Ik had helemaal geen puf meer toen ik vanavond thuis kwam van Aarschot. Tijdens de shopping dagen hoort de kerstman ook zijn opwaching te maken in de straten en de winkels. Na honderden foto's, gesprekken, knuffels, meerdere kilo's snoepjes uitdelen en ontelbare ho-ho-ho's werd het erg duidelijk dat de conditie van de kerstman een flink stuk minder geworden is. Toch was ik nog alert genoeg om op te merken dat er voor één zeldzame keer geen auto's geparkeerd stonden voor het café De Lichtaartse Kwezel, nauwelijks 50 meter verwijderd van de voordeur van huize Pol en Josee. Lang geleden was dat de thuisbasis van de motorclub waar ik een actief lid van was. Ik vond het alsnog een ultieme kans om een foto van de dag te scoren. Een hele dag rond lopend in mijn kerstmanpak had ik immers geen fototoestel of smartphone bij en de foto-oogst was dan ook nog nul. Voor ik me in de armen van het thuis gebleven kerstvrouwke stortte heb ik nog maar snel een foto gemaakt van de kroeg waar we vroeger zo vaak vertier zochten. Het Sonytje toonde weer eens zijn allerbeste kwaliteiten en met een ISO waarde van 6400 kreeg ik toch een meer dan aanvaardbaar beeld op mijn geheugenkaartje. Dat ik ook de waanzinnig goede ruis-reductie van de nieuwste Raw Convertor in Photoshop gebruikt heb mag geen verrassing zijn.
In zijn erg drukke agenda vond de kestman vandaag precies nog het goede gaatje om de kerstmarkt in zorgtehuis Hoevezavel in Lommel te bezoeken. De bewoners waren bijzonder opgetogen met het lekkers dat werd uitgedeeld en tussendoor nam hij ook wel eens plaats tussen de vrijwilligers die de diverse standjes bemanden. Vanaf nu zal de kerstman voor de rest van de maand trouwens alle dagen in Aarschot zijn, ik vermoed dat er in de komende dagen nog wel enkele kerstman-gerelateerde foto's zullen voorbij komen. Deze komt alvast uit de smartphone van het kerstvrouwke.
In mijn ijver om weer wat meer stappen op de teller te zetten ben ik deze namiddag nog eens aan de wandel gegaan in de Smallebroeken, met fotoplannen natuurlijk. Na nog geen kilometer voelde ik enkele druppels en de lucht zag er niet erg geruststellend uit. Ik heb dan maar zo snel mogelijk rechtsomkeer gemaakt, terug richting huize Pol en Josee. Dat moest dan maar via het fietspad langs de Kasterleesteenweg. Op dat uur van de dag, rond vier uur, is het er erg druk en met dit donkere weer reden de auto's al met verlichting. Achteraf gezien bleek de regendreiging zich te beperken tot wat verwaarloosbare motregen en van de nood een deugd makend verlegde ik mijn foto-doelen naar de voorbij rijdende auto's. Met de camera tegen een electriciteitspaal geklemd slaagde ik er in ook zonder statief enkele opnames te maken met een relatief lange sluitertijd. Toen ik in de verte tussen alle andere voertuigen een vrachtwagen zag naderen met erg veel feest-lichtjes was ik helemaal klaar om deze opname te maken. Gelukt!!! De vrachtwagen is onzichtbaar door de lange sluitertijd, de lichtjes heb ik gevangen!!!
We zijn tegenwoordig meer in Aarschot dan thuis, en dat zal nog wel een tijdje duren en alleen nog maar toenemen. Dat heeft alles te maken met onze komende kerstmusical natuurlijk en alle gedoe er rond. Voor ik vanavond weer naar huis reed ben ik eerst nog eens met camera en statief naar enkele interessante plekken van de stad gewandeld om ook daar enkele leuke beelden van de eindejaars feestverlichting te scoren. Van op de brug bij het begin van de Theofiel de Beckerstraat maakte ik deze foto van de Demer in feeststemming. Dat er op deze dag een rood-wit versierinkje in een hoek geslopen is kunnen mijn vrienden wel begrijpen neem ik aan.
Toen ik vanavond naar huis reed heb ik niet de ring rond Geel genomen maar ik heb een ommetje gemaakt en ik ben naar het centrum gereden, nieuwsgierig of er misschien wat leuke eindejaarsverlichting te fotograferen zou zijn op de markt. Eigenlijk was het precies hetzelfde als vorige jaren, alleen waren er meer stalletjes en standjes waar in drogere tijden waarschijnlijk wel een en ander te doen zal zijn... niet vandaag dus. De markt was redelijk verlaten, -daar hoor je mij niet over klagen- en de combinatie van de lichtjes, de Irish Pub, ons niet onbekend, de kerk in de achtergrond en de spiegelingen op de natte ondergrond bezorgden me toch een leuke opname.
We krijgen nog steeds regelmatig bezoek van enkele katten uit de buurt. Ze worden trouwens steeds meer en meer vrijpostig. Toen loerden ze nog van op een afstand of het vrouwke misschien met iets lekkers naar buiten zou komen. Ondertussen is het zo ver dat ze gewoon astrant en ongegeneerd onder de veranda op de tafel springen en klagend miauwen om eten te vragen. Ik hoef niet te zeggen dat het vrouwke daar bijna elke keer gehoor aan geeft maar vóór het vandaag weer zo ver was heb ik door het raam nog snel een foto gemaakt. Het lijkt er op dat dit dezelfde poes is die ik een tijd geleden ook al eens gefotografeerd heb. Even terugbladeren naar 11 november en jawel hoor...
We zijn in deze periode van het jaar weinig thuis en dat zal er in de loop van de volgende dagen zeker niet op verbeteren met alle drukte, voorbereidingen en repetities voor onze kerstmusical. Toch wil het vrouwke ieder jaar er weer voor zorgen dat onze woonkamer omgetoverd wordt tot een sfeervol kersttafereel. De zitkuil was eerst aan de beurt, het televisietoestel dat op die kast stond werd voor een tijdje naar de berging verbannen (geen paniek, we hebben er nog een) en toen alles naar de zin van mijn creatieve schatje was heb ik beeld geschoten om te bewaren voor het nageslacht (en voor het jaaralbum '23).
