We waren vandaag uitgenodigd op een feestje bij een goede vriendin. Martine heeft de pensioen gerechtigde leeftijd bereikt en dat moest gevierd worden. Het hoeft hier niet gezegd dat het gezellig was he... Ik had mijn fototoestel meegenomen en toen er een groepsfoto moest gemaakt worden heb ik die taak meteen op me genomen, hoewel Martine zelf ook een begenadigde fotografe is. Na enkele shots, die ik nodig vond om eventuele gesloten ogen of minder goede gezichten te vervangen in het uiteindelijke resultaat, heb ik ook nog enkele gekke bekken opnames gemaakt en dat vind ik altijd het leukste. Met de timer op 10 seconden kon ik er zelf ook makkelijk bij gaan staan.
Vrijdag, vaste prik, wandeldag met de bewoners van Hoevezavel. Na afloop van de wandeling blijven we samen met de meeste vrijwilligers meestal nog even napraten bij een drankje in de grote zaal. De Giro d'Italia was op TV en dat werd ook via de beamer op het grote scherm geprojecteerd. Zonder daar veel aandacht aan te besteden gingen de dames met de rug tegen de muur zitten terwijl de heren aan de overkant van de tafel tussendoor toch ook de wedstrijd bekeken. Na een tijdje drong het tot me door dat het eigenlijk wel een interessant beeld was en ik heb dat meteen ook maar vastgelegd. Drie koplopers zijn de Gran Sasso aan het beklimmen boven de ongeïnteresseerde dames. Dat die er geen van allen op hun voordeligst en mooi geposeerd op staan vond ik in dit geval niet erg, daar gaat deze foto immers niet over. Ik hoop dat de dames het me niet kwalijk nemen...
Van deze locatie heb ik begin april ook al eens een foto getoond, vandaar de "bis" in de titel. Het zal trouwens heus nog wel eens gebeuren dat er foto's van een al eerder geziene plek voorbij komen. Sas 6 is sowieso een van onze favoriete aanlegpunten als we gaan fietsen. En fietsen hebben we ook vandaag weer gedaan ondanks het niet echt zonnige weer. Het terras voor het café, is ondertussen in zomertenue getooid met opgehangen zeilen als bescherming tegen zon of regen en een resem veelkleurige lampionnen, "foto waard" denk je dan. Er was ook niet erg veel volk deze keer de meeste wandelaars en fietsers waren thuisgebleven blijkbaar. Vijf heren die luidruchtig hun fietsavonturen aan het vertellen waren en een dame die zenuwachtig achter een sigaret aan ijsbeerde waren de enige andere klanten. Na een drankje en enkele foto's zijn we weer terug naar Lichtaart gefietst, langs een andere route natuurlijk. Enkele jaren geleden vonden we een tocht van zo'n 30 km al heel wat maar tegenwoordig, met onze electrische tuigen, is dat een makkie...
Samen met het vrouwke en vriendin Els een hapje gaan eten in de taverne bij camping De Korte Hei, er zijn minder aangename dingen in het leven. Voor een terrasje was het net iets te fris maar ook binnen smaakten de ribbekes als van ouds. Het water van de grote vijver was weer rimpelloos en de spiegelingen die zich aandienden waren onweerstaanbaar. Ik heb dan ook na de cullinaire geneugten van de gelegenheid gebruik gemaakt om weer enkele leuke beelden op mijn geheugenkaartje te zetten.
Geen weer om een hond door te jagen, laat staan een hobby-fotograaf op zoek naar beelden. Die heb ik vandaag dan maar thuis gezocht. Er is altijd wel iets om de fotohonger te stillen. Toen ik dik tien jaar geleden besloot dat het welletjes was na een 50-jarige carrière als beroepsmuzikant heb ik -raar maar waar- nog nauwelijks een instrument aangeraakt. Het was op... Ik heb nog wel een piano in de woonkamer staan maar ik speel er eigenlijk bijna nooit meer op en ik heb ook nog enkele gitaren maar die zijn al helemaal werkloos ondertussen. Toch heb ik er vandaag nog eens een van onder het stof gehaald. Deze akoestische Crafter was samen met de Stratocaster mijn steun en toeverlaat bij elk optreden. Vroeger noemde ik 'm "mijn ander lief" en vandaag heb ik er een fotoshoot mee gedaan. Na afloop heb ik er zelfs nog een tijdje op getokkeld maar... man, man, man... wat het ik stijve vingers gekregen ondertussen... De foto is gemaakt met de 90 mm macro-lens vandaar dat de scherptediepte zelfs bij diafragma 22 nog redelijk klein is.
Tja, dan ben je aan het fietsen langs het kanaal en je hebt net gelezen dat ene BV, Dimitri Leue (of zoiets) aangevallen was door ganzen, gevaarlijke, bloeddorstige, de kroost verdedigende ganzen... Vóór je zijn ze plots met velen, links, rechts en op het fietspad. Je fototoestel zit roodgloeiend te popelen in je zak om aan de slag te gaan. Dan stop je toch en je tart het gevaar... Alle ganzen zijn meteen braaf naar één kant van het fietspad verhuisd, ik denk om zo een escape route te creëren. Er waren enkele volwassen exemplaren die wel dreigend de bek omhoog en in mijn richting staken maar ik ben niet gaan lopen (zoals Dimitri) en ik ben dus ook niet met mijn hoofd tegen een boom geknald. Geen smeuig verhaal dus, dat breed uitgesmeerd zou worden in de sensatie-pers, ik ben daar trouwens ook niet interessant genoeg voor... maar ik heb wel enkele leuke foto's gescoord van deze best vriendelijke vogels.
Na het ontbijt, da's meestal zo rond half elf, eet ik gewoonlijk nog een stukje fruit. Vandaag had het vrouwke mandarijntjes in de fruitschaal getoverd. Dan betrap ik mezelf er op dat ik toch ook enkele kleine autistiche trekjes heb... Een mandarijntje wil ik bvb. altijd in één keer te pellen.Ik bleek deze morgen al voldoende wakker om in mijn opzet te slagen en voor de aardigheid heb ik na het opeten van de inhoud geprobeerd de verpakking eens in de oorspronkelijke staat te herstellen. Dat is min of meer gelukt, ik het er ook het stengeltje met blaadjes weer op gemonteerd en als onderwerp voor een soort stilleven vond ik het een foto waard.
