De vredesduif vliegt van site naar site, door zo veel te landen als maar mogelijk is. Alsjeblieft, help de duif om een lint te maken, rond de wereld. door hem mee te nemen naar jouw site, of om hem aan iemand anders te geven voor hun site, door hem een plaats te geven in een ander werelddeel of in die delen van de wereld waar strijd en chaos heerst
Het denken maakt onophoudelijk lawaai. Hoe zou het stilte kunnen begrijpen?
Het denken houdt van oordelen. Hoe zou het vrede kunnen begrijpen?
Het denken splitst en verdeelt. Hoe zou het eenheid kunnen begrijpen?
Het denken is onvrijwillig en dwangmatig. Hoe zou het vrijheid kunnen begrijpen?
Denken is een activiteit van streven en worden. Hoe zou het Zijn kunnen begrijpen?
Pas wanneer het denken beseft dat het niet in staat is iets écht wezenlijks te begrijpen, is er een opening naar werkelijk Inzicht.
De voor-herinnering.
31-12-2005
The wale rider
M´n lichaam is nog niet helemaal geheeld van die stomme griepaanval. Ik besluit daarom op 31 december, na het halen van de boodschappen, weer in bed te kruipen. Een kinderfilm op Nederland 3 trekt mijn aandacht tijdens het zappen. Ik kan niet anders zeggen dat deze film mij bijzonder geraakt heeft. Symboliek, man- vrouwverhoudingen, traditie versus moderniteit , de Maori cultuur en de mens zo dichtbij de natuur. Het spreekt mij enorm aan. Even waan ik mij onderdeel van de cultuur en voel me een met de hoofdrolspeelster. Iedereen moet deze film eens gezien hebben. Er is ook een in het Nederlands vertaalde versie van het boek te krijgen. Whale rider - schrijfster is Witi Ihimaera. Er zijn recensies te vinden op het internet. Hoofdrolspeelster Keisha Castle-Huges heeft een voortreffelijke en niet te evenaren rol neergezet. Hoe ik mijn oudejaarsavond nu ga invullen. Geen idee. Ik laat het allemaal over mij heen komen.
En wens al mijn blog bezoekers: Een zalig uiteinde en zet een gezonde stap in 2006.
De Centrale Bibliotheek Rotterdam herbergt de grootste collectie ter wereld van en over Erasmus in een speciaal geconditioneerd magazijn.
Erasmus van Rotterdam of Desiderius Erasmus Roterodamus (1466 - 1536) was een veelzijdig en vernieuwend schrijver en denker. Al tijdens zijn leven geldt hij als een van de belangrijkste denkers van Europa. Tal van kerkelijke en wereldlijke leiders vroegen hem om advies.
Tijdens zijn studie in Parijs krijgt hij een afkeer van de starre manier van denken van de middeleeuwse theologen. Mede door zijn contacten met andere verlichte denkers als Thomas More en de Italiaanse humanisten ontwikkelt hij een bijbels humanistische theologie: leven naar het voorbeeld van Christus zonder de uit de hand gelopen heiligenverering en de corruptie van de kerk.
Hij wordt wereldberoemd door zijn boek 'Lof der Zotheid', een satire en aanklacht tegen de maatschappelijke en vooral kerkelijke misstanden uit zijn tijd. Daarnaast schrijft hij tal van boeken waar hij zijn licht laat schijnen over alles wat hem bezighoudt: opvoeding, pacifisme en publiceert een toonaangevend boek over etiquette.
Zowel de 'Lof der Zotheid' als zijn etiquetteboek worden al tijdens zijn leven bestsellers en zijn een van de weinige boeken ter wereld die nooit uit druk zijn geweest
393 kerstverhalen zijn ingezonden. Verhalenwedstrijd georganiseerd door NCRV, Fok!.nl en de Spits. Niet het mooiste verhaal heeft gewonnen m.i. maar de populariteit van de schrijver. Daniël Ferreira. Zijn 'brievenbus' is gekozen uit de 393 ingezonden verhalen. Jullie mogen meegenieten van mijn kerstverhaal (de vele tips van gerenommeerde schrijvers waren dat alle cliches er in mochten worden verwerkt, moest dus iets laten weten over de kerst en zijn gemoedstoestanden etc. Maar let op: het korte verhaal mocht maar uit 550 woorden bestaan. Mijnes was dus weer te lang! Ik moest schrijven en herschrijven. Schrappen en letten op de stijl en grammatica. En toen besloot ik mijn verhaal op te sturen; staat dus nu ook bij de overige 392, te lezen op het internet.
Huisje Plekzat!
Ze heeft pijn. Over haar hele lijf. Het magere, kleine lijf dat niets meer kan behappen. Na jarenlange lichamelijke en geestelijke mishandeling in het Hollandse pleeggezin, is ze nu door haar moeder op straat gedumpt. 'Wat moet je met een meisje dat geen maagd meer is', heeft ze haar moeder horen zeggen! 'Een schande voor de familie".
Serah-Beth is met haar negen levensjaren véél te klein. Een popperig, smal gelaatje, dunne beentjes en armpjes, je kan haar zo in een doosje proppen. Als ze langs de huizen in de stille rijkelui's wijk loopt, waar de villa's achter veel palmbomen verscholen liggen, voelt zij zich ook rijk. Ze fantaseert dat ze in een kasteel woont en kinderen die hetzelfde lot moeten ondergaan, meeneemt en verzorgt. Serah-Beth heeft heel goed contact met de tropische vogels. Zij vertellen haar alles wat ze gehoord en gezien hebben. Regelmatig laten ze wat fruit voor haar liggen of zaadjes, zodat zij iets te kauwen heeft. Ook vandaag wordt ze begeleid door een aantal roodborstjes. Prachtige kleine vogels, donker van kleur met een enorme dieprode, volle borst. 'stil,' tjilpt er eentje ' wees stil, dan hoor je de muziek.' Ze drukt zich tegen de heg aan. Het roodborstje strijkt neer op haar schouder. 'Hoor je dat?' Tjilpt hij dicht aan haar oor. Piano en gitaar muziek. Een samenspel. Ze probeert te voelen. Neen, dat lukt niet! Nooit heeft ze leren voelen. Die muziek heeft iets. Een traantje zoekt een weg naar beneden. 'Holy night, silent night', 'das'n moeder die mee zingt', fluistert ze de vogels toe. Bang dat iemand anders hen hoort.
Na bijna in slaap te zijn gesust door de passaat die vanuit zee waait, verlaat Serah-Beth haar plekje. Ze loopt als verdoofd door de straten. Ook hier zijn de dagen in december kort, nat en valt de avond vroeg in. In de verte lonkt een opvallend helder licht. Het wordt donkerder en via een vies, modderig met grasbegroeid paadje sleept ze zich voort. In het halfduister ziet ze een verlaten, in elkaar gezakt, houten kampje met rieten dak. Ziet ze twee schimmen zitten? Ze voelt geen angst. ' We wachten al zo lang op jou', zegt een tedere vrouwenstem. ' Kom, zit bij het licht. Dat geeft ook warmte' 'Josua, geef 't kindje iets te eten'. De vrouwenstem zweeft boven de wind. Een prematuur gerimpelde man schuift naar haar toe. ' Het is niet veel. Rijk zijn wij niet en God kent geen stiefkinderen dus geeft Hij voor ons allen. Eet mee' Op een bananenblad legt hij een krentenbol. Een beker gemberbier moet haar helpen de bol naar binnen te werken.
Hij pakt z'n gitaar. Zachtjes tokkelt hij op de snaren en zingzeggend begint hij; 'Serah-Beth, eens komt alles goed in 't leven. Ons kindje Jezus werd geboren in een stal. Op aarde. In armoede. God, de Vader van alle mensen, was er voor Hem en is er nu ook voor jou. In moeilijke tijden zal hij je tillen en dragen. Onthoud, je bent bijzonder'. De vrouw schuift dicht tegen haar aan. Zachtjes streelt ze haar langs de slapen, rond haar hals, door haar krullen. Ze neuriën. 'Stille nacht, heilige nacht'.
Serah-Beth voelt zich intens gelukkig. Ze staart naar de tropische hemel vol sterren. Week worden haar armen en benen. Moe haar ogen.
klik op bovenstaande url en geniet van de foto's van de andere Suriname bezoekers of ga naar Google.com en typ " foto's van Suriname " in en je krijgt vele websites en weblogs waar je genoeg van Suriname kan zien.
Langzaam ebt mijn enthousiasme weg. Niet alleen mijn `zakenvriend` zorgt voor een confrontatie met de werkelijkheid maar alles om mij heen. Gesprekken en onderzoeken laten steeds meer zien dat er voor (amateur)schrijvers de activiteiten dicht bij huis worden georganiseerd. Een workshop, een literaire bijeenkomst, voorgezeten door een professionele schrijver, die wat extra's bijverdient, een cursus, een boekbespreking en wat mailgroepen en een online schrijfclub. Terwijl er voor schilders de prachtige omgevingen van Toscane en Frankrijk volop de advertentie pagina's vullen denkt men dat schrijvers het liefst alleen of in een groepje in een kamertje op elkaar gestampt, woorden produceren. Ik wil reizen. Reizen met mensen die leuke ideeën kunnen opdoen en verhalen brengen waardoor de lezer zichzelf vergeet. Verdwijnt in het verhaal in de hoop ooit ook mee te gaan naar die prachtige omgeving en het mooie amazone land. Dat wil ik. Deze zelfde vriend brengt mij op het 'nuchtere' pad van een inkomen genereren. Hij heeft het nooit geuit. Gek is die niet. " Zeg nooit tegen een vrouwmens dat haar idee geen zoden aan de dijk legt" moet hij gedacht hebben. " Anders heb je stront aan de knikker" Hij opperde ondersteuning en vroeg direct daarop zelf om ondersteuning. De vraag die leidde tot intense contact met het werkveld waar ik zelf net voor bedankt had. Mijn manuele therapeut genoot er zichtbaar van - hij en zijn vriend verzorgen ook een prachtig aanbod in de Dordogne in Frankrijk voor vakantieschilders - dat ik een gat in de markt had ontdekt, zo ongerept dat " het ontbossen" je moedeloos maakt alleen al door er aan te denken.
Ik ben de weg kwijt. Mijn "vrienden" in de verschillende organisaties maken hele erge ongemakken door, staan op de nominatie te worden weggewerkt. De congressen omtrent maatschappelijke problematieken zijn zwaar en confronterend, ik voel me als een vogel met lamme vleugels. Ik besef dat mijn plan om te gaan reizen in combinatie met creatieve schrijvers meer inzet dan omzet zal meebrengen. Meer pijn! Want over een aantal weken ben ik werkloos. Ik moet omzet draaien! Mijn plan voorgelegd aan een tal van "nuchtere" zakenlui. Forget it....je gaat honger lijden, kind.....ik sluit mijn ogen, want met gesloten ogen ziet de wereld er mooier en leuker uit. Alles wat men ziet wordt tenslotte verkeerd geinterpreteerd!
Mijn pad heeft mij de afgelopen periode geleid naar een voorlichtingsbijeenkomst over ' geweld achter de voordeur' .Een Oprah-achtige dagvoorzitter en Danny en Jane van toneelvereniging Surye, brachten het onderwerp zo dichtbij, dat er bij velen de tranen over de wangen liepen. De impact van het visuele gedeelte bleef nog dagen op mijn netvlies hangen. Mezelf troostend met de woorden " ach het is toneel" wetende dat ik dit zelf ooit aan de lijve heb gevoeld. Dat besef is het electrische schokgevoel dat ik heb gehad toen dit toneelstukje zich afspeelde. Niet goed voor mijn creatieve start, zul je denken als je dit leest. Inderdaad.
Een dag later, bij SCALA, over Eerwraak. Relaxed vertelt een professional van de Allochtone Vrouwen Telefoon over het ontstaan van Eerwraak en de misstanden daaromtrent. Een en al geweld en pijn, verdriet en verstoting. Te vergelijken met de Europese landen eeuwen geleden (of lijkt het zo?).
Gelukkig is er ontspanning. Donderdag ga ik naar een filmavond van LIONS club. In het kader van " L' esprit du Temps" een voorproefje. Effe ontspannen voor dat ik mij volgende week op de andere conferenties stort. Maandag 28 en dinsdag 29 organiseren Dienst Stedelijk Onderwijs en Sezer Consult een conferentie over huiselijk geweld. " Vrij zijn van geweld" . Met sprekers als Professor Dr. Frank Bovenkerk over het fenomeen ' Loverboys' , Drs. Indra Boudjarath over ' zelfdoding' en Professor Dr. Ruben Gowricharn met aanbevelingen over hoe om te gaan met geweld. Uiteraard zal onze black princess hier niet ontbreken Ayaan Hirsi Ali. Zij zal zich uitten over huiselijk geweld, eerwraak en (vrouwen)besnijdenis.
Als ik dat verwerkt heb, wend ik mij op 1 december richting 'inburgering' een expertmeeting. Deels vanwege het feit dat ik mij weer moet laten zien binnen het netwerk, deels ter ondersteuning van de organisator. Het netwerken gaat goed..........de richting gaat verkeerd............mijn eerst volgende verhaal zal niet één zijn van " hoe fijn het was op reis met mijn (amateur)schrijvers maar ik denk...... Ja, vul maar in. Mijn creatieve geest is in ruste.................mijn workspirit is aan het woord. Het wordt tijd dat ik mij ga buigen over het volgende project.......... want mij werd medegedeeld dat er uitstel is verleend door het ministerie en dat de projectaanvragen uiterlijk eind januari 2006 in huis moeten zijn. Ik heb dus effe tijd.
Zij hield van hem, maar wist niet hoe zij 't zeggen zou Een vrouw van weinig tekst, maar héél oprecht eerst aan zijn graf heeft zij die ene zin gezegd: " Ik ben zo eenzaam zonder jou"
Leven dat is zien met je ogen open, Leven is zien dat je voeten lopen, leven dat is zien, leven is horen, weten dat je niet voor spek en bonen bent geboren!
Het is zover............... de omslag in mijn leven....eindelijk kan ik datgene gaan doen dat ik vnl. met mijn hart wil doen..........een droom die al mijn energie zal vergen! Een gevoel alsof iemand met een bombardon tegen mijn oor aanzat, zo hoog was vanmorgen de spanning gestegen, Mijn eerste stap op weg naar mijn droombaan is gezet. Drie mannen rond de tafel. Gelukkig is de intro van Jürgen Rayman ook hier van toepassing............wie is je vader, wie is je moeder..........in mijn geval ben je een zus van?............mijn maatschappelijk zeer betrokken neven helpen mij onbewust vaak bij de binnenkomst van zo'n mannenwereld. Niet altijd gunstig, natuurlijk.....want ik heb ook mijn eigen kwalificaties en competenties. Het ijs is gebroken en de "bombardon" is stil. Ik voel alleen nog het kloppen van mijn hart; neen ik voel mij één groot hart..........zullen ze dat doorhebben? De zakelijke onderhandeling start en deze verloopt (tot nog toe) in mijn voordeel. Ik mag "meeliften" met Educa reizen. Een gerenommeerd bedrijf als het gaat om pakketreizen. " Ik ben zo gek nog niet" denk ik stiekem. Het wordt mij wel heel makkelijk gemaakt vind ik, totdat ik natuurlijk de prijzen hoor! Mijn hele spaargeld gaat naar de start en promotie van La Promnesia® Reizen en schrijven.
We gaan naar de vakantiebeurs die dit jaar als slogan heeft " de route naar succes". Want wie écht iets wilt bereiken in de reiswereld mag niet ontbreken op deze succesvolle manifestatie. Een platform van de reisbranche. Reizen en schrijven met Educa Reizen en La Promnesia®. De mooiste creatieve reis voor mensen die houden van een grote verscheidenheid van volkeren, ooit samengebracht door de vele overheersers van het prachtige amazoneland Suriname. Voor 80% bedekt door het regenwoud. " Een mijl reizen leert je meer dan duizend boeken," zei Confusius. Iedere aspirant-schrijver zal het met mij eens zijn dat het zeer zeker de moeite waard is om in deze prachtige ambiance, op zoek te gaan naar inspiratie.
Wanneer het hart iets in bewaring heeft blijven de beelden héél een leven ongeschonden. Jouw eerste glimlach heb ik zo vaak herbeleefd, wel duizend maal heb ´k jou opnieuw gevonden.
Generaties.
Jong mensen protesteren Roepen ´t is een treurig zootje en al ben ik niet meer zo jong ik zit toch in hetzelfde bootje.
Zij verwijten deze wereld een geweldig aantal floppen ´t klopt want in mijn jonge jaren, was ie ook al naar de knoppen
Wil je veel meer foto's zien of info lezen neem dan een kijkje in mijn archief.
http://www.bloggers.nl/Mildredenzo
WIL U EEN BERICHTJE ACHTERLATEN KLIK DAN ONDER EEN ARTIKEL OP 'REAGEER'. KAN ONDER IEDER WILLEKEURIG ARTIKEL, FOTO, BERICHT OF GEDICHT.
Langzaam ebt mijn enthousiasme weg. Niet alleen mijn `zakenvriend` zorgt voor een confrontatie met de werkelijkheid maar alles om mij heen. Gesprekken en onderzoeken laten steeds meer zien dat er voor (amateur)schrijvers de activiteiten dicht bij huis worden georganiseerd. Een workshop, een literaire bijeenkomst, voorgezeten door een professionele schrijver, die wat extra's bijverdient, een cursus, een boekbespreking en wat mailgroepen en een online schrijfclub. Terwijl er voor schilders de prachtige omgevingen van Toscane en Frankrijk volop de advertentie pagina's vullen denkt men dat schrijvers het liefst alleen of in een groepje in een kamertje op elkaar gestampt, woorden produceren. Ik wil reizen. Reizen met mensen die leuke ideeën kunnen opdoen en verhalen brengen waardoor de lezer zichzelf vergeet. Verdwijnt in het verhaal in de hoop ooit ook mee te gaan naar die prachtige omgeving en het mooie amazone land. Dat wil ik. 
;){kind=link}
