Uiteindelijk heb ik de kerststal van Lichaart ook te pakken gekregen. Ik hoorde dat hij al vroeg afgesloten wordt uit vrees voor vandalisme. In wat voor een wereld leven we toch? In de vooravond, met de invallende duisternis, was de warmte van het licht al voldoende aanwezig om de sfeer van vrede, liefde en menselijkheid voldoende uit te dragen. Je hoeft niet gelovig te zijn om je daar bij aan te sluiten. Helaas zijn er in deze tijden te veel holbewoners, trollen en opdringerige egoïsten die geen enkele regel, wet of afspraak nog respecteren. Ik kan hier maar één wens tegenover plaatsen: Vrede op aarde aan alle mensen van goede wil.
Het kerstman-gebeuren is weer achter de rug en toch heb ik het nog erg druk. Er zit tijdsdruk op enkele dingen die dringend nog voor nieuwjaar moeten gebeuren. Dat belette me niet om graag mee te gaan naar Lommel met kleindochter Julie. De choreografieën in de kerstmusical waren haar al toevertrouwd en als onderdeel van haar afstudeer traject wilde ze nu iets doen met en voor de bewoners van de zorginstelling Hoevezavel. Ze had enkele van haar leerlingen meegebracht en wat ze brachten voor de oudjes was weer helemaal raak. Ik heb er geen idee van of het ook voor iedereen duidelijk was maar deze eindpose bvb. waar iedere danseres met de handen iemand ondersteunt en zodoende een band schept vond ik subliem. Dat is dan ook mijn terechte keuze als foto van de dag.
De kerstman is nog enkele dagen in het land gebleven om de laatste wensen te vervullen en nog enkele mensen gelukkig te maken, maar vandaag heeft ie besloten toch maar snel naar Lapland terug te keren. Hij is nog even de badkamer ingetrokken en toen we gingen kijken waar hij zo lang bleef was ie weg. Hij had wel nog een massa witte baardharen achter gelaten in de wastafel. Het vrouwke was daar trouwens niet zo gelukkig mee... Vanavond mailde hij me deze foto nog door.
Ik realiseer me dat ik in herhaling val. Vorig jaar tijdens deze laatste dagen van het jaar had ik de Kastelse kerststal ook al eens gefotografeerd en daarom was ik vandaag vertrokken om die van Lichtaart te tonen op deze pagina's. Wie schetst mijn verbazing toen ik moest vaststellen dat op deze 27ste december om 9 uur 's avonds de stal gewoon gesloten was... Wat is dan nog het nut van een kerststal aan de kerk? Ik ben dan toch maar naar Kasterlee gereden...
Dit is weer eens een bewijs dat je geen dure spiegelreflex of een ander gesofistikeerd toestel hoeft te hebben om een interessante foto te schieten. Een smartphone was hier meer dan voldoende om een flinke vangst te doen. Tijdens de opvoeringen van de musical was er achter de coulissen altijd wel bedrijvigheid buiten het zicht van het publiek in de zaal. De belichting is daar afhankelijk van wat er van op de scene binnen sijpelt. Donkere en lichte delen lopen vaak abrupt in elkaar over en dat is dan weer ideaal voor een pittige zwart-wit omzetting vond ik. Achterin staat Soo Mee (Ari in de show) klaar om haar trapeze act te doen terwijl elfje Billy (Katharina is haar echte naam) voorin staat te wachten om daarna ook in actie te komen samen met de andere elfen.
De invulling van onze dagen is tegenwoordig voorspelbaar hetzelfde: opstaan, veel koffie drinken om wakker te worden, naar Aarschot rijden, op de Kerstman-zetel zitten voor de foto's met de bezoekertjes, optreden in de kerstmusical, nog steeds Kerstman zijn voor de foto's, en dan weer naar huis rijden, eventueel met een ommetje om ergens een niet-kerstman-foto te scoren. Vandaag was dat laatste niet nodig want ik had in onze kleedkamer in het Cultureel Centrum al een plaatje geschoten van deze twee prachtige vrouwen. Onze dansende kleindochter Julie die instond voor alle coreografieën in de voorstelling en het kerstvrouwke, in het echte leven ook mijn schatje, poseerden tijdens de pauze gewillig voor me net voor we aan het tweede deel gingen beginnen.
Ik kon geen betere zin bedenken dan deze regel uit een oud bekend kerstlied om mijn wensen aan al mijn kennissen kenbaar te maken. Als achtergrond voor de boodschap -het gaat hier tenslotte ook over fotografie- koos ik voor een van de vele aan de tijd van het jaar gerelateerde taferelen die het vrouwke overal in huis heeft neer gepoot. Mijn allesoverheersende wens voor 2024: vrede op aarde voor iedereen.
