Wij waren een jaar of vijftien, toen ik met mijn vriend en buurjongen Thomas besloten had, in zijn tent te blijven slapen.Thomas, woonde nog met zijn ouders in een heel oude boerderij met een enorme boomgaard, welke zij hadden geerfd van hun opa langs moeders zijde.

Het was in het groot verlof, ergens eind juli. Een snikhete dag met van die zeldzame tropische nachten en zwoelige temperaturen. 

Op het eind van de boomgaard , aan de rand van het bos hadden wij de tent bij de opbouw goed vastgemaakt aan een dikke tak van een oude kerselaar.

Elk van ons had een pillamp, een fles limonade, een doos koekjes, een dolk, (gemaakt uit karton en lijm),een wandelstok, een paraplu en een hoofdkussen meegebracht om indien nodig ons te beschermen en te verdedigen tegen
rovers, dieven, bandieten, wolven...  enz...enz...
 Het daglicht verdween heel langzaam aan de horizon en maakte plaats voor het griezelig donker van de komende nacht.

Juist bij de klokslag van 24 uur, werd het  muisstil, geen wind , geen regen, geen geluid niets, alleen in de verte een licht gekraak van een brekende tak.

Zou er iemand onze tent naderen!

Toch geen moordenaars zeker, of dieven, of de duivel, of spoken, bestonden die dan toch!

Misschien was het wel de schim van opa zaliger die ons kwam wegjagen omdat wij in zijn boomgaard sliepen.

Het gekraak werd al maar luider en luider, kwam dichter en dichter en het begon zowaar te bliksemen en te donderen.

Het angstzweet brak ons uit, Wij beefden van de schrik, ons laatste uur was geslagen.

Is het niet erg te moeten sterven in een onnozele tent op het einde van een boomgaard.

Toen kwamen twee groene ogen te voorschijn, zonder na te denken klopten en sloegen wij er maar op los, tot wij concludeerden, dat we de kater van tante Angele hadden doodgeklopt.

We zijn hem vlug in haar achtertuin gaan leggen en zijn verder in ons eigen bed gaan slapen.

De tent hebben we volgende morgen , heel vroeg afgebroken om alle sporen te laten verdwijnen.

Tante Angele heeft toen drie jaar met haar buurman Valere niet meer gesproken, ze dacht dat zijn hond haar kater had doodgebeten.

Dat was de eerste , maar ook de laatste keer dat ik in een tent heb geslapen.

Pipopke