uit. Aangezien dit mijn afstand is, miste ik natuurlijk niet