12. Nisa – Alegrete (Portalegre)

Tijdens het ontbijt in de bovenzaal van het hotel, volgen we op de alom tegenwoordige TV de weersvooruitzichten. Ze beloven ons een koude grijze dag met in de namiddag mogelijk veel regen. Stukken minder dan de mooie dag van gisteren. Ach, we zien wel, we zijn niet van suiker…..Naast ons zit er een Duitse stapper, een grootsprakerige betweter, waar we geen aandacht aan schenken. Terwijl wij onze dagrit voor vandaag bespreken, blijft hij ons maar bestoken met zijn gekakel. Wat een vervelende vent! Hopelijk zijn niet alle Duitsers zoals hij.

De eerder voorziene rit naar Portalegre bedraagt slechts 41km…..we kunnen gerust enkele bekende dorpen meegraaien. We schatten dat onze rit zo’n 60km zal bedragen………..

Om 9h15 vertrekken we uit dit verrassend mooie plattelandsdorp Nisa. We volgen de weg naar de “Barragem Pavoa”(richting stuwdam). Het is een eenzame weg helemaal voor ons alleen, met een mooi bloemenlandschap. De hoogteverschillen zijn verwaarloosbaar, we vliegen vooruit bij dit nochtans koude (11C) en grijze klimaat.

In de Norte Alentejano, dicht bij de Spaans-Portugese grens, ligt op bijna iedere heuveltop, een verstekt stadje. Het is alsof de tijd sinds de Middeleeuwen heeft stilgestaan. We naderen het charmante Castelo de Vide, het stadje ligt

op een hoogte van 575 m tegen een helling van de Serra de São Mamede. Praça Dom Pedro is het middelpunt, een groot plein met oude gebouwen. Er is hier ook een Juderia, een wijk met vroeger de grootste joodse gemeenschap van Portugal. We rijden door smalle kronkelende en hellende steegjes.

Boven het stadje ligt het gereconstrueerde Castelo de São Roque. Het is te fris om daar naar toe te rijden, we duiken liever onder in een warme bar en nemen een koffie. Deze opwarming doet deugd …….Van Castelo de Vide rijden we via een rustige vlakke weg omzoomd door prachtige essen naar Portagem.

We nemen de afslag naar Marvão. We zien hoog boven ons het versterkte arendsnest liggen. We moeten over een afstand van 5km 260m klimmen langs een voortdurend kronkelende weg.

Hugo zet zich op kop en is vast van plan als eerste boven te komen…..Pol en Bob kunnen volgen, maar in de voorlaatste bocht sprint hij na enkele hardere trappen toch weg en komt licht afgescheiden boven. We moeten hem bewonderen onze ouderdom deken. Wat een verschil met verleden jaar, zijn intensieve trainingen hebben hem weer de bolletjes trui opgeleverd.

Gedurende de beklimming worden we plots luidruchtig aangemoedigd. Onze Nederlandse vrienden van gisteren rijden met hun auto roepend en toeterend naar beneden. Dat doet deugd vrienden……….

Rond het versterkte dorp Marvão ligt een enorme versterkte muur die aansluit op de rotsen. Via de poort rijden we naar een doolhof van gladde hellende steegjes. We laten onze fietsen achter bij een restaurant, vanaf hier is rijden onmogelijk. Hoger op komen we bij een mooi verzorgd park, nog ietsjes verder zijn we bij de torens van het kasteel. Het uitzicht is fabelachtig……….We vrezen echter dat het niet lang meer zal duren, donkere regenwolken komen op ons af. Het begint te motregenen en we trachten in het restaurant aan een middagmaal te geraken. We zijn niet de enigen die er zo over denken……….en moeten geduld hebben.

Om 15h00 donderen we met grote snelheid naar beneden. In het gehucht Portagem, waar ik op mijn maatjes wacht, doe ik een telefoontje naar het thuisfront. Algemene blijdschap bij de vrouwtjes, die elkaar regelmatig ontmoeten. Na een korte rustpauze nemen we een klein weggetje naar Porto da Esopada en rijden op korte afstand voorbij de Pico de São de Mamede. De korte nijdige hellingen maken dat we heel traag vorderen. We zijn maar enkele kilometer meer vóór Portalegre in de Serra de São de Mamede, als we kompleet onze weg kwijt zijn. “Portalegre” wordt op een kruispunt naar verschillende richtingen aangegeven. Wanneer we de weg vragen krijgen wij, ongelofelijk maar waar, de uitleg opnieuw in het Nederlands. Wat een toeval dat we juist hier, een Hollands kunstenaarsechtpaar bij hun kleurig huis, zomaar tegen het lijf lopen. De man en de vrouw zijn een ware spraakwaterval, ze leggen alles heel gedetailleerd uit….zodat we uiteindelijk niet meer weten of we nu links, rechts of rechtdoor moeten. Het is rechtsaf, een bijna onmogelijk te fietsen helling op. Het echtpaar blijft ons nog een hele tijd aanmoedigen. Bij de eerste huizen van de stad Portalegre komen we op een hoofdweg. Plots begint het hard te regenen……Onder onze capes sukkelen we de stad binnen.

We moeten op zoek naar een hotel. Een gedienstige man wil ons vergezellen door een wirwar van straatjes naar het “Pensoa Nova”. We moeten aanbellen, na enkele minuten komt de hotelbaas uit een verderop gelegen woning. Alle kamers zijn bezet en gezien het vandaag een Portugese en plaatselijke feestdag is, zijn alle beschikbare hotelkamers in de stad bezet. Wat nu? Robert meent zich te herinneren dat wij een “ Poste de Turismo” voorbij gestapt zijn. Inderdaad 2minuten later staan we druipnat in het lokaaltje. De juffrouw bevestigt ons wat we al wisten, noch in de stad, noch erbuiten is er ook maar één kamer vrij. En toch misschien kan ze om 18h00 nog plaatsen versieren in de jeugdherberg. We blijven nog 1/4h geduldig wachten. Het regent pijpenstelen. Na wat telefoontjes, moet de señorita ons teleurstellen, ook de “Pousada de Juventude” (jeugdherberg) is volzet. Na wat aandringen, kan ik het meisje toch overtuigen om ook buiten de stad, eventueel bij particulieren onderdak te zoeken. Ze doet wat zoekwerk op haar PC, telefoneert enkele keren en ja wat uitbundig schrijft ze een adres op een kaartje. ’t Is dat of niks beweert ze, ze heeft voor ons 15km verder in Alegrete op een Quinta slaapplaats gevonden…wel aan 75€ per kamer. We hebben geen andere keuze en staan te trappelen om te vertrekken. Het wordt nog een moeilijke explicatie om ons de weg uit te leggen…We moeten een grote baan op, richting Arronches en dan ergens(?) ze weet niet precies waar, links afslaan. Als we willen vertrekken is het onmogelijk, de regen valt met bakken uit de hemel en ’t water stroomt door de straatjes. We blijven geduldig wachten in het portaal. Na een poosje wagen we het erop. We zijn goed ingepakt, maar dat is ten koste van de zichtbaarheid en heel gevaarlijk. Even buiten het centrum wil ik zekerheid over de juistheid van de weg welke we volgen. Ik houd een auto tegen, en krijg bevestiging dat we rechtdoor moeten. We zetten een waaier op en stuiven vooruit op de pechstrook van de expresweg. Tot we plots een rondpunt voorbij suizen……..wil ik mijn kaart raadplegen. Pol en Robert hebben niets opgemerkt en blijven doordrammen. Ja, hoor we moeten linksaf richting Caia. Net voordat onze vrienden over een helling uit het oog verdwijnen, beseft Robert dat er geen aflossing komt en kijkt achterom. Wat teleurgesteld komen Pol en Robert, die al meer dan 1km verder zijn, terug. Gelukkig kunnen we de capes opbergen, het heeft eindelijk opgehouden met regenen. In Caia vragen we de weg in een bar………met veel zwier worden we de helling op gestuurd. En…………..’t is niet van de poes, moet dit nu nog, na al die ellende? Enkele minuten later vliegen we door het centrum van Alegrete. 

We worden enkele haarspeldbochten hogerop gestuurd. Uiteindelijk hebben we onze overnachtingplaats gevonden. 20h00, we hebben 85km op ons tellertje staan. We worden hartelijk ontvangen door de señor en de señora in “Quinta Castanheiro da Penha” een prachtig domein. Het lijken aristocraten te zijn. Ze spreken wat Frans en Engels en zijn om ons heel bezorgd. We krijgen onmiddellijk onze kamers en kunnen gelukkig een warme douche nemen en onze klederen wassen. De verwarming zal alles wel weer droog maken. Ondertussen heeft de heer des huizes een restaurant opgebeld in het dorp, waar wij nog een stevig souper kunnen nemen.

Nadat we ons wat opgekrikt hebben, willen we zo vlug mogelijk aan eten geraken. Als we, na de steile afdaling het dorpje binnenvliegen worden we opgewacht door de chef Antonio van “Restaurante O Joäo”. We worden op en top verwend en beleven nog een mooie avond. Moe, maar voldaan geraken we om 23h00 onder de dekens…….en vallen onmiddellijk in slaap. Wat een belevenis!!!!

Start:               Nisa        9h15

Aankomst       Alegrete20h00

Afstand                  85km

Totale km:            620km

Weer:          Veel regen en koud