Je gaat stapje voor stapje vooruit, schrede voor schrede, schreid je voort op dat gladde paadje daar helemaal alleen op die berg. En dan opeens slaat de angst je om het hart. Nee, ik kan het niet! Wat als ik naar beneden val? Wie is er deze keer dan om mij op te vangen? Wie wijst mij deze keer de weg naar boven? En wat als ik bovenaan kom en het blijkt zo te zijn dat die berg alleen maar een opstapje was naar een tussenplateau, wat dan?

Opnieuw is er die rustgevende stem die zegt:'Volg mij, ik zal de weg wijzen

Je neemt even de tijd om naar de stem te luisteren en als je weer naar boven kijkt zie je dat de wolken langzamerhand kleiner worden; nu begint het opeens te regenen en het wordt glad, zo glad dat je een heel eind naar beneden glijdt en bijna weer bij het punt bent waar je gestart was. Je begint te huilen en vraagt :'Waarom ik? Waarom nu juist alleen ik? Ik ben zo bang, hier helemaal alleen in dit dal?

Dan weer antwoord de stem:'Je bent niet alleen.'

Je begrijpt het niet en bent enigszins beledigd. 'Wat bedoel je daar nu mee?.' snauw je de stem toe

'Kijk met je hart en je zult daadwerkelijk zien wat je al die tijd gemist hebt. Vertrouw mij en ik zal laten zien hoe.

Eigenlijk vertrouw je de stem niet helemaal, want de stem is maar een stem. Uiteindelijk beslist je toch dat je niks te verliezen hebt en je doet wat de stem zegt.

Opeens stopt het met regenen. Je kijkt om je heen en ziet tot je grote verbazing dat je helemaal niet alleen die berg aan het beklimmen bent, maar dat er nog een heleboel mensen zijn. Allemaal  in hetzelfde dal en allemaal stellen ze dezelfde vraag: 'Hoe kom ik hier ooit weer uit?' Je wandelt naar persoon die het dichtste bij jou staat en vraagt:'Waarom ben jij hier?' Waarop je geen antwoord krijgt. Sterker nog de persoon schijnt dwars door jou heen te kijken. Even verderop ga je op een steen zitten en vraag je:'Waarom ziet deze persoon mij niet'

En weer is er die vertrouwde stem die zegt

'Deze persoon heeft nog niet geleerd met het hart te kijken'

Plotseling begrijp je wie die stem is en vraag je:'Ben jij de stem van MIJN hart?

En dan opeens lossen alle wolken op. Er verschijnt een duidelijk geplaveid pad helemaal verlicht naar de top van de berg en je besluit het snel te beklimmen. Bovenaan de berg heb je het mooiste uitzicht dat je ooit hebt gehad; het uitzicht op jouw eigen leven, dat je gevonden hebt door te luisteren met je hart.